Love Pharmacist เภสัชกรไฟฟ้า

Love Pharmacist เภสัชกรไฟฟ้า

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
โดย:  พลอยแก้ว  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
50บท
38views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

เขาทำให้หัวใจของผมเต้นแรง ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเห็น จนอยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา แต่ว่าเราสองคนดันแตกต่างกันคนละขั้ว ความรู้สึกที่ผมมีให้จะเปลี่ยนแปลงทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ไหม?

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

01-ยาคุม

#เภสัชกรไฟฟ้าตอนที่ 1-ยาคุม-(ไฟฟ้า)ร้านขายยาที่ผมไม่คิดจะเข้ามา เพราะว่าไม่ชอบกลิ่นยาพวกนี้ แต่มีความจำเป็นต้องมา เพราะว่ามีบางอย่างมันดึงดูดผมชื่อไฟฟ้า อายุยี่สิบเก้า ทำงานอยู่ในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เออนะก็ไม่รู้ว่าทำไมพ่อแม่ตั้งชื่อแปลก ๆ อย่าว่าแต่ผมประสาทจะแดกกับชื่อเลย เพื่อน ๆ และคนรู้จักก็ชอบถามประจำ จนตอนนี้มันทำให้ผมเริ่มชินแล้ว"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ" แล้วแม่งก็เป็นซะแบบนี้ เผลออีกทีเดินเข้ามาในร้านขายยาอีกจนได้"เอ่อ...ขอซื้อยาคุม" แล้วกูจะซื้ออะไรล่ะ นึกไม่ออกคิดไม่ทัน คนขายมันก็ดันจ้องหน้า เลยต้องตอบไปว่าต้องการแบบนั้น ทั้งที่ผมไม่รู้จะซื้ออะไร เดินผ่านร้านนี้ทีไรแม่งเหมือนมีแรงดึงดูด ดึงดูดจริง ๆ นะ"อีกแล้วเหรอ!""เออดิ มีหน้าที่ขายก็ขายไป พูดมากไม่เอาหรือไงตังค์อะ" ปากอันแสนหวานของผมมันเลยลั่นเบา ๆ"ก็คนมันสงสัย คนอะไรซื้อยาคุมได้แทบทุกวัน ยกเว้นวันไหนร้านปิดที่ผมจะไม่เห็นคุณ สรุปเอายี่ห้ออะไรครับ" ดูไอ้เภสัชฯ คนขายยาสิ มันบ่นเหมือนผมไม่ใช่ลูกค้า แล้วการที่ผมมาซื้อยาคุมเนี้ย หนักหัวเภสัชอย่างมันนักเหรอวะ กวนตีน!!"แบบเดิม""ครับ"เวรกรรมอะไรของผมที่ต้องมาทำอะไรแบบน

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
50

01-ยาคุม

#เภสัชกรไฟฟ้าตอนที่ 1-ยาคุม-(ไฟฟ้า)ร้านขายยาที่ผมไม่คิดจะเข้ามา เพราะว่าไม่ชอบกลิ่นยาพวกนี้ แต่มีความจำเป็นต้องมา เพราะว่ามีบางอย่างมันดึงดูดผมชื่อไฟฟ้า อายุยี่สิบเก้า ทำงานอยู่ในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เออนะก็ไม่รู้ว่าทำไมพ่อแม่ตั้งชื่อแปลก ๆ อย่าว่าแต่ผมประสาทจะแดกกับชื่อเลย เพื่อน ๆ และคนรู้จักก็ชอบถามประจำ จนตอนนี้มันทำให้ผมเริ่มชินแล้ว"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ" แล้วแม่งก็เป็นซะแบบนี้ เผลออีกทีเดินเข้ามาในร้านขายยาอีกจนได้"เอ่อ...ขอซื้อยาคุม" แล้วกูจะซื้ออะไรล่ะ นึกไม่ออกคิดไม่ทัน คนขายมันก็ดันจ้องหน้า เลยต้องตอบไปว่าต้องการแบบนั้น ทั้งที่ผมไม่รู้จะซื้ออะไร เดินผ่านร้านนี้ทีไรแม่งเหมือนมีแรงดึงดูด ดึงดูดจริง ๆ นะ"อีกแล้วเหรอ!""เออดิ มีหน้าที่ขายก็ขายไป พูดมากไม่เอาหรือไงตังค์อะ" ปากอันแสนหวานของผมมันเลยลั่นเบา ๆ"ก็คนมันสงสัย คนอะไรซื้อยาคุมได้แทบทุกวัน ยกเว้นวันไหนร้านปิดที่ผมจะไม่เห็นคุณ สรุปเอายี่ห้ออะไรครับ" ดูไอ้เภสัชฯ คนขายยาสิ มันบ่นเหมือนผมไม่ใช่ลูกค้า แล้วการที่ผมมาซื้อยาคุมเนี้ย หนักหัวเภสัชอย่างมันนักเหรอวะ กวนตีน!!"แบบเดิม""ครับ"เวรกรรมอะไรของผมที่ต้องมาทำอะไรแบบน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

