ตอนที่38

"มีอะไรจะสอนฉันอีกไหม"

เบลล่าอมยิ้มภูมิใจที่ฝีมือตัวเองก็ไม่เลว

"อืม...เจอกันครั้งหน้าค่อยสอนแล้วกันตอนนี้ฝึกแค่นี้ให้เก่งก่อน"

เบนจามินทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยเห็นว่าสอนเธอแค่นี้ก่อนจะดีกว่าเพราะเดี๋ยวยังไงก็ต้องเจอกันอีก

"ก็ได้...แล้ว...คุณจะกลับพร้อมพี่นิเลยไหม​"

เบลล่าพยักหน้ารับและแอบถามเรื่องเวลากลับของชายหนุ่ม

"อืม...ทำไมเหรอ"

เบนจามินตอบน้ำเสียงเรียบ

"เปล่าก็แค่ถามดูเฉยๆ"

เบลล่าปฏิเสธเสียงสูงและเดินหน้าหงอยออกไปจากห้องเขาทันที ตอนนี้เบนจามินอมยิ้มมุมปากเพราะรู้ว่ามีคนตรงนี้ไม่อยากให้เขาไป

สองวันต่อมา

"พี่ไปก่อนนะ"

วันนี้ถึงเวลาแล้วที่นิชาจะต้องกลับเพราะห่างลูกของเธอมาหลายวันแล้ว

"เดินทางปลอดภัยนะคะพี่นิ/บ๊ายบายค่ะพี่นิ"

ปาริดาและเบลล่าโบกมือลานิชาในขณะที่เธอกำลังจะขี้นเครื่องบินเจ็ทที่เอริคให้คนมารับกลับพร้อมเบนจามิน

"จ้า"

นิชาหันมายิ้มให้หญิงสาวทั้งสองก่อนจะเดินขึ้นไป

"เดินทางปลอดภัยนะคุณ"

ในขณะที่เบนจามินกำลังเดินขึ้นเครื่องเบลล่าก็เอ่ยลาเขาด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อยและยื่นอะไรบางอย่างให้กับเขา

"อืม..อะไร"

เบนจามินหันมายิ้มอ่อนให้เบลล่ารับถุงกระดาษที่เบลล่ายื่นให้ทั้งถามว่ามันคืออะไร

"ขนมฉันทำเองเอาไปไว้ทานเผื่อหิว"

เบลล่าตอบด้วยรอยยิ้ม

"ขอบใจ"

เบนจามินพยักหน้ารับและเดินขึ้นเครื่องไปด้วยรอยยิ้มอ่อน

"นี่แกทำขนมเป็นด้วยเหรอ"

หลังจากที่ส่งนิชาและเบนจามินเสร็จแล้วปาริดาก็อดที่จะถามเรื่องที่เพื่อนเธอทำขนมให้เบนจามินไม่ได้เพราะปกติแล้วเบลล่าทำอาหารไม่เป็นเลยก็ว่าได้

"ก็พึ่งหัดทำน่ะ"

เบลล่ามีสายตาล่อกแล่กเล็กน้อยกลัวว่าเพื่อนเธอจะเอ่ยแซวอะไรอีก

"แล้วแน่ใจเหรอว่าจะทานได้"

ปาริดายักคิ้วกวนเพื่อนเธอเล่น

"นั่นสิฉันก็ไม่ได้ลองชิมพอดีรีบ"

เบลล่าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุ้กกี้ที่เธอทำจะทานได้ไหมเพราะเธอก็ไม่ได้ชิมเหมือนกัน

"อืม...เพื่อนฉันนี่หัดทำขนมให้คุณเบนโดยเฉพาะนี่มันยังไงนะ"

ปาริดายังไม่เลิกหยอกเบลล่าเล่น

"จะพูดอะไรพูดมาเลย"

เบลล่าบุ้ยปากเล็กน้อย

"แกตกหลุมรักคุณเบนแล้วใช่ม้า"

ปาริดาคิดว่าตัวเองเดาไม่ผิด

"จะบ้าเหรอก็แค่ทำขนมให้เพราะเห็นว่าเคยอยู่ด้วยกันแค่นั้นเองไม่ได้คิดอะไรเลยไม่คุยด้วยแล้ว"

เบลล่ารีบอธิบายแล้วก็รีบหนีเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว

"แค่นี้ก็ต้องเดินหนีด้วย..อาการไม่ค่อยออกเลยนะ"

ปาริดาเอ่ยตามหลังเพื่อนเธอด้วยอาการอารมณ์ดี

ครู่ต่อมา

"ดาว"

อลันเดินเข้าบ้านปาริดามาพร้อมกับของพะลุงพะลังเต็มมือ

"อ้าวพี่หมอ"

ปาริดายิ้มต้อนรับหมอหนุ่มทั้งช่วยเขาถือของมาวางและมานั่งคุยกันที่โซฟา

"ขอโทษทีที่มาช้าไม่ทันส่งน้องนิพอดีพี่ติดคนไข้น่ะ"

