ตอนที่33

สองวันต่อมา

สองสาวนอนเล่นกันอยู่ในห้องนอนของปาริดาในวันหยุดเสาร์อาทิตย์

"นี่แกข่าวแกหายไปแล้วแต่มีข่าวนี้มาแทน"

เบลล่าเปิดดูข่าวในอินเตอร์เน็ตเห็นข่าวของชิชาที่มีรูปนัวเนียกับผู้ชายในผับและในโรงแรมไม่ซ้ำหน้าผู้ชายในรูปมีเป็นสิบคนได้ไม่รู้ว่านี่เป็นฝีมือของเบนจามินหรือเปล่าแต่เธอคิดว่าใช่

"อะไรเหรอ...เฮ้ยยย..."

ปาริดาอ่านข่าวก็ถึงกับอ้าปากค้าง

"สยิวมากเลยอะแกฉันว่าคนดูแลแกนี่ก็ฝีมือใช้ได้เลยเนอะถึงว่าล่ะวันนี้ไม่เห็นรุ่นพี่เราที่คณะเลย"

เบลล่าพยักหน้าเบาๆอย่างทึ่งในความสามารถของเบนจามินที่หารูปและคลิปพวกนี้มาได้หลังจากที่รู้ว่าชิชาเป็นคนปล่อยข่าวปาริดาได้ไม่นานแถมก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เห็นชิชามาที่มหาลัยแล้วด้วย

"เป็นฉันก็คงไม่กล้ามาแล้วล่ะ"

ปาริดาหน้าเจื่อนเล็กน้อยเธออายแทนคนในข่าวตอนนี้จริงๆ

"นั่นสิ"

เบลล่าเองก็ไม่รู้ว่าจะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีหากชิชาไม่มาทำคนอื่นก่อนก็คงไม่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้

บ้านหมออลัน

17.00 น.

วันนี้เอมอรนัดภัคคินีลูกสาวตระกูลผู้ดีเก่าสวยหวานเป็นกุลสตรีที่พึ่งกลับมาจากเรียนเมืองนอกอายุ22ปีหมายจะให้เป็นว่าที่สะใภ้คนใหม่หลังจากที่อลันขอถอนหมั้นกับชุติมาไปแม้จะรู้ว่าอลันคบอยู่กับปาริดาแต่เธอก็จะขัดขวางทุกวิถีทาง

"หนูภัคนี่เป็นกุลสตรีจังเลยนะลูก"

เอมอรนั่งมองภัคคินีแกะสลักผลไม้ที่โซฟาอย่างชื่นชม

"ภัคฝึกมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะค่ะเลยติดที่ต้องแกะสลักเวลาจะปอกผลไม้หรือแม้กระทั่งพวกผัก"

หญิงสาวหันมายิ้มให้เอมอรอย่างอ่อนหวาน

"ฝีมือหนูภัคนี่สวยงามมากๆเลยนะจ๊ะ"

เอมอรชมเปราะไม่ขาดปาก

"ดูท่าว่าที่สะใภ้คนใหม่จะเข้ากันดีนะคะ"

ชุติมาเดินเข้ามาในบ้านทักทายเอมอรและว่าที่สะใภ้คนใหม่ของบ้านด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เพราะเธอเป็นคนแรงๆอยู่แล้ว ภัคคินีตวัดหางตามองชุติมาอย่างไม่พอใจเธอรู้ว่าชุติมาคืออดีตคู่หมั้นแต่เธอกำลังจะเป็นคู่หมั้นของอลันคนต่อไปจึงมองอีกฝ่ายอย่างคนชนะ

"อ้าวหนูชุจะมาทำไมไม่บอกแม่ก่อนล่ะจ้ะ"

เอมอรหน้าเจื่อนเล็กน้อยเธอไม่คิดว่าชุติมาจะมาที่นี่

"บอกแล้วจะมาเห็นคุณแม่กำลังประเคนว่าที่สะใภ้คนใหม่ให้ลันเหรอคะ"

