ป่ากามเทพ

ช่วงเวลาไม่นานเอก็เดินออกมาจากในป่าทึบ ที่มือถือกล้วยป่าเดินเข้ามาใกล้ๆอ้นที่นั่งอยู่ในกระท่อมอย่างเหงาๆ และหวาดกลัวสิ่งต่างๆที่เขาคิดว่าอาจจะเข้ามาทำร้าย

“กินซะเดี๋ยวจะหิวตายไปซะก่อน”

“ขอบใจ”อ้นรีบบิดกล้วยสุกออกมากินอย่างเร่งรีบ

“ไม่มีน้ำเหรอ”อ้นถาม

“ได้คืบจะเอาศอก แต่ก็มีนะ”

“เอ้านี้ กินนิดเดียวพอนะ มืดแล้วไปเอาน้ำลำบาก เอยื่นกระบอกไม่ไผ่ที่มีน้ำเต็มกระบอก

“ไปเอากระบอกไม้ไผ่มาจากไหน”อ้นถาม

 “ก็ในกระท่อมนี่แหละ คนหาของป่าคงลืมไว้”

 “โชคดีจัง ถ้าไม่มีท่าจะแย่เลย”

 “ไม่แย่หรอก ถ้าหิวมากน้ำของกูก็มีคืนนี้เดี๋ยวให้กิน”เออมยิ้ม

 “ไอ้โรคจิตในป่ายังคิดเรื่องอกุศลอีก”

 “กูพูดเรื่องจริง แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ ทีกินของบอสนี่รับได้”

 “ความสะอาดต่างกัน”

 “ปากดี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องกิน”เอคว้ากระบอกไม่ไผ่จากมือของอ้น แล้วเขาก็ดื่มเองจนครึ่งกระบอก

 อ้นทำอะไรไม่ได้เขาได้แต่มองเอด้วยความแค้นเคือง เมื่อเอดื่มน้ำเสร็จสิ้นเขาก็ไปนำฟืนเพื่อที่จะมาก่อไฟ และบรรเทาความหนาวกับยุง ไหนจากพวกบรรดาสัตว์ต่างๆกันอีก เอใช้เวลาไม่นานในการรีบก่อไฟจนติด หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นมาที่กระท่อม และนั่งข้างๆอ้น ที่ยังมีสีหน้าที่นิ่งเฉยไม่พูดจาใดๆทั้งสิ้น

 “เป็นอะไรนั่งเงียบเชียว หรือว่าซึ้งน้ำใจกูจนพูดไม่ออก”เออมยิ้มอย่างผู้กำชัยชนะ

 “จะว่างั้นก็ได้ ถึงเราจะไม่ชอบขี้หน้านาย แต่ในเมื่อนายช่วยเรา นายก็ถือว่าเป็นคนมีน้ำใจคนหนึ่ง”

 “ถ้างั้นมึงรับรักกูได้หรือยัง”

 “มันคนละเรื่องกันเลยน้ำใจก็ส่วนน้ำใจ เรื่องความรักมันอีกเรื่องหนึ่ง” 

 “ก็ได้ เรามาอยู่ในป่าสักสองสามวันดีไหม เผื่อนายจะได้รับรักเราบ้าง”

 “บ้า จะอยู่ได้อย่างไงให้กินแต่กล้วยนี่นะ”

 “อ้าว ลิงยังอยู่ได้เลย ทำไมเราจะกินกล้วยแล้วอยู่ไม่ได้ล่ะ”

 “เชิญนายกินไปคนเดียวเถอะ นายกับลิงหน้าตาเริ่มคล้ายกันเข้าไปทุกทีแล้ว”

  “เหรอ ฮือ แล้วมึงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไง”เอแกล้งถามเพื่ออยากรู้ว่าอ้นจะตอบจากใจจริงหรือโกหก

“พอเราตื่นมาเห็นประตูเปิดอยู่ เราเลยหนีออกมา นายเองไม่ใช่เหรอลืมล็อคประตู”

“ใช่เหรอ นึกว่ามีใครพามาซะอีก”

“ใครที่ไหนจะพามาล่ะ”

“แล้วมึงหนีเข้ามาในป่าได้อย่างไง”

“อ๋อ นึกออกแล้ว”อ้นตีไปที่แขนเออย่างแรง

“ตีกูทำไม”

