พี่ชายที่ดีต้องทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้น้องชาย แต่ภาพลักษณ์ชื่อเสียงบัดซบของเปิ่นหวางต้องเก็บให้มิด อย่าให้น้องน้อยได้รู้เด็ดขาด เพื่อหลีกหนีบัลลังก์ เขาจึงเลือกเป็นคนบัดซบที่สุดในแผ่นดิน เพราะเขาไม่ใช่คนของแผ่นดินผืนนี้ กลับเป็น… จอมเวทหนุ่มวัยสามสิบจะถูกบีบ จดต้องหนีตาย แต่ดันไม่ตายกลับมาอาศัยร่างที่หน้าตาเหมือนกับวัยเด็กของตนราวกับฝาแฝด ใช่แล้ว...เขากลายเป็นเด็กหนุ่ม ที่แปะป้ายด้วยตำแหน่งท่านอ๋อง แถมมีโอกาสถูกลากไปฆ่าได้ทุกเวลา แค่นั้นไม่คณามือจอมเวทผู้นี้ เขาจะหาทางกลับบ้านไปให้ได้ ไปไล่เตะตาแก่บ้าอำนาจคนนั้นให้ได้ สัญญาด้วยเกียรติของเจ้าบ้านตระกูลวินเซอร์ที่เขาเพิ่งได้ตำแหน่งมาสองวันเลย งานนี้จากคุณชายผู้หยิ่งยโสกลายเป็นท่านอ๋องสถุล เสเพล หาคำชมไม่ได้ ในแผ่นดินไม่มีใครรู้จักคำว่าคนบัดซบที่ดีเป็นยังไงเท่าชินอ๋องผู้นี้ จนพังพอนเหลืองจับเขายัดเข้าสำนักฝึกยุทธ แต่เขาก็จะเป็นท่านจอมยุทธบัดซบให้ดู
Lihat lebih banyakหลังจากส่งสองสามีภรรยากลับราชอาณาจักรเป่ยฉิน สองพี่น้องสกุลจูและหนึ่งสหายกลับเทียนถูหวู่ ดีที่ช่วงสัปดาห์นี้ไม่มีการเรียนการสอนเกิดขึ้น บรรดาอาจารย์ต่างให้ศิษย์เก็บตัวฝึกฝนด้วยตัวเอง คนสามคนหายเงียบไปจึงไม่มีผู้ใดสงสัยเยี่ยหยางแวะส่งเฉิงเยว่ที่หมู่ตึกไท่ตง ก่อนไปยังแนะนำการฝึกจอมเวทอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง“ตี้ตี เจ้าต้องฝึกทั้งปราณยุทธ และเวทมนตร์ มันอาจจะยากและเหนื่อย จำไว้ไม่ต้องรีบร้อน ขอแค่เสี่ยวเฉิงฝึกอย่างสม่ำเสมอก็เก่งขึ้นได้รู้มั้ย”พี่ชายใส่ใจคนเป็นน้องมาก ทั้งสอน แนะนำ เตือน และเอ่ยให้กำลังใจ“แล้วอย่าใช้เวทมนตร์ให้ใครเห็น ให้มันเป็นไพ่ลับของเจ้ายามคับขัน”“ขอรับพี่” คนเป็นน้องก็พยักหน้ารับคำ เชื่อฟังพี่ชายคนใหม่ผู้เก่งกาจของตัวเองหลายวันมานี้มีเรื่องราวเหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้น ทำให้เยี่ยหยางไม่ได้คิดทบทวนเงียบ ๆ อยู่คนเดียว สิ่งที่เขากังวลเป็นสิบ ๆ ปีตั้งแต่ที่มามิติใบนี้ คือ บิดามารดาเมื่อพบเจอพวกท่านแล้ว ก็เหมือนชีวิตได้เกิดใหม่จริง ๆ อีกครั้ง แถมเขายังได้น้องชายสำเร็จรูปมาอีกหนึ่
