อารัมภบท

ซานเอ๋ยซานต้าขอผู้มั่นหน้าควบขี่สุขสม

ซิกแพ็คเร้าอารมณ์ เคียงคู่ไม่ระทมตลอดกาล

ร่ำรวยหมื่นแสน (ล้าน) ชีวิตคู่ไม่มีขม

โยกย้ายจนระบม กอดกันกลมทุกราตรี

หากคุณขอพรจากซานต้าได้หนึ่งข้อ คุณจะขออะไร…

วชิรันฉายาแสนแปดแล้วแต่คนจะเรียกแถวบ้านเกิดเรียกบักหล้าชื่อในวงการ ‘รันรัน’ กายป็นชายแต่ใจเป็นหญิงเครื่องหน้าคมคายสูงขาวตามฉบับเด็กหนุ่มจากเมืองเหนือหนุ่มลำปางเมืองรถม้าแต่ทว่าการคีปลุคตลอดที่อยู่ที่บ้านก็ทำให้วชิรันอึดอัดใจอยู่ไม่น้อยพ่อของวชิรัน ‘วชิรวิทย์’ เป็นนายพลยศใหญ่ประจำมณฑลทหารบกที่๓๒จึงได้เข้าสังคมสังสรรค์กับพวกสมาคมแก๊งค์คุณหญิงคุณนายทรงผมกระบังลมเหมือนกันสาดอยู่เสมอความเป็นตัวเองของเขาถูกตีกรอบจากคนรอบข้างความคาดหวังจากลูกชายคนเดียวของบ้านแถมยังเป็นลูกชายคนโตตระกูลรับราชการทหารมาหลายชั่วอายุหรืออยู่ในวงการสีกากีข้าราชการต่างๆมีแต่วชิรันที่ไม่อยากวนเวียนอยู่ในสังคมนั้นสังคมที่ต่างฝ่ายต่างตีสองหน้าหาผลประโยชน์เข้าหาตัวหลังจากเรียนจบม.ปลายจึงตัดสินใจแอดมิชชั่นคณะบัญชีมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของภาคเหนือเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่วชิรันเริ่มขัดแย้งกับพ่อ

เรื่องแรกนั่นก็คือการสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยจปร. ตอนม.4 ส่วนเรื่องที่สองก็เรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยนี่แหละอีกเรื่องคือเขาชอบผู้ชายที่ยังไม่ได้เปิดฉากฉะกันเป็นจริงเป็นจัง

“จะไดเลือกเฮียนบัญชีมีก่าแม่ยิง” (ทำไมเลือกเรียนบัญชีมีแต่ผู้หญิง)

“…”

“บอกหื้อสอบนายร้อยกะบะเอา” (บอกให้สอบนายร้อยก็ไม่เอา)

“กะน้องบะชอบป่อกะเลิกบังคับได้ละกะ” (ก็น้องไม่ชอบพ่อก็เลิกบังคับได้แล้ว)

“เอ่อ…จะถ้าผ่อเลาะจบมาจะยะหยังกิ๋น” (เอ่อ…จะรอดูจบมาจะทำอะไรกิน) พูดเสร็จวชิรวิทย์ก็เดินตึงตังลงไปชั้นล่างอย่างหัวเสียวชิรวิทย์เป็นถึงนายทหารยศใหญ่เป็นผู้บัญชาการมีลูกน้องมากมายสั่งการใดใดไม่มีอะไรไม่ได้ดั่งใจมีแต่ลูกชายของเขาที่ไม่เคยอยู่ในโอวาทหัวแข็งไม่เชื่อฟังและไม่รับความหวังดีจากผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนไหนจะเรื่องเพศสภาพที่รู้อยู่เต็มอก

ก่อนวชิรันจะได้อ้าปากตอบโต้ ‘กมลา’ ผู้เป็นแม่ได้เข้ามาโอบกอดลูกเอาไว้ไม่อยากให้เกิดความบาดหมางใจระหว่างพ่อลูกไปมากกว่านี้

สองดวงตาของวชิรันเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจและผิดหวังผิดด้วยหรือไงที่เขาอยากจะลิขิตชีวิตเลือกทางเดินด้วยตัวเองจะทำอะไรไปไหนจะต้องได้รับความเห็นชอบจากพ่อทุกครั้งไปตั้งแต่ประถมเขาไม่อยากเข้าค่ายโอลิมปิกบ้าบออะไรทั้งนั้นอยากเป็นดัมเมเยอร์ใส่ชุดสวยๆเดินนำขบวนแต่ก็ได้เป็นเพียงหนึ่งในสมาชิกดุริยางค์ทุกอย่างในชีวิตเขาขึ้นอยู่กับคนๆเดียวไม่เคยเลยที่จะได้ตัดสินใจด้วยตัวเองแต่ครั้งนี้และครั้งต่อไปเขาจะไม่ทน

“บะต้องไห้บะต้องไห้แล้วลูก” (ไม่ต้องร้องไม่ต้องร้องแล้วลูก) แม่พูดปลอบพร้อมลูบหลังขึ้นลงอย่างใจเย็นวชิรันซบหน้ากับไหล่ของผู้เป็นแม่มีแต่สองมือนี้ที่คอยโอบอุ้มเขาทุกครั้งที่รู้สึกแตกสลายกอบโกยเศษซากปรักหักพังในใจของเขาให้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาใหม่ซ้ำเล่าซ้ำเล่า