เอมอรพูดเสียงแข็งใส่เอมอรอย่างไม่เกรงใจเพราะเอมอรคิดจะเฉดหัวเธอจริงๆเสียแล้ว

"ความต้องการในการถอนหมั้นมันเป็นความต้องการของตาลันเองแม่ก็ไม่อยากจะทะเลาะกับตาลันแล้วในเมื่อหนูชุทั้งสวยทั้งรวยแม่ว่าไม่นานเดี๋ยวก็เจอคนใหม่นะ"

เอมอรพยายามพูดโน้มน้าวชุติมาเธอไม่อยากมีปัญหากับชุติมาเพราะแม่หญิงสาวเป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่สมัยเรียน

"แต่ชุต้องการลันแล้วใครก็แย่งชุไปไม่ได้ง่ายๆแน่ที่ชุจะบอกก็เท่านี้แหละค่ะคุณแม่ชุลาล่ะค่ะ"

ชุติมาทิ้งท้ายเสียงดังและมองภัคคินีตาแข็งเธอดูออกว่าคนอย่างภัคคินีร้ายลึกขนาดไหนถึงเธอจะถอนหมั้นแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเลิกยุ่งกับอลันและเดินเชิดออกไปอย่างไม่มีมารยาท

"ทำไมดูคุณชุเค้าก้าวร้าวจังเลยล่ะคะคุณแม่"

ภัคคินีแสร้งทำเป็นหวาดกลัวเดินมาเกาะเอมอรตัวสั่น

"แม่ว่าแม่ดูคนผิดไปจริงๆดีแล้วที่ยอมให้ตาลันถอนหมั้น"

เอมอรคิดว่าชุติมาจะนิสัยดีกว่านี้เสียอีกเสียแรงที่เธอเคยรักเอ็นดูนี่ถ้าหากได้มาเป็นสะใภ้จริงๆคงมิวายเหยียบหัวเธอได้เป็นเหยียบแน่นอน

18.00 น.

"อ้าวตาลันมาพอดีเลยวันนี้หนูภัคทำอาหารไว้เตรียมรอลูกกลับมาเลยนะ"

เอมอรเห็นอลันกลับมาเธอจึงรีบเรียกลูกชายของเธอมาที่โต๊ะอาหารที่มีภัคคินีนั่งรออยู่

"เอ่อ..ต้องขอโทษทีนะครับคุณแม่ผมทานมาแล้ว"

อลันเหลือบสายตามองไปที่โต๊ะอาหารเห็นภัคคินีนั่งยิ้มให้เขาอยู่จึงขอตัวจากคนเป็นแม่และเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างไม่สนใจ

"ตาลัน.."

เอมอรขมวดคิ้วส่ายหัวเล็กน้อยที่ลูกชายเธอทำเสียมารยาททั้งที่แขกนั่งรออยู่

"พี่ลันคงไม่อยากเห็นหน้าภัคใช่ไหมคะคุณแม่"

ภัคคินีทำหน้าเศร้าเธอจะไม่มีวันยอมแพ้จากอาการเฉยชาของอลันเป็นอันขาดหมอหนุ่มตระกูลผู้ดีเก่าที่เหมาะสมกับเธอทั้งยังมีสมบัติมากมายกว่าบ้านเธอหลายมีหรือเธอจะปล่อยให้หลุดมือ

"ไม่ใช่หรอกหนูภัคพี่เค้าคงเหนื่อยๆคงอยากพักผ่อน"

เอมอรแก้ต่างเพราะไม่อยากให้ภัคคินีน้อยใจ

วันต่อมา

บ้านปาริดา

"แกฉันจะไปเก็บของที่บ้านนะ"

วันนี้เบลล่าตัดสินใจแล้วว่าจะเขเาไปเก็บของที่บ้านเพราะเธอไม่คิดอยากจะกลับไปที่นั่นอีกแล้วเมื่อยังมีแม่เลี้ยงใจร้ายของเธออยู่

"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม"

