ตอนที่ 21 เข้ามหาลัย

“ใบตองติดทุนคณะศึกษาศาสตร์ตามเป้าหมาย” ใบตองตื่นเต้นดีใจที่ทำตามความหวังได้สำเร็จ

“ฮื่อ ฮื่อ ใบตองเพื่อนรักกกกก” สองสาวเพื่อนสนิทของเธอทำหน้าเศร้าหมองขึ้นมาเมื่อคิดว่าพวกเราต้องแยกย้ายไปเรียนกันต่างที่แล้วก็ใจหาย

“นัตตี้! เบล! อย่าร้องสิหยุดเลยนะ” ใบตองพยายามห้ามไม่ให้เพื่อนสนิททั้งสองคนที่กำลังดึงดราม่าอยู่ตอนนี้ให้หยุดทำลายบรรยากาศดีใจที่ประกาศผลสอบเข้ามหาลัย

“พวกเราสองคนติดบริหารอินเตอร์ที่เดียวกันแต่แกใบตองทำไมต้องสมัครอันดับหนึ่งไปไกลถึงภาคเหนือของประเทศอย่างนี้พวกเราชั้นสองคนกว่าจะได้เจอใบตองก็คงต้องนานๆ ครั้งเลยสิฮื่อเบลไอ้ใบมันทิ้งเราสองคนแล้วฮื่ออออ” นัทตี้ตาแดงสั้นระริกน้ำตาจะไหลออกมาจริงๆ ฉันมองเพื่อนสนิททั้งสองคนที่กำลังแข่งกันร้องไห้งอแงเพราะฉันจะต้องไปเรียนต่อไกลกว่าเพื่อน

“ใบตองก็ใจหายเหมือนกันนั้นแหละ ก็พวกเราสามคนคบกันมาตั้งแต่มอหนึ่งจนจบมอหกพอต้องห่างกันไป มันก็อดจะใจหายเหมือนกันนั้นแหละฮึก” เธอพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลออกมา สองคนนี้คงคิดว่าเธอมันเป็นพวกใจแข็งไม่รู้สึกเสียใจล่ะสิคิดผิดแล้ว ภายในใจของเธอตอนนี้มีทั้งความหวาดกลัวที่ต้องไปเริ่มต้นใหม่คนเดียวโดยไม่มีเพื่อนสนิททั้งสองคนเหมือนอย่างเคยตลอดหกปีที่ผ่านมาพวกเราเจอกันเกือบทุกวันเลยนะ คิดว่าอีกไม่กี่เดือนต่อจากนี้พวกเราก็จะแยกย้ายไปเรียนต่างที่แล้วก็หวั่นใจมากๆ

“ใบตองแกสละสิทธิ์ได้ไหมไม่ต้องไปเรียนไกลถึงขนาดนั้นแล้ว สมัครมหาลัยในกรุงเทพนี้แหละนะ” เบลจับแขนของเธอเขย่าอย่างออดอ้อนไม่ให้เธอไปเรียนต่อยังมหาลัยชื่อดังของภาคเหนือที่ห่างไกลในความรู้สึกของเพื่อนสนิททั้งสองคนมาก

“เบลไม่ได้ไหมนั้นมันเป็นความฝันของใบตองมันนะแก” นัตตี้เบรกความเอาแต่ใจดื้อรั้นของคุณหนูเบลเอาไว้ก่อนเพราะเห็นสีหน้าเศร้าและลำบากใจของใบตอง

“เฮ้อลังเลเลยทีนี้” ใบตองมองเพื่อนสนิททั้งสองคนของตัวเองอย่างเคร่งเครียด จากวินาทีแรกที่กำลังตื่นเต้นดีใจที่ตนเองติดคณะที่หวังแล้วยังเป็นนักศึกษาทุกจนจบป.ตรีเลยทีเดียว

“เฮ้ย!ใบตองไม่ต้องลังเลมันเป็นความฝันของแกเลยนะ เดียวไว้พวกเราสองคนบินไปเที่ยวหาใบตองที่มหาลัยทุกอาทิตย์ยังได้เลย แค่เชียงใหม่กรุงเทพไม่เป็นปัญหาสำหรับคุณหนูเบลแน่นอนใช่ไหมเบล” นัตตี้หันไปสะกิดสาวน้อยที่กำลังนั่งเช็ดน้ำตาให้หยุดไหลด้วยความเศร้ามากที่สุด

“ใช่ๆ อย่าทิ้งความฝันของแกเพราะพวกเราสองคนเลย ไปทำตามความฝันแกเถอะใบตอง พวกเราสามคนไม่ได้เรียนที่เดียวกันก็ใช่ว่าจะเลิกคบกันเสียหน่อยนี้เนอะ” เบลพยายามพูดทั้งที่เสียงอู้อี้คัดจมูกจากการผ่านการร้องไห้มาเมื่อกี้

