ความรู้สึกที่หวั่นไหวต่อ

เอพร้อมกับตั้มและตูนเมื่อทำกับข้าวเสร็จ เอให้ตูนและตั้มกินกันสองห้องในครัว ถ้ากินเสร็จก็ให้กลับบ้านไปเลย ที่สำคัญฝากล็อกบ้านไว้ด้วย เพราะเวลานี้ก็ช่วงเย็นแล้ว เอจึงอยากจะอยู่กับอ้นเพียงสองคน เขาจึงนำอาหารไปให้อ้นกินในห้องนอน

            “กินซะ”เอวางอาหารไว้บนโต๊ะหลังจากที่อุ้มเอมานั่งบนเก้าอี้แล้ว

            “ทำเองเหรอ ดูหน้าตาแปลกๆ”อ้นมองกระเพาะไก่ไข่ดาวเกรียมๆนิดหน่อย

            “ทำมาให้กินก็กินซะ กินไม่ได้ก็ต้องกิน”

            “ยังไม่ได้บอกว่ากินไม่ได้เลย แค่ถามเฉยๆจะพูดดีๆบ้างไม่ได้เหรอ”

            “คนอย่างมึงพูดดีไม่ได้หรอก ต้องเจอคนแบบกูที่อารมณ์ขึ้นๆลงๆถึงจะอยู่กันได้”

            “คิดไปคนเดียว”

            “มัวแต่พูดกินเข้าไป นี่ก็จะมืดแล้ว คืนนี้เราต้องทำอะไรกันอีกเยอะ”

            “ทำอะไรก็มีแต่นอน”อ้นมีสีหน้าทีสงสัย

            “ก็นอนไงนอนแบบเมื่อคืนนี้ แต่คราวนี้มิดชิดหน่อย”เอหัวเราะ

            “ไม่ตลกด้วยนะ”อ้นตักผัดกระเพาะมาที่จานข้าวและตักใส่ปาก ซึ่งเขาสัมผัสรสได้ว่าอร่อยมาก

            “อร่อยใช่ไหม”

            “ไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้อร่อยขนาดนี้”

            “กูทำเพื่อมึงจัดเต็มที่เลยนะ เห็นความดีของกูหรือยัง”

            “แค่ข้าวจานเดียวนี่นะ ถ้าจัดเต็มนายต้องส่งเรากลับบ้าน”

            “ไอ้อ้น ถ้ามึงพูดเรื่องกลับบ้านอีกกูจะเอาข้าวเททิ้งแล้วนะ”

            “ทำไม นายจะต้องให้เราอยู่ที่นี่ด้วย เรามีพ่อมีแม่มีเพื่อนและอีกมายที่เราต้องทำ”

            “ถ้ามึงพูดอีกกูจะเทข้าวมึงทิ้งแล้วนะ”

            “ขอร้องเถอะเอ เราคิดถึงบ้านคิดถึงเพื่อน อยากมีอิสระอยากทำโน้นทำนี่ทำนั่นอย่างที่เราอยากทำ”

            “กูเตือนครั้งสุดท้ายแล้วนะถ้ามึงพูดอีกกูจะเทข้าวมึงทิ้ง”

            “นายเข้าใจอะไรยากเหลือเกิน เราต้องมีชีวิตของเราปล่อยเราไปเถอะ”

            “กูไม่ปล่อย หยุดพูดได้แล้ว ถ้าไม่หยุดกูจะไม่ให้มึงกินข้าวมื้อนี้”

            “เอ เห็นใจเราเถอะเราไม่ไหวแล้ว เราอยากกลับบ้านจริงๆนะ”

            “ไม่ให้กลับ”

            อ้นสัมผัสความรู้สึกของเอได้ว่าเขาคงไม่ยอมให้กลับแน่ ถึงจะขอร้องและอ้อนวอนขนาดไหนคงไม่มีความหมาย อ้นจึงหยุดพูดทุกอย่างและนั่งกินข้าวอย่างสงบพร้อมกับคิดหาวิธีหนีออกไปจากที่นี่ เพราะขาที่แพลงของอ้นนั้นพอเดินไหว เขาลองเดินดูอยู่ที่ห้องตอนเอไม่อยู่ แต่อ้นแกล้งว่าเดินไม่ไหว เพื่อที่จะทำให้เอตายใจ และคิดหาวิธีที่หนีออกไปจากที่นี้โดยไว เพราะขืนอยู่ที่นี่ต่อคนที่เดือนร้อนที่สุดคือเอ เพราะถ้าจ๊อบรู้คงไม่ปล่อยเอไว้อย่างแน่นอน

