ครึ่งชั่วโมงต่อมา
"คลื่นไส้ อาเจียน ทานอะไรก็ออกหมดทั้งที่พักผ่อนเพียงพอทานอาหารตรงเวลาไม่ได้เครียดอาการคุณเอสนี่มันเหมือนคนแพ้ท้องเลยนะครับ"
จอแดนหมอหนุ่มประจำตระกูลวัยสามสิบห้านั่งขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังอาการที่เอริคเล่ามา
"นายจะบ้ารึไงจอแดนฉันเป็นผู้ชาย"
เอริคส่งสายตาฟาดไปที่หมอหนุ่มหนึ่งฉาดที่ดูเขาจะวินิจฉัยอาการแปลกพิกล
"ก็นั่นน่ะสิครับเป็นผู้ชายแต่อาหารเหมือนผู้หญิงท้องถ้าคุณเอสมีภรรยาผมก็จะคิดว่าคุณเอสแพ้ท้องแทนภรรยานะครับเนี่ย"
จอแดนพยักหน้าทั้งเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าด้วยสายตามีเลศนัยตามนิสัยขี้เล่นของเขา
"ตกลงฉันเป็นอะไรกันแน่"
เอริคถามหมอหนุ่มด้วยอาการไม่สบอารมณ์และอยากจะรู้คำตอบเสียทีว่าเป็นอะไรต้องรักษานานเท่าไรถึงจะหาย
"เอาเป็นว่าผมจะให้ยาแก้อาเจียนกับยาแก้แพ้เอาไว้ก่อนไม่ดีขึ้นยังไงจะดูอาการให้ใหม่อีกทีนะครับ...อ่อคลื่นไส้อาเจียนแบบนี้มีของเปรี้ยวติดไว้ก็ดีเหมือนกันนะครับจะได้สดชื่นขึ้น"
จอแดนตรวจเชคอาการตามที่เล่ามาเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าเอริคเป็นอะไรกันแน่อาการเหมือนคนแพ้ท้องแต่เป็นผู้ชายทั้งภรรยาก็ไม่ได้มีอีกด้วยจะว่าเครียดหรือพักผ่อนน้อยทานอาหารไม่ตรงเวลาเจ้าตัวคนป่วยก็ว่าไม่ใช่เขาจึงให้ยาแก้ตามอาการไปก่อนแล้วค่อยดูกันอีกทีว่าดีขึ้นหรือไม่
"นี่ครับคุณเอส"
"อืม...ก็สดชื่นดีนะ"
หลังจากที่จอแดนกลับไปบรูคก็รีบหาของเปรี้ยวในร้านสะดวกซื้อมาให้คนเป็นนายทันทีและหวังว่าจะทำให้ดีขึ้นเหมือนที่หมอหนุ่มบอกซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเม็ดบ๊วยเข้าปากเอริคได้เขาก็รู้สึกสดชื่นขึ้นทันที
เย็นของวัน
"โครงการนี้เป็นโครงการใหญ่ที่ผมจะมอบหมายให้โนเอลดูแลโครงการนี้หากมีเรื่องอะไรที่ต้องแก้ปัญหาหรือต้องตัดสินใจให้เป็นดุลยพินิจของโนเอลได้เลยส่วนผมอาทิตย์หน้าจะต้องไปดูงานที่เอเชียทางนี้หวังว่างานจะเรียบร้อยนะครับ...อุบ"
"เอ่อ..นี่ครับ"
"อืม.."
