เรื่องราวความรักของสองหนุ่มลูกเจ้าของไร่ที่อยู่ข้างเคียงกัน พวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อน และเริ่มชอบกันมาตั้งแต่เด็กจนแยกย้ายกันไปเรียนต่อ เมื่อได้เวลากลับมาช่วยดูแลกิจการไร่ของตัวเอง ความสนุก ความน่ารัก ความรัก จึงเกิดขึ้นกับพวกเขาอีกครั้ง
Lihat lebih banyakผมเดินลงมาจากบ้านเพื่อจะไปดูรถของพ่อที่พี่ผันขับมาจอดไว้ที่หน้าบ้านแล้ว แต่กลับพบว่าตายิ้มกับพี่ผันยืนรอผมอยู่“รถเป็นไงบ้างพี่” ผมถามพี่ผัน“ผมขับรถกลับมาแล้ว รถเสียศูนย์ต้องไปตั้งศูนย์ใหม่ แล้วก็กันชนบุบนิดหน่อย ไฟแตกข้างซ้าย ที่เหลือไม่เป็นอะไรครับ”พี่ผันรายงาน“ส่วนอีกเรื่อง มีข่าวลือว่าที่คุณสมชายโดนรถปาดหน้า จะเป็นเพราะไม่ยอมขายที่รึเปล่า แบบว่าข่มขู่เหมือนในละครน่ะ” ตายิ้มที่นาน ๆ จะพูดที ร่ายยาวผมเอง ในตอนแรกไม่ได้นึกถึงเรื่องพวกนี้เลย กลับต้องมาฉุกคิดทันที เพราะพ่อสมชายอยู่มาแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยมีเรื่องอะไรแบบนี้เกิดขึ้นเลย สักครั้งก็ไม่เคยมีแต่พอมีนายหน้ามาติดต่อจะซื้อที่ดิน แล้วพ่อไม่ยอมขาย หลังจากนั้นก็เกิดเรื่อง เวลามันคล้องจองมาก“แล้วยังไงต่อตายิ้ม” ผมเห็นว่าแกยังฮึดฮัดอยู่กับพี่ผัน เหมือนพี่ผันไม่อยากให้ตายิ้มพูดอะไรต่อ“มีอะไรว่ามาเลยตายิ้ม พี่ผัน ให้แกพูดเถอะ”ผมปรามพี่ผัน ทำให้พี่ผันจำยอม ถอยห่างออกจากตายิ้ม“คื
Part ออโต้ช่วงนี้งานเยอะครับ หลังจากที่พ่อตัดสินใจว่าเพิ่มกำลังการผลิตพืชไฮโดรโปนิกส์ให้มากขึ้น ทันต่อปริมาณการสั่งซื้อที่เพิ่มขึ้นมาอย่างพรวดพราดอันเกิดจากการเปิดไร่เข้าสู่โลกออนไลน์เรื่องนี้ยกให้ทานตะวันเขาล่ะครับความสนิทของเราทั้งสองกลับมาได้ดีกว่าเดิมมาก นั่นอาจเป็นเพราะเราทั้งคู่โตขึ้นมาก รึเปล่า?แต่ช่วงนี้ผมไม่มีเวลาไปเจอทานตะวันเท่าไร เวลาเขามา หากไม่ได้บอกไว้ก่อน ก็ต้องเข้าไร่ไปหาผมอีกที คุยอะไรก็ไม่ถนัดเพราะมันอยู่ในโรงปลูกไฮโดรโปนิกส์ มีคนงานหลายคน สำคัญคือมันร้อน ทานตะวันไม่ชอบสิ่งนี้ครับขณะที่ผมกำลังช่วยปรับสารเคมีสำหรับใช้ในการปลูกผักไฮโดรโปนิกส์ ผมเห็นพ่อนั่งพักร้อนอยู่ใต้ต้นไม้หน้าโรง จึงพักงานแล้วออกไปนั่งคุยด้วยพ่อเล่าให้ผมฟัง ว่ามีนายหน้าเข้ามาสอบถามว่าอยากขายที่ดินไหม ผมขมวดคิ้วทันที ส่วนพ่อ พอเห็นผมขมวดคิ้วก็หัวเราะเบา ๆ ออกมา“ปฏิเสธไปแล้วน่ะ เขาก็ไม่อะไรนะ แต่ถือว่ากล้าบ้าบิ่นมากที่ใช้ความเป็นเจ้าหน้าที่ธนาคารอ
