ตอนที่31 ผิดคน

ดนัยหนุ่มวัยสามสิบห้าเขาเข้ามาทำงานในบริษัทของภูริชเพราะมีจุดหมายที่ต้องการก็คือเอาชีวิตนาดีลเพราะแค้นที่นาดีลนั้นหลอกน้องสาวของเขามีสัมพันธ์ด้วยจนเกิดท้องแล้วไม่รับผิดชอบแถมยังส่งคนมาพาน้องสาวของเขาไปทำแท้งและขาดการติดต่อไปจนน้องสาวของเขาคิดสั้นฆ่าตัวตายเหตุนี้เขาจึงคิดว่าชีวิตก็ควรจะแลกด้วยชีวิต

ที่ภูริชต้องร้อนรนขับรถออกมาเองจนเกิดอุบัติเหตุก็เป็นเพราะฝีมือของเขาเพียงแค่ทำให้รถมีปัญหานิดหน่อยแล้วก็โทรไปบอกความจริงว่านาดีลจะพาน้องสาวของเขาไปทำแท้งคนเป็นพ่ออย่างภูริชที่ไม่อยากให้ใครมารู้ความชั่วของลูกตัวเองจึงเลือกที่จะขับรถออกมาคนเดียวตามที่ดนัยได้วางแผนเอาไว้

ก้องภพมารับพราวพิ้งค์กลับมาที่บ้านของภคพลในช่วงเย็นโดยยังไม่ได้บอกเรื่องที่ภคพลนั้นเกิดอุบัติเหตุเพราะกลัวว่าหญิงสาวนั้นจะตกใจ

“คุณพิ้งค์พาคุณหนูพักผ่อนตามสบายเลยนะครับส่วนอาหารเย็นผมสั่งมาเรียบร้อยแล้วอยู่ที่โต๊ะอาหารในครัวครับ”

“แล้วคุณพอลไปไหนคะ...เค้าจะกลับมาเมื่อไร”

พราวพิ้งค์รีบชิงถามก้องภพขณะที่เขาจะหันหลังเดินออกไปจากบ้านหลังจากที่มาส่งเธอ

“เอ่อ..คุณพอลติดประชุมด่วนครับคืนนี้น่าจะไม่ได้กลับนะครับคุณพิ้งค์”

“ค่ะ”

ก้องภพจำเป็นต้องโกหกเพราะตอนนี้อะไรๆก็ฉุกละหุกไปหมดเขาต้องไปจัดการกับคนที่ทำเรื่องเพราะตำรวจแจ้งมาว่าจับดนัยได้แล้วพรุ่งนี้หากอะไรเรียบร้อยแล้วเขาจะเป็นคนบอกทุกอย่างกับพราวพิ้งค์ให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับภคพลเอง

พราวพิ้งค์ง่วนอยู่กับยัยหนูพลอยขวัญจนดึกเพราะเด็กหญิงงอแงหนักไม่ยอมนอนง่ายๆเธอเองก็ไม่เคยเห็นลูกเป็นเช่นนี้เหมือนกัน

กว่าจะพาเจ้าก้อนกลมเข้านอนได้ก็เป็นเวลาเกือบจะสี่ทุ่มหลังจากนั้นหญิงสาวจึงเริ่มที่จะเข้าไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนแต่พอจะล้มตัวนอนเธอก็ดันนอนไม่หลับ

ร่างบางในชุดนอนจึงมายืนพิงบานกระจกหลังห้องนอนที่สามารถมองทอดไปยังสระว่ายน้ำใหญ่ได้พลันสมองก็คิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ที่นี่

ในตอนนี้เธอเข้ามาในบ้านหลังนี้ด้วยความจำเป็นเพราะต้องการเงินที่จะเอาไว้เรียนหลังจากนั้นที่นี่ก็สร้างความสะดวกสบายให้เธอมากมาย..โดยแลกกับการที่เธอจะต้องเป็นคู่นอนให้กับภคพล

แต่ชีวิตของเธอในตอนนั้นก็เปรียบประหนึ่งภรรยาของชายหนุ่มที่ต้องดูแลเรื่องงานบ้านและของใช้ส่วนตัวของเขาทุกอย่างเพียงแค่ไม่ได้รับความรักจากภคพลและออกปากออกเสียงอะไรไม่ได้เวลาที่เขาพาผู้หญิงอื่นเข้ามา..