       “ก็นายนั่นแหละที่สั่งให้ลูกน้องมาดักจับเราไว้ กลัวเราหนีที่แท้เป็นแผนนายทั้งหมด”

       “โอ้โฮ ทำคุณบูชาโทษจริงๆ เราอุตส่าห์ช่วยยังมีหน้ามาว่าอีก”

       “ถ้าไม่ใช่แผนการของนาย จะมีใครที่ไหนมาวิ่งจับเราอีกล่ะ”

       “จะไปรู้มึงเหรอ แอบไปเป็นเมียน้อยใครหรือเปล่า หรือว่ามีเมียน้อยตามราวี”

       “เพลี้ยะ”อ้นตบไปที่หน้าของเอ

       “มึงตบกูหลายรอบแล้วนะไอ้อ้น ถ้ากูทนไม่ไหวจะกระทืบมึงตรงนี้แหละ”เอพูดโดยความโมโหและออกมาจากใจจริง แต่ก็ยังไม่กล้าที่จะทำอะไรอ้น

       “ก็นายปากไม่ดีนี่ว่าเราตลอดเวลา”

       “ก็มันเรื่องจริงนี่ กูจะดักจับมึงทำไม ลองคิดดูซิ มึงนั่นแหละไปมีเรื่องกับใครเขาไว้ ไม่ได้ไม่ดีก็โทษกู”

       “นายยังเป็นผู้ต้องสงสัยคนแรก”

       “แล้วก็เป็นผู้ชายคนแรกของมึงด้วย เพราะฟิตมาก”เอหัวเราะ

       “เพลี้ยะ”

       “กูให้โอกาสมึงครั้งสุดท้ายนะ ถ้ามึงตีกูอีกคราวนี้จะถีบมึงแล้วนะ”

       “ก็นายมาพูดจากหยาบคายกับเราก่อนทำไม”

       “หยาบคายอะไรมันเรื่องจริงไม่ใช่เหรอ”เออมยิ้ม

       “ไม่เถียง แต่อีกเรื่องที่จริงเสือปืนไว สิบวิก็เสร็จซะแล้ว”อ้นเฉิดหน้าขึ้น

       “ไม่เถียงเมื่อก่อนยังเด็กอยู่ ลองไหมเดี๋ยวนี้เป็นชั่วโมงยังไหว ว่าแต่มึงเถอะป่านนี้รถเมล์กลับลำได้แล้วมั้ง”

       “เพลี้ยะ”อ้นตีไปที่แผ่นหลังของเออีกครั้งด้วยความลืมตัว

       “ถ้ามึงตีกูอีกครั้งกูจะเตะมึงแล้วนะ”

       “ก็นายมาพูดจาทะลึ่งกับเราก่อนนี่”

       “มึงก็ว่ากูเหมือนกัน”เอมีเสียงที่ขึงขัง

       “ก็มันจริงนี่”อ้นเฉิดหน้าขึ้น

       “ที่กูพูดมันไม่จริงเหรอ”เออมยิ้ม

       “ไม่จริง”อ้นเสียงหนักแน่น

       “แสดงว่าฟิต นั้นก็หมายความว่าบอสให้มึงนอนแห้งเหี่ยวอยู่ที่คอนโด ก็คงอย่างนั้นแหละเพราะลีลามึงไม่มีเลย เวลากูนอนกับมึงเมื่อก่อนนึกว่าท่อนไม้”

       “เพลี้ยะ”เอตบไปที่ใบหน้าของเอ

       “กูจะให้โอกาสมึงอีกครั้งนะ ถ้าตบกูอีกคราวนี้กูจะต่อยมึงแน่นอน”

       “ก็นายมาพูดจาดูถูกเรานี่”

       “ถ้าไม่จริงมึงจะโกรธทำไม นั่นแสดงว่ามันจริงนะซิ ป่านนี้บอสของมึงของนอนหวานฉ่ำกับเลขาคนใหม่แล้วมั้ง”เอหัวเราะลั่น

       “เพลี้ยะ”อ้นตีไปที่แขนของเอ

       “มึงนี่อย่างไงตีกูไม่หยุดไม่หย่อนเห็นกูไม่ทำอะไรได้ใจ ถ้ามีอีกครั้งคราวมึงโดนกูตบกบาลมึงแน่ไอ้อ้น”

