ศัตรูที่มองไม่เห็น

       อ้นรีบมาที่หลายอ้นคาเฟ่แต่เช้า เพราะมีมือดีมาพ่นสีที่หน้าร้าน ด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย จนผู้คนที่เดินผ่านมาผ่านไปต้องหันมามอง และข้อสำคัญลูกค้าประจำเมื่อมาถึง แล้วเห็นคำพ่นด่าและกองอุจาระคน ที่วางอยู่หน้าประตูร้าน จึงทำให้ลูกค้าเหล่านั้นต่างแยกย้ายหนีหายไปกันหมด

       เมื่ออ้นมาถึงร้านของเขา อ้นถึงกับตกใจและเกิดความกลัว เพราะในข้อความนั้นเขียนถ้อยคำที่หยาบคาย

       อีอ้นขายตัว ไร้ยางอาย หน้าหนา ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับผัวกู กูจะตามรังควานมึงไม่เลิก

       “พี่อ้น หนูมาถึงก็เป็นแบบนี้แล้ว เราจะทำอย่างไรดีล่ะ”พนักงานสาวคนหนึ่งพูดขึ้น

       “ปิดร้านสักพัก เรื่องเงินเดือนเดี๋ยวพี่จะจ่ายตามเดิมนะไม่ต้องห่วงหรอก”

       “ใครกันทำหนูอยากรู้จริงๆ”

       “พี่ก็ไม่รู้หรอก พี่ดูในกล้องมันปิดหน้าขับมอเตอร์ไซค์มา เห็นหน้าไม่ชัด เลยแต่พี่แจ้งความไว้แล้ว”

       “เอ้า นั่นใครมา”พนักงานสาวคนเดิมพูดขึ้น

       “ว่าไงจ๊ะ อ้น ใครช่างกล้ามาเขียนเรื่องจริง อุ๊ย เรื่องไม่จริงได้นี่”บี้เลขาของจ๊อบแฟนหนุ่มของอ้นเดินเข้ามาใกล้ๆอ้น

       “ก็สงสัยใครช่างกล้าทำ”อ้นนั่งนิ่งๆ

       “ที่มานี่ไม่ได้มาเพราะเป็นห่วงหรอกนะ แต่บอสสั่งให้มาดู และให้เรามาช่วยจัดการแก้ปัญหาให้ เพราะบอสเขารู้ว่าอ้นฉลาดน้อย”บี้นั่งลงข้างๆอ้นแล้วชำเลืองมองอ้น

       “ขอบใจมากนะ ที่มาตามคำสั่งของบอส”

       “ไม่ต้องขอบใจหรอกมันเป็นหน้าที่ และอีกอย่างบอสเห็นว่าเป็นเรื่องไม่สำคัญเลยให้เรามาแทน ถ้าเป็นเรื่องสำคัญบอสต้องมาเองอยู่แล้วใช่ไหม”

       “บอสเขางานยุ่งอ้นเข้าใจ”

       “เข้าใจก็ดีแล้ว ว่าตัวเองเป็นคนไม่สำคัญ และอีกอย่างถ้ารู้ตัวว่าไม่สามารถที่จะช่วยบอสได้ ก็ควรอยู่ห่างๆบอสอย่าเป็นตัวถ่วง ให้คนที่เขามีศักยภาพมาช่วยบอสทำงานดีกว่า”

       “เราก็อยู่ห่างแล้วนี่ เราก็อยู่ของเราเฉยๆไม่ได้ไปยุ่งกับบอสเลย”

       “แค่นั้นไม่พอหรอก  ควรที่จะเลิกกับบอสด้วยซ้ำ ไม่ใช่มาเกาะบอสกินไปวันๆ”

       “เราไม่ได้เกาะบอสกิน เราก็ทำงานของเรานี่”

       “อ๋อ เข้าใจแหละใช้ร่างกายเข้าแหลกนี่เอง สบายเนาะงานแบบนี้ถึงว่าใครๆก็อยากทำ”

