ความในใจที่เปิดเผยต่อคนที่ฉันรัก

ช่วงเย็นที่เงียบเหงาสำหรับเอ เพราะตั้มและตูนได้หายไปจากชีวิตของเอมาหลายวัน เพราะช่วงเวลานี้ตั้มและตูนกำลังติดพันซันและซีเพื่อนของอ้น ส่วนเจนงานยุ่งจนต้องทำโอที จึงไม่มีเวลามาเอช่วงค่ำ เขาจึงนั่นดื่มเบียร์อยู่หน้าห้องอย่างเดียวดาย ช่วงแรกยังมีคนงานเดินผ่านมาผ่านไป พอเริ่มค่ำคนงานเริ่มเข้าห้องใครห้องมัน จึงเหลือเพียงแต่เอที่นั่งเหม่อมองท้องฟ้าที่มีแต่ดวงดาวลอยระยิบระยับ แต่ก็ไม่สามารถทำลายความเหงาในใจของเอได้ เอนั้นดื่มเบียร์ขวดต่อขวดจนเมา เขาแค่พยุงตัวได้ไปได้แค่ที่ประตู พอควักกุญแจออกมาไขประตูแค่นั้น เขาก็ทำล่วงล่นและอาเจียนเต็มหน้าห้อง หลังจากนั้นเขาก็นอนฟุบอยู่หน้าห้อง

อ้นกำลังจะเดินกลับเข้าห้อง หลังจากไปดูงานกับจ๊อบจนได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน จ๊อบนั้นจะมาส่งอ้นแค่ที่หน้าโรงงานเท่านั้น ความจริงเขาอยากจะมาส่งอ้นในโรงงานด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเป็นนายจ้างกับลูกจ้าง จึงต้องเว้นระยะห่างไว้กันคำครหา เพราะในปัจจุบันหลายคนต่างมองอ้นกับจ๊อบในแง่ไม่ดีอยู่พอสมควร

เมื่ออ้นเดินมาถึงหน้าห้องของเอ เขาก็เห็นเอนอนนิ่งอยู่หน้าห้อง อ้นตกใจมากและเป็นห่วงจึงรีบเข้าไปดู ซึ่งสิ่งที่อ้นเห็นคือเศษอาหารเต็มตัวของเอ และบริเวณหน้าห้องพร้อมกลิ่นเหล้าฟุ้งจนอ้นต้องเบี่ยงหน้าหนี แต่เขาก็อดใจสงสารเอไม่ได้ อ้นจึงหยิบกุญแจที่ล่วงล่นอยู่ไขประตูแล้วเปิดออก หลังจากนั้นเขาก็พยุงร่างของเอเข้าไปในห้อง และพาไปไว้บนที่นอนที่แสนเก่าและยับยู่ยี่พอสมควร

อ้นยืนมองเอด้วยความสมเพชและเวทนา แต่ถึงอย่างไรความผูกพันที่เคยมีกันมา อ้นจึงไม่สามรถที่จะปล่อยให้เอนอนอยู่หน้าห้องได้ อ้นยืนนิ่งมองเอชั่วครู่หลังจากนั้นอ้นก็ไปที่หน้าห้อง เพื่อทำความสะอาดเศษอาหารที่อาเจียนออกมาจนสะอาด แล้วอ้นจึงไปนำกะละมังน้อยๆที่คราบดำติดเต็มไปหมด อ้นพยายามหาผ้าเช็ดตัวผืนน้อยก็ไม่มี เขาจึงเอาเสื้อยืดเก่าๆของเอมาชุบน้ำเพื่อเช็ดตัวเอ

กว่าที่อ้นจะถอดเสื้อของเอได้นั้นแสนลำบาก เพราะตอนนี้เอได้ตัวหนาขึ้นด้วยเพราะทำงานหนัก จึงมีมัดกล้ามซึ่งแตกต่างแต่ก่อนอย่างมาก อ้นยังจำภาพเก่าครั้งอดีตได้อย่างไม่ลืมเลือน แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะคิดถึงมันอีกแล้ว จนมาวันนี้ที่เขาได้เจอเอในสภาพที่ไม่แตกต่างจากครั้งในอดีต ทำให้เขาอดคิดถึงภาพเก่าๆที่ผ่านมาไม่ได้

เอเช็ดตัวท่อนบนร่างกายของเอจนสะอาด หลังจากนั้นเขาก็ห่มผ้าให้เอและกำลังจะออกจากห้อง แต่เอดึงมือไว้แต่ตาของเขายังไม่ลืม

“ใครน่ะ เจนเหรอ”

