ตอนที่ 34 มีคนเข้ามาจีบ

"แหม่ๆ กักเหรอเปล่าวะไอ้คราม" เพื่อนคนแรกของเขาแซวออกมา

"ไอ้ครามแม้งตรงโว้ย!" เสียงเพื่อนคนที่สองของเขาพูดขึ้นตามมา

"กูแม้งเดาถูกว่ะ" เพื่อนคนที่สามหันไปชกมือกับเพื่อนอีกคนของเขา

พวกพี่ๆ ผู้ชายต่างเอ่ยปากแซวไม่หยุดกันอย่างคึกครื่นขึ้นมา แต่คนที่มีส่สนเกี่ยวข้องอย่างฉันกับรู้สึกอึดอัดขึ้นมาบ้าง

"พวกมึงพอๆ ได้แล้วแยกย้ายไปทำกิจกรรมที่จองเอาไว้กันได้แล้ว" พี่สีครามบอกพร้อมกับผลักเพื่อนให้เลิกพูดแซวแล้วแยกย้ายกัน

"เอ่อๆ ดูมันไล่พวกเราโว้ย" เพื่อนของพี่สีครามต่างโวยวายเสียงดังเหมือนกำลังแกล้งเขามากกว่าแล้วต่างแยกย้ายออกไปจากห้องอาหาร

"ไปกันเถอะใบตอง" ฟ้าจับแขนฉันเขย่าเพื่อตามพวกพี่ๆ ไปเที่ยวในโปรแกรมต่อ

"อือไปก็ไป" น้ำอิงกับฟ้าเดินไปพร้อมกับใบตองโดยไม่ได้พูดแซวแต่ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด

กิจกรรมแอดเวิร์นเจอร์ต่างๆ ที่มีให้ทำเช่นโหนสะลิงค์ลงจากที่สูง เป็นกิจกรรมที่ต้องใช้ความกล้าให้ความรู้สึกหวาดเสียวแต่ก็สนุกมากเช่นกันหลังจากเล่น พวกเรานอนค้างอีกหนึ่งคืนแล้วก็กลับไปยังมหาลัยแต่เช้าเพื่อให้ได้พักก่อนจะต้องกลับไปเรียน

หอพัก

"นั่งลงตั้งหลายชั่วโมงสุดท้ายก็ถึงห้องสักที" น้ำอิงพูดขึ้นพร้อมจะทิ้งตัวนอนลงไปบนเตียง

"จริงนั่งกลับรู้สึกว่าไกลกว่าตอนขึ้นไปอีกนะ" ใบตองเอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วใส่ในกระกร้าผ้าพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังหาเหรียญเพื่อลงไปซักผ้า

"อ้าวจะไปซักผ้าเหรอ"

"อือไปด้วยกันไหมน้ำอิง"

"ไม่ไปเลยขออาบน้ำก่อนเหนียวตัว" พวกเราสองคนแยกย้ายกันไปทำธุระของตัวเอง

พอเอาเสื้อผ้าใส่ถังเสร็จแล้วต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะปั่นเสร็จ ใบตองคิดว่าจะไปหาซื้อของกินเล่นในเซเว่นรอฆ่าเวลาดีกว่า ถ้าขึ้นไปอ่านหนังสือคิดว่าจะเพลินจนลืมผ้าที่ซักเอาไว้ได้เพราะฉะนั้นไปซื้อของกินมากินรอดีกว่า

ภายในเซเว่น

"ขอโทษนะครับ" ขนาดที่เธอกำลังก้มลงอ่านฉลากเลือกขนมแปลกที่มาใหม่ในเซเว่นอย่างเพลินๆ ก่อนตัดสินใจซื้ออยู่นั้นก็มีผู้ชายเข้ามาทักเธอ

"คะ" ใบตองทำหน้าสงนอย่างสงสัยเพราะมองดูแล้วเธอมั่นใจว่าตนเองไม่รู้ว่าเคยรู้จักคนตรงหน้ามาก่อนเลย

"น้องชื่ออะไรครับ" ผู้ชายที่เข้ามาทักเธอจัดว่าหน้าตาหล่อขาวตี๋ออร่าพุ้งมาเลย

"ใบตองค่ะ" ใบตองตอบตามมารยาทตามที่ผู้ชายแปลกหน้าถาม

"พี่ชื่อเจมส์นะครับ" เธอพยักหน้ารับแล้วยิ้มบางๆ ให้เป็นมารยาทโดยที่ไม่รู้จะพูดอะไร

"ค่ะ"