       “รวมทั้งตัวเธอด้วยหรือเปล่า”อ้นหันมามอง

       “บ้านฉันรวยกว่าเธอหลายเท่านัก อย่าริอาจมาเทียบกับฉัน”บี้ลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห

       “ถ้าจะมาอวดรวยก็เชิญกลับไปเลย”

       “บอกเองนะ เดี๋ยวฉันจะไปบอกบอสว่า เธอให้กลับ ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากบอส”

       “เราให้เธอกลับ ไม่ใช่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากบอส”อ้นมีสีหน้าที่บึ่งตึง

       “แต่ฉันจะทำอย่างนี้เธอจะทำไมฉัน”บี้หัวเราะ

       “เธออยากพูดอะไรก็พูดไป บอสเขาเข้าใจฉันดี”

       “เหรอ ไม่น่าใช่คำว่าเข้าใจแต่น่าจะเข้าอย่างอื่นมากกว่า ”บี้หัวเราะรั่น

       “บี้ เราไปทำอะไรให้เธอ ทำไมถึงว่าสารพัดตั้งแต่เจอกันครั้งแรก”

       “เธอแย่งคนรักของฉัน”

       “ใคร”

       “บอสไง”บี้จ้องมองอ้นไม่วางสายตาแม้แต่น้อย

       “เราไม่ได้แย่ง ก็บอสรักเราเองนี่ ของอย่างนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก”

       “ดังสิ ก็เธอยั่วยวนบอสไง ทำเป็นไร้เดียงสา แอ๊บแบ๊วน่ารักไม่ประสีประสา ที่ไหนช่ำชอง หลอกล่อบอสจนติดกับดักของเธอ”

       “จะมากไปแล้วนะ”อ้นเสียงเข้ม

       “ไม่มากหรอก คนอย่างเธอมันก็แค่ของเล่นชั่วคราว พอบอสเบื่อเธอก็จะถูกทิ้งเหมือนคนอื่น”

       “ไม่จริงหรอก”

       “ทำไมจะไม่จริง บอสเบื่อง่ายจะตาย แต่เธอก็เก่งนี่สามารถอยู่กับบอสได้หลายเดือน แต่ก็คงอีกไม่นานหรอก ก็จะเป็นหมาหัวเน่า”

       “เธอมากกว่ามั้งที่เป็นหมาหัวเน่า ทำงานเป็นเลขาดีๆไม่ชอบ อยากเป็นชู้กินน้ำใต้ศอกคนอื่น”จีจี้เพื่อนสาวของอ้นรีบเดินมาประจันหน้าบี้

       “เธอเป็นใครพูดจาตลาดล่างมาก”

       “ก็ยังดีกว่าคนที่ทำตัวอยู่ตลาดบนแต่นิสัยตลาดล่าง”

       “ด่าอีกเลย ด่าอีก ด่าอีกฉันชอบฟัง พอฉันฟังเสร็จแล้วจะไปฟ้องบอส ว่าเพื่อนเธอน่ะอ้น มาด่าฉันฉอดๆ ทั้งๆที่ฉันจะมาช่วยเธอตามคำสั่งบอส”

       “เราไม่มีอะไรให้เธอช่วยหรอก พวกเราทำกันเองได้ โน้นมากันแล้ว” ซันซีเพื่อนสนิทกำลังเดินมา และ ตั้มกับตูนแฟนเพื่อนก็ตามมาด้วยเหมือนกัน

       “เพื่อนเยอะดีนี่ มีแต่พวกใช้กำลัง เราไปแล้วนะ ไม่อยากหายใจร่วมกับคนอื่น”เมื่อบี้พูดเสร็จก็เชิดใส่แก็งค์เพื่อนอ้นทั้งกลุ่ม และเดินจากไป