            “เงียบแบบนี้ดีแล้ว มึงชอบเถียงกูตลอด”เอนั่งมองอ้นกินข้าวแล้วอมยิ้ม เพราะท่ากินข้าวของอ้นนั้นน่ารัก เพราะค่อยๆกินไม่มูมมามเหมือนเจน ที่ดีอย่างไงก็ผู้ชายแท้ๆ ซึ่งไม่นุ่มนวลเหมือนอ้น ที่น่าทะนุทะนอม

            “อิ่มแล้วอร่อยมากเลย”อ้นยิ้มเอาใจเอ

            “กินน้ำซะ”เอรินน้ำใส่แก้วให้อ้น ซึ่งอ้นก็รับมาดื่มแต่โดยดี

            “ขอบใจมากนะ”

            “มึงพูดเพราะแบบนี้และไม่เถียงกูจะเป็นเรื่องที่ดีมากเลย”

            “ต่อไปเราจะไม่เถียงนายแล้ว ถ้านายอยากให้ทำอะไรเราก็ทำ”ที่อ้นพูดแบบนี้เพราะเขาคิดแผนการณ์ออกแล้วว่าต้องทำดีกับอ้นให้ตายใจ เมื่อมีโอกาสเขาจะได้หนีไปให้ไกลจากที่นี่

            “ดีมาก เดี๋ยวกูเอาจานไปเก็บก่อนนะ เดี๋ยวจะพามึงไปอาบน้ำ เหม็นจะแย่อยู่แล้วตัวมึงน่ะ”เอหัวเรา

            อ้นเก็บความโกรธไว้ได้แต่ยิ้ม เพราะมันเป็นเรื่องจริงเขายังไม่ได้อาบน้ำเลย เพราะจะเข้าห้องน้ำยังรู้สึกเจ็บเท้าอยู่นิดหน่อย ความจริงอ้นจะเดินเข้าไปอาบน้ำก็พอไว้ แต่เขาก็พยายามทำให้ดูยังไม่ไหว เพื่อที่จะให้เอได้ตายใจ

            เมื่อเอเอาจานข้าวไปเก็บในครัวพักใหญ่ หลังจากนั้นเอก็มาพร้อมเสื้อผ้าที่เขาให้เพื่อนหาซื้อมาให้อ้นได้ใส่

            “ไปอาบน้ำได้แล้ว”

            “เดี๋ยวอาบเองก็ได้แค่นายพาเราเข้าไปในห้องน้ำ”

            “ทำไมต้องอาบเอง อายเหรอ เห็นมาหมดแล้วตั้งแต่วัยรุ่นจนป่านนี้ยังมาอายอยู่อีก”

            “มานี่”เอเดินมาอุ้มอ้นเข้าไปในห้องน้ำและก่อนหน้านี้เขาเตรียมเก้าอี้ไว้ให้อ้นแล้ว เขาจึงจับอ้นไปนั่งบนเก้าอี้

            “นายออกไปได้แล้ว เดี๋ยวเราอาบเอง นายมายืนมองเราอย่างนี้ใครจะกล้าอาบล่ะ”

            “เรื่องมาก ออกไปก็ได้”เอเดินออกไปอย่างกระฟัดกระเฟียด

            เมื่อเอออกไปอ้นถึงกับถอนหายใจ หลังจากนั้นเขาจึงถอดเสื้อผ้าออกและตักน้ำที่ถังน้ำพลาสติกราดตัว

            ในส่วนของเอนั่งรออ้นเรียกอยู่บนเตียงนอน ถึงแม้เขาไม่อยากให้อ้นไปจากที่แห่งนี้ แต่เขาก็เข้าใจความรู้สึกอ้นดี เพราะถ้าเป็นตัวของเขาก็คงจะอึดอัด เอจึงกลัดกลุ้มไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไรดี เขาอยากจะให้อ้นอยู่กับเขาตลอดไป แต่ในความเป็นจริงเอก็เข้าใจได้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เขาขอแค่อยู่กับอ้นให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้แค่นั้น

