อ้นได้ตามจ๊อบพบปะลูกค้าตั้งแต่เช้ายันเย็น ไม่ได้พักทั้งกายและใจเหนื่อยจนอยากจะพัก แต่ก็ฝืนทนสู้อุตส่าห์ทำงานจนเสร็จสิ้น หลังจากนั้นจ๊อบก็พาอ้นไปรับประทานข้าวที่ริมน้ำบรรยากาศสุดหรู จึงส่งผลให้อ้นนั้นคลายเหนื่อยกายและใจอย่างหมดสิ้น
“เป็นไงบ้างชอบไหมบรรยากาศแบบนี้ โรแมนติกดีนะผมว่า”
“ครับ เป็นครั้งแรกที่อ้นได้มาในบรรยากาศแบบนี้”
“บรรยากาศใต้แสงเทียนริมน้ำ ถ้ามากับแฟนนี่คงจะโรแมนติกน่าดูเลย แต่น่าเสียดายเราสองคนต่างไม่มีแฟน ถ้ามีแฟนจะได้พามาทั้งคู่ ถึงเวลาที่เราสองคนต้องหาแฟนแล้วมั้ง”
“อ้นยังเด็กอยู่ยังไม่อยากมีแฟนหรอกครับ”
“แสดงว่าผมแก่ใช่ไหม แค่จะสามสิบเอง ห่างจากอ้นเจ็ดแปดปีแค่นั้น”
“ยังไม่แก่เลยครับ หน้าตาบอสเหมือนยี่สิบต้นๆเอง”
“พูดแบบนี้ต้องเพิ่มเงินเดือนให้แล้วมั้ง”
“ได้ก็ดีครับ อ้นจะได้เก็บไว้ซื้อบ้าน”
“ผมว่าอ้นซื้อคอนโดดีกว่า เพราะอยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ ถ้าเกิดผมเหงาๆจะได้ไปหาสะดวก”
“อ่า”อ้นอ้าปากค้าง เพราะบอสของเขาเปลื่ยนไปอีกแล้ว ยังกับคนละคนเมื่อช่วงกลางวันที่ผ่านมา
“พูดไม่ออกเลยเหรอ แสดงว่ายังอยากมีแฟนอยู่ใช่ไหม กลัวผมไปขัดจังหวะแน่เลย”
“เปล่าครับ”
“ทำไมอ้นอยากได้บ้านล่ะ”
“อ้นอยากเอาพ่อกับแม่มาอยู่ด้วยครับ แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ เพราะคนแก่เขาไม่ชอบห่างบ้าน อยากอยู่แต่บ้านที่ต่างจังหวะ อ้นก็เลยจะสร้างบ้านให้พ่อกับแม่ได้อยู่ครับ”
“ถ้างั้นก็ดีเลย อ้นก็สร้างบ้านที่ต่างจังหวัด ส่วนที่นี่ก็ซื้อคอนโดทิ้งไว้ดีไหม”
“ก็ดีครับ แต่อ้นไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก ได้แค่ฝันล่ะครับ”
“ไม่หรอก ถ้าอ้นต้องการที่จะซื้อมัน อ้นก็ทำได้มีผมเป็นบอสซะอย่าง”
“อ้นไม่รบกวนบอสหรอกครับ แค่นี้บอสก็ช่วยเหลืออ้นอย่างมากแล้วครับ”
“อย่าพูดอย่างงั้นสิ เราพูดเรื่องอื่นดีกว่า”
“เรื่องอะไรล่ะครับ”
“เรื่องความรักดีไหม อ้นเคยมีความรักไหม”
“เคยครับสมัยเรียน แต่น่าจะรักเขาข้างเดียวมากกว่า”อ้นอมยิ้ม
“แค่คนเดียว”
“อ้นมีแค่คนเดียว หลังจากนั้นอ้นเลยเข็ดกับความรัก”
“ไม่ต้องเข็ดกับความรักหรอก รักไปเรื่อยๆเดี๋ยวสักวันอาจจะเจอรักที่แท้จริงก็ได้”
“อ้นก็หวังอย่างนั้นครับ แล้วบอสล่ะน่าจะมีหลายคน”
“รู้ได้ไงว่ามีหลายคนแอบสืบประวัติผมเหรอ”
“เปล่าครับ ก็บอสพร้อมทุกอย่างน่ะครับ คนที่เข้ามาหาบอสต้องเยอะมากแน่เลย”
“ถูกครึ่งหนึ่ง คนเข้ามาหาผมเยอะจริง แต่ผมไม่สนใจคนที่เข้าหาผมแม้แต่คนเดียว ผมเป็นประเภทชอบจีบเอง ถ้าชอบใครก็จะจีบคนนั้นเป็นคนๆไป ถ้าเขาไม่สนใจก็เลิกจีบ ถ้าใจตรงกันก็สานสัมพันธ์ต่อ ส่วนใหญ่ก็เลิกหลังจากนี้ เพราะผมบ้างานไม่ค่อยมีเวลาให้ใคร คนที่จะเป็นแฟนผมต้องรับตรงนี้ให้ได้ด้วย”
“ก็จริงบอสทุ่มเทกับงานมากจนไม่มีเวลาให้ใครเลย อันนี้เรื่องจริงเห็นด้วยตาอ้นเองเลย”
“แอบว่าผมหรือเปล่าร้ายนะ”
“เปล่าเลยครับ”
“ถ้ามีคนเข้ามาเข้าใจผมแบบอ้นก็ดีซิเนาะ”
“บอสลองเปิดใจดูซิครับ คนที่มาจีบบอสน่ะ เพื่อเจอคนที่ใช่สำหรับบอสน่ะครับ”
“ไม่หรอก เพราะตอนนี้ผมเจอแล้วคนที่ใช่สำหรับผม เหลือแต่เพียงผมยังไม่ได้บอกเขาแค่นั้นเอง”
“ทำไมไม่บอกล่ะบอส ถ้าไม่บอกเขาจะรู้ได้อย่างไง ว่าบอสชอบเขาต้องบอกซิ ถ้าเป็นอ้นนะบอกตั้งแต่วันแรกแล้ว จะได้ไม่เสียเวลา ข้อสำคัญกลัวโดนแย่งไปก่อน เสียดายแย่เลย”
“อ้นเห็นว่าอย่างนั้นใช่ไหม”
“ใช่ครับ บอสต้องบอกอย่าเสียเวลาเลย”
“ถ้างั้นผมจะบอกแล้วนะ”
“จะมาบอกอะไรอ้น บอสต้องไปบอกคนที่บอสชอบซิครับ”