กว่าเอริคจะประชุมเรียบร้อยก็ทำเอาคนในห้องประชุมตกใจกันอยู่หลายรอบกับอาการคลื่นไส้ของเขาโนเอลและบรูคเองก็ทำหน้าที่ได้ดีเมื่อคนเป็นนายคลื่นไส้เมื่อไรก็ส่งเม็ดบ๊วยระงับอาการคลื่นไส้ได้ทันกว่าจะจบการประชุมก็เล่นเอาบ๊วยหมดไปหลายเม็ดเช่นกัน
"เอาเป็นว่าจบการประชุมเท่านี้"
วันนี้เป็นวันที่เอริคจะเข้าบริษัทนี้วันสุดท้ายเพราะงานทุกอย่างตอนนี้ให้โนเอลเป็นคนรับผิดชอบต่อส่วนเขาก็จะเตรียมตัววางแผนการตรวจงานในเอเชียต่อไปว่ากำหนดไปที่ไหนกี่อาทิตย์บ้างและที่ไหนมีปัญหาอย่างไรจะได้ร่างแผนแก้ไขไว้คร่าวๆก่อนเพื่อที่ไปถึงจะได้ประชุมถึงข้อปรับปรุงแก้ไขได้ทันที
คฤหาสน์คาเตอร์
"แม่ว่าลูกอาการไม่ค่อยจะดีแบบนี้บินไปตรวจงานให้บรูคไปด้วยดีไหม"
เอเลนเดินมาดูลูกชายคนโตของเธอที่ต้องปลีกตัวมาจากโต๊ะอาหารเพราะเมื่อได้กลิ่นก็เป็นอาเจียนจนทานอะไรไม่ได้
"ผมว่าผมไปคนเดียวคล่องตัวกว่าครับ..หืม..มัมดื่มอะไรครับเหม็นมากเลย"
เอริครู้สึกไม่ชอบกลิ่นในแก้วที่คนเป็นแม่ถือมาแม้แต่น้อย
"ก็นมก่อนนอนที่มัมดื่มประจำไม่เห็นจะเหม็นตรงไหนหอมดีออก"
"อุ้บ..."
เอเลนยื่นให้เอริคดูใกล้ๆเธอก็ดื่มแบบนี้ทุกวันไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ลูกเธอดันมาเหม็นได้เมื่อแก้วเข้าใกล้หน้าชายหนุ่มเขาต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนทันทีท้องไส้เขาตอนนี้มันไม่มีอะไรจะให้อาเจียนออกมาแล้วมันเป็นวินาทีที่ทรมานสำหรับเขาที่สุด
"ท่าจะไม่ดีแล้วนะคุณ...อาการตาเอสเหมือนตอนผมแพ้ท้องแทนคุณเลยนะ"
ปีเตอร์เดินมาหาเอเลนพรางมองชะเง้อไปที่เอริคส่ายหัวเบาๆให้กับอาการที่ไม่หายไปเสียทียิ่งเห็นอาการแบบนี้เขาก็ยิ่งคิดไม่ตกว่าลูกชายของเขาอาจจะไปทำใครท้องก็เป็นได้
"แพ้ท้องแทน...ตาเอสไม่มีเมียนะคะ"
เอเลนขมวดคิ้ว
"ก็นั่นสิที่น่าแปลก"
ปีเตอร์ส่งสายตาพร้อมพยักหน้าต่อหน้าเอเลนว่าเขาคิดแบบเดียวกับสิ่งที่เธอคิดในตอนนี้
"หรือว่า"
เอเลนเริ่มคิดแล้วว่าลูกชายเธออาจจะไปทำใครท้องก็เป็นได้
"ถามลูกเอาเอง"
ปีเตอร์คงให้คำตอบอะไรไม่ได้เขาให้เอเลนถามลูกชายเอาเองก็น่าจะได้คำตอบที่ดีที่สุด
"ตาเอสไปทำใครท้องรึเปล่าลูก"
"หืม...ผมโสดอยู่นะครับมัม"
หลังจากที่เอริคมานั่งพักที่โซฟาอยู่พักใหญ่จนดีขึ้นแต่ก็ต้องมาตกใจกับคำถามของคนเป็นแม่อีกรอบที่พูดทำนองเดียวกับจอแดนเมื่อกลางวันเลย
"มัมหมายถึงอาจจะพลาดไปทำใครท้องแบบนี้น่ะลูก"
"ไม่มีครับมัมคิดมากไปแล้ว"
