ตอนที่ 16 พาเข้าบ้าน

ความเร็วของรถชะลอตัวลงเมื่อถึงหน้าปากซอยบ้านของใบตองแล้ว วันนี้เป็นวันแรกที่สถานะของเราสองคนเปลี่ยนไปเดิม

"พี่สีครามเจอตรงนี้!" ใบตองเขย่าบ่าพี่สีครามเอาไว้ให้เขาหยุดรถ

"อ้าวทำไมไม่เข้าไปจอดหน้าบ้านเราล่ะ" รถบิ๊กไบค์จอดลงจุดที่ใบตอง

"คือว่าหนูอยากบอกเล่าเรื่องมีแฟนคร่าวๆ ให้คุณยายได้รับรู้ก่อน ค่อยพาพี่สีครามไปหาท่าน" เรื่องมีแฟนก็เป็นเรื่องที่ตั้งค่อยๆ เล่าให้ท่านฟังจะได้ดูท่าทีของท่านก่อนว่ารับได้ไหม

"เอาอย่างนั้นเหรอ" พี่สีครามทำท่าเหมือนไม่ค่อยเห็นด้วย

"ค่ะของเวลาใบตองหน่อยนะ" ใบตองวางมือลงบนฝ่ามือของพี่สีคราม มือหนาจับมือของเธอกุมเอาไว้แทน

"พี่เข้าใจแล้ว" พอเราสองคนตกลงกันได้แล้วใบตองก็เอ่ยลาเขาแล้วเดินเข้าซอยไปบ้านของตนเอง

เดินไปออกมาไม่นานพี่สีครามก็สตาร์ทรถขับออกไปจากซอย

บ้านใบตอง

"กลับมาแล้วค่ะคุณยาย" เปิดประตูเข้ามาในบ้านก็ร้องบอกคุณยายที่นั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อนครูวัยเกษียณอย่างออกรสอยู่

"จ้า ยายขอคุยกับเพื่อนอีกแป๊บใบตองขึ้นไปอาบน้ำบนห้องเลยลูก" คุณยายโบกมือไล่ให้ใบตองขึ้นไปบนห้อง

คนแก่ก็กลัวเสียจังหวะเมาส์กับเพื่อนเหมือนกันนะเนี้ย

เอาไว้กินข้าวเย็นเสร็จค่อยเล่าให้คุณยายฟังแล้วกัน

หน้าทีวีมุมเดิมของทุกวันหลังกินข้าวเย็นในทุกๆ วันของเราสองยายหลาน

"คุณยายขาหนูขอถามอะไรได้ไหมคะ" ใบตองวางโทรศัพท์เอาไว้บนโต๊ะรับแขกแล้วเงยหน้ามองคุณยายที่นั่งอยู่ข้างๆ บนโซฟา

"มีอะไรฮึเราทำไมต้องมีเกริ่นนำมาก่อนด้วย" คุณยายวางงานปักในมือลง เหลือบมองใบตองผ่านแว่นตา

"แฮะๆ จะบอกว่าเรื่องสำคัญก็ได้แหละค่ะ" คุณยายมองใบตองด้วยความไม่ไว้ใจเนื่องจากประสบการณ์การเป็นครูมามากกว่าครึ่งชีวิต เห็นท่าทางหลานสาวคนเดียวที่แสดงออกมาย่อมเดาเรื่องราวคร่าวๆ ของวัยรุ่น16ได้

"ไหนลองเล่ามาหน่อยแล้วยายจะพิจารณาว่าจะอนุญาตเราไหม" ท่านกอดอกทำท่าทางจริงจังจ้องมองมายังใบตอง

"หนูมีแฟนแล้วค่ะคุณยาย" ถึงช่วงวัยของเธอกับคุณยายจะมีมากและท่านก็เคยเป็นครูมาก่อน แต่ท่านก็จะทำตัวให้เข้ากับเด็กแต่ล่ะยุคสมัยได้เป็นอย่างดี

"เขาเป็นใครหน้าตาเป็นอย่างไรอายุเท่าไหร่แล้วคบกันนานหรือยังล่ะลูก" ท่านพยักหน้าเข้าใจ

"เขามีชื่อว่าพี่สีคราม เรียนอยู่ม.6ที่เดียวกันค่ะ ส่วนคบกันก็เมื่อตอนเช้าที่ผ่านมาเอง" ใบตองเล่าแล้วแอบหัวเราะกับความรวดเร็วของการมีแฟนของตนเอง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดรูปพี่สีครามให้คุณยายดู

