ตอนที่1 ปล่อยให้ท้อง

ครื่นน... ซ่าาาา....

ค่ำคืนที่พายุโหมกระหน่ำซัดสาดกับหลังคาบ้านริมรักหลังเล็กจนเกิดเสียงดังลมห่าใหญ่ก็พัดแรงไม่ยอมหยุดจนพราวพิ้งค์หญิงสาวในชุดนอนสีหวานนั้นนอนไม่หลับด้วยห่วงกลัวว่าต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านจะโค่นลงมาทับบ้านหลังเล็กของเธอ

“ทำไมลมแรงแบบนี้นะ”

มือเรียวแหวกม่านสีครีมมองลอดผ่านหน้าต่างบานกระจกออกไปยังข้างนอกบ้านด้วยสีหน้ากังวล

เปรี้ยงง..

“ว้ายย..”

สาวเจ้าสะดุ้งโหยงกรีดร้องเสียงดังเมื่อจู่ๆอัสนีบนฟากฟ้าก็ฟาดลงมาเสียงดังกระหึ่มจนบ้านสั่นไปทั้งหลัง

“แอะ...แอ้...”

เสียงของยัยหนูตัวน้อยที่นอนอยู่ในเปลส่งเสียงงอแงเพราะความตกใจเสียงฟ้าจนตื่นคนเป็นแม่จึงรีบเดินห่างออกจากบานหน้าต่างปรี่เข้ามาอุ้มลูกสาวมากอดไว้ในอ้อมอก

“ชู่ว...ไม่เป็นอะไรนะคะ..แม่อยู่นี่แล้วน้าคนเก่ง”

“แอ้..แง่..แง่..”

ยัยหนูแก้มย้วยวัยสองขวบยังคงร้องให้ไม่คิดผ่อนจนคนเป็นแม่ต้องรีบเปิดฝาขวดนมให้คนที่กำลังงอแงได้กินนมเสียงร้องจึงสงบลงได้มือเรียวขยับตบก้นลูกสาวเบาๆขณะที่เจ้าแก้มย้วยกำลังง่วนอยู่กับการกินนมเพื่อเป็นการกล่อมให้หลับ

พราวพิ้งค์เปรยสายตามองลูกสาวที่อยู่ในอ้อมอกพรางนึกถึงคนที่เป็นพ่อของลูกด้วยใบหน้าของลูกสาวไม่มีส่วนไหนเลยที่เหมือนกับเธอ

“ถ้าพ่อเค้ารู้ว่าแม่มีหนูเค้าจะว่ายังไงนะ”

เสียงหวานเปรยอ่อนดวงตากลมโตหลุบลงต่ำนัยห์ตาฉายแววเศร้าพราวพิ้งค์เชื่อว่าคนๆนั้นคงไม่สบอารมณ์แน่หากรู้ว่าเธอปล่อยให้ตัวเองท้องแต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่คิดจะกลับไปเจอเขาหรือบอกกับเขาเรื่องลูกอยู่ดี

พราวพิ้งค์คุณแม่เลี้ยงเดี่ยววัย24ปีเธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กหุ่นนาฬิกาทรายอกเป็นอกเอวเป็นเอวสูง158หน้าตาน่ารักน่าชังใบหน้าของเธอรูปไข่ผมยาวดกดำสลวยคิ้วเรียวบางได้รูปดวงตากลมโตดั่งลูกแมวขนตางอนยาวปากนิดจมูกหน่อยผิวพรรณผุดผ่องขาวอมชมพู

หญิงสาวค่อนข้างเป็นคนที่เข้มแข็ง​ มองโลกในแง่ดี​ แอบมีนิสัยติดลูกดื้อเล็กน้อยแต่จะทำนิสัยเช่นนี้กับบางคนเท่านั้น

ก่อนหน้านี้เมื่อเรียนอยู่มหาลัยปี2จากที่เป็นลูกคุณหนูอยู่สบายกับคนเป็นพ่อทางบ้านของเธอก็ถูกฟ้องล้มละลายพ่อของเธอก็เครียดจนหัวใจวายเสียชีวิต

หลังจากนั้นชีวิตของเธอก็เคว้งคว้างเงินที่จะใช้เรียนก็ไม่มีเธอจึงต้องทำงานกลางคืนที่ผับแห่งหนึ่งเพื่อหาเงินเรียนให้จบเพราะการศึกษาคือทางเดียวที่จะทำให้เธอมีชีวิตที่ดีในอนาคต

