ครู่ต่อมา
"อืม.."
หลังจากที่เบนจามินขับรถออกมาได้ครู่หนึ่งตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าเบลล่าจะไม่มีสติไปแล้วเพราะเธอเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองออกทีละชิ้น
"เดี๋ยวๆจะถอดเสื้อผ้าทำไม"
เบนจามินต้องจอดรถและห้ามหญิงสาวเอาไว้ก่อน
"ฉันร้อน...คุณช่วยฉันด้วย"
เบลล่าลุกขึ้นมานั่งคร่อมหันหน้ามาซบกับอกชายหนุ่มในขณะที่เปลือยเปล่าเหลือแต่ชั้นในเพราะเดรสราคาแพงถูกถอดออกไปแล้ว
"นี่มีสติหน่อยสิ..อื้ออ"
เบนจามินพยายามจับมือหญิงสาวเอาไว้และหลบหน้าจากใบหน้าของเธอที่กำลังซอกซอนหอมซ้ายหอมขวาเขาอยู่
พลั้กกกก
"โทษทีละกัน"
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมหยุดทั้งกลัวใจตัวเองว่าจะระงับอารมณ์ไม่ไหวเพราะเขาก็ใช่ว่าจะทนอาการยั่วยวนของหญิงสาวได้จึงใช้มือหนาฟาดไปที่สะบักของหญิงสาวจนเธอสลบไปและเขาจึงถอดเสื้อเชิ้ตเขาคลุมให้เธอและนีบขับรถกลับบ้านทันทีโดยที่หญิงสาวยังนั่งฟุบอยู่บนตักซบอกแกร่งของเขาอยู่
บ้านปาริดา
"จนได้นะดาวถ้าพี่ไปไม่ทันจะเป็นยังไง"
อลันพาปาริดากลับมาถึงบ้านได้พักใหญ่ก็เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้หญิงสาวและคอยดูแลเธออยู่ไม่ห่าง
"อ้าวคุณเบน...ทำไม”
อลันได้รู้ว่าเบนจามินกลับมาแล้วจึงรีบออกมาดูเมื่อเห็นเบลล่าอยู่ในสภาพที่ไม่ค่อยดีนักจึงตกใจอยู่ไม่น้อย
"หมอพอจะมียาแก้ฟกช้ำไหมครับ"
เบนจามินต้องรีบหายาแก้ฟกช้ำมาทาให้หญิงสาวไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาคงปวดหนักเอาการแน่ในบริเวณที่เขาจัดการเธอ
"ใครเป็นอะไรเหรอครับ"
อลันทำหน้าสงสัย
"พอดีเธอถูกมอมยาจนไม่มีสติผมเลยต้องทำให้เธอสลบ"
เบนจามินตอบไปตามตรง
"โอเคครับเดี๋ยวผมจะเอายามาให้"
อลันถึงกับส่ายหัวอย่างสลดใจเขาเข้าใจในสิ่งที่เบนจามินพูดและรีบเดินออกไปหยิบยาในรถของเขาในใจคิดว่าเรื่องนี้เขาคงต้องเอาจริงกับคนทำเรื่องนี้เสียแล้วเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปาริดาถูกกระทำครั้งนี้เบลล่ายังโดนไปด้วยอีก
ช่วงสายวันต่อมา
"อืม..โอ้ยย"
เบลล่ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันต่อมาเธอรู้สึกปวดต้นคอจนแทบหันไม่ได้เลยทีเดียว
"ตื่นแล้วเหรอ"
ปาริดารีบพยุงเพื่อนเธอให้นั่งพิงหัวเตียงเมื่อเห็นคนบนเตียงขยับตัวตื่น
"ทำไมปวดต้นคอจังเมื่อคืนฉันไปทำอะไรมาเนี่ย"
เบลล่าถามปาริดาด้วยน้ำเสียงัวเงียจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง
"อยากรู้จริงๆเหรอ"
ปาริดามองหน้าเบลล่าอย่างมีเลศนัย
"อืม.."