Part ทานตะวันผมหลับไปตอนไหน จำไม่ได้จริง ๆ แต่พอตื่นขึ้นมา มันปวดหัวเหมือนคนดื่มเหล้ามาแบบสุดซอย ความคิดหนึ่งแวบขึ้นมาในหัว ใช่แล้ว วันนี้ผมมีธุระสำคัญอย่างหนึ่ง และนั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ปวดหัวใช่แล้ว ผมต้องไปหาออโต้กิจวัตรยามเช้าประจำวันของผมหลังจากทำกิจส่วนตัวเสร็จ ก็ต่อด้วยอาหารเช้ากับพ่อแม่และพี่สาว ซึ่งบางวันพ่ออาจจะไม่ได้มาร่วมโต๊ะเพราะต้องเข้าไร่แต่เช้ามืด บางวันก็เหลือแต่ผมกับแม่ เจ้ดาวเรืองจะหายตามพ่อไปด้วยอีกคนวันนี้เจ้ดาวไปธุระกับพ่อในเมือง บ่าย ๆ คงกลับมา จึงเหลือแค่เพียงผมกับแม่ที่ร่วมโต๊ะอาหารกันมื้อนี้เป็นโจ๊กที่แม่บ้านทำเตรียมไว้ให้ บางวันมีปาท่องโก๋พ่วงท้ายมาด้วย ที่มาที่ไปของปาท่องโก๋นี้คือ แม่เฟื่องฟ้าฝากให้พี่คนงานที่มาทำงานเช้าซื้อเข้ามาจากตลาดในหมู่บ้านบางวันก็เป็นขนมครก ผมยังเคยคิดว่าจะชวนออโต้เข้าไปเดินเล่นที่ตลาดในหมู่บ้านบ้าง แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังไม่เคยได้ไปสักที ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับ ตื่นไม่ทัน ตลาดวายก่อน
Part ทานตะวันผมยังอยู่ในสภาพจมที่นอนหลังจากที่นั่งตัดคลิปวิดีโออยู่จนดึก ถึงแม้ว่าจะตัดได้ไม่ขั้นเทพเหมือนคนอื่น แต่ก็ถือว่าพอใช้งานได้ก็แล้วกันวันอาทิตย์แบบนี้ ผมไม่อยากตื่นเท่าไร อยากจมอยู่บนที่นอนแบบนี้อีกสักหน่อย แต่ทว่า“แก ตื่นได้แล้ว” เสียงเกือบตะโกนจากหน้าประตูห้องผมดังขึ้นผมพยายามไม่ตอบ แต่ทำไม่ได้น่ะสิ“ตื่นแล้ว โอ๊ย นี่วันอาทิตย์นะ” ผมโวยกลับ“หัดตื่นมาใส่บาตรกับที่บ้านบ้าง”ผมนึกถึงการใส่บาตร จริงสินะ ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน ยังไม่เคยตื่นเช้าขึ้นมาเพื่อใส่บาตรไหว้พระอะไรเลยเอาจริง แม่เคยถามผมเรื่องบวชพระ แต่ผมยังไม่ได้ตอบอะไร ไม่มีแพลนอะไรเกี่ยวกับการบวช รู้แหละครับว่าพวกเขาอยากให้บวชเพราะอะไร แต่ผมอยากถามว่ามันจำเป็นด้วยเหรอ กฎหมายกำหนดรึเปล่า ไม่นะ แต่คงเป็นไปตามจารีตประเพณีที่ว่า บ้านไหนมีลูกชาย ก็อยากจะให้บวชเผื่อเกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์รอก่อนนะ ผมยังไม่คิดผมเหลือบไปมองนาฬิกาที่ข้างฝาผนัง แม่เจ้า
