ความรู้สึกทั้งรัก และ เกลียดน่ะ มันมีอยู่จริงๆนะ ตัวฉันน่ะ ทั้งรัก และทั้งเกลียดเขาในเวลาเดียวกันเลยล่ะ ฉันเกลียดเขา แต่ทว่า….ก็เลิกรักเขาไม่ได้เหมือนกัน
Узнайте большеI Hate You and I Love You บทที่ 12ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือ…………………"จุน น้ำหนาวไปแล้วนะ""เธอไปจากฉันไม่ได้""ได้สิ น้ำหนาวไปได้""ไม่ได้นะ! กลับมา บอกว่าให้กลับมาไง!""อึก! แฮ่กๆ""จุน จุนเป็นอะไรน่ะ" น้ำหนาวเอ่ยเรียกร่างสูงที่กำลังนอนหลับอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ คิ้วขมวดมุ้นดูทรมาน ราวกับกำลังฝันร้าย“จุน ถ้าไม่ลุกตอนนี้จะสายแล้วนะ” มือเล็กออกแรงเขย่าร่างสูงเบาๆ แต่ทว่าเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น“…………………”“จุน น้ำหนาวบอกให้ลุกได้แล้ว เดี๋ยวไปเรียนสายก็มาโกรธน้ำหนาวอีก จุน…ว้าย!”หมับ!พรึ่บ!มือหนาคว้าจับเข้าที่ข้อมือเล็ก ก่อนจะออกแรงดึงเธอจนล้มลงบนที่นอน และกอดกระชับเธอเอาไว้จนแน่น ใบหน้ายังคงแลดูทรมานกับฝันร้ายไม่ยอมตื่น"จุน!" น้ำหนาวเรียกชื่อของเพื่อนสมัยเด็กดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเขายังคงไม่ได้สติ"อึก! แฮ่กๆๆ" ร่างสูงลืมตาตื่นขึ้นมา เขามีอาการหอบหายใจแรง ดวงตาคมกวาดตามองไปทั่วห้อง เพื่อย้ำเตือนว่าสิ่งที่เขาเห็นก่อนหน้านี้เป็นเพียงแค่ความฝัน"จุน ฝันร้ายงั้นหรอ" น้ำหนาวเอ่ยถามเสียงแผ่ว ก่อนจะใช้มือลูบที่แขนแกร่งไปมาอย่างปลอบโยน"อืม ฝันร้าย" เสียงทุ้มเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนจะกอดกระช
I Hate You and I Love Youบทที่ 11ขอเตือน…………………ห้อง B สาขาดนตรี"น้ำหนาว เป็นแฟนกับเขางั้นหรอ" เพื่อนร่วมห้องสาวกระซิบถามหลังหมดคาบเรียน ตอนนี้น้ำหนาวเริ่มสนิทกับคนในห้องมากขึ้นแล้ว "ฮะ หมายถึงอะไร" น้ำหนาวมีท่าทีงุนงงเล็กน้อยกับคำถามของเพื่อนร่วมห้องสาว"กับพัค แทจุนน่ะ เป็นแฟนกันงั้นหรอ" การเป็นแฟนกันน่ะหรอ น้ำหนาวไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย เธอแค่มีความสุขกับการได้อยู่กับจุนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ส่วนอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้ไม่กล้าฝันหรอก"เปล่าหรอก" น้ำหนาวตอบตามความจริง เพราะเธอและจุนไม่ได้เป็นแฟนกัน ความสัมพันธ์ของเธอกับจุนมันคลุมเครือเกินกว่าที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ เธอได้แต่บอกว่าชอบเขา แต่กลับ ไม่เคยถามเขาเลยสักครั้ง ว่าชอบเธอบ้างไหม เพราะกลัวคำตอบของเขาเหลือเกิน กลัวว่าหากได้ยินคำตอบ แล้วจะไม่สามารถอยู่ข้างๆ เขาต่อไปแบบนี้ได้อีก ได้แต่ปลอบใจตัวเองไปเรื่อยๆ และคิดว่ามันคือความรัก นอกจากคำสัญญาในวัยเด็กที่ไม่รู้ว่าอีกคนยังจำได้หรือเปล่าแล้ว เธอก็ไม่มีความมั่นใจอะไรเลย จึงปล่อยให้มันคลุมเครือไปอย่างนั้น"อ่อ งั้นหรอ" เพื่อนร่วมห้องสาวทำหน้าเหมือนโล่งอก นั่นทำให้น้ำหนาวขมว