       “ถ้านายพูดจาดีๆกับเราใครเขาจะไปตีนายล่ะ”

       เมื่ออ้นพูดจบก็หยิบกล้วยขึ้นมากิน เพราะเขาเริ่มรู้สึกหิว เพราะก่อนหน้านี้อ้นกินไปแค่สองลูก

       “ดูท่ากินเข้านั่น ถึงว่าซิสู้เลขาคนใหม่ของบอสไม่ได้”

       “เอ”อ้นหันควับรีบยัดกล้วยใส่ปาก และผลักร่างของเอจนล้มลงแล้วตีไปแขนหนึ่งที

       “ไอ้อ้น มึงตีกูจังเลยไปเก็บกดมาจากไหน กูไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์มึงนะ ถ้ามึงตีกูอีกคราวนี้กูจะลุกขึ้นเตะก้านคอมึงแล้วนะ

       “ไม่เห็นทำอะไรซะทีพูดเป็นสิบครั้งแล้ว”อ้นหยิบกล้วยมากินต่อ

       “มึงท้ากูเหรอ ไม่ต้องกินมันแล้วกล้วยเนี่ย”เอดึงกล้วยออกจากปากของอ้นและขว้างทิ้งลงพื้น หลังจากนั้นยกกล้วยทั้งเครือทุ่มลงกับพื้นดิน

       “นายมันบ้าพรุ่งนี้จะกินอะไร”

       “เดี๋ยวกูจะให้มึงกินกล้วยกูเอง จะให้กินทั้งคืนเลย พรุ่งนี้จะได้อิ่ม”

       “นายอย่า นายจะทำอะไรเรา อย่านะ อย่าเข้ามานะ”

       “กูยังไม่ทำมึงตอนนี้หรอก กูจะตบมึงก่อน”เอเงื้องมือจะตบที่แก้มของเอ

       “อย่านะเรากลัวแล้ว”

       “เพลี้ยะ”เสียงมือกระทบแก้มของอ้น แต่เป็นเสียงเบาๆ

       “นายตบเราทำไม”อ้นเริ่มตาแดง

       “นี่ไง”เอแบมือให้ดู

       “ยุง”อ้นเสียงอ่อย

       “ก็ใช่สิยุงหรือว่ามึงเห็นเป็นแมว”

       “แล้วทำไมไม่บอกว่าเป็นยุง”

       “มันเรื่องของกู”

       “ก็ได้เรื่องของนาย ถ้างั้นเรานอนแล้วนะ”

       อ้นขยับเข้าไปในกระท่อมและนอนตะแครงหนุนแขนตัวเอง ส่วนตาของเขาก็ยังไม่หลับ และเขาก็อดคิดไม่ได้ว่าป่านนี้จ็อบจะเป็นห่วงเขาแค่ไหน เพราะไม่ได้ติดต่อกันมาเป็นอาทิตย์แล้ว

       “เอ นายได้เก็บมือถือของเราไว้ไหม”

       “เก็บ ถามทำไม”

       “มีใครโทรหาเราไหม”

       “เยอะแยะไปหมด รวมทั้งผัวมึงด้วย”

       “นายได้รับสายไหม”

       “ทำไมกูต้องรับ”

       “ป่านนี้หลายคนคงเป็นห่วงเราแย่แล้ว เพราะขาดการติดต่อ”

       “มึงไม่ต้องห่วงหรอกกูจัดการให้หมดแล้ว”

       “หึ  นายจัดการอย่างไร”

       แผนการที่เอจับอ้นมากักขังไว้นี้ มีตั้มตูนรวมทั้งซันและซีที่รู้เห็นด้วยทุกอย่าง ส่วนจีจี้เพื่อนสาวไม่รู้เรื่องคนเดียว แต่ซันกับซีก็จัดการให้จีจี้หายห่วงเรียบร้อยแล้ว ส่วนจ็อบนั้นเขาโทรมาหาสองสามครั้ง เมื่อไม่มีใครรับและอ่านข้อความ จ็อบก็เลิกติดต่อ อ้นตั้งแต่บัดนั้น

