ใครจะคาดคิดว่าแค่เขียนการ์ดขอพรจากซานต้าในวันคริสต์มาส พรที่ขอจะสมหวังแถมยิ่งใหญ่อลังการดาวล้านดวง
Lihat lebih banyakเมดต่างก็เดินทำความสะอาดทำหน้าที่กันอย่างขวักไขว่ภายในตัวคฤหาสน์เมื่อเจอนายท่านต่างยืนนิ่งทำความเคารพอย่างนอบน้อมก่อนจะขอตัวไปทำหน้าที่ของตนตามเดิมสมัยทำงานนี่เขาต้องเป็นฝ่ายยกมือไหว้หัวหน้าหรือลูกค้าเสมอพอมีคนมาคอยทำความเคารพตัวเองแบบนี้ยิ่งไม่ชินจะหยิบจับอะไรเพียงเอ่ยปากสบายเกิ๊น! เป็นง่อยหมดแน่ๆแบบนี้บริเวณที่ดึงความสนใจของวชิรันได้มากที่สุดก็คือกรีนเฮ้าส์หลังใหญ่ที่อยู่บริเวณสวนหลังบ้านของตัวคฤหาสน์มีพันธ์ุพืชหลากหลายชนิดแถมภายในยังมีพื้นที่พอให้เจ้าตัวผุดโปรเจ็คทำพืชสวนครัวอีกด้วยเดินสำรวจพืชพันธ์ุแปลกตาต่างๆถามไถ่พ่อบ้านจนคอเริ่มแห้งไม่น่าเชื่อว่าการเดินสำรวจตัวบ้านและอาณาเขตทั่วทั้งคฤหาสน์จะกินเวลาหลายชั่วโมงจนฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีใหญ่โตอลังการงานสร้างเสียจริง ความจริงข้าวของเสื้อผ้าของนายท่านคนใหม่ถูกจัดเก็บใช้เวลาไม่นานเท่านั้นแต่เพราะเจ้าตัวอยากจะสำรวจทางหนีทีไล่หรือสิ่งแวดล้อมใหม่ก็เท่านั้นไม่คิดว่าจะกินระยะเวลานานขนาดนี้ได้วชิรันกลับมาถึงห้องนอนของตัวเองที่ชาตินี้เขาไม่คิดว่าจะได้มาอยู่อาศัยมันดูดีมีระดับจนเกินจะฝันเหมือนเพนเฮ้าส์ของพวกดาราฮอลลีวูดไม่ว่าจะเฟอร์นิเจอร์เครื่
พิธีการนี้มีเพียงครอบครัวและญาติมิตรชิดใกล้ ก่อนจะนำยกโลงศพวางบนปราสาทที่วางอยู่บนฟืนกองใหญ่ เหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายที่เจ้าตัวเคยสั่งเสียไว้ก่อนตายกับบรรดาเพื่อนฝูงเท่านั้นดนตรีสามช่าดังขึ้นเพื่อนหญิงชายหรือเพศที่สามต่างลุกมาเต้นสามช่าตามสเตปที่เคยเต้นด้วยกันผู้คนหลายสิบชีวิตสวมชุดอาภรณ์สีดำมาส่งเพื่อนสู่สวรรค์คาลัยเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อดนตรีจบลงเสียงหวีดของประทัดก็ดังขึ้นพร้อมกับไฟที่ลุกไหม้เผาร่างที่ไร้ลมหายใจของวชิรันควันสีดำล่องลอยสู่ท้องฟ้านภาลัยเป็นนิมิตรหมายที่ดีบ่งบอกว่าวชิรันจะได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดีขอให้คนที่อยู่ข้างหลังปล่อยวางและดำเนินชีวิตต่อไปอย่าได้โศกเศร้าเสียใจต่อไปอีกเลยภพภูมินี้หนึ่งชีวิตแตกดับสูญสิ้นเหลือเพียงแต่เถ้าธุลีแต่ภพภูมินี้อีกโลกนึงเป็นวันที่อันดารันหรือวชิรันสวมชุดสูทสีขาวเป็นทางการเดินทางออกจากคฤหาสน์ตระกูลไม่มีอีกแล้วอันดารันหนึ่งตระการบัดนี้มีเพียงอันดารันชองส์คู่สมรสของซานนาส์ชองส์อย่างถูกต้องตามกฎหมายรถหรูหลายสิบคันเคลื่อนตัวไปข้างหน้าพร้อมเจ้านายคนใหม่และสัมภาระกองโตความจริงวชิรันไม่ได้อยากเอาอะไรติดตัวมามายเท่าไหร่นักแต่เพราะนมภัสสรนั่นนี่ก็สำคัญ