เอริคคิดว่าน่าจะไม่ใช่อย่างที่แม่ของเขาคิดเพราะในหัวของเขาตอนนี้มีแต่เรื่องงานนึกไม่ออกว่าเขาจะไปทำใครท้องได้นอกเสียจากคืนนั้นที่เขาหน้ามืดจนลืมป้องกันแต่มันก็ไม่น่าจะใช่
"แน่ใจนะ"
"ครับ..ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ"
ความง่วงและความเพลียมาครอบงำเขาไม่อยากคิดเรื่องอะไรแล้วตอนนี้ก็อยากจะพักผ่อนเต็มทนจึงรีบเดินหนีคนเป็นแม่ขึ้นไปชั้นบนทันที
"นอนแล้วเหรอลูก"
เอเลนยิ่งแปลกใจเธอเห็นลูกชายเธอนอนเร็วแบบนี้มาพักใหญ่แล้วไม่รู้ว่าเพลียอะไรนักหนา
สามวันต่อมา
ภูเก็ต
"เหนื่อยไหม"
"ไม่เลยจะพี่นิดาวทำได้สบายมากเลย"
ตั้งแต่ปาริดามาอยู่กับนิชาเด็กสาวก็เป็นลูกมือช่วยนิชาทุกอย่างนอนดึกตื่นเช้าแค่ไหนก็ไม่เคยเกี่ยงวันนี้ยิ่งเป็นวันหยุดก็มาช่วยขายตลอดปาริดาไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิดรู้สึกเหมือนได้ชีวิตใหม่เลยด้วยซ้ำ
"อีกกี่เดือนถึงจะจบเหรอ"
"อีกสามเดือนก็จบม.6แล้วจะ"
"อืมดีแล้วแล้วมหาลัยล่ะดูไว้หรือยัง"
"ดาวว่าจะไม่เรียนต่อทำงานใช้หนี้พี่นิก่อนดีกว่า"
"ไม่ต้องเลยยังไงก็อย่าทิ้งการเรียน"
นิชาเห็นว่ายังไงปาริดาก็ต้องเรียนเพราะเชื่อว่าอนาคตเด็กสาวยังอีกไกลยังไงเธอก็อยากให้ปาริดามีความรู้ติดตัวที่เยอะกว่านี้
"ดาวไม่ได้ดูไว้หรอกจะ...คิดไว้ตั้งนานแล้วว่าไม่มีเงินเรียนต่อก็เลยไม่หาที่เรียนไว้"
ปาริดาก้มหน้างุดเธอรู้สถานะตัวเองดี
"เอาแบบนี้พี่ออกค่าเรียนให้ก่อนเรียนจบแล้วค่อยเอาเงินมาใช้พี่"
"ได้เหรอจ๊ะ"
"อืม.."
อันที่จริงนิชาไม่ได้หวังจะได้เงินคืนแต่นี้ก็เป็นข้อสัญญาไว้ปาริดาจะได้ไม่ทิ้งการเรียนง่ายๆ
"ขอบคุณพี่นิมากเลยนะจ๊ะ"
เมื่อได้รับโอกาสเช่นนี้จากหน้าเจื่อนก็กลายเป็นยิ้มออก
"ตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆล่ะพี่อยากจะเปิดร้านอาหารวันนั้นเราจะได้มาช่วยพี่"
"ดาวจะทุ่มสุดตัวเลยจะ"
"ลูกมือคนใหม่ท่าจะขยันน่าดูเลยนะครับ"
อลันเห็นว่าสองสาวกำลังพูดคุยกันดูท่าสนุกสนานจึงอยากร่วมแจมด้วย
"ค่ะพี่หมอ"
"สี่กล่องนี้ของคุณหมอค่ะ"
"ขอบใจนะ"
อลันรับกล่องอาหารจากปาริดาและยิ้มให้เธอเล็กน้อยเอ็นดูเด็กสาวที่แสนจะขยันไม่งอมืองอเท้าเป็นลูกมือนิชาได้เป็นอย่างดี
"ค่ะ"
"น้องนิ"
"อ้าวพี่มนนิกำลังจะเอาอาหารไปส่งพอดีเลยค่ะ"
นิชาเห็นนฤมลเดินมาที่หน้าร้านหน้าตาตื่นนึกว่าจะมาทวงอาหารจึงรีบบอกว่าเธอกำลังจะเอาไปส่ง
"พี่ไม่ได้มาเรื่องนั้น...น้องนิทำอาหารได้หลายอย่างใช่ไหมคะ"
นฤมลไม่ได้มาเรื่องนั้นที่เธอมาก็เพราะอยากหาคนไปทำอาหารในวันเลี้ยงต้อนรับบอสใหญ่ที่กำลังจะมาตรวจงานที่นี่ต่างหาก