       “ไม่บอกมีอะไรไหม”เอมีสีหน้าที่ขึงขัง

       “บอกเราเหอะ เราจะได้หมดห่วง”

       “กูบอกมึงแล้วไงไม่ต้องห่วง มีแค่ผัวมึงคนเดียวที่ไม่รู้ว่ามึงไปไหน ป่านนี้อกแตกตายไปแล้วมั้ง แต่ก็ไม่แน่นะมีเลขาอยู่ข้างกายตลอด ป่านนี้คงอาจเหมือนเราที่อยู่ด้วยกันสองคน

       “บอสไม่ทำอะไรอย่างนั้นหรอก”

       “บอสอาจไม่ทำแต่เลขาอาจทำก็ได้ มึงอย่าหลอกตัวเองเลย กูคิดว่ามึงก็รู้ดีกว่ากูอีก”

       “เอ่อ”อ้นคิดตาม เพราะสิ่งที่เอพูดนั้นจริงทุกอย่าง เลขาของจ็อบพร้อมเสียบทุกเมื่อ

       “เงียบไปเลยแสดงว่ามึงก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร”

       “เราไม่รู้ เราจะนอนแล้ว”อ้นรีบเปลื่ยนเรื่อง และหันข้างนอนตะแครงเพราะไม่อยากที่จะพูดกับเอต่อ

       “หันหลังให้ด้วยแสดงว่าให้ท่าใช่ไหม”

       “หุบปากคนจะนอน”อ้นตวาดใส่ทันที

       “กูไม่หุบมึงนั่นแหละต้องหุบ”เอรีบขยับร่างเข้าไปใกล้อ้นทันที และเขาก็ก้มลงจูบที่แก้มของอ้นและไซร้ซอกคอต่อในทันที

       “ปล่อยนะ”อ้นพลิกตัวหันหน้ามาทางเอและผลักใบหน้าให้เอออกห่าง แต่แล้วเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าดังใกล้ๆพร้อมลมพายุกรรโชก

       “ว้าย”อ้นรีบกอดร่างของเอไว้แน่นด้วยความกลัว

       “แค่นี้ก็กลัว”เออมยิ้มและกอดรัดอ้นแน่นยิ่งขึ้น

       “ปล่อยเลยนะ”อ้นยันร่างของเอออกห่าง เมื่อเสียงฟ้าร้องสงบลง แต่มีสายฝนตกลงมาแทน

       “หมดประโยชน์ก็ผลักออกเลยนะ”

       “ยังจะมาพูดเล่นอีกฝนตกหนักขนาดนี้ กระท่อมก็ไม่ค่อยคุ้มฝนเท่าไร”

       “ไม่ต้องห่วงหรอก ก็แค่เปียกฝนแค่นั้นจะไปคิดอะไรมากมาย”

       “นายมันอึด ทึก แต่นั่นมันไม่ใช่เรา”อ้นรู้สึกหนาวขึ้นมาทันที

       “หนาวเหรอ”

       “ฮือ”อ้นพยักหน้า

       “มานอนใกล้ๆซิเดี๋ยวจะมอบความอบอุ่นให้”

       “ไม่ เรายอมหนาว”ฝนที่กระหน่ำและกระเซ็นเป็นปอยฝนกระเด็นเข้ามาในกระท่อม จนทำให้อ้นรู้สึกหนาวขึ้นกว่าเดิมอย่างมาก

       “หนาวมากเลย”อ้นถึงกับตัวสั่นกอดรัดตัวเองไว้แน่น

       “มานี่”เอดึงร่างของอ้นมากอดไว้เพื่อให้คลายความหนาวได้บ้าง

       อ้นนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธเพราะความหนาวทำให้เขาต้องจำใจยอมให้เอกอดเขาไว้แน่น ส่วนอ้นก็กอดรัดเอไว้แน่นด้วยเหมือนกัน เพราะเขาอยากได้รับไออุ่นมากยิ่งขึ้น แต่ก็เหมือนจะเป็นผลนิดเดียว เพราะก็ยังหนาวเหมือนเดิม

