ครู่ต่อมา
"อยู่ให้ห่างหมอลันไว้จะดีกว่านะเพราะพ่อฉันคงไม่ชอบให้เธออยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น"
ในขณะที่อิงฟ้าขอตัวมาเข้าห้องน้ำหลังจากทานข้าวได้พักใหญ่ภัคคินีก็ตามมาด้วยทั้งจีบปากจีบคอพูดกับอิงฟ้าอย่างไม่พอใจ
"เธอล่ะพ่อเธอคงชอบงั้นเหรอที่อยู่ใกล้กับผู้ชายหลายคน"
อิงฟ้าตอกกลับด้วยสีหน้าเย้ยหยันและเดินออกไปเธอรู้อะไรดีๆเกี่ยวกับภัคคินีเยอะแค่ไม่พูดออกมาเท่านั้นเธอให้เวลาถัคคินีทำตัวซื่อตบตาเอมอรได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวเธอก็จะเขี่ยภัคคินีให้พ้นทาง
"แก!"
ภัคคินีกัดหันกรอดเธอเข้าใจความหมายที่อิงฟ้าพูดดีตอนนี้ถือว่าอิงฟ้าถือไพ่เหนือเธอจึงกระโตกกระตากอะไรไม่ได้ ทั้งนึกถึงพ่อเธอก็โมโหหนักที่เลี้ยงงูพิษเอาไว้แว้งกัดลูกตัวเองคิดแล้วเธอก็เจ็บใจ
บ้านปาริดา
อลันนึกครึ้มอะไรขึ้นมาจึงขับรถออกมาหาปาริดาในช่วงหัวค่ำคราแรกกะว่าจะนอนที่บ้านแต่เขาก็วุ่นวายใจเกินทนอยากจะหาเพื่อนคุยเลยตัดสินใจมา
"พี่หมอมาซะดึกเลยค่ะ"
สองหนุ่มสาวมานั่งคุยกันที่สระว่ายน้ำที่เดิมที่ืี่ชอบนั่งคุยกัน
"พี่ขอนอนที่นี่นะ"
อลันเอ่ยปากขอปาริดาค้างที่นี่
"ทำไมไม่นอนที่บ้านล่ะคะ"
ปาริดาขมวดคิ้วสงสัยเล็กน้อย
"นอนที่นี่พี่สบายใจที่สุดแล้ว...มีดาวอยู่ใกล้ๆพี่ยิ่งสบายใจเข้าไปใหญ่"
อลันหันมายิ้มให้หญิงสาว
"พูดแบบนี้มีเรื่องไม่สบายใจอีกแล้วใช่ไหมคะ"
ปาริดาหลบสายตาหัรไปมองทางอื่นเล็กน้อยเธอไม่ค่อยกล้ามองเวลาเขายิ้มให้เท่าไรเพราะกลัวว่าตัวเองจะเขินจนเกินไป
"ก็เรื่องเดิมๆนั่นแหละ"
อลันเอ่ยเสียงอ่อนทั้งทิ้งตัวลงนอนบนเตียงริมสระน้ำ
"นี่...มาแอบดูอะไร"
เบนจามินเห็นเบลล่าด้อมๆมองๆที่หน้าประตูจึงเข้ามาทัก
"เงียบๆสิ"
เบลล่าตกใจรีบลากเบนจามินเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าคนที่นั่งกันอยู่ด้านนอกจะได้ยิน
"อืม...บอกได้รึยัง"
เบนจามินส่งสายตามองเบลล่าเห็นว่าเธอน่าจะมีเลศนัยอะไรบางอย่าง
"แค่แอบดูดาวกับพี่หมอ"
เบลล่าตอบตามตรงทั้งยังนึกรำคาญเบนจามินที่ยุ่งกับเธอแทบทุกเรื่อง
"แอบดูทำไมก็เดินออกไปสิ"
เบนจามินส่ายหัวเบาๆและจูงมือเบลล่าหมายจะเดินออกไปหาอลันกับปาริดา
"ไม่ๆๆ...มาคุณนี่เลย"
เบลล่ารีบยื้อเบนจามินเอาไว้
"อะไรของเธอ"
เบนจามินหันมามองหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ
"จะไปเป็นก้างขวางคอเพื่อนฉันทำไม"
เบลล่าบ่นเสียงแข็ง
"ไม่เข้าใจ"
เบนจามินขมวดคิ้ว
"ไม่มีอะไรฉันแค่อยากให้สองคนนั้นเค้าคุยกันแค่สองคนคุณไม่ต้องไปยุ่งหรอก"
เบลล่าพยายามอธิบายแบบอ้อมๆและหวังว่าเบนจามินจะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด
"ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"
เบนจามินอมยิ้มเล็กน้อยเขาเข้าใจแล้วแต่แค่อยากจะแกล้งเธอสักหน่อยเพราะเวลาเธอหงุดหงิดมันดูน่ารักดีในสายตาของเขา
"ดาวชอบหมออลันเข้าใจหรือยังห้ามบอกใครด้วยเข้าใจไหม"
เบลล่าบุ้ยปากเล็กน้อยทั้งบอกไปตามตรงคนตรงหน้าเธอจะได้เข้าใจเธอเสียที
"ก็แค่เนี้ย"
เบนจามินพูดจบก็เดินกลับไปทันที
"อ้าวคุณนี่"
เบลล่ามองตามหลังชาบหนุ่มอย่างหงุดหงิดเพราะเมื่อได้คำตอบแล้วก็เดินออกไปหน้าตาเฉยไม่ยอมรับปากเธอก่อน
วันต่อมา
14.00 น.
โกดังร้าง
"จับฉันมาทำไม"
ภัคคินีไม่รู้เลยว่าเธอมีศรัตรูที่ไหนเดินชอปปิ้งอยู่ดีๆก็มีคนลากออกมาแถมจับตัวเธอมาขังไว้ในโกดังร้างนี่อีกด้วย
เพี๊ยะ ปึก ปั้กก
"โอ้ยย.."
ยังไม่ทันๆด้คำตอบเหล่าชายชุดดำพวกนั้นก็ฟาดมือใส่ใบหน้าเธอไม่ยั้ง
"อย่ายุ่งกับหมออลันอีกถ้าไม่อยากตาย"
เหล่าชายชุดดำพูดจบก็เดินกรูกันออกไปทิ้งให้เธออยู่คนเดียว
17.00 น.
คลินิคอลัน
"หมอคะคุณชุมาขอพบค่ะ"
พยาบาลสาวเปิดประตูเข้ามาแจ้งหมออลันที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้อง
"หืม...ให้เธอเข้ามา"
อลันแปลกใจเล็กน้อยว่าชุติมานั้นยังกล้ามาหาเขาที่นี่อีกหรืออย่างไรเพราะวันที่เกิดเรื่องและไปเคลียร์กันที่โรงพักเขากับเธอก็บาดหมางกันไปอีกเรื่องนึงแล้วทีาเขาไม่ยอมความให้น้องสาวของเธอ
"สวัสดีค่ะลัน"
ชุติมาเดินเข้ามาทักทายหมอหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"คุณมีอะไรหรือเปล่า"
อลันนั่งกอดอกจ้องหน้าหญิงสาวเขม็ง
"คือชุอยากจะขอร้องคุณให้ช่วยพูดกับสองคนนั้นให้ยอมความน้องชุ"
วันนี้ชุติมามาที่นี่เพราะอยากจะขอร้องเขาเรื่องเดิม
"แต่สิ่งที่น้องคุณทำมันเกินไป"
อลันยื่นคำขาดไปแล้วว่ายังไงเขาก็ไม่ยอม
"ถ้าคุณรับปากชุจะไม่ยุ่งกับคุณและจะพาน้องฉันไปอยู่ที่ต่างประเทศไม่ให้กลับมายุ่งกับพวกลันอีกเลย"
ชุติมามีข้อเสนอที่จะแลกกับความปลอดภัยของปาริดาและเบลล่า