I Hate You and I Love Youบทที่ 10ชอบที่สุดเลย…………………School of Performance Koreaห้อง A สาขาการร้องเพลง(พักกลางวัน)"จุน เดี๋ยวน้ำหนาวไปซื้อน้ำให้นะ" เสียงใสเอ่ยกับเพื่อนสมัยเด็กด้วยรอยยิ้มกว้างอย่างเสนอตัวแบบที่เคยทำ คนที่เมื่อวาน บอกว่าจะไม่สนใจเขาอีกต่อไป บัดนี้ได้ลืมสิ้นทุกคำที่เคยพูดเอาไว้ เพราะแค่นอนพักผ่อนตื่นขึ้นมา ความขุ่นข้องหมองใจที่มีก็หายไปจดหมด เธอตื่นเช้าขึ้นมาทำข้าวกล่องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แถมพักกลางวันก็มาหมกตัวอยู่ที่ห้องเรียนของจุนแบบที่เคย เธอเป็นแบบนี้มาตลอด และการที่เธอเป็นแบบนั้น ก็ทำให้ใครบางคนเคยตัว และเผลอลืมที่จะใส่ใจความรู้สึกของเธอไป"...................." จุนนิ่งไม่ได้ตอบอะไร แค่พยักหน้าเบาๆ ตามสไตล์ของเขา ซึ่งน้ำหนาวก็รู้ดี ถ้าอะไรที่เขาไม่ต้องการ เขาจะปฏิเสธทันที เห็นดังนั้นร่างเล็กก็หยัดกายลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะไปซื้อน้ำให้เขาทันที"เดี๋ยวสิ น้ำหนาว ถ้าไม่เป็นการรบกวน มินะฝากซื้อน้ำสักขวดได้มั้ย" สาวสวยที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ด้านหน้าจุนเอ่ยด้วยรอยยิ้มที่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนเห็น ก็ต้องชมว่าน่ารัก แต่สำหรับน้ำหนาว เธอรู้ดีว่ารอยยิ้มแบบนั้นมันช่างเสแสร้
I Hate You and I Love Youบทที่ 9คนเอาแต่ใจ…………………School of Performance Koreaห้อง A สาขาการร้องเพลง(กริ่งงงง) เสียงสัญญาณแจ้งเตือนหมดคาบเรียนของวันนี้ แต่ทว่าร่างสูงของน้องเล็กสุดวง Baron กลับยังคงนั่งนิ่งอยู่กับที่ไม่ไปไหน"เฮ้ จุน ยังไม่ไปหรอ วันนี้มีซ้อมเต้นที่ค่ายไม่ใช่หรอ" เพื่อนร่วมห้องที่เป็นเด็กฝึกอยู่ค่ายเดียวกันเอ่ยถาม"ซ้อมเย็น" "เค งั้นไปก่อนนะ""อืม" เขาเอ่ยสั้นๆ ตามสไตล์ ก่อนจะเสมองออกไปนอกหน้าต่างมือหนายกข้อมือขึ้นมาเพื่อดูนาฬิกา ปกติเวลาเลิกเรียน หลังเสียงกริ่งดัง น้ำหนาวก็จะรีบมาหาเขาทันทีเพื่อรอกลับบ้านด้วยกัน แต่วันนี้มันแปลกไปนิดหน่อย เพราะเลยเวลามาห้านาทีแล้วตื๊ด ตื๊ด ตื๊ดเสียงโทรศัพท์สั่นเตือนว่ามีสายเข้ามือหนาหยิบขึ้นมาดูหน้าจอปรากฏเป็นชื่อของคนที่เขากำลังรออยู่ นิ้วหนากดรับทันทีติ๊ด"จุน วันนี้มีซ้อมใช่มั้ย จุนกลับบ้านก่อนเลยก็ได้.....""ทำไม" ยังไม่ทันที่น้ำหนาวจะเอ่ยจบประโยค เสียงเข้มก็ถามกลับทันที"น้ำหนาวจะติวหนังสือกับเพื่อนน่ะ" "ใคร""เอ่อ.....เพื่อนที่ห้องน่ะ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ" น้ำหนาวเอ่ยเสียงอึกอัก เพราะรู้สึกว่าจุนจะไม่ค่อยชอบหน้าจองอูสั