       “หนาวมากเลย”อ้นส่งเสียงเป็นระยะๆ

       “หนาวมากเลยเหรอ”เอรู้สึกสงสารอ้นอย่างจับใจ ความจริงตัวของเขาก็หนาวไม่ต่างจากอ้นเท่าไรนัก แต่ด้วยความเคยชินที่เขาเข้ามาในป่าบ่อยกับเพื่อนในหมู่บ้าน เรื่องแค่นี้เขาจึงทนได้ไม่ถือว่าหนักหนาสำหรับเขา

       “ใช่ ช่วยกอดเราแน่นๆหน่อยเราหนาวมาก”อ้นเผลอพูดออกไป เพราะเขาหวังว่าถ้าเอกอดเขาแน่นกว่านี้คงคลายหนาวได้บ้าง

       “ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูจะทำให้มึงหายหนาวเอง”

       “นายจะทำอะไร”

       “นอนเฉยๆเดี๋ยวกูทำให้มึงเอง”

       เมื่อเอพูดจบเขาจึงคลายกอดอ้น และก้มลงสัมผัสที่ริมฝีปาก เพื่อมอบไออุ่นให้อ้น ในช่วงแรกอ้นก็ขัดขืนดิ้น แต่ด้วยความหนาวเขาจึงปล่อยกายปล่อยใจให้เอได้ทำตามใจ เอเห็นอ้นได้อ่อนแรงลงเขาจึงสานภารกิจข้ามขั้นตอน เพราะอ้นคิดว่าการเล้าโลมไม่สามารถให้คลายหนาวได้ เขาจึงจับร่างของอ้นตะแครงหน้าไปทางอื่น อ้นก็ทำตามแต่โดยดี เพราะอ้นคิดว่าเออาจกอดเข้าจากด้านหลัง ซึ่งเขาก็เห็นด้วยเพราะใบหน้าจะได้ไม่ต้องชนกัน

       เพียงอ้นหันหลังตะแครงให้เอแค่นั้น เอดึงกางเกงของอ้นลงจนเผยเห็นบั้นกลมตึง หลังจากนั้นเขาก็ถอดกางเกงของตัวเองแค่หัวเข่า และจับท่อนเอ็นจ่อที่บั้นท้ายของอ้น

       “นายอย่าทำอะไรแบบนี้นะมันไม่ดี”อ้นพยายามพลิกร่างกลับแต่อ้นดันไว้ไม่ให้พลิกร่างมา

       “อยู่เฉยๆจะได้ไม่หนาว”เอจับท่อนเอ็นจ่อที่ช่องทางรักทันทีแต่ยังไม่ได้ดันเข้าไป

       “ไม่เอา เราต่างมีคู่รักกันแล้วมันไม่ดี”

       “ทำไมจะไม่ดี”

       “เจนแฟนนายไง”

       “เพ้อเจ้อ ไอ้เจนกูเลิกมันแล้วตั้งแต่มันพามึงออกมาจากกระท่อม จนหลงเข้ามาในป่าแห่งนี้”

       “เราก็มีบอสอยู่”

       “บอสน่ะเหรอ ป่านนี้กำลังมีความสุขกับเลขาของมันนั่นแหละ เหมือนอย่างกับเราที่กำลังจะมีความสุขกันอยู่ไง

       “ไม่จริง นายพูดไปเรื่อย ถึงจะเป็นเรื่องจริงมันก็ไม่เกี่ยวกันที่นายจะมาทำกับเราแบบนี้ไม่ได้นะ”

       “ทำไมจะไม่ได้ในเมื่อมีแค่เราสองคนเท่านั้นที่รู้ ถ้ามึงไม่บอกกูไม่พูดก็ไม่มีใครรู้”

       “ไม่เอาอย่านะ”อ้นพยายามดึงกางเกงขึ้น แต่ช้าไปเอได้ดันท่อนเอ็นเข้าไปภายในช่องทางรัก”

       “ไม่เห็นฟิตสมราคาคุยเลย”

       “ไอ้เอ”อ้นยื่นมือไปด้านหลังแล้วฟาดเออย่างแรง”

       “ชอบรุนแรงก็ไม่บอก เราใจตรงกันพอดีเลย”เอจึงดันพรวดเข้าไปจนสุดโคนท่อนเอ็น

       “โอ๊ย เจ็บ”

       “ไม่หรอก อย่ามาแสดง”

       เอไม่รอช้าดึงท่อนเอ็นออกเกือบสุดแล้วดันเข้าไปใหม่ หลังจากนั้นเขาก็รีบซอยกระแทกทันทีและต่อเนื่อง

