"ใช่ค่ะนิทำได้หลายอย่างเลย"
"พอดีบอสใหญ่กำลังจะมาตรวจงานที่นี่อีกสองวันน่ะพี่อยากให้น้องนิไปทำอาหารในงานเลี้ยงต้อนรับบอสสักสิบกว่าอย่างได้ไหมคะ"
"อีกสองวันเหรอคะงั้นก็ได้ค่ะ"
"อาหารที่พี่อยากได้ตามนี้จะค่าใช้จ่ายเท่าไรวางบิลที่พี่ได้เลยนะคะ"
"ค่ะขอบคุณนะคะพี่มนที่เลือกใช้บริการร้านนิ"
"รสมือน้องนิถูกปากพี่กับคนในบริษัทนี่คะแล้วพี่จะใช้บริการคนอื่นได้ยังไงล่ะจ้ะสายแล้วพี่ไปก่อนนะ"
"ค่ะพี่มน"
หลังจาดนฤมลดิวงานเสร็จก็เดินกลับไปด้วยท่าทีสบายใจเพราะเสร็จสิ้นงานที่ต้องจัดการเสียที
"ว้า..แบบนี้พี่ก็อดทานฝีมือนิวันนึงเลยล่ะสิ"
อลันเอ่ยหยอกนิชาเล่นทั้งบุ้ยปากเล็กน้อย
"พี่หมอจะทานอะไรคะเดี๋ยวนิทำไว้ให้ค่ะ"
"พี่ล้อเล่นพี่ไม่กวนนิหรอก"
"นิทำให้ได้ค่ะ"
"งั้นก็เอาเหมือนเดิมก็ได้"
"โอเคค่ะ"
ท่าทางของอลันอยู่ในสายตาของปาริดาเธอเห็นว่าหมอหนุ่มชอบมาหยอกนิชาเหมือนคนที่กำลังจีบกันจึงมองด้วยท่าทีสงสัยพลางคิดอยู่ว่าพี่สาวเธอนั้นจะรู้ตัวหรือเปล่า
อังกฤษ
"ผมบอกแล้วไงครับมัมว่าไปคนเดียวได้"
เอริคยืนกุมขมับเมื่อคนเป็นแม่ไม่ยอมให้ตนขึ้นเครื่องบินเจ็ทที่จอดอยู่ง่ายๆนอกเสียจากจะพาบรูคไปด้วย
"ถ้าลูกไม่เอาบรูคไปด้วยลูกก็ไม่ต้องไป"
"แม่ครับอย่าเอาแต่ใจสิครับผมโตแล้วนะดูแลตัวเองได้"
เอเลนยังไม่ยอมฟังลูกเธอเช่นเดิม
"ก็ได้ๆ..ครับบรูคนายไปกับฉัน"
"ครับคุณเอส"
เมื่อเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ต้องยอมไม่อย่างนั้นคงไม่ได้ไปทำงานทำการกันพอดี
ญี่ปุ่น
"เฮ้อ..."
บรูคถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากแบกคนเป็นนายออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาเจียนหนักได้
"โอ้ยย...ยานี่มันไม่เห็นจะได้ผลเลย"
เอริคสบถเสียงอ่อนบนโซฟาในโรงแรมหรูวันนี้เขาไม่ได้เป็นอันทำงานทั้งวันเพราะไอ้อาการอาเจียนเล่นงาน
"พักก่อนไหมครับคุณเอสอย่าพึ่งบินเลยครับ"
บรูคเห็นทีว่าการบินไปไทยพรุ่งนี้จำต้องชะงักไว้ก่อนเพราะดูอาการเอริคไม่ดีขึ้นเอาเสียเลยแม้จะทานยาที่หมอจอแดนให้ก็เถอะจะดีก็ต่อเมื่อได้ทานอะไรเปรี้ยวๆเข้าไปเท่านั้น
"ไม่...ทุกคนที่นั่นน่าจะเตรียมตัวรอฉันแล้ว"
เอริคจะหยุดมือไม่ได้เพราะรู้ว่าบริษัทที่ไทยนั้นเตรียมตัวไว้ต้อนรับเขาแล้วทุกสาขา
“เฮ้อ”
บรูคยืนถอนหายใจอ่อนที่คนเป็นนายตนรั้นเอาการจริงๆคงต้องรอให้ล้มทั้งยืนคงจะหยุดมือได้
สองวันต่อมา
09.00 น.