"ผมจะเชื่อใจคุณได้มากแค่ไหน"
อลันยอมรับว่าเขาพอใจในข้อเสนอแต่เขาไม่ค่อยเชื่อใจชุติมาเท่าไรว่าจะทำจริงหรือไม่
"ชุเป็นคนพูดจริงทำจริงคุณก็น่าจะรู้...และนี่คือสิ่งยืนยันว่าชุไม่ได้เป็นคนจับตัวคนของลันไปทำร้าย"
ชุติมานั้นเป็นคนพูดจริงทำจริงเธอสงสารน้องเธอจึงตัดสินใจที่จะทำแบบนี้และเธอก็มีหลักฐานมายืนยันให้อลันได้รู้ว่าสิ่งที่เขาคาใจและสิ่งที่เธอเคยอธิบายไปแล้วมันอยู่ในเอกสารที่เธอยื่นให้เขา อลันรับซองเอกสารจากชุติมาด้วยสีหน้าที่สงสัย
"ชุจะรอคำตอบนะคะขอตัวก่อน"
ชุติมาพูดจบก็ขอตัวกลับไปทันทีเพราะธุระของเธอได้เสร็จสิ้นลงแล้ว
18.00 น.
อลันเปิดในซองเอกสารดูพักใหญ่เขาค่อนข้างตกใจกับเรื่องที่พึ่งได้รู้มาจึงตรงดิ่งมาหาเบนจามินเพื่อให้เขาได้ตรวจสอบให้ว่าเรื่องที่เขาได้รู้มันจริงหรือไม่
"คุณว่ายังไง"
อลันกุมขมับอยู่พักใหญ่เขาไม่อยากตะเชื่อว่าอิงฟ้าเป็นคนทำร้ายปาริดาเพราะเธอจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรทั้งที่เคยเจอปาริดาเพียงแค่ครั้งเดียว
"มีเหตุผลอะไรที่เพื่อนคุณต้องทำแบบนี้"
เบนจามินลองถามความเห็นจากอลัน
"ผมไม่ทราบเหมือนกันยังไงคุณก็ช่วยเชคหน่อยแล้วกันว่านี่มันของจริงหรือของปลอม"
อลันเองก็สับสนในใจกับข้อนี้อยู่เหมือนกัน
"ผมจะรีบจัดการให้"
เบนจามินพยักหน้าเบาๆเขาจะรีบสืบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด
20.00 น.
บ้านอลัน
"คุณแม่เรียกอิงฟ้ามามีอะไรเหรอคะ"
อิงฟ้าได้รับสายจากเอมอรตั้งแต่ช่วงเย็นพอเธอทำงานเสร็จจึงแวะมาหาเอมอรที่บ้าน
"เธอเป็นคนทำหนูภัค"
เอมอรโกรธมากเมื่อเห็นสภาพภัคคินีที่ถูกทำร้ายและรู้จากปากภัคคินีว่าเป็นฝีมืออิงฟ้า
"พูดอะไรคะ"
อิงฟ้ายังคงทำหน้าตาใสซื่อไม่รู้ไม่ชี้
"อย่าโกหก"
ภัคคินีค่อยๆเดินออกมาพร้อมพี่เลี้ยงใบหน้าของเธอยังปูดช้ำไม่หายวันนี้เธอรู้ว่าเป็นฝีมือของอิงฟ้าได้เพราะขอร้องให้คนเป็นพ่อช่วยและพ่อเธอก็ไม่ใส่ใจอิงฟ้าอีกต่อไปแล้วให้เธอเอาผิดอิงฟ้าได้เลยเธอจึงมาบอกเอมอรเป็นคนแรกเพราะเธอรู้ว่าอิงฟ้าชอบอลันจึงอยากกำจัดเธอตัวเธอเลยต้องชิงกำจัดอิงฟ้าเสียก่อน
"คุณภัคพูดอะไรคะ"
อิงฟ้ายังคงทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกต่อไป
"เธอเป็นคนสั่งให้คนมาทำร้ายฉัน"
