ตอนที่33 คนรักเก่า

ก๊อกๆๆ

สายตาของสองหนุ่มมองไปยังประตูที่กำลังจะมีคนเข้ามาเมื่อภคพลเห็นว่าเป็นใครเขาก็มีสีหน้าไม่สบอารมณ์ในทันที

“คุณพอลคะ”

พราวพิ้งค์สาวเท้าเข้ามานั่งข้างเตียงของภคพลด้วยใบหน้าระรื่นมือเรียวรีบกอบกุมมือของชายหนุ่มเอาไว้แน่นด้วยความดีใจที่เห็นเขานั้นฟื้นขึ้นมาได้เสียที

“กลับมาทำไม”

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะถามไถ่อาการของภคพลกับณดลคำถามน้ำเสียงเสียงห้วนของคนเจ็บก็ทำให้พราวพิ้งค์หน้าเสียกะทันหันไม่รู้ว่าเขาจะแกล้งอะไรเธอถึงได้ทักทายกันเช่นนี้

“ผมขอคุยกับคุณพิ้งค์หน่อยครับ”

ณดลรีบเรียกพราวพิ้งค์ออกมาคุยกันข้างนอกเพราะมีเรื่องที่หญิงสาวจะต้องรับรู้ถึงอาการที่ไม่ค่อยจะดีนักของภคพล

“พอลความทรงจำหายไป...ที่จำได้ก็น่าจะสามปีที่แล้วครับ”

“สามปีที่แล้วเหรอคะ?”

พราวพิ้งค์เสียงสั่นมือไม้อ่อนเท่ากับว่าภคพลคนที่เจ็บอยู่ตอนนี้ยังเป็นคนเดิมคนที่เอาแต่ใจโผงผางเจ้าชู้และข้อสำคัญคือเขายังคงมองเธอเป็นแค่คู่นอนที่ไม่ต้องการให้มีอะไรผูกมัด

ฟึ่บบ

“คุณพิ้งค์”

ณดลรีบประคองพราวพิ้งค์เมื่อร่างบางฟุบกองลงกับพื้นดั่งคนไร้เรี่ยวแรงอาการข้างเคียงหลังการบาดเจ็บของภคพลนี่คือสิ่งที่พราวพิ้งค์ไม่อยากให้เกิดที่สุด

หลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราวหน่วงหัวใจพราวพิ้งค์ก็ตัดสินใจว่าจะยังไม่ให้ภคพลรับรู้เรื่องลูกเพราะรู้ดีว่าเขาไม่คิดมีพันธะผูกพันธ์กลัวว่าภคพลที่ยังมีนิสัยเดิมจะเมินเฉยต่อลูกเธอไม่อยากเห็นภาพนั้นที่สุด เมื่อทุกคนได้รับรู้ความต้องการของพราวพิ้งค์ก็ยอมรับในการตัดสินใจของเธอโดยไม่มีข้อแม้

“คุณเหนือคิดว่าอาการของคุณพอลจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมเมื่อไรคะ”

พราวพิ้งค์ตั้งสติได้ดีแล้วเธอจึงมาคุยถึงอาการของภคพลกับณดลอีกรอบเพื่อให้รู้ว่าอาการของภคพลนั้นจะเป็นเช่นนี้ไปอีกนานแค่ไหน

“อืม..ระยะอาทิตย์นี้ต้องดูก่อนครับว่าอาการของพอลเป็นยังไงมีอะไรที่จำขึ้นมาได้บ้างหรือเปล่าแล้วจะลองประเมิณอีกทีครับ”

“พี่เหนือ”

ณดาน้องสาวสุดแสบของณดลเข้ามาในห้องทำงานของคนเป็นพี่ชายด้วยสีหน้าระรื่นขณะที่พราวพิ้งค์และณดลกำลังคุยเรื่องซีเรียสกันอยู่

“หนาว...กลับมาทำไมไม่เห็นบอกพี่”

“ก็เซอร์ไพรซ์ไงคะ...สวัสดีค่ะคุณพิ้งค์”

ณดาเอ่ยทักทายพราวพิ้งค์เสียงใสด้วยรู้จักกันดีพอสมควรว่าเธอเป็นใครและตอนนี้มีสถานะไหนกับภคพล

“ค่ะ...ไปเที่ยวที่ไหนมาเหรอคะครั้งนี้”

พราวพิ้งค์รู้ว่าณดานั้นชอบท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจครั้งนี้เธออยากจะรู้นักว่าหญิงสาวนั้นไปที่ไหนมาถึงได้กลับมามีท่าทีอารมณ์ดีเช่นนี้

“ปารีสค่ะสนุกมากได้รูปมาเยอะเลยค่ะ..แล้วอาการพี่พอลเป็นไงบ้างคะดีขึ้นมากแล้วหรือยัง”

ณดาเล่าทริปที่แสนสนุกของเธอด้วยท่าทีตื่นเต้นกับพราวพิ้งค์ก่อนจะหันมาถามอาการของภคพลกับพี่ชายเธอ

“ก็..ฟื้นแล้วล่ะแต่ยังมีปัญหาเรื่องความจำนิดหน่อย”

“หืม..”