วันนี้เป็นวันเผาศพของวชิรันร่างที่ไร้วิญญาณนอนแน่นิ่งในโลงศพไม้สักอย่างดีที่แกะสลักลวดลายได้อย่างวิจิตรบรรจงเพื่อนฝูงไม่ว่าจะตอนเรียนหรือตอนทำงานมากันแน่นขนัดต่างพากันมานั่งสวดครั้งสุดท้ายที่ศาลาในสุสานของหมู่บ้านที่บัดนี้คราคร่ำไปด้วยผู้คนที่สวมชุดไว้ทุกข์สีดำไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้นัดมาเจอกันในงานเผาศพของเพื่อนรักวชิรันเป็นเด็กดีละเป็นที่รักไม่ว่าจะญาติพี่น้องเพื่อนฝูงรวมไปถึงครูบาอาจารย์ทั้งหลายที่ได้รับข่าวต่างก็ตกใจและใจหายกันทั้งนั้นไม่มีแล้วบุคคลอันเป็นที่รักเหลือเพียงแต่ความทรงจำและความดีที่ให้ผู้คนนึกถึงและกล่าวสรรเสริญแมกกี้เพื่อนสาวคนสนิทที่อยู่ด้วยกันจวบจนวินาทีสุดท้ายในชีวิตของวชิรันเธอกล่าวโทษตัวเองและร่ำไห้ตั่งแต่วันนั้นจวบจนถึงวันงานสุดท้ายสองดวงตาบอบช้ำตั้งแต่เจอหน้ากมลาแม่ของรันที่โรงพยาบาลเธอก็กล่าวขอโทษขอโพยยกมือไหว้ผู้เป็นมารดาของเพื่อนสนิทปากก็กล่าวโทษตัวเองถ้าหากเธอไม่ปล่อยขาเพื่อนรักที่กำลังปีนขึ้นบันไดในขณะที่เมามายเจ้าตัวคงไม่อายุสั้นแบบนี้กมลาโอบกอดร่างบางน้อยๆที่สั่นเหมือนลูกนกตกน้ำอุบัติเหตุไม่มีใครอยากให้เกิดยิ่งกับบุคคลอันเป็นที่รักด้วยแล้วกล่าวโทษว่าร้า
“มีอะไรหรือเปล่าครับ”“เมื่อไหร่จะกลับครับ”“…”“เจ้ารัน!! เสียมารยาทคุณซานนาห์ผมต้องขอโทษแทนลูกชายด้วยนะครับแกพึ่งหายป่วยขอคุณอย่าถือสา”“ไม่เลยครับไม่เหนือจากความคาดคิดของผมเท่าไหร่” โอเมก้าที่ไม่เคยเห็นใครนั่งอดทนมาได้เกือบชั่วโมงแค่นี้ก็เกินฝันสำหรับโอเมก้าอย่างอันดารันซานนาห์คิดในใจ“งั้นผมขอตัวกลับก่อนละกันนะครับและขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้” ซานนาห์ค้อมหัวให้อาคเนย์อย่างเคารพก่อนจะหยิบผ้าเช็ดปากที่วางอยู่บนตักมาเช็ดปากพอเป็นพิธีก่อนจะลุกเดินออกไปโดยไม่ล่ำลาโอเมก้าว่าที่ภรรยาเลยสักนิดอาคเนย์ลุกตามไปส่งแขกรอจนรถของอีกฝ่ายแล่นออกจากตัวคฤหาสน์ออกไปก่อนจะหมุนตัวตีหน้านิ่งหมายจะไปสั่งสอนเจ้าลูกชายคนเล็กเรื่องมารยาทสักหน่อยแต่กลับไม่พบอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้วอาคเนย์ทำท่าจะเดินขึ้นไปชั้นสองแต่โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นครืดคราดขึ้นมาเสียก่อนการสั่งสอนบุตรจึงถูกทบไปอีกวันนึงอีกโลกนึงผู้คนต่างโศกเศร้าและเสียใจกับการจากไปของบุคคลอันเป็นที่รักกมลาที่นอนไม่หลับได้รับโทรศัพท์ทางไกลถึงข่าวร้ายจากโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานครเสียงกรีดร้องโหยหวนของผู้เป็นแม่ดังก้องไปทั่วบ้านจนคนอื่นๆสะดุ้งตื่นไป