บริษัทxxx
"เรียบร้อยนะคะน้องนิ"
นฤมลเดินมาตรวจดูเรื่องความเรียบร้อยในห้องประชุมใหญ่ที่เปลี่ยนมาเป็นห้องจัดเลี้ยงต้อนรับบอสใหญ่ที่กำลังจะมาวันนี้
"ค่ะพี่มน"
ปาริดาและนิชาขนอาหารมาตั้งแต่ช่วงเช้าตอนนี้ก็จัดเตรียมใส่ภาชนะที่ทางบริษัทเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วก็ได้เวลากลับของเธอแล้ว
"ไว้ใจคนไม่ผิดจริงๆเลยอาหารน่าทานทั้งนั้นเลยนะคะ"
นฤมลแอบเปิดฝาครอบอาหารที่จัดเตรียมเป็นบุฟเฟ่ห์ดูเธอก็หูตาลุกวาวเพราะอาหารที่เธอสั่งให้นิชาเตรียมมาน่าทานทั้งนั้นเธออยากจะให้การประชุมในช่วงเช้านี้เสร็จเร็วจะแย่แล้ว
"ขอบคุณค่ะ"
"อีกเดี๋ยวบอสใหญ่ก็น่าจะเข้ามาแล้วเดี๋ยวพี่ขอตัวไปเตรียมต้อนรับท่านก่อนนะคะ"
นฤมลยกแขนซ้ายขึ้นมาดูนาฬิกาที่ข้อมือเวลานี้เธอต้องรีบออกไปเตรียมตัวบอสใหญ่ที่กำลังจะเข้ามาแล้ว
"งั้นนิกับดาวขอตัวกลับก่อนนะคะ"
"โอเคเรื่องบิลค่าใช้จ่ายเดี๋ยวเสร็จงานแล้วพี่จะโอนให้นะคะ"
"ค่ะพี่มน"
นิชาและปาริดารีบเดินออกมาขับมอเตอร์ไซต์ของพวกเธอกลับเมื่อเสร็จงาน
"หืม.."
เอริคที่นั่งอยู่ในรถตู้คันหรูเมื่อรถเลี้ยวเข้าบริษัทสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่สองสาวที่กำลังนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซต์แต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้าดีก็คลาดกันเสียก่อนเพราะรถของเขาจะเข้าและรถมอเตอร์ไซต์ของคนที่เขามองอยู่กำลังจะออกเลยไม่รู้ว่าหญิงสาวที่อยู่บนมอเตอร์ไซต์จะเป็นคนเดียวกับที่เขาคิดหรือไม่เพราะเธอช่างเหมือนคนที่เขาจำได้ไม่ลืมมาก
"เป็นอะไรครับคุณเอส"
บรูคเห็นว่าเอริคมีสีหน้าผิดปกติจึงต้องถามขึ้นเพราะกลัวว่าเจ้านายตนจะอาเจียนขึ้นมาอีก
"เอ่อ...เปล่า"
"ครับ"
เมื่อเห็นเจ้านายไม่เป็นอะไรบรูคก็ค่อยสบายใจเพราะตอนนี้ต้องเตรียมพบปะพนักงานที่กำลังรอต้อนรับอยู่หากเจ้านายของเขาอาการไม่ดีคงได้ตกใจกันทั้งบริษัทแน่
"ยินดีต้อนรับครับบอส"
"ขอบคุณครับ.."
สินทรผู้จัดการสาขาและพนักงานทุกคนรอต้อนรับเอริคที่ก้าวลงมาจากรถตู้คันหรูเมื่อเอริคก้าวลงจากรถมาได้พนักงานทุกคนก็ต่างมองเขาเป็นตาเดียวเพราะปกติแล้วจะเป็นปีเตอร์ที่มาแต่วันนี้เป็นเอริคลูกชายคนโตของตระกูลคาเตอร์ที่หาตัวเจอได้ยากได้มายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
พนักงานทุกคนต่างก็ยืนตัวเกร็งกันเป็นแถวด้วยรูปร่างบุคลิกที่น่าเกรงขรามเสียจนไม่ต้องเอ่ยคำใดออกมาก็พาทุกคนกลัวกันได้ไหนจะทรงผมที่ปล่อยยาวหนวดเคราที่เฟิ้มไม่ได้โกนนั่นอีกยิ่งสร้างความน่ากลัวเข้าไปกันใหญ่
ห้องประชุม
หลังจากที่ทักทายพนักงานทุกคนเรียบร้อยแล้วเอริคก็เริ่มประชุมงานกันทันทีเพราะเกรงว่าไอ้อาการบ้าๆของเขานั้นจะกำเริบขึ้นมาอีก
"ขอบคุณทุกคนมากเลยนะครับที่ร่วมมือกันจนโครงการที่นี่ถูกจองเต็มทุกโครงการ..อึก.."