เช้าวันเสาร์ท้ายสัปดาห์ที่แสนวุ่นวายของอัค หลังจากที่เขาตัดสินใจว่าจะเดินทางเข้าไปที่บ้านไร่จินตรา ครั้งนี้เขากะว่าหลังจากไปขอพบเจ้าของบ้านไร่จินตราแล้ว ค่อยแวะหาเพื่อนของเขาตอนจะกลับอีกทีชายหนุ่มแต่งตัวในชุดสุภาพตามสไตล์ของเขา ไม่มีการนัดล่วงหน้าใด ๆ กับเจ้าของไร่ ดูบ้าบิ่นที่สุด ในทีแรกเขาเองก็ไม่กล้าจะทำอะไรบุ่มบ่ามและรวดเร็วแบบนี้‘เงินจำนวนมหาศาลรอเขาอยู่’อัคเป็นพนักงานธนาคารสายสินเชื่อที่มีความรอบรู้ในเนื้องานการปล่อยสินเชื่อมากพอประมาณ แต่อาชีพการเป็นนายหน้า ยังเป็นเรื่องใหม่สำหรับเขามาก การนั่งอยู่กับโต๊ะหรือออกตลาดเพื่อหาลูกค้ามาขอสินเชื่อ ทำได้ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก หากเข้าถึงความจำเป็นการใช้เงินของลูกค้า กับอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่ชวนให้น่าสนใจขณะที่อาชีพการเป็นนายหน้า ไม่ว่าจะเป็นนายหน้าในเรื่องใดก็ตาม แก่นของมันคือ ‘จับแพะชนแกะ’ หาคู่ให้ลงตัว เมื่อความต้องการมาตรงกัน ค่าตอบแทนที่ได้จากฝ่ายที่ขอให้จัดหา มันค่อนข้างสมน้ำสมเนื้อสิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจ เพียงเ
เช้าวันเสาร์ท้ายสัปดาห์ที่แสนวุ่นวายของอัค หลังจากที่เขาตัดสินใจว่าจะเดินทางเข้าไปที่บ้านไร่จินตรา ครั้งนี้เขากะว่าหลังจากไปขอพบเจ้าของบ้านไร่จินตราแล้ว ค่อยแวะหาเพื่อนของเขาตอนจะกลับอีกทีชายหนุ่มแต่งตัวในชุดสุภาพตามสไตล์ของเขา ไม่มีการนัดล่วงหน้าใด ๆ กับเจ้าของไร่ ดูบ้าบิ่นที่สุด ในทีแรกเขาเองก็ไม่กล้าจะทำอะไรบุ่มบ่ามและรวดเร็วแบบนี้‘เงินจำนวนมหาศาลรอเขาอยู่’อัคเป็นพนักงานธนาคารสายสินเชื่อที่มีความรอบรู้ในเนื้องานการปล่อยสินเชื่อมากพอประมาณ แต่อาชีพการเป็นนายหน้า ยังเป็นเรื่องใหม่สำหรับเขามาก การนั่งอยู่กับโต๊ะหรือออกตลาดเพื่อหาลูกค้ามาขอสินเชื่อ ทำได้ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก หากเข้าถึงความจำเป็นการใช้เงินของลูกค้า กับอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ที่ชวนให้น่าสนใจขณะที่อาชีพการเป็นนายหน้า ไม่ว่าจะเป็นนายหน้าในเรื่องใดก็ตาม แก่นของมันคือ ‘จับแพะชนแกะ’ หาคู่ให้ลงตัว เมื่อความต้องการมาตรงกัน ค่าตอบแทนที่ได้จากฝ่ายที่ขอให้จัดหา มันค่อนข้างสมน้ำสมเนื้อสิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจ เพียงเ
