ค่ำคืนเดียวดายสุดหรูในคอนโดที่เงียบเหงา อ้นนั่งเหม่อลอยรอคอยจ๊อบกลับมา เขาหวนคิดถึงคะนึงหาเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา อ้นครุ่นคิดทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น ต่อจากนี้เขาจะยอมรับผลของการเลือกทางเดินของตัวเอง อ้นพร้อมรับรักและเป็นของจ๊อบทั้งกายและใจ ทว่าเขาก็ไม่สามารถคาดเดาในอนาคตได้ ต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้น ถึงกระนั้นอ้นก็ไม่สนใจอีกต่อไป เขาขอแค่อยู่กับปัจจุบันให้มีความสุขแค่นั้นเป็นพอ ในขณะที่อ้นกำลังคิดอะไรเพลินๆจ๊อบก็เดินเข้ามายังห้องนอนของอ้น
“ชอบไหม”จ๊อบมีสีหน้าที่นิ่งเฉย
“ชอบครับ แต่มันคงแพงมาก อ้นว่ามันมากไปสำหรับอ้นน่ะ”
“ไม่หรอก สำหรับคนที่ผมรัก และทำให้ผมเจ็บ”จ๊อบนั่งลงข้างๆอ้น
“นี่เอกสาร ถ้าอ้นเซ็นคอนโดนี่ก็เป็นคนอ้นทันที”จ๊อบยื่นเอกสารให้อ้น
“ไม่เอาหรอกครับ ขอแค่อ้นได้อยู่ก็พอใจแล้ว และอีกอย่างอ้นทำให้บอสเจ็บ คงไม่เหมาะที่จะรับของบอสหรอกครับ”อ้นหันหน้าไปทางอื่นด้วยความน้อยใจ
“ไม่ได้ ห้ามปฏิเสธ อ้นจำเป็นต้องมีสมบัติติดตัวด้วย และนี่คือกุญแจรถ”จ๊อบยื่นให้อ้น แต่ของทั้งสองชิ้นอ้นปฏิเสธหมด
“ถ้าอ้นไม่เอาเราเลิกกัน”จ๊อบวางเอกสารไว้บนหัวเตียง
“ทุกวันนี้ก็เหมือนเลิกกันไม่ใช่เหรอ”
“ผมไม่ได้เลิกกับอ้น แค่ผมน้อยใจแค่นั้น แต่เรื่องมันผ่านมาแล้ว ผมไม่อยากจะคิดอีก และไม่อยากจะพูดถึง เรื่องนั้นมันจบแล้ว เรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า”
“อ้น คือ “
“เอาล่ะ ผมให้โอกาสอ้นตัดสินใจอีกครั้งจะเอาหรือไม่เอา”จ๊อบเสียงเข้ม
“ก็ได้ครับ”
“ดีมากที่รัก”จ๊อบยื่นริมฝีปากไปจุมพิตที่แก้มของอ้นอย่างละมุน
“มีอีกอย่างนะ อ้นไม่ต้องไปทำงานแล้ว”
“ทำไมล่ะครับ”
“ผมจะให้อ้นอยู่อย่างสบายไม่ต้องทำงาน มีหน้าที่แค่ดูแลผมก็พอ”
“แต่อ้น”
“ไม่มีแต่ ถ้ามีแต่ผมจะคิดบัญชีที่อ้นที่ปิดบัง เรื่องของเอกับผมเลย ”
“อ้น คือ ก็ได้ครับอ้นไม่ไปทำงานก็ได้ แต่จะให้อ้นอยู่เฉยๆได้ไงครับ”
“ก็นั่นแหละ ผมจะถามว่าอ้นว่าอยากทำอะไร ขอให้บอกผมได้เลย แต่ถ้ายังไม่รู้ก็ค่อยๆคิดไป ถ้าคิดออกค่อยบอกก็ได้ ช่วงนี้ก็ถือว่าเป็นเวลาพักผ่อนของอ้น”
“ก็ได้ครับ”
“ดีมากที่รักของผม”
“บอสหายโกรธอ้นแล้วเหรอครับ”อ้นกลั้นใจพูด
“ไม่หายโกรธหรอก แต่ผมรักอ้นมาก แค่ไม่ได้เจอกันสองสามวัน ผมยังทำใจไม่ได้เลย ผมจึงไม่อยากที่จะทรมานตัวเองอีกต่อไป ผมจึงต้องพาอ้นมาที่นี้เพื่อให้พ้นจากใครบางคน”
“ใครครับ”
