ตอนที่5 เรื่องในใจ

“ไม่สนใจแต่ชวนเค้าทานข้าวเย็นด้วยกันนี่หมายความว่ายังไงน้า..”

ปลายฝันเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มกลับไปได้ก็ได้ทีเอ่ยหยอกเพื่อนเธอเสียงอ่อน

“หมายความว่าเป็นคนมีมารยาทไงเค้าอุตส่าห์ช่วยมาส่งถึงที่แถมยังให้คนมาลากรถไปที่อู่อีก...แล้วนี่มิลินกับแพรวาจะมาถึงตอนไหน”

พราวพิ้งค์ขมวดคิ้วส่ายหัวให้คนที่ทำตัวเป็นแม่สื่อแม่ชักก่อนจะถามถึงเพื่อนสนิทอีกสองคนที่บอกว่าจะมาถึงในวันนี้แต่เย็นแล้วก็ไม่ยักจะเห็น

“อีกเดี๋ยวคงถึงแล้วล่ะ..ไปเดี๋ยวฉันไปช่วนทำกับข้าวในครัว”

“ห้ามพูดเชียคุณคีรินอีกไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้หาช่างแต่งหน้ามาเองเลย”

“โอ๋ๆ..แค่นี้ทำเป็นงอนไปได้”

สองสาวคุยกันจบก็รีบสาวเท้าเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารเย็น

ภคพลอยู่ในในชุดนอนสีเทายืนกอดอกพิงหน้าต่างช่วงกลางดึกดวงตาคมนัยน์ตาสีฟ้ายืนจ้องแหวนเพชรวงน้อยในมือไม่วางตา แหวนวงนี้ควรจะอยู่กับเจ้าของมันนานแล้วแต่ติดตรงที่เขานั้นไม่มีโอกาสได้ให้และคิดว่าคงจะเก็บตายไว้อย่างนี้เห็นจะดีแล้ว

ก๊อกๆๆ

มือหนารีบเก็บแหวนวงเล็กเข้าในกระเป๋าก่อนะจะเดินดุ่มไปเปิดประตูหากเดาไม่ผิดคงจะเป็นพี่ชายของเขาที่น่าจะนอนไม่หลับเพราะแปลกที่เช่นเดียวกับที่เขานั้นเป็น

“อย่าบอกว่านอนไม่หลับ”

ภคพลทักทายพี่ชายหน้าระรื่นเป็นโนแอลพี่ชายของเขาจริงๆอย่างที่คิด

“อืม..เลยมาหาเพื่อนคุย”

ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องน้องชายทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาปลายเตียง

“ดื่มกันหน่อยไหม”

ในเมื่อคืนนี้เขาและพี่ชายต่างก็หลับยากเวลานี้จึงเป็นเวลาที่ดีที่จะสังสรรค์กันตามประสาพี่น้อง

“ก็ดี...อืม..ปกติฉันเห็นนายจะมีคนข้างกายไม่ซ้ำหน้าทำไมตอนนี้ไม่มีซะล่ะ”

โนแอลพยักหน้าก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่คาใจตั้งแต่เจอกันเมื่อเย็น

“ก็อยากอยู่แบบสงบๆเงียบๆคนเดียวบ้าง..”

ภคพลหลุบสายตาลงต่ำเล็กน้อยทั้งตอบคำถามพี่ชายตนเสียงอ่อนเขาฝืนยิ้มให้อีกฝ่ายดูว่าไม่มีอะไรในใจก่อนจะหมุนตัวออกไปจากห้องเพื่อไปเอาเครื่องดื่มที่ชั้นล่าง

โนแอลนั่งเงียบแม้นจะไม่ค่อยได้เจอน้องเท่าไรนักแต่สายตาท่าทีของภคพลทำให้เขารู้ได้ว่าน้องตนนั้นมีเรื่องในใจที่ไม่อยากบอกใคร ให้เขาเดาคงไม่พ้นเรื่องความรักเพราะคนเจ้าชู้ที่มีผู้หญิงข้างกายตลอดอย่างภคพลคงไม่ขาดผู้หญิงเพราะคำว่าอยากอยู่เงียบๆคนเดียวแน่นอน