ภัคคินีตะคอกเสียงฝาดเหลืออดกับอิงฟ้าที่เสแสร้งกับทุกคน
"คุณพูดอะไรฉันไม่รู้เรื่อง"
อิงฟ้าเริ่มบีบน้ำตา
"เธอก็น่าจะรู้นะว่าพ่อฉันน่าจะเลือกช่วยลูกในไส้มากกว่าช่วยเธอ"
ภัคคินีบอกอิงฟ้าด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันว่าเหตุการณ์นี้ทำให้พ่อของเธอเขี่ยอิงฟ้าทิ้งสาแก่ใจเธอเสียที
"ฉันก็พึ่งรู้นะว่าเธอเป็นเมียน้อยเกาะสามีคนอื่นกินริอาจจะอยากมาเป็นสะใภ้ฉันอย่าหวังเลยเรื่องนี้ยังไงก็ต้องถึงหูตาลัน"
เอมอรจีบปากจีบคอต่อว่าอิงฟ้าอย่างไม่พอใจ
"พวกมึงก็ลองบอกเรื่องนี้ให้ลันรู้ดูสิ"
อิงฟ้าปาดน้ำตาทิ้งในเมื่อเธอเล่นบทนางเอกแล้วเรื่องมันยากนักเธอก็ขอเล่นบทนางร้ายก็แล้วกันจึงควักปืนออกมาจากกระเป๋าและจ่อไปที่เอมอรและภัคคินี
"นี่...นังบ้า"
เอมอรมือไม้สั่นที่อิงฟ้ากล้าทำกับพวกเธอแบบนี้
"พวกแกเดินออกไป"
อิงฟ้าวั่งให้ทั้งสองคนเดินออกไปที่หน้าบ้าน
ปั้ง
"อ๊ายยย"
เมื่อทั้งสองไม่ทำตามกันดีๆเธอจึงต้องยิงขู่
ไม่นานอิงฟ้าก็พาทั้งสองขึ้นรถและเอามาขังที่โกดังที่เดิมที่ภัคคคินีเคยถูกขังและครั้งนี้เธอจะไม่แค่ทำร้ายสั่งสอนแต่เธอจะปล่อยให้ทั้งสองตายอยู่ในนี้เรื่องของเธอจะได้ไม่มีใครมาขัดขวางเป้าหมายได้
วันต่อมา11.00 น.บ้านอลัน"ตอนนี้ได้เรื่ิองบ้างไหมครับ"เบนจามินมาที่บ้านอลันเพราะรู้ว่าแม่ของชายหนุ่มหายไปตั้งแต่เมื่อคืน"ยังไม่ได้เบาะแสอะไรเลยครับ"อลันนั่งหน้าเสียอยู่กับตำรวจสองนายที่กำลังสอบปากคำเขาอยู่มหาลัยxx"จะไปไหนเหรอแก"เบลล่าทักปาริดาที่กำลังค่อยๆเดินออกไปนอกห้องเรียนในขณะที่อาจารย์กำลังบรรยายอยู่"จะไปเข้าห้องน้ำน่ะ"ปาริดาเอ่ยจบก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว"อืม..รีบไปรีบมาล่ะ"เบลล่าพยักหน้าเบาๆเพราะเห็นว่สเพื่อนเธอคงจะอยากเข้าห้องน้ำเอาเสียมากๆจึงต้องรีบร้อนขนาดนี้ชั่วโมงต่อมา"ทำไมเข้าห้องน้ำนานจังเลยล่ะ...โทรก็ไม่รับ"เบลล่าเดินมาตามหาปาริดาที่ห้อวน้ำแต่ก็ไม่ยักจะเห็นนี่มันก็เป็นชั่วโมงแล้วที่เพื่ิอนเธอออกมาจึงยกมือถือโทรตามแต่ก็โทรไม่ติดตอนนี้เธอเริ่มใจไม่ดีเสียแล้วโกดังร้าง"คุณป้า"ปาริดามาที่นี่ได้ก็เพราะมีคนส่งข้อความให้เธอออกไปหาที่หลังรั้วมหาลัยเพียงคนเดียวโดยขู่ว่าหากไม่มาเพียงคนเดียวเอมอรจะถูกฆ่าตายเธอจึงต้องโกหกเบลล่าว่าเธอจะมาเข้าห้องน้ำ"กองอยู่ด้วยกันนี่แหละฉันจะได้หมดมารสักที"อิงฟ้าผลักปาริดาให้นั่งลงไปกองกับเอมอรและภัคคินีที่ตอนนี้สะบักสะบอมกันทั้