แต่เงินพนักงานเสริฟก็ไม่ได้เยอะจนทำให้พอจ่ายค่าเทอมที่แสนจะแพงได้เธอจึงตัดสินใจที่จะเป็นผู้หญิงของชายหนุ่มเงินหนาคนที่เสนอให้เธอเป็นคู่นอนให้เขาแลกกับเงินก้อนโตที่จะทำให้เธอใช้ชีวิตได้อย่างสบายแต่ห้ามทำตัวเป็นเจ้าของเขาเท่านั้น

ระยะเวลาที่พราวพิ้งค์อยู่ในชีวิตของชายหนุ่มร่วมสองปีคำสั่งที่ห้ามทำตัวเป็นเจ้าของชายหนุ่มพราวพิ้งค์ก็เริ่มทำไม่ได้เพราะหลงรักเขาไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ตัวบางวันยิ่งเห็นเขาคนอื่นเข้าบ้านเธอก็เจ็บปวดทรมานไม่อยากจะรับรู้ว่าเขาต้องใกล้ชิดผู้หญิงคนไหนจนทำให้เธอตัดสินใจหนีไปจากเขาหลังเรียนจบ

หญิงสาวหนีมาอยู่ที่เชียงใหม่มาอยู่ที่บ้านเก่าของยายไม่นานนักเธอก็ได้รู้ตัวว่าตั้งท้องลูกของชายหนุ่มเธอไม่ได้เสียใจเพราะตั้งใจที่จะไม่กินยาคุมก่อนจะหนีมาอยู่แล้วแม้นเธอไม่มีเขาอยู่ในชีวิตแต่ยังมีลูกที่เป็นตัวแทนของเขามาเติมเต็มชีวิตของเธอให้ได้มีเป้าหมายชีวิตว่าต่อไปนี้จะอยู่และทำเพื่อใคร

พราวพิ้งค์ทำงานเป็นบัญชีให้กับไร่เหมวัตไร่ของพ่อเลี้ยงแดนไทยตั้งแต่เธอเริ่มตั้งท้องอ่อนๆจนถึงตอนนี้​ คนในไร่ดูแลเธอดั่งลูกหลานการเป็นอยู่ที่นี่จึงทำให้เธอค่อนข้างมีความสุขจนลืมความทุกข์ในอดีตไปได้พอสมควร

กรุงเทพมหานคร

โรงพยาบาล

คนที่กำลังนอนเจ็บจากการถูกยิงที่หัวไหล่อย่างภคพลนอนมองเพดานห้องพักฟื้นด้วยความเบื่อหน่ายเป็นวันที่สองแล้วที่เขาต้องนอนเป็นผักอยู่เช่นนี้เพราะเพื่อนตัวดีที่รักษาไข้เขายังไม่ยอมให้กลับบ้านง่ายๆ

ภคพลหนุ่มวัย36รูปร่างหล่อเหลาเปรียบนายแบบใบหน้าลูกครึ่งคมเข้มด้วยมีแม่เป็นคนอังกฤษสูง190ร่างกายกำยำบึกบึนผิวขาวผมสีน้ำตาลไถเปิดข้างวินเทจคิ้วดกตาคมนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลจมูกโด่งเป็นสันปากหนาเป็นกระจับ

นิสัยค่อนข้างเป็นคนโผงผางเอาแต่ใจ​ เจ้าชู้​ ไม่ชอบผูกมัด​ เป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลซึ่งมีพี่ชายต่างมารดาถึงสองคน

แม้นไม่เรียกตัวเองว่ามาเฟียแต่อิทธิพลของเขาก็เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ธุรกิจทั้งขาวและเทามีศัตรูประปรายเพราะเป็นคนโผงผางครั้งนี้ที่เจ็บตัวก็มาจากศัตรูที่ไม่รู้ว่าเป็นพวกไหนอีกเช่นกัน

“ไง.. คนของนายบอกว่านายไม่ยอมกินอะไรเลย”

ณดลหมอหนุ่มไฮโซเพื่อนรักที่สนิทของภคพลพ่วงตำแหน่งหมอประจำตัวของชายหนุ่มที่นอนเป็นผักอยู่ตอนนี้เขาต้องรีบเข้ามาดูคนไข้เมื่อคนสนิทที่ดูแลภคพลแจ้งว่าเพื่อนของเขาไม่ยอมทานอาหาร