ตอนที่41 ตอนจบ

"จะพาไปไหน"

เบลล่าไม่เข้าใจว่าเบนจามินจะจูงเธอขึ้นมาเพื่ออะไรจะให้มาดูผู้หญิงของเขาอีกหรือไง

"นั่นไง"

เบนจามินพาหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนของเขาและชี้ไปที่รูปหัวเตียงที่มีโถแก้วคุ้กกี้ของหญิงสาววางอยู่ใกล้ๆ

"รูปใคร"

เบลล่าเห็​นคุ้กกี้ของเธอก็พลอยหายโกรธเขาไปเปราะหนึ่งแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเขานั้นจะให้เธอดูรูปเพื่ออะไรในนั้นคนที่เธอเดาได้น่าจะเป็นเขาและบรูคตอนยังละอ่อนและมีเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักอีกคนที่เบนจามินอุ้มอยู่

"ฉันกับคนที่ฉันอุ้มเมื่อกลางวันไงเธอชื่อบีน่าเป็นน้องสาวแท้ๆของฉัน"

เบนจามินคลายความเข้าใจปิดของหญิงสาวให้กระจ่าง

"น..น้องสาว"

เบลล่าถึงกับไปไม่เป็นทั้งหมดเธอคิดเองเออเองทั้งหมด

"ที่ฉันไปรับเธอไม่ได้ก็เพราะต้องไปรับบีน่าที่แคนาดาหายน้อยใจยัง"

เบนจามินติดธุระเรื่องน้องสาวเขาจึงไปรับเธอไม่ได้แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่อยากเจอเธอ

"ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย"

เบลล่าแก้เก้อโดยการพูดประชดเขาด้วยสีหน้าที่ดูดีขึ้นกว่าเมื่อครู่และรีบหันหลังกลับออกจากห้องของเขาไปทันที

"ถ้าเธอไม่รู้ก็เอาแต่งอนฉันอยู่แบบนี้"

เบนจามินเดินตามหญิงสาวมาจนถึงบันได

"ใส่ใจฉันจนาดนั้นเลย"

เบลล่าหยุดฝีเท้าและถามชายหนุ่มโดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปเพราะไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังยิ้ม

"อืม...ไม่ใส่ใจคงไม่ขอพักงานมาดูแล"

เบนจามินเอ่ยเสียงดังฟังชัด เบลล่าถึงกับตัวชาวาบคำพูดของเขามันทำให้เธอคิดไปไกลแล้วว่าเขาเห็นเธอสำคัญกับเขาทั้งเดินลงบันไดด้วยสีหน้าครุ่นคิดว่าเธอคิดถูกหรือคิดผิด

"นี่ฉันเป็นคนพูดหวานไม่เป็นหรอกนะแต่เธอก็น่าจะรู้นะว่าฉันหมายความว่าไง"

เบนจามินเอ่ยด้วยรอยยิ้มและเดินตามหลังหญิงสาวมาติดๆ

"ว.. ว้ายยย"

เบลล่าไม่ทันระวังเพราะมัวแต่เหม่อเมื่อลงใกล้ถึงชั้นล่างจึงก้าวพลาด

"นั่นไง...นี่เหรอไม่ต้องการคนดูแล"

เบนจามินคว้าตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทันและบ่นหยอกเธอเบาๆด้วยสีหน้าทะเล้น

"พูดไปแล้วสองคนนี้ก็น่ารักดีนะ"

นิชาแอบมองทั้งคู่ผ่านบานกระจกแอบเขินกับทั้งสองอยู่ไม่น้อย

"ค่ะ"

ปาริดาเองก็ดีใจเช่นกันที่เบลล่าได้แยู่ใกล้คนที่ชอบ

"เราล่ะกับพี่หมอเป็นยังไงบ้าง"

นิชาหันมาถามปาริดาที่กำลังยืนอมยิ้มอยู่

"พี่นิรู้เหรอคะ"