       “นี่เธอมีอะไรกัน”ซันเพื่อนของอ้นรีบพูดขึ้นทันทีเมื่อมาถึง

       “เสียดายมาช้า ไม่งั้นจะตะบันหน้าให้หงายเลย”ซีเพื่อนอีกคนพูดขึ้นมา

       “เอาน่า อย่าไปยุ่งกับแกเลย  เรามาช่วยกันทำความสะอาดร้านกันดีกว่า”อ้นยิ้มให้เพื่อนทุกคน

       “เธอก็เป็นซะอย่างนี้แหละ ปล่อยให้คนอื่นรังแกอยู่ได้ หัดลุกขึ้นมาสู้บ้าง สักวันจะโดยแย่งแฟนหรอก”จีจี้มองหน้าอ้นแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่

       “เขาเป็นเลขาบอสเราไม่อยากจะยุ่งด้วยหรอก อะไรที่ปล่อยผ่านไปได้ เราก็อยากที่จะปล่อยผ่านไป”

       “จร้า แม่พระ”จีจี้ทำเสียงประชด

       “แล้วจะให้พวกเราสองคนช่วยทำอะไรได้บ้างเนี่ย”ตั้มพูดขึ้น

       เมื่อได้ยินคำพูดของตั้ม อ้นคิดได้ทันทีว่าต้องรีบจัดแจงเคลียร์ร้าน ที่เต็มไปด้วยสีสเปรย์พ่นเต็มหน้าร้าน

       “มีสิสีเต็มหน้าร้าน”จีจี้พูดขึ้น

       “ดีจังเลยที่มาช่วยขอบใจมาก”อ้นยิ้มหน้าบานให้กับเพื่อนทุกคน

       เพื่อนๆของอ้นรวมทั้งพนักงานที่ร้านด้วย ต่างช่วยกันลบรอยสีที่พ่นหน้าร้าน จนเสร็จภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ด้วยหลายแรงช่วยกันด้วยความเต็มใจ

       “เสร็จซะที อยู่กินอะไรกันก่อนนะ เราให้น้องที่ร้านไปซื้อของกินมา”

       “ลาบปาก”ตั้มพูดขึ้น

       “ตะกละ”ซันหันหน้าไปมองแฟนตัวเอง

       “คู่สร้างคู่สมคู่นี้แหละ”ซีอดหัวเราะไม่ได้

       “เธอด้วยนั่นแหละ เพื่อนกัน นิสัยก็ต้องเหมือนกัน”ซันมีสีหน้าที่ไม่ค่อยใจนัก

       “เกี่ยวอะไรกับผมเนี่ย อุตส่าห์นั่งเฉย”ตูนแฟนซีพูดเสียงแผ่วเลย

       “ทั้งคู่นั่นแหละไม่ต้องเถียงกัน”จีจี้อดรำคาญสองคู่ชู้ชื่นไม่ได้

       “เอาน่าอย่าว่ากันเลย ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีของเรา เลี้ยงเพื่อนแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก”อ้นยิ้มให้ทุกคน

       “ใช่ เมื่อก่อนยังเลี้ยงไอ้เอเลย ไม่เห็นอ้นบ่นสักคำ”ตั้มเผลอตัวพูดถึงคนที่อ้นเคยรักและเลี้ยงดูสมัยเรียน

       “ปากไม่ดีนะ”ซันแฟนของตั้มเสียงเข้มเข้าใส่

       “ขอโทษลืมตัวไปหน่อย”ตั้มมีสีนหน้าที่สำนึกผิด

       “ใช่ปากไม่ดี คนเขาเลิกกันแล้วจะพูดถึงอีกทำไม”จีจี้มองค้อนทั้งตั้มและตูน

       “เราลืมไปแล้ว เราไม่โกรธหรอก”อ้นยิ้มถึงกับต้องฝืนยิ้ม

       “ก็ดีแล้วลืมมันไปซะ  เดี๋ยวนี้มันเป็นชาวไร่ชาวสวนแล้ว”ตูนเผลอพูดขึ้นมาอีก

       “อ้าว”อ้นหันมามองตูน

       “ตั้งแต่อ้นเลือกที่จะอยู่กับบอส ไอ้เอมันเศร้าใจมันเลยลาออกไปทำไร่ทำสวนที่บ้านมัน”

