LOGINShare
บทที่ 108 ท่านแม่ออกโรงด้วยตนเอง (2)
Last Updated:
2025-01-18 11:33:18...อย่าทำให้ท่านแม่โมโหเด็ดขาด
“นี่สำหรับสามีที่น่ารักของข้า ที่เจ้ากล้าลงมือใส่เขา”
ฝ่าเท้าของฮูหยินสูงศักดิ์ที่บรรจงแตะให้ตรงจุดเดิม ย้ำที่เดิมด้วยแรงที่มากกว่าเดิม
ซู้ด!!!
“นี่สำหรับลูกชายข้า ที่เจ้าตะคอกใส่จนตกใจ” มารดาที่รักของคุณชายจูเฉิงเยว่ มีแรงเหลือเฟือที่ยกฝ่าเท้ากระทืบลงซ้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อ่า…ซี้ด
“จำไว้ อย่ามาให้ข้ากับครอบครัวเห็นหนังหน้าเจ้าอีก ถ้าเจ้ายังอยากเป็นบุรุษที่สมบูรณ์อยู่” หานเฟยเอ่ยเสียงเย็นที่หนาวไปถึงหัวใจบุรุษทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ นางก้าวผ่านสวะที่คิดสกปรกไม่สนใจว่าจะเหยียบอะไร
อร๊ากกก ป๊อก!!! เสียงแหกปากร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวดดังพร้อมกับสีมือที่ถูกเหยียบบี้บ
หญิงสาวปัดมือจัดเสื้อผ้าที่ไร้รอยยับ แล้วหันกลับมายิ้มหวานให้ลูกชาย เดินผ่านหลี่อี๋อย่างไม่สนใจว่านางเหยียบถูกมือของมัน
ฝูงชนเห็นใจเล็กน้อย ... อ่า ดูท่าแล้วคงจะกระดูกหักเพิ่มอีกตำแหน่ง
“พาท่านพ่อเจ้าขึ้นไปด้านบนห้องพักกัน”
หานเฟยข่มอารมณ์ปะทุของนางบอกบุตรชายให้ช่วยสามี จากนั้นหันไปหาชางเหอและซูผิงสองสามีภรรยาที่เป็นคนรับใช้คนสนิท สั่งคนไปหาหมอ และเตรียมน้ำเช็ดหน้าเช็ดตัว “ชางเหอเจ้าไปตามหมอ ซูผิงไปเตรียมน้ำล้างให้ท่านพี่เถอะ”
จูเฉิงเยว่พยุงบิดาร่างกำยำ โดยมีเยี่ยหยางช่วยพยุงอีกด้านหนึ่ง ขึ้นไปบนห้องพักในโรงเตี๊ยมชั้นสาม พวกเขาเดินตามหานเฟยผู้เป็นมารดาเข้าไปในห้องพักอันดับหนึ่ง
จูเหวินฟงนอนไม่ได้สติ ร่างกายกระสับกระส่ายบนเตียงในห้องพัก เหงื่อออกซึมทั่วใบหน้า สีหน้าทรมาน หายใจลำบากจากฝ่ามือที่ถูกกระแทกใส่หน้าอก
ผ้าฝ้ายชุบบิดน้ำเช็ดใบหน้าแผ่วเบาไล่ไปตามลำคอ ซับเหงื่ออย่างอ่อนโยน หานเฟยหันไปถามคนสนิทประจำตัวสามี “ชางเหอตามหมอมาได้หรือไม่?”
“ฮูหยิน...”
“ไม่ได้สินะ ที่นี่ไม่ใช่ราชอาณาจักรเป่ยฉิน เราจะทำอะไรก็ลำบาก มังกรหลงถิ่นไม่อาจสู้งูเจ้าที่จริง ๆ พวกมันคงกดดันหมอทั้งเมืองแล้ว” หานเฟยคาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่าหลี่อี๋กับตระกูลของมัน ต้องใช้อำนาจมืดข่มขู่บรรดาหมอในเมืองนี้
“ท่านแม่ใจเย็น ๆ ต้องมีหมอที่ไม่เกรงอำนาจตระกูลหลี่” จูเฉิงเยว่ปลอบใจมารดา เยี่ยหยางกุมไหล่น้องชายไว้ทั้งสองสบมองคุยกันผ่านสายตา แล้วคนพี่ก็ผละออกไป
“ไปตามเถ้าแก่เผิงมาที่ห้อง ข้าให้เวลาครึ่งเค่อต้องพบคน เอาของชิ้นนี้ส่งให้เขาและอย่าให้เผิงเหล่ยแพร่งพรายเรื่องนี้เด็ดขาด”
เยี่ยหยางออกมาจากห้องพัก พูดกับหลงจู้ผู้ดูแลที่ยืนรอคำสั่งของเขาใกล้ ๆ อยู่แล้ว รีบมารับคำสั่งจากนายท่าน
แม้เขาจะรักษาท่านพ่อได้ แต่ก็ไม่หายดี และยังไม่สามารถตบตาท่านแม่ที่ยังไม่รู้ตัวตนของเขา จึงยังต้องอาศัยผู้อื่น ดีที่อาการของท่านพ่อไม่ได้ร้ายแรงนัก เขายื่นหยกประจำตัวชินอ๋องในถุงผ้าเล็กให้ผู้ดูแลไปจัดการ ครั้งนี้เขาลองเปิดโอกาสให้เถ้าแก่เผิงร้านยาได้กลับตัวว่า คนผู้นี้สามารถส่งเสริมได้หรือไม่
หลังจากซื้อกิจการของเผิงเหล่ย เยี่ยหยางก็ยอมให้อดีตเจ้าของร้านได้มาดูแลร้านที่สร้างใหม่ไฉไลกว่าเดิม ภาพลักษณ์ดีกว่าเดิม คุณภาพยอดเยี่ยมกว่าเดิม จนเถ้าแก่เผิงผู้ได้รับบทเรียนชนิดพลิกผันชีวิตจากหน้ามือเป็นหลังเท้า เปลี่ยนตัวเองจนที่คนรู้จักต่างตกใจอึ้งไม่เชื่อสายตา กลายเป็นเถ้าแก่ตัวอย่างที่ลูกจ้างอยากทำงานด้วยมากที่สุด ดูท่าที่เขาลงแรงไปจะได้ผล