“อ้นก็รู้ดีอยู่แล้วนี่ เรื่องนี้จบ ไม่ต้องพูดถึงอีก”
“ครับ”
“รอผมก่อนนะ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อน”
“ครับ”อ้นรับคำ และเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวสองผืนยื่นให้จ๊อบ
เมื่อจ๊อบผลัดเปลื่ยนเสื้อผ้าและเดินเข้าห้องน้ำไป อ้นก็เดินไปหยิบเอกสารซื้อขายคอนโด และอ้นก็เปิดดูใจหนึ่งก็ดีใจที่ได้คอนโดมา แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกไม่ค่อยดีที่รับของจากจ๊อบ แต่ในเมื่ออ้นไม่ทางที่จะปฏิเสธจ๊อบได้ อ้นจึงจำเป็นต้องรับมาไว้ครอบครอง เพราะลึกๆอ้นก็อยากได้
อ้นปิดแฟ้มเอกสารและหยิบกุญแจรถ ไปวางไว้ที่โต๊ะ ต่อจากนั้นเขาก็มานั่งที่เตียงนอน และคิดว่าหลังจากนี้บอสจะเซอร์ไพร์สอะไรเขาอีก ทว่าอ้นยังคิดเรื่องนี้ไม่ตกผลึก จ๊อบก็ออกมาใจสภาพเปลือยท่อนบน เขายืนเช็ดตัวอยู่พักหนึ่ง ส่วนอ้นก็ไปเตรียมเสื้อคลุมมาให้จ๊อบใส่
“ไม่ต้อง ผมยังไม่ใส่”
“ทำไมล่ะครับ เปิดแอร์อากาศค่อนข้างเย็นบอสจะหนาวนะ”
“ถ้าหนาวก็นอนกอดอ้นก็อุ่นแล้ว และอีกอย่างผมยังไมได้ทำการบ้านเลย”
“ไม่ต้องทำแล้ว อ้นเดินไปนั่งที่เตียงนอน”
“ไม่ให้ทำแต่ไปนั่งรอบนเตียง”
“บอส”อ้นเสียงสูง
“ผมล้ออ้นเล่น แต่ผมมีอีกสิ่งหนึ่งที่จะให้อ้น”
“อะไรอีกล่ะครับ บอสสายเปย์”
จ๊อบเดินไปที่ตะกร้าเสื้อผ้า และหยิบกางเกงขึ้นมา ต่อจากนั้นเขาล้วงไปในกระเป๋าและหยิบกล่องแหวน ที่จ๊อบเคยจะให้อ้นแต่ด้วยความโกรธ ที่เห็นภาพเอกับอ้นคุยกัน เขาเลยยกเลิกที่จะให้แหวนอ้น
จ๊อบเดินเข้ามาใกล้ๆอ้นและเปิดกล่องแหวนออก พร้อมกับจับมือซ้ายของอ้นยกขึ้น แล้วจ๊อบก็สวมใส่แหวนนิ้วนางของอ้น
“แหวนแทนใจผมนะ”จ๊อบยกมือของอ้นขี้นมาหอม
“บอสดีกับอ้นเหลือเกิน”
“ผมดีกับอ้นขนาดนี้ อ้นก็ต้องดีกับผมด้วยนะ”
“ครับบอส”
“เมื่อให้แหวนแล้วต้องทำอะไรต่อนะ”จ๊อบวางมือของอ้นลงและเขาก็ขึ้นไปนอนบนเตียง
“ไม่คิดที่จะตอบแทนผมบ้างเหรออ้น”
“จะให้ตอบแทนอะไรล่ะครับ”
“ผมนอนอ่อยขนาดนี้อ้นยังไม่รู้อีกเหรอ หรือว่าแกล้งไม่รู้แต่อ้นก็ไม่เด็กแล้วนะ”จ๊อบอมยิ้ม
“อ้นไม่รู้จริงๆครับ”อ้นก็อมยิ้มเช่นเดียวกับจ๊อบ
“ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร”จ๊อบดึงผ้าเช็ดตัวออก จนเผยเห็นท่อนเอ็นตั้งชูชันผงาดต่อหน้าต่อตาอ้น
“บอสทำอะไรน่าเกลียด”สายตาของอ้นยังจ้องมองท่อนเอ็นอยู่ ถึงแม้ปากบอกว่าจะน่าเกลียดปานใดก็ตาม
“ทำให้ผมหน่อยนะ”
“ก็ได้”