“ก็คนที่ผมชอบนั่งอยู่ตรงหน้านี้แล้วไง จะให้ไปบอกใครที่ไหนอีกล่ะ”
“บอสนี่ก็อะไรพูดไปเล่นไปได้ อย่ามาทดลองกับอ้นเลย บอสต้องไปบอกกับคนที่ชอบเขาจริงๆ ไม่ใช่ตัวแทน”
“อ้นไม่ใช่ตัวแทนแต่เป็นตัวจริงของผม”จ๊อบส่งส่ายตาที่หวานปานน้ำผึ้งให้อ้น
“บอสพูดอะไรน่ะ อย่าล้อเล่นแบบนี้ซิ”อ้นรู้สึกเขินและทำตัวไม่ถูก เมื่อเจอน้ำเสียงและสายตาของจ๊อบ ที่จ้องมองอ้นอย่างเปล่งประกาย
“ผมไม่ได้ล้อเล่นผมชอบอ้นจริงๆนะ ตั้งแต่แรกเห็นแล้ว ที่ผมให้อ้นมาเป็นเลขาผมก็ด้วยเหตุนี้ ที่ช่วงแรกผมชอบว่าอ้นก็เพราะทำตัวไม่ถูก”
“บอส”อ้นไม่รู้จะพูดอะไรต่อจากนี้ได้แต่นั่งนิ่งๆ
“แล้วอ้นคิดอย่างไรกับผมบ้างไหม”
“บอส อ้นไม่กล้าคิด มันไม่เหมาะสม”
“วางคำว่าเหมาะสมทิ้งไป แล้วเอาใจของเรามาวางแทน”
“บอส”
“เรียกแต่บอสอยู่นั่นแหละ เมื่อไรจะเรียกคำอื่นบ้าง แต่ผมก็เข้าใจอ้นนะ เพราะมันไวเกินไปอ้นอาจยังไม่รู้สึกอะไรกับผมก็ได้ แต่ก็ไม่เป็นไรผมรอได้”
“อ้นไม่รู้อย่างไงดีล่ะครับ”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ผมไม่คาดคั้นอ้นหรอก ขอแค่อ้นรู้ก็พอว่าผมรักอ้นนะ”
“บอส มันเป็นไปไม่ได้หรอก เราสองคนเป็นนายจ้างกับลูกจ้าง และข้อสำคัญบอสมีหน้ามีตาในสังคม จะมาคบกับอ้นได้อย่างไง”
“ผมไม่สนใจสังคมจอมปลอมหรอก ผมสนใจแต่อ้นเท่านั้น แค่มีอ้นอยู่กับผมแค่นั้นก็พอ”
“คนรอบข้างบอสอีกไง”
“ไม่มีใครห้ามผมได้หรอกครับ และทุกคนต้องทำตามใจผม ไม่กล้าขัดผมหรอกหรอก”
“หยุดพูดเหอะ”
“ครับ”
“ผมว่าเรากลับโรงแรมกันดีกว่าไหม มันก็เริ่มดึกแล้วเหมือนกัน”
“ดึกแล้ว ผมก็เริ่มง่วงนอน”
“ใช่เราจะได้ไปนอนกัน”
“อะไรบอส”อ้นมีสีหน้าที่ตกใจ
“ผมหมายถึงไปนอนอ้นคิดอะไรเหรอ”
“เปล่าครับไม่ได้คิดอะไร”
“แต่ถ้าอ้นคิดผมก็ทำตามที่อ้นคิดได้นะ ถ้าอ้นต้องการมันจริงๆ”
“ผมว่าบอสเมาแล้วกลับกันดีกว่า”
“ผมไม่ได้เมา แต่เห็นต้องกลับโรงแรม ถ้างั้นเรากลับกันเลยดีกว่า
“ครับ”
ตลอดระยเวลาจากร้านอาหารริมน้ำจนถึงโรงแรม จ๊อบได้พรรณนาทุกสิ่งทุกอย่างที่ใจอยากพูดกับอ้น จนทำให้อ้นนั้นถึงกับเครียด เพราะอ้นรู้สึกอึ้งยังไม่หายจู่ๆก็โดนบอกรักจากเจ้านาย ที่เขาเกรงกลัวและชอบดุอ้นเป็นประจำ
เมื่อมาถึงโรงแรมที่จองไว้ จ๊อบและอ้นได้ขึ้นไปบนห้องทันที โดยที่อ้นยังไม่รู้ว่าจ๊อบได้เปลื่ยนจากสองห้องเป็นห้องเดียว
“ผมยกเลิกเหลือห้องเดียวนะ”
“แล้วอ้นจะนอนที่ไหนละครับ”
“ก็นอนห้องเดียวกับผมไง หรือว่าอ้นรังเกียจผม”จ๊อบมองหน้าอ้น
“ไม่ได้รังเกียจครับ นอนก็ได้ครับ”อ้นยิ่งรู้สึกกลัวเข้าไปใหญ่เมื่ออยู่กับจ๊อบในห้องเพียงสองคน และอ้นก็อดคิดไม่ได้ว่าจ๊อบมีแผนการที่จะทำอะไรในตัวเขาหรือเปล่า
เมื่อจ๊อบและอ้นเขามาภายในห้อง จ๊อบนั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกเพื่อที่จะไปอาบน้ำ ส่วนอ้นก็นั่งเฉยบนเก้าอี้ เพราะเขารู้สึกเกร็งและอึดอัดพอสมควร เพียงจ๊อบถอดเสื้อผ้าออกใจของอ้นเต้นระรัว เพราะผิวของจ๊อบที่ขาวใส มีแผงอกที่สวยงามกล้ามท้องเป็นลอน อ้นนั้นมองตาค้าง เพราะเขาไม่ได้เห็นผู้ชายเปลือยกายต่อหน้ามานานกว่าสองปี หลังจากที่เลิกรากับกับเอ
“มองอะไรเหรอ”จ๊อบหันมาเห็นเข้าพอดี
“เปล่าครับ”
“ก็เห็นอยู่ยังจะมาปฏิเสธอีก”
“ครับ มองบอส”
“มองทำไม บอสหุ่นดีครับ”
“ขอบคุณนะที่ชม”จ๊อบยิ้มและเดินเข้าห้องน้ำไป
ส่วนอ้นก็นั่งนิ่งด้วยใจที่ระทึก เขากลัวทุกสิ่งทุกอย่าง อ้นไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา ยิ่งจ๊อบบอกรักเขาอย่างกะทันหัน ทำให้อ้นนั้นต้องคิดหนัก