"น้องใบตองเรียนอยู่คณะอะไรเหรอครับ" พี่เจมส์ถามเหมือนพยายามจะชวนคุย

"ศึกษาศาสตร์ปี2ค่ะ" ทำไมเขาต้องทำตาโตอย่างตกใจฉันพูดอะไรแปลกไปเหรอก็คิดว่าเมื่อกี้ไม่ได้พูดอะไรผิดไปนะเขาถามฉันก็ตอบตามจริงแล้วทำไมแสดงอาการแบบนั้นออกมา

"อ้าวเราสองคนอยู่ปีเดียวกันนี่ครับฮ่าๆ เขินเลยผมแต่ใบตองก็หน้าเด็กจนเข้าใจผิดทึกทักเอาว่าเป็นรุ่นน้อง ขอโทาด้วยนะครับ" พอเจมส์พูดท่าทางขี้เล่นก็ทำให้ใตองยิ้มออกมาด้วย

"ไม่เป็นไรค่ะ" ใบตองอมยิ้มอย่างเป็นมิตรให้

"ว่าแต่หลังจากซื้อของเสร็จใบตองจะไปไหนต่อไหมครับ"

"ใบตองจะซื้อของกินกลับไปนั่งกินที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่หอตรงข้ามนี้ พอดีอยู่หอในนั้นค่ะ"

"เราก็ยังไม่รู้ว่าจะไปทำอะไรขอซื้อของกินแล้วไปนั่งคุยเล่นกับใบตองด้วยได้ไหมครับ" พอโดนขอตามไปยังหอทำให้ใบตองสะงักต้องมองผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ค่อยอยาจะไว้วางใจจนเจมส์ต้องเปิดกระเป๋าตังค์พร้อมกับยื่นบัตรนักศึกษามาให้ดู

"นี่ครับบัตรนักศึกษาของผม เรียนอยู่วิศวะปี2" พอดูแล้วก็รหัสนักศึกษาเดียวกันจริงๆ ทำให้ใบตองยิ้มเขินๆ ที่ทำท่าระแวงจนคนตรงหน้าดูออก

"ได้ค่ะ เดียวซื้อของก่อนนะ" ก็ถือว่าเป็นเพื่อนใหม่ต่างคณะเพิ่มอีกคนแล้วกันนะ

"ขอบคุณมากครับ" เจมส์ยิ้มโปรยเสน่ห์ให้กับเธอที่ไม่ได้รู้สึกเขินอะไรสงสัยเพราะชินกับคนหล่อแบบพี่สีคราม

พอซื้อของกินเสร็จพวกเราก็เดินข้ามถนนไปนั่งยังม้าหินอ่อนข้างหน้าหอพักที่มีโต๊ะม้าหินอ่อนให้นักศึกษานั่ง

ขนาดที่ยืนมองเพื่อเลือกโต๊ะก็รู้สึกว่ามีคนที่นั่งอยู่ลานม้าหินอ่อนหลายคนมองมายังฉัน แต่พอฉันมองกับพวกเขาก็เหมือนไม่ได้สนใจโดยเฉพาะสาวๆ หลายคนในนี้ ทำให้ฉันมองตามสายตาไปยังผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังเดินตามมาเงียบๆ อาสาถือถุงของกินที่ซื้อมาให้

"มีอะไรเหรอเปล่าใบตอง" เจมส์ถามขึ้นขนาดที่สงสัยว่าเธอมองเขาทำไม

"พวกเธอมองเจมส์ทำไม" ใบตองกระซิบเพื่อนใหม่ต่างคณะที่พึ่งรู้จักกันถามอย่างแปลกใจ

"เจมส์เดือนวิดวะปี2ใช่ไหมคะ" ผู้หญิงคนหนึ่งใจกล้าก้าวเข้ามาถาม

"ใช่ครับ" หื้อ! ใบตองรู้สึกว่าตัวเองอ้าปากค้างทำตาโตแทบจะหลุดออกจากเบ้ามองคนดังของมอที่ขอตามเธอมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"กรี๊ด! ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ" ตามมาด้วยผู้หญิงอีกกลุ่มหนึ่งที่เห็นตัวแทนคนหนึ่งเขามาทักแล้วก็วิ่งเข้ามาขอถ่ายรูปกับเจมส์

"เอ่อคือว่าขอโทษนะครับนะครับคงไม่ได้ พอดีว่าผมไม่ว่างครับ" เจมส์ยกมือสองข้างที่ถือถุงเซเว่นเต็มทั้งสองข้างชูขึ้นยิ้มแหย่ๆ ให้บรรดาสาวๆ ก้มหัวขอโทษขอโพยอย่างจริงจัง