สีหน้าของณดาหายร่าเริงไปในทันทีเมื่อได้รู้ถึงความผิดปกติของภคพลจากปากณดล

“หนาวเอาใจช่วยนะคะคุณพิ้งค์”

ณดาพยายามพูดให้กำลังใจพราวพิ้งค์หลังจากรู้เรื่องความผิดปกติของภคพลไม่เว้นว่างขณะที่กำลังเดินออกมาจากห้องของณดลเพื่อมาที่ห้องพักฟื้นของภคพลอีกรอบ

“ขอบคุณค่ะ”

แกร๊กก

เมื่อประตูห้องของภคพลเปิดได้ทั้งสามก็หน้าเสียกะทันหันโดยเฉพาะพราวพิ้งค์เพราะไม่ทันที่ภคพลจะฟื้นได้ข้ามวันข้างกายของเขาก็มีสาวสวยมายืนเฝ้าข้างๆแล้ว

“มาทำไมคะ”

เสียงแข็งของณดาที่เอ่ยถามสาวสวยข้างเตียงภคพลทำให้พราวพิ้งค์รู้ได้ทันทีว่าทุกคนน่าจะรู้หญิงสาวตรงหน้านี้แล้วยกเว้นเธอ

“พี่รู้ข่าวก็เลยมาเยี่ยมพอล”

แคทเธอรีนอมยิ้มอ่อนส่งมายังทั้งสามที่เข้ามาใหม่เธอไม่สะทกสะท้านต่อสายตาไม่เป็นมิตรของณดาแม้แต่น้อยเพราะที่มาก็เพื่อตั้งใจมาหาภคพลโดยเฉพาะ

“มากวนใจพี่พอลล่ะสิไม่ว่า”

ณดาแสดงออกอย่างโจ่งแจ้งว่าไม่พอใจที่เห็นแคทเธอรีนที่นี่

“พี่ยังคุยกับแคทเพลินๆอยู่เลยแคทไม่ได้กวนอะไรพี่”

เสียงแหบพร่าของภคพลรีบแก้ต่างให้แคทเธอรีนแม้นเขาจะไม่ได้ชอบใจให้เธอเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเขาเท่าไรนักแต่เมื่อเห็นหน้าพราวพิ้งค์ก็เริ่มเห็นว่าการที่แคทเธอรีนมาที่นี่ก็มีประโยชน์เหมือนกัน

พราวพิ้งค์เริ่มหน้าเสียกลืนน้ำลายไม่ลงคอค่อยๆปลีกตัวเดินออกมานอกห้องพักฟื้นของภคพลเพราะกลัวว่าจะทำใจกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เธอรู้อยู่แก่ใจว่าภคพลยังมีนิสัยเดิมเพราะเขาจำความรู้สึกที่พึ่งจะเกิดไม่ได้แต่ก็ยังทำใจเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงอื่นได้ยากลำบากอยู่ดี

“ผมจะขอตรวจร่างกายพอลสักพักทุกคนออกไปก่อนนะครับ”

ณดลเห็นทีจะต้องแก้สถานการณ์ตรงหน้านี้เพื่อที่จะได้คุยกับภคพลสองคน เขารู้ว่าแคทเธอรีนเคยทำเพื่อนของเขาเจ็บหนักแต่ไม่ยักรู้ว่าเพื่อนของเขาจะยอมให้เธอเข้าใกล้ได้อีก

“พี่พอลนะพี่พอลที่จะไม่เข็ด”

ณดาออกจากห้องพักฟื้นภคพลเดินมาหาพราวพิ้งค์พร้อมบ่นอุกด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์

“อะไรเหรอคะคุณหนาว”

“ก็ยัยแคทเธอรีนเป็นแฟนเก่าพี่พอลสมัยที่เรียนเมืองนอกด้วยกันยัยนั่นทิ้งพี่พอลไปแล้วก็มาคบกับแฟนของหนาว...ทำพี่พอลอกหักหนักอยู่ในตอนนั้น..หนาวก็ไม่ชอบหน้ามากๆด้วย”

คำพูดของณดาบ่งบอกว่ายังแค้นเคืองแคทเธอรีนไม่หาย

“เหรอคะ”

“แฟนหนาวก็เลวพอกันรู้จักกันในกลุ่มแท้ๆยังทำกันได้...ขอเตือนคุณพิ้งค์เลยนะคะว่ายัยนั่นร้ายลึก..ได้ยินข่าวว่าเลิกกับสามีไฮโซคนล่าสุดแล้วน่าจะหวังเกาะคนมีเงินไปทั่วนั่นแหละค่ะ”

“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

พราวพิ้งค์หัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเมื่อได้รู้วีรกรรมของแคทเธอรีนเห็นทีเธอคงต้องเจอศึกหนักก็คราวนี้

“ค่ะ...ยัยนี่เหมือนคนโรคจิตอยากจะเอาชนะคนที่เหนือกว่าไปซะทุกคน...ตอนหนาวคบกับไบรอันนางยังทำพฤติกรรมสนิทสนมเกินหน้าเกินตากับไบรอันต่อหน้าคนอื่นเพื่อให้รู้ว่าตัวเองลึกซึ้งกับไบรอันแค่ไหน...พี่พอลอกหักจนเจ้าชู้ไม่จริงจังกับใครก็เพราะผิดหวังกับยัยนี่แหละค่ะ”

“แสดงว่าคุณพอลรักคุณแคทมาก”

“ก็จริงค่ะ..แต่หลังจากนั้นก็เกลียดมากเหมือนกันแต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้ยอมคุยด้วยได้”

พราวพิ้งค์นั่งนิ่งกลืนน้ำลายอึกใหญ่รู้ว่าภคพลเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นหากเมื่อครู่เขาทำไปเพื่อประชดเธอก็ดีไปแต่หากเขาอยากจะกลับมาสานสัมพันธ์กับแคทเธอรีนเธอแย่แน่