เช้าวันรุ่งที่สดใสยามเฉิน[1]หลังมื้ออาหารเช้าที่ทานร่วมกันของคนในครอบครัวสกุลจู สองสามีภรรยาก็เตรียมตัวจะออกเดินทางรถม้า ข้าวของพร้อมเสร็จสรรพ รวมไปถึงหยูกยาสมุนไพรแปลกตา ที่บุตรชายคนโตจัดเตรียมไว้ให้หนึ่งคันรถท้ายขบวน และยังกระชับกับชางเหอบ่าวรับใช้คนสนิทหลายครั้ง ถึงคุณสมบัติและวิธีการใช้งานอย่างละเอียดเกือบครึ่งชั่วยามครอบครัวที่แตกแยกกระจัดกระจายได้เดินเที่ยวเล่นร่วมมื้ออาหารกันอย่างมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในช่วงเป็นสามวันที่ผ่านมา รอยร้าวที่ห่างเหินของเยี่ยหยางและบิดาที่เกิดขึ้นตั้งแต่ชีวิตก่อนดูเหมือนจะสมานกัน สนิทสนมยิ่งกว่าเก่าเวลาที่ได้อยู่ร่วมกันจบลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะจูเหวินฟงต้องรีบกลับไปทำงานที่ตัวเองหนีลาพักร้อนมาไม่บอกกล่าวเจ้านายเจ้าเหนือหัว ถ้าเขาอยู่เที่ยวเล่นพักผ่อนนานกว่านี้ ฮ่องเต้ราชอาณาจักรเป่ยฉินที่เคารพคงยื่นฎีกาลาออกจากการเป็นโอรสสวรรค์จนหาตัวไม่พบ เช่นนั้นแล้วความซวยคงมาเยือนถึงหน้าจวนตระกูลจูเยี่ยหยางให้คนของเหวินชาติดตามบิดามารดาไปอย่างเปิดเผยเพียงสองสามคน แต่ให้กลุ่มกิเลนคลั่งหนึ่งหน่วยต
อ่าห์…เกอไม่ได้เห็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น“แต่ดูเหมือนเจ้าจะได้ค่าจ้างไม่ครบนะ เยี่ยหยางเจ้าลืมให้เงินพิเศษพวกมันน่ะ”หวงฉีเจิ้งพูดกับพวกมือสังหาร ก่อนหันไปตบบ่าบอกเพื่อนที่กำลังคำนวณค่าตอบแทนพิเศษให้สี่มือสังหาร ที่ไม่รู้ว่าหายนะอยู่บนเงาหัวตัวเองแล้วเยี่ยหยางยืนตรงหน้าคนสี่คนอย่างใจเย็น มุมปากระบายยิ้มกว้าง“ข้ายังไม่ได้จ่ายรางวัลพิเศษให้พวกเจ้าเลย...”หน้ากากสีดำบนใบหน้าของประธานสมาคมเหวินชาถูกถอดออกโดยเจ้าตัวเอง เส้นผมสีเงินปลิวไปตามสายลมยามค่ำคืน ใบหน้าของชินอ๋องที่พวกมันแอบอ้างยืนอยู่เบื้องหน้าแล้วมือสังหารจากราชอาณาจักรซีเว่ยย่อมจำได้แน่นอนว่าชินอ๋องหน้าตาเป็นเช่นไรในกลุ่มมือสังหารในวงการมืด ต่างรู้จักหน้าค่าตาของอ๋องกินเมืองผู้นี้เป็นอย่างดี เพราะถูกนำมาเป็นเรื่องสนุกในวงเหล้าอยู่เสมอ และคนตรงหน้าพวกมันไม่ผิดตัวแน่ว่าเป็นชินอ๋องบัดซบผู้นั้นแต่ฝีมือกับข่าวลือที่ได้สัมผัส กลับไม่มีส่วนไหนตรงกันเลยคนไร้ค่าที่พวกมันดูถูกอย่างสนุกปากกลับเป็นถึงประธานสมาคมการค้าผู้ลึกลับ
ซีเจ๋อรายงานข้อมูลที่ได้จากปากมือสังหาร เขาแอบไว้อาลัยให้นักฆ่าจากราชอาณาจักรซีเว่ยล่วงหน้า แล้วถอยหลังไปไกล ๆ ยืนดูอยู่ห่าง ๆสีหน้าของอาหยาง… ช่างน่ากลัวเกินไปแล้วชินอ๋องผู้ว่าจ้างฆ่าน้องชายสุดที่รัก ควงไม้กายสิทธิ์อยู่ในมือ ยิ้มเหี้ยมเกรียมให้กลุ่มมือสังหารจากราชอาณาจักรซีเว่ย สายตาลับคมปลาบดุจดั่งมีดดาบลับคมเตรียมพร้อมใช้งานอ่าห์…ดี ๆ ดีมากจริง ๆ เยี่ยมมากจริง ๆ…เยี่ยหยางสูดลมหายใจระงับอารมณ์หวงฉีเจิ้งส่ายหัวเบา