"ใช่ค่ะนิทำได้หลายอย่างเลย""พอดีบอสใหญ่กำลังจะมาตรวจงานที่นี่อีกสองวันน่ะพี่อยากให้น้องนิไปทำอาหารในงานเลี้ยงต้อนรับบอสสักสิบกว่าอย่างได้ไหมคะ""อีกสองวันเหรอคะงั้นก็ได้ค่ะ""อาหารที่พี่อยากได้ตามนี้จะค่าใช้จ่ายเท่าไรวางบิลที่พี่ได้เลยนะคะ""ค่ะขอบคุณนะคะพี่มนที่เลือกใช้บริการร้านนิ""รสมือน้องนิถูกปากพี่กับคนในบริษัทนี่คะแล้วพี่จะใช้บริการคนอื่นได้ยังไงล่ะจ้ะสายแล้วพี่ไปก่อนนะ""ค่ะพี่มน"หลังจาดนฤมลดิวงานเสร็จก็เดินกลับไปด้วยท่าทีสบายใจเพราะเสร็จสิ้นงานที่ต้องจัดการเสียที"ว้า..แบบนี้พี่ก็อดทานฝีมือนิวันนึงเลยล่ะสิ"อลันเอ่ยหยอกนิชาเล่นทั้งบุ้ยปากเล็กน้อย"พี่หมอจะทานอะไรคะเดี๋ยวนิทำไว้ให้ค่ะ""พี่ล้อเล่นพี่ไม่กวนนิหรอก""นิทำให้ได้ค่ะ""งั้นก็เอาเหมือนเดิมก็ได้""โอเคค่ะ"ท่าทางของอลันอยู่ในสายตาของปาริดาเธอเห็นว่าหมอหนุ่มชอบมาหยอกนิชาเหมือนคนที่กำลังจีบกันจึงมองด้วยท่าทีสงสัยพลางคิดอยู่ว่าพี่สาวเธอนั้นจะรู้ตัวหรือเปล่าอังกฤษ"ผมบอกแล้วไงครับมัมว่าไปคนเดียวได้"เอริคยืนกุมขมับเมื่อคนเป็นแม่ไม่ยอมให้ตนขึ้นเครื่องบินเจ็ทที่จอดอยู่ง่ายๆนอกเสียจากจะพาบรูคไปด้วย"ถ้าลูกไม่เอาบรูคไปด้ว
10 นาทีต่อมา"อาหารมาแล้วค่ะ""คุณมนวางไว้ตรงนั้นก็ได้ครับเดี๋ยวผมจัดการเองครับ"บรูครีบปรามให้นฤมลตั้งรถเข็นอาหารไว้ตรงหน้าประตูเพราะเดี๋ยวเขาจะจัดการยกมาเอง"อ๋อ..ได้ค่ะอยากได้อะไรเพิ่มเติมเรียกมนได้เลยนะคะ""ครับ""บรูคแกเอาอาหารมาใกล้ๆฉันอีกหน่อยสิ"เมื่อนฤมลออกไปแล้วเอริคก็มีสีหน้าแปลกใจตัวเองที่ ไม่รู้สึกเหม็นอาหารพวกนี้เลยสักนิดกลับรู้สึกหอมและอยากจะทานมันขึ้นมาทันที"คุณเอสจะไม่เหม็นเหรอครับ"บรูคมองไปยังเจ้านายตนด้วยสีหน้าแปลกใจ"บอกให้เอามาก็เอามาสิ""ครับ""...อืม...รสชาติดีนะ"เอริคม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปากเขาก็พยักหน้าเบาๆรู้สึกชอบรสชาติแบบนี้มากเป็นพิเศษ"คุณเอสทานได้""อืม..ฉันก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมฉันรู้สึกหอมอาหารพวกนี้""หอม?""นายก็ทานสิยังไม่ได้ทานอะไรมาไม่ใช่หรือไง""ครับๆ"บรูคจำต้องทานอาหารไปดูอาการของเอริคไปด้วยดีที่เมื่อเจ้านายของเขาอิ่มแล้วไม่มีอาการคลื่นไส้ออกมาอีกจึงโล่งใจไปเปราะใหญ่ชั่วโมงต่อมา"บอสเรียกมนมาพบมีอะไรเหรอคะ"นฤมลเข้ามาในห้องเอริคหน้าตาตื่นเมื่อได้รับสายจากเอริคให้เข้ามาพบที่นี่"ผมอยากจ้างเชฟที่ร้านนี้มาเป็นคนทำอาหารส่วนตัวในระหว่างที่ผมพัก