       “โอ๊ย เจ็บ พอได้แล้ว”อ้นยังตีเอไม่หยุด

       “ทนอีกนิดเดี๋ยวก็หายเจ็บ”

       เอกระแทกบั้นท้ายของอ้นอย่างต่อเนื่อง จนท่อนเอ็นของเอไปกระทบต่อพิศวาสของอ้น จึงทำให้อ้นนั้นคลายเจ็บอย่างรวดเร็ว กลายเป็นความเสียวซ่าน จึงอ้นเผลอร้องและครางเสียงออกมา

       “บอกแล้วไม่เจ็บหรอก”เอไม่พูดต่ออีกเขากระแทกบั้นท้ายของอ้นอย่างต่อเนื่อง

       “โอ๊ย อ่า อ่าส์”เสียงครางของอ้นมาพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังท่ามกลางสายฝน จากที่อยากขัดขืน แต่ตอนนี้อ้นอยากให้เอทำให้อย่างต่อเนื่อง

       เอเหมือนรู้ใจอ้น เขาจึงดันร่างของอ้นพลิกคว่ำ ส่วนตัวของเขาก็นอนทาบทับร่างของอ้น ต่อจากนั้นเขาก็กระแทกบั้นท้ายลงอย่างกระหน่ำ จนอ้นเสียวซ่านไปทั้งทั่วเรือนร่าง ยิ่งเอซอยถี่เท่าไรอ้นยิ่งเสียวแท่บขาดใจ

       ในช่วงเวลานี้ของอ้นนั้นเสียวซ่านจึงทำให้คลายหนาวได้พอสมควาร ส่วนเอจากหนาวกลายเป็นร้อนและเหนื่อย ด้วยออกแรงเยอะโหมกระหน่ำแทงบั้นท้ายของอ้น จึงทำให้เหงื่อท่วมกายของเออย่างมากมาย ถึงจะเหนื่อยสักปานใด เอก็ไม่ยอมลดละแรงที่มีอยู่ เพราะเขาต้องการให้อ้นหายจากความหนาวและมอบความสุขให้อ้นและตัวเอง เขาจึงทำภารกิจพิศวาสอย่างสุดฝีมือ

       เอจับร่างของอ้นในท่าคุกเข่าสี่ขา  ส่วนตัวเขาคุกเข่าสองขาและดันท่อนเอ็นเข้าออกในช่องทางรักอย่างต่อเนื่อง เขากระแทกไม่ยั้งซอยถี่ๆและให้ลึกที่สุด จนสุดโคนท่อนเอ็นของเขา ส่วนอ้นก็เสียวปานขาดใจ คลายความเจ็บเท่าได้ไปพอสมควร และ จนทำให้ท่อนเอ็นของอ้นแข็งขึ้นอย่างไม่รูตัว ยิ่งท่อนเอ็นของเอไปโดนต่อมพิศวาสยิ่งทำให้อ้นนั้นปานขาดใจในช่วงเวลานั้นให้ได้

       เอลุกขึ้นยืนแยกขาออกห่างและย่อลง เพื่อไม่ให้ท่อนเอ็นหลุดออกจากช่องทางรัก ส่วนมือก็จับเอวของอ้นไว้ แล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้าช่องทางรักอย่างรวดเร็วและหนักหน่วงเน้นๆ ยิ่งเอกระแทกแรงเท่าไรอ้นยิ่งเสียวเพิ่มทวีคูน จึงทำให้อ้นส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียวสะท้านทั่วเรือนร่าง

       เอโน้มตัวไปข้างหน้าและใช้สองมือยันพื้นไว้ ส่วนบั้นท้ายก็ยังไม่หยุดที่จะกระแทกเข้าออกอย่างต่อเนื่อง เพื่อเอาใจอ้นอย่างสุดฤทธิ์ ยิ่งเอโหมซอยไม่ยั้งยิ่งสร้างความพึงพอใจแก่อ้นอย่างมากจนทำให้เขาลืมลีลาอ่อนโยนของจ็อบไปชั่วขณะ เมื่อเจอลีลาที่เร่าร้อนถึงใจเผ็ดดุมันส์ ซึ่งแปลกใหม่สำหรับอ้นอย่างมาก และอ้นก็พลางคิดไปว่าเอเก่งเรื่องแบบนี้ขึ้นกว่าเก่าก่อนอย่างมากมายเหลือคณา