ๆ แอบสมเพชเวทนานักฆ่าผู้ไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง พวกมันต้องโดนสหายรักจัดหนัก จนเสียใจที่รับงานนี้แน่เยี่ยหยางหลับตาลง พยายามควบคุมเวทมนตร์ที่พลุ่งพล่านในร่างกาย เขาเป็นคนที่ถือว่ามีเมตตาปรานีในระดับหนึ่ง หากผู้ใดมาแตะเกล็ดย้อนของเขา ถือว่าพวกมันชิงตำแหน่งไปเยือนปรล่วงหน้าดีที่ครั้งนี้ เขาปกป้องน้องได้ไม่อย่างงั้น…ชาตินี้ภพนี้ แผ่นดินนี้คงมีจอมมารเพิ่มอีกหนึ่ง เขาจะจองล้างจองผลาญพวกมันทุกตัวไม่จบไม่สิ้นคนที่มาดูเรื่องสนุก รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสนุกแล้ว ส่งกระแสจิตไปเตือนสต
เยี่ยหยางก้าวพลิกตัวหลบมือสาวงามทั้งหลายอย่างพลิ้วไหว ยืนมองสหายผู้โสดสนิทไร้สตรีคู่ครอง ว่าเจ้าตัวจะตอบสาวงามเช่นไร โดยไม่ช่วยเหลืออะไรกับกู้ซีเจ๋อที่มีลูกเล่นวิธีรับมือแพรวพราวไม่ต่างกัน“กูเหนียงท่านนี้ ข้าต้องขออภัยท่านแล้ว ข้ากำลังเดินทางไปบ้านคู่หมั้นตัวน้อย ที่อยู่ข้างข้าเป็นพี่ชายนาง ข้าถูกพามาลองใจแล้ว ต้องเสียมารยาทกูเหนียงข้าขอตัวก่อน”หวงฉีเจิ้งมึนด้วยกลิ่นหอมฉุน รีบบอกปัดปฏิเสธสาวด้วยสีหน้าคุณธรรมของบุรุษที่เปี่ยมล้นคุณธรรม ถอนตัวออกจากอุ้งมือแม่เล้า รีบจ้ำอ้าวเหมือนคนหนีเจ้าหนี้ ไม่สนเพื่อนร่วมเดินเที่ยวอีกสองคน เรียกเสียงหัวเราะดังของคนแกล้งเพื่อนไล่หลังไป“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ...คุณชายหวง ๆ ต่อให้ข้าเหล่าหยางมีน้องสาว เจ้าอย่าหวังจะแอ้มน้องข้าเด็ดขาด”เยี่ยหยางผู้ชอบกลั่นแกล้งผู้อื่นไม่เว้นเพื่อนฝูง เดินตามสหายซี้เที่ยวต่อ หารู้ไม่ว่าในภายภาคหน้าเขาจะถูกเอาคืน และยอมให้จำใจเอาคืนด้วยความเต็มใจ จนหวนกลับมาคิดถึงคำพูดวันนี้ ว่าตัวเองไม่น่าเดินมาโฉบแถวนี้ ไม่น่ากลั่นแกล้งสหายเช่นนี้สามหนุ่มสามเอกลักษณ์เรียกสายตาของผู้ค
ขณะเดียวกันผู้อาวุโสสามหลี่ไท้สิงที่ร่วงรู้ข่าวการตายของบุตรชายสุดที่รักแล้ว ก็ส่งคนลงไปหาสาเหตุการตายของหลี่อี๋ที่เมืองเจียงตง มันถึงขนาดส่งลูกน้องคนสนิทมือขวาไปจัดการด้วยตัวเอง หากว่ามันไม่ได้มีตำแหน่งเป็นผู้อาวุโสมันคงลงไปจัดการเองแล้ว“อาเล่ยไปลากตัวไอ้สวะที่สังหารอาอี๋มาให้ข้า ข้าจะเป็นคนสังหารมันเอง สังหารมันทั้งครอบครัวทั้งชั่วโคตรมันที่กล้ามากสังหารอาอี๋ของข้า”“รับทราบนายท่าน”“เรื่องนี้อย่าเพิ่งให้คนในตระกูลรู้ จำเอาไว้เรื่องทุกอย่างต้องเป็นความลับ”“แล้วคนเฝ้าห้องโถงวิญญาณวันนี้?” ข้ารับใช้อาเล่ยเอ่ยถามผู้เป็นนายด้วยแววตาเหี้ยมเกรียม“ส่งมันไปรับใช้อาอี๋ ถือว่าเป็นโชควาสนาของมันที่ได้ตายวันเดียวกับลูกข้า” หลี่ไท้สิงไม่แยแสว่าชีวิตที่มันกำหนดนั้น ไม่อยากตายแม้แต่น้อย“ภายในสองวันข้าต้องเห็นฆาตกรสวะ ไม่เช่นนั้นเจ้าก็ตามลูกชายข้าไปปรด้วยแล้วกัน”“ข้าน้อยรับคำสั่ง”อาเล่ยทหารรับจ้างคนนอกตระกูลหลี่ที่ถูกหลี่ไท้สิงช่วยเอาไว้จากศัตรูของมัน ท
นายใหญ่ของเหวินชาสั่งการสิ่งที่ต้องทำหมดแล้ว“ไม่ต้องเครียด แต่จำไว้อย่าพลาดเด็ดขาด!!!” ชินอ๋องพูดชัดเจนให้ทุกคนรับรู้“อีกเรื่อง ปฏิบัติกับน้องชายข้าเฉิงเยว่ให้เหมือนกับข้า แม้เขาจะยังไม่รู้เรื่องที่ตัวเองเป็นเชื้อพระวงศ์ตระกูลมู่หรง แต่เขาจะมีอภิสิทธิ์ในเหวินชาและกิเลนคลั่ง”“ขอรับ” เสียงน้อมรับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียงของผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดของอ๋องเสเพลเยี่ยหยางบอกเรื่องน้องชายตัวน้อยที่น่ารักของเขา ถึงสิทธิ์ที่น้องควรจะได้ และจะได้มีคนช่วยดูแลปกป้องเฉิงเยว่อีกแรง แต่เขาเหลือบไปเห็นกู้ซีเจ๋อเขียนอะไรยุกยิกในสมุดเล่มเล็กของเจ้าตัว“ซีเจ๋อ พี่จดเขียนอะไร?”“อ้อ รายการของขวัญของท่านพ่อท่านแม่คนใหม่ของเกอ กับน้องชายคนเล็กหน่ะ” กู้ซีเจ๋อผู้นับว่าตัวเองเป็นดั่งพี่ชายแท้ ๆ ของเยี่ยหยาง นับตัวเองเข้าไปในสาแหรกตระกูลคนตระกูลจูแล้วกลุ่มองครักษ์แห่งกิเลนคลั่ง “....”สมาชิกสมาคมเหวินชา “....”คนเป็นน้องเลิกสนใจพี่ชายที่ครุ่นคิดร่างรายการ
เมื่อบิดามารดาน้องชายแยกกันพักผ่อนที่ห้องตัวเองหลังทานอาหารแล้ว เยี่ยหยางก็ถึงคราวที่ต้องจัดการเรื่องราวที่ค้างคาให้เรียบร้อย เขาเรียกหากู้ซีเจ๋อ คนของเหวินชา และ เหล่ากิเลนคลั่งที่ห้องลับของโรงเตี๊ยม“นายท่าน / ท่านอ๋อง”“นั่งก่อนทุกคน” เยี่ยหยางบอกพวกเขาที่ยืนทำความเคารพต้อนรับเขา“ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาวันนี้ เพียงแค่จะแจ้งบางสิ่ง และ บอกบางอย่าง”คนของสมาคมการค้าและกลุ่มของกิเลนคลั่งนั่งลงประจำตำแหน่งของตัวเองในห้องประชุมลับที่อยู่ภายในของโรงเตี๊ยมอย่างแน่นขนัด เนื่องจากที่นี่เป็นเพียงสาขาย่อย และไม่เคยต้องบรรจุจำนวนคนที่สำคัญตำแหน่งสูงและมากเช่นนี้มาก่อน“อย่างที่ทุกคนสงสัยและคาดเดา จูกว๋อกงอัครเสนาบดีแห่งราชอาณาจักรเป่ยฉินจูเหวินฟง คือ ชินอ๋องมู่หรงหลงหมิง ท่านพ่อของข้า และ ฮูหยินหานเฟย คือ ป๋ายหยู่ถง พระอัครชายาเอกของท่านพ่อ ทั้งคู่รอดจากการก่อกบฏที่น่านน้ำกุ่ยไห่ด้วยปาฏิหาริย์”“แต่ท่านพ่อท่านแม่ของข้ากลับไร้ซึ่งความทรงจำใด ๆ ในราชอาณาจักรซีเว่ย และท่านพ่อก็ต้องพิษกลืนวิญญาณที่ไร้ยา