Part อัคอัค หรืออัครชัย เป็นเพื่อนกับดาวเรืองตั้งแต่สมัยชั้นมัธยมปลาย ทั้งสองเรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอ โดยเจอกันในช่วงมัธยมสี่ ในทีแรกทั้งสองไม่ได้สนิทกันเท่าไร จนกระทั่งมีเหตุให้ต้องทำงานกลุ่มร่วมกันบ่อย ๆฝ่ายดาวเรืองเป็นคนที่เรียนพอใช้ได้ แต่ค่อนข้างถนัดงานภาคสนามต่าง ๆ ขณะที่อัคกลับชอบที่จะเขียน พิมพ์ จัดปก ทำรายงาน มากกว่า ทำให้ทั้งสองสนิทกันขึ้นด้วยเรื่องของความช่วยเหลือในสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัดหลังจากที่เรียนจบชั้นมัธยมปลายแล้ว ทั้งสองต่างแยกย้ายกันไปตามเส้นทางของตน อัคย้ายไปเรียนต่อที่อื่น ส่วนดาวเรืองเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยในจังหวัดไม่มีข่าวคราวใด ๆ ของเพื่อน อันเนื่องมาจากตัวของดาวเรืองเอง ที่ยินดีรับรู้แค่เพียงข้อมูลเบื้องหน้า เมื่ออัคไม่ได้ส่งข้อมูลของตนเองให้กับเพื่อนในกลุ่ม ว่าไปเรียนอะไร เรียนที่ไหน จึงทำให้อัค กลายเป็นเพื่อนที่เริ่มเลือนหาย ทั้งกับดาวเรือง และเพื่อนคนอื่นจนวันนี้เขามาปรากฏตัวไม่ใช่เพียงแค่ต้องการพบเพื่อนเก่าหากแต่มาแวะเวียนดูข้อมู
Part ‘s ดาวเรือง (ต่อ)วันนี้เป็นวันอะไร?วันเสาร์ค่ะ มีลูกค้าเข้ามาเรื่อย ๆ คนเก่าไป คนใหม่มา คนนี้ไป คณะใหม่มา งานนี้มีคนสนุกสองคนได้แก่ แม่เฟื่องฟ้ากับน้าหลินแล้วดาวล่ะดาวก็เซิ้งไปรอบร้านค่ะ ร้านไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ลูกค้ามาเรื่อย ๆ บางคณะเข้ามาก็เปรยว่าอยากชมไร่ แต่ดาวต้องปฏิเสธไปนะคะ“วันนี้ไกด์ประจำไร่ไม่อยู่ค่ะ”ป่านนี้ไกด์กิตติมศักดิ์คงเพลิดเพลินกับการเดินเที่ยวถนนคนเดินในเมือง กับเพื่อนสนิทจากไร่ข้าง ๆ ไปแล้วแค่คิดก็แทบจะกรี๊ดแล้วค่ะสองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันเคมีดีมากสารภาพบาปนะคะ... ดาวอยากให้มันสองคนได้กันค่ะ“เฮ้ ไอ้เรืองใช่ไหม?”เสียงที่ไม่คุ้นเคย แต่ชื่อที่เรียกมา มีอยู่พวกเดียวที่กล้าเรียกชื่อดาวแบบนี้ มันคือไอ้พวกที่เรียนด้วยกันในเมือง พวกเพื่อนนักเรียนค่ะพอหันไปมอง ก็เจอกับชายหนุ่ม รูปไม่ได้งามมาก ทรงแบดแมนมากกว่า (บอยไม่ได้ เพราะถ้ามันเรียกดาวว่า เรือง คือไอ้เพื่อนรุ่นเดียวกันค่ะ)ดาวพ