“ป้อบะเกยเข้าใจ๋น้องเลย” (พ่อไม่เคยเข้าใจน้องเลย)

“บ่อเป็นหยังเลยลูกแม่เข้าใจ๋รอป้ออารมณ์ดีก่อยอู้แหมกำไหนเอกสารมอบตั๋วแม่เซ็นหื้อยายกับน้องรินก็รอไปส่งตี่มหาลัยน้องอยากไปผ่อไปหันบ่าเป็นหยังลูกอยากเฮียนหยังกะเฮียนแม่ส่งเอง” (ไม่เป็นไรเลยลูกแม่เข้าใจรอพ่ออารมณ์ดีค่อยพูดอีกทีไหนเอกสารมอบตัวแม่เซ็นให้นายกับน้องรินก็รอไปส่งที่หมาลัยน้องอยากไปดูไปเห็นไม่เป็นไรลูกอยากเรียนอะไรก็เรียนแม่ส่งเอง)

วชิรันร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายแม่เป็นคนเดียวที่รับเขาได้เสมอไม่ว่าจะเรื่องอะไรแม่เป็นสะพานไกล่เกลี่ยให้เขากับพ่อแทบทุกครั้งที่ความคิดเห็นไม่ตรงกันแต่ครั้งนี้เหมือนจะต่อไม่ติดช่วงระยะเวลา 4 ปีที่เรียนมหาลัยก็เป็นช่วงที่พ่อของเขาได้โยกย้ายตำแหน่งไปประจำที่อื่นช่วงปิดเทอมที่กลับบ้านก็แทบไม่เจอจนเรียนจบพ่อก็ไม่ได้มางานรับปริญญาเขาเวลาผ่านล่วงเลยมา 7-8 ปีจนวันนี้วชิรันอายุย่าง 25 ปีเรียนจบตบเท้าเข้ากรุงเทพมาหางานทำใช้ชีวิตได้เต็มที่แต่ก็ยังไม่แต่งสาวเนื่องจากหน้าที่การงานมันค้ำคอแต่นอกเวลางานคือช่วงเวลาแห่งการปล่อยผี

THE STREET CLUB

‘สุขสันต์วันคริสต์มาสและสุขสันต์วันเกิดอีรัน’

หิ้วววววแก๊งกระเทยแก๊งสาวจี๋ที่ยังไม่มีผัวหรือมีผัวแล้วก็มารวมตัวกันในวันที่ 25 ธันวาคมนอกจากเป็นวันเทศกาลแห่งความสุขอย่างคริสมาสต์แล้วยังตรงกับวันคล้ายวันเกิดของวชิรันอีกด้วยย่าง 25 ปีที่เลื่องลือหนักหนาว่าเบญเพศแม่กับยายโทรมาตั้งแต่ไก่โห่ 6 โมงเช้าบอกว่าเขาตกราหูดวงถึงฆาต (หมอเมี่ย) หมอดูชื่อดังเค้าทักเอาไว้เมื่อวานจะโทรตั้งแต่เมื่อวานก็เกรงใจเพราะดึกแล้วกว่าจะได้คิวยายเคี้ยวหมากจนเหงือกแห้ง

“ลูกเปิ้นว่าจะตกตุ๊กเลือดออกยางออกดวงถึงฆาตอี้วะแม่ไจ๋บะดียายอยากหื้อมาบวชสัก 7 วันน้องลางานได้ก่อลูก” (ลูกเขาว่าจะตกทุกข์เลือดออกดวงถึงฆาตเลยนะแม่ใจไม่ดียายอยากให้กลับมาบวชสัก 7 วันลางานได้ไหม)

“หาาาต้องบวชเลยกะ” (หา…ต้องบวชเลยเหรอ)

“แม่นแล้วลูกบวชสะเดาะเคราะห์ต้องเตรียมขันธ์ 5 ยายจะยะสะตวงหื้อปิ๊กบ้านมาได้ก่อลูกมาทำบุญสืบชะต๋าต่ออายุ” (ใช่แล้วครับบวชสะเดาะห์เคราะห์ต้องเตรียมขันธ์ 5 ยายจะทำสะตวงให้กลับบ้านมาทำบุญสืบชะตาต่ออายุ)

“ปิ๊กบ่าได้ครับแม่จ้ำจ้วนต้องเขียนลาซะป๊ะบ่าตันแต้ๆครับ” (กลับไม่ได้ครับแม่กระทันหันไปต้องเขียนใบลาเยอะแยะ)

“อั้นเตอะแต่กะระวังฮักษาเนื้อฮักสาตั๋วเด้อลูกบุญรักษา” (งั้นเหรอแต่ก็ระวังรักษาเนื้อรักษาตัวนะลูกบุญรักษา)

ก่อนผู้เป็นแม่จะร่ายอีกยาวไหนจะยายที่วิตกกังวลเกี่ยวกับเคราะห์กรรมของเขาช่วงสิ้นปีมีสวดมนตร์ข้ามปีและสืบชะตาในวันขึ้นปีใหม่ที่จัดขึ้นทุกปีบ้านใกล้วัดอย่างเขาก็รำคาญหน่อยนอนฟังเสียงสวดทั้งคืนแถมยังโยงสายสินจญ์จากวัดมาเชื่อมกับตัวบ้านบริเวณวัดด้วยเออ…ความเชื่อไม่เข้าใครออกใคร