"เอ่อเจมส์เดียวเราถือไปนั่งโต๊ะรอก็ได้เชิญถ่ายรูปตามสบายเลย" ใบตองขัดหนุ่มคนดังขึ้นพร้อมกับทำท่าจะแย้งเอาถุงของกินของตัวเองเป็นส่วนใหญ่เพื่อมาถือเอาเอง

"เอางั้นเหรอ" เจมส์ถามด้วยความไม่แน่ใจเท่าไหร่แล้วก็มีความไม่อยากยินยอมด้วย

"อื่อเอาแบบนั้นแหละเราจะไปนั่งตรงนู้นนะ" ฉันขว้างถุงเซเว่นทั้งหมดมาถือแล้วหันหลังเดินไปยังโต๊ะที่หมายตาเอาไว้ หยิบโทรศัพท์เวลาแล้วเหลือเวลาอีกเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าผ้าจะซักเสร็จคงกินขนมรอไปเรื่อยๆ ก่อน

เสียงแจ้งเตือนจากแอปในโซเซียลไม่หยุดมีอะไรกันนะ ใบตองฉีกซองขนมกินไปพร้อมกับท่องโลกโซเซียล

เบล 'ใบตองกับพี่สีครามยังไงเล่ามานะ!' เธอยิ้มเมื่อเพื่อส่งแชทมาในกลุ่มพร้อมรูปที่ไปเที่ยวที่ถูกเพื่อนรุ่นพี่โพสและแท็กมายังเธอกันหลายคนและรูปรวมก็ต้องมีพี่สีครามด้วย

นัตตี้ 'นั้นสิหรือว่า?"

ใบตอง 'หยุดยังค่ะ'

เบล 'ไม่เชื่อทำไมต้องปิดบังเพื่อน งอนแล้วนะใบตอง'

นัตตี้ 'ใช่งอนนะใบตอง'

ใบตอง 'จริงๆ ไม่ได้กับไปคบกับพี่สีคราม ตอนนี้เป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องกันเท่านั้นตอนนี้'

เบล 'ถ้าเลื่อนสถานะต้องบอกพวกเราสองคนให้รู้ด้วยนะเพื่อนรัก'

นัตตี้ 'รอเผือกค่าาาา'

ใบตอง 'รับปากค่าาาา'

"ใบตองครับ" ใบตองเงยหน้าจากโทรศัพท์มองคนพูดที่ยิ้มหล่อในมือถือโทรศัพท์อยู่เช่นกัน

"มีอะไรเหรอเปล่า" ใบตองถามเจมส์ด้วยความสงสัย

"เราขอช่องทางติดต่อทางโซเซียลของใบตองหน่อยด้ไหมครับ" เจมส์ยิ้มให้ทำหน้าอ้อน ส่วนสาวๆ ของเขาที่มารุมถ่ายรูปแอบเหลือบมองอย่างอยากรู้อยากเห็นมายังเรา

"เอาไปทำไมอ่ะ"

"บะใบตองโสดไหมครับ ถ้ายังโสดขอเจมส์จีบได้ไหมครับ" ก็พอดูออกตั้งแต่ในเซเว่นแล้วแหละอาการเขาออกจะชัดเจนขนาดนั้น แต่เห็นออร่าพุ้งของเขาก็ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไหร่เลยม่กล้าฟันธงแต่พอเขาพูดตรงๆ ก็ทำให้อดเขินไม่ได้ ลงมาซักผ้าสภาพก็ไม่ได้สวยพริ้งเหมือนตอนแต่งตัวจัดเต็มดูตอนนี้ออกจะโซมสักหน่อย

"กะก็โสดค่ะ เอาจริงดิ๊" ไม่ค่อยแน่ใจเลยลองถามซ้ำเผื่อตนเองจะได้ยินผิดไป

"ผมจริงจังครับ" เจมส์พูดขึ้น เอาหน่าใบตองอย่างน้อยก็ถือว่าได้เพื่อนเป็นคนดังแล้วกันเนอะ

"อื่อตกลงเราโสด" ใบตองรับโทรศัพท์เจมส์ไปแอดเพื่อนในแอปต่างๆ ที่เธอมีให้กับเขา เจมส์นั่งลงตรงข้าม แล้วก็แกะขนมกินพร้อมกับชวนคุยหลายเรื่องทำให้เราได้รับรู้เรื่องราวของกันหลายเรื่องเชียว