เมื่อจ๊อบอาบน้ำเสร็จเขาก็ออกมาจากห้องน้ำ ในชุดผ้าเช็ดตัวพันกายท่อนล่าง หลังจากนั้นเขาเช็ดตัวจนแห้งและใส่เสื้อคุม ส่วนอ้นก็รีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำในทันที เข้าไปในช่วงเวลาที่จ๊อบนั้นกำลังใส่เสื้อคุม
อ้นอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลานาน และเขาได้เปลื่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนในห้องน้ำ เพราะเขารู้สึกอายจ๊อบ ถ้าเกิดจ๊อบไม่ได้บอกรักเขาเมื่อช่วงหัวค่ำ อ้นก็จะไม่เกิดอาการอายและประหม่าเกร็งอย่างช่วงเวลานี้ เมื่ออ้นออกมาเขาก็เห็นจ๊อบนอนดูโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงนอน อ้นจึงมีความคิดเช่นเดียวกับจ๊อบ เขาก็ขึ้นไปนอนบนเตียงและนำโทรศัพท์มือถือขึ้นไปด้วย และเขารีบเปิดไลน์คุยกับจีจี้ทันที
“ทัก”อ้นรอชั่วเวลาไม่กี่วินาที จีจี้ก็ตอบกลับ
“ว่าไง โดนบอสข่มขืนเหรอ”
“เปล่า”
“มีไร”
“บอสบอกรัก”
“ว้าว แล้วเธอตอบว่าไง”
“เราเฉยๆนะ ตกใจทำอะไม่ถูก”
“ชอบบอสไหม”
“ไม่รู้นะ มันหลายความรู้สึกบอกไม่ถูก ทั้งกลัว แต่ก็รู้สึกดีนะ ที่บอสบอกรัก แต่มันอย่างไงบอกไม่ถูก”
“อาจจะเป็นหลายความรู้สึกนะ จนเธอแยกไม่ออก พักหลังไปไหนด้วยกันบ่อยนี่ อาจจะรักไม่รักก็ได้ เราก็ยังไม่เคยมีความรักซะด้วย ไม่รู้จะให้คำแนะนำอย่างไงดี”
“นั่นแหละ มันหลายความรู้สึก บางครั้งก็เหมือนจะชอบๆ คิดอีกก็ไม่น่าจะใช่ คิดหนักๆก็ชอบนะ”
“ก็ลองคบๆกันไปก่อน โอกาสมาถึงแล้ว อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆอาจจะชัดเจน ตอนนี้ตัดคำว่าไม่ชอบออกไปเลย”
“จะดีเหรอ”
“ดีซิ ลองเปิดใจให้กว้างๆรับบอสไว้ในใจสักคน ลองดูนะ เธอปิดกั้นตัวเองมานานแล้ว ควรที่จะคว้าโอกาสไว้นะ เมื่อเจอคนดีๆเข้ามาในชีวิต บางที่คนเราไม่สามารถเลือกได้ดั่งใจหรอก”
“ฮือ ก็จริงของเธอนะ”
“จริงอยู่แล้ว ทำใจให้สบาย ปล่อยไปตามธรรมชาติ ไม่ต้องฝืนอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ลองดูนะ”
“ขอบใจมากนะ เดี๋ยวบอสสงสัยว่าคุยกับใครนาน”
“กลัวบอสหึงซิท่า ยังไม่ทันไรเลย แคร์ความรู้สึกบอสขนาดนี้ สงสัยอาจจะรักจริงก็ได้ แต่อาจจะยังไม่รู้ตัวก็เป็นไปได้”
“เหรอ”
“ใช่ ชัวร์ แค่นี้นะ ขอให้เพื่อนรักของเรามีความสุขนะ”
“จร้า”
อ้นปิดกดปิดไลน์และนั่งอมยิ้ม คิดถึงคำพูดที่จีจี้บอกมา อ้นก็ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเอง แต่ก็เขาก็จะพยายามรับรักจ๊อบ เพราะอ้นก็มีความรู้สึกดีๆให้จ๊อบแต่อาจจะยังไม่ได้รัก เพียงแต่ชอบนิดๆเพราะด้วยความใกล้ชิด อยู่ด้วยกันเห็นหน้ากันทุกวัน ในระหว่างที่อ้นกำลังคิดอะไรไปเรื่อยๆแต่เขาหารู้ไม่ว่าจ๊อบมองดูเขาตลอดเวลา
“คุยกับใครเหรอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย”
“เพื่อนครับ”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ผู้หญิงครับ”
“แล้วไป”
“ทำไมล่ะครับบอส”อ้นแกล้งสงสัย
“หึง รู้ไหม”จ๊อบขยับร่างเข้ามาใกล้ๆอ้น
“บอสมีอะไรเหรอ”อ้นรู้สึกเกร็งและใจสั่นด้วยความกลัว
“อยู่ใกล้ๆไม่ได้เหรอ”
“ได้ครับ”
“อย่าครับไหมได้ไหม”บอสส่งสายตาหวานให้อ้น
“ไม่ให้พูดครับแล้วจะให้พูดว่าอะไร”บอสก้มหน้าอมยิ้ม
“ที่รักได้ไหม”
“บอส ไม่พูดด้วยแล้ว”อ้นอายเลยล้มตัวลงนอน
“ไม่พูดด้วยก็ไม่เป็นไร ใช้อย่างอื่นพูดด้วยก็แล้วกัน”
เมื่อจ๊อบพูดจบเขาก็จับปลายคางของอ้น และลูบใบหน้าของอ้นอย่างนิ่มนวล หลังจากนั้นใช้นิ้วมือสัมผัสที่ริมฝีปากของอ้น
“บอสจะทำอะไรล่ะ”
“ก็ทำอย่างคนรักกันเขาทำนั่นแหละ”
“บอสอย่า”อ้นพูดยังไม่ทันจบจ๊อบประกบริมฝีปากของอ้น อย่างที่อ้นไม่ทันได้ตั้งตัว
