ตอนที่ 24 เป็นเด็กปี1ตัองอดทน

"เค้าขอโทษนะเพื่อนใหม่ น้ำอิงไม่คิดว่าอาการจะหนักขนาดนี้" น้ำอิงหน้าซีดอย่างรู้สึกผิด พอเธอเห็นเพื่อนสลดขึ้นมาเลยยิ้มบางๆ ให้

"ฮึบ! เอาข้าไปหาโต๊ะนั่งกันเถอะ" ใบตองยืดตัวใ้หลังตรงแล้วมองสำรวดเพื่อหาโต๊ะที่ว่างพอจะให้เราสองคนนั่งกินสุกี้ชื่อดังของจังหวัดเชียงใหม่

"แน่ใจนะใบตอง" น้ำอิงมองใบตองอย่างรู้สึกผิดไม่เลิก

"แน่ใจจ้าเข้าไปหาโต๊ะนั่งกันเถอะ" ใบตองบอกพร้อมกับฉุดแขนน้ำอิงให้เดินเข้าไปภายในร้านสุกี้ชื่อดังเพราะถ้ายังมัวแต่ยืนโอเอ้อยู่ตรงนี้มีหวังไม่มีโต๊ะให้นั่งกินแน่นอนดูจากจำนวนคนที่มุ่งเข้ามาร้านมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

"โอเคไปกันเถอะ" น้ำอิงมีสีหน้าโล่งอกแล้วเดินตามกันไปหาโตธนั่งที่พอยังว่างอยู่

"ไหนมีเมนูอะไรเด็ดๆ แนะนำมาคุณไกด์สาว" ใบตองถามขึ้นขนาดที่ไล่สายตามองสมุดเมนูที่พนักงานเสิร์ฟเอามาว่างไว้ให้พร้อมกระดาษจดเองเพื่อนำไปสั่งตามคิว

"สุกี้แห้งหมูชิ้นหมี่กรอบ" เจ้าถิ่นเสนอพร้อมกับเขียนเมนูของตนเองไปด้วย

"เอางั้นตามแนะนำด้วย" ใบตองปิดเมนูเล่มนั้นพับไว้ตามเดิมแล้วแอบมองสำรวจผู้คนไปทั่วร้านอย่างสนใจ

"ใบตองจะดื่มน้ำอะไร น้ำอิงว่าจะไปซื้อน้ำปั้นร้านข้างๆ ด้วยระหว่างเอาเมนูไปให้เถ้าแก่ ให้ใบตองนั่งเฝ้าโต๊ะนะ" น้ำอิงบอกพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปยังตรงเคาท์เตอร์

"เอาน้ำเปล่า นี่เงินฝากด้วย" น้ำอิงรับเงินพร้อมพยักหน้ารับรู้แล้วเดินจากไป

ระหว่างรอใบตองก็มองดูรอบๆ ร้านแล้วสุดท้ายก็ไม่เห็นมีอะไรให้น่าสนใจต่อเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแชทเพื่อนสนิททั้งสองคุยกันขึ้นมาอ่านและตอบข้อความไปเรื่อยไม่ได้สนใจคนรอบตัวที่เข้ามาใหม่

"ใบตอง! นี่พี่ภูมิแฟนน้ำอิงนะ" น้ำอิงเดินกลับเข้ามาพร้อมผู้ชายตัวสูงหน้าตี๋เหมือนพวกเชื้อสายจีนทั่วไป

"สวัสดีค่ะ" ใบตองยกมือไหว้ผู้ชายที่เป็นแฟนของเพื่อนใหม่และมีอายุมากกว่าเธอ

"พี่ภูมิคนนี้ใบตองรูเมทเค้าที่เล่าให้ฟังไง" น้ำอิงแนะนำใบตองให้รู้จักแฟนของเธอเขาค้อมศรีษะทักทายอย่างเกร็งๆ เล็กน้อย

"อ่อสวัสดีครับน้องใบตอง ฝากตัวยุ้งของพี่ด้วยนะถ้าซนเกินไปก็ปรามๆ ให้พี่บ้างเดียวเกิดเรื่องอีกฮ่าๆ" พี่ภูมิแกล้งแหย่งแฟนสาวของเขาอย่างหยอกล้อ

"พูดเกินไปไอ้พี่ภูมิ!เดียวเถอะ!จะโดน" น้ำอิงเข็นเขี้ยวแฟนตัวเองอย่างดุๆ

"โอ๋ๆ อย่างอนสิครับ เนี้ยเค้าต้องไปคณะแล้วมีประชุมเรื่องรับน้องเนี้ย"