แม้จะก้าวเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์ของหนึ่งตระการในฐานะลูกชายคนเล็กอย่างถูกต้อง แต่ความสัมพันธ์ภายในบ้านหลังนี้ย่ำแย่เหมือนเดิม วชิรันแทบไม่ก้าวเท้าออกจากห้อง เขารู้สึกไม่ปลอดภัยที่มีอัลฟ่าคนอื่น ๆ ยังปวนเปี้ยนอยู่ภายในบริเวณบ้าน กินนอนอยู่แต่ในห้องตัวเองอย่างไม่รู้เบื่อ ซึ่งสร้างความฉงนให้กับสมาชิกคนอื่น ๆ เป็นอย่างมาก เพราะปกติเจ้าตัวแทบไม่อยู่ติดบ้าน ต้องออกร่าราตรีอย่างน้อยสัปดาห์ละ 3-4 วัน หากไม่ใช้ไม้เด็ดกำราบอย่าหวังว่าจะได้เห็นหน้าค่าตาในตอนกลางวันหรือหัวค่ำอย่างเช่นทุกวันนี้ ทุกคนในบ้านรู้ดีว่าอันดารันความจำเสื่อมแต่ก็ยังหวาดกลัวไม่กล้าเข้าใกล้สุ่มสี่สุ่มห้าอาหารการกินถูกเปลี่ยนใหม่หมดเมื่อก่อนคุณหนูโอเมก้าคนเดียวของบ้านไม่ทานเผ็ดและของหวานแม้แต่น้อยอาหารในแต่ละมื้อต้องถูกจัดสรรตามหลักโภชนาการแต่ว่าตอนนี้อันดารันเปลี่ยนมาทานอาหารรสจัดกินของหวานแถมยังไม่ต้องการรับอาหารตามโภชนาการหรือนับแคลอรี่ในแต่ละมื้อเหมือนเฉกเช่นที่ผ่านมาซึ่งทำให้หัวหน้าพ่อครัวโล่งอกยกมือบนบานขอบคุณพระเจ้ายกใหญ่ คุณหนูอันดารันน่ะหากอาหารการกินไม่ถูกใจละก็เรื่องใหญ่เชียวล่ะแต่ว่าคุณหนูอันดารันคนนี้เปลี่ยนไปคนละ
“เรื่องพันธุกรรมไงคะ รัฐบาลเลยเข้ามามีบทบาทจับคู่ คุณหนูเคยอธิบายให้นมฟังคร่าว ๆ ว่า อย่างโรคเลือดจางมีหลายสายพันธุ์ หากเหมือนกันแต่งงานมีลูกมีโอกาสที่เด็กจะแท้งและตายได้สูง รัฐเลยเข้ามามีบทบาทและจัดสรรคู่ที่เข้ากันได้ทั้งทางพันธุกรรม และการเข้าคู่ของไข่และอสุจิที่สมบูรณ์หลังจากศึกษาและทดลองมาหลายรุ่น ปัจจุบันจึงไม่พบความผิดปกติทางพันธุกรรมที่ก่อให้เกิดโรคหลงเหลืออยู่ มีบ้างเล็กน้อยแต่สามารถเข้าคู่จับคู่เลือกพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ดี ๆ ส่งต่อไปทอด ๆ”“แล้วแบบนี้คนจะยอมแต่งงานกับคนที่เพียงแค่พันธุกรรมเข้ากันได้เหรอครับผมไม่เข้าใจอะไรแบบนี้เลยไม่เหมือนบังคับยังไงครับนมแล้วจะสามารถสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์อบอุ่นมาจากการคัดเลือกจัดสรรนี้ได้ยังไงผมไม่เห็นปลายทางเลยครับ”คุณหนูในตอนนี้ช่างน่ารักชอบถามนั่นนี่เหมือนสมัยเด็กไม่มีผิดเจ้าหนูจำไมเสียจริง“นมยิ้มอะไรครับ”“คุณหนูในตอนนี้ก็ดีนะคะดูมองโลกอย่างเป็นเหตุเป็นผลช่างถามไถ่และไม่ถือตนเหมือนแต่ก่อน”“เมื่อก่อนผมคงทำตัวแย่ๆมากเลยสินะครับ”ภัสสรยิ้มละไมอดีตผ่านไปแล้วเหลือแต่คุณหนูคนใหม่ที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นก่อนตาย“แล้วนมเป็นเบต้าไม่มีการจับคู