อ้นขยับร่างเข้าไปใกล้ๆจ๊อบตรงส่วนกลางลำตัว อ้นมองท่อนเอ็นอยู่ชั่ววินาที แล้วอ้นก็ค่อยๆขยับมือไปจับท่อนเอ็นที่แข็งแกร่งปานหิน หลังจากนั้นอ้นก็ก้มลงสัมผัสส่วนปลายท่อนเอ็น อ้นค่อยๆดันเข้าไปภายในปากจนถึงรอยหยัก อ้นค่อยๆดูดและใช้ลิ้นตวัดไปมาตรงรอยหยัก และใช้ริมฝีปากรูดขึ้นรูดลงอย่างช้าๆ จนทำให้จ๊อบเสียวสะท้านเผลอครางออกมา แต่อ้นก็ยังไม่หยุดสานความเสียวซ่านให้จ๊อบอย่างต่อเนื่อง
อ้นรูดท่อนเอ็นจนสุดปลายโคนและรูดกลับมาที่เดิมอย่างหลายครั้ง พร้อมสลับการดูดท่อนเอ็นเป็นระยะ อ้นพลันเห็นพวงสวรรค์ของจ๊อบห้อยอยู่ เขาจึงเปลื่ยนแปลงรสชาติรักให้แปลกใหม่ อ้นจึงถอนริมฝีปากออกจากท่อนเอ็น และใช้ริมฝีปากสัมผัสพวงสวรรค์อยู่พักหนึ่ง จนถึงช่วงเวลาที่อ้นต้องอมพวงสวรรค์ไปทั้งพวง เพียงพวงสวรรค์ของจ๊อบไปอยู่ในปากของอ้น จ๊อบถึงกับเสียวสะท้านสะดุ้งสุดสุด เพราะไม่ค่อยได้รับสัมผัสแบบนี้มาเนิ่นนานหลายปี อ้นทั้งดูดและอมสลับกันไปจนเป็นที่พอใจ เขาจึงหยุดให้รสสวาทแก่จ๊อบทันที
“หยุดทำไมผมกำลังเสียวเลย”
“ไม่บอก”อ้นยิ้มแล้วก็ถอดเสื้อออกจนเผยเห็นนมชมพู ต่อด้วยถอดกางเกงออกจนหมดเผยเห็นหนอนน้อยๆที่จ๊อบเห็นแล้วต้องอมยิ้ม
“ยิ้มอะไรบอส”
“น่ารักทั้งคนและไอ้นั่น”
“บอส”อ้นเสียงสูง
“ผมไม่ล้อแล้ว อ้นอยากทำอะไรก็ทำเลย ร่างกายของผมเป็นของอ้นเพียงแต่ผู้เดียว ผมยกให้อ้นฟรีๆ”
“ไม่ต้องพูดเยอะ”
อ้นยิ้มและขึ้นคร่อมส่วนกลางลำตัวของจ๊อบ อ้นจับท่อนเอ็นที่ใหญ่ยาวจ่อที่ช่องทางรัก อ้นค่อยๆขยับบั้นท้ายกดลงทีละนิด ซึ่งค่อนข้างคับแน่นจนอ้นรู้สึกเจ็บ แต่อ้นก็ทนเจ็บและพยายามดันเข้าไปจนสุดโคนท่อนเอ็น อ้นแช่นิ่งอยู่พักหนึ่ง พอคลายความเจ็บแสบ อ้นจึงขยับบั้นท้ายขึ้นลงอย่างช้าๆและต่อเนื่อง ในส่วนของจ๊อบก็นอนนิ่งหลับตาพริ้มรับความเสียวซ่านถึงใจทุกครั้งที่อ้นโยกบั้นท้ายขึ้นลง อ้นโยกบั้นหนักหน่วงขึ้นและเร็วขึ้น เพราะท่อนเอ็นของจ๊อบไปโดนต่อมพิศวาส จนทำให้อารมณ์ของอ้นเตลิดล่องลอยกลางอากาศ
จ๊อบเห็นอ้นโยกบั้นท้ายมาพักหนึ่ง เขาจึงอยากที่จะทำให้อ้นบ้าง จ๊อบจึงกระดกก้นขึ้นเสยจนอ้นถึงกับสะดุ้ง ด้วยความเสียวและตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัว อ้นจึงหยุดโยกบั้นท้ายทันที ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของจ๊อบ ที่เสยท่อนเอ็นขึ้นบนอย่างต่อเนื่อง
จ๊อบหยุดกระดกก้นและพยุงร่างลุกขึ้น ในขณะเดียวกันก็ผลักร่างของอ้นนอนลง ส่วนตัวเขาก็โน้มตัวลงตามและถ่างขากว้างขึ้น แล้วก็โยกบั้นท้ายขึ้นลงอย่างหนักหน่วง และเริ่มซอยถี่ขึ้นเรื่อยๆจนอ้นต้องครางออกมาเสียงดังด้วยความเสียวซ่าน จ๊อบก้มลงประกบริมฝีปากของอ้นตวัดลิ้นสัมผัสอย่างดูดดื่ม ส่วนบั้นท้ายก็โยกขึ้นลงอย่างต่อเนื่อง