ปาริดาอาสาจะไปกับเบลล่าเพราะเห็นว่าเพื่อนเธอไปคนเดียวจะอันตราย

"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวแม่เลี้ยงฉันเห็นแกจะพลอยด่าแกไปด้วย"

เบลล่าส่ายหัวเบาๆ

"งั้นให้คุณเบนพาไปเค้าจะได้ช่วยแกขนของด้วย"

"ก็ได้"

เบลล่าพยักหน้ารับหากเป็นเบนจามินไปด้วยก็น่าจะดีเพราะถ้าเกิดอะไรกับเธอจะได้ช่วยเธอได้แม้จะไม่อยากอยู่ใกล้เขาก็เถอะ

บ้านเบลล่า

"ก็ว่าหายไปไหนที่แท้ก็ไปอยู่กับผู้ชาย"

เปรมสุดาแม่เลี้ยงเบลล่าวัย40ปีที่รูปร่างยังดูสาวสวยเพราะดูแลตัวเองเป็นอย่างดียืนกอดอกมองเบลล่าที่มีผู้ชายต่างชาติร่างสูงเดินตามเข้ามาในบ้าน เบลล่าไม่อยากจะสนใจคำพูดอะไรของเปรมสุดาทั้งนั้นเธอรีบขึ้นบันไดไปบนห้องของเธอทันที

"เงียบปากถ้าไม่อยากเจอไอ้นี่"

เบนจามินนึกสนุกจึงชักปืนออกมาจากฮู้ดของเขาและควงเล่นต่อหน้าเปรมสุดาด้วยสีหน้ากวนประสาทครู่หนึ่งแล้วจึงเดินตามเบลล่าไป

"ว้าย...ไอ้ฝรั่งกุ้ย..รีบๆเก็บของแล้วออกกันไปเลยนะ"

เปรมสุดาตะโกนไล่หลังเบนจามินอย่างโมโห

"ก็ไม่ได้อยากอยู่นานเท่าไรหรอกเดี๋ยวไอ้นี่มันอาจจะลั่นเอาได้"

เบนจามินหันมาพูดกับเปรมสุดาเสียงดังฟังชัด

"หึ่.."

เปรมสุดากำมือแน่นหวังว่าเบลล่าไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมาอีกเธอจะได้อยู่กับผู้ชาบคนใหม่จองเธออย่างสบายใจ

ชั่วโมงต่อมา

เบลล่าเก็บของได้พักใหญ่เธอก็เดินลงมาพร้อมเบนจามินกับกระเป๋าลากสามสี่ใบ

"ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ"

เปรมสุดาเอ่ยเสียงแข็งส่งท้ายเบลล่าอยู่ที่ประตูบ้าน

"เชิญอยู่กับผัวใหม่คุณตามสบายเถอะค่ะ"

เบลล่าเหลือบสายตามองแม่เลี้ยงเธอครู่หนึ่งจึงเดินออกไป

ครู่ต่อมา

"ไม่เสียดายบ้านหรือไง"

ในระหว่างขับรถกลับเบนจามินอดที่จะถามเบลล่าไม่ได้ว่าไม่เสียดายบ้านเลยหรือไงเพราะอยู่มาตั้งแต่เด็ก

"ถามฉันเหรอ"

เบลล่าหันมองเบนจามินด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว

"บนรถมีคนอื่นอยู่อีกเหรอ"

เบนจามินมิวายประชดหญิงสาว

"จะว่าเสียดายก็เสียดายแค่ความทรงจำที่เคยอยู่มาเท่านั้นแต่ถ้าฉันอยู่ที่นั่นแล้วอึดอัดก็ไม่อยากอยู่เพราะพินัยกรรมที่คุณพ่อร่างเอาไว้ท่านให้สิทธิ์แม่เลี้ยงฉันอยู่ที่นี่ได้ตลอด"

สีหน้าของเบลล่าดูห่อเหี่ยวเป็นพิเศษ

"ดีแล้วล่ะ...เด็กไม่ยอมคนอย่างเธอคงมีเรื่องกับยัยแม่เลี้ยงนั่นไม่เว้นวันแน่ถ้าขืนอยู่ต่อไป"