“มาแล้ว?” เยี่ยหยางหันไปมองคนที่รอที่ใช้เวลาเพียงแค่จิบน้ำชา
“ชินอ๋…”
“ไม่ต้องมากพิธี” เยี่ยหยางวางถ้วยชาลง “ข้ามีเรื่องให้เจ้าช่วย เถ้าแก่เผิงคงรู้เรื่องจากพวกเขาแล้ว”
“ขอรับ” เผิงเหล่ยตอบและแอบเหล่มองรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไปของท่านอ๋องที่น่ายำเกรง และเกรงกลัว
...นี่ข้ารู้เรื่องที่ไม่สมควรรู้อีกแล้วหรือเนี่ย ลาก่อน ชีวิตอันสงบสุขของข้า…
เยี่ยหยางนำเผิงเหล่ยเข้ามาในห้องพัก ถึงแม้เขาจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงยาและผู้เยียวยาระดับสูงในระนาบมนตรา แต่อาการบาดเจ็บที่แฝงด้วยลมปราณยุทธ เขายังไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ เพราะปราณยุทธที่ไม่ใช่ของตัวเองแฝงในร่าง ก็เหมือนคนถูกพิษที่ต้องขับพิษออก ซึ่งเขาไม่สามารถทำได้
แถมตอนนี้ในเมืองเจียงตงคนที่ช่วยเขาได้ง่ายสะดวกที่สุด คงมีแต่เถ้าแก่เผิงคนนี้ ที่เป็นทั้งอดีตเจ้าของร้านสมุนไพรยาและหมอรักษาไข้ที่เคยสูญเสียจรรยาบรรณเพราะการค้า จากนายแพทย์ที่เก่งกาจกลายเป็นเถ้าแก่ที่แสวงหาแต่กำไร การที่เยี่ยหยางเรียกคนผู้นี้มาถือว่าพามาได้ถูกคน
“ต้าเกอ”
เผิงเหล่ยที่เดินตามหลังเหมือนโดนฟ้าผ่า ถึงกับผงะตกใจตาแทบถลน สั่นสะท้านไปทั้งร่าง
นี่ข้าตกข่าวอะไรไป!
นี่คุณชายจู ส่วนนี่ก็ท่านอ๋อง สองคนนี้ญาติดีกันตอนไหนเนี่ย
ไม่มีทางที่เขาจะลืมสองคนนี้ ที่ทำให้ชีวิตเขาลิ้มรสชาติจี๊ดจ๊าดซ่าบซ่าว่า อย่าไปเหยียบเล็บขบของทั้งคู่อย่างเด็ดขาด แต่ก็เก็บอาการรักษากิริยาอย่างชาญฉลาด
“ท่านหมอ?” หานเฟยเห็นเผิงเหล่ยเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋ายาก็แปลกใจ
“ข้ามาตรวจดูอาการสามีของฮูหยิน” เถ้าแก่เผิงเก็บที่สีหน้าตกใจเรียบร้อยแสดงท่าทางของหมอผู้มีภูมิ ก้มศีรษะทักทายหานเฟย
“รบกวนท่านหมอแล้ว” หานเฟยถอยออกไปด้านหลัง ให้ท่านหมอที่สามารถเชิญมาได้ ตรวจดูอาการสามี
เถ้าแก่เผิงเข้ามาดูอาการคนป่วย ทันทีที่เห็นใบหน้าคนที่เขาทำการรักษาก็เหงื่อแตก
Related chapters
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 109 ท่านแม่ออกโรงด้วยตนเอง (3)
ไอ้หย๋า....คนนี้ใช่เสนาบดีจูผู้ยิ่งใหญ่รองจากฮ่องเต้ราชอาณาจักรเป่ยฉินใช่หรือไม่ พักนี้ข้าตีสนิทคนดังบ่อยเกินไปแล้ว หัวข้าจะอยู่บนบ่าจนแก่ตายมั้ยเนี่ยมือไม้ของท่านหมอเผิงสมกับคนที่เคยเป็นหมอขึ้นชื่อ ฝีมือยังไม่ตกและไม่กล้าตกใส่หน้าคนเหล่านี้ ที่ยืนประกบระยะใกล้ชิดอยู่ข้างหลังแผ่รังสีใส่เขา จนมือไม้สั่น เผิงเหล่ยนั้นมีระดับลมปราณแค่เพียงระดับปรมาจารย์ยุทธขั้นสูง แต่มากพอสำหรับหมอมากความสามารถคนหนึ่ง กำลังขับเคลื่อนไล่ปราณแปลกปลอมที่แฝงอยู่ในร่างของจูเหวินฟงอย่างค่อยเป็นค่อยไป โดยอาศัยประสบการณ์ที่สะสมมาอย่างยาวนานลมปราณยุทธแฝงที่กลายเป็นเลือดคลั่งตรงอกกดทับ ทำให้เสนาบดีจูหายใจลำบากหัวใจเต้นผิดจังหวะ ค่อย ๆ เคลื่อนย้ายอย่างระมัดระวัง จนคนป่วยกระอักเลือดเสียออกมาทางปาก“แค่ก...แค่ก ๆ” ในที่สุดปราณสกปรกก็หมดจากร่างจูเหวินฟง เผิงเหล่ยนั่งหอบอยู่ข้างเตียง เขาเสียพลังงานไปมาก หากใครมาดักทำร้ายเถ้าแก่เผิงตอนนี้เพียงทุบเบา ๆ เขาก็ช้ำในสลบเหมือดให้ปล้นสบาย ๆ เลยเทียว“ตอนนี้นายท่านจูปลอดภัยแล้ว ลมปราณแฝงข้าได้กำจัดเรียบร้อย มีเพียงได้รับบาดเจ็บภายในกระทบถึงอวัยวะภายในตันทั้งห้าและอวัยวะกลวง
Last Updated : 2025-01-18ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 110 ท่านพ่อ คืนนี้ข้าขอยืมเมียท่านกอดสักคืนนะ (1)