ในความรู้สึกของอ้นอยากจะดิ้นและผลักจ๊อบออก แต่เขาก็ไม่กล้าใจหนึ่งกลัวความเป็นบอส อีกใจหนึ่งอยากจะลองมีความสัมพันธ์กับจ๊อบ อ้นนอนนิ่งๆปล่อยให้จ๊อบทำตามใจที่เขาต้องการ เมื่อจ๊อบเห็นอ้นนอนนิ่งๆเขาจึงไม่รอช้า เพราะนั่นในความคิดของจ๊อบคืออ้นยอมเป็นของเขาแล้ว จ๊อบจึงไม่รอช้าเอาลิ้นเข้าไปภายในปากของอ้น แล้วตวัดไปมาอย่างชำนาญ และสิ่งหนึ่งที่เขารู้สึกดีใจ อ้นนั้นอ่อนประสบการณ์ ซึ่งสิ่งนี้ทำให้จ๊อบมีความสึกรักเพิ่มยิ่งขึ้น เขาไม่ชอบคนที่ช่ำชองในรสรัก
จ๊อบเลิกดูดดื่มสัมผัสลิ้มรสริมฝีปาก เปลื่ยนมาซุกไซร้ซอกคอทุกส่วนไม่ให้ขาด พร้อมขบเบาๆดูดน้อยๆเพื่อไม่ให้เป็นรอยซ้ำ ส่วนมือก็แกะกระดุมเสื้อของอ้นออก จนเผยเห็นนมชมพูที่เขาอยากสัมผัส จ๊อบเลื่อนลงมาขบนมเบาๆดูดอย่างนิ่มนวล พร้อมใช้ลิ้นตวัดไปมาอย่างใคร่กระหาย ส่วนอ้นนั้นทีแรกไม่ได้ตั้งใจยอมจ๊อบ แต่ช่วงเวลานี้เขายอมทั้งกายและใจ ปล่อยอารมณ์ตามธรรมชาติ
อ้นนั้นเสียวสะท้านจึงเผลอครางเสียงแผ่วเบา เพียงจ๊อบได้ยินแค่นั้นทำให้เขาใคร่กระหายมากขึ้น มืออีกข้างหนึ่งเขาจับนมของอ้นบี้ขยำด้วยความมันเขี้ยว ไม่นานจ๊อบสลับมือมาสัมผัสนมชมพูของอ้นอีกข้างอย่างหิวกระหาย เขาดูดกลืนกินอย่างละมุนนุ่มนวล จนอ้นต้องดิ้นร่างไปมาเล็กน้อย เพราะเขาเสียวสะท้าน จนเกินห้ามใจห้ามกายในนอนนิ่งได้
จ๊อบหยุดสัมผัสเนินอกทั้งสองข้าง เขาใช้ริมฝีปากไล่ลงมาจนถึงหน้าท้องที่แบนราบ จนทำให้อ้นนั้นรู้สึกอาย เขาอยากที่ให้จ๊อบหยุดกระทำทุกอย่าง แต่ช้าไปแล้วจ๊อบดึงกางเกงของอ้น แต่ถึงกระนั้นอ้นพยายามดึงกลับ
“ทำไมล่ะ”จ๊อบถาม
“อ้นอาย”
“ไม่ต้องอาย นอนเฉยๆ เชื่อผมแล้วจะดีเอง”
จ๊อบพูดจบดึงกางเกงของอ้นจนเผยเห็นหนอนน้อยๆที่กำลังขยายตัว จ๊อบนั้นจับสัมผัสเล่นจนเริ่มขยายแต่ไม่ได้ใหญ่ ยังเป็นหนอนโตเต็มตัวแค่นั้น ไม่ใช่มังกรผงาดแต่อย่างใด จ๊อบอมยิ้มและใช้ริมฝีปากสัมผัส จนทำให้อ้นนั้นเสียวสยิวถึงทรวงใน เขาหลับตาพริ้มเพราะเป็นครั้งแรกที่เขาได้โดนกระทำแบบนี้
จ๊อบสัมผัสหนอนน้อยอย่างอ่อนโยนและนิ่มนนวล ใช้ลิ้นสัมผัสไปมาดูดสลับรูดขึ้นลงจนเป็นที่พอใจ
“ยกขาขึ้นหน่อย”จ๊อบพูดขึ้น
“บอสจะทำอะไร”
“เอาน่าทำตามอย่างที่ผมบอกก็พอ”
อ้นจึงยกสองขาและใช้มือจับไว้กลางอากาศ จนเผยเห็นช่องทางรักที่ขาวสะอาดหมดจด จ๊อบจึงก้มลงดอมดมใช้ลิ้นสัมผัสช่องแคบ เขาไล้เลียวนเวียนจนอ้นนั้นเสียวสุดยับยั้งชั่งใจได้ จนเขาต้องครางออกมาอย่างไม่แผ่วเบาแต่ก่อนหน้านี้
จ๊อบหยุดไล้เลียเปลื่ยนมาใช้หนึ่งนิ้วแหย่เข้าที่ช่องทางรัก เพียงนิ้วเดียวยังเข้าไปยากขนาดนี้ จ๊อบถึงกับชอบอย่างหาที่สุดไม่ได้ เพราะเขาชอบแนวฟิตเข้ายากซึ่งมันท้าทายสำหรับเขาอย่างมาก จ๊อบพยายามจนผลสำเร็จ หลังจากนั้นเขาเพิ่มอีกเป็นสองนิ้ว เพียงเขาไปครั้งแรกอ้นถึงกับสะดุ้มกัดฟันแน่นเพราะเขารู้สึกเจ็บ แต่จ๊อบประสบการณ์สูงเขาจึงแช่นิ้วไว้อย่างนั้น เพื่อรอให้ช่องทางรักได้ขยาย ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานช่องทางรักก็ขยายขึ้นมาอีกหน่อย จ๊อบดันเข้าดึงออกอยู่หลายครั้ง จนเขาสังเกตเห็นอ้นไม่มีอาการเจ็บแต่อย่างใด เขาจึงดึงนิ้วออกมาอย่างง่ายดาย
เมื่อจ๊อบขยายช่องทางรักแล้ว เขาจึงถอดเสื้อคุมออกจนเผยเห็นท่อนเอ็นที่ใหญ่ยาว ส่วนหัวเปิดปลายชมพู จ๊อบกำลังจะสานภารกิจกามต่อ เขาจึงหาหมอนมารองก้นของอ้นเพื่อให้สูงถึงระดับท่อนเอ็นของเขา หลังจากนั้นจ๊อบจับท่อนเอ็นจ่อที่ช่องทางรักของอ้น เพียงส่วนปลายจ่อแค่นั้นอ้นถึงกับสะท้านสยิวทั่วเรือนร่าง