"สวัสดีค่ะ..พี่มนนิขอตัวก่อนนะคะพอดีว่ามีธุระต้องรีบไปค่ะ"เมื่อได้สตินิชาจึงรีบทักทายอีกฝ่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและรีบขอตัวออกจากตรงนี้ไปทันที"อ่อ..ค่ะ"เอริคมองตามหลังนิชาไม่ละสายตาดูท่าเธอคงไม่อยากเจอเขาอย่างที่เขาคิดในใจเป็นแน่ถึงได้มีท่าทีรีบร้อนออกไปแบบนั้นและยกยิ้มอ่อนให้กับความคิดภายในใจว่าไม่กี่ชั่วโมงนับจากนี้เธอต้องวิ่งโล่มาหาเขาเองแน่นอน"บอสจะให้ฉันลองคุยกับเธอดูอีกทีไหมคะ"นฤมลค่อยๆชะโงกหน้าถามบอสใหญ่ของเธอในขณะที่เขามองตามนิชาไม่วางสายตาจนน่าสงสัย ไม่ใช่แค่นฤมลที่สงสัยเท่านั้นบรูคเองก็เช่นกันเขาไม่เคยเห็นเอริคสนใจอะไรจนต้องมองตาไม่กระพริบแบบนี้มาก่อน"บอกเธอว่าถ้าเธอไม่มาเป็นเชฟส่วนตัวของผมที่นี่จะไม่มีคนสั่งอาหารของเธอ"เอริคล้วงกระเป๋าและมองไปที่หน้านฤมลเขม็งบ่งบอกให้เข้าใจว่าเขาไม่ได้พูดเล่น"อะไรนะคะ.. แต่.. ""ไม่มีแต่ครับถ้าเธอมีปัญหาให้มาคุยกับผมเองแล้วอาหารที่มาส่งวันนี้ผมขอรับไว้คนเดียวทั้งหมดของพวกคุณเดี๋ยวผมจะให้คนสั่งอาหารในภัตตาคารมาให้"นฤมลไม่ทันได้เอ่ยจบเอริคก็โพล่งขึ้นมาขัดเธอเสียก่อน"ค่ะๆ...แต่ช่วงนี้เธอไม่ค่อยสบายเห็นว่าจะไปหาหมออีกสองสามวันฉันจะ
โรงพยาบาล"อืม..""อย่าพึ่งลุกครับนอนก่อนครับ"หมอหนุ่มต้องปรามหญิงสาวที่พึ่งฟื้นขึ้นมาแล้วพยายามลุกขึ้นจากเตียง"ค่ะ..""อาการเพลียของคุณนิชาไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงครับเพียงแค่เป็นอาการของคุณแม่ที่ตั้งครรภ์ในระยะแรกๆครับเดี๋ยวหมอจะให้ยาบำรุงไปให้นะครับ.."นิชาถึงกับนิ่งอึ้งตัวชาวาบไม่คิดว่าเรื่องที่หมอหนุ่มพูดจะเป็นความจริงเพราะนั่นมันก็หมายความว่าเธอท้องกับเอริคเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันและเธอก็มัวแต่เสียใจจนไม่ได้หาวิธีคุมกำเนิดฉุกเฉิน"ยินดีกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ"หมอหนุ่มส่งยิ้มให้กับเอริคและนิชาที่นั่งนิ่งด้วยกันทั้งครู่และรีบออกไปสั่งยาให้เภสัชจัดยาให้"เธอท้อง...กับใคร?"เอริคมองนิชาด้วยความสงสัยเพราะเขาก็ตะหงิดอยู่ในใจว่าเด็กในท้องเธออาจจะเป็นลูกของเขาก็ได้"ท...ท้อง..กับสามีฉันน่ะสิ"นิชาตอบอย่างอึกๆอักๆทั้งยังไม่มองหน้าเอริคเพราะกลัวเหลือเกินว่าเขาจะรู้หากเขาไม่ต้องการเด็กจะทำยังไงและหากเขาต้องการก็เท่ากับเขาจะต้องพรากลูกไปจากเธอเรื่องนี้เธอจะให้เขารู้ไม่ได้"สามี"เอริคขมวดคิ้วเป็นปมไม่ยักรู้ว่าเธอมีสามีแล้วในขณะที่เธอพึ่งผ่านครั้งแรกจากเขาเพียงสามเดือน"น้องนิ"อลันพุ่