“ฮือ”อ้นแกล้งรับคำเป็นเจน

“อมให้หน่อย”เอดึงแขนของอ้นจนล้มทับร่างของเขา

สิ่งที่อ้นตกใจไม่ใช่ที่เอดึงเขาจนล้มทับร่าง แต่เป็นคำพูดที่ทำให้อ้นตกใจอย่างหนัก เพราะคนที่เอพูดถึงคือเจน เพื่อนรักของเอนั่นเอง

“ปล่อยนะ เราไม่ใช่เจน”อ้นลุกขึ้นยืน เพราะเอได้ปล่อยมือที่จับแขนอ้นไว้

“แล้วใคร”เอลืมตาขึ้น คนที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นก็คืออ้น เอตกใจอย่างมากเขาลุกขึ้นนั่งทันที

“อ้นมาไง”เอก้มหน้าไม่ยอมสบตาของอ้น

“ก็นายเมาเหมือนหมาอยู่หน้าห้องนั่นไง เราเห็นอดเวทนาไม่ได้เลยพามาที่ห้อง”เมื่ออ้นพูดจบก็หันหน้าไปทางอื่น

“เหรอ ใครบอกให้ช่วย ทำไมไม่ปล่อยกูอยู่อย่างนั้นล่ะ”

“นายนี่มันเลวเกินคนจริงๆ เราอุตส่าห์ช่วยแทนที่จะขอบใจสักคำก็ไม่มี”

“ไม่จำเป็น”

“พูดมาได้ไม่จำเป็น คนอย่างนายไม่น่าเกิดมาเลย เกิดมาก็รกโลก”

“มันจะมากไปแล้วนะอ้น เห็นเราไม่ทำอะไรเข้าหน่อยด่าเราอยู่นั่นแหละ”

“เราก็ไม่ได้อยากยุ่งกับนายหรอก เพราะเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ที่เรามาช่วยเพราะมนุษยธรรมมากว่า”

“เหรอ แต่ถ้ากูไม่จบล่ะ”เมื่อเอพูดจบเขาก็จับร่างของอ้นดึงมาไว้กอดไว้ และม้วนตัวให้อ้นนอนราบกับเตียงส่วนตัวเขาก็ทับร่างของอ้นไว้

“ปล่อยนะ นายจะทำอะไร”

“ทำอย่างที่เราเคยทำกันนั่นแหละ”

“เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ปล่อยนะเอเราอุตส่าห์ช่วยนาน จะมาทำแบบนี้กับเราไมได้เด็ดขาด”

“ทำไมจะทำไม่ได้”เอก้มลงจูบปากอ้น

อ้นพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือของเอ และอ้นพยายามใช้แรงที่มีอยู่ดันร่างผลักเอแต่ไม่เป็นผล เมื่อเอหยุดจูบปากของอ้นและมาไซร้ซอกคอ อ้นจึงถือโอกาสนี่ผงกศีรษะขึ้นและกัดที่บ่าของเอ

“โอ๊ย”เอหยุดการกระทำทุกอย่าง

อ้นมีโอกาสจึงผลักร่างของเอพลิกล่วงล่นเตียง จังหวะหนีของอ้นมีมาพอดี เขาจึงรีบลงจากเตียงและกำลังจะวิ่งออกไป เอลุกขึ้นคว้าเอวของอ้นไว้ และพรหมจูบที่ซอกคอ อ้นจึงใช้เท้าตัวเองกระทืบเท้าของเอ จนเอต้องปล่อยร่างของอ้น

“เพลี้ยะ เพลี้ยะ เพลี้ยะ”อ้นตบหน้าของเอด้วยความโมโห

“เราไม่ใช่เจนจะมาทำอะไรกับเราแบบนี้ไม่ได้”อ้นรีบไปหยิบขวดเบียร์มาถือไว้

“ถ้านายเข้ามาเราฟาดทันที”

“นายใจร้ายกับเรามากเลยนะอ้น”

“นายนั่นแหละใจร้ายกับเรามากว่า แล้วที่นายจะมาทำกับเราแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ควรทำไหม นายก็มีเจนอยู่แล้วนี่ ควรที่จะซื่อสัตย์กับเพื่อนหรือแฟนดี”

“มันไม่ใช่อย่างที่อ้นคิดเลย เรากับเจนไม่ได้มีอะไรกันขนาดนั้น”

“ไม่ได้มีอะไรกันนี่นะ บอกให้อมไอ้นั่นให้กัน”อ้นมองเอด้วยสายตาหลากหลายอารมณ์

“เราไม่ได้รักเจนเลย แค่เผลอมีอะไรกันไปแค่นั้นเอง”

“ดีหนอ เผลอตลอดเลย”

“จริงเราเผลอกับเจน แต่เราพึ่งรู้ตัวว่ารักอ้นนะ”

“โกหก”