เบนจามินมองทางตรงหน้าและพูดออกมาหน้าตาเฉยเขาไม่คิดว่าเบลล่าจะมีท่าทีสลดหดหู่เป็นกับเค้าเหมือนกัน

"นี่หลอกด่าฉันเหรอ"

เบลล่าสบัดหน้าทั้งมองชายหนุ่มด้วยหางตา

"เปล่าแค่พูดตามความจริง"

เบนจามินยังไม่หยุดที่จะกวนประสาทเธอ

"นี่คุณ.."

เบลล่าขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อกี้เธอว่าจะไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขาแล้วเชียวแต่มันก็อดไม่ได้

"เงียบหน่อยฉันไม่มีสมาธิขับรถ"

เบนจามินผลักหัวเบลล่าเล่นเบาๆ

"ทีเมื่อกี้ถามฉัน..เอง..น."

บรื๊นนนนน

"ว้ายยยย..นี่ขับช้าๆหน่อยย"

ยังไม่ทันเอ่ยจบคำหญิงสาวก็ตัวโยนหลังติดเบาะเพราะชายหนุ่มจู่ๆก็เร่งเครื่องแทรงรถทุกคันที่อยู่บนทางด่วนจนเบลล่าหน้าซีดเดาะเบาะแน่นด้วยความกลัว

"ฉันอยากถึงบ้านแย่แล้วเธอก็ทนหน่อยแล้วกัน"

เบนจามินเอ่ยเสียงเรียบทั้งไม่สนใจท่าทีตื่นกลัวของคนข้างๆแม้แต่น้อย

"นี่..ช้านม่ายอยากกทนนน"

เบลล่าแทบอยากจะบ้าเมื่อต้องมาอยู่ในรถที่ทำความเร็วจนเธอแทบฉี่ราดในตอนนี้

ครู่ต่อมา

บ้านxx

"เรียบร้อยดีใช่ไหมเบล...เฮ้ยทำไมหน้าซีดแบบนั้นล่ะ"

"อุ้บบ..แหวะ.."

"เบล"

เมื่อรถหรูของเบนจามินมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านได้เบลล่าก็เปิดประตูลงมาอาเจียนจนปาริดาต้องรีบเจ้าไปดูเพื่อนเธอด้วยอาการตกใจ

"เธอน่าจะเมารถน่ะ"

เบนจามินพูดน้ำเสียงเรียบเหลือบมองเบลล่าทั้งส่ายหัวเบาๆและเอากระเป๋าของเธอที่อยู่หลังรถไปเก็บทางนี้ก็ให้ปาริดาดูแลเพื่อนเธอเอาเอง

"ไหวไหมเนี่ยแก"

ปาริดาลูบหลังให้เบลล่าอยู่พักใหญ่กว่าอาการของเบลล่าจะดีขึ้น

วันต่อมา

14.15 น.

ตอนนี้สองสาวปาริดาและเบลล่าอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆกับมหาลัยเพราะเลิกเรียนเร็ว

"หิวมากเลยแก"

เบลล่าเดินกุมท้องหน้ามุ่ย

"นั่นสิ"

ปาริดาเองก็เช่นกันเพราะเลือกที่จะมาหาอะไรทานที่ห้างอย่างเดียวแทนที่จะพักเที่ยงแล้วทานที่มหาลัย

"ไปร้านนั้นกัน"

เบลล่าชี้ไปทางร้านสเต็กเจ้าดังที่มีรูปแปะโชว์หราอยู่หน้าร้านอย่างน่าทาน

"อืม..โอเค"

ปาริดาพยักหน้าตกลงเห็นด้วยกับเพื่อนเธอที่จะเข้าร้านนี้

"พวกเธอ"

ยังไม่ทันที่สองสาวจะได้เข้าไปในร้านชิชาก็มาขวางพวกเธอเอาไว้ก่อน