"มีอะไรจะสอนฉันอีกไหม"เบลล่าอมยิ้มภูมิใจที่ฝีมือตัวเองก็ไม่เลว"อืม...เจอกันครั้งหน้าค่อยสอนแล้วกันตอนนี้ฝึกแค่นี้ให้เก่งก่อน"เบนจามินทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยเห็นว่าสอนเธอแค่นี้ก่อนจะดีกว่าเพราะเดี๋ยวยังไงก็ต้องเจอกันอีก"ก็ได้...แล้ว...คุณจะกลับพร้อมพี่นิเลยไหม"เบลล่าพยักหน้ารับและแอบถามเรื่องเวลากลับของชายหนุ่ม"อืม...ทำไมเหรอ"เบนจามินตอบน้ำเสียงเรียบ"เปล่าก็แค่ถามดูเฉยๆ"เบลล่าปฏิเสธเสียงสูงและเดินหน้าหงอยออกไปจากห้องเขาทันที ตอนนี้เบนจามินอมยิ้มมุมปากเพราะรู้ว่ามีคนตรงนี้ไม่อยากให้เขาไปสองวันต่อมา"พี่ไปก่อนนะ"วันนี้ถึงเวลาแล้วที่นิชาจะต้องกลับเพราะห่างลูกของเธอมาหลายวันแล้ว"เดินทางปลอดภัยนะคะพี่นิ/บ๊ายบายค่ะพี่นิ"ปาริดาและเบลล่าโบกมือลานิชาในขณะที่เธอกำลังจะขี้นเครื่องบินเจ็ทที่เอริคให้คนมารับกลับพร้อมเบนจามิน"จ้า"นิชาหันมายิ้มให้หญิงสาวทั้งสองก่อนจะเดินขึ้นไป"เดินทางปลอดภัยนะคุณ"ในขณะที่เบนจามินกำลังเดินขึ้นเครื่องเบลล่าก็เอ่ยลาเขาด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อยและยื่นอะไรบางอย่างให้กับเขา"อืม..อะไร"เบนจามินหันมายิ้มอ่อนให้เบลล่ารับถุงกระดาษที่เบลล่ายื่นให้ทั้งถามว่ามันคือ
เย็นของวัน"แกจะเซอร์ไพรซ์พี่หมอจริงเหรอ"เบลล่านอนคุยกับปาริดาอยู่บนเตียงเรื่องที่ปาริดาจะเซอร์ไพรซ์เล็กๆให้หมออลันในวันที่ไปทะเล"อืม..ฉันอยากทำให้พี่หมอก่อนที่จะไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว""แกไม่ลองบอกความรู้สึกในใจไปล่ะ"เบลล่ายังคงเข็ญเพื่อนของเธอบอกความในใจเพราะอยากเห็นเพื่อนเธอมีความสุข"ไม่เอาหรอกกลัวจะไม่เหมือนเดิมอะ"ปาริดาส่ายหัวเบาๆสิ่งที่เธอกลัวคือทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมหากอลันไม่ได้คิดกับเธอแบบที่เธอคิดกับเขา"ฉันว่าพี่หมอก็ดูสนใจแกอยู่นะไม่อย่างนั้นจะตามดูแลแกทำไม"เบลล่าพูดความคิดของเธอออกมาให้ปาริดาได้ฟังเผื่อเพื่อนเธอจะเปลี่ยนความคิด"เค้าคงเห็นฉันเป็นแค่น้องสาวน่ะอีกอย่างเพราะพี่นิเคยขอให้เค้าดูแลฉันก็เท่านั้น"ปาริดาไม่คิดเช่นนั้นเพราะอลันดูแลเธอมาตั้งแต่นิชานั้นวานให้เขานั้นช่วยมาดูแลเธอ"แล้วถ้าแกไปจากที่นี่แล้วพี่หมอไม่เหมือนเดิมล่ะ...