ยังไม่ทันที่จะจบอาการที่เขากังวลก็เริ่มออกมาเสียแล้ว
"เอ่อ..บอสเป็นอะไรหรือเปล่าคะ"
นฤมลที่รับหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยรีบวิ่งเข้ามาดูอาการเอริคทันทีเมื่อเห็นว่าเขาเหมือนจะยืนไม่อยู่
"เปล่าผมโอเค"
เอริคยกมือเป็นสัญญาณให้นฤมลได้รู้ว่าเขาไม่ได้เป็นอะไร
"นี่ครับคุณเอส"
บรูครีบยื่นซองบ๊วยให้เอริคทันทีตอนนี้เขาไม่รู้ว่าคนในห้องจะมองยังไงแล้วขอแค่เจ้านายเขาไม่อาเจียนในตอนนี้เป็นพอ
"อืม..”
เอริคหยิบบ๊วยที่บรูคส่งให้เข้าปากและยืนนิ่งครู่หนึ่งสูดหายใจเข้าและพูดต่อหากไม่ได้ของเปรี้ยวพวกนี้คงพูดไม่ทันจบกันเป็นแน่
“อีกไม่นานโครงการใหม่ที่ผมต้องการจะให้พวกคุณทำก็คือการใช้พื้นที่นี้ก่อสร้างเป็นโรงแรมที่เป็นส่วนตัวที่สุดผมให้เวลาออกแบบ6เดือนจะแบบไหนก็ได้ขอแค่เป็นส่วนตัวแล้วก็เข้ากับสถานที่ได้กี่แบบผมจะมาเลือกอีกทีเรื่องนี้คุณสินทรตัดสินใจแบ่งงานได้เลยนะครับ"
"ครับบอส"
"และเรื่องสุดท้ายทุกคนช่วยกันทำงานจนบริษัทเป็นที่หนึ่งในตอนนี้โบนัสจากสิบเดือนที่จะได้ผมเพิ่มให้อีกเท่าตัว"
"เย่.. / กรี้ดดดด../..วู่ววว..."
"ขอบคุณครับบอส/ขอบคุณค่ะบอส"
เมื่อจบข้อสุดท้ายที่เอริคพูดขึ้นทุกคนในห้องก็พากันเฮยกใหญ่ที่ได้ผลตอบแทนที่ชื่นใจกันถ้วนหน้า
"บอสไม่ไปฉลองด้วยกันเหรอครับเลขาผมเธอสั่งอาหารจากร้านที่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยเลยนะครับ"
หลังจากที่การประชุมจบแล้วพนักงานต่างก็กรูกันไปที่ห้องจัดเลี้ยงอีกห้องสินทรและนฤมลเห็นว่าเอริคและบรูคยังคงนั่งอยู่ในห้องนี้เขาจึงต้องรีบชวนให้บอสใหญ่ไปร่วมวงด้วย
"เอ่อ.."