ปาริดามองหน้าพี่สาวเธอด้วยท่าทีตกใจปนเอียงอายไม่คิดว่านิชาจะรู้

"พี่หมอบอกพี่แล้วล่ะยังทาบทามขอหมั้นเอาไว้ก่อนด้วยนะ"

ปาริดาได้ยินแบบนั้นก็แอบเขินเล็กน้อย

"แต่พี่ให้พี่หมอรอจนกว่าดาวจะเรียนจบ"

นิชาเห็นว่าความรักของทั้งคู่เพิ่งจะเริ่มต้นหากอลันรอน้องเธอได้ก็จะถือว่ารักน้องเธอจริง

"ดาวก็คิดไว้แบบนั้นเหมือนกันค่ะ"

ปาริดาเองก็เห็นด้วยกับความคิดของนิชาหากเขารอเธอได้โดยไม่มีคนอื่นเธอก็จะยินดีที่จะหมั้นและแต่งกับเขาด้วย

"พี่ดีใจนะที่พี่หมอเป็นคนได้ใจน้องพี่ไปครอง"

นิชาเอ่ยด้วยรอยยิ้มปลื้มใจ

"ต้องรอดูค่ะพี่นิเวลามันจะพิสูจน์ว่าพี่หมอจะรอดาวไหวหรือเปล่า"

ปาริดาก้มหน้างุดพูดเรื่องแบบนี้เธอก็แอบเคอะเขินอยู่มากเหมือนกัน

ครู่ต่อมา

"นี่คุณคุ้กกี้ที่ฉันให้ทำไมคุณทานไม่หมดสักที"

ตอนนี้เบนจามินและเบลล่ายังนั่งคุยดันอยู่ด้านนอกระเบียงเบลล่าอดจะถามถึงเรื่องคุกกี้เธอไม่ได้ว่าทำไมมันยังไม่หมดเสียที

"เธอไม่รู้เหรอว่าฝีมือเธอมันแย่แค่ไหน"

เบนจามินพูดหน้าตาเฉย

"นี่จะหวานเป็นบ้างหรือเปล่าเนี่ย"

เบลล่าจมวดคิ้วเป็นปมไม่คิดว่าชายหนุ่มจะตรงได้ขนาดนี้

"ฉันเก็บคุ้กกี้เธอเอาไว้ดูต่างหน้าดีกว่า"

เบนจามินหันมายิ้มให้หญิงสาว

"โถ่เอ้ย"

เบลล่าเหมือนรู้สึกว่าเธอโดนตบหัวแล้วลูบหลังอย่างไงอย่างงั้น

"วันหลังเธอก็หัดทำให้ฉันใหม่สิแล้วฉันจะทานมันจนหมดทุกครั้งเลย"

เบนจามินเชยคางหญิงสาวขึ้นมาจ้องตาเขา

"จริงนะ"

เบลล่าเอ่ยน้ำเสียงอ่อนเธอคิดว่าเขาจะไม่อยากทานอะไรที่เป็นฝีมือเธอแล้วเสียอีก

"อืม..แต่ขออร่อยๆนะไม่ต้องหวานมากเนื้อห้ามหยาบจนเกินไปด้วย"

เบนจามินกอดอกและเอ่ยข้อจำกัดของคุ้กกี้ออกมา

"เรื่องเยอะจริงๆเลย"

เบลล่าบุ้ยปากใส่ชายหนุ่มเบาๆ

"ยังไงเธอก็ต้องรับความเยอะของฉันให้ได้เพราะฉันยังรับความขี้งอนเอาแต่ใจของเธอได้เลยเราสองคนต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน"

เบนจามินกุมมือเบลล่าเอาไว้หลวมๆและหันหน้ามาบอกกับเธอ สาวเจ้าถึงกับก้มหน้างุดคำพูดของเขาอาจจะดูตรงๆไม่หวานอะไรแต่ก็ทำให้เธอเขินได้เหมือนกันตัวตนของเขาที่เป็นแบบนี้สินะที่ทำให้เธอใจสั่นอยู่บ่อยๆ

"เป็นอะไรเงียบทำไม..."