“เพลี้ยะ”อ้นตบหน้าเออีกครั้ง

“ตบอีกเลยตบให้หนำใจเลย”เอยื่นหน้าให้อ้นได้ตบ

“เสียแรงเปล่าที่ตบนาย เราไปแล้วไม่อยากคุยกับคนไร้ค่าอย่างนาย”อ้นหันหลังกลับเพื่อที่จะออกจากห้อง

“กูมีเรื่องขอร้องมึงสักเรื่องได้ไหม”

“เรื่องอะไร”

“อย่าบอกเรื่องกูกับเจนให้คนอื่นได้รู้ได้ไหม”

“ได้ แต่นายต้อง”อ้นหันมามองหน้าเอ

“ต้องอะไร”เอถาม

“ห้ามมายุ่งกับเราอีก เราขอแค่นี้แหละ”

“ได้ กูจะไม่ยุ่งกับมึงแต่จะให้กูเลิกรักมึงไมได้หรอก”

“เรื่องนั้นมันเรื่องของนายไม่เกี่ยวกับเรา ถ้าอยากรักเราข้างเดียวก็รักไป”อ้นยิ้มที่มุมปากและเดินจากไป แต่ใจของเขาก็เริ่มหวั่นไหวอยู่ไม่น้อย

เมื่ออ้นได้เดินจากไปเอก็นั่งลงครุ่นคิด ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเขาที่มีต่ออ้น มันเป็นรู้สึกที่ทั้งรักและหวงในเวลาเดียวกัน เขาก็ไม่คาดคิดว่าจะมารักอ้นได้ เพราะไม่ได้เจอกันตั้งสองปี ช่วงที่อยู่ด้วยกันเอก็ไม่ได้มีความรู้สึกเช่นนั้น แต่ในเวลานี้ทำไมเอจึงรู้สึกรักอ้นขึ้นมาได้ เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”ไอ้เอเปิดประตูหน่อย

“เอ่อ”เอเดินไปเปิดประตูซึ่งตั้มและตูนยืนอยู่หน้าห้อง

“มีอะไรว่ะเข้ามาก่อน”เอพูดขึ้น

“ไม่เข้าหรอก แค่อยากถามว่าอ้นเข้ามาหานายทำไม”ตั้มถาม

“เปล่าไม่ได้เข้ามา”

“ไม่ได้เข้าอะไรก็เห็นเมื่อกี้ออกไปอยู่นี่ ไอ้นี่โกหกไม่เนียนเลย”ตูนพูดขึ้น

“ไม่มีอะไรหรอก พอดีกูเมานอนฟุบอยู่หน้าห้องเขาก็พากูเข้าห้องนั่นแหละ แค่นั้นจริงๆไม่มีอะไรเลย”

“ก็ดีแล้ว”

“ทำไม อะไร มันก็ดีอยู่แล้วซิ”

“มึงอย่าไปยุ่งกับอ้นเลย ซันกับซีบอกว่าอ้นเป็นเด็กโปรดบอสเชียว พึ่งกลับมาจากไปดูงานด้วยกัน ได้ข่าวบอสบอกรักอ้นด้วย จีจี้เพื่อนสาวของอ้นเล่าให้ซันกับซีฟัง สองคนนั้นก็มาเล่าให้กูฟังต่อ  มึงรู้แล้วเหยียบไว้นะอย่าพูดไป”ตูนพูด

“แล้วไง กูไม่ได้สนใจอ้นตั้งแต่ตอนเรียน ตอนนี้ก็ไม่มีอะไร แค่คุยด้วยเพราะรู้จักกันแค่นั้นแหละ”

“ถ้าคิดได้อย่างนั้นก็ดี”ตั้มพูดขึ้นมา

“ไม่ต้องมาพูดเรื่องของกูเลย ว่าแต่พวกมึงเหอะหนีกูไปเที่ยวกับคนอื่น ทิ้งให้กูอยู่คนเดียว”

“คนอื่นที่ไหน”ตั้มพูด

“ก็ไอ้ซันไอ้ซีอะไรของมึงนั่นแหละ ถ้าไม่ใช่คนอื่นแล้วเป็นอะไร อย่าบอกนะว่ามึงสองคนกับไอ้ซันไอ้ซีมีอะไรกันแล้ว”อ้นมีสีหน้าที่สงสัย

“ก็ประมาณนั้นแหละ กูมีอะไรก็บอกมึงตรงๆ กูไม่อายหรอก ไม่ใช่มึงนี่ชอบปิดบังจนเสียเขาไป ตอนนี้มานั่งเสียใจเสียดายคนดีๆ”ตั้มพูดประชดจนเอหน้าชา

“กูจะนอนแล้วแค่นี้แหละ”เอปิดประตูใส่หน้าเพื่อนของเขาทั้งสองคน เพราะตั้มและตูนนั้นพูดแทงใจดำอย่างเจ็บแสบที่สุด