            “เสร็จแล้ว”อ้นตะโกนเรียกเอในห้องน้ำ

            “ฮือ เข้าไปแล้ว”เอรีบเดินเข้าไปหาอ้น ซึ่งอยู่ในสภาพใส่ผ้าเช็ดผืนเดียวยืนเกาะเก้าอี้อยู่

            “เดี๋ยวก็หกล้มลงไปหรอก”เอรีบช้อนร่างของอ้นไว้ใต้วงแขนทันที หลังจากนั้นเขาก็พาออกมาจากห้องน้ำ และวางร่างอ้นไว้บนเตียงนอน

            “ไหนเสื้อผ้าล่ะ”เอนำเสื้อผ้าชุดนอนมาให้อ้นใส่ ส่วนตัวเขาก็ถอดเสื้อผ้าออก และเดินเข้าไปในห้องน้ำ

            เมื่ออ้นใส่ชุดนอนเสร็จแล้ว เขาก็นั่งคิดว่าจะมีวิธีใดบ้างที่จะหนีออกไปจากที่นี่ ความจริงอ้นอยู่ที่นี่ก็มีความสุขดี เพราะเอก็เรี่มดีกับเขามากขึ้น แต่สิ่งที่เขากลัวคือถ้าจ๊อบกลับมา ไม่เจอ เขาเป็นเรื่องใหญ่แน่ ถ้าตามสืบจนรู้ความจริงว่ามาอยู่กับเอ เรื่องจะบานปลายใหญ่โตมากขึ้น อ้นจำเป็นจึงต้องไปจากที่นี่ให้ได้ในเร็ววันนี้

            ในขณะที่อ้นกำลังคิดอะไรเพลินๆ เอซึ่งอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ โดยมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียว

            “มึงนั่นคิดอะไร”เอถามเมื่อเห็นอ้นนั่งเหม่อลอย

            “ก็คิดว่าทำไมนายอาบน้ำไวจัง อาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำ”

            “ต้องรีบอาบน้ำไง เพราะอดใจไม่ไหวแล้ว”

            “อดใจอะไร”

            “ก็ไอ้นี่ไง”เอเดินมาตรงหน้าของอ้น และดึงผ้าเช็ดตัวออกพร้อมกับท่อนเอ็นที่ตั้งชูชัน

            “ไอ้บ้า ลามก ทะลึ่ง”นุ่งกางเกงเดี๋ยวนี้

            “ทำไมต้องนุ่งในเมื่อเราจะมีอะไรกันแล้ว”

            “ใครจะมีอะไรกับนาย”

            “ก็มึงไง อมให้หน่อย”

            “เอ ไม่เอา น่าเกลียด”

            “หน่อยนะ กูทนไม่ไหวแล้ว”

            “ทนไม่ไหวก็ใช้มือช่วยไง”

            “ไม่ได้หรอก กูอยากให้มึงช่วย นะนะนะน่า”

            “ไม่ เจ็บเท้า”

            “มึงเจ็บเท้า แต่กูให้มึงใช้ปากนี่”

            อ้นชำเลืองมองท่อนเอ็นขนาดใหญ่ส่วนปลายเปิดแดงฉ่ำ ใจของอ้นเริ่มหวั่นไหวขึ้นมาทันที เพราะในส่วนลึกขจิตใจของอ้นแล้ว เขาก็ยังมีใจอยู่บ้าง ยิ่งมาเจอความยากลำบากด้วยกัน และได้มีความสัมพันธ์ทางกายเมื่อคืนที่ผ่านมา จึงทำให้อ้นเริ่มรักเอขึ้นมาทุกขณะ ซึ่งแตกต่างจากจ๊อบที่นับวันเริ่มห่างขึ้นไปทุกที