ในคราแรกยังวางเฉยได้เพราะไม่มีความรู้สึกแต่เมื่อมีความรู้สึกรักชายหนุ่มขึ้นมาแล้วเธอก็ทำใจที่จะเห็นเขายุ่งกับผู้หญิงคนไหนไม่ได้อีกวิธีที่ดีที่สุดที่คิดได้ตอนนั้นคือเธอต้องหนีไป

และวันนี้ก็ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะได้กลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้งหวังในใจว่าภคพลคงจะไม่กลับไปมีนิสัยเช่นเดิมอีกไม่เช่นนั้นเท่ากับแผลในใจที่มันกำลังจะหายของเธอมันถูกทำให้อักเสบขึ้นมาใหม่และคงจะเจ็บระบมกว่าเดิมไม่น้อยเลยทีเดียว

  

วันต่อมา

โนแอลเดินทางมาที่สถานีตำรวจตั้งแต่เช้าเขาใช้สิทธิ์ความสนิทกับตำรวจที่นี่นิดหน่อยเพื่อขออยู่คุยกับดนัยตามลำพังเพราะอยากจะรู้จากปากดนัยเองเหลือเกินว่าแค้นอะไรนักหนาถึงได้ทำกับพ่อและน้องของเขาได้

“ทำทำไม..”

โนแอลเอ่ยเสียงแข็งดวงตาคมของเขามองจ้องไปยังคนตรงหน้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อแต่ยังดูสงบนิ่งราวกับเสือที่กำลังลอบมองเหนื่อหาโอกาสขย้ำ

“ให้พ่อมึงเจ็บไงมึงจะได้มาให้กูจัดการง่ายๆแต่น้องมึงดันโง่เอาตัวมาขวางก่อนเอง”

ดนัยจ้องตาอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัวทั้งยังยกยิ้มมุมปากเอ่ยน้ำเสียงยียวนอีกฝ่ายโดยไม่รู้สึกผิด

เพียะ

ท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวของดนัยทำโนแอลฟิวส์ขาดเขาวาดหลังมือสะบัดเข้าแก้มซ้ายของดนัยจนหน้าหัน

“หึ่.. “

ดนัยหันมายกยิ้มท้าทายคนตรงหน้าทั้งที่ยังหน้าชาที่มุมปากก็ยังมีเลือดซิบ

“กูไปทำอะไรให้มึงแค้นนักหนา...กูไม่เคยรู้จักมึง”

“ใช่มึงไม่เคยรู้จักกู...แต่มึงรู้จักน้องสาวกู...มึงคือนาดีลผู้ชายเฮงซวยที่ทำน้องกูต้องฆ่าตัวตาย...สิ่งที่ครอบครัวมึงเจอก็สมควรได้รับแล้ว”

น้ำเสียงที่ต่อปากต่อคำของสองหนุ่มแข็งกร้าวอย่างไม่มีใครยอมใครและแล้วเรื่องก็ได้กระจ่างกับโนแอลว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอะไร

“มึงดูให้ดีว่ากูคือใคร”

สิ้นเสียงของโนแอลดนัยก็เริ่มมองไปยังนัยน์ตาของคนตรงหน้าอีกครั้งบวกกับสงสัยท่าทีเงียบขรึมที่เห็นตั้งแต่แรกของคนที่กำลังจ้องเขาเขม็งตอนนี้เขาก็พอจะเดาได้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่นาดีลอย่างที่คิด

“เฮ่อ...”

ดนัยหันหน้าหนีโนแอลด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ดูท่าเขาจะทำผิดพลาดไปเสียทุกอย่างลงทุนทำให้ภูริชเจ็บคิดว่านาดีลจะบินมาที่ไทยแต่กลับเป็นโนแอลและเขาก็ยังมองไม่ออกว่าไม่ใช่นาดีลแถมขับรถชนผิดคนอีกต่างหาก

“นาดีลทำอะไร”

“มันมาหลอกให้น้องกูรัก...มันเป็นพ่อเด็กในท้องน้องกู...มันบังคับให้น้องกูไปทำแท้ง..ไอ้ชาติชั่ว..”