I Hate You and I Love Youบทที่ 8ซื่อบื้อ…………………บ้าน"จุนนนน" น้ำหนาวเรียกชื่อเพื่อนสมัยเด็กเสียงยาน ในขณะที่ยืนเกาะประตูห้องของเขาอยู่ ก่อนจะส่งยิ้มออดอ้อนไปให้คนที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ ตอนนี้ใกล้สอบกลางภาคแล้ว และข้อสอบของโรงเรียน School of Performance Korea นอกจากจะเน้นด้านทักษะศิลปะแขนงต่างๆ แล้ว หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานก็โหดไม่แพ้กัน เพราะการที่จะจบจากโรงเรียนนี้ได้นั้นต้องเด่นทั้งความสามารถ และ มีผลการเรียนที่ดี ถือได้ว่าเป็นโรงเรียนผลิตบุคลากรที่มีคุณภาพ"จุนนนน" เมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจ น้ำหนาวก็เอ่ยเรียกซ้ำอีกครั้ง"มีอะไร" เสียงทุ้มเรียบเอ่ยขึ้น ก่อนจะช้อนตาขึ้นมามองด้วยใบหน้านิ่งเรียบ "อ่านหนังสืออยู่หรอ น้ำหนาวก็จะอ่านเหมือนกัน แต่มีบางข้อที่ไม่เข้าใจ ช่วยติวให้หน่อยได้มั้ย" น้ำหนาวเอ่ย ก่อนจะยกหนังสือในมือตัวเองที่ถือให้จุนดู"...................." ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือ จ้องมองไปที่คนตัวเล็กตรงหน้า ที่ตอนนี้อยู่ในชุดนอนกระโปรงสีขาว ผมสีน้ำตาลอ่อน ที่มีความยาวถึงกลางหลัง ที่มักจะถักเปียสองข้างอยู่เสมอ ถูกปล่อยให้สยายเต็มแผ่นหลังเล็ก มีความหยักศกเป็นล
I Hate You and I Love Youบทที่ 7คนที่หัวใจอ่อนแอ แอบรักคนปากแข็ง…………………จุนรักน้ำหนาวบ้างหรือเปล่า เป็นคำถามที่ค้างอยู่ในใจของน้ำหนาวมานานหลายปี ถึงแม้ว่า ใจหนึ่งจะเชื่อ ว่าระหว่างเธอและเขา มันคือความรัก แต่อีกใจ ก็กลัว เพราะการกระทำของเขา มันช่างเฉยชาเหลือเกิน เฉยชาจนจากที่เคยมั่นใจเต็มร้อย นับวัน ความมั่นใจนั้น มันยิ่งน้อยลงไปทุกที ทุกที การที่ต้องคอยคาดเดาความรู้สึกของใครบางคนอยู่ฝ่ายเดียว มันช่างเหนื่อยเหลือเกินหัวใจของน้ำหนาวจะทนได้นานสักแค่ไหนกันนะปึง!ประตูถูกปิดลง ร่างสูงของจุนเดินผ่านร่างของน้ำหนาวไป โดยไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะชายตามอง ทำราวกับว่าเธอเป็นเพียงอากาศ ที่มองไม่เห็น เขาเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว ไม่ว่าจะที่โรงเรียน หรือที่บ้าน เขาก็ไม่คุยกับเธอเลยสักคำ แถมยังไม่ยอมกินอาหารที่เธอทำจริงๆ ตามที่เขาบอก"...................." น้ำหนาวได้แต่มองไปที่ประตูห้อง ของเพื่อนสมัยเด็กด้วยแววตาเศร้าหมอง ไม่ว่าจะพยายามคิดอย่างไร ก็นึกหาเหตุผลไม่ออกว่าเธอทำอะไรผิดขนาดนั้นกันแน่ ทำไมเขาต้องโมโหขนาดนั้นตึก ตึก ตึกสองเท้าเล็กค่อยๆ ก้าวเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูบานใหญ่ ก่