จ๊อบพยายามดันส่วนปลายเข้าไปจนถึงรอยหยัก ในช่วงเวลานี้อ้นไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร จนจ๊อบดันเข้าไปถึงกลางลำอ้นถึงกับร้องออกมา
“โอ๊ย”
“เจ็บเหรอ”
“นิดหน่อย”
“ก็ของอ้นฟิตเหลือเกิด ไม่เคยผ่านใครมาก่อนใช่ไหม”
อ้นไมตอบคำถามไม่ใช่เพราะอายแต่ไม่กล้าตอบ ในส่วนของจ๊อบก็ไม่สนเพราะตอนนี้เขาสนเพียงแต่ว่า จะทำอย่างไงให้ท่อนเอ็นของเขาเข้าไปภายในช่องทางรัก เพราะตอนนี้อารมณ์ของเขาอยากโหมกระหน่ำกระแทกอ้นเต็มที่ จ๊อบพยายามอีกครั้งค่อยๆดันทีละนิดทีละน้อยจนท้ายสุด ท่อนเอ็นของเขาเข้าไปจนสุดโคน จ๊อบจึงแช่ไว้นิ่งอยู่พักหนึ่ง ส่วนอ้นนั้นก็พอคลายเจ็บได้บ้าง
จ๊อบดึงท่อนเอ็นออกและดันเข้าอย่างช้าๆ เพราะช่องทางรักของอ้นนั้นฟิตคับแน่น จนรัดท่อนเอ็นของเขาจนเกิดความเสียวสยิว ในส่วนของอ้นก็เริ่มได้รับสัมผัสความเสียวมากยิ่งขึ้น เพราะท่อนเอ็นของจ๊อบ นั้นได้สัมผัสต่อมพิศวาสของอ้นอย่างพอดิบพอดี เมื่อจ๊อบสัมผัสได้ว่าอ้นนั้นหายเจ็บแล้ว เขาจึงเริ่มโยกสะโพกเร็วขึ้นนิดหนึ่ง เพราะเขาชอบความนิ่มนวลมากกว่าการกระแทกกระทั้น
จ๊อบดันท่อนเอ็นเข้าออกอย่างต่อเนื่องเป็นจังหวะ จนอ้นถึงกับครางเสียงดังออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
“อ่า อ่า อ่า อ่าส์”
เสียงครางของอ้นเป็นเสียงสวรรค์สำหรับจ๊อบ เขาเลยเริ่มความเร็วซอยถี่ขึ้นแต่ไม่ได้รุนแรง ซึ่งทำให้อ้นนั้นเสียวเพิ่มทวีคูณ ยิ่งจ๊อบโน้มตัวต่ำก้มดูดปากของอ้น ซึงเป็นสองสัมผัสที่อ้นไม่เคยได้เจอและได้รับ ทำให้อ้นนั้นเสียวสุดใจแท่บลืมทุกสิ่งทุกอย่าง
จ๊อบอยากเก็บความเสียวไว้อย่างยาวนาน เขาจึงหยุดโยกบั้นท้ายและจับร่างของอ้นให้พลิกคว่ำ และดึงให้อ้นนั้นโก้งโคง ส่วนตัวของจ๊อบก็คุกเขา สองมือจับเอวของอ้นและโยกสะโพกเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ ใช้ในช่วงเวลานี้จ๊อบเสียวส่วนปลายท่อนเอ็นอย่างหาที่สุดไม่ได้ ยิ่งช่องทางรักคับแคบยิ่งรูดส่วนปลายที่สัมผัสไว จนทำให้จ๊อบครางขึ้นมาผสมปนเปกลับเสียงครางของอ้น
“โอ๊ย อ่า อายส์”
จ๊อบดันร่างอ้นให้นอนคว่ำราบกับพื้น ส่วนตัวของเขาแยกขาคร่อมบั้นท้ายของอ้นไว้ และเริ่มซอยท่อนเอ็นเข้าออกในช่องทางรักของอ้น อย่างเรื่อยๆไม่ได้เร่งรีบและโหมกระหน่ำ ซึ่งทำให้อ้นนั้นเคลิ้มอีกเท่าตัว เนื่องจากเป็นท่าที่เนื้อกระทบเนื้อมากที่สุด จนทำให้เกิดเสียงกระแทบดังปนเสียงครางทั้งสองคน
“ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ”
ยิ่งจ๊อบซอยถี่ขึ้นจนทำให้อ้นเสียวทนแท่บไม่ไหว เพราะไปโดนต่อมสวาทอย่างต่อเนื่อง จึงทำให้อ้นนั้นทนไม่ไหวอีกต่อไป จ๊อบซอยอีกไม่กี่ครั้ง อ้นถึงกับเขื่อนแตกทำนบพังน้ำไหลรากออกจากหนอนน้อยโตเต็มตัวอย่างต่อเนื่อง ส่วนจ๊อบก็เสียวท่อนเนื้อจนเกือบจะทนไม่ไหว เขาจึงเร่งความเร็วเพื่มขึ้น โยกบั้นท้ายขึ้นลงอย่างต่อเนื่องและซอยถี่ๆ จนน้ำในกายไหลพุ่งทะลักเข้าสู่ช่องทางรักของอ้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นเขานอนเขาพลิกร่างนอนหงาย และจับร่างของอ้นให้นอนตะแครงหันหน้าเข้าหาตัวเอง
“กอดผมหน่อยได้ไหม”จ๊อบกางแขนออกเพื่อให้อ้นได้หนุน
อ้นยกศีรษะหนุนแขนของจ๊อบ ส่วนแขนก็โอบลำตัวของจ๊อบตามที่จ๊อบปรารถนา ส่วน
จ๊อบก็ยกศีรษะขึ้นและโน้มหอมแก้มของอ้นสองครั้งติด ต่อด้วยจูบปากและกอดร่างของอ้นให้แนบกาย
“อ้นรู้ไหมวันนี้เป็นวันนี้ที่ผมมีความสุขมาก ไม่ใช่เพราะได้อ้นนะ แต่มันเป็นความรู้สึกที่ดีใจที่อยู่กับคนที่เรารัก แล้วอ้นล่ะรู้สึกอย่างไรบ้าง”