เบลล่าพยักหน้าเบาๆทั้งหลี่ตาหลบแสงแดดที่ส่องผ่านม่านเข้ามา
"ห้ะ...ฉันเนี่ยนะจะข่มขืนนายนั่น"
หลังจากที่เบลล่าได้ฟังเรื่องราวจากปากปาริดาก็ถึงกับอึ้งหน้าชาแดงซ่านด้วยความอายประเด็นที่เธอถูกมอมยาไม่เท่าไรแต่ตอนที่เธอไม่มีสตินี่สิหนักเลย
"ใช่คุณเบนก็เลยจัดการแกแบบนี้"
ปาริดายิ้มอ่อน
"ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ"
เบลล่ากุมหัวตัวเองเบาๆ
"ฉันก็เกือบไปเหมือนกัน"
ปาริดาพูดเสียงอ่อนทั้งก้มหน้าลงเล็กน้อยเป็นเธอที่ไว้ใจชิชาเองจนทำให้เพื่อนเธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
"แกไปข่มขืนใครเหรอ"
เบลล่าถามปาริดาหน้าตาตื่น
"จะบ้าเหรอฉันโดนยานอนหลับนายนนนั่นจะพาฉันเข้าห้องดีที่พี่หมอช่วยทัน"
ปาริดาส่ายหัวทั้งรีบอธิบาย
"นี่ไงฉันบอกแกแล้วว่าคนอย่างพี่ชิชาไว้ใจไม่ได้"
เบลล่าบุ้ยปากอย่างไม่สบอารมณ์
"ช่างมันเถอะไหนๆเรื่องมันก็ผ่านมาแล้วตอนนี้พี่หมอก็ไปแจ้งความไว้แล้วด้วย"
ตอนนี้เธอไม่อยากพูดถึงเรื่องที่น่ากลัวอีกแล้วเรื่องหลังจากนี้ก็ปล่อยให้ตำรวจจัดการ
"ฉันจะไม่ยอมความเลยคอยดู"
เบลล่าพูดด้วยอารมณ์โมโห
ช่วงบ่ายของวัน
ตั้งแต่สายจนบ่ายเบลล่าเอาแต่นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นจนเริ่มประติดประต่อได้ว่าเมื่อคืนนั้นทำอะไรลงไป
"โอ๊ย..ฉันทำแบบนั้นลงไปได้ยังไงกันนะ"
เบลล่านั่งกอดหทอนข้างอยู่ปลายเตียงทั้งทำหน้าห่อเหี่ยวไม่กล้ามองหน้าเบนจามินแล้ว
"ก็ทำลงไปแล้ว"
เบนจามินยืนกอดอกมองหญิงสาวที่หน้าประตูห้องของเธอ
"คุณ..ออกไปเลยนะ"
เบลล่าเอ่ยไล่ชายหนุ่มเสียงแข็งและก้มหน้าฟุบกับหมอนข้างในอ้อมกอดตอนนี้เธอไม่พร้อมที่จะมองหน้าเขา
"นี่ไม่คิดจะขอบคุณกันสักคำเลยหรือไง"
เบนจามินเอ่ยเสียงเรียบเฉยทั้งเดินมายืนต่อหน้าหญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่
"เดี๋ยวค่อยขอบคุณ...แต่ตอนนี้ฉันอายคุณออกไปก่อน"
เบลล่ายกมือโบกให้ชายหนุ่มออกไปในขณะที่ยังก้มหน้าอยู่
"อายอะไร"
เบนจามินก้มลงมามองหน้าหญิงสาวที่เอ่ยไล่เขาเมื่อครู่
"ยังต้องให้พูดอีก"
เบลล่าไม่คิดว่าเขาจะเข้าใจอะไรยากแบบนี้
"ฉันไม่ถือหรอกนะเรื่องที่เธอจูบฉันแล้วพยายามจะทำอะไรฉันเมื่อคืน"
เบนจามินลุกขึ้นยืนกอดอกมองหญิงสาวและอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยทั้งเอ่ยวาจากวนประสาทหญิงสาวเพื่อต้องการที่จะแกล้งเธอ
"หยุดพูดเลยนะ.. ว้ายย"
เบลล่าหงุดหงิดที่เขายังไม่ออกไปจากห้องเธอเสียทีจึงลุกยืนชี้หน้าเขาบนเตียงแต่ก็เหยียบพลาดเธอจึงร้องตกใจ
"นี่เดี๋ยวก็ล่วงลงไปหรอก"
เบนจามินกอดร่างบางเอาไว้ทันก่อนที่เธอจะล่วงลงไปทำให้ใบหน้าของทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบเบลล่ารีบหลบสายตาชายหนุ่มทันทีเพราะยิ่งมองเขาภาพเมื่อคืนที่เธอทำอะไรบ้างก็ลอยขึ้นมา