อลันเสียดายที่มาไม่ทันส่งนิชาเพราะเขาติดทำแผลให้คนไข้ที่เข้ามาในคลีนิค

"ไม่เป็นไรค่ะพี่นิเข้าใจค่ะ"

ปาริดาบอกให้หมอหนุ่มได้รับรู้ว่านิชาเข้าใจดีว่าหมออลันนั้นยุ่งอยู่เหมือนกัน

"พี่ซื้ออาหารเย็นมาเยอะเลยเดี๋ยวไปใส่จานก่อนนะครับ"

อลันรีบยกของเข้าครัวเพื่อไปจัดใส่จานวันนี้เขาซื้อของมาเยอะเลย

"ดาวช่วยค่ะ"

ปาริดาเดินตามอลันเข้าครัวไปช่วยกันจัดจานอาหารและมาวางที่โต๊ะอาหารก่อนจะไปเรียกเบลล่าลงมาทานข้าวเย็น

โต๊ะอาหาร

"หอมจังเลยนี่ถ้าพี่หมอมาทานข้าวเย็นที่นี่ทุกวันก็ดีสิคะ..."

เบลล่าลงมาด้านล่างก็สูดกลิ่นอาหารฟอดใหญ่เมื่อเห็นอาหารเรียงรายเธอก็เกิดอารมณ์ดีเป็นพิเศษทั้งยังเอ่ยแกมหยอกอลันว่าถ้าหากเขามาที่นี่ทุกวันคงจะดี

"พี่มาทุกวันเลยก็ได้นะถ้าเบลอยากให้พี่มา"

อลันพยักหน้าเบาๆให้เบลล่าหากเธอชอบให้เขามาทุกวันเขาก็จะมา

"ดีค่ะงั้นพี่หมอมาทุกวันเลยนะคะ"

เบลล่าปรบมือดีใจทั้งแอบหันไปมองหน้าปาริดาเล็กน้อย

"โอเค"

อลันตกลงเพราะช่วงนี้แม่เขาก็ไม่อยู่บ้านเหมือนกันจึงมาทานข้าวเย็นที่นี่ได้ทุกวัน

"เบล...เกรงใจพี่หมอ"

ปาริดาขมวดคิ้วใส่เพื่อนเธอทั้งทำเสียงดุเบาๆ

"พี่ไม่มีปัญหาเลย"

อลันหันไปยิ้มให้ปาริดา

"แล้วคุณแม่พี่หมอล่ะคะไม่ต้องไปทานข้าวด้วยกันเหรอ"

ปาริดาหันมาถามอลันด้วยสีหน้าสงสัย

"คุณแม่พี่อยากให้มาอยู่แล้วอีกอย่างช่วงนี้ท่านไปบวชที่บ้านไม่มีใครอยู่"

เอมอรไปบวชไม่มีกำหนดกลับอาจจะเดือนหรือสองเดือนเขาก็ไม่แน่ใจแม่เขาเช่นกันช่วงนี้อลันเลยต้องอยู่บ้านคนเดียวมาที่นี่จึงไม่มีปัญหาอะไร

"งั้นพี่หมอมาทานข้าวที่นี่ทุกวันยิ่งดีเลยค่ะจะได้ไม่เหงาด้วย"

เบลล่าฉีกยิ้มกว้างและหันไปยักคิ้วให้ปาริดา

"อีกหน่อยก็ไม่เหงาแล้วเดี๋ยวก็มีคนมาคอยดูแลเราเพิ่มคุณเบนได้บอกหรือเปล่าว่าเป็นใคร"

ปาริดายังไม่รู้ว่าใครจะมาอยู่ที่นี่แทนเบนจามินเพราะนิชาเองก็ไม่ได้บอกอะไรกับเธอ

"ไม่นี่...ไม่เห็นบอกอะไรบอกแค่ว่าจะมาพรุ่งนี้"

เบลล่าส่ายหัวเบาๆเบนจามินไม่ได้บอกอะไรเธอเลยเพียงแค่บอกว่าจะไม่อยู่เท่านั้น

"งั้นเหรอ"

คราแรกที่เธอไม่ได้ถามนิชาเพราะคิดว่าเบลล่าจะรู้จากเบนจามินเสียอีก

ชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่ทานข้าวกันเรียบร้อยแล้วปาริดาและอลันก็ออกมานั่งคุยกันที่ริมสระน้ำเช่นเดิมโดยเบลล่านั้นออกอุบายขอตัวไปพักในห้องเพราะอยากนอนอ่านหนังสือ

"พี่หมอยิ้มได้เยอะขึ้นนะคะช่วงนี้"

ปาริดามองหน้าอลันด้วยรอยยิ้มเธอเห็นเขายิ้มได้บ่อยขึ้นก็มีความสุขตามไปด้วย

"หมดเรื่องร้ายไปมีเรื่องดีๆตามมาเยอะเลยเนอะ"