“อ้นก็มีความสุขครับ”ซี่งนอนจากรสรักที่เขาได้รับจากจ๊อบแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่อ้นสัมผัสได้ คือความอบอุ่น ความเอาใจใส่ ที่เขาได้รับได้จ๊อบ ซึ่งเขาไม่ได้เคยได้รับจากที่ไหนมาก่อน ที่เป็นเช่นนั้นเพราะจ๊อบมีอายุห่างกว่าอ้นหลายปี
“ผมดีใจที่ได้ยินอ้นพูดแบบนี้ นั้นหมายความอ้นเป็นของผมทั้งกายและใจแล้วนะ”
“ครับ”
“ดีใจเลย ผมมีความสุขที่สุดในโลก”จ๊อบกอดอ้นแน่นขึ้นอีก
“จะสิงร่างอ้นเหรอบอส”
“ถ้าสิงร่างสิงไปแล้ว”
“ผมรักอ้นที่สุด อ้นรักผมไหมครับ”จ๊อบพรหมจูบอ้นอีกครั้ง
“ก็รักสิครับ ถ้าไม่รักไม่ให้กอดอย่างนี้หรอกครับ”อ้นยังไม่รู้ใจตัวเองสักเท่าไร แต่เขาก็คิดว่าความรู้สึกที่มีนั้นเป็นความรู้สึกที่รักจ๊อบ
ช่วงเย็นที่เงียบเหงาสำหรับเอ เพราะตั้มและตูนได้หายไปจากชีวิตของเอมาหลายวัน เพราะช่วงเวลานี้ตั้มและตูนกำลังติดพันซันและซีเพื่อนของอ้น ส่วนเจนงานยุ่งจนต้องทำโอที จึงไม่มีเวลามาเอช่วงค่ำ เขาจึงนั่นดื่มเบียร์อยู่หน้าห้องอย่างเดียวดาย ช่วงแรกยังมีคนงานเดินผ่านมาผ่านไป พอเริ่มค่ำคนงานเริ่มเข้าห้องใครห้องมัน จึงเหลือเพียงแต่เอที่นั่งเหม่อมองท้องฟ้าที่มีแต่ดวงดาวลอยระยิบระยับ แต่ก็ไม่สามารถทำลายความเหงาในใจของเอได้ เอนั้นดื่มเบียร์ขวดต่อขวดจนเมา เขาแค่พยุงตัวได้ไปได้แค่ที่ประตู พอควักกุญแจออกมาไขประตูแค่นั้น เขาก็ทำล่วงล่นและอาเจียนเต็มหน้าห้อง หลังจากนั้นเขาก็นอนฟุบอยู่หน้าห้องอ้นกำลังจะเดินกลับเข้าห้อง หลังจากไปดูงานกับจ๊อบจนได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน จ๊อบนั้นจะมาส่งอ้นแค่ที่หน้าโรงงานเท่านั้น ความจริงเขาอยากจะมาส่งอ้นในโรงงานด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเป็นนายจ้างกับลูกจ้าง จึงต้องเว้นระยะห่างไว้กันคำครหา เพราะในปัจจุบันหลายคนต่างมองอ้นกับจ๊อบในแง่ไม่ดีอยู่พอสมควรเมื่ออ้นเดินมาถึงหน้าห้องของเอ เขาก็เห็นเอนอนนิ่งอยู่หน้าห้อง อ้นตกใจมากและเป็นห่วงจึงรีบเข้าไปดู ซึ่งสิ่งที่อ้นเห็นคือเศษอาหารเต็มตัว
หลายวันมานี้เอนั้นกลุ้มใจกลัดกลุ้มไฟรักสุมทรวง เขาไม่สามารถตัดใจห้ามให้คิดถึงคะนึงหาอ้นได้ ถึงแม้จะมีเจนอยู่เคียงข้างทุกค่ำคืน รสรักและความสัมพันธ์ฉันเพื่อนก็ไม่สามารถมัดใจเอได้ แต่เขาก็ไม่ได้ทำร้ายจิตใจเจนจนเกินไป ยังให้เจนกอดหอมทำอะไรก็ได้ตามที่เจนต้องการ แต่ถ้าจะให้รับรักเจนนั้นเอไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นได้เลย คืนนี้ก็ตามเดิมที่เอได้มานั่งดื่มคนเดียวอย่างเหงาใจ เพราะเจนกว่าจะมาก็ดึกพอสมควร ส่วนตั้มกับตูนนั้นแท่บหายไปจากชีวิตของเอทีเดียว เพราะกำลังคลั่งรักกับซันและซี เป็นสองคู่ชู้ชื่นที่สุขสมไร้อุปสรรคใดมาขวางกั้น ในระหว่างที่อ้นกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องพัก หลังจากจ๊อบมาส่ง เมื่อไปพบลูกค้าที่มาจากต่างประเทศ “ไม่ทักกันเลยนะ”เอตะโกนเสียงดังจนอ้นตัองหันมามอง แต่อ้นไม่สนเดินหน้าต่อไป “เดี๋ยวก่อน”เอลุกขึ้นวิ่งไปจับแขนอ้นไว้ “ปล่อยนะ”อ้นแกะมือของเอให้หลุดออก แต่ไม่สามารถทำได้ในเวลาอันสั้น “เดี๋ยวนี้ถูกเนื้อถูกตัวไม่ได้เลยนะ” “ใช่ เรามีแฟนแล้ว นายจะมาทำตัวแบบนี้ไม่ได้” “บอสเหรอ ยินดีด้วยนะ หนูตกถึงข้าวสาร” “เอ หยุดสักทีเถอะ” “ทำไมต้องหยุด” “ถ้าไม่หยุดนายอาจจะไ