บรูคเห็นท่าไม่ดีเท่าไรเพราะกลัวว่าเจ้านายตนจะทำเสียบรรยากาศไปอาเจียนพาเสียบรรยากาศการทานอาหารของคนอื่นหมด
"เดี๋ยวมนใส่จานมาให้บอสกับคุณบรูคนะคะ"
นฤมลพอจะดูออกว่าเอริคอาการไม่ค่อยจะดีเธอจึงอาสาจะเอาอาหารมาให้ที่ห้องทำงานจะดีกว่า
"ขอบคุณครับ"
เอริคพยักหน้ารับดีแล้วที่ทั้งสองไม่คะยั้นคะยอให้เขาไปในห้องนั้น
10 นาทีต่อมา"อาหารมาแล้วค่ะ""คุณมนวางไว้ตรงนั้นก็ได้ครับเดี๋ยวผมจัดการเองครับ"บรูครีบปรามให้นฤมลตั้งรถเข็นอาหารไว้ตรงหน้าประตูเพราะเดี๋ยวเขาจะจัดการยกมาเอง"อ๋อ..ได้ค่ะอยากได้อะไรเพิ่มเติมเรียกมนได้เลยนะคะ""ครับ""บรูคแกเอาอาหารมาใกล้ๆฉันอีกหน่อยสิ"เมื่อนฤมลออกไปแล้วเอริคก็มีสีหน้าแปลกใจตัวเองที่ ไม่รู้สึกเหม็นอาหารพวกนี้เลยสักนิดกลับรู้สึกหอมและอยากจะทานมันขึ้นมาทันที"คุณเอสจะไม่เหม็นเหรอครับ"บรูคมองไปยังเจ้านายตนด้วยสีหน้าแปลกใจ"บอกให้เอามาก็เอามาสิ""ครับ""...อืม...รสชาติดีนะ"เอริคม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปากเขาก็พยักหน้าเบาๆรู้สึกชอบรสชาติแบบนี้มากเป็นพิเศษ"คุณเอสทานได้""อืม..ฉันก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมฉันรู้สึกหอมอาหารพวกนี้""หอม?""นายก็ทานสิยังไม่ได้ทานอะไรมาไม่ใช่หรือไง""ครับๆ"บรูคจำต้องทานอาหารไปดูอาการของเอริคไปด้วยดีที่เมื่อเจ้านายของเขาอิ่มแล้วไม่มีอาการคลื่นไส้ออกมาอีกจึงโล่งใจไปเปราะใหญ่ชั่วโมงต่อมา"บอสเรียกมนมาพบมีอะไรเหรอคะ"นฤมลเข้ามาในห้องเอริคหน้าตาตื่นเมื่อได้รับสายจากเอริคให้เข้ามาพบที่นี่"ผมอยากจ้างเชฟที่ร้านนี้มาเป็นคนทำอาหารส่วนตัวในระหว่างที่ผมพัก
"สวัสดีค่ะ..พี่มนนิขอตัวก่อนนะคะพอดีว่ามีธุระต้องรีบไปค่ะ"เมื่อได้สตินิชาจึงรีบทักทายอีกฝ่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและรีบขอตัวออกจากตรงนี้ไปทันที"อ่อ..ค่ะ"เอริคมองตามหลังนิชาไม่ละสายตาดูท่าเธอคงไม่อยากเจอเขาอย่างที่เขาคิดในใจเป็นแน่ถึงได้มีท่าทีรีบร้อนออกไปแบบนั้นและยกยิ้มอ่อนให้กับความคิดภายในใจว่าไม่กี่ชั่วโมงนับจากนี้เธอต้องวิ่งโล่มาหาเขาเองแน่นอน"บอสจะให้ฉันลองคุยกับเธอดูอีกทีไหมคะ"นฤมลค่อยๆชะโงกหน้าถามบอสใหญ่ของเธอในขณะที่เขามองตามนิชาไม่วางสายตาจนน่าสงสัย ไม่ใช่แค่นฤมลที่สงสัยเท่านั้นบรูคเองก็เช่นกันเขาไม่เคยเห็นเอริคสนใจอะไรจนต้องมองตาไม่กระพริบแบบนี้มาก่อน"บอกเธอว่าถ้าเธอไม่มาเป็นเชฟส่วนตัวของผมที่นี่จะไม่มีคนสั่งอาหารของเธอ"เอริคล้วงกระเป๋าและมองไปที่หน้านฤมลเขม็งบ่งบอกให้เข้าใจว่าเขาไม่ได้พูดเล่น"อะไรนะคะ.. แต่.. ""ไม่มีแต่ครับถ้าเธอมีปัญหาให้มาคุยกับผมเองแล้วอาหารที่มาส่งวันนี้ผมขอรับไว้คนเดียวทั้งหมดของพวกคุณเดี๋ยวผมจะให้คนสั่งอาหารในภัตตาคารมาให้"นฤมลไม่ทันได้เอ่ยจบเอริคก็โพล่งขึ้นมาขัดเธอเสียก่อน"ค่ะๆ...แต่ช่วงนี้เธอไม่ค่อยสบายเห็นว่าจะไปหาหมออีกสองสามวันฉันจะ