เบนจามินขมวดคิ้วเล็กๆไม่รู้ว่าหญิงสาวเป็นอะไรไปอีก

"เปล่านี่...วันหลังจะทำคุกกี้ให้ใหม่แล้วกัน"

เบลล่าส่ายหัวเบาๆและเงยหน้ามายิ้มให้ชายหนุ่ม

สามปีต่อมา

ตอนนี้สองสาวได้เรียนจบมาหลายเดือนแล้วเบลล่าเองยังไม่ได้ทำงานตอนนี้ก็ยังคงใช้เวลาอยู่กับเบนจามินเป็นเสียส่วนใหญ่ส่วนปาริดาเองก็ยังไม่ได้ทำงานเช่นกันเพราะต​อนนี้นิชาบอกกับเธอว่าให้ใช้เวลาหลังเรียนจบเที่ยวไปก่อนแต่เธอจะไปไหนสนุกได้เพราะตั้งแต่เรียนจบคนที่เคยไปมาหาสู่เธอบ่อยๆก็หายหน้าหายตาไปเลยแถมติดต่อยังไม่ค่อยได้อีกต่างหาก

"ดาว..ฉันกับพี่เบนไปเที่ยวกันก่อนนะ"

เบลล่าเดินเข้ามาบอกปาริดาในห้อง

"อืมไปเถอะ"

ปาริดาพยักหน้าตอบและอมยิ้มมองตามหลังเบลล่าเธออยากมีโมเม้นที่ได้เที่ยวกับแฟนตัวเองบ้างแต่ยังไม่มีโอกาสเสียที

"ไหนบอกจะมาหาวันนี้ไงทำไมติดต่อไม่ได้เลยนะ"

ปาริดามองมือถือในมือพักใหญ่ด้วยใจห่อเหี่ยวที่ติดต่ออลันไม่ได้เลย

RrrrrrRrrrrrrr

"คะพี่นิ...ไปรับของที่ไหนนะคะ...โอเคค่ะเดี๋ยวดาวจัดการให้ค่ะ"

จู่ๆนิชาก็โทรมาให้เธอไปรับของให้แถวร้านอาหารใกล้ๆเธอจึงรีบแต่งตัวออกไปทันทีมีอะไรทำก็ดีกว่าอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์นี่เฉยๆ

ชั่วโมงต่อมา

"อืม...ถูกร้านไหมเนี่ยไม่เห็นมีคนเลย"

ปาริดาเข้ามาในร้านอาหารที่นิชาบอกแต่ไม่ยักจะเห็นว่ามีคนอยู่สักคนแม้แต่พนักงานทั้งหน้าร้านก็ไม่ได้ติดป้ายปิดอีกต่างหาก

"ของมาส่งแล้วครับ"

เสียงของใครบางคนดังขึ้น

"พี่หมอ"

นิชาหันกลับมาตามเสียงที่คุ้นเคยเธอก็ยิ้มกว้างเพราะเห็นว่าเป็นหมออลันที่กำลังนั่งคุกเข่าต่อหน้าเธอพร้อมช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อโต

"คุณผู้หญิงโปรดรับดอกไม้จากผมไปก่อนครับ"

อลันยื่นดอกไม้ให้หญิงสาว

"เล่นอะไรคะเนี่ย"

ปาริดารับช่อดอกไม้ใหญ่ด้วยสีหน้าเคอะเขิน

"นี่.."