วันนี้อ้นก็มาทำงานแต่เช้าตามเดิม แต่สิ่งที่แปลกไปเพราะจ๊อบได้กลับมาทำงานที่ออฟฟิค โดยมีเลขนุการคนใหม่เฝ้าอยู่หน้าห้อง ส่วนจิ๊บนั้นก็เป็นเทรนเนอร์อยู่ไม่ห่างกายบี้เลขนุการคนใหม่ ในระหว่างที่อ้นทำงานอยู่นั้นบี้เลขาคนใหม่ของจ๊อบก็เดินมาหา พร้อมด้วยสายตาที่เหยียดสุด มองอ้นตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า “นี่เธอ บอสให้เอางานมาให้เธอทำ หวังว่าคงจะเสร็จทันก่อนห้าโมงเย็นนะ บอสสั่งมา”บี้เอาวางไว้บนโต๊ะ “ครับ” “นี่เหรอ เลขาคนเก่า” “ครับ” “ไม่แปลกใจที่โดนปลด ลดตำแหน่ง”บี้ใช้สายตาชำเลืองมองอ้นแล้วเชิดหน้าขึ้น ต่อจากนั้นบี้ก็เดินจากไป นั่งเฝ้าหน้าห้องของจ๊อบตามเดิม “ร้ายเนาะเลขาคนใหม่”วีณาเพื่อนสาวหันมามองอ้น “อย่าพูดไป”นฤมลใช้มือจุ๊ที่ปาก “ปล่อยเขาไปเถอะ เราก็ทำงานของเราไป”อ้นพูดขึ้น “จร้า”วีณาทำเสียงประชด อ้นตั้งหน้าตั้งตาทำงานอย่างต่อเนื่อง เพราะต้องทำให้เสร็จภายในห้าโมงเย็น อ้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ต้องบังคับกันขนาดนี้ ขนาดเมื่อวานยังให้เวลาจนกว่าจะทำเสร็จ อ้นจึงไม่สนใจสิ่งรอบข้าง รีบเร่งทำงานอย่างต่อเนื่องและให้รวดเร็ว ทันความต้องการของจ๊อบ ที่วันนี้นิสัยเปลื่ยน
ค่ำคืนเดียวดายสุดหรูในคอนโดที่เงียบเหงา อ้นนั่งเหม่อลอยรอคอยจ๊อบกลับมา เขาหวนคิดถึงคะนึงหาเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา อ้นครุ่นคิดทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น ต่อจากนี้เขาจะยอมรับผลของการเลือกทางเดินของตัวเอง อ้นพร้อมรับรักและเป็นของจ๊อบทั้งกายและใจ ทว่าเขาก็ไม่สามารถคาดเดาในอนาคตได้ ต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น ถึงกระนั้นอ้นก็ไม่สนใจอีกต่อไป เขาขอแค่อยู่กับปัจจุบันให้มีความสุขแค่นั้นเป็นพอ ในขณะที่อ้นกำลังคิดอะไรเพลินๆจ๊อบก็เดินเข้ามายังห้องนอนของอ้น “ชอบไหม”จ๊อบมีสีหน้าที่นิ่งเฉย “ชอบครับ แต่มันคงแพงมาก อ้นว่ามันมากไปสำหรับอ้นน่ะ” “ไม่หรอก สำหรับคนที่ผมรัก และทำให้ผมเจ็บ”จ๊อบนั่งลงข้างๆอ้น “นี่เอกสาร ถ้าอ้นเซ็นคอนโดนี่ก็เป็นคนอ้นทันที”จ๊อบยื่นเอกสารให้อ้น “ไม่เอาหรอกครับ ขอแค่อ้นได้อยู่ก็พอใจแล้ว และอีกอย่างอ้นทำให้บอสเจ็บ คงไม่เหมาะที่จะรับของบอสหรอกครับ”อ้นหันหน้าไปทางอื่นด้วยความน้อยใจ “ไม่ได้ ห้ามปฏิเสธ อ้นจำเป็นต้องมีสมบัติติดตัวด้วย และนี่คือกุญแจรถ”จ๊อบยื่นให้อ้น แต่ของทั้งสองชิ้นอ้นปฏิเสธหมด “ถ้าอ้นไม่เอาเราเลิกกัน”จ๊อบวางเอกสารไว้บนหัวเตียง “ทุกวันนี้ก็เหมือนเลิกก
อ้นได้ย้ายมาอยู่ที่คอนโดของจ๊อบแฟนหนุ่มที่มั่งคั่ง ในช่วงเวลาที่อยู่กันหลายเดือนอ้นก็มีความสุขสบายอย่างที่ใจเขาต้องการ ยามว่างอ้นก็ไปร้านอ้นคาเฟ่ ที่ขายกาแฟและเครื่องดื่มพร้อมกับเบเกอรี่ ที่จ๊อบแฟนหนุ่มเจ้าของบริษัทบีเอ็มรีไซเคิลเป็นคนเปิดให้ สองสามวันมานี้จ๊อบแฟนหนุ่มของเขาไม่ได้มาหา เพราะมีลูกค้ามาจากต่างประเทศเขาจึงต้องไปพบปะพูดคุยกับลูกค้า ในค่ำคืนนี้อ้นจึงรู้สึกเหงาๆ ในระหว่างที่อ้นกำลังนั่งดูซีรี่ที่เขาชอบอยู่นั้น ก็ได้มีเสียงกริ่งดังขึ้น อ้นจึงเดินออกไปส่องดูและเขาก็แน่ใจว่าไม่รู้จัก แต่อ้นก็ใจกล้าเปิดออกมา เพราะอยากรู้ว่าคนที่มาหานั้นเป็นใคร มีธุระจนมาเกือบจะมืดค่ำอยู่แล้ว พออ้นเปิดประตูออกแค่นั้น สาววัยกลางคนก็เดินเข้ามาในห้องของเขาทันที เมื่อมาถึงก็ไม่มีความเกรงใจเดินมองไปรอบๆห้อง “คุณเป็นใครเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต”อ้นเดินตามติดทุกฝีก้าวที่ทั้งสองเดินไปมา “ฉันต้องถามเธอมากกว่ามั้งว่าเป็นใคร”สาววัยกลางจ้องหน้าของอ้นอย่างกับกินเลือดกิ นเนื้อ “ทำไมต้องถามผม ผมต่างหากต้องถามคุณ ที่นี่มันคอนโดของผม คุณต่างหากที่บุกรุกเข้ามาในที่ส่วนบุคคล”