02-หมดสภาพ

#เภสัชกรไฟฟ้าตอนที่ 2(หมดสภาพ)ร้านขายยาที่ผมเดินผ่านทุกวันในเวลาเย็นช่วงเลิกงาน ผมมองไปยังหน้าร้านที่เหมือนจะมีคนมุงเยอะมาก เหมือนกำลังมีกิจกรรมอะไรสักอย่าง จนทำให้คนสนใจ และความสงสัยก็ทำให้ผมต้องเดินเข้าไปใกล้ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น"มุงเหี้ยไรกันเยอะแยะวะ อย่างกับดารามาอย่างงั้นแหละ" ผมยืนมองไปยังหน้าร้าน ที่ตอนนี้คนรุมกันจนแทบมองไม่เห็นทางเข้า จนผมต้องเบียดเพื่อไปดูให้รู้ "ไอ้นี่เป็นใครวะ? แล้วทำไมแม่งต้องยืนใกล้กันแบบนั้นด้วย...แล้วกูเป็นอะไรของกูละเนี่ยหงุดหงิดเพื่อ? เอ๊ะ!!! มึงเหมือนคนเป็นบ้าอะไอ้ไฟฟ้า หรือกูบ้าจริง ๆ เออแล้วกูก็ถามเองตอบเอง...ประสาทแดกหัวแล้วมั้งเนี่ย" เออไม่รู้ผมเป็นอะไร สายตามองไปยังไอ้เภสัชฯ หน้าขาวแล้วก็พูดกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ไม่รู้สิเห็นแล้วมันทำให้อารมณ์เสีย อยากจะเข้าไปกระชากเขาออกมาจากตรงนั้น แล้วให้มันมายืนข้างผมแทน ...เดินหนีก่อนที่จะทำให้ผมหงุดหงิดไปมากกว่านี้ปึก!!!"ไม่ถ่ายรูปแล้วมายืนเกะกะทำไมก็ไม่รู้" จู่ ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ วิ่งมาชนผมแล้วยังมาบ่นให้ผมอีก...ผมผิดอะไรครับเนี่ย"นี่คุณ ชนคนอื่นแล้วไม่ขอโทษ แถมยังมาต่อว่าอีก...
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

03-อ้อนTeenมื้อดึก

#ไฟฟ้าวันนี้ก็เป็นอีกวันที่มันแทบไม่มีอะไรแตกต่างจากทุก ๆ วัน จะว่าไปมันก็ไม่เชิงอย่างที่ผมพูดไป ผมนัดกับเพื่อนเพื่อไปหาอะไรสนุกทำในยามเย็น วันหยุดที่ร้านขายยาที่ผมต้องแวะประจำ แต่วันนี้ไม่เปิดผมเลยไม่มีใครให้เตาะเล่น รู้สึกเหงาเหมือนขาดอะไรไป ไม่ได้คุยเล่นกับเขาคนนั้น มันก็เหมือนผมไม่ได้แปรงฟัน ที่เป็นกิจวัตรประจำวันที่จำเป็นต้องทำ"ไงวะไฟฟ้า มาพอดีพวกกูก็เพิ่งเริ่ม" กิตเพื่อนของผมทัก เมื่อเดินหน้าเหี่ยวเข้ามานั่งข้างมัน"ขอเข้ม ๆ เว้ยวันนี้" ผมบอกเพื่อน"จัดให้ไอ้คุณไฟฟ้าสักหน่อยดิ""อารมณ์ไหนวะไอ้ไฟฟ้า มึงดูไม่ปกติเท่าไหร่เลยนะ" เพื่อนอีกคนก็ทักผม ไอ้นี่ชื่อไม้บ้านอยู่ใกล้กับไอ้กิต และมันสองคนก็ตัวแทบติดกันเป็นปาท่องโก๋ มีกิตที่ไหนก็มีไม้ที่นั่น จนบางทีผมก็คิดว่ามันเป็นผัวเมียกัน แต่ไม่ใช่หรอกพวกมันแค่เพื่อนรักเพื่อนสนิทเท่านั้น"ไม่ปกติตรงไหน ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ แค่วันนี้กูรู้สึกเบื่อนิดหน่อย" ผมพูดพร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่ม"เออปกติก็ปกติ" ได้กิตพูดตัดรำคาญ ซึ่งผมก็ไม่ตอบโต้ต่อ"ปกติเท่ากับไม่ปกติ" ไอ้ไม้ว่าขึ้น ซึ่งมันสองคนก็ช่างเข้ากันดีเป็นปีเป็นขลุ่ย"อะไรของมึงเนี่ยไม้ ตรรกะอะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