"อ้าวตัวเองจะไม่กินด้วยกันเหรอ" น้ำอิงถามแฟนหนุ่มของเธอ

"ไม่ทันแล้วไอ้พวกนั้นโทรตามอีกแล้วเนี้ยเธอ ไปก่อนนะเอ้เดียวอย่าขับรถเร็วเกิน40นะเข้าใจไหมมันอันตราย เค้าเป็นห่วง" ใบตองพยักหน้าเห็นด้วยกับพี่ภูมิในประเด็นนี้เพราะน้ำอิงตีนผีน่ากลัวจะประสบอุบัติเหตุเข้าสักวัน

"จ้าๆ เค้าเข้าใจแล้วตัวเองก็ด้วยนะบายบ่าย" น้ำอิงโบกมือลาแฟนหนุ่มของเธอแล้วหันมายิ้มให้ใบตองพร้อมกับนั่งลงเก้าอี้

"เอานี่น้ำพร้อมตังทอนของใบตอง" น้ำอิงวางไว้ตรงหน้าใบตองพร้อมกับดูดน้ำปั้นของเธอสีหน้าดูดื่มดำกับความอร่อยที่สุด

"ขอบใจมาก ว่าแต่น้ำอะไรเหรอ"

"น้ำปั้นมะพร้าวนมสดอร่อยฟินมาก ต้องซื้อไปลอง ซิมไหม" น้ำอิงบอกใบตองยิ้มตาหยีฉบับสาวหมวยตาจะปิดให้

"ไม่ซิมกินเสร็จระหว่างไปเดินเล่นเดียวลองซื้อซิมดูบ้างแล้วกัน" รอไม่นานเด็กเสิร์ฟก็เอาสุกี้มาเสิร์ฟให้เรา ควันไอร้อนๆ ลอยจากในชามพร้อมกลิ่นหอมดูน่ารับประทานมากจริง

"นี่น้ำจิ้มเทลงไปเยอะๆ เลยรับรองอร่อย" น้ำอิงสาธิตให้ดูพร้อมคลุกให้เข้ากันแล้วกิน สีหน้าฟินบ่งบอกว่าอร่อยจริงๆ พร้อมพยักหน้าให้ใบตองรีบทำตามแล้วกินร้อนๆ กำลังอร่อย

คำแรกที่เข้าปากรับรู้ถึงความอร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาในหลายๆ ที่้ร้านนี่คือที่สุดอีกร้านหนึ่งจริง

"อร่อยจริงๆ น้ำอิง"

"บอกแล้วเชื่อไกด์ได้เลยใบตอง" จากนั้นเราสองคนก็ต่างก้มหน้าก้มตาจริงจังกับสุกี้ในชามของตัวเอง

พอกินอิ่มจ่ายเงินเสร็จก็เดินเล่นพร้อมกับซื้อของกินเล่นกันไปด้วยตามประสา อาหารหลายอย่างคุ้นตาแต่ก็มีหลายอย่างที่แปลกตาสำหรับคนต่างถิ่นอย่างใบตอง เวลาล่วงเลยไปเกือบสามทุ่มก็เลยต้องกลับหอพักกันก่อนหอจะปิดไม่ใ้เข้าแล้วจะยุ้ง

ความจริงแล้วเหลือเวลาอีกเป็นอาทิตย์กว่าจะเปิดเรียนแต่ที่ต้องเข้ามาก่อนเพราะว่ามีกิจกรรมรับน้องให้เหล่าปีหนึ่งทำเพื่อเป็นการทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ก่อนเข้าเรียนจะได้ปรับตัวไม่ยาก

ด้วยความเป็นมหาลัยรัฐทำให้งานรับน้องจริงจังมากกว่ามหาลัยเอกชน แต่ก็สนุกและได้รู้จักคนใหม่ๆ มากขึ้นถือว่าเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ดีเลยทีเดียว

"วันนี้ออกเช้าเหรอใบตอง" น้ำอิงที่พึ่งตื่นนอนส่งเสียงถามงัวเงีย

"ใช่รุ่นพี่นัดไม่เกิน6.40นาที ต้องรีบไปให้ถึงลานกลางคณะก่อนเวลาไม่อย่างนั้นจะถูกลงโทษ" ด้วยความที่ใบตองกับน้ำอิงเรียนคนละคณะกันทำให้เวลาไม่ตรงกันมากนัก ตลอดหนึ่งอาทิย์ที่อยู่ด้วยกันมาได้คุยกันแค่ช่วงก่อนนอนเท่านั้นเพราะแต่ละคณะก็มีทำกิจกรรมเหมือนกันต่างกันแค่เวลาสถานที่นัดหมายของรุ่นพี่ในคณะที่ต่างกัน