อ้นรีบมาที่หลายอ้นคาเฟ่แต่เช้า เพราะมีมือดีมาพ่นสีที่หน้าร้าน ด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย จนผู้คนที่เดินผ่านมาผ่านไปต้องหันมามอง และข้อสำคัญลูกค้าประจำเมื่อมาถึง แล้วเห็นคำพ่นด่าและกองอุจาระคน ที่วางอยู่หน้าประตูร้าน จึงทำให้ลูกค้าเหล่านั้นต่างแยกย้ายหนีหายไปกันหมด เมื่ออ้นมาถึงร้านของเขา อ้นถึงกับตกใจและเกิดความกลัว เพราะในข้อความนั้นเขียนถ้อยคำที่หยาบคาย อีอ้นขายตัว ไร้ยางอาย หน้าหนา ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับผัวกู กูจะตามรังควานมึงไม่เลิก “พี่อ้น หนูมาถึงก็เป็นแบบนี้แล้ว เราจะทำอย่างไรดีล่ะ”พนักงานสาวคนหนึ่งพูดขึ้น “ปิดร้านสักพัก เรื่องเงินเดือนเดี๋ยวพี่จะจ่ายตามเดิมนะไม่ต้องห่วงหรอก” “ใครกันทำหนูอยากรู้จริงๆ” “พี่ก็ไม่รู้หรอก พี่ดูในกล้องมันปิดหน้าขับมอเตอร์ไซค์มา เห็นหน้าไม่ชัด เลยแต่พี่แจ้งความไว้แล้ว” “เอ้า นั่นใครมา”พนักงานสาวคนเดิมพูดขึ้น “ว่าไงจ๊ะ อ้น ใครช่างกล้ามาเขียนเรื่องจริง อุ๊ย เรื่องไม่จริงได้นี่”บี้เลขาของจ๊อบแฟนหนุ่มของอ้นเดินเข้ามาใกล้ๆอ้น “ก็สงสัยใครช่างกล้าทำ”อ้นนั่งนิ่งๆ “ที่มานี่ไม่ได้มาเพราะเป
อ้นมองหน้าเอด้วยความโกรธที่เขามาพูดจาไม่ดี และข่มขู่เขาซึ่งอ้นก็ไม่เข้าใจว่าเอจะแค้นเคืองเขาอะไรหนักหนา ในเมื่อจุดเริ่มต้นเอไปฝ่ายทิ้งเขาไปก่อน และเมื่อเจอกันอีกครั้งก่อนหน้านี้ ก็เป็นเรื่องปกติที่อ้นเลือกคนอื่น เพราะในเมื่อเอทำให้เขาเจ็บตั้งแต่แรก “นายนี่มันหมาบ้ากัดไปเรื่อย เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว” “กูไม่จบ” “ไม่จบอะไร”เจนรีบเดินมาถามเมื่อเห็นสองคนคุยกันนานพอสมควร “เรื่องรถ ไม่มีอะไรหรอก”เอพูดขึ้น “ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ ก็แค่เรียกประกันมาแค่นั้นก็จบ จะมายืนคุยอะไรกันให้มากความ เดี๋ยวพวกเราต้องไปซื้อของกันอีกไม่ใช่เหรอ ตอนเย็นก็ต้องไปหาไอ้ตั้มกับไอ้ตูน” “ฮือ ตามนั้น”เอจำในพยักหน้าให้เจน “ใช่ นายจะมาพูดเรื่องไร้สาระอะไรให้มากความ”อ้นมองปราดเดียวทั้งสองคน เมื่อทุกอย่างจบอ้นก็รีบไปโรงพยาบาล เพราะศีรษะของเขาเริ่มคล้ำเขียวจากการโดนกระแทก หลังจากหาหมอเสร็จเขาก็รีบกลับมาที่ห้องในทันที หลายวันต่อมาอ้นไม่ได้ออกไปไหน เพราะเขายังเจ็บรอยซ้ำที่ศีรษะ และเหตุการณ์ในครั้งนี้เขาก็ไม่ได้บอกใครแม้แต่คนเดียว รวมทั้งจ๊อบแฟนหนุ่มของเขา เพราะอ้
การกลับบ้านของอ้นในครั้งนี้ เขาไมได้ขับรถกลับเพราะยังไม่สามารถทำใจได้ เพราะก่อนหน้านี้ที่เขาโดนรถชน และมีคนมาขู่อาฆาตเขา อ้นจึงตัดสินใจขึ้นรถประจำทางมา เพื่อความปลอดภัยกับตัวเอง เมื่อรถประจำทางมาถึงที่ขนส่ง เพียงอ้นลงจากรถแค่นั้นวินมอเตอร์ไซค์ก็เข้ามาหาอ้นทันที “ไปไหนครับ” อ้นจึงบอกที่อยู่ที่เขาจะไปและตกลงราคากัน อ้นจึงตัดสินใจไปกับวินมอเตอร์ไซค์หนุ่ม ที่รุ่นเดียวกับเขาแต่พูดจาไพเราะ เขาจึงรู้สึกไว้ใจและคาดว่าน่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับเขา เมื่อวินเตอร์ไซค์ขับมาถึงกลางทางบ้านของเขา วินมอเตอร์ไซค์ก็เปลื่ยนทิศทางทันที อ้นผิดสังเกตจึงบอกให้วินมอเตอร์ไซค์จอดรถ แต่ไม่เป็นผลเพราะวินมอเตอร์ไซค์ขับเร็วยิ่งขึ้นกว่าเดิม “จอดรถเดี๋ยวนี้ นายจะพาเราไปที่ไหน” ไร้เสียงตอบกลับจากวินมอเตอร์ไซค์ อ้นเกิดความกลัวและคิดไม่ตกว่าจะทำเช่นไร เพราะหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมานั้นทำให้เขาคิดไปต่างๆนาๆ “ถ้านายไม่จอดรถเราจะกระโดดลงแล้วนะ”อ้นขู่ไปอย่างงั้นเพราะอย่างไงเขาก็ไม่กล้าที่จะกระโดดลงรถอย่างแน่นอน อ้นพลันคิดได้เขาจึงหยิบมือถือออกมา พร้อมที่จะโทรขอความช่วยเหลือ วินมอเตอร์ไซค