ท่านพ่อ คืนนี้ข้าขอยืมเมียท่านกอดสักคืนนะ เยี่ยหยางที่ถูกน้องชายที่น่ารักจู่โจม ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก วันนี้เขาถูกแก้ผ้ามาสองครั้งสองคราภายในวันเดียวกัน ทำไมเฉิงเยว่เปลื้องผ้าผู้คนได้คล่องมือเช่นนี้ น้องชายเขาไปฝึกปรือถอดผ้าจากผู้ใด เห็นทีเขาต้องเข้มงวดคัดกรองน้องสะใภ้ให้ดีแล้วล่ะ หญิงสาวเดินเข้าไปหาลูกชายที่หายสาบสูญ ลูบใบหน้าที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากเป็นส่วนใหญ่อย่างคิดถึงสุดหัวใจของคนที่เป็นมารดาจะให้บุตรได้ “หยางหยาง” หานเฟยจำได้เพียงปานแดงและชื่อเล่นที่เอ่ยเรียกลูกชายเท่านั้น เยี่ยหยางได้ยินมารดาเรียกหาตัวเอง ก็โผเข้าอ้อมกอดมารดาเหมือนเด็กน้อย “ท่านแม่” ในความทรงจำของเขา ท่านพ่อเป็นคนที่เข้มงวดเสมอ เพราะด้วยสถานการณ์ของระนาบมนตราในตอนนั้น ตั้งแต่เขาเริ่มรู้ความ ก็ไม่เคยได้รับอ้อมกอดของคนเป็นพ่ออีกเลย มีแต่คำสั่งสอน คำดุด่าให้เขาได้เตรียมพร้อมรับมือกับสงครามที่พร้อมปะทุตลอดเวลา มีเพียงท่านแม่ที่เป็นคนให้กำลังใจเขา ปลอบโยนโอบกอดเขา และบอกเสมอว่าท่านพ่อที่ไม่แสดงออกมา ก็รักเขาเหมือนกัน คนตัวโตที่กลายเป็นเด็กเกือบจะน้ำตาร่วง แต่เมื่อเงยหน้าเห็นบิดาที่จ้องเขม็งก็หยุดชะงัก เร
Last Updated : 2025-01-18ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 111 ท่านพ่อ คืนนี้ข้าขอยืมเมียท่านกอดสักคืนนะ (2)
เยี่ยหยางไม่รู้ว่าวิธีตรวจสอบแบบนี้จะได้ผลหรือไม่ เพราะดูยากที่จะเชื่อถือ แต่เขาก็ไม่สามารถใช้วิธีเดียวกับที่ยืนยันกับเฉิงเยว่แสดงให้บิดาเห็น ด้วยเหตุผลที่ว่าท่านพ่อลืมเรื่องราวในระนาบมนตราสิ้นจากท่าทีที่แสดงออก เขาจึงขอเวลาในการฟื้นฟูความทรงจำของพวกท่านที่ลืมเลือนอย่างช้า ๆ ไม่ให้เกิดผลกระทบใด ๆ ดีที่น้องชายบอกกล่าวเรื่องทั้งหมดมาก่อน แล้วเขาก็เห็นแล้วว่าพวกท่านจำอะไรไม่ได้จริง ไม่ได้ทำอะไรผลีผลามใช้เวทมนตร์ จนกระตุ้นพลังเวทของพวกท่านทั้ง ๆ ร่างกายบาดเจ็บสายตาสี่คู่มองหยดเลือดสองหยดที่ค่อย ๆ รวมกันเป็นเม็ดใหญ่รอยอยู่ในภาชนะเป็นหนึ่งเดียว ไม่แตกแยก ไม่ตกตะกอนนอนก้น ซึ่งหมายความว่าเยี่ยหยางเป็นบุตรชายของจูเหวินฟง หรือจูเหวินฟง คือ มู่หรงหลงหมิง คือ แมทธิว วินเซอร์ “ฮือ ๆ หยางหยางลูกแม่” จูเหวินฟงเห็นเมียรักน้ำตาไหลพรากด้วยความดีใจ กอดรับขวัญบุตรชายคนโต? พลางฟังลูกชายคนเล็ก? เล่าเรื่องราวที่รับรู้มาจากพี่ชายตัวเอง เขาเห็นทีไม่เชื่อจะไม่ได้ ลูกเมียเห่อคนเป็นพี่ชายลูกชายสักขนาดนี้แล้ว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ แต่เขายังไม่ยอมรับลูกคนนี้หรอกยังอยู่ในช่วงประเมินคุณภาพ ภาพครอบครัวพ่อแม่ลูก
Last Updated : 2025-01-18ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 112 ท่านพ่อ คืนนี้ข้าขอยืมเมียท่านกอดสักคืนนะ (3)
พวกเขาคุยเล่นกันสักพักใหญ่จนผ่านยามจื่อมาครึ่งชั่วยามแล้ว ตาของท่านแม่จะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ แต่ก็ยังไม่ยอมนอน เยี่ยหยางจึงร่ายเวทหลับใหลให้ท่านแม่น้องชายได้พักผ่อน เพราะท่าทีของทั้งสองคนคืนนี้ คงตั้งใจพูดคุยทั้งราตรี ไม่หลับไม่นอนแน่นอน เฉิงเยว่เองพลังเวทพึ่งปะทุ ร่างกายต้องได้รับการพักผ่อน ไม่อย่างงั้นแกนเวทอาจเสียหายได้เนื่องจากยังไม่สมบูรณ์ ท่านแม่เองก็เดินทางมาไกล แถมเจอเรื่องวิวาทอีก ร่างกายคงเหนื่อยล้าเต็มทีแล้ว เขามองทั้งสองคนหลับจนสนิทแล้ว จึงเดินไปหาบิดาผู้เปล่าเปี่ยวนอนตาค้าง เพราะขาดเมียรักข้างกาย เฮ้อ...