       “เอ่อ”อ้นพยักหน้า

       “หน้าเสียดายหนอ เราเป็นแฟนซี ส่วนตั้มเป็นแฟนซัน ถ้าอ้นเป็นแฟนเอจะดีมากเลย ครบคู่พอดี”

       “เพลี้ย”ซีตบไปที่หลังของตูนแฟนหนุ่ม

       “ตีเราทำไม”

       “ปากไม่ดีปากเสีย”ซีมองค้อน

       “แล้วเจนล่ะ”อ้นอดถามไม่ได้ เพราะเขารู้ว่าเอกับเจนมีอะไรกัน

       “เจนมันก็ลาออก ไปทำงานใกล้ๆบ้านไอ้เอนั่นแหละ ตัวติดกันแจเลย เห็นไอ้เอที่ไหนก็ต้องเห็นไอ้เจนที่นั่น”ตั้มพูดจบพลางดื่มน้ำด้วยความกระหาย

       “ไอ้เอมันเฉยๆ แต่ไอ้เจนทำตัวเป็นเมียไอ้เอ ผู้หญิงเข้าใกล้ไอ้เอไม่ได้ได้เลย อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลยแม้แต่ผู้ชายก็เหมือนกัน มันทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของตัวไอ้เอ หวงจนบางครั้งนีกว่าหึง ถ้าเมื่อก่อนไม่ถูกกัน เราก็คิดว่ามันเป็นแฟนกัน”ตูนพูด

       “ไอ้สองคนมันเข้ามาที่กรุงเทพด้วยนะ โทรมาหาอยู่แต่บอกไม่ว่าง เพราะเรื่องของอ้นสำคัญสุด”ตั้มพูดขึ้นมาพร้อมหันไปยิ้มให้อ้น

       “พอๆก็รู้อยู่ ว่าอ้นกับเอเลิกไปแล้ว ยังจะพูดให้ได้อะไรขึ้นมาอีก”จีจี้พูดเสียงดัง

       “ไม่เป็นไรหรอก จะได้รู้ข่าวคราวเพื่อนฝูงบ้าง”อ้นฝืนยิ้ม

       “มาแล้วอาหารของทุกคน”พนักงานที่ร้านอ้นคาเฟ่ ได้ไปซื้อของกินตามคำสั่งของอ้นมาเลี้ยงเพื่อนๆ

       “กินกันเลยนะ เต็มที่อยากกินอะไรบอกได้นะ จะได้สั่งไลน์แมนมาให้อีก”

       “ได้เลย”ตั้มยิ้มแก้มปริเพราะได้กินอร่อย

       ในระหว่างที่อ้นกำลังตักอาหารกินนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดึงขึ้นเขาจึงวางช้อนลง และหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับ

       “ฮัลโหลว่าไงบอส”

       “ที่ร้านเป็นไงบ้าง”

       “เรียบร้อยดีแล้วครับ เพื่อนๆอ้นมาช่วยตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วครับ”

       “ร้านยังไม่ต้องเปิดนะ ปิดถาวรได้เลยก็ดี ผมไม่อยากให้อ้นทำงานอีกแล้ว”

       “ถ้าปิดอ้นจะทำอะไร พนักงงานที่ร้านก็ตกงานอีกนะซิ”

       “เราจ่ายชดเชยก็จบ การทำธุรกิจมันก็แบบนี้แหละ ข้อสำคัญขายได้วันหนึ่งก็ไม่เท่าไรนี่ เดี๋ยวผมจะเพิ่มเงินเดือนให้คุณเอง”

       “แต่อ้นไม่มีอะไรทำ มันจะเหงานะซิ”