จ๊อบเปลื่ยนท่าอีกครั้งโดยจับร่างของอ้นนอนตะแครง ส่วนตัวของจ๊อบก็ตะแครงตามอ้น เมื่อท่าพร้อมเขาก็โยกสะโพกเข้าออกทันที ส่วนใบหน้าของจ๊อบก็ซุกซอนไซรซอกคออ้นอย่างหิวกระหายและใคร่อยาก เมื่อท่อนเอ็นของจ๊อบโดนต่อมพิศวาสอย่างต่อเนื่องจนทำให้อ้นเกิดความเสียวสะท้านทั่วเรือนร่าง เขาจึงจับท่อนเอ็นของตัวเองสาวขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักน้ำในกายของอ้นก็ไหลทะลักออกมาจนหมดสิ้น
ในส่วนของจ๊อบยังโยกสะโพกเข้าออกที่ช่องทางรักของอ้นอย่างต่อเนื่อง เขาเริ่มซอยถี่ขึ้นเรื่อยๆ เพราะความเสียวสยิวเพิ่มมากขึ้นเป็นทวีคุณ จ๊อบหายใจหอบถี่และครางเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จ๊อบจึงโหมกระแทกท่อนเอ็นเข้าช่องทางรักของอ้นอย่างต่อเนื่อง และหนักหน่วงซอยถี่จนน้ำในกายของจ๊อบพุ่งกระฉูดออกมาใส่ช่องทางรักของอ้น จ๊อบกระแทกบั้นท้ายอยู่พักหนึ่งหลังจากนั้นเขาก็ถอนท่อนเอ็นออก และพลิกตัวนอนหงายอย่างหมดแรงและหอบเหนื่อยด้วยความเสียวซ่าน สะท้านทั่วเรืองร่างของเขา
อ้นพลิกร่างหันมาโอบกอดจ๊อบ ส่วนจ๊อบกางแขนอกเพื่อให้อ้นได้หนุนแขนของเขา อ้นพร้อมทำตามอย่างว่าง่าย อ้นยกศีรษะหนุนแขนของจ๊อบ และกอดรัดจ๊อบแน่นขึ้นกว่าเดิม
“ผมไม่ได้บอกให้อ้นกอด แต่อ้นกอดผมเอง นั่นแสดงว่าอ้นเริ่มรักผมแล้วใช่ไหม ผมดีใจอย่างมากที่มีวันนี้”
“ก็ประมาณนั้นมั้ง”อ้นถึงจะยังไม่แน่ใจตัวเองซะทีเดียว แต่เขาก็มีความรู้สึกดีๆกับจ๊อบมากขึ้นกว่าเดิมอย่างมาก
“ไม่ต้องประมาณนั้นหรอก เพราะเท่าที่อ้นกอดรัดผมแน่นมาก ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าอ้นรักผมแล้ว”จ๊อบยิ้มอย่างเบิกกว้าง
“ขี้ตู่ อ้นยังไม่ได้บอกอะไรเลย”
“ไม่ต้องบอกหรอก ผมรับรู้ได้ตัวเอง”
“เหรอ”
“แน่นอนอยู่แล้วผมเก่ง”จ๊อบยิ้ม
“หลงตัวเองตัวพ่อ”อ้นเลื่อนมือมาเขี่ยหัวนมของจ๊อบเล่นอย่างอารมณ์ดี
“นอกจากหลงตัวเองแล้วผมยังหลงรักอ้นหัวปลักหัวปลำอีกนะ”
“ไม่เชื่อหรอก พอย้ายอ้นมาทีสำนักงานใหญ่ก็หาเลขาคนใหม่ทันที”
“อ้นหึงผมเหรอ ไชโย ดีใจที่สุด ผมอยากได้ยินคำนี้มานานแล้ว ในที่สุดผมก็ยินจากปากของอ้น”จ๊อบพลิกร่างตะแครงกอดอ้นรัดจนแน่น พรหมจูบอ้นทั่วใบหน้า
“ผมรักอ้นที่สุดเลย ในที่สุดอ้นก็รักผมจนได้ ผมรอวันนี้มานานมาก”
“อะไรขนาดนั้นบอส”อ้นหัวเราะเพราะขำท่าทางของบอสที่ดูผ่อนคลายขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ
จ๊อบรู้สึกดีใจอย่างมากที่อ้นนั้นได้มอบความรักให้เขา เพราะจ๊อบค่อนข้างเชื่อมั่นในสัญชาติญาณของตัวเอง ส่วนอ้นนั้นก็เริ่มมีใจมาให้จ๊อบพอสมควร จึงทำให้ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างดูดดื่ม ท่ามกลางคอนโดหรูใจกลางเมือง
อ้นได้ย้ายมาอยู่ที่คอนโดของจ๊อบแฟนหนุ่มที่มั่งคั่ง ในช่วงเวลาที่อยู่กันหลายเดือนอ้นก็มีความสุขสบายอย่างที่ใจเขาต้องการ ยามว่างอ้นก็ไปร้านอ้นคาเฟ่ ที่ขายกาแฟและเครื่องดื่มพร้อมกับเบเกอรี่ ที่จ๊อบแฟนหนุ่มเจ้าของบริษัทบีเอ็มรีไซเคิลเป็นคนเปิดให้ สองสามวันมานี้จ๊อบแฟนหนุ่มของเขาไม่ได้มาหา เพราะมีลูกค้ามาจากต่างประเทศเขาจึงต้องไปพบปะพูดคุยกับลูกค้า ในค่ำคืนนี้อ้นจึงรู้สึกเหงาๆ ในระหว่างที่อ้นกำลังนั่งดูซีรี่ที่เขาชอบอยู่นั้น ก็ได้มีเสียงกริ่งดังขึ้น อ้นจึงเดินออกไปส่องดูและเขาก็แน่ใจว่าไม่รู้จัก แต่อ้นก็ใจกล้าเปิดออกมา เพราะอยากรู้ว่าคนที่มาหานั้นเป็นใคร มีธุระจนมาเกือบจะมืดค่ำอยู่แล้ว พออ้นเปิดประตูออกแค่นั้น สาววัยกลางคนก็เดินเข้ามาในห้องของเขาทันที เมื่อมาถึงก็ไม่มีความเกรงใจเดินมองไปรอบๆห้อง “คุณเป็นใครเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต”อ้นเดินตามติดทุกฝีก้าวที่ทั้งสองเดินไปมา “ฉันต้องถามเธอมากกว่ามั้งว่าเป็นใคร”สาววัยกลางจ้องหน้าของอ้นอย่างกับกินเลือดกิ นเนื้อ “ทำไมต้องถามผม ผมต่างหากต้องถามคุณ ที่นี่มันคอนโดของผม คุณต่างหากที่บุกรุกเข้ามาในที่ส่วนบุคคล”
อ้นรีบมาที่หลายอ้นคาเฟ่แต่เช้า เพราะมีมือดีมาพ่นสีที่หน้าร้าน ด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย จนผู้คนที่เดินผ่านมาผ่านไปต้องหันมามอง และข้อสำคัญลูกค้าประจำเมื่อมาถึง แล้วเห็นคำพ่นด่าและกองอุจาระคน ที่วางอยู่หน้าประตูร้าน จึงทำให้ลูกค้าเหล่านั้นต่างแยกย้ายหนีหายไปกันหมด เมื่ออ้นมาถึงร้านของเขา อ้นถึงกับตกใจและเกิดความกลัว เพราะในข้อความนั้นเขียนถ้อยคำที่หยาบคาย อีอ้นขายตัว ไร้ยางอาย หน้าหนา ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับผัวกู กูจะตามรังควานมึงไม่เลิก “พี่อ้น หนูมาถึงก็เป็นแบบนี้แล้ว เราจะทำอย่างไรดีล่ะ”พนักงานสาวคนหนึ่งพูดขึ้น “ปิดร้านสักพัก เรื่องเงินเดือนเดี๋ยวพี่จะจ่ายตามเดิมนะไม่ต้องห่วงหรอก” “ใครกันทำหนูอยากรู้จริงๆ” “พี่ก็ไม่รู้หรอก พี่ดูในกล้องมันปิดหน้าขับมอเตอร์ไซค์มา เห็นหน้าไม่ชัด เลยแต่พี่แจ้งความไว้แล้ว” “เอ้า นั่นใครมา”พนักงานสาวคนเดิมพูดขึ้น “ว่าไงจ๊ะ อ้น ใครช่างกล้ามาเขียนเรื่องจริง อุ๊ย เรื่องไม่จริงได้นี่”บี้เลขาของจ๊อบแฟนหนุ่มของอ้นเดินเข้ามาใกล้ๆอ้น “ก็สงสัยใครช่างกล้าทำ”อ้นนั่งนิ่งๆ “ที่มานี่ไม่ได้มาเพราะเป