อลันยิ้มได้ก็เพราะเรื่องที่เขากังวลใจมันหมดไปแล้วน่ะสิในที่สุดแม่ของเขาก็เข้าใจเขาซะที

"มีเวลาอีกแค่สองเดือนที่ดาวจะอยู่ที่นี่หลังจากนั้นพี่หมอก็ไม่มีที่ปรึกษาแล้วนะคะ"

ปาริดาแอบใจหายที่จะต้องไปจากที่นี่แต่ก็เพื่อความสบายใจของพี่สาวของเธอเธอจึงยอม

"ใครบอกล่ะถ้าพี่อยากคุยกับดาวพี่ก็จะบินไปหา"

อลันเอ่ยเสียงอ่อนด้วยรอยยิ้มมุมปาก

"ลงทุนขนาดนั้นเลยเหรอคะโทรหาก็ได้มั้งคะ"

ปาริดาทึ่งในความพยายามของเขาเสียจริง

"ไม่หรอกโทรคุยก็ไม่เหมือนได้เจอนี่นา"

อลันส่ายหัวเบาๆและยื่นมือไปลูบหัวหญิงสาวมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน

"เอาที่พี่หมอสะดวกเลยค่ะ"

ปาริดาก้มหน้าเล็กน้อย

"อนุญาตแล้วนะ"

อลันถือว่าแาริดาอนุญาตแล้วหากเขาอยากจะคุยกับเธอก็จะได้ไปหาได้ทุกเมื่อ

"เหมือนจะรักกันแล้วนะแต่ทำไมไม่มีใครยอมพูดอะไรเลยอะ"

เบลล่ายืนกอดอกมองทั้งสองจากด้านบนเธอขมวดคิ้วเล็กน้อยคิดว่าเมื่อไรทั้งสองจะยอมเผยความในใจออกมาเสียทีเพราะตอนนี้เธอว่าเธอดูออกว่าอลันนั้นก็น่าจะมีใจให้เพื่อนเธอเช่นกัน

สองเดือนต่อมา

โต๊ะอาหาร

"เป็นอะไรเดี๋ยวนี้หงอยๆ"

ปาริดาสังเกตเพื่อนเธอมาหลายวันแล้วว่าตั้งแต่ปิดเทอมมานี้เพื่อนเธอดูจะเหงาเป็นพิเศษ

"เปล่าแค่เบื่อๆน่ะ"

เบลล่าเบื่อๆอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่ที่เบนจามินกลับไปและมีเจคเข้ามาดูแลพวกเธอแทนมันดูเหมือนเธอก็ยังขาดอะไรไปอยู่ดียิ่งปิดเทอมไม่ได้ไปไหนยิ่งเหงาไปใหญ่

"ฉันมีเบอคุณเบนเอาไหม"

ปาริดานื่นมือถือให้เบลล่าเพราะรู้ว่าที่เพื่อนเธอเหงาอยู่แบบนี้เพราะคิดถึงใคร

"เอามาทำไมไม่เอาในเครื่องฉันก็มี...แต่ถึงมีก็เหมือนไม่มีติดต่อยากชะมัด"

เบลล่ากอดอกหน้ามุ่ย

"นี่แสดงว่าติดต่อตลอด"

ปาริดาเอ่ยเสียงแกมหยอกคนที่ไม่ยอมรับความจริงว่าชอบเบนจามิน

"เปล่าซะหน่อยก็แค่เคยจะลองโทรถามสารทุกข์สุขดิบเฉยๆ"

เบลล่าตอบปฏิเสธเพื่อนเธอทันควันแต่อันที่จริงช่วงนี้เธอก็นอยเอามากๆที่ติดต่อเบนจามินไม่ได้เลย

"คุณดาวครับอาหารสดที่สั่งมาส่งแล้วครับ"

เจคเดินมาบอกปาริดาว่ามีคนมาส่งอาหารที่สั่งไว้เรียบร้อยแล้ว

"ขอบคุณค่ะคุณเจค...อ่อคุณเจคคะได้ติดต่อคุณเบนบ้างหรือเปล่าคะ"

ปาริดาแอบถามเจคเสียงดัง

"คุณเบนทำงานติดต่อไม่ได้หรอกครับ"

เจคส่ายหัวเบาๆเขาก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเบนจามินเหมือนกันนอกเสียจากเบนจามินจะติดต่อเขามาเองถึงจะได้คุยกัน

"อ่อ...ค่ะ"

"ทำไมต้องทำหน้าอยากรู้ขนาดนั้นด้วย"

ปาริดาหันมามองหน้าเพื่อนเธอพรางอมยิ้มที่เห็นเบลล่ามีสีหน้าอยากรู้อย่างเห็นได้ชัด

"เปล่านี่"

เบลล่าเหมือนจะมีความหวังไว้คราแรกว่าจะรู้ข่าวคราวอะไรของเบนจามินบ้างแต่ก็ไม่ได้ความเสียเลยจึงกลับมามีสีหน้าห่อเหี่ยวเช่นเดิม