04 | มาอ่อยให้หลง

#เคมี"ร้านขายยาเคมีสวัสดีครับ" ผมเอ่ยทักทายลูกค้า เมื่อเสียงกระดิ่งตรงหน้าประตูดังขึ้น โดยไม่ได้เงยหน้ามอง เพราะต้องจิ้มแป้นบนมือถือตอบแชตรุ่นน้อง ที่มาขอคำปรึกษาเรื่องเรียน"อืม หวัดดีคุณเภสัชฯ"และเสียงนี้ทำให้ผมที่จดจ่อหน้าจอมือถือต้องเงยมอง ก่อนจะถอนหายใจออกมา เพราะคนตรงหน้าตอนนี้คือไอ้คนปากหมาที่เจอเมื่อคืน และเจอหน้าแทบทุกวันตอนเย็น ก็เล่นมาร้านผมประจำ ไม่รู้จะมาซื้อยาอะไรนักหนา ประหนึ่งว่าป่วยกำลังใกล้ตาย"คุณอีกละ แล้วมาซื้อยาอะไรทุกวี่ทุกวัน" ผมถามออกไป"ซื้อยาอะไรก็ได้ ร...""ยาอะไรก็ได้ที่นี่ไม่มี เชิญร้านอื่นครับ"ผมแทรกตัดบทขึ้นก่อนเพราะรู้ว่าเขาจะพูดยียวนกวนประสาทผม และนั่นมันทำให้เขาเงียบปาก"กวน...." เขาพูดคำแรกออกมาชัดเจน แต่อีกคำเก็บงำเสียงไว้ ซึ่งผมก็พอเดาได้และอ่านปากออกมามันคือคำว่า ตีน"จะซื้อยาไหม ถ้าไม่ก็อย่ามาเกะกะลูกค้าคนอื่น" ผมเริ่มเอือมและออกปากไล่ คิดว่าไม่จำเป็นต้องสุภาพแล้วล่ะ"นี่ไล่ลูกค้าเหรอ เดี๋ยวประจานลงโซเชียลนะ" เขาขู่ผมพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา นี่ผมต้องกลัวเขาไหม?"ตามสันดานเถอะ ถามจริงคุณมาทำไมบ่อย ๆ อย่าบอกนะว่าวันนี้มาซื้อยาคุมอีก" ผม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