ท่านพ่อนอนเถอะ คืนนี้ข้าขอยืมเมียท่านกอดสักคืนนะ คาถาหลับใหลกำลังถูกร่ายใส่จูเหวินฟงที่นอนไม่หลับ เพราะขาดคนข้างกายอีกทั้งแปลกที่แปลกทาง แต่เมื่อเห็นบิดาเข้าห้วงนิทราเขาก็ยกเลิกคาถา อีกทั้งตอนนี้เงียบสงบนัก เหมาะกับการตรวจสอบร่างกายท่านพ่ออย่างละเอียดอีกครั้ง เยี่ยหยางร่ายคาถาเวท เพราะคิดถึงคำเตือนที่เผิงเหล่ยพูดถึงพิษที่ยังอยู่ในร่างบิดา นี่มัน…พิษกลืนวิญญาณ พิษกลืนวิญญาณเป็นพิษร้ายแรงที่กัดกร่อนร่างกายของผู้ต้องพิษ เมื่อถึงเวลาที่กำหนดไว้ตามปริมาณที่ได้รับ หัวใจจะ
Last Updated : 2025-01-18ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 113 ข้าต้องฝึกทำอาหารให้ภรรยาทาน (1)
หลังจากได้กลิ่นหอมฟุ้งปลุกตื่น จูงจมูกพวกเขามาที่ครัว ทำให้ทราบว่าผู้ที่ปรุงอาหารเลิศรส คือนายใหญ่แห่งเหวินชาและสัตว์เทวะของเจ้านาย ที่พวกเขามีโอกาสได้เห็นเป็นบุญตา “ใกล้แล้วหยางหยาง” เสี่ยวฉงตอบกลับ มันชิมรสชาติที่แก้ไขด้วยความพอใจ แล้วหันไปรับกระทะจากพ่อครัวคนหนึ่งยกขึ้นเตา อ้าปากตนเองพ่นลูกไฟเร่งความร้อนจนไฟโหมแรง มือถือตะหลิวพลิกกลับผัดผักไปมาอย่างคล่องแคล่ว เหล่าลูกศิษย์ต่างเก็บรายละเอียดกันทุกเม็ด แม้แต่ท่วงท่าก็ยังเรียนรู้ที่จะเลียนแบบตาม “ดี” เยี่ยหยางมองอาหารที่เตรียมด้วยตัวเองด้วยความพึงพอใจ ที่เขาเตรียมทุกอย่างได้สมบูรณ์ เมื่อวานเย็นเขาไม่มีเวลามากพอที่จะเตรียมอาหารมื้อแรกของครอบครัวด้วยตัวเอง มื้อเช้าวันนี้จึงเหมาะสมมากนัก อาหารหกเจ็ดอย่างถูกปรุงขึ้น โดยดัดแปลงสูตรและวัตถุดิบใหม่ทั้งหมด ให้มีรสชาติของอาหารที่ระนาบมนตราและที่นี่ “จิงหลิง เจ้าควบคุมอุณหภูมิให้ดี เพิ่มความร้อนอีกหน่อย” “ขอรับนายท่าน” จิงหลิงจิตวิญญาณของสรรพาวุธที่สูงส่ง ทำหน้าที่ตัวเองอย่างแข็งขันตามที่มันเคยเอ่ยบอก หน้าที่ของมันตั้งแต่ได้เจ้านายมา คืองานครัว การเป็นภาชนะเครื่องครัวตามที่นายท่านต้อ
Last Updated : 2025-01-18ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 114 ข้าต้องฝึกทำอาหารให้ภรรยาทาน (2)
“ไหน ๆ หมุนตัวให้แม่ดูหน่อยสิลูก”เสียงของหานเฟยดังเข้าลูกชายสองคนที่ขมวดคิ้วเป็นปม เมื่อได้ยินประโยคทะแม่ง ๆ...ใคร?... ใครมาแย่งท่านแม่ของพวกเขาทันทีที่สองพี่น้องเห็นก็เบิกตาถลนกว้าง พวกเขาห่างท่านแม่ไม่ถึงหนึ่งเค่อกับมีเด็กชายร่างอวบอ้วนราวห้าขวบ มาคลอเคลียออดอ้อนออเซาะมารดาพวกเขา เยี่ยหยางแทบอยากพุ่งเข้าไปฉุดเจ้าฉงฉงออกไปห่างจากสายตาท่านแม่ของเขาทันที“หยางหยาง เฉิงเอ๋อร์มาแล้ว” หานเฟยหันไปหาผู้ที่เข้ามาใหม่ด้วยใบหน้ายิ้มกว้างแต่จูเหวินฟงกลับมีสีหน้าย่ำแย่มืดครึ้มขึ้นเรื่อย ๆ เพราะมีบุรุษเพศผู้มาแย่งความสนใจจากภรรยาของเขาเพิ่มอีกแล้ว “เสี่ยวฉงนั่งนี่สิลูก” หานเฟยจัดที่นั่งทานอาหารเช้าให้ ข้างขวามือนางเป็นสามีสุดที่รักที่มีสีหน้าราวกับคนถ่ายไม่ออก ข้างซ้ายเป็นเด็กหนุ่มผมขาวนั่งตาใสอย่างฉงหยิ๋น ถัดจากสามีและเสี่ยวฉงเป็นบุตรชายสองคนที่เริ่มปั้นหน้าคล้ำไม่ต่างจากคนเป็นพ่อฮึ่ม...ฉงฉง / เจ้ากิเลน / เด็กบัดซบ เสียงความคิดของสามบุรุษตระกูลจูบรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อเช้าที่มีสีหน้าอึมครึม ไม่สบอารมณ์ของหนุ่ม ๆ กับใบหน้ายิ้มแป้นเล้นของหนึ่งตัว สตรีคนเดียวในวงคีบอาหารให้ทุกคนกันอย่างท
Last Updated : 2025-01-18ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 115 ข้าต้องฝึกทำอาหารให้ภรรยาทาน (3)