โรงพยาบาล"อืม..""อย่าพึ่งลุกครับนอนก่อนครับ"หมอหนุ่มต้องปรามหญิงสาวที่พึ่งฟื้นขึ้นมาแล้วพยายามลุกขึ้นจากเตียง"ค่ะ..""อาการเพลียของคุณนิชาไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงครับเพียงแค่เป็นอาการของคุณแม่ที่ตั้งครรภ์ในระยะแรกๆครับเดี๋ยวหมอจะให้ยาบำรุงไปให้นะครับ.."นิชาถึงกับนิ่งอึ้งตัวชาวาบไม่คิดว่าเรื่องที่หมอหนุ่มพูดจะเป็นความจริงเพราะนั่นมันก็หมายความว่าเธอท้องกับเอริคเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันและเธอก็มัวแต่เสียใจจนไม่ได้หาวิธีคุมกำเนิดฉุกเฉิน"ยินดีกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ"หมอหนุ่มส่งยิ้มให้กับเอริคและนิชาที่นั่งนิ่งด้วยกันทั้งครู่และรีบออกไปสั่งยาให้เภสัชจัดยาให้"เธอท้อง...กับใคร?"เอริคมองนิชาด้วยความสงสัยเพราะเขาก็ตะหงิดอยู่ในใจว่าเด็กในท้องเธออาจจะเป็นลูกของเขาก็ได้"ท...ท้อง..กับสามีฉันน่ะสิ"นิชาตอบอย่างอึกๆอักๆทั้งยังไม่มองหน้าเอริคเพราะกลัวเหลือเกินว่าเขาจะรู้หากเขาไม่ต้องการเด็กจะทำยังไงและหากเขาต้องการก็เท่ากับเขาจะต้องพรากลูกไปจากเธอเรื่องนี้เธอจะให้เขารู้ไม่ได้"สามี"เอริคขมวดคิ้วเป็นปมไม่ยักรู้ว่าเธอมีสามีแล้วในขณะที่เธอพึ่งผ่านครั้งแรกจากเขาเพียงสามเดือน"น้องนิ"อลันพุ่
"ก็ค่อยยังชั่วแล้วล่ะค่ะ""อ่อ..""น้องดาวบอกน้องนิด้วยนะคะเดี๋ยวเย็นๆพี่จะเข้าไปเยี่ยม""ได้ค่ะพี่มน""เธอมีสามีดูแลอยู่แล้วนี่คุณจะไปทำอะไร"เอริคยังไม่ยอมจบบทสนทนาง่ายๆเขายังหันมาร่วมแจมกับสองสาว"พี่นิไม่มีสามีนะคะ/น้องนิไม่มีสามีนะคะ""อะไรนะ..."จากคำตอบที่ตรงกันทั้งปาริดาและนฤมลทำเอาเอริคใจเต้นแรงอีกครั้ง"ใช่ค่ะบอสได้ยินไม่ผิดค่ะ""นิชาท้องได้กี่เดือน"เอริคโพล่งคำถามให้แน่ใจอีกครั้งว่าสิ่งที่เขาคิดวนในหัวมาสามวันเขาคิดไม่ผิด"เห็นพี่นิบอกว่าสองเดือนกว่าๆแล้วนะคะ""สองเดือนกว่าอย่างนั้นเหรอ...แล้วคนที่ชื่ออลันไม่ใช่สามีนิชาเหรอ""อ๋อ...เข้าใจผิดแล้วค่ะพี่หมอเป็นคนที่ให้พี่นิเช่าทาวน์เฮ้าส์แล้วก็เปิดคลินิคติดกันน่ะค่ะเลยสนิทกัน""อ่อ...เข้าใจแล้ว"เมื่อได้คำตอบที่พอใจเอริคก็หายจากอาการกระวนกระวายเหมือนสามวันที่ผ่านมาทันทีและค่อนข้างแน่ใจว่าเด็กในท้องนิชาคือลูกของเขาและเขาก็ต้องแก้เผ็ดเธอให้ได้ที่หลอกให้เขาวุ่นวายใจตั้งสองสามวัน"หมออลันยังโสดใช่ไหมน้องดาว"หลังจากที่เอริคเดินออกไปแล้วนฤมลก็หันมาสนใจเรื่องของอลันต่อ"น่าจะโสดนะคะพี่มนสนใจเหรอคะ"ปาริดาจ้องมองนฤมลด้วยสยตามีเลศนัย