ถ้าเค้าไม่ได้ดูแลเอาใจใส่แกเหมือนเดิมแกจะรู้สึกยังไง"เบลล่าลองพูดให้เพื่อนเธอคิดในหลายๆแง่หากวันนึงอลันเจอผู้หญิงที่ถูกใจแล้วไม่สามารถสนิทกับเพื่อนเธอได้เหมือนเดิมปาริดาจะเป็นอย่างไร"ก็ใช้ชีวิตปกติไปสิฉันก็ดูแลตัวเองได้นี่นา"ปาริดาแอบ
อังกฤษเพนท์เฮ้าส์"เฮ้อ...ถึงซะที"เบลล่าทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มในเพนท์เฮ้าส์หรูที่นิชาเตรียมไว้ให้เธออยู่กับปาริดาหลังจากที่เดินทางมาครึ่งค่อนวัน"พักกันตามสบายนะครับเดี๋ยวผมมาขอตัวสักครู่"บรูคให้สองสาวพักกันตามสบายเพราะเขามีธุระที่จะคุยกับเบนจามิน"ไปไหนเหรอคะคุณบรูค"เบลล่าถามบรูคอย่างสงสัยเพราะเห็นว่าพึ่งจะมาถึง"อ่อไปชั้นบนน่ะครับไปหาเบน"บรูคไม่ได้ไปไหนไกลเพียงแค่ออกไปเพนท์เฮ้าส์อีกชั้นที่เบนจามินอยู่"เอ่อ...ฉันไปด้วยค่ะพอดีอยากไปทักทายแกไปด้วยไหมดาว"เบลล่ารู้ว่าเบนจามินอยู่ที่นี่ก็เกิดกะปรี้กะเปร่าขึ้นมาทันทีจึงขอตามบรูคไปหาชายหนุ่มด้วย"แกไปเถอะฉันขอจัดของก่อน"ปาริดาไม่อยากไปรบกวนเวลาของเพื่อนเธอกับเบนจามินจึงให้เบลล่าไปกับบรูคคนเดียวก็พอเพราะเดี๋ยวช่วงเย็นก็คงต้องเจอกันอยู่แล้วห้องเบนจามิน"หื้ม...เลิกอุ้มไอได้แล้วไอโตแล้วนะ"บีน่าเด็กสาววัยสิบห้าน้องสาวแท้ๆของบรูคและเบนจามินถูกคนเป็นพี่ชาบอุ้มฟัดหอมซ้ายหอมขวาก็เกิดรำคาญอย่างมากเพราะเธอโตจนเป็นสาวแล้วพี่ชายเธอก็ยังไม่เลิกกระทำกับเธอเป็นเด็กๆเสียที"ไม่เลิก...ไอยังเห็นยูตัวเท่าลูกหมาอยู่เลย"ฟอดดดดดเบนจามินยังคงกอดหอมน้องส
"จะพาไปไหน"เบลล่าไม่เข้าใจว่าเบนจามินจะจูงเธอขึ้นมาเพื่ออะไรจะให้มาดูผู้หญิงของเขาอีกหรือไง"นั่นไง"เบนจามินพาหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนของเขาและชี้ไปที่รูปหัวเตียงที่มีโถแก้วคุ้กกี้ของหญิงสาววางอยู่ใกล้ๆ"รูปใคร"เบลล่าเห็นคุ้กกี้ของเธอก็พลอยหายโกรธเขาไปเปราะหนึ่งแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเขานั้นจะให้เธอดูรูปเพื่ออะไรในนั้นคนที่เธอเดาได้น่าจะเป็นเขาและบรูคตอนยังละอ่อนและมีเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักอีกคนที่เบนจามินอุ้มอยู่"ฉันกับคนที่ฉันอุ้มเมื่อกลางวันไงเธอชื่อบีน่าเป็นน้องสาวแท้ๆของฉัน"เบนจามินคลายความเข้าใจปิดของหญิงสาวให้กระจ่าง"น..