"ก็ค่อยยังชั่วแล้วล่ะค่ะ""อ่อ..""น้องดาวบอกน้องนิด้วยนะคะเดี๋ยวเย็นๆพี่จะเข้าไปเยี่ยม""ได้ค่ะพี่มน""เธอมีสามีดูแลอยู่แล้วนี่คุณจะไปทำอะไร"เอริคยังไม่ยอมจบบทสนทนาง่ายๆเขายังหันมาร่วมแจมกับสองสาว"พี่นิไม่มีสามีนะคะ/น้องนิไม่มีสามีนะคะ""อะไรนะ..."จากคำตอบที่ตรงกันทั้งปาริดาและนฤมลทำเอาเอริคใจเต้นแรงอีกครั้ง"ใช่ค่ะบอสได้ยินไม่ผิดค่ะ""นิชาท้องได้กี่เดือน"เอริคโพล่งคำถามให้แน่ใจอีกครั้งว่าสิ่งที่เขาคิดวนในหัวมาสามวันเขาคิดไม่ผิด"เห็นพี่นิบอกว่าสองเดือนกว่าๆแล้วนะคะ""สองเดือนกว่าอย่างนั้นเหรอ...แล้วคนที่ชื่ออลันไม่ใช่สามีนิชาเหรอ""อ๋อ...เข้าใจผิดแล้วค่ะพี่หมอเป็นคนที่ให้พี่นิเช่าทาวน์เฮ้าส์แล้วก็เปิดคลินิคติดกันน่ะค่ะเลยสนิทกัน""อ่อ...เข้าใจแล้ว"เมื่อได้คำตอบที่พอใจเอริคก็หายจากอาการกระวนกระวายเหมือนสามวันที่ผ่านมาทันทีและค่อนข้างแน่ใจว่าเด็กในท้องนิชาคือลูกของเขาและเขาก็ต้องแก้เผ็ดเธอให้ได้ที่หลอกให้เขาวุ่นวายใจตั้งสองสามวัน"หมออลันยังโสดใช่ไหมน้องดาว"หลังจากที่เอริคเดินออกไปแล้วนฤมลก็หันมาสนใจเรื่องของอลันต่อ"น่าจะโสดนะคะพี่มนสนใจเหรอคะ"ปาริดาจ้องมองนฤมลด้วยสยตามีเลศนัย
"คุณเป็นอะไรกันแน่""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ฉันไม่อยากนั่งเคี้ยวแต่ไอ้บ๊วยบ้าๆนี่กับผลไม้รสเปรี้ยวเต็มทนแล้วถ้านานกว่านี้ฉันทำงานไม่ได้แน่""ถ้าฉันทำอาหารให้คุณ...คุณจะไม่เซ้าซี้กวนใจฉันใช่ไหม"นิชาถอนหายใจเฮือกใหญ่"ถ้าเธอตกลงฉันก็จะพยายาม"เอริคจำต้องยอมถอยก่อนหากเธอได้มาอยู่ใกล้เขาเดี๋ยวเขาก็มีโอกาสพูดคุยกีบเธอเรื่องลูกเอง"ได้..แต่คุณต้องให้คนไปรับอาหารที่ร้านฉันเองนะ""ไม่..เธอต้องอยู่ที่นี่""ทำไมต้องอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ""ก็ฉันหิวไม่เป็นเวลาแล้วฉันก็ต้องการอาหารปรุงสุกสดใหม่ก่อนทานเธอจะให้ฉันทานอาหารแช่แข็งงั้นเหรอ...ไม่รู้เมื่อครู่ถือว่าเธอตกลงแล้ว""ฉันเปลี่ยนใจแล้วไม่รับปาก"นิชาพยายามแกะมือเอริคออกจากการกอบกุมหน้าท้องของเธอแต่ก็ยากเย็นเสียเหลือเกินเธอไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาเลย"งั้นฉันก็จะคอยเซ้าซี้เธอไม่เลิก"ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางลอยหน้าลอยตาอย่างคนเอาแต่ใจ"คนอย่างคุณควรจะไปหาหมอรักษาอาการทางประสาทบ้างนะคะ"นิชาหันมาบุ้ยปากใส่คนที่ชอยเอาชนะคนโดยเฉพาะเอาชนะเธอ"ฉันเชคประจำประสาทฉันก็ปกติดีแถมฉลาดมากด้วย""ฉลาดแกมโกงล่ะสิไม่ว่า""ท้องอยู่อย่าฉุนเฉียวบ่อยนักนะเดี๋ยวลูกจะ