"คุณเป็นอะไรกันแน่""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ฉันไม่อยากนั่งเคี้ยวแต่ไอ้บ๊วยบ้าๆนี่กับผลไม้รสเปรี้ยวเต็มทนแล้วถ้านานกว่านี้ฉันทำงานไม่ได้แน่""ถ้าฉันทำอาหารให้คุณ...คุณจะไม่เซ้าซี้กวนใจฉันใช่ไหม"นิชาถอนหายใจเฮือกใหญ่"ถ้าเธอตกลงฉันก็จะพยายาม"เอริคจำต้องยอมถอยก่อนหากเธอได้มาอยู่ใกล้เขาเดี๋ยวเขาก็มีโอกาสพูดคุยกีบเธอเรื่องลูกเอง"ได้..แต่คุณต้องให้คนไปรับอาหารที่ร้านฉันเองนะ""ไม่..เธอต้องอยู่ที่นี่""ทำไมต้องอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ""ก็ฉันหิวไม่เป็นเวลาแล้วฉันก็ต้องการอาหารปรุงสุกสดใหม่ก่อนทานเธอจะให้ฉันทานอาหารแช่แข็งงั้นเหรอ...ไม่รู้เมื่อครู่ถือว่าเธอตกลงแล้ว""ฉันเปลี่ยนใจแล้วไม่รับปาก"นิชาพยายามแกะมือเอริคออกจากการกอบกุมหน้าท้องของเธอแต่ก็ยากเย็นเสียเหลือเกินเธอไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาเลย"งั้นฉันก็จะคอยเซ้าซี้เธอไม่เลิก"ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางลอยหน้าลอยตาอย่างคนเอาแต่ใจ"คนอย่างคุณควรจะไปหาหมอรักษาอาการทางประสาทบ้างนะคะ"นิชาหันมาบุ้ยปากใส่คนที่ชอยเอาชนะคนโดยเฉพาะเอาชนะเธอ"ฉันเชคประจำประสาทฉันก็ปกติดีแถมฉลาดมากด้วย""ฉลาดแกมโกงล่ะสิไม่ว่า""ท้องอยู่อย่าฉุนเฉียวบ่อยนักนะเดี๋ยวลูกจะ
เพนท์เฮ้าส์"หมดธุระแล้วผมกลับก่อนนะครับ"บรูคช่วยนิชายกของมาไว้ที่ครัวเสร็จก็ขอตัวกลับทันที"คุณบรูคไม่ได้พักที่นี่เหรอคะ"นิชาแทบเอ่ยตามหลังชายหนุ่มไม่ทันเธอคิดว่าบรูคจะพักที่นี่เสียอีก"ที่นี่แหละครับแต่อยู่ชั้นล่างครับ""อ้าวเหรอคะ...ฉันก็คิดว่าคุณพักด้วยกันซะอีก""ขอตัวก่อนนะครับ"บรูคเห็นหน้านิชาเจื่อนลงก็อมยิ้มให้เธอเล็กน้อยและเดินจากไปปล่อยให้หญิงสาวกังวลใจอยู่คนเดียว"อยู่กับฉันสองคนแล้วกลัวเหรอ"เอริคยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องครัวมองหน้าหญิงสาวที่เป็นกังวลทั้งส่งน้ำเสียงยียวนกวนประสาทเธอที่เห็นเธอมีท่าทีไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อรู้ว่าต้องพักที่นี่กับเขาสองคนนิชาถอนหายใจเบาๆกับคนที่ชอบกวนประสาทก่อนจะหันไปสนใจกับของที่วางอยู่บนเคาเตอร์ครัว"เธอจะทำอะไรให้ฉัน"เอริคเดินเข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆหญิงสาว"ต้มยำกุ้งแซลมอนทอดเกลือกับผักทอดค่ะ...คุณได้กลิ่นสมุนไพรที่อยู่ในเครื่องต้มยำเผื่ออาการคลื่นไส้คุณจะได้ดีขึ้น""อืมก็ดีฉันก็อยากทานอาหารไทยอยู่พอดี..อุบ.."เอริคว่าจบก็ต้องยกมือมาปิดจมูกเมื่อได้กลิ่นคาวของเนื้อหมูเนื้อปลาสดที่นิชากำลังรื้อออกมา"คุณเอริค...แล้วจะมาใกล้ทำไมล่ะคะ""แหวะๆ..อึก