น้องสาว"เบลล่าถึงกับไปไม่เป็นทั้งหมดเธอคิดเองเออเองทั้งหมด"ที่ฉันไปรับเธอไม่ได้ก็เพราะต้องไปรับบีน่าที่แคนาดาหายน้อยใจยัง"เบนจามินติดธุระเรื่องน้องสาวเขาจึงไปรับเธอไม่ได้แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่อยากเจอเธอ"ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย"เบลล่าแก้เก้อโดยการพูดประชดเขาด้วยสีหน้าที่ดูดีขึ้นกว่าเมื่อครู่และรีบหันหลังกลับออกจากห้องของเขาไปทันที"ถ้าเธอไม่รู้ก็เอาแต่งอนฉันอยู่แบบนี้"เบนจามินเดินตามหญิงสาวมาจนถึงบันได"ใส่ใจฉันจนาดนั้นเลย"เบลล่าหยุดฝีเท้าและถามชายหน
นิชาลากกระเป๋าใบเดียวของเธอออกจากคฤหาสน์หลังโตที่เคยอยู่ตั้งแต่เกิดในวันที่หลังจากงานศพของพ่อเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอเหลือเพียงตัวคนเดียวจริงๆทรัพย์สมบัติที่มีเธอคืนให้เจ้าของเดิมไปจนหมดมีเพียงเงินก้อนติดตัวแค่หมื่นกว่าบาทเท่านั้นเที่ยงวัน"มีห้องว่างให้ฉันเช่าไหมคะ""มีค่ะห้องพัดลมสองพันห้าแอร์สามพันห้ามัดจำสองเดือนค่ะดูห้องเลยไหมคะ""ค่ะฉันขอดูห้องพัดลมค่ะ""ตามมาเลยค่ะ"นิชาเลือกที่จะเดินมาหาห้องเช่าธรรมดาๆแถวย่านนอกตัวเมืองเพราะราคาจะถูกกว่าในเมืองเธอแค่เอาไว้ซุกหัวนอนในขณะที่หางานทำและตอนนี้เธอก็ได้ห้องที่ถูกใจแล้วในราคาที่เธอพอใจหลายวันต่อมา"เฮ้อ...ทำไมยังไม่มีที่ไหนเรียกเราไปสัมภาษณ์เสียทีนะ"นิชานั่งหน้าเศร้าอยู่บนเตียงเล็กๆของเธอในห้อง เธอสมัครงานเป็นผู้ช่วยเชฟไปหลายโรงแรมและหลายร้านอาหารแล้วก็ยังไม่มีใครเรียกเธอไปสัมภาษณ์เสียทีอันที่จริงเธอก็ทำใจไว้ส่วนหนึ่งว่าสาขาที่เธอเลือกเรียนและจบมาตามความชอบมันค่อนข้างหางานยากกว่าคนอื่นหากไม่เปิดร้านเองแต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนี้แต่ก็เข้าใจว่างานพวกนี้ส่วนมากจะรับแต่คนที่มีประสบการณ์การทำงานมาแล้วเท่านั้นเด็กจบใหม่อย่าง