ปาริดาเห็นหมอหนุ่มเปิดกล่องแหวนต่อหน้าเธอก็น้ำตาคลอนี่คงเป็นแผนทำให้เธอคิดถึงเขามากๆสินะที่หายหน้าไป

"แต่งงานกับพี่นะครับ"

อลันเอ่ยกับหญิงสาวด้วยรอยยิ้มและน้ำเสียงละมุน

"แต่งเลยๆ"

เบลล่าเดินเข้ามาในร้านพร้อมเวลเจ้าสาวเธอสวมให้เพื่อนเธอและเชียร์เบาๆให้เพื่อนเธอตกลงโดยเร็วและกลับไปยืนข้างๆเบนจามิน

"ค่ะ"

ปาริดายื่นมือซ้ายให้หมอหนุ่ม

"ขอบคุณนะครับ"

อลันสวมแหวนเพชรเม็ดโตที่นิ้วนางของหญิงสาวและสวมกอดเธอด้วยความคิดถึง

"เบล"

ทางด้านเบนจามินก็ดึงมือซ้ายของเบลล่าจึ้นมาและสวมแหวนเพชรให้หญิงสาวโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

"คะ"

เบลล่าถึงกับไปไม่เป็นไม่คิดว่าจะถูกเซอร์ไพรซ์ด้วย

"พี่เลือกวันแต่งไว้แล้ว"

เบนจามินเอ่ยกระซิบข้างหูเบลล่าเบาๆเขาไม่ได้ให้เธอตกลงอะไรแม้แต่น้อยเพราะเขาแพลนทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วเหลือแค่ให้เธอทำหน้าที่เป็นเจ้าสาวของเขาก็พอ

"หา...นี่ไม่มีการขอเลยเหรอคะไม่โรแมนติกเลย"

เบลล่าก็เป็นเหมือนผู้หญิงหลายคนที่อยากถูกคุกเข่าขอแต่งงานแต่เบนจามินไม่หวานกับเธอเอาเสียเลย

"55555"

บีน่าเดินเข้ามาพร้อมบรูคในร้านและหัวเราะเสียงดังกับว่าที่พี่สะใภ้เธอที่ยังไม่ค่อยชินกับนิสัยของพี่เธอ

"ยูแต่งเถอะจะได้มีลูกให้เบนฟัดเล่นซะทีไอเบื่อที่เบนชอบเห็นไอเป็นเด็กตัวเท่าลูกหมาแย่แล้ว"

บีน่าเข้าไปเกาะบ่าเบลล่าและกระซิบกับเบลล่าจนเธอเขินจนหน้าแดงไปหมด

"ยูนี่นะ"

เบนจามินยีหัวบีน่าเล่นเบาๆ

ปีต่อมา

"ท้องไหม"

ตอนนี้อลันกำลังนั่งลุ้นกุมมือแน่นในระหว่างที่คนเป็นภรรยาเข้าไปตรวจในห้องน้ำเพราะตอนนี้เบลล่าท้องโตใกล้คลอดแล้วแถมยังได้แฝดเสียด้วยเขาจะต้องตามให้ทัน

"นี่ค่ะ"

ปาริดายื่นแท่งตรวจครรภ์สามแท่งให้อลันได้ดูด้วยรอยยิ้ม

"เย่.. ไม่เสียแรงที่ทำการบ้านทุกวัน"

อลันถึงกับสวมกอดปาริดาอย่างดีใจที่เขาจะได้มีลูกเสียทีเพราะนี่อายุก็ใกล้จะสี่สิบอยู่แล้ว

"พี่หมอดาวอึดอัดค่ะ"

ปาริดาจำต้องสะกอดบอกสามีเธอว่าเธออึดอัดเพราะเขากอดเธอแน่นจนเกินไป

"โทษทีพี่ดีใจจนเกินไป"

อลันผละออกจากตัวหญิงสาวเล็กน้อยเปลี่ยนเป็นกอดเบาๆ

จากนี้ครอบครัวของเขาและเธอก็จะเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์เสียทียิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข

                                                                     

จบแล้วค่า

ขอบคุณที่สนับสนุนไรท์มาจนจบเรื่องนะคะ