โนแอลเป็นฝาแฝดกับนาดีลลูกชายของภูริชกับภรรยาชาวฝรั่งเศสหลังจากที่โนแอลและนาดีลเกิดได้ไม่นานแม่พวกเขาก็เสีย ไม่นานนักภูริชก็ได้เจอกับแม่ของภคพลเธอจึงดูแลโนแอลและนาดีลดั่งลูกในไส้พอมีภคพลออกมาทั้งสามก็รักกันมากเช่นพี่น้องแท้ๆ

โนแอลกับนาดีลมีกิจการอยู่ที่ฝรั่งเศสกันทั้งคู่เมื่อกิจการดำเนินไปได้ยิ่งสวยพวกเขาก็ยิ่งยุ่งกับการพัฒนาบริษัทจนไม่ค่อยมีเวลากลับมาที่ไทยเท่าไรนัก โนแอลเป็นคนเดียวที่หาเวลากลับมาได้ส่วนนาดีลนั้นยังปลีกตัวกลับมาไม่ได้จริงๆเพราะติดธุระที่จะต้องไปคุยกับคู่ค้าอยู่ที่สิงคโปร์

โนแอลเป็นหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่กำยำล่ำสันเขาสูง185ผิวขาวใบหน้าคมผมสีน้ำตาลตัดรองทรงสูงคิ้วหนาได้รูปสวยตาคมนัยน์ตาสีนิลจมูกโด่งเป็นสันปากหนาเป็นกระจับสีชมพู ค่อนข้างเป็นคนที่สุภาพอบอุ่น พูดน้อย และไม่ค่อยได้ออกสังคมเท่าไรผิดกับน้องชายอย่างนาดีลและภคพลที่สองคนนี้แม้นจะคนละแม่แต่นิสัยเหมือนกันทุกอย่าง

“อย่าดื่มเยอะล่ะ..ยังต้องทานยาอยู่ไม่ใช่หรือไง..”

โนแอลยื่นมือรับแก้วไวน์ที่น้องชายพึ่งเทใส่แก้วให้

“ผมดื่มหนักตั้งแต่กลับจากโรงพยาบาลแล้วครับก็ไม่เห็นเป็นอะไรคนอย่างผมแข็งแรงอยู่แล้วพี่อย่าห่วงเลย”

คนที่ถูกเป็นห่วงตอบกลับหน้าระรื่นทั้งกระดกไวน์อึกใหญ่ต่อหน้าพี่ชายทำเอาโนแอลนั่งส่ายหัวยิ้มอ่อนจะกี่ปีน้องชายของเขาก็ยังคงมีนิสัยหัวรั้นเช่นเคยไม่รู้ว่าจะมีใครมาปรามนิสัยแบบนี้ได้เลย

เช้าวันต่อมาเสียงอึกกระทึกของกลองยาวจากบ้านเจ้าบ่าวที่แห่ขบวนกันมารับเข้าสาวที่บ้านของพราวพิ้งค์ดังสนั่นผู้คนที่ร่วมขบวนมากหน้าหลายตาทั้งคนในไร่และผู้ใหญ่ในพื้นที่ที่รู้จักกับแดนไทย

เจ้าบ่าวอย่างแดนไทยวันนี้อยู่ในชุดสูทซาตินสีเทายิ้มแก้มปริตั้งแต่ตื่นขึ้นมาดีใจที่จะได้ตกแต่งภรรยาที่กำลังท้องอย่างเป็นทางการเสียที

ทางด้านปลายฝันเจ้าสาวที่กำลังท้องโตอยู่ในชุดเดรสเกาะอกสีขาวปักเลื่อมลายเงินเป็นดีเทลเล็กๆสีขาวกระโปรงผ้าแก้วฟูฟ่องยาวเลยเข่าเล็กน้อยดูน่ารักเหมาะเจาะกับร่างของคนท้องในตอนนี้เป็นอย่างมาก

ใบหน้าสวยหวานของปลายฝันถูกพรางพิ้งค์เนรมิตให้เป็นคนที่สวยที่สุดโดยการแต่งหน้าอ่อนๆเน้นให้เจ้าสาวดูสดใสทรงผมรวบเกล้ามวยต่ำปักมุกเล็กน้อยพองาม

“ลูกแม่สวยที่สุดเลยวันนี้”

เปรมสุดาเอ่ยชื่นชมก่อนจะรวบตัวเจ้าสาวมากอดทั้งยินดีทั้งใจหายที่รู้ว่าลูกจะมีครอบครัวจริงๆแล้ว