"อืมหน้าตาหล่อเหลาเชียว...แต่ว่าจะคบกันก็ต้องรู้หน้าที่ว่าเราเป็นนักเรียนทั้งสองคนอย่าให้เสียการเรียนเข้าใจไหมฮึ"

"ใบตองจะจำไว้ค่ะ" ใบตองพยักหน้ารับด้วยความดีใจ ทีแรกคิดว่าคุณยายจะดุเรื่องที่เธอมีแฟน

"แล้วยายก็อยากขอว่าเราอย่าพึ่งมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันทีนะลูก รอให้หนูโตสัก20ปีขึ้นไปก่อนนะลูก" คุณยายจับมือของใบตองลูบท่านค่อยๆ พูดกล่อมเธอให้เชื่อฟังโดยใช้ไม้อ่อน

"หนูสัญญาค่ะคุณ" ใบตองให้คำมั่นสัญญากับคุณยายเอาไว้

จากนั้นเราสองคนก็หันไปให้ความสนใจกับละครในทีวีและใบตองก็นั่งทำการบ้านทบทวนบทเรียนสำหรับวันนี้และจะเรียนพรุ่งนี้

เมื่อเช้าพี่สีครามส่งข้อความมาบอกว่าจะขับรถเข้ามารับแล้วไปโรงเรียนพร้อมกัน ขนาดนี้ใบตองกำลังกินข้าวเช้าอยู่กับคุณยายส่วนเจ้าชาเปาเจ้าชาแปงก็กินอาหารหมาอาหารแมวที่อีกมุมของห้องครัวซึ่งเป็นปกติของยามเช้าในบ้านหลังนี้

"อ้าวทำไมวันนี้อิ่มเร็วจังเลยล่ะลูกข้าวพึ่งพองลงไปนิดเดียวเอง" เมื่อกี้พี่สีครามส่งข้อความมาบอกว่าตอนนี้จอดรถอยู่หน้าบ้านแล้ว ทำให้เธอต้องรีบกินแล้วไปหาเขาที่มารอแล้ว

"พี่สีครามมารับหนูอยู่หน้าบ้านเราแล้วค่ะคุณยาย"

"อ้าวนี้เคยมาถึงบ้านเราเลยเหรอ" ท่านมองใบตองอย่างดุที่ผู้ชายเคยมาส่งถึงบ้านจะไม่เคยบอกยายเลย

"คือว่าพี่สีครามคือคนเดียวกับที่ช่วยใบตองไว้จากอุบัติเหตุเดินตกท่อหน้าอาคารเรียนจนได้รับบาดเจ็บวันนั้น เขาก็เลยเคยมาส่งหนูค่ะ"

"เป็นอย่างนั้นรึ ไปเรียกพ่อหนุ่มคนนั้นมากินข้าวเช้าด้วยกันก่อนไปโรงเรียนพร้อมกันสิ ถ้ายังไม่ได้กินอะไรมานะ" คุณยายพูดขึ้นเหมือนไม่ค่อยสนใจตักข้าวต้มกินไปด้วย ใบตองเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ แล้วลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตูรับพี่สีครามที่ยืนรอยู่หน้ารั่วบ้าน

"พี่สีคราม!" ใบตองเรียกร่างสูงในชุดนักเรียนเสียงดัง ตอนนี้เขากำลังก้มหน้าเล่นโทรศัพท์รออยู่

"อ้าวไหนบอกกินข้าวอยู่ทำไมถึงกินอิ่มเร็วจังเรา" ใบตองเดินไปใกล้เขาแล้วเปิดประตูรั้วออก

"คุณยายของใบตองให้มาถามว่าพี่สีครามกินข้าวเช้ามาหรือยังคะ ถ้ายังก็เข้าไปกินด้วยกันได้ท่านบอกมาแบบนั้น" พี่สีครามเกือบทำโทรศัพท์หล่นร่วงจากมือเมื่อได้ยินฉันพูดจบ ร่างสูงเหมือนกำลังทำตัวไม่ถูก

"จริงเหรอครับ...ไม่สิพี่ยังไม่ได้กินอะไรทีกินครับ" พี่สีครามเดินตามหลังใบตองเข้ามาภายในบ้าน เขาแอบมองสำรวจบ้านเงียบๆ โดยไม่ถามอะไรออกมา พอเปิดประตูเข้ามาเจ้าสี่ขาต่างสายพันธุ์สองตัวก็ว่างเข้ามาใกล้พี่สีครามส่งเสียงร้องขู่เพราะเขาเป็นคนแปลกหน้าที่เข้ามาในอาณาเขตของพวกมันสองตัวกับเจ้านายทั้งสอง

"โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!เหมี่ยวเหมี่ยวเหมี่ยว" พี่สีครามสะดุ้งเหมือนเขาจะกลัวพวกมันกัด

"พี่สีครามไม่ต้องกลัวนะคะ พวกมันแค่พึ่งเคยเห็นพี่ครั้งแรกเลยตกใจเท่านั้นเอง" ใบตองยิ้มให้เขาแล้วหันไปแยกเขี้ยวขู่เจ้าหมาเจ้าแมวที่ทำท่ากร่างใส่พี่สีครามทั้งที่ตัวสูงเท่าหัวเข่าของเขาเท่านั้น ตัวเล็กยังจะซ่าอีกนะเด็กๆ พวกนี้

"หยุดเลยชาเปาชาแปงกลับไปกินอาหารให้หมดอย่ามาขู่พี่สีครามของใบตองนะ!" เจ้าสุนัขเจ้าแมวพร้อมใจกันเงยหน้าจ้องใบตอง แล้วก็สะบัดตูดเดินกลับไปยังห้องครัวโดยส่งเสียงร้องเหมือนกำลังงอนใบตองอย่างหนักที่เห็นคนแปลกหน้าดีกว่าน้องๆ ไปได้

"เข้าไปหาคุณยายกันค่ะพี่สีคราม" ใบตองเดินนำเข้าไปยังโต๊ะอาหาร คุณยายมองมาด้วยสีหน้าเรียบๆ ไม่แสดงอารมณ์ต่อพี่สีครามว่ากำลังคิดอะไรต่อเขาอยู่ภายในใจ

"วันนี้มีข้าวต้มหมูกับไข่ลวกนะ" ท่านตักข้าวต้มใส่ถ้วยใบใหม่ให้กับพี่สีคราม ส่วนเจ้าตัวเขาก็ยกมือไหว้ขอบคุณท่านพร้อมรอยยิ้ม

"ขอบคุณครับคุณยาย"

"จ๊ะรีบกินกันอย่าเอาแต่มองจะไปโรงเรียนสายกันนะเด็กๆ" ท่านยิ้มให้พี่สีครามเมื่อเขายกมือไหว้ก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มที่อยู่ตรงหน้าอย่างสุภาพเหมือนคุณชายที่ถูกฝึกมาอย่างดี

"พี่สีครามดื่มนมหรือน้ำผลไม้คัน" ใบตองบุกขึ้นจะไปหยิบน้ำในตู้เย็นให้เขาพร้อมกับน้ำเปล่าด้วย

"เอาแค่น้ำเปล่าก็พอครับ" พี่สีครามบอกความต้องการของเขา แต่ก็ยังไม่กล้าที่จะพูดคุยอะไรมากเพราะนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาในบ้านของใบตองพร้อมสถานะของแฟนที่มีญาติผู้ใหญ่เช่นคุณยายนั่งจ้องมองเขาอย่างพิจารณาอย่างเปิดเผยอยู่

"สีครามบ้านอยู่ไกลไหมลูก ออกมาจากบ้านกี่โมงถึงบ้านน้องใบตองแต่เช้าเชียว" คุณยายเปิดประเด็นหาเรื่องคุยกับพี่สีครามเพื่อให้เขาหายเกร็งจนเกินไป

"ไม่ไกลเท่าไหร่ครับ ผมเป็นกรรมการนักเรียนต้องมาโรงเรียนแต่เช้าอยู่แล้วเลยชินครับคุณยาย" ใบตองวางแก้วน้ำให้พี่สีครามแล้วกลับไปนั่งที่ตนเองรีบกินข้าวของตนเองต่อ

"อ่อเป็นแบบนี้เอง แล้วอยู่ม.หกแล้วจะเรียนต่ออะไรล่ะ" คุณยายถามพี่สีครามต่อ ส่วนใบตองก็ตาลุกวาวเพราะเธอก็อยากรู้เหมือนกันพี่สีครามมองมายังใบตองแล้วยิ้มให้อย่างเอ็นดู

"ผมจะเรียนเศรษศาสตร์ครับ"

"แสดงว่าชอบเลขถึงเลือกจะเรียนคณะนี้"

"ครับคุณยาย" จากนั้นก็คุยกันอีกนิดหน่อยแล้วร่ำลาคุณยายเพื่อไปโรงเรียนกันเดี๋ยวจะไปสาย เอาซึ่งไม่ดีแน่เพราะกรรมการนักเรียนก็จะเสียประวัติไปด้วย