       “ไม่เหงาหรอก มีเวลาว่างก็หาความรู้ใส่ตัว หรือไม่ก็ดูหนังซีรี่ไปช้อปปิ้งก็ได้ ผมไม่ชอบให้ใครขัดใจ อ้นจำได้ใช่ไหม”

       “จำได้ ตอนนี้อ้นเขียนป้ายปิดปรับปรุงชั่วคราวไว้ก่อนแล้ว ”

       “ดีมาก ให้มันปิดชั่วคราวอยู่อย่างนั้นแหละ เอ่อ แล้วเพื่อนที่คบอยู่นะ ถ้าเลิกคบได้ก็ดีนะ”

       “ทำไมล่ะ”อ้นมีน้ำเสียงที่ตกใจ

       “คบไป มันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร แถมมาพูดจาว่าร้ายบี้เลขาของผมอีก”

       “เพื่อนอ้นไม่ได้พูดน่ะครับ คุณบี้ต่างหากที่มาหาเรื่องอ้นก่อน”

       “อย่าใส่ร้ายเลขาของผมเพื่อปกป้องเพื่อนที่ไม่ได้เรื่องของคุณ”

       “บอสไม่มีเหตุผล”

       “เหตุผลของผมมีเสมอ”

       “บอสเปลื่ยนไป”

       “ผมยังเหมือนเดิม อ้นต่างหากที่เปลื่ยนไป ผมไม่ชอบที่อ้นมาพูดจาไม่ดีกับเลขาของผม ถึงผมจะรักอ้นมากสักปานใด แต่ความถูกต้อง ต้องมาก่อนเสมอ ไม่งั้นผมจะปกครองลูกน้องเป็นหมื่นได้ไง ที่อ้นเปลื่ยนไปก็มาจากคบเพื่อนนิสัยไมดีของอ้นนั่นแหละ”

       “ไม่ใช่นะ เพื่อนอ้นนิสัยดีทุกคน อ้นก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลื่ยนแปลงเลย”

       “อ้นเปลื่ยนไปเยอะ อ้นไม่กล้าถียงผม แต่วันนี้เพื่อเพื่อนอ้นเถียงผม ผมผิดหวังในตัวอ้นมากรู้ไหม แล้วอีกเรื่อง ผมพึ่งรู้มื่อกี้จากปากพี่สาวผม ทำไมอ้นไม่มีความเคารพญาติผู้ใหญ่ของผมบ้างเลย”

       “อ้นก็ให้ความเคารพพี่ของบอสนะ”

       “เคารพอะไร ทำไมมาว่าพี่ของผมปากร้าย”

       “พี่ของบอสมาว่าอ้นก่อนนี่ครับ”

       “ผมไม่เชื่อ พี่ผมไม่ใช่คนนิสัยอย่างงั้น และอีกอย่างถึงพี่ผมจะพูดจริง อ้นก็ต้องอดทนให้ได้ ผมบอกแล้วนี่ว่าถ้าเป็นแฟนผมต้องอนทน”

       “อ้นก็อดทนอยู่นี่”

       “อดทนอะไร พี่สาวผมว่าอ้นเถียงฉอดๆไม่มีสัมมาคาราวะ ต่อแต่นี้ไปผมจะลงโทษอ้น ห้ามคบเพื่อนกลุ่มนี้อีก ผมอุตส่าห์พาอ้นมาในที่สูงแล้ว ทำไมยังอยากกลับไปที่อย่างเดิมอีก”

       “อ้นก็”อ้นพยายามเก็บกลั้นอารมณ์ไว้

       “อ้นไม่ต้องพูดอะไรอีก กลับมาคอนโดได้แล้ว แต่คืนนี้ผมไมได้กลับคอนโดนนะ เพราะต้องไปทานข้าวกับพ่อแม่และพี่สาวของผม ตอนแรกผมกะว่าจะพาอ้นไปด้วย แต่พฤติกรรมของอ้น ไม่มีสัมมาคาราวะต่อผู้ใหญ่ ผมเลยไม่กล้าที่จะพาอ้นไปพบพ่อแม่ของผม”