“ใช่มิตรภาพของพวกเราสามคนยังอยู่ เลิกเศร้าๆ แค่แยกไปเรียนคนล่ะที่ไม่ได้จะเลิกคบกันเสียหน่อย” นัตตี้พูดเสริมกลายเป็นว่าเพื่อนๆ ทั้งสองคนต่างเข้ามาโอบกอดใบตองเอาไว้

“ขอบใจพวกแกสองคนที่เข้าใจกันนะ แล้วที่ว่าจะบินไปเที่ยวหาอย่าผิดคำพูดล่ะไม่งั้นใบตองคงเหงาแน่ๆ เลยเฮ้อ…” จากที่เพื่อนทั้งสองคนเศร้าจนร้องไห้ออกมากลายเป็นตัวฉันที่แอบรู้สึกว้าเหว่ว่างเปล่าเพราะตัวเองกำลังจะไปอยู่ในที่ใหม่คนเดียวโดยไม่มีเพื่อนสนิททั้งสองอย่างเคยเป็นมาตลอดหกปีที่ผ่านมา

“สัญญาพวกเราสองคนจะไปหาแกบ่อยๆ เลยเพื่อนรัก”

หลังจากที่ตกลงปรับความเข้าใจแล้วพวกเราทั้งสามคนก็ไปฉลองกันให้กับความสำเร็จที่สอบติดมหาลัยกันทุกคน อย่ามัวแต่เศร้าเราต้องมีความสุขสินี้เป็นอีกหนึ่งความสำเร็จอีกก้าวในชีวิต

กว่าจะจบจากงานฉลองที่จัดขึ้นของกลุ่มใบตองแล้วยังมีเพื่อนร่วมห้องอีกหลายคนที่ไปด้วยกันเพื่อเก็บเป็นความทรงจำก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเรียนต่อที่อื่น คงไม่มีโอกาสได้รวมตัวพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งห้องแบบนี้บ่อยๆ แล้ว

“คุณยายหนูกลับมาแล้วค่ะ” หลังจากที่เพื่อนสนิทให้คนขับรถมาส่งเธอที่บ้านใบตองก็ร้องเรียกคุณยายที่โทรมาถามว่าจะกลับบ้านเวลาไหนเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน

“มาแล้วเหรอไหนผลสอบที่ขอมาบอกยายต่อหน้าของเรานะฮึลูก” คุณยายเดินลงมาจากบนห้องนอนพอดีพร้อมกับเจ้าซาเปาซาแปงที่ก็วิ่งตรงมาหาใบตองอย่างดีใจที่เห็นเธอกลับบ้านมาแล้วเหมือนกัน

“นี่ค่ะคุณยาย” เธอยื่นโทรศัพท์ที่ข้าหน้าเว็บประกาศผลสอบเอาไว้ตั้งแต่บนรถแล้วให้ท่านดูเอง

“โอ้โหเก่งมากติดศึกษาศาสตร์จริงๆ ด้วยดีใจด้วยนะลูก” คุณยายของเธอยิ้มด้วยความยินดีที่หลานสาวสามารถสอบเข้าเรียนต่อได้สำเร็จ

“ขอบคุณค่ะคุณยาย หนูก็ดีใจมากๆ เลยที่เห็นชื่อของตัวเอง”

“ดีดีดี เดียวยายจะโทรข้ามประเทศไปหาพ่อกับแม่ของเราก่อนนะลูก” คุณยายเอาโทรศัพท์คืนให้เธอพร้อมกับรีบขึ้นไปโทรศัพท์หาพ่อกับแม่ของใบตองที่ยังทำงานเปิดร้านอาหารที่ต่างประเทศ

เธอมองตามแผ่นหลังที่กำลังจะหายขึ้นไปบนห้องนอนด้วยความสุขยิ้มเต็มวงหน้าสำหรับอีกหนึ่งวันดีๆ ของตัวเอง

วันออกเดินทางไปเรียนยังมหาลัยที่อยู่จังหวัดทางภาคเหนือของประเทศ ตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่ในสนามบินเพื่อไปยังเชียงใหม่

“ใบตองไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีผู้ปกครองตั้งสามคนไปส่งถึงมหาลัยเลยทีเดียวฮ่าๆ” ใบตองมองเพื่อนสนิททั้งสองและคุณยายที่ต่างก็มีกระเป๋าเดินทางใบเล็กเพื่อจะไปส่งเธอจนถึงเข้าหอพักในมหาลัยวิทยาลัย สำหรับนักศึกษาปีหนึ่งที่ทางมหาลัยนิยมให้นักศึกษาอยู่หอในเพื่อง่ายต่อการทำกิจกรรมรับน้องซึ่งเป็นประเพณีที่สืบต่อกันมาอย่างรับน้องขึ้นดอยที่จำเป็นต้องเข้าร่วม ทำให้การพักอาศัยอยู่หอในมหาวิทยาลัยเป็นสิ่งที่สะดวกและเดินทางง่ายสำหรับการไปอยู่สถานที่ใหม่ของเหล่านักศึกษาปีหนึ่งทั้งหลาย

“ก็พวกเราเป็นห่วงเธอเลยต้องตามไปดูให้แน่ใจอย่างไรล่ะยัยใบ” นัตตี้ทำตัวเหมือนเธอเป็นพี่ใหญ่ของใบตองขึ้นมาทันที

“ใช่ๆ เบลต้องไปส่งใบตองให้ถึงหอพักเลยไม่ต้องมาห้ามกันนะ” เบลพูดอย่างคนเอาแต่ใจโดยไม่สนใจที่โดนเธอห้ามปรามและบอกทุกคนว่าสามารถเดินทางไปเองคนเดียวได้แต่คนที่รักเธอทั้งสามก็ไม่ยินยอมขอตามไปส่งให้ถึงที่ด้วย ในเมื่อมันเป็นความห่วงไยของคนที่รักและหวังดีกับเราทำให้ใบตองไม่อาจจะปฏิเสธอะไรต่อไปได้อีกแล้ว

“เข้าใจแล้วจ้าเพื่อนรัก เอาเป็นว่าขอบใจมากที่พวกแกเป็นห่วงฉันถึงขนาดนี้นะนัตตี้เบล” เพื่อนสนิททั้งสองต่างยิ้มให้อย่างเขินๆ ที่ใบตองพูดอะไรชวนเขินออกมา

“เอ่อๆ พวกเราสองคนเต็มใจ แล้วยังถือว่าได้ไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยถือว่าไปพักผ่อนไม่เป็นการรบกวนพวกเราสองคนหรอกไม่ต้องเกรงใจนะคุณครูใบตอง” นัตตี้แซวใบตองที่กำลังจะเป็นคุณว่าที่คุณครู

“ยังไม่ได้เรียนทีเลยไหมนัตตี้ยังไม่ได้เป็นครูทีขอเรียนอีกสี่ปีก่อนนะเพื่อน” ใบตองรีบปฏิเสธคำขอเพื่อนทันที

“ถ้าใบตองเรียนจบมาเบลจะจ้องตัวเอาไว้จ้างสอนพิเศษลูกเบลนะ” เบลพูดขึ้น

“เกินไปยัยเบลแกยังไม่มีแฟนจะเอาลูกมาจากไหนให้ใบตองมันสอนเพ้อเจ้อหนักไปเบลเบล” นัตตี้แย้งคำพูดเบลทันที

“โอ้ย!อย่ามาดูถูกเบลนะนัตตี้ สวยขนาดนี้เปิดเทอมยังไงก็มีแฟนหาไม่ยากหรอกค่ะ” เบลเถียงกับอย่างไม่คิดจะยอมแพ้ ทำให้ใบตองถึงกับหลุดขำเพื่อนทั้งสองคนที่เริ่มจะตีกันทางวาจาขึ้นมาอีกแล้ว

“เด็กๆ จะได้เวลาเข้าเกตแล้วลูกไปกันเถอะ” คุณยายที่เดินไปเข้าห้องน้ำกลับมาตามพวกเราสามคนที่นั่งอยู่โซนอาหารรอเวลาขึ้นเครื่อง

“ค่ะคุณยาย” พวกเราสามคนเก็บคำพูดยิ้มขำให้กันแล้วต่างคนต่างแอบคิดในใจว่าใครนะจะมีแฟนคนแรกในกลุ่มในชีวิตรั้วมหาลัยอันใกล้นี้

“พวกเรามาพนันกันไหมใครมีแฟนกันคนนั้นต้องเลี้ยงทุกคน” เบลกระซิบขนาดที่ดึงใบตองกับนัตตี้ให้เดินช้าลงโดยมีคุณยายเดินนำหน้าพวกเราไป

“โอเคนัตตี้เอาด้วย” สายตาสองคู่จ้องมาถามใบตองอย่างรอคอย

“เอาด้วยก็ได้” พอได้รับคำตอบที่พอใจสองสาวก็ยิ้มอย่างหมายหมาดในการหาแฟนในมหาลัยขึ้นมาอย่างมาก