เพนท์เฮ้าส์"หมดธุระแล้วผมกลับก่อนนะครับ"บรูคช่วยนิชายกของมาไว้ที่ครัวเสร็จก็ขอตัวกลับทันที"คุณบรูคไม่ได้พักที่นี่เหรอคะ"นิชาแทบเอ่ยตามหลังชายหนุ่มไม่ทันเธอคิดว่าบรูคจะพักที่นี่เสียอีก"ที่นี่แหละครับแต่อยู่ชั้นล่างครับ""อ้าวเหรอคะ...ฉันก็คิดว่าคุณพักด้วยกันซะอีก""ขอตัวก่อนนะครับ"บรูคเห็นหน้านิชาเจื่อนลงก็อมยิ้มให้เธอเล็กน้อยและเดินจากไปปล่อยให้หญิงสาวกังวลใจอยู่คนเดียว"อยู่กับฉันสองคนแล้วกลัวเหรอ"เอริคยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องครัวมองหน้าหญิงสาวที่เป็นกังวลทั้งส่งน้ำเสียงยียวนกวนประสาทเธอที่เห็นเธอมีท่าทีไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อรู้ว่าต้องพักที่นี่กับเขาสองคนนิชาถอนหายใจเบาๆกับคนที่ชอบกวนประสาทก่อนจะหันไปสนใจกับของที่วางอยู่บนเคาเตอร์ครัว"เธอจะทำอะไรให้ฉัน"เอริคเดินเข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆหญิงสาว"ต้มยำกุ้งแซลมอนทอดเกลือกับผักทอดค่ะ...คุณได้กลิ่นสมุนไพรที่อยู่ในเครื่องต้มยำเผื่ออาการคลื่นไส้คุณจะได้ดีขึ้น""อืมก็ดีฉันก็อยากทานอาหารไทยอยู่พอดี..อุบ.."เอริคว่าจบก็ต้องยกมือมาปิดจมูกเมื่อได้กลิ่นคาวของเนื้อหมูเนื้อปลาสดที่นิชากำลังรื้อออกมา"คุณเอริค...แล้วจะมาใกล้ทำไมล่ะคะ""แหวะๆ..อึก
"หมออลันมาแล้วครับ""เชิญดูเธอก่อนเลยครับ""เธอเป็นลมเพราะอะไรครับ""จู่ๆเธอก็วูบไป"หลังจากที่นิชาสลบไปเอริคก็ให้บรูคตามหมออลันมาทันทีเขาจะให้หมอคนอื่นมาดูก็ได้แต่ที่เขาจงใจให้อลันมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องที่ต้องคุยกับอลันให้รู้เรื่องเพราะเขาดูออกว่าอลันคิดยังไงกับนิชา"อืม...ผมอยากขอให้น้องนิหยุดพักงานก่อนได้ไหมครับส่วนคุณถ้าทานอะไรไม่ได้ผมจะให้พวกวิตามินเอาไว้""โอเคครับ...หมอครับผมมีอะไรจะคุยด้วยเชิญทางนี้หน่อยครับ""ได้ครับ"เอริคพาอลันออกมาคุยกันที่ห้องรับแขกวันนี้อลันจะได้รู้เสียทีว่าเขาเป็นอะไรกับนิชา"คือ...นิชากำลังตั้งท้องลูกของผมครับ"เอริคจ้องหน้าหมอหนุ่มด้วยแววตาที่จริงจัง"อะไรนะครับ..ท...ทำไมน้องนิไม่บอกผมล่ะครับ"อลันถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอกับเรื่องที่ได้รับรู้"ฟังไม่ผิดหรอกครับที่นิชาไม่ได้บอกคุณเพราะเรากำลังมีปัญหากันอยู่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงปรับความเข้าใจกันครับ""..ค..ครับ"อลันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้าตอบเพื่อเป็นการรับทราบ"ผมแค่อยากบอกให้หมอรู้เอาไว้เพราะเห็นว่านิชาสนิทกับคุณจึงไม่อยากปิดบัง""ดีแล้วล่ะครับ..ยังไงก็ง้อเธอให้สำเร็จนะครับนิชาเป็นคนน่ารักค่อ