โรงแรมหรู"ครับมัม""อีกไม่นานหรอกครับมัมเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแค่นี้นะครับ"เอริคมาพักอยู่ในโรงแรมหรูเป็นส่วนตัวที่สุดเขารับสายคนเป็นแม่ทั้งพูดตัดบทอย่างเสียมารยาทเพราะคุยกับคนเป็นแม่ทีไรเป็นต้องบอกให้เขากลับไปหาครอบครัวบ้างทุกทีทั้งที่เขายังอยากท่องเที่ยวอย่างอิสระอยู่อังกฤษคฤหาสน์หรู"ตาเอส..ลูกคนนี้ยังไงกันนะ"เอเลนถึงกับหงุดหงิดกำมือถือในมือแน่นที่ลูกชายคนโตดูจะไม่อยากคุยกับเธอเสียเลย"ปล่อยลูกไปเถอะคุณตอนนี้ลูกโสดแล้วก็ให้เที่ยวให้สบายใจไปเถอะ"ปีเตอร์เห็นว่าภรรยาของเขาก็ห่วงลูกจนเกินไปเพราะเอริคเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่ภรรยาเขาก็ต้องคอยตามสอดส่องดูแลเหมือนลูกอายุสิบสี่สิบห้าไปได้"เล่นไปไหนมาไหนคนเดียวไม่บอกสถาณที่แบบนี้ก็น่าห่วงอยู่นะคะคุณแม้ลูกเราจะเป็นผู้ใหญ่มากแล้วก็เถอะ"เรื่องที่ลูกโตแล้วเธอเข้าใจแต่เล่นไปไหนทาไหนคนเดียวโดนที่ไม่มีคนสนิทคุ้มกันไปด้วยหากใครรู้สถานะของเอริคเขาก็อาจจะเป็นอันตรายจากศรัตรูได้เรื่องนี้ที่เธอห่วง"เอาน่าผมเชื่อว่าตาเอสเอาตัวรอดได้อย่างดีเลยไม่ต้องห่วงพักผ่อนเถอะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"ปีเตอร์ดึงคนเป็นภรรยามานอนกอดให้เธอเลิกคิดมากเขาเชื่อใจว่าลูกชาย
"อืม""ฉันไม่ดื่มหรอกค่ะ"สาวเจ้ารู้คำตอบได้ก็ส่ายหัวทันทีด้วยสีหน้ายิ้มเจื่อน"เด็กที่นี่บริการลูกค้าแบบนี้น่ะเหรอ"เอริคขมวดคิ้วเล็กน้อยทั้งกระดกไวน์ในแก้วคราเดียวจนหมดแล้ววางแก้วตรงหน้าหญิงสาว"เอ่อ..ฉันดื่มก็ได้ค่ะ"นิชาหยิบแก้วไวน์อีกใบมาหมายจะเทไวน์ลงแก้วเพื่อที่จะทำตามใจชายหนุ่มด้วยสีหน้ากล้ำกลืนที่ต้องมาดื่มแอลกอฮอลทั้งที่ไม่เคยดื่ม"ไม่ต้องฉันไม่บังคับเธอดีกว่า"เอริคเห็นสีหน้าหญิงสาวแล้วก็ต้องรีบยกมือดึงขวดไวน์กลับไปใส่ในถังก่อนที่หญิงสาวจะเทใส่ลงแก้วเพราะคิดไปคิดมาแล้วก็ไม่อยากบังคับเธอเท่าไรหากคออ่อนเมาแล้วเปลี่ยนเป็นคนละคนเขาคงหมดอารมณ์กับเธอพอดี"ขอบคุณนะคะ"นับว่าชายหนุ่มยังใจดีกับเธอบ้างหญิงสาวจึงพอยิ้มออกได้"นวดให้ฉันต่อ""ค่ะ"เมื่อได้ยินคำสั่งนิชาจึงรีบกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองทันทีเพราะกลัวอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจกลับมาชวนเธอดื่มแบบเมื่อครู่หลังจากในห้องมีแต่ความเงียบมาพักใหญ่นิชาก็เปลี่ยนจากนวดหลังให้เขามาเป็นคอยนั่งรินไวน์ให้ชายหนุ่มแทนตอนนี้เอริครู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวร้อนวูบวาบแปลกๆ จะว่าเมาก็คงไม่ใช่เพราะไวน์เพียงแค่ขวดเดียวคงทำให้เขานั้นเมาไม่ได้ไม่นานนักหลังจาก