05 | เพิ่งจะนึกได้

#เคมี"เอ้าคุณ นี่มันเรื่องบังเอิญหรือว่าเวรกรรมของผมก็ไม่รู้เนาะที่เจอคุณบ่อย ๆ" ผมทักขึ้นเมื่อเจอคนที่มาอุดหนุนยาคุมแทบทุกวันในตลาดนัดตอนเย็น มองเห็นทางหางตากับรูปร่างคุ้น ๆ จึงได้หันไปมอง"พรหมลิขิตละมั้ง" เขาพูดขึ้นทีเล่นทีจริง แต่วันนี้มันรู้สึกแปลก ๆ กับคำพูดที่แสนสงบเสงี่ยมแบบนี้"เมื่อวานว่าจะถามแต่ก็ลืม" ผมพูดขึ้นก็มันเพิ่งจะนึกได้ แต่คงไม่สายเกินไปหรอกมั้ง"ถามอะไร?""หายเมายัง แต่คงไม่จำเป็นแล้วล่ะ เพราะจากสภาพก็ดูโอเคดี" พูดและไล่มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งเขาก็ดูปกติดีทุกอย่าง แต่ทำไมได้จ้องมองเขาจัง ๆ เต็มตาถึงได้รู้ว่าเขาดูมีเสน่ห์ดึงดูด ขนาดผมเป็นผู้ชายด้วยกันยังรู้สึกแบบนั้น แม้ปากของเขาจะเหมือนเลี้ยงสัตว์สี่ขาไว้เป็นฟาร์มก็เถอะ"ไม่รอถามชาติหน้าเลยล่ะ?" ดูความปากหมาของเขาสิ(เรียบร้อยจ้า) เสียงของแม่ค้าขายหม่าล่าดังขึ้น พร้อมกับยื่นถุงมาตรงหน้าของผม"นี่เงินขอบคุณครับป้า...ชาติหน้าผมคิดว่าคงไม่ได้เจอกับคุณอีก" ยื่นขึ้นให้ด้วยรอยยิ้มอ่อน ก่อนที่ผมจะหันไปให้คำตอบกับเขา กวนมากวนกลับไม่โกง จากนั้นผมจึงเดินออกจากร้านหนีมา(ของพ่อหนุ่มก็ได้แล้วจ้า)"ครับป้า...ผมจะตามตูดคุ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

06 | โคตรคุ้ม

#ไฟฟ้า"ใครมันมาออกกำลังเท้าแถวนี้กันวะ?"ตุบ ตั๊บ พั๊ว พั๊ว เสียงชลมุนเหมือนคนกำลังมีเรื่องทำให้ผมที่กำลังเดินอยู่ริมถนนต้องหยุดฟัง ทำเอาต่อมเผือกของผมกระดิกเหมือนหางหมาเพราะอยากจะรู้ เลยค่อย ๆ เดินย่องเข้าไปดูตามเสียง"นั่นมัน..." คนที่นอนรองรับฝ่าเท้า เบ้าหน้าที่มีรอยฟกช้ำ ทำให้ผมตกใจมากรีบวิ่งเข้าไปอย่างไม่คิดเกรงกลัว แม้จะมีตัวคนเดียวก็ตาม เรื่องแบบนี้ผมค่อนข้างจะชินตามประสาเด็กช่างในสมัยเรียน ผมมันโคตรจะเกรียนเลยช่วงวัยรุ่น"แม่งโคตรอ่อนเลยว่ะสามรุมหนึ่ง" ผมพูดขึ้นพร้อมสีหน้าที่ท้าทาย สายตามองต่ำไปยังคนที่นอนหมดสภาพไม่เป็นท่า ใบหน้ามีเลือดซึมและรอยแดงช้ำตรงปาก...ผมนึกสงสัยว่าคนอย่างนายหน้าขาวนี่ไปแกว่งเท้าหาเสี้ยนมาจากไหน ทำไมถึงได้มาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ตอนนี้คือไอ้สามตัวนี่กำลังจะเลี้ยงไม่โต บังอาจมาแตะคนของผม ซึ่งเขาก็ยังไม่ยินยอมหรอก ผมคิดไปเองคนเดียวและยัดเยียดสถานะให้เองแหละ"แล้วมึงเสือกอะไรด้วยวะ!" หนึ่งในสามคนพูดขึ้น นี่ผมต้องกลัวพวกมันไหมอะ แสดงไม่ถูกเลยจริง ๆ"น นาย มาได้ยังไง" นายหน้าขาวเจ้าของร้านขายยาเงยหน้าแล้วพูดด้วยความทุลักทุเล ผมได้แต่มองไม่ได้พ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