หลังจากวันนั้น วันที่เจ้คิดจะทำร้านค้าเล็ก ๆ หน้าไร่ วันนี้ร้านได้เกิดขึ้นจริง มีการตกแต่งร้านให้เป็นสไตล์บ้านไร่ มีน้ำดื่มขาย ส่วนลงทุนไปไม่น้อยทีเดียวในช่วงเดือนแรก บอกเลยว่ามองดูแล้ว ‘เหงามาก’ ผมจึงทำโบชัวร์โฆษณาทั้งแบบออฟไลน์ และแบบออนไลน์ขึ้น แบบออฟไลน์นี่ผมเอาไปพิมพ์แล้วฝากวางตามสำนักงานจังหวัด วัด และตามร้านที่รู้จักกัน ส่วนแบบออนไลน์ ผมใช้ทำลงเพจ ไอจี บล็อกโพสต์ และเว็บไซต์ของไร่ที่ผมกำลังทำอยู่ การทำงานพร้อม ๆ กันสองแห่ง ผมจำเป็น ต้องจำแครักเตอร์ของงานแต่ละแห่งด้วย ตามนั้นส่วนระบบคิดเงิน ตอนนี้ใช้แมน่วลไปก่อน ทีแรกเจ้ดาวเรืองงอแงจะให้ผมติดต่อเอาพวกบริการเครื่อง POS มาใช้ แต่ก็แพ้เหตุผลของผมที่ว่าลูกค้ายังไม่มากพอที่จะติดตั้งเครื่อง POS เดี๋ยวขาดทุนนะจริง ๆ แล้วผมขอดูยอดขายก่อน ถ้ามันมากกว่านี้สักหน่อย ผมจะเอาระบบมาให้แกใช้งานเลยครับแต่ตอนนี้มีเรื่องที่ต้องรับมือ และสำคัญมากไม่แพ้ร้านของเจ้ดาวเรือง นั่นคือ หลังจากที่ผมเผยแพร่ข้อมูลประชาสัมพันธ์ และสร้างสตอรี่ของบ้านไร
บทที่ 1ไร่ของเราอยู่ติดกัน…แดดอ่อนทอแสงแรกผ่านม่านเขาสูง ส่งกระทบหยาดน้ำค้างที่พร่างพราวบนยอดหญ้า ความชุ่มชื้นจากพื้นที่อุ้มน้ำฝนไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เริ่มคลายตัวออกเนื่องจากแสงแดดที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ บรรดาสัตว์ตามธรรมชาติน้อยใหญ่ ต่างดำรงชีวิตกันไปตาม วัฏจักรแห่งชีวิตบนพื้นที่ไร่ทั้งสองนี้บ้านไร่จินตราและไร่กรุณาธรเป็นไร่ผลไม้ขนาดใหญ่ที่ครอบคลุมพื้นที่ลุ่มกลางหุบเขา ไร่ทั้งสองนี้มีลักษณะที่คล้ายกัน กล่าวคือ มีภูเขายืนตระหง่านอยู่ด้านหลัง มีลำธารเล็ก ๆ จากทิวเขาด้านหลังไหลผ่าน ลำธารแห่งนี้มีสายน้ำไหลไม่เคยขาดแม้ว่าจะเป็นฤดูแล้งก็ตาม ในอดีตไร่ทั้งสองนี้มีความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง เกิดจากเพื่อนรักสองเกลอ ที่เข้ามาบุกเบิกทำไร่ผลไม้ โดยเลือกที่จะปลูกให้เหมาะสมตามสภาพอากาศที่เป็นอยู่ และได้ขยายพื้นที่ออกไปจนสุดเชิงเขาทั้งสองด้าน สุดลูกหูลูกตาเป็นคำกล่าวของชาวบ้านในหมู่บ้านเล็ก ๆ เชิงเขาด้านหลังที่อยู่ถัดจากไร่ทั้งสองไปไม่ไกลนักเพื่อนรักทั้งสองต่างมีครอบครัว ดำเนินการของตนเองให้อยู่รอดมาจนถึงรุ่นลูก และกำลังจะส่งต่อให้กับรุ่นหลานของพวกเขาหลังจากเจเนอเรชันคุณปู่คุณตาผู้บุกเบิกผ่านพ้นไป...
Komen