อ้นมองหน้าเอด้วยความโกรธที่เขามาพูดจาไม่ดี และข่มขู่เขาซึ่งอ้นก็ไม่เข้าใจว่าเอจะแค้นเคืองเขาอะไรหนักหนา ในเมื่อจุดเริ่มต้นเอไปฝ่ายทิ้งเขาไปก่อน และเมื่อเจอกันอีกครั้งก่อนหน้านี้ ก็เป็นเรื่องปกติที่อ้นเลือกคนอื่น เพราะในเมื่อเอทำให้เขาเจ็บตั้งแต่แรก “นายนี่มันหมาบ้ากัดไปเรื่อย เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว” “กูไม่จบ” “ไม่จบอะไร”เจนรีบเดินมาถามเมื่อเห็นสองคนคุยกันนานพอสมควร “เรื่องรถ ไม่มีอะไรหรอก”เอพูดขึ้น “ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ ก็แค่เรียกประกันมาแค่นั้นก็จบ จะมายืนคุยอะไรกันให้มากความ เดี๋ยวพวกเราต้องไปซื้อของกันอีกไม่ใช่เหรอ ตอนเย็นก็ต้องไปหาไอ้ตั้มกับไอ้ตูน” “ฮือ ตามนั้น”เอจำในพยักหน้าให้เจน “ใช่ นายจะมาพูดเรื่องไร้สาระอะไรให้มากความ”อ้นมองปราดเดียวทั้งสองคน เมื่อทุกอย่างจบอ้นก็รีบไปโรงพยาบาล เพราะศีรษะของเขาเริ่มคล้ำเขียวจากการโดนกระแทก หลังจากหาหมอเสร็จเขาก็รีบกลับมาที่ห้องในทันที หลายวันต่อมาอ้นไม่ได้ออกไปไหน เพราะเขายังเจ็บรอยซ้ำที่ศีรษะ และเหตุการณ์ในครั้งนี้เขาก็ไม่ได้บอกใครแม้แต่คนเดียว รวมทั้งจ๊อบแฟนหนุ่มของเขา เพราะอ้
การกลับบ้านของอ้นในครั้งนี้ เขาไมได้ขับรถกลับเพราะยังไม่สามารถทำใจได้ เพราะก่อนหน้านี้ที่เขาโดนรถชน และมีคนมาขู่อาฆาตเขา อ้นจึงตัดสินใจขึ้นรถประจำทางมา เพื่อความปลอดภัยกับตัวเอง เมื่อรถประจำทางมาถึงที่ขนส่ง เพียงอ้นลงจากรถแค่นั้นวินมอเตอร์ไซค์ก็เข้ามาหาอ้นทันที “ไปไหนครับ” อ้นจึงบอกที่อยู่ที่เขาจะไปและตกลงราคากัน อ้นจึงตัดสินใจไปกับวินมอเตอร์ไซค์หนุ่ม ที่รุ่นเดียวกับเขาแต่พูดจาไพเราะ เขาจึงรู้สึกไว้ใจและคาดว่าน่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นกับเขา เมื่อวินเตอร์ไซค์ขับมาถึงกลางทางบ้านของเขา วินมอเตอร์ไซค์ก็เปลื่ยนทิศทางทันที อ้นผิดสังเกตจึงบอกให้วินมอเตอร์ไซค์จอดรถ แต่ไม่เป็นผลเพราะวินมอเตอร์ไซค์ขับเร็วยิ่งขึ้นกว่าเดิม “จอดรถเดี๋ยวนี้ นายจะพาเราไปที่ไหน” ไร้เสียงตอบกลับจากวินมอเตอร์ไซค์ อ้นเกิดความกลัวและคิดไม่ตกว่าจะทำเช่นไร เพราะหลายเหตุการณ์ที่ผ่านมานั้นทำให้เขาคิดไปต่างๆนาๆ “ถ้านายไม่จอดรถเราจะกระโดดลงแล้วนะ”อ้นขู่ไปอย่างงั้นเพราะอย่างไงเขาก็ไม่กล้าที่จะกระโดดลงรถอย่างแน่นอน อ้นพลันคิดได้เขาจึงหยิบมือถือออกมา พร้อมที่จะโทรขอความช่วยเหลือ วินมอเตอร์ไซค