07 | เพื่อนกัน

-เพื่อนกัน-(เคมี) “เลี้ยงข้าวผมวันนี้เลยไหม?” “หิวจริงหรือว่าแค่กวนตีนเล่น” “ไม่สะดวกสินะ” “ดูสภาพผมซิว่ามันน่าสะดวกตรงไหน?” “ก็ยังไม่ตายนะ ปากยังดีอยู่” ระหว่างที่เราสองคนเดินมา ผมต้องหยุดทั้งสองขาทันที เมื่อเขาพูดประโยคเหล่านั้น มันทำให้ผมรู้สึกอึ้งกับเขาคนนี้จริง ๆ ก็ทั้งที่พอเข้าใจแหละว่ามีลักษณะนิสัยแบบไหน แต่ก็ไม่คิดว่าจะห่ามได้ใจขนาดนี้ สภาพบวมช้ำปากแตกผมคงอ้าปากเคี้ยวข้าวได้มั้ง “คุณเห็นผมเป็นเทพเซียนจากสวรรค์หรือไง ที่จะรักษาตัวเองให้หายได้ภายในพริบตาอะ...ดูสภาพผมก่อนไหมคุณวิศวะ” “ผมชื่อไฟฟ้าไม่ใช่วิศวะ” “ชื่อไรก็ช่างเหอะ เลิกกวนผมสักวันจะตายไหมอะ” “ก็เห็นดูเครียด ๆ ไงเลยอยากช่วยให้อารมณ์ดี” “เฮ้อ...อยากด่าแต่เห็นว่าวันนี้คุณช่วยผมไว้หรอกนะ จะละเว้นไว้สักครั้งก็แล้วกัน” “รอด้วย!”ถ้าหากผมพูดต่อก็คงจะเถียงกันไม่จบสิ้น เลือกที่จะเป็นฝ่ายยอมแพ้ แล้วเดินนำหน้ามา นั่นจึงทำให้นายไฟฟ้านั่นวิ่งตามมาติด ๆ แ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

08 | เริ่มเยอะแล้ว

“เริ่มดึกแล้วส่งแค่นี้ก็พอ” ผมบอกเขาเพราะเกรงใจ นี่ก็ทำให้เขาเสียเวลานานแล้ว“พักอยู่ห้องไหน?” ไม่สนใจสิ่งที่ผมพูดเลยสักนิด ยังคงประคองผมเดินไปเรื่อย ๆ“แปดแปดหกสาม” ก็ตอบเขาทันที“อ่า ใกล้ถึงแล้วนี่” พูดและชี้ไปทางห้องของผมที่อยู่ไม่ไกล“ไม่สนใจสิ่งที่ผมบอกเลยว่างั้น” ผมถามทีเล่นทีจริง“บอกว่าไงนะไม่เห็นจะได้ยินสักนิด”“เออแล้วแต่เถอะ”และแล้วเราสองคนก็เดินมาถึงห้องพักของผม ห้องพักขนาดพอดีที่มันมีความทรงจำในอดีตระหว่างผมกับคนที่รัก มันเป็นสถานที่ที่ผมยากจะลืม แม้ว่าผมและเธอจะไม่ได้อยู่ห้องนี้ด้วยกันแล้วก็ตาม แต่ความทรงจำที่แสนสวยงามในวันเก่า ๆ ยังเฝ้าติดตาของผมไม่รู้ลืม“ขอบใจนะที่มาส่ง” ผมพูดก่อนจะไขกุญแจประตู“ไม่เป็นไรแค่นี้เอง เราเพื่อนกันไม่ใช่หรือไง” เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนมุมปาก“อืม” โคตรซึ้งเลยครับก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับและพยักหน้าเบา ๆ และจากนั้นเขาก็พูดขึ้น“หิวน้ำว่ะ” ยกแขนผมออกแล้วเดินดุ่มนำหน้าเข้าห้องไป ประหนึ่งห้องของตัวเอง ผมได้แต่มองตามหลังตาปริบ ๆ พูดไม่ออกเลยครับ“ปกติเป็นคนหน้าด้านหน้ามึนแบบนี้ป้ะ?” ผมเดินตามหลังเข้ามาแล้วพูดขึ้นอย่างยียวน เดินไปยังตู้เย็นด้วยขาที่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