เนื่องจากสมัยก่อน ประชากรส่วนใหญ่มักจับคู่กันอย่างอิสระ โดยมักจะเลือกชนชั้นเดียวกัน เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของสายเลือดโดยเฉพาะอัลฟ่า หากรัฐบาลไม่จัดการควบคุมออกกฏหมายการจับคู่ออกมา เชื่อว่าอีกไม่กี่สิบปีประชากรบนโลกใบนี้คงจะลดน้อยลงเหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น หากความหลากหลายทางพันธุกรรมมีน้อยไปก็ส่งผลให้ไม่เกิดพันธุกรรมใหม่ๆรวมไปถึงการปรับตัวเพื่อความอยู่รอดแม้จะออกกฏควบคุมประชากรได้สารพัดแต่มีหลายสิ่งที่เหนือการความคุมของมนุษย์ได้นั่นคือธรรมชาติภัยพิบัติและโรคติดต่อ การกลายพันธุ์ในรุ่นต่อรุ่นจะถ่ายทอดลักษณะการอยู่รอดการต้านทานธรรมชาติให้กับลูกหลานต่อไปรัฐบาลตระหนักอย่างถี่ถ้วนจนได้ข้อสรุปการเข้ากันได้ของอสุจิและไข่ที่รัฐบาลจะเป็นฝ่ายตรวจสอบและเลือกความเข้ากันได้ของสองสิ่งโดยการตรวจเลือดตั้งแต่แบเบาะเป็นเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ทุกคนที่ลืมตาบนโลกใบนี้ไม่มีสิทธิปฏิเสธสิทธิพิเศษในการฝากไข่และอสุจิโดยไม่มีค่าใช้จ่ายหรือในกรณีผู้ที่มีบุตรยากอันเกิดจากปัจจัยทางสุขภาพของเจ้าตัวที่จะได้รับอนุญาตให้อุ้มบุญด้วยปัจจัยนี้และเป็นการส่งต่อพันธุกรรมรุ่นต่อรุ่นไม่ว่าเพศสภาพไหนหากไม่มีความเข้ากันได้ขอ
ก็อก ก็อก“เชิญ” “คุณหนูนมอุ่นโจ๊กและนมมาให้ค่ะเห็นว่ามื้อเย็นคุณหนูแทบไม่แตะอะไรเลย”“ผมกินไม่ลงจริงๆครับ”“นมเข้าใจค่ะแต่ละมื้อก็เป็นแบบนี้คุณหนูไม่ค่อยลงรอยกับคนในบ้านสักเท่าไหร่”“เพราะอะไรเหรอครับ” วชิรันถามพลางคิ้วขมวดเป็นปมโดยไม่รู้ตัวเพราะครอบครัวที่เขาจากมาแตกต่างจากโลกนี้อย่างสิ้นเชิง “อืม…เพราะชนชั้นมั้งคะ”“ชนชั้น?” วชิรันกำลังจะอ้าปากถามรายละเอียดต่างๆพลันนมภัสสรร้องเสียงหลงประนึงโลกจะแตกยังไงยังงั้น“ว้ายคุณหนูแม้จะอยู่ในบ้านก็ต้องสวมปลอกคอนะคะอย่าทะเล่อทะล่าแบบวันนี้อีกมันอันตราย” นมภัสสรแหวใส่คุณหนูของเธอเสียงดังเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวไม่ได้สวมปลอกคอปลอกคอเปรียบเสมือนอวัยวะชิ้นที่ 33 ของโอเมก้าไปเสียแล้ว“ผมอึดอัดที่เหมือนมีอะไรมารัดคอตัวเองตลอดเวลา”“อึดอัดก็ต้องทนหากถูกอัลฟ่ากัดเข้าละก็—”“กัดกันด้วยเหรอกัดทำไมครับ”“เอ่อ…เอางี้ไหมคะทานให้เสร็จก่อนเดี๋ยวนมจะเล่าให้ฟัง”หลังจากทานเสร็จวชิรันก็ได้ความรู้ใหม่ๆและได้ฟังเรื่องราวมากมายจากแม่นมประจำตัวที่ตอนนี้แทบจะตัวติดเขาตลอดเวลาตอนนี้แม้วชิรันจะเป็นเพศชายแต่มีเพศรองเป็นโอเมก้าซึ่งเป็นเพศที่สามารถตั้งครรภ์และให้กำเนิดบุตร