       “แล้วแต่บอส”

       “ก็แค่นี้แหละ ผมพูดอะไรก็ฟังผมด้วย กลับมาคอนโดได้แล้ว แค่นี้แหละพรุ่งนี้เจอกัน”

       “ครับ”

       เมื่ออ้นกดวางมือถือ อ้นก็เห็นบรรดาเพื่อนๆจ้องมองเขา ซี่งสิ่งที่อ้นพูดนั้นทุกคนเข้าใจดี  เลยทำให้ทุกคนไม่กล้าพูดอะไร เพื่อที่จะรักษาน้ำใจของอ้นไว้

       “ขอโทษด้วยนะเราต้องกลับก่อน”อ้นมีสีหน้าเศร้านิดนึง

       “เธอมีความสุขดีไหม”จีจี้พูดขึ้นมา

       “มีความสุขสิ สบายไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

       “ฉันไม่เชื่อเธอหรอก แค่ไอ้เลขาคนเดียว เธอยังรับมือมันไม่ได้เลย ไหนจะญาติพี่น้องของบอสอีก”

       “ไม่มีอะไรหรอก เราก็ผิดจริง เรากลับก่อนนะ พวกเธอกินกันเลย เดี๋ยวให้เด็กที่ร้าน คอยดูแลพวกเธอ”

       “ให้พวกเราไปส่งไหม”

       “ไม่ต้องหรอก เรากลับเองได้”

       “ถ้างั้นตามใจ โชคดีนะ ถ้ามีอะไรก็โทรมาหาเราได้นะ”จีจี้จับมือของอ้นและตบเบาๆ

       “ไม่เป็นไรหรอก”อ้นยิ้มให้ทุกคนแล้วก็เดินออกจากร้านไป

       ในระหว่างทางที่อ้นขับรถกลับคอนโดนั้น อ้นสังเกตรถคันหลังขับตามมาตลอดทาง แต่อ้นก็ไม่คิดอะไรมาก แต่นั่นกลับเป็นผลร้ายให้อ้น เพราะรถคันหลังได้ขับแซงอย่างรวดเร็ว และปาดหน้าทันที อ้นตกใจเหยียบเบรกกะทันหัน  ศีรษะของเขาเลยกระแทกพวงมาลัยรถ ในขณะเดียวกันก็มีรถอีกคันพุ่งชนอย่างไม่ได้ตั้งใจ จนทำให้ศีรษะของอ้นกระแทกพวงมาลัยรถอีกครั้ง จนระบมและรู้สึกปวดบริเวณที่ถูกกระแทก แต่อ้นก็ต้องรีบลงจากรถทันที เพราะคนขับรถที่แซงแล้วปาดหน้ามาเคาะประตู

       “ว่าไง”อ้นยังมึนๆอยู่ เมื่อเปิดประตูออกไป

       “ขับรถภาษาอะไรมือใหม่หรือเปล่า ขับเป็นเต่าคลานยังไม่พอ แถมนิสัยแย่เร่งเครื่องเพื่อที่จะเอาชนะ”ชายหนุ่มหน้าตาโหดพูดเสียงห้วน

       “พี่นั่นแหละขับรถปาดหน้าผม ยังมาว่าคนอื่นผิดอีก”

       “มึงนั่นแหละผิด”ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ๆพร้อมกระชากคอเสื้อ

       “ปล่อยนะ ถ้าไม่ปล่อยจะเรียกให้คนช่วย”

       “ไม่มีใครช่วยมึงหรอก ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว เลิกกับบอสซะ แล้วทุกอย่างจะดีเอง”

       “เกี่ยวอะไรกับบอส นายเป็นใคร”อ้นมีสีหน้าที่ตกใจ

       “เป็นใครไม่สำคัญหรอก แต่เป็นคนที่จะกระทืบมึงตรงนี้ได้”ชายหนุ่มดึงเสื้อเข้ามาใกล้ตัวอีก