หลังมื้ออาหารกลางวันจูเหวินฟงและหานเฟยของตัวไปพักผ่อนด้วยกันอยู่ภายในห้องของโรงเตี๊ยมในช่วงเวลาที่รับยาต้านพิษ จูเหวินฟงจะรู้สึกอ่อนเพลีย แม้พลังปราณยุทธจะไม่ลดระดับลงเหมือนก่อนช่วงรับยาต้านพิษ แต่ร่างกายก็รับภาระหนัก เขาจึงภรรยาไปหลับงีบกลางวันด้วยกันเยี่ยหยางมองบิดาที่ต้องทรมานเพราะพิษร้าย ก็รู้สึกคับแค้นใจกับคนที่ลงมือ เขาต้องคืนสิ่งที่มันมอบให้ท่านพ่อแน่ อีกสามเดือนข้างหน้าท่านพ่อก็จะไม่ต้องทรมานเพราะพิษบัดซบนั่นอีกแล้ว เขาจะกำจัดมันออกให้หมดเองเยี่ยหยางพาเฉิงเยว่และหวงฉีเจิ้งมาที่บริเวณที่พักส่วนตัวของสมาชิกเหวินชาที่อยู่ด้านหลังโรงเตี๊ยม หลังจากองค์หญิงต้องสงสัยแห่งราชอาณาจักรเป่ยฉินบอกว่าจะออกไปด้านนอก เขาร่ายเวทกั้นอาณาเขตสวนกว้างไว้เรียบร้อยไม่ให้ผู้ใดรบกวนเขาคิดจะสอนเวทมนตร์ให้เฉิงเยว่ เพื่อน้องจะได้ควบคุมพลังเวทได้ตัวเอง แม้ว่าจะมีพลังปราณยุทธอยู่แล้ว แต่ไม่มีใครรังเกียจที่จะมีพลังมากเกินไป ด้วยอายุในวัยนี้เฉิงเยว่สามารถฝึกเวทได้แล้ว“เสี่ยวเฉิง เกอกับฉีเจิ้งจะสอนเวทมนตร์พื้นฐานให้เจ้าก่อน” เยี่ยหยางบอกน้องชาย&ldq
จูเฉิงเยว่ไม่ต้องการเรียกพี่ชายผิดคน เขากระโจนเข้าจัดการจู่โจมว่าที่พี่ชายอย่างไม่ให้ตั้งตัว ฉุดกระชากเปลื้องผ้า จนคนที่บอกว่าเป็นพี่ชายถึงกลับเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ท่อนบนเปลือยเปล่ายืนมึนงงไม่เข้าใจการกระทำของน้องชายตัวเอง ว่าที่น้องชายหมุนตัวว่าพี่ชาย จดจ้องไปที่เอวด้านหลังขวาตาเขม็ง บริเวณนั้นปรากฏปานแดงขนาดประมาณหนึ่งฝ่ามือรูปร่าง คล้ายไม่คล้ายพยัคฆ์ไม่คล้ายสิงห์ รูปดั่งเช่นกิเลนผงาด เหมือนที่มารดาบอกไม่ผิดเพี้ยน ไม่ผิดคนแน่!!!ทันทีที่ยืนยันตัวตนถูกต้อง น้ำตาหยดใหญ่ร่วงใส่หลักฐานที่ยืนยันความจริงต่อหน้าเฉิงเยว่ เขานึกจินตนาการอยู่ตลอด ภาพในความฝันที่มีพี่ชายคอยปกป้องเขา พี่ชายที่ต่อยตีกับผู้อื่นที่มารังแกเขา ภาพที่พี่ชายปกป้องเขา ภาพที่พี่ชายเล่นสนุกกับเขา เขามีพี่ชายแล้วจริง ๆ “ต้าเกอ!!!”เยี่ยหยางที่รอน้องน้อยยอมรับความสัมพันธ์ จู่ ๆ ก็ถูกเปลื้องผ้า พลิกซ้ายพลิกขวา จากนั้นก็ร้องไห้โฮใส่ จนคนเพิ่งเป็นพี่ชายหมาด ๆ มึนงง รับมือไม่ถูก ได้แต่ดึงตัวมากอดปลอบ“โอ๋ ๆ ลูกผู้ชายไม่เสียน้ำตาง่าย ๆ หรอกนะ” มือคู่กุมใบหน้าเฉิงเยว่ นิ้วโป้งปาดน้ำตาใสที่ร้องไห้โฮกลายเป็นเด็กน้อย “แก้ผ้าพี่เ...
Komen