สิ้นเสียงสบถอย่างไม่พอใจของดนัยโนแอลก็นั่งเงียบคราแรกเขาอยากจะสั่งสอนอีกฝ่ายที่ทำเลวกับคนในครอบครัวของเขาแต่เมื่อรู้ว่าดนัยนั้นสูญเสียอย่างน่าทรมานเหมือนกันเขาจึงเดินออกจากห้องมาอย่างเงียบๆทางด้านของดนัยเขาจะให้ตำรวจจัดการต่อไปแต่นาดีลที่จะเดินทางมาถึงไทยในอีกสองวันข้างหน้าเห็นทีเขาจะต้องเค้นกันหนัก

เช้าของวันต่อมาเป็นเช้าที่ไม่สดใสเท่าไรนักของพราวพิ้งค์เพราะหญิงสาวต้องมารับรู้ว่าตอนนี้ภคพลนอนเจ็บหนักอยู่ที่โรงพยาบาลเธอเอะใจตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่ามันจะต้องมีเรื่องอะไรแน่นอนและแล้วก็เกิดขึ้นจริงๆ

“แล้วนี่คุณพอลบาดเจ็บตรงไหนบ้างคะ”

“ที่หนักก็คือหัว.. มีไหปลาร้าแตกแขนซ้ายหักครับ.. ตอนนี้ต้องประเมิณกันเป็นชั่วโมงต่อชั่วโมง”

หญิงสาวนั่งหน้าเจื่อนมือไม้อ่อนกลืนน้ำลายไม่ลงกลัวเหลือเกินว่าภคพลนั้นจะพ่ายแพ้ต่อการบาดเจ็บครั้งนี้ไป

“คุณพิ้งค์ไม่ต้องห่วงยังไงพอลก็ต้องกลับมาเป็นปกติผมให้สัญญา”

ณดลรับปากกับพราวพิ้งค์เมื่อเห็นว่าเธอใจเสียหนักแม้นตอนนี้จะกังวลกับอาการของเพื่อนตัวเองพอสมควรแต่อย่างไรเขาก็ต้องช่วยภคพลให้ได้

สองวันต่อมา

“นายจะมาบอกว่าไม่รู้ไม่ได้”

โนแอลนั่งเค้นนาดีลเรื่องของนับดาวน้องสาวดนัยพักใหญ่ตั้งแต่น้องชายฝาแฝดของเขากลับมาถึงบ้าน

“ก็ฉันไม่ได้ให้นับดาวไปทำแท้งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอท้อง”

นาดีลเริ่มมีทีท่าหัวเสียเพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่านับดาวท้องครั้งมาที่เมืองไทยสองปีก่อนเขาก็แค่คบกับนับดาวแบบพาร์ทเนอร์เท่านั้นเธอเองก็รู้และอีกอย่างเชื่อว่าตัวเองไม่เคยพลาดที่จะป้องกันทุกครั้งที่นอนกับใคร

“นายพูดจริงใช่หรือเปล่า”

“ฉันเป็นคนกล้าทำก็กล้ารับ..แถมไม่เคยลืมที่จะป้องกันทุกครั้งที่นอนกับผู้หญิงคนไหนด้วย”

“งั้นนายก็ต้องไปหาหลักฐานมาแก้ต่างให้ตัวเองแล้วล่ะ”

“เรื่องนั้นต้องทำอยู่แล้ว..แต่ขอถามหน่อยว่าเรื่องนี้คุณยายรู้แล้วใช่หรือเปล่า”

“อืม”

“งั้นรับสายแทนฉันหน่อยสิ”

นาดีลวางมือถือของเขาตรงหน้าโนแอลตอนนี้สายที่โทรมาไม่เคยเว้นว่างก็เป็นสายของคุณยายซึ่งนาดีลรู้เลยว่าหากเขารับคงถูกสวดหูชาแน่

“จัดการเอาเองเลย”

โนแอลส่ายหัวก่อนจะเดินหนีน้องตนไปแค่เรื่องที่เกิดกับครอบครัวเขาก็ปวดหัวแย่แล้วหากจะต้องมาแก้ต่างกับคุณยายแทนนาดีลคงปวดหัวหนักกว่าเดิมหลายเท่า