อาหารมื้อเช้าจบลงอย่างมีความสุขของครอบครัวและอย่างเศร้าใจสำหรับเสี่ยวฉง สี่คนพ่อแม่ลูกตัดสินใจเดินเที่ยวในเจียงตงร่วมกัน ออกจากโรงเตี๊ยมพร้อมชางเหอและซูผิงผู้เป็นภรรยา รวมถึงบ่าวสกุลจูหานเฟยและเฉิงเยว่แม่ลูกเดินนำหน้าขบวนนำเที่ยว เข้าร้านนู้นออกร้านนี้อย่างสนุกสนาน ตามด้วยสองพ่อลูกอย่างจูเหวินฟงและเยี่ยหยางที่คอยเดินตาม แล้วรับของกินเล่นที่ผู้เป็นภรรยาและแม่ยื่นให้ บ่าวไพร่ต่างหอบหิ้วข้าวของที่นายหญิงเดินซื้อเต็มไม้เต็มมือ ก็ได้รับอานิสงส์อิ่มหนำสำราญกันทั่วหน้า เพราะเจ้านายอารมณ์ดีเมตตาปรานีเลี้ยงของกินพวกเขาด้วย “เส้าหยาง”“ขอรับ ท่านพ่อ”“เจ้าฝึกฝนปราณยุทธถึงระดับใด?”นั่นไง...มาแล้ว ข้ากะแล้วเชียว ไม่ว่ายังไงต้องมีคำพูดแบบนี้หลุดถามออกมาจากปากท่านพ่อเยี่ยหยางครุ่นคิดว่าเขาจะตอบระดับใดดี น้อยไปก็ไม่ได้ มากไปก็ไม่ดี ถึงแม้เขาจะไม่มีลมปราณซักเสี้ยวก็ตาม อืม...ระดับจ้าวยุทธก็ไม่เลว ระดับต่ำกว่าอาจารย์ที่เทียนถูหวู่เล็กน้อย ระดับเทียบเท่าศิษย์หลักเทียนถูหวู่ แถมยังเหมาะเข้ากับข่าวลือที่ว่าพวกนั้นอีก“ระดับจ้าวยุทธขอรับท่านพ่อ”“ดี” จูเหวินฟงตอบ แม้เขาจะตรวจสอบไม่ได้ว่า คนที่บอกว่า
Last Updated : 2025-01-18ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 116 แย่แล้ว ๆ นายท่านถูกมือปราบหิ้วคอขึ้นศาลแล้ว (1)
ถ้าไอ้บ้านั่นไม่มายุ่งกับครอบครัวพวกเขา อย่าว่าที่ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ไม่เข้าไปห้าม เพราะนี้เป็นที่ผู้แข็งแกร่งกลืนกินผู้อ่อนแอ ถึงลงมือช่วยแต่เหตุการณ์แบบนี้ก็ยังเกินขึ้นอยู่ดี ดีไม่ดีความซวยอาจมาเยือนมือช่วยเหลือ อีกทั้งวันนี้ไม่มีบ่าวไพร่ติดตามมา มีเพียงแค่พ่อแม่ลูกและฉงหยิ๋นห้อยท้ายติดขบวนมาด้วย“นายหญิงช่วยข้าน้อยด้วย!!!”หนุ่ม ๆ สกุลจูและเสี่ยวฉงที่อยู่ในร่างเด็กน้อย ถึงกลับกลอกตาอย่างเหนื่อยหน่าย นี่พวกเขาก็ยืนหลบแล้ว แม่นางยังคลานมายื่นมีดใส่พวกเขาอีก ครานี้คงต้องเอี่ยวสินะ ก็โจทก์เหม็นเน่าอย่างหลี่อี๋เห็นครอบครัวตระกูลจูไปเรียบร้อย“แก!!!”เฮ้อ...น่าเบื่อ / น่ารำคาญ / งี่เง่า / เสียเวลาบ่าวไพร่หลายสิบคนจำนวนมากกว่าที่เผชิญหน้าสองวันก่อนนั้นหลายเท่าตัว โอบล้อมคนตระกูลจูตามคำสั่งของเจ้านายที่ชิงชังเคียดแค้นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นยังไม่ร้ายแรง แต่สามารถทำให้เจ้าของร้านหน้าบริเวณที่จะเกิดเรื่อง ถึงกลับหน้าซีดเหงื่อตก รีบไปดูบัญชีที่ต้องใช้ซ่อมแซมร้านครั้งใหญ่อย่างเผิงเหล่ยที่ไม่รู้ว่าปีนี้มีเคราะห์หรือดวงซวยหรือไร พอเกิดเรื่องทีไรเขาต้องถูกลากไปเอี่ยวด้วยเสมอค่าใช้จ่ายค
Last Updated : 2025-01-18
Latest chapter
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 161 ระเบิดหายนะวินาศสันตะโร 3
เยี่ยหยางเบิกตากว้าง ขนลุกซู่จนอยากอ้วกออกมา เขาไม่คิดว่าจะมีคนอั้นไม่อยู่จน...เป็นแบบนี้ ฝีมือเขาช่างสูงส่งยิ่งนักอาจารย์จ้าวผู้เยือกเย็นเบือนหน้าหนีภาพทุเรศลูกตา อยากเอามือกุมขมับ ไม่รู้จะสงสารศิษย์ผู้โชคร้ายผู้นี้อย่างไรดีเขาไม่สามารถจัดการกับลูกศิษย์บัดซบคนนี้ได้ เมื่ออีกฝ่ายไม่เหลือหลักฐานใด ๆ หลงเหลือ ทุกอย่างที่เห็นเหมือนกับเป็นแค่อุบัติเหตุแต่สัญชาตญาณตรวจจับชี้ตัวก่อเหตุเป็นลูกศิษย์ยศอ๋องของเขา จึงได้แต่คาดโทษอีกฝ่ายไว้ในใจรอวันชำระโทษคืนวันหลัง แล้วปิดจมูกสั่งการเก็บกวาดความวุ่นวายที่เกิดขึ้นแต่ผู้โดนฤทธิ์เดชท่านอ๋องมีไม่น้อย และฤทธิ์ยาก็ออกฤทธิ์เต็มที่แล้ว ต่างพุ่งออกไปโดยไม่สนใจใครไม่ขออนุญาตคนเป็นอาจารย์อย่างจ้าวถิงเซียวแม้แต่นิดเดียวต่างมุ่งหน้ามุ่งมั่นไปแย่งชิงสถานที่ปลดปล่อยที่มีอยู่ในตำหนักแห่งนี้ที่มีอย่างจำกัดจำนวนแน่นอนว่าสถานที่แบบนั้นมีไม่เพียงพอกับความต้องการในการใช้งานขณะนี้ส่วนผู้ที่ตบตีแย่งชิงโถปลดทุกข์ไม่ได้ก็ยิ่งทุกข์หนักยิ่งกว่าเดิม เพราะต้องแบกสังขารหูรูดของร่างกายที่ทรยศ ไปหาโถปลดที่พวกเขาต้องการเ