            “ไม่”อ้นหันหน้าไปทางอื่น

            “ต้องอม”เอจับศีรษะของอ้นมาสัมผัสท่อนเอ็นของเขา

            เมื่อใบหน้าของอ้นได้สัมผัสท่อนเอ็นของเอ เขากลับรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ เพราะกลิ่นสบู่อ่อนๆช่างหอมเย้ายวนใจอ้นเหลือเกิน

            “นะที่รัก”

            ยิ่งเอกดศีรษะของอ้นใกล้ท่อนเอ็นมากเท่าไร ยิ่งทำให้ใจของอ้นเตลิดไปไกล และสิ่งหนึ่งที่อ้นคิดได้ว่า ขืนปฏิเสธไปก็ไม่สามารถที่จะขัดขืนได้ ถึงอย่างไรเอก็ต้องทำทุกวิถึทางให้ได้ตัวเขา อ้นจึงจำใจและจำยอมด้วยใจจริง เขาจึงเผยอปากขึ้นแต่เอไวกว่ายัดท่อนเอ็นของเขาเข้าไปในปากของอ้นทันที เมื่อท่อนเอ็นเข้าไปภายในปากของอ้นแล้ว เขาจึงรูดขึ้นรูดลงตามใจปราถนาพร้อมดูดเป็นระยะๆ และตวัดลิ้นไปมาในส่วนของรอยหยัก

            “อมเก่งขึ้นเยอะนี่”

            “อมลึกๆหน่อย”

            อ้นไม่พูดอะไรเพราะท่อนเอ็นของเออยู่ในปากของเขา เอนั้นเสียวสะท้านใจอย่างสุดทรวง เขาจึงเป็นฝ่ายจับศีรษะของอ้นโยกเข้าโยกออกอย่างหนักหน่วง จนอ้นแท่บสำลักคลายท่อนเอ็นออกมา

            “กูขอโทษไมได้ตั้งใจ”เอตกใจที่เห็นอ้นมีสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก

            “ไหนบอกชำนาญ เด็กๆไม่รู้เรื่องอะไรเลย”อ้นโมโหเลยพูดไปไมได้คิด

            “มึงดูถูกกูเหรอ”เอขึ้นไปบนเตียงลากร่างของอ้นมาอยู่กลางเตียง หลังจากนั้นเขาก้มลงหอมแก้มของอ้นอย่างบ้าคลั่งทั้งซ้ายขวาหลายครั้งติดๆกัน แล้วประกบริมฝีปากใช้ปลายลิ้นตวัดเข้าไปภายในปากของอ้นอย่างหิวกระหาย

            เอยังไม่พอแค่นั้นเลิกประกบริมฝีปาก หันมาไซร้ซอกคอของอ้นอย่างเร่งรีบดูดไซร้จนคออ้นแดงขึ้นเรื่อยๆ

            “อย่า ค่อยๆหน่อย ไม่เอาแล้ว”อ้นพยายามดิ้นแต่ไม่เป็นผล เพราะเอจับสองมือของอ้นกดไว้

            เออารมณ์ใคร่หลุดไปไกลเขาจึงไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้อีก เอยันตัวขึ้นและฉีกเสื้อชุดใหม่ที่เขาพึ่งซื้อให้อ้นขาดกระจาย และก้มลงดูดหัวนมของอ้นอย่างคนอดยาก ทั้งกัดทั้งบดทั้งขบทั้งไล้เลีย จนอ้นไม่รู้ว่าอารมณ์ตอนนี้ของเขารู้สึกอย่างไร พอเสร็จอีกข้างเอก็ทำอีกข้างสลับไปอยู่หลายครั้ง จนอ้นเกิดอารมณ์ความใคร่ขึ้นมาจริงๆเขาจึงปล่อยกายปล่อยใจให้เอทำอย่างเต็มที่

            เมื่อเอหนำใจกับรสนมของอ้นเขาจึงจับร่างของอ้นตะแครง  เอดึงกางเกงของอ้นออกจากถึงหัวเข่า และเขาก็จับท่อนเอ็นของตัวเองจ่อที่ช่องทางรักของอ้น ที่ฉ่ำแฉะพร้อมรับท่อนเอ็นของเขา อ้นนั้นไม่สามารถที่จะทำอะไรได้อีกนอกจากปล่อยให้เอทำตามใจที่ต้องการ