I Hate You and I Love Youบทที่ 6พื้นที่ส่วนบุคคล กำลังถูกบุกรุก…………………หลังจากถูกปฏิเสธการกินข้าวกลางวันด้วยกันบ่อยครั้ง น้ำหนาวก็ยังคงทำข้าวกล่องเผื่อเพื่อนสมัยเด็กเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ การที่วางข้าวกล่องเอาไว้ให้เขาที่โต๊ะ แต่ไร้วี่แววคนทำ ดวงตาคมจ้องมองกล่องข้าวที่วางไว้นิ่ง "น้ำหนาวเอามาวางไว้ให้น่ะ" เพื่อนที่นั่งโต๊ะข้างๆ เอ่ยบอก เพื่อคลายข้อสงสัยให้กับจุน ที่เอาแต่นั่งจ้องกล่องข้าวไม่หยุดดาดฟ้า"อ่า อากาศดีจัง" น้ำหนาวพึมพำออกมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อได้สัมผัสกับสายลมเย็นๆ ซึ่งช่วงนี้ดาดฟ้าก็กลายเป็นที่กินข้าวของเธอกับจองอู ช่วงนี้เธอค่อนข้างสนิทกับจองอูเป็นพิเศษ เพราะเพื่อนร่วมห้องเป็นคนอัธยาศัยดี แถมยังอารมณ์ขัน ทำให้รู้สึกสบายใจเวลาที่อยู่ด้วย ถ้ารวมจุนแล้ว จองอูก็เป็นคนที่สอง ที่น้ำหนาวใช้เวลาอยู่ด้วยมากที่สุดในตอนนี้ และดูเหมือนว่า จองอูกำลังพยายามช่วงชิงเวลาส่วนที่เหลือมากขึ้น ทุกทีๆบ้าน19.00 น.แกร็กปึงเสียงประตูถูกเปิดและปิดลง น้ำหนาวชะเง้อคอไปมอง เมื่อรู้ว่าเพื่อนสมัยกลับมาแล้ว"จุน" น้ำหนาวขานเรียกเพื่อนสมัยเด็กด้วยรอยยิ้ม แต่ทว่าร่างสูงกลับไม่พูดไม่จา แ
I Hate You and I Love Youบทที่ 5ต้นไม้ที่ไม่มีคนรดน้ำ แต่ก็มีคนที่ยังต้องการอยู่นะ…………………"เฮ้อ" ร่างเล็กถอนหายใจออกมาเบาๆ ในขณะที่กำลังปิดประตูบานใหญ่ หลังจากที่เพิ่งจะกินข้าวเช้ากันเสร็จ เพื่อนสมัยเด็ก ก็ทิ้งเธอไปโรงเรียนก่อนอีกแล้ว"เฮ้อ" น้ำหนาวถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเดินไปโรงเรียนด้วยท่าทีเหี่ยวเฉา ซึ่งโรงเรียนก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านที่อาศัยอยู่เท่าไหร่นักที่พัก ที่น้ำหนาวอาศัยอยู่ คือบ้านของจุน โดยพ่อแม่ของจุน ซึ่งก็คือเพื่อนของพ่อน้ำหนาว ได้ซื้อเอาไว้ให้น้ำหนาวและจุนอาศัยอยู่ด้วยกัน ในระหว่างอยู่ที่เกาหลี เป็นหมู่บ้านที่ผู้คนไม่พลุกพล่านวุ่นวาย เพราะเป็นย่านที่บ้านมีราคาแพงพอสมควร ผู้คนที่อาศัยอยู่แถวๆ นี้ ก็มักจะเป็นพวกดารา ศิลปิน ที่ต้องการความเป็นส่วนตัวสูงพ่อแม่ของจุน และพ่อของน้ำหนาว เป็นเพื่อนกันมานาน ตั้งแต่สมัยที่พ่อของน้ำหนาวมาเรียนที่เกาหลี จึงทำให้พวกเขาสนิทกัน และคบหากันมาเนิ่นนาน จนกระทั่ง พ่อแม่ของจุนได้ย้ายไปอยู่เมืองไทย และให้กำเนิดจุนขึ้นมา และมิตรภาพจากรุ่นพ่อ ก็ได้ถูกส่งต่อมายังรุ่นลูกด้วย โดยพ่อแม่ของจุนนั้น เอ็นดูน้ำหนาวมาก เพราะใจอยากมีลู