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 160 ระเบิดหายนะวินาศสันตะโร 2
“ใคร!!!”สีหน้าของอาจารย์สอนปรุงโอสถมืดครึ้มแทบคั้นเป็นน้ำหมึก กวาดสายตาเหี้ยมโหดพร้อมรังสีสังหารกระทืบคน ครั้งนี้เขาโดนลูบคมอย่างแรง ไม่เคยมีใครยั่วโทสะเขาได้มากเท่านี้ผู้ร่วมเหตุการณ์ทุกคนต่างก้มหน้าก้มตาทำตัวสงบเสงี่ยมเจี๋ยมเจี้ยม ต่างกลับท่านอ๋องบัดซบกลับหันซ้ายหันขวาเหมือนกับจะช่วยหาตัวคนร้ายอย่างไรอย่างงั้น แต่ทุกคนแทบจะปิดหน้ายกมือชี้มาที่เจ้าตัวอย่างระบุตัวเฉพาะเจาะจง“ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้ทำสักนิดเดียว” ผู้ถูกชี้ตัวโบกไม้โบกมือปฏิเสธความผิดด้วยใบหน้าซื่อ ๆ ไม่รู้ไม่ชี้ไม่ทำสิ่งใดทั้งสิ้น สีหน้าช่างชวนประทับฝ่าเท้าประดับไว้ไม่น้อย…เหอะ ๆ เยี่ยหยาง เจ้าไม่ได้ทำเรื่องเล็กสักนิดเดียว แต่เจ้าก่อเรื่องวินาศสันตะโรใหญ่โตสุด ๆ ไปเลย ฉีเจิ้งสั่นหัวกับการกลั่นแกล้งผู้คนของเพื่อนรัก“มู่หรงเยี่ยหยาง!!!”“ขอรับอาจารย์จ้าว” เยี่ยหยางเสียวสันหลังวูบด้วยเสียงเรียกและสายตาที่แช่แข็งคนได้ของจ้าวถิงเซียวข้าก่อเรื่องเ
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 159 ระเบิดหายนะวินาศสันตะโร 1
เตาปรุงโอสถเตาใหม่ที่ตั้งใจปรุงขึ้นอย่างดีด้วยเจตนาแอบแฝงถูกจุดด้วยปราณยุทธของกิเลนเทวะ ความร้อนค่อย ๆ เพิ่มระดับขึ้นในเวลาไม่กี่ลมหายใจด้วยพลังปราณที่แข็งแกร่งกว่าระดับศิษย์นอกทั่วไปเมื่อขั้นตอนอุ่นเตาโอสถเสร็จสมบูรณ์ สมุนไพรหลายชนิดถูกใส่ตามลำดับขั้นตอนที่ถูกแก้ไขให้ฤทธิ์รุนแรงขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าเหมือนกำลังละเลงศิลปะที่งดงาม สีหน้าคนอยู่หน้าเตาโอสถแววตาวิบวับเป็นประกาย มือกวนโอสถในหม้อ แต่สายตากะคำนวณระยะของระเบิดสมุนไพรชีวภาพ...หึหึหึสายตาเจ้าเล่ห์เหลือบไปเห็นในกองสมุนไพรที่จัดเตรียมไว้ให้บรรดาศิษย์ทดสอบโอ้ ใส่หญ้าหอมร้อยลี้เพิ่มหน่อยดีกว่าฤทธิ์สมุนไพรที่ส่งกลิ่นหอมที่เหล่าสตรีชมชอบถูกความคิดพิเรนทร์ของเยี่ยหยางดัดแปลงพลิกคุณสมบัติกลับตาลปัตร กลายเป็นเหม็นร้อยลี้แทน เพิ่มฤทธิ์เดชโอสถบัดซบให้ขจรไกลยิ่งกว่าเดิมลู่เฉินที่รู้นิสัยของญาติผู้พี่เป็นอย่างดี ตลอดเวลาที่เขาปรุงโอสถก็คอยลอบมองชินอ๋องราชอาณาจักรซีเว่ยผู้นี้เป็นระยะ ๆ ว่าจะสร้างเรื่องอะไรหรือไม่เพราะเจ้าตัวไม่ได้ก่อเรื่องมานานเกิน ไม่รู้ว่าจะอดกลั้นอดใจได้ถึงเมื่อไหร่
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 158 เฮ้อ...การเป็นคนฉลาดอัจฉริยะมันก็ลำบากใจอย่างงี้ล่ะ 2