เอเดินเข้าไปในห้องด้วยความโมโห เขาจึงเตะพัดลมกระเด็นแยกชิ้นส่วนกระจัดกระจาย หลังจากนั้นเขาก็นั่งลงบนเตียงนอน ใช้มือคุมปิดหน้าก้มลงด้วยความกลัดกลุ้มใจ

เมื่ออ้นมาถึงห้องเขาก็เอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า และเตรียมตัวจะอาบน้ำ แต่ได้ยินเสียงเคาะประตูซะก่อน เขาจึงเดินออกไปเปิดประตูดู และคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือเจน

“มีอะไร”

“เข้าไปคุยในห้องได้ไหม”

“ไม่ได้ เราไม่ไว้ใจนายพวกเดียวกับเอนี่ คืนนั้นนายยังจะต่อยเราอยู่เลย”

“ก็ได้ คุยตรงนี้ก็ได้”

“มีอะไรว่ามา”

“อย่ามายุ่งกับเออีก”เจนมองอ้นด้วยสายตาที่ดุดัน

“เราไม่เคยยุ่ง เอต่างหากที่มายุ่งกับเรา”อ้นใช้สายตาที่เย็นชาใส่เจน

“โกหก ก็กูเห็นมึงออกมาจากห้องของไอ้เอมัน”เจนกำลังจะมาหาเออยู่พอดีและเดินตามหลังตั้มกับตูนมา แต่สองคนนั้นไม่รู้ว่าตัวว่าเจนตามมา

“เอเขาเมาหลับอยู่หน้าห้องเราเลยพาเอเข้าห้องก็แค่นั้น”

“กูไม่เชื่อ คนเคยมีอะไรกันมันก็ต้องมีบ้างนั่นแหละ”

“อย่าเอาการกระทำของนายมาตัดสินเรา”อ้นเชิดหน้าขึ้น

“การกระทำอะไร”เจนมีสีหน้ามึนงง

“ก็นายกับเอมีอะไรกันแล้วไม่ใช่เหรอ”อ้นอมยิ้ม

“หุบปากเลยนะไอ้อ้น ขืนมึงพูดอีกกูจะต่อยปากมึง”เจนกำหมัดแน่น

“กล้าก็ต่อยซิ”

“ถือว่าเป็นเด็กบอส ถ้ามึงพูดเรื่องกูกับไอ้เอ หรือไปยุ่งกับไอ้เอ กูจะบอสว่ามึงมีอะไรกับไอ้เอมาก่อน”

“อยากบอกก็บอกไปซิ ทุกคนล้วนมีอดีตรวมทั้งนายด้วยนั่นแหละ”

“ไม่ใช่อดีตแต่ปัจจุบันมึงกับไอ้เอก็มีอะไรกัน อาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ แต่บอสก็ต้องข้องใจอยู่เหมือนกัน”

“มันเกี่ยวอะไรกับบอสล่ะ”

“ได้ข่าวว่าบอสบอกรักมึงไม่ใช่เหรอ กูบอกให้คนอื่นได้รู้ ถึงจะตกงานแต่ก็คุ้ม เพราะงานไม่ได้มีที่เดียว แต่มึงนั่นแหละจะโดนอะไรบ้างก็ยังไม่รู้”

“นายรู้ได้ไง”อ้นมีสีหน้าที่ตกใจ

“ไม่ต้องรู้หรอกว่ารู้ได้ไง”เจนแอบได้ยินตั้มกับตูนคุยกับเอเมื่อครู่ที่ผ่านมา เขาแอบอยู่ตรงซอกมุมจึงไม่มีใครเห็น

“เอาแบบนี้เราไม่ยุ่งเรื่องของกันและกัน มึงก็อยู่กับบอสของมึงไป ถ้ามึงเลือกไอ้เอกูขอบอกว่ามึงโง่สิ้นดี อยู่กับบอสสบายใช้ชีวิตหรูๆไปดีกว่า ไม่ต้องมายุ่งกับไอ้เอที่ไม่มีอะไรสักอย่าง”

“ก็ได้ เราไม่ยุ่งกัน แต่นายก็ต้องห้ามเอมายุ่งกับเรา นายก็รู้ดีอย่าหึงจนหน้ามืดตามัวว่าเอต่างหากที่มายุ่งกับเราเอง”

“ไม่ต้องห่วง กูจัดการไอ้เอเอง มึงก็อยู่ของมึงไป กูกับไอ้เอก็จะอยู่ในที่ของกู จบป่ะ”

“โอเค”

“กูไปแล้ว”

เมื่อเจนเดินจากไป อ้นก็ปิดประตูและเดินกลับเขาห้อง อ้นนั่งครุ่นคิดเรื่องราวที่เจนพูดเมื่อครู่สักพัก หลังจากนั้นอ้นก็เข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย ด้วยความคิดหลากหลายจนเกิดความกลัดกลุ้มขึ้นมา