"หมออลันมาแล้วครับ""เชิญดูเธอก่อนเลยครับ""เธอเป็นลมเพราะอะไรครับ""จู่ๆเธอก็วูบไป"หลังจากที่นิชาสลบไปเอริคก็ให้บรูคตามหมออลันมาทันทีเขาจะให้หมอคนอื่นมาดูก็ได้แต่ที่เขาจงใจให้อลันมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องที่ต้องคุยกับอลันให้รู้เรื่องเพราะเขาดูออกว่าอลันคิดยังไงกับนิชา"อืม...ผมอยากขอให้น้องนิหยุดพักงานก่อนได้ไหมครับส่วนคุณถ้าทานอะไรไม่ได้ผมจะให้พวกวิตามินเอาไว้""โอเคครับ...หมอครับผมมีอะไรจะคุยด้วยเชิญทางนี้หน่อยครับ""ได้ครับ"เอริคพาอลันออกมาคุยกันที่ห้องรับแขกวันนี้อลันจะได้รู้เสียทีว่าเขาเป็นอะไรกับนิชา"คือ...นิชากำลังตั้งท้องลูกของผมครับ"เอริคจ้องหน้าหมอหนุ่มด้วยแววตาที่จริงจัง"อะไรนะครับ..ท...ทำไมน้องนิไม่บอกผมล่ะครับ"อลันถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอกับเรื่องที่ได้รับรู้"ฟังไม่ผิดหรอกครับที่นิชาไม่ได้บอกคุณเพราะเรากำลังมีปัญหากันอยู่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงปรับความเข้าใจกันครับ""..ค..ครับ"อลันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้าตอบเพื่อเป็นการรับทราบ"ผมแค่อยากบอกให้หมอรู้เอาไว้เพราะเห็นว่านิชาสนิทกับคุณจึงไม่อยากปิดบัง""ดีแล้วล่ะครับ..ยังไงก็ง้อเธอให้สำเร็จนะครับนิชาเป็นคนน่ารักค่อ
"คุณเอสจะกลับเย็นนี้เหรอครับ""อืม..อ่อเดี๋ยวฉันจะออกไปหาซื้อพวกของบำรุงครรภ์ก่อนกลับสักเดี๋ยวนายก็ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกันนะ""ครับ...เอ่อแล้วเรื่องคุณคัพเค้กนายจะให้ปล่อยเธอเลยไหมครับ"ยังมีอีกเรื่องที่บรูคต้องการคำตอบเพราะนี่มันก็หลายวันแล้วที่เอริคสั่งให้คนจัดการสั่งสอนคัพเค้ก"อืม...บอกเธอด้วยว่าถ้าปริปากเรื่องที่ถูกจับมาขังโรงแรมพ่อเธอไม่เหลือดีแน่"เอริคสั่งเสียงแข็ง"ครับ"บรูครับคำสั่งได้ก็รีบต่อสายไปที่คนของเขาที่จัดการเรื่องคัพเค้กอยู่ทันทีห้างสรรพสินค้า"สั่งของเยอะแบบนี้เลยเหรอครับ""อืม...ฉันขอเลือกเงียบๆสักครู่""ครับ"บรูคเดินตามเอริคด้วยสีหน้าที่แอบทึ่งเล็กน้อยที่ตั้งแต่เขาทำงานกับเอริคมากนี่พึ่งจะเป็นครั้งแรกที่เอริคใส่ใจเลือกซื้อของจุกจิกด้วยตัวเองทั้งยังดูศึกษามาอย่างละเอียดแล้วด้วยว่าต้องซื้อของบำรุงคนท้องอย่างไรแบบไหนชี้นิ้วสั่งของโดยไม่ลังเลเลยสักนิดภูเก็ตวัดxx"นิทำบุญไปให้คุณพ่อแล้วนะคะคุณพ่ออยู่ที่ไหนสบายดีไหมคะนิสบายดีนะคะไม่ต้องเป็นห่วงนินะคะพ่อ"วันนี้นิชารู้สึกว่าร่างกายตัวเองสดชื่นดีแล้วจึงออกมาที่วัดเพื่อทำบุญให้คนเป็นพ่อเธอยืนมองนกที่พึ่งปล่อยไปด