เมื่อเตรียมสมุนไพรเสร็จ ก็เริ่มตั้งไฟตั้งเตายาที่อาจารย์เตรียมไว้ให้เพื่อความเท่าเทียมกันในเรื่องวัตถุดิบและอุปกรณ์ไฟสีส้มแดงธรรมดาเหมือนไฟหุงหาอาหารทั่วไปค่อยเปลี่ยนเป็นไฟสีน้ำเงินพลิ้วไหวราวกับสีของอัญมณีแทนซาไนท์[1]กำลังเต้นระบำด้วยพลังเวทของเยี่ยหยาง ออร่าประกายเวทแผ่ออกมาจากร่างเป็นแสงสีฟ้าน้ำเงินเรืองรองปกคลุมรอบเตายาปลายนิ้วหยิบใส่สมุนไพรลงในหม้อที่อุ่นด้วยเวทมนตร์อย่างแผ่วเบาราวกับบรรเลงพิณทีละอย่างตามลำดับ ต้มรวมกับหยาดเหงื่อของยูนิคอร์น และหยดน้ำตาของนกฟีนิกซ์เพลิงที่เขาเปิดกุคลังวัตถุดิบส่วนตัวแทนน้ำอมฤตจากสวรรค์ชั้นฟ้าสาเหตุส่วนหนึ่งที่โอสถนิพพานหวนคืนเป็นโอสถหายาก และไม่มีผู้ใดคิดที่จะปรุงมันขึ้นมา เพราะน้ำอมฤตจากสวรรค์ชั้นฟ้าเป็นส่วนผสมสำคัญที่มนุษย์ธรรมดาเดินดินที่ไม่ใช่เทพเซียนจะหามาได้ส่วนผสมทั้งหมดเคี่ยวกลั่นในเตายาที่ธรรมดาสามัญ ผสานกับพลังเวทและ…‘ฉงฉง เจ้าทำอะไรอยู่’ เยี่ยหยางส่งกระแสจิตผ่านพันธะเวทไปหาฉงหยิ๋น‘กินขนมเป็นเพื่อนท่านแม่’ กิเลนตะกละตอบกลับมา‘ข้าขอย
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 157 เฮ้อ...การเป็นคนฉลาดอัจฉริยะมันก็ลำบากใจอย่างงี้ล่ะ 1
เสียงสัญญาณให้เข้าเตรียมทดสอบความรู้ทฤษฎีเกี่ยวกับสมุนไพรและการปรุงโอสถได้เริ่มขึ้น สถานที่ทดสอบเป็นห้องกว้างขวางที่บรรจุศิษย์ได้หลายร้อยคนศิษย์ที่ต้องทำการทดสอบต่างเดินเข้ามาประจำที่ของตัวเอง การทดสอบนี้จะต่างกับวิชาภาคทฤษฎีวิชาอื่นเล็กร้อยตรงที่วิชาอื่นจะเป็นโต๊ะเก้าอี้แคบที่พอสำหรับนั่งเขียนเท่านนั้นแต่สำหรับวิชาปรุงโอสถกลับเป็นโต๊ะยาวที่บนโต๊ะเต็มไปด้วยตัวอย่างสมุนไพรมากมายที่วางอยู่รวมกันพร้อมชุดคำถามสำหรับทดสอบเยี่ยหยางกระดิกนิ้วสั่งให้คราบร่างของตัวเองเดินตามมา เพราะเขาใช้คาถาเล็กน้อยจัดการให้ตำแหน่งที่นั่งของชินอ๋องและเส้าหยางอยู่ใกล้กันที่สุด เพื่อความสะดวกสำหรับการทำข้อสองชุดเหมือนวิชาอื่น ๆ ก่อนหน้าผู้ที่ต้องเหนื่อยกว่าใครสองเท่าเริ่มลงมือทำแบบทดสอบในนามของชินอ๋องก่อน และสั่งให้คราบร่างของเขาแสดงท่าทางเหมือนกำลังทดสอบ ข้อเสียของพวกโฮมุนครูสคือไร้ปัญญาสมบูรณ์แบบ เขาต้องสั่งและควบคุมมันสมุนไพรของศิษย์แต่ละคนได้รับต่างกันไป และ แบบทดสอบสองชุดของเขาไม่เหมือนกันแม้แต่น้อย เยี่ยหยางหยิบรากไม้ดำขึ้นมาดม แยกสมุนไพรออกเป็นแต่ละประเภทตามความเ
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 156 ต้าเกอที่ถูกเมิน
ส่วนสหายหญิงที่เมินเพื่อนหนุ่มตัวเหม็นอยู่ในร่างจิ้งจอกน้อยล่อลวงญาติผู้น้องของสหายที่ริมทะเลสาบยามอัสดงอันเงียบสงบเงาร่างผ่าเผยนั่งพิงต้นไม้ใหญ่อยู่กับจิ้งจอกขนแดงที่นอนอยู่บนตัก คือ รัชทายาทราชอาณาจักรซีเว่ยที่อ่านตำราทวนซ้ำ(อีกรอบ)อย่างตั้งใจแม้มู่หรงลู่เฉินยังใช้ลมปราณได้ไม่เต็มที่ เนื่องจากพิษของเทาเทีย ทำให้เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการอ่านตำรา แต่ก็ยังไม่ทิ้งการฝึกยุทธ เพียงแต่ฝึกโดยไม่ใช้ลมปราณในตอนเช้าของทุกวันอย่างขยันขันแข็งมือเรียวข้อนิ้วเด่นชัดเปิดพลิกเปลี่ยนหน้าหนังสือ อีกมือลูบไล้ขนนุ่มนิ่มจิ้งจอกของเขาอย่างเอ็นดูหูลี่เซียนนอนรับลมเย็น ๆ อย่างพึงพอใจยิ่ง นางไม่รู้สึกสงบใจเช่นนี้มานานเท่าไหร่แล้วกาลก่อนที่ถูกสาปเพียงเพราะต้องเอาตัวรอด ไม่เคยได้อยู่เป็นสุขสักวัน ตอนนี้มีทั้งลู่เฉิน มีทั้งเยี่ยหยาง ฉีเจิ้งเพื่อนนางอยู่พร้อมก็ดีไม่น้อยแล้วนางรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้ลู่เฉิน แต่มันคงไม่ใช่ความรู้สึกรักลึกซึ้งเชิงชู้สาว รักเป็นเช่นไรนางคงบอกไม่ได้อุ้งเท้าหน้าของจิ้งจอกแดงสะกิดเรียกเด็กหนุ่ม ที่ทวนตำราจนลืมเวลานาง
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 155 คุณชายซีเจ๋อผู้เสียสละ 2