I Hate You and I Love Youบทที่ 4จะทำยังไงดีล่ะ ในเมื่อของที่พยายามซ่อนเอาไว้ กำลังถูกคนอื่นเจอเข้าซะแล้ว..................."จุนนน" น้ำหนาวเอ่ยเรียก"ทำไม" ร่างสูงที่กำลังนั่งแต่งเพลงอยู่เงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะถามเสียงเรียบ'เย็นชาจัง'"น้ำหนาวซื้อเค้กช็อกโกแลตมา" น้ำหนาวเอ่ยบอก ก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง"................." พอได้ยินคำว่าเค้กช็อกโกแลต ร่างสูงก็นิ่งไป เห็นดังนั้น น้ำหนาวก็ยิ้มด้วยความพอใจ"อยากกินมั้ย""...................." ร่างสูงยังคงนิ่ง"น้ำหนาวซื้อมาสองอัน กินคนเดียวไม่หมด ช่วยกินหน่อยได้มั้ย" น้ำหนาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ"อืม.....วางไว้" จุนตอบเสียงเรียบทำทีเป็นไม่สนใจ แต่น้ำหนาวสังเกตได้ ว่าเขาเหลือบมองเจ้าเค้กช็อกโกแลตของโปรดเล็กน้อย"งั้น น้ำหนาวไปนอนก่อนนะ""วางไว้ตรงนี้นะ กินเสร็จอย่าลืมแปรงฟันล่ะ" น้ำหนาวเอ่ยยิ้มๆ"ไม่ต้องมาทำเหมือนฉันเป็นเด็กหน่อยเลย" จุนส่งสายตาดุๆ มาให้"ก็ตอนเด็กๆ จุนไม่ชอบแปรงฟัน จนฟันผุเลยนี่นา" น้ำหนาวเอ่ยก่อนจะยิ้มล้อๆ ส่งไปให้"น้ำหนาว" จุนเอ่ยเรียกน้ำหนาวเสียงเข้ม จนน้ำหนาวหุบยิ้มแทบไม่ทัน แต่ก็รู้สึกได้ว่า ที่เขาทำแบบนั้นเพราะว่าเข
⚠️spoiler⚠️มีเนื้อหาอ่อนไหว/ แนวs (ซาดิส)กับ m(ชอบความเจ็บปวด)/ มีการบูลลี่ / มีภาพประกอบ 18-20+โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม********************"น้ำหนาว ไปด้วยกันนะ""อื้ม ไปสิ"เพียงเพราะคำพูดคำเดียวของเขา ทำให้ฉันดั้นด้นมาไกลถึงที่นี่ มันคงจะดูโง่มากเลยใช่มั้ย.................................................. เรื่องราวของไอดอลหนุ่ม และ แอดมินสาวบ้านแฟนไซต์รายใหญ่ ที่มีความสัมพันธ์เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็ก โดยที่เด็กสาวนั้น ได้แอบรักเพื่อนชายมาเนิ่นนาน และ เพียงเพราะคิดว่า ระหว่างพวกเขานั้น มันคือความรัก เธอจึงยอมทำเพื่อเขาได้ทุกอย่าง แม้กระทั่ง...ละทิ้งความฝันของตัวเอง แต่แล้ว ก็เกิดเรื่องบางอย่าง ที่ทำให้ทั้งสองต้องห่างกันไป ตั้งแต่วันนั้น เธอก็ทิ้งทุกอย่างเอาไว้ และหายไปจากชีวิตของเขา และ ในวันที่ได้เจอกันอีกครั้ง ความสัมพันธ์จากเพื่อนสมัยเด็ก ก็แปรเปลี่ยนไป จนกลายมาเป็น คู่แข่ง"น้ำหนาว กลับบ้าน""ไม่""กลับไปคุยกันที่บ้าน"“ก็บอกว่าไม่ไง!”.................................................."ฉันเป็นอะไรสำหรับนายกันแน่.....แค่ เบ๊ งั้นหรอ""ฉันก็คงเป็นได้แค่ เบ๊ ของนายเท่านั้...
Комментарии