       เอหยุดกระแทกกระทั้นบั้นท้ายของอ้น และเขาก็ถอดท่อนเอ็นออกจากช่องทางรัก หลังจากนั้นเขาก็จับร่างของอ้นพลิกหงาย ต่อด้วยเขาจับสองขาของอ้นยกขึ้น และโน้มไปทางลำตัวของอ้น

       “จับไว้หน่อย”

       “อย่าทำแรงนะยังเจ็บเท้าอยู่”

       “เอ่อกูลืมไป ได้ไม่เป็นไร”

       อ้นไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่จับขาของเขาไว้กลางอากาศ ส่วนเอก็จับท่อนเอ็นของเขาจ่อที่ช่างรักและดันเข้าพรวดเดียว จนอ้นสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากนั้นก็กลายเป็นความเสียวซ่าน เมี่อท่าได้เอจึงไม่รอช้ากระแทกท่อนเอ็นเข้าช่องทางรักของอ้นอย่างต่อเนื่อง และรุนแรงเขาใส่ไม่ยั้งซอยไม่หยุดกระแทกสุดด้าม เพราะตอนนี้เขาลืมไปแล้วว่าอ้นเจ็บเท้า

       อ้นไม่สามารถที่จะทนได้อีกต่อไป อ้นรู้สึกได้ในทันทีว่าน้ำในกายกำลังจะไหลออกมาจากหนอนน้อยของเขา ซึ่งก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่วิน้ำในกายของอ้นก็ทะลักออกมาจนเต็มหน้าท้องของเขา

       ในส่วนของเอก็ใกล้ถึงฝั่งฝัน เขาจึงรีบโหมกระแทกท่อนเอ็นเข้าในช่องทางรักอย่างต่อเนื่องและรุนแรงกว่าเดิม โหมซอยถี่และลึกจนเขาเสียวส่วนปลายท่อนเอ็น เอจึงโหมซอยไม่ถึงห้าครั้งน้ำในกายของเขาก็พุ่งเขาสู่ช่องทางรักของอ้นจนเอ่อนองล้นออกมา

       อ้นนอนหงายดึงกางเกงขึ้นอย่างใจเย็น เพราะตอนนี้เขาคลายความหนาวได้ลงเยอะ ส่วนเอจากหนาวกลายเป็นร้อนเหงื่อท่วมตัว เพราะเขาเป็นฝ่ายที่ออกแรงอย่างหนักหน่วง เมื่อเขาถอนท่อนเอ็นจากช่องทางรักของอ้นแล้ว เอจึงล้มตัวลงนอนข้างๆเอและยื่นแขนออกไป

       “เจ็บหัวหนุนแขนกูก็ได้”

       “แล้วนายหนุนอะไร”

       “กูก็หนุนแขนของกูอีกข้างไง”

       อ้นจึงขยับร่างของเขาหนุนแขนของเออย่างค่อนข้างเต็มใจ เพราะภารกิจรักเมื่อครู่ทำให้อ้นพอใจอย่างมาก เพราะเขาไม่เคยได้รับสัมผัสรักแบบนี้มาก่อนเลย

       “เป็นไงหายหนาวไหม”

       “ฮือ”

       “พูดน้อยจัง”

       “ไม่รู้จะพูดอะไรง่วงนอน”

       “แหมพอเสร็จแล้วง่วงเชียว”

       “ฮือ”อ้นไม่รู้จะตอบอะไรและไม่อยากที่จะตอบ เพราะตอนนี้เขายังมีความละอายใจที่ทำผิดต่อจ๊อบแฟนของเขา

       “ถ้าอย่างนั้นก็นอนหลับซะ”

       ด้วยความอ่อนเพลียจากเดินป่าและปฏิบัติภารกิจรัก ทำให้ทั้งสองเริ่มง่วงและพร้อมที่จะหลับทันที ซึ่งชั่วเวลาไม่นานนักทั้งสองก็หลับลงอย่างง่ายดาย พร้อมกับสายฝนที่โปรยปรายไม่ขาดสาย