"โหเช้ามาของน้ำอิงนัด8.00นาทีนู่น เอ่ออืมไม่กวนแล้วโชคดีนะ" น้ำอิงโบกมือลาส่วนตัวใบตองก็พยักหน้ารับแล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่างเพราะพักกันอยู่ชั้นสามเลยทีเดียว

"รอนานไหมฟ้า" เพื่อนในคณะศึกษาศาสตร์ของใบตองที่พักอยู่หอเดียวกันแต่อยู่คนละชั้นนั่งรออยู่โซฟาห้องรับแขกใต้หอ

"เรามาก่อนใบตองประมาณ5นาทีได้ไม่นานเท่าไหร่รีบไปกันเถอะเดียวสายตอนนี้6.20นาทีแล้ว"

ระยะทางกับหอและคณะไม่ห่างไกลกันมากพอเดินได้และเด็กคณะศึกษาศาสตร์ที่มีนัดพร้อมกันในเวลาเช้าๆ แบบนี้ต่างก็เดินไปพร้อมกันกลายเป็นกลุ่มใหญ่

พอไปถึงลานหน้าคณะเพื่อนร่วมคณะหลายคนก็มากันแล้วแต่ก็มีบางส่วนที่ขยอยเดินตามมาพร้อมกันกับเธอไม่ถือว่าตนเองมาสายมากนัก

ไม่นานรุ่นพี่ก็เรียกให้จัดแถวตามสาาเพื่อทำกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์เพื่อที่อยู่สาขาเดียวกันที่จะต้องเรียนด้วยกันไปตลอด4ปีในหลักสูตร

สาขาเคมีที่ใบตองเลือกเรียนมีทั้งหมด50คนถือว่าไม่เยอะมากและไม่น้อยที่สุดเพราะบางสาขามีคนเรียนเพียง30คนเพียงเท่านั้น นั้นก็คือสาขาคหกรรมนั้นเอง

ส่วนเพื่อนใหม่ในคณะอย่างฟ้าก็เรียนสาขาเคมีเหมือนกัน ฟ้าเป็นคนลำปางสาวเหนืออีกคนเหมือนน้ำอิง ก็นะเธอเลือกเรียนมหาลัยทางภาคเหนือเพื่อนใหม่ส่วนใหญ่ย่อมเป็นคนภาคเหนืออย่างไม่ต้องสงสัย

"กว่าจะเลิกให้เฮ้อเกือบตุยแล้วไหมละ" ฟ้าบ่นขึ้นมาขนาดที่รุ่นพี่สาขาของพวกเธอได้ประกาศให้น้องๆ ปี1แยกย้ายกันกลับหอได้แล้ว วันนี้ไม่เลิกดึกเพราะพรุ่งนี้จะเป็นกิจกรรมสปอตเดย์ก่อนเปิดเรียนเพื่อเข้าสู่การเรียนไม่เน้นทำกิจกรรมทั้งวันเหมือนช่วงรับน้องแล้ว

"จริงฟ้าพูดถูกเฮ้อกว่าจะผ่านแต่ละอย่างนึกว่าไม่ได้เรียนครูแต่เป็นเรียนเกษตรแทนเหนื่อยใช้แรงเยอะเกิน" ไม่ต้องกลัวว่ารุ่นพี่จะเขม้นพวกเราสองคนเพราะเดินออกมาจากลานห่างไกลจนจะถึงหอพักแล้วพวกเราสองคนเลยบ่นได้สะดวกแบบนี้

"ถูกต้องที่สุดพวกรุ่นพี่สนุกกันใหญ่ส่วนพวกเราเหนื่อยแทบตายเลยเถอะแบบนี้"

"อย่างน้อยก็ยังดีที่พรุ่งนี้วันสุดท้ายของพวกเราแล้วต่อไก็ต้องเข้าสู่โหมดนักศึกษาเต็มที่แล้ว" พอถึงหอพักใบตองก็โบกมือลาเพื่อนแล้วขึ้นห้องพักของตนเอง

ภายในห้องมืดสนิทเพราะน้ำอิงที่ออกไปทำกิจกรรมสายกว่าคณะของใบตองยังไม่กลับมาที เธอคงทำธุระส่วนตัวแล้วไปหาอะไรง่ายๆ กินในเซเว่นหน้าหอแล้วกลับมานอนพักเอาแรงสำหรับคืนนี้