เอเดินทางกลับมายังบ้านของเขาซึ่งปลูกห่างจากบ้านพ่อแม่ของเขาพอสมควร ส่วนกระท่อมน้อยปลายไร่นั้นไกลจากบ้านเขาไม่มากนัก ที่เขาไม่พักที่เดียวกับอ้น เพราะเขาแค้นเคืองอ้นที่ไม่รับรักเขา จึงอยากที่จะแกล้งสักระยะหลังจากนั้นจะปล่อยอ้นไป เพราะเอนั้นรู้ข่าวจากตั้มและตูนเพื่อนของเขาที่เป็นแฟนซันและซีเพื่อนของอ้น ว่าอ้นจะกลับบ้านเวลาไหนและนั่นเป็นเหตุให้เอได้มาช่วยอ้นได้ทันเวลา แต่เขาก็ยังแปลกใจไม่หายใครที่จ้องทำร้ายอ้น ซึ่งเอเป็นห่วงอ้นมากเขาจึงจะพยายามหาคนร้ายที่อยู่ข้างหลังให้ได้ โดยมีตั้มตูนและซันซีร่วมด้วยช่วยอยู่เบื้องหลัง เหตุการณ์ที่อ้นได้มาอยู่กับเอทั้งสี่คนก็รู้ ยกเว้นแต่จีจี้ที่ซันและซีไม่ยอมบอก เพราะจีจี้ไม่ค่อยชอบเออย่างมาก เมื่อเอมาถึงบ้านของเขาก็เห็นเจนนั่งรอเขาอยู่ในบ้าน เพราะเจนสามารถเข้านอกออกในบ้านของอ้นได้ตามต้องการ เพราะเอนั้นไม่สามารถที่จะห้ามเจนมาหาเขาได้ เพื่อตัดปัญหาเอจึงให้กุญแจบ้านกับเจนไว้อย่างถาวรเลย “ไปไหนมากลับมาซะมืดค่ำเลย”เจนถามทันทีที่เอเข้ามาภายในบ้าน “ไปทำธุระ”เอนั่งลงบนโซฟาเก่าๆในห้องโถงขนาดเล็ก “ธุระที่ไหน” “กูจะไปไหนมาไหนต้อง
อ้นมาในชุดเตรียมพร้อม กางเกงขายาวเสื้อลายดอกแขนยาวพร้อมหมวก รองบูทส่วนมือก็สวมถึงมือ และอุปกรณ์ใส่ข้าวโพดสะพายด้านหลัง อ้นรู้สึกหนักและเหนื่อยที่เดินมาที่ไร่ แต่เอก็ไม่มีท่าทีสงสารอ้นแม้แต่น้อย “หักข้าวโพดเดี๋ยวนี้จนกว่าจะถึงเที่ยง”เอออกคำสั่งเสียงดัง “ทำไมใจร้ายกับเราอย่างนี้เราไปทำอะไรให้นายเจ็บซ้ำน้ำใจ” “ก็กูรักมึงแต่มึงไม่รักกู เป็นอัลไซเมอร์หรือไง แต่ก็ไม่เป็นไรก็จะย้ำกับมึงทุกๆวัน” “ย้ำไปถึงชาติหน้าเลย เราไม่มีวันรักคนที่ทำร้ายเราหรอก” “ไม่เชื่อคอยดูก็แล้วกัน แต่ตอนนี้มึงหักข้าวโพดก่อน” เอจำใจทำตามอ้นอย่างเสียมิได้ ถึงแม้อ้นจะไม่ค่อยได้ทำงานหนักมาก่อน แต่เขาก็สามารถที่จะหักข้าวโพดได้ เพราะพื้นเพของอ้นแค่พอมีพอใช้ไม่ได้ถึงกับรวยมาก แต่ถ้าให้อ้นเลือกเขาก็อยากทำงานที่สบายไม่ต้องออกแรงขนาดนี้ “เก็บให้มันเร็วๆหน่อยซิ ทำเป็นมือไม้อ่อนกูไม่ใช้บอสนะ จะมาอ่อยโน้นนี่ทำไม่ไหว ฝันไปเถอะว่ากูจะสงสารมึง ถ้ายังไม่เที่ยงไม่ต้องกินข้าว” “แค่นี้ก็เร็วแล้ว จะเอาเร็วแค่ไหน” “มันต้องทำอย่างนี้”เอทำให้ดูและเขาก็เดินหักข้าวโพดนำหน้าอ้นไป