"เบล...ทำไมไม่ลงไปทานข้าว...เอ่อ"
ในขณะที่ทั้งสองยังกอดกันอยู่นั้นปาริดาก็เดินขึ้นมาตามเบลล่าเพราะเห็นว่ายังไม่ลงไปทานข้าวกลางวันเสียทีแต่ก็เกิดมาผิดจังหวะเสียหน่อย
"ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้"
เบลล่ารีบผลักเบนจามินออกและวิ่งลงไปที่ชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
เบนจามินแอบยืนอมยิ้มให้กับเรื่องเมื่อครู่เล็กน้อยเขารู้สึกว่าการอยู่ที่นี่มันไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดเสียแล้ว
ครู่ต่อมา
โต๊ะอาหาร
"นี่ยิ้มอะไร"
เบลล่าหลี่สายตาถามปาริดาเพราะเห็นปาริดาอมยิ้มไม่หุบเสียที
"ฉันว่าแกกับคุณเบนก็เหมาะกันดีนะ"
ปาริดาเอ่ยด้วยรอยยิ้มอ่อน
"นี่ฉันไม่ได้ชอบอีตานั่นซะหน่อยอย่ามาพูดแบบนี้นะ"
เบลล่าหน้างอส่งเสียงกระซิบกระซาบให้ปาริดาได้รู้ว่าเธอไม่มีทางชอบเบนจามินเด็ดขาด
"คุณเบนหล่อกว่าดาราดังๆหลายคนอีกนะแกไม่สนบ้างหรือไง"
ปาริดากระซิบกลับ
"ไม่สน...ชมตานั่นหล่อนักแกก็ชอบเองเลยสิ"
เบลล่าเอ่ยเสียงเรียบทั้งลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้
"ไม่หรอกฉันมีคนที่ช..เอ่อ..เปล่าๆ"
ปาริดาพูดไปยิ้มไปแต่ก็ต้องหน้าเสียเพราะเกือบเผลอความในใจออกมา
"ฮั่นแน่...มีคนที่ชอบอยู่แล้วใช่ม้า"
เบลล่าถึงกับวางช้อนวางส้อมมองเพื่อนเธออย่างสงสัย
"เปล่าหรอก...นี่ข้าวทานเข้าไปเลยไม่ต้องพูดมาก"
ปาริดาหน้าเจื่อนแสร้งไล่ให้เบลล่าทานข้าวกลบเกลื่อน
"ถ้าเดาไม่ผิดพี่หมอใช่ไหม"
เบลล่าทำน้ำเสียงกระซิบทั้งทำสีหน้าเจ้าเล่ห์
"นี่แก..หยุดเดามั่วเดี๋ยวนี้เลย"
ปาริดาเบิกตาโพรงไม่คิดว่าเพื่อนเธอจะเดาถูกแต่ก็ไม่ยอมเผยความในใจออกมาง่ายๆ
"ถึงเราจะรู้จักกันตอนเข้ามหาลัยแต่อย่าคิดนะว่าฉันดูแกไม่ออก"
เบลล่ายังคงไม่ยอมแพ้เธอคิดว่าเธอมองมานานยังไงเธอก็มองไม่ผิดแล้วยิ่งเพื่อนเธอทำดุกลบเกลื่อนแบบนี้อีกล่ะก็เธอมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นเลยว่าสิ่งที่เธอคิดมันใช่
"ทานข้าวไปเดี๋ยวนี้เลย"
ปาริดาหน้ามุ่ยเล็กน้อย
"รู้แล้วน่าไม่ต้องทำดุกลบเกลื่อนหรอก"
เบลล่ายิ้มหน้าบานที่วันนี้เธอได้ล้วงความลับของเพื่อนเธอได้แล้ว
วันต่อมา
บ้านหมออลัน
18.00 น.
"นี่อิงฟ้าเป็นเพื่อนผมที่เรียนมาด้วยกันที่ผมเคยเล่าให้คุณแม่ฟังบ่อยๆไงครับ"
วันนี้อลันถือโอกาสพาอิงฟ้ามาทานข้าวที่บ้านเพราะอยากจะแนะนำเพื่อนสมัยเรียนให้คนเป็นแม่ได้รู้จักเสียที
"สวัสดีค่ะ"
อิงฟ้ายกมือไหว้เอมอรและยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
"อ๋อ...สวัสดีจะได้เจอกันสักทีนะ...เชิญๆหนูภัครออยู่ด้านในแล้ว"
เอมอรรับไหว้หญิงสาวและเชิญทั้งคู่เข้าด้านในเพราะตอนนี้ภัคคินีรออยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว
"เธอ.."