‘เห้ยยยย ใครวะเนี่ย’ วชิรันลูบหน้าตาตัวเอง ผมเผ้าเบ้าหน้าไม่ใช่วชิรันคนเดิมเลยสักนิด สีผิว แม้แต่ร่างกายนี้ ผิวขาวอมชมพู นิ้วมือยาวเรียวสวยแบบฉบับคนไม่เคยทำงานหนัก แม้แต่ตัวเองเขาสรรหาครีมมาบำรุงสารพัดยังไม่ได้ขนาดนี้ รวมไปถึงขนต่าง ๆ ที่ไม่มีให้เคืองลูกกะตา ปากนิด จมูกเชิดรั้นแสดงความเอาแต่ใจของเจ้าตัว ดวงตากลมโตสุกสกาวสีนิล ผมยาวระต้นคอ แถมยังเจาะหูไว้อีกไม่รู้กี่สิบรู ผิวเรียบเนียน นุ่มลื่นไปทั้งตัว ตัวเขาเมื่อก่อนเสียเวลาเสียเงินไปทำหน้า เลเซอร์ขนเสียเงินหลักแสนยังไม่สวยเท่ายัยคุณหนูนี้ที่ว่า ชักสังหรณ์ใจไม่ดีจึงลูบคลำหว่างขาตัวเอง โล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่ยังคลำเจอไอ้จ้อน แม้ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าแต่อย่างน้อยพระเจ้ายังปรานีที่ไม่ส่งวชิรันที่ภายนอกรูปร่างแบบชายฉกรรจ์ไปอยู่ในร่างผู้หญิง ไม่งั้นลำบากกว่านี้หลายเท่า‘เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย’ วชิรันดึงทึ้งผมตัวเองอย่างเสียสติก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เสียงร้องไห้สะอึกสะอึ้นคนที่รอข้างนอกหน้าประตูอย่างภัสสรรีบเปิดเข้ามาโอบอุ้มร่างบางที่เธอรักเหมือนลูกในไส้คุณหนูอันดารันแม้ภายนอกจะดูร้ายกาจแต่ทว่าภายในบอบบางยิ่งกว่า
ซานเอ๋ยซานต้าขอผู้มั่นหน้าควบขี่สุขสมซิกแพ็คเร้าอารมณ์ เคียงคู่ไม่ระทมตลอดกาลร่ำรวยหมื่นแสน (ล้าน) ชีวิตคู่ไม่มีขมโยกย้ายจนระบม กอดกันกลมทุกราตรีหากคุณขอพรจากซานต้าได้หนึ่งข้อ คุณจะขออะไร…วชิรันฉายาแสนแปดแล้วแต่คนจะเรียกแถวบ้านเกิดเรียกบักหล้าชื่อในวงการ ‘รันรัน’ กายป็นชายแต่ใจเป็นหญิงเครื่องหน้าคมคายสูงขาวตามฉบับเด็กหนุ่มจากเมืองเหนือหนุ่มลำปางเมืองรถม้าแต่ทว่าการคีปลุคตลอดที่อยู่ที่บ้านก็ทำให้วชิรันอึดอัดใจอยู่ไม่น้อยพ่อของวชิรัน ‘วชิรวิทย์’ เป็นนายพลยศใหญ่ประจำมณฑลทหารบกที่๓๒จึงได้เข้าสังคมสังสรรค์กับพวกสมาคมแก๊งค์คุณหญิงคุณนายทรงผมกระบังลมเหมือนกันสาดอยู่เสมอความเป็นตัวเองของเขาถูกตีกรอบจากคนรอบข้างความคาดหวังจากลูกชายคนเดียวของบ้านแถมยังเป็นลูกชายคนโตตระกูลรับราชการทหารมาหลายชั่วอายุหรืออยู่ในวงการสีกากีข้าราชการต่างๆมีแต่วชิรันที่ไม่อยากวนเวียนอยู่ในสังคมนั้นสังคมที่ต่างฝ่ายต่างตีสองหน้าหาผลประโยชน์เข้าหาตัวหลังจากเรียนจบม.ปลายจึงตัดสินใจแอดมิชชั่นคณะบัญชีมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของภาคเหนือเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่วชิรันเริ่มขัดแย้งกับพ่อ เรื่องแรกนั่นก็คือการสอบเข้า...
Komen