อ้นวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ในช่วงเวลานี้เขาไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่า ตัวของเขาจะรอดจากความเลวร้ายนี้ได้อย่างไร มีแต่เพียงวิ่งหนีไปให้ไกล ซึ่งเส้นทางที่อ้นวิ่งเข้าไปนั้นเริ่มลึกเข้าไปในป่าทืบ ถึงกระนั้นอ้นก็ยอมหันหลังไปมอง ถึงแม้คนร้ายที่วิ่งติดตามอ้นจะหยุดอยู่บริเวณรอบนอกของป่าแล้ว เพราะทั้งสามไม่กล้าเข้าไป และมีความคิดที่จะดักรออ้นอยู่ตรงนี้ เนื่องหนึ่งในสามเป็นคนในพื้นที่ เขาจึงรู้ดีว่าป่าแห่งนี้ถ้าไม่ชำนาญพื้นที่ เมื่อเข้าไปแล้วจึงหาทางออกยากมาก ด้วยความเมื่อยล้าอ้นจึงหยุดวิ่งและหันไปมองด้านหลัง ซึ่งอ้นก็ไม่เห็นใครเขาจึงนั่งลงพักเหนื่อย ด้วยความที่ในป่ามีความเงียบเกินเขาจึงเกิดความกลัวขึ้นกะทันหัน ในจิตใจของอ้นเวลานี้หวั่นเกรงกลัวทุกอย่าง เขาพยายามมองไปรอบๆซึ่งมีแต่ป่า และเสียงไหวๆของต้นไม้ที่โอนเอนตามแรงลม พร้อมเสียงสัตว์นานาชนิดที่อ้นได้ฟังถึงกับขนลุก เขาจึงรู้สึกกลัว พออ้นได้มีเวลาพัก เขาจึงเกิดความคิดที่จะไปจากป่าแห่งนี้ แต่เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นเดินไปทางไหน อ้นจึงได้แต่นั่งนิ่งๆอยู่ที่เดิม เพื่อรอใครสักคนผ่านเข้ามาทางนี้ แต่ยังไร้วี่แววด้วยแสงอาทิตย์เริ่มอ่อนแรงล
ช่วงเวลาไม่นานเอก็เดินออกมาจากในป่าทึบ ที่มือถือกล้วยป่าเดินเข้ามาใกล้ๆอ้นที่นั่งอยู่ในกระท่อมอย่างเหงาๆ และหวาดกลัวสิ่งต่างๆที่เขาคิดว่าอาจจะเข้ามาทำร้าย“กินซะเดี๋ยวจะหิวตายไปซะก่อน”“ขอบใจ”อ้นรีบบิดกล้วยสุกออกมากินอย่างเร่งรีบ“ไม่มีน้ำเหรอ”อ้นถาม“ได้คืบจะเอาศอก แต่ก็มีนะ”“เอ้านี้ กินนิดเดียวพอนะ มืดแล้วไปเอาน้ำลำบาก เอยื่นกระบอกไม่ไผ่ที่มีน้ำเต็มกระบอก“ไปเอากระบอกไม้ไผ่มาจากไหน”อ้นถาม “ก็ในกระท่อมนี่แหละ คนหาของป่าคงลืมไว้” “โชคดีจัง ถ้าไม่มีท่าจะแย่เลย” “ไม่แย่หรอก ถ้าหิวมากน้ำของกูก็มีคืนนี้เดี๋ยวให้กิน”เออมยิ้ม “ไอ้โรคจิตในป่ายังคิดเรื่องอกุศลอีก” “กูพูดเรื่องจริง แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ ทีกินของบอสนี่รับได้” “ความสะอาดต่างกัน” “ปากดี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องกิน”เอคว้ากระบอกไม่ไผ่จากมือของอ้น แล้วเขาก็ดื่มเองจนครึ่งกระบอก อ้นทำอะไรไม่ได้เขาได้แต่มองเอด้วยความแค้นเคือง เมื่อเอดื่มน้ำเสร็จสิ้นเขาก็ไปนำฟืนเพื่อที่จะมาก่อไฟ และบรรเทาความหนาวกับยุง ไหนจากพวกบรรดาสัตว์ต่างๆกันอีก เอใช้เวลาไม่นานในการรีบก่อไฟจนติด หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นมาที่กระท่อม และนั่งข้างๆอ้น ที่ยังมีสีหน้าที