            เอค่อยๆดันท่อนเอ็นของเขาเข้าไปภายในช่องทางรักของอ้น ในที่สุดก็เข้าไปจนสุดด้ามถึงโคน หลังจากนั้นเอจึงค่อยๆโยกสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆเน้นๆไม่เร่งจังหวะ ในส่วนของอ้นอารมณ์ของเขาได้เตลิดไปไกลพอสมควร จึงยอมให้เอทำตามใจชอบทุกอย่าง ถึงแม้จะรู้สึกผิดที่ได้มีความสัมพันธ์กับเอในขณะที่กำลังคบกับจ๊อบอยู่

            “เจ็บไหม”เอถามอ้น

            ไร้เสียงตอบกลับของอ้น มีแต่เพียงเสียงครางเบาๆ แต่ถึงมีแค่นั้นเอก็ดีใจเพราะนั่นหมายถึงอ้นกำลังมีความสุขกับเขาอย่างสุขสม เอจึงกระแทกต่อไม่รอช้าเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นและซอยถี่ๆ จึงทำให้หนอนน้อยของอ้นตั้งชูชันขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เขาจึงจับมันสาวขึ้นลงอย่างช้าๆ

            ในส่วนของเอก็ยังโหมกระหน่ำแทงกระแทกท่อนเอ็นไม่ยั้งใส่เข้าไปในช่องทางรักของอ้น  เอรักษาระดับคววามเร็วให้คงที่ ยิ่งเอกระแทกท่อนเอ็นบ่อยเท่าไรยิ่งทำให้เขาเริ่มมีความรู้สึกเสียว  ซึ่งความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่ใกล้จะเสร็จอารมณ์ถึงเป้าหมาย เอจึงไม่รอช้ากระแทกซอยหนักขึ้นกว่าเดิม เพื่อที่จะให้เสร็จโดยไว ส่วนอ้นก็สาวหนอนน้อยของเขาไม่กี่ครั้งน้ำในกายก็ไหลพุ่งทะยานออกมา

            เอเริ่มไม่ไหวกับอารมณ์พิศวาสนี้ เขาจึงเร่งซอยถี่รัวๆจนรู้สึกได้ว่าน้ำในท่อนเอ็นเริ่มไหลออกมา และเข้าไปในช่องทางรักของอ้น เอจึงกระแทกสามสี่ครั้งเพื่อให้น้ำในกายออกให้หมดไม่มีเหลือ  เมื่อเอสุขสมอารมณ์หมายเขาจึงพลิกร่างนอนอย่างอ่อนแรง ส่วนอ้นก็นอนนิ่งๆด้วยความสุขสม พร้อมกับคิดแผนการณ์ทันที เพราะเขาเห็นเอนั้นหลับอย่างสนิทที่นอนอยู่ข้างๆเขา

            อ้นสังเกตดูเอซึ่งเขาก็แน่ใจแล้วว่าเอนั้นหลับ อ้นจึงค่อยๆลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าของเอ และค่อยๆย่องออกจากห้อง ก่อนที่เขาจะเปิดประตู อ้นหันมามองเอพร้อมกลับนัยน์ตาที่แดงก่ำ เพราะตอนนี้เขารู้สึกถึงในใจตัวเองแล้วว่ารักเอขึ้นมาบ้าง แต่ในเมื่ออ้นยังคาราคชังกับบอสอยู่ เขาจึงไม่สามรถที่จะอยู่กับเอได้

            อ้นกลั้นใจเปิดประตูออกไป และรีบเดินลงบันไดอย่างไว เดินแบบขากระแพกๆไปที่หน้าประตูบ้านของเอ เมื่อเขาเปิดรั้วออกก็มีรถคันหนึ่งจอดอยู่ตรงหน้าเขา และคนขับค่อยๆไขกระจกลง

            “เจน”อ้นพูดขึ้นด้วยความตกใจ

            “ถ้าอยากกลับบ้านขึ้นรถมา”เจนพูด

            อ้นนั้นไว้ใจเจน เพราะเหตุการณ์เมื่อวันก่อน เขาก็ไม่เชื่อว่าจะเป็นฝีมือของเจน อ้นจึงขึ้นรถไปกับเจนทันที