09 | เรื่องสำคัญ

(ไฟฟ้า)“ลืมเรื่องสำคัญไปได้ไงวะกู” ผมเดินมาได้สักพัก บางอย่างก็แว้บเข้ามาในหัว นั่นจึงทำให้ผมเดินวนกลับไปยังห้องเดิมที่เพิ่งออกมาก๊อก ก๊อก ก๊อก เคาะประตูไปสามทีแล้วยืนรอสักพัก แต่ก็ไม่ยักจะมาเปิดประตูให้ ผมเลยตั้งใจจะเคาะซ้ำอีกครั้ง แต่ประตูดันเปิดออกมาพอดี“ลืมอะไรถึงได้ย้อนกลับมา” เขาถามผม สภาพหัวเปียกชุ่ม คงเพิ่งจะอาบน้ำเตรียมพักผ่อน“ของสำคัญ” ผมบอกพร้อมกับสบตาเขาที่ยืนจับประตูอยู่ตรงหน้า ตัวเล็กกว่าผมแต่สายตาโคตรท้าทาย“ของสำคัญ?” เขาถามย้ำ“อืม” ผมก็ยืนยิ้มกริ่มแค่นเสียงตอบรับเบา ๆ“ผมไม่เห็นอะไรที่นอกเหนือจากของที่ผมมี” ไอ้หน้าขาวนี่แม่งจริง ๆ เลย ทำไมมันไม่เข้าใจอะไรง่าย ๆ กว่านี้นะ“เราสองคนเป็นเพื่อนกันแล้วใช่ไหม?” ย้อนถามประโยคใหม่เผื่อว่าจะเข้าใจง่ายขึ้นกว่าเดิม“ใช่” ตอบแบบอึน ๆ ผมเห็นแล้วก็อยากจะคว่ำกะบาลไปสักป้าบ ได้แต่กัดฟันอดทนเท่านั้นแหละครับ“ก็ต้องมีเบอร์โทรหรืออะไรไว้ติดต่อกันไง ทำไมต้องโชว์โง่ด้วยเล่า” แต่ฟิวขาดครับทนไม่ไหว หัวร้อนจนแหกปากด่าไอ้หน้าขาวนี่ปลดปล่อยอารมณ์ซะหน่อยป้าบ!!! หัวแทบหลุดจากบ่า เพราะว่าไอ้หน้าขาวมันตบหัวผมครับ มันกล้านักผมแค่คิดเองนะ แต่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม

10 | สัญญาที่กลายเป็นเพียงน้ำลายไร้ราคา

(เคมี)แปดวันหลังจากที่ผมกับเขามีการติดต่อกัน ทักหาผมทุกวันทั้งที่บางครั้งก็ไม่มีอะไรจะโต้ตอบ ตอนนี้ตามตัวผมเริ่มเห็นรอยเขียวช้ำกว่าเดิม มีอาการปวดแทบลุกไม่ไหว มีเขาคอยมาดูแลและอยู่เป็นเพื่อน แต่วันนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงา ข้อความทักทายที่ชอบส่งมาในยามเช้าก็ยังไม่มี ผมคอยมองไปยังหน้าจอมือถือ คือผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเฝ้ารอ อาจเพราะเริ่มชิน?“น่าเบื่อจัง”ตอนนี้ผมก็ยังไม่กล้ากลับบ้าน ได้แต่โทรบอกพ่อกับแม่ว่าติดธุระแก้ต่างเพื่อไม่ให้พวกท่านเป็นห่วง ผมเลือกที่จะปิดทีวีแล้วหยิบมือถือมาเล่น เลื่อนไปเลื่อนมาก็ดันมาเจอโพสต์ของแฟนเก่า ทำเอาผมรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจ เมื่อภาพที่ผมเห็นมันคือภาพที่บ่งบอกว่าเธอกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตกับคนที่เธอแต่งงานด้วย“นับเดือน”ผมมองภาพบนหน้าจอมือถือ แล้วเอ่ยชื่อผู้หญิงที่ผมรักพร้อมน้ำตาที่มันเริ่มเอ่อขอบตา ยิ่งมองผมก็ยิ่งเสียใจ เสียใจไม่สามารถปกป้องเธอได้ ต้องปล่อยมือเธอทั้งที่เคยสัญญา ไม่ว่ามีปัญหาอะไรเราสองคนจะเผชิญมันไปด้วยกัน และนั่นก็ดันเป็นเพียงน้ำลายที่ไร้ราคา ผมไม่สามารถทำได้อย่างที่สัญญา“ยินดีด้วยนะ” ผมพิมพ์คอมเมนต์ไป ต่อท้ายประโยคด้วยอิโมจิรอยยิ้ม แต่จ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-26
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status