“เอาล่ะ พวกเรามาเดินสู่ประตูมังกรโชติช่วงชัชวาลกันต่อ มีกี่คนที่เลือกเปิ่นหวางบ้าง?”เยี่ยหยางมองว่าที่ลูกศิษย์ยืนเรียงหน้ากระดานอย่างเป็นระเบียบล้วนแต่เป็นผู้มีอำนาจใหญ่ในสำนักงานใหญ่สมาคมเหวินชาทั้งเก้าคนส่วนบรรดาเหล่าหัวหน้าสาขาคนอื่นผู้ที่เป็นสตรีก็กระจายตัวไปหาหวงฉีเจิ้งและผู้ที่เป็นบุรุษก็เดินไปหาหูลี่เซียน ช่างแสดงความต้องการอย่างชัดเจนไม่ปกปิดใดใดนายท่านใหญ่เห็นภาพนี้ได้แต่หัวเราะปกปิดอยู่ในใจ พวกสาว ๆ ที่คิดร่ำเรียนกับหวงฉีเจิ้งไม่เท่าไหร่ เพราะพี่ท่านยังเป็นบุรุษถนอมบุปผาอยู่บ้างแต่เหล่าบุรุษที่เลือกแม่นางจิ้งจอกอีกไม่นานคงเรียนรู้สัจธรรมของ ว่าสตรีตรงหน้าไม่ได้เบาะบางดั่งบุปผางาม แต่นางเป็นต้นตะบองเพชรที่ไร้ดอกแถมหนาม ไม่ได้สวยงามดั่งรูปลักษณ์ที่เห็นแม้แต่นิดเดียว ไม่อย่างงั้นจะครอบครองตำแหน่งจอมเวทสาวกุหลาบทมิฬมาหลายปีหรอกหรือจอมเวทในของปราณยุทธถือกำเนิดขึ้นร่วมสามสิบกว่าคนในคืนเดียว หากผู้คนภายนอกรู้คงสร้างความแตกตื่นได้ไม่น้อย ในที่ความแข็งแกร่งคืออำนาจ เวทมนตร์ก็เป็นความแข็งแกร่งที่ทรงพลังอย่างหนึ่ง
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 154 คุณชายซีเจ๋อผู้เสียสละ 1
หนูทดลองอย่างคุณชายซีเจ๋อแห่งเหวินชาไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดีที่ได้เกียรติเป็นคนแรกที่จะได้มีโอกาสเรียนรู้ศาสตร์ทักษะของชินอ๋องแห่งราชอาณาจักรซีเว่ยเขากลืนน้ำยาสีเงินเข้มคลักไม่น่าเทเข้าปาก แต่รสชาติหอมสดชื่นเหมือนน้ำค้างแรกเริ่มในยามเช้า สักพักก็เปลี่ยนเป็นรสสารพัดพืชผักตั้งแต่รสอ่อนจนเหม็นเขียวขมคอ กู้ซีเจ๋อรู้ว่าเขาไม่ควรคาดหวังกับรสชาติ แต่คงกินอะไรไม่ลงอีกพักใหญ่สามจอมเวทช่วยกันดูการเปลี่ยนแปลงที่ฝืนชะตากฏเวทมนตร์อย่างใกล้ชิด ทั้งจ้องมองสภาพร่างกายของกู้ซีเจ๋อ และสภาพแวดล้อมโดยรอบ เพราะน้ำยานี้เป็นสิ่งที่ปลุกกระตุ้นการตื่นของเวทมนตร์คล้ายกับการปลุกวิถียุทธ แต่การตื่นของเวทมนตร์ของพ่อมดแม่มดมักเป็นเป็นสิ่งเร้นลับ อาจเกิดอุบัติที่เหตุวอดวายหรือโชคดีดั่งสวรรค์ประทานพรและแล้วสภาพแวดล้อมรอบข้างเริ่มเปลี่ยนไป กิ่งไม้ใบหญ้ารอบตัวถูกเฉือนดุจดั่งของมีคมฟัน พื้นที่โดยรอบผันผวน เสาเรือนมีรอยฟันรอยใหญ่ดูน่ากลัว เยี่ยหยางกระตุ้นเขตอาคมค่ายกลของสมาคมที่เขาวางไว้ทันทีค่ายกลทำงานอย่างรวดเร็วป้องกันไม่ให้คนภายนอกรู้ว่าด้านในมีการเปลี่ยนแปลงขึ้น ตอนนี้ภายในเขตอาคมม
ท่านอ๋องบัดซบ!!! เล่ม 2 บทที่ 153 เปิ่นหวางคือสุดยอดอัจฉริยะ 2
หวงฉีเจิ้งที่รู้ระดับปราณยุทธของเพื่อนรัก หันหลังกลับไปนั่งคุ้ดคู้ในมุมมืดสาปแช่งสวรรค์อวยพรนรกเขาคิดว่าจะแข่งกันฝึกยกระดับพลังกับเยี่ยหยางสักหน่อย ตอนนี้ยังไม่ทันชวนก็แพ้หลุดลุ่ย ไม่ต้องเอ่ยถึงแม่นางครึ่งเซียนครึ่งหมา เขาไม่คิดจะแข่งกับนางอยู่แล้วทำไมสวรรค์ชอบรังแกคนตัวเล็ก ๆ อย่างเขาอยู่เรื่อยเลย หากโจวจี้ไหลได้ยินความคิดของหวงฉีเจิ้งคงทุกข์ระทมกว่าเป็นแน่ส่วนชินอ๋องที่ผู้คนนินทาก็ยิ้มแฉ่งหน้าบานเป็นฝาชี กระโดดโลดเต้นเข้ากอดหมับใส่เกอเกอจนกระดูกดังกร๊อบไปทั้งตัว เขาไม่คิดว่าแค่ปลดผนึกปราณยุทธ ระดับลมปราณจะพุ่งพรวดขึ้นมาอยู่ในระดับนี้ สูงกว่าลู่เฉินต้องหลายระดับ จากนี้ไปเขาจะตบหน้าพวกสุนัขขี้นินทาทั้งหลายได้แล้ว“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างมีความสุขจริง ๆ ข้ามันเจ๋ง เปิ่นหวางคือสุดยอดอัจฉริยะ”โจวจี้ไหล “…”“เสี่ยวจี้ไหล ยามซวี[1]วันพรุ่งนี้เรียกพี่น้องที่อยากเรียนเวทมนตร์มาที่ลานฝึกด้านหลัง เปิ่นหวางอารมณ์ดี จะเริ่มสอนพื้นฐานพวกเจ้าพรุ่งนี้เลยละกัน”“ขอรับนายท่าน&rdq