       “ปล่อยนะ”อ้นพูดเสียงดัง

       “อะไรกัน เรื่องแค่นี้เอง เคลียร์กันดีๆก็ได้”ชายหนุ่มสองคนที่ขับรถชนท้ายรถอ้น รีบเดินเข้ามาเพราะเห็นท่าไม่ดี

       “เกี่ยวอะไรกับพวกมึงถอยไป อย่ามายุ่งถ้าไม่อยากเดือดเร้อน”

       “ใครกันแน่ที่เดือดร้อน”ชายหนุ่มสองคนเดินมาใกล้อ้น เมื่ออ้นหันไปมองเขาตกใจสุดขีด เพราะสองคนนั้นคือเอกับเจน

       “เอ”อ้นพูดเสียงแผ่วเบา เขาจำได้ทันที เออดีตคนเคยรัก

       “อ้น”เอพูดเสียงดังพอสมควร

       “ไม่ต้องไปยุ่งหรอก เรียกประกันมาก็จบ ใครจะต่อยใครก็ช่างมัน”เจนมองไปที่อ้นด้วยสายตา ที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไรนัก

       “มึงปล่อยเพื่อนกูนะเว้ย ถ้ามึงทำเพื่อนกูเจ็บ มึงเจ็บกว่ากูหลายเท่าแน่”เอไม่สนใจคำพูดของเจนแม้แต่น้อย

       “ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ”ชายหนุ่มผู้นั้นหันมามองอ้น แล้วปล่อยคอเสื้อของอ้น

       “แล้วเรื่องเคลมประกันล่ะ”อ้นตะโกนถาม

       ชายหนุ่มผู้นั้นไม่สน เขารีบขึ้นรถแล้วขับออกไปในที โดยทิ้งให้ทั้งสามคน ยืนนิ่งมองด้วยความมึนงง

       “อ่อนแอเหมือนเดิม อ่อนแอก็แพ้ไป”เอแสยะยิ้ม

       “ขอบใจมาที่ช่วย แต่ไม่ต้องมาซ้ำเติมก็ได้”

       “ใครซ้ำเติมมึง กูพูดเรื่องจริง และที่กูช่วยเพราะไม่รู้ว่าเป็นมึง ถ้ารู้ปล่อยให้โดนกระทืบไปแล้ว”

       “เมื่อกี้เพื่อนนายก็ห้ามไว้นี่ แล้วมาช่วยทำไม”

       “กูอยากจะเก็บมึงไว้ก่อน กลัวมึงจะตายก่อนที่กูจะมาแก้แค้น ที่ทำให้กูเจ็บ กูจำไม่ลืม”เอกระซิบข้างหูอ้น

       “เราไปทำอะไรนาย มีแต่นายนั่นแหละทำเราเจ็บ ”

       “ก็มึงมาอยู่กับไอ้บอสไหง กูบอกกับมึงแล้วว่ากูรักมึง แต่มึงกลับไปอยู่กับไอ้บอสของมึง”

       “เรามีสิทธิ์ที่จะรักใครชอบใครก็ได้”

       “ไม่มีสิทธิ์ ถ้ากูรักมึงแล้ว คนอื่นห้ามรัก และมึงก็ห้ามไปรักคนอื่น กูรอวันนี้มานานแล้ว ในที่สุดกูก็เจอมึง”เอเดินเข้ามาใกล้ๆอ้น

       “ไอ้เอมึงจะทำอะไร”เจนเห็นพฤติกรรมของเอแล้ว เขาไม่พอใจอย่างมาก เพราะเขาเริ่มหึงหวงเอขึ้นมาทันที

       “เหรอ แฟนนายเรียก”

       “กูบอกมึงกี่ครั้งแล้ว ว่าเจนไม่ใช่แฟนกู แต่ช่างมัน มันจะคิดอะไรก็เรื่องของมัน แต่มึงเตรียมตัวไว้เลย ความโชคร้ายของมึงจะมาอีกหลายระลอก”