ภัคคินีเห็นอิงฟ้าเดินเข้ามาก็ตกใจเล็กน้อย
"สวัสดีค่ะคุณภัค"
อิงฟ้าทักทายภัคคินีด้วยรอยยิ้มในขณะที่สายตาของเธอและภัคคินีกำลังเชือดเฉือนกันสุดฤทธิ์เพราะไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไร
"หนูสองคนรู้จักกันเหรอ"
เอมอรเห็นว่าทั้งสองทักทายกันโดยที่ไม่ต้องแนะนำตัวจึงแปลกใจ
"ภัคเคยไปหาหมอฟ้าที่โรงพยาบาลน่ะค่ะ"
ภัคคินีบอกได้เพียงเท่านี้เพราะเธอไม่อยากจะพูดว่าอิงฟ้าเป็นเมียน้อยพ่อของเธอเพราะกลัวจะเสียชื่อวงศ์ตระกูล
"อ๋อ...อย่างนั้นเหรอดีแล้วล่ะ"
เอมอรยิ้มอ่อน อิงฟ้ามองภัคคินีตาแข็งและอมยิ้มมุมปากเล็กน้อยเธอคิดเอาไว้แล้วว่าอย่างไรภัคคินีก็ไม่หลุดปากเรื่องเธอแน่เธอจึงกล้ามาที่นี่
ครู่ต่อมา"อยู่ให้ห่างหมอลันไว้จะดีกว่านะเพราะพ่อฉันคงไม่ชอบให้เธออยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น"ในขณะที่อิงฟ้าขอตัวมาเข้าห้องน้ำหลังจากทานข้าวได้พักใหญ่ภัคคินีก็ตามมาด้วยทั้งจีบปากจีบคอพูดกับอิงฟ้าอย่างไม่พอใจ"เธอล่ะพ่อเธอคงชอบงั้นเหรอที่อยู่ใกล้กับผู้ชายหลายคน"อิงฟ้าตอกกลับด้วยสีหน้าเย้ยหยันและเดินออกไปเธอรู้อะไรดีๆเกี่ยวกับภัคคินีเยอะแค่ไม่พูดออกมาเท่านั้นเธอให้เวลาถัคคินีทำตัวซื่อตบตาเอมอรได้ไม่นานหรอกเดี๋ยวเธอก็จะเขี่ยภัคคินีให้พ้นทาง"แก!"ภัคคินีกัดหันกรอดเธอเข้าใจความหมายที่อิงฟ้าพูดดีตอนนี้ถือว่าอิงฟ้าถือไพ่เหนือเธอจึงกระโตกกระตากอะไรไม่ได้ ทั้งนึกถึงพ่อเธอก็โมโหหนักที่เลี้ยงงูพิษเอาไว้แว้งกัดลูกตัวเองคิดแล้วเธอก็เจ็บใจบ้านปาริดาอลันนึกครึ้มอะไรขึ้นมาจึงขับรถออกมาหาปาริดาในช่วงหัวค่ำคราแรกกะว่าจะนอนที่บ้านแต่เขาก็วุ่นวายใจเกินทนอยากจะหาเพื่อนคุยเลยตัดสินใจมา"พี่หมอมาซะดึกเลยค่ะ"สองหนุ่มสาวมานั่งคุยกันที่สระว่ายน้ำที่เดิมที่ืี่ชอบนั่งคุยกัน"พี่ขอนอนที่นี่นะ"อลันเอ่ยปากขอปาริดาค้างที่นี่"ทำไมไม่นอนที่บ้านล่ะคะ"ปาริดาขมวดคิ้วสงสัยเล็กน้อย"นอนที่นี่พี่สบายใจที่สุดแล้ว...มีดาวอย
วันต่อมา11.00 น.บ้านอลัน"ตอนนี้ได้เรื่ิองบ้างไหมครับ"เบนจามินมาที่บ้านอลันเพราะรู้ว่าแม่ของชายหนุ่มหายไปตั้งแต่เมื่อคืน"ยังไม่ได้เบาะแสอะไรเลยครับ"อลันนั่งหน้าเสียอยู่กับตำรวจสองนายที่กำลังสอบปากคำเขาอยู่มหาลัยxx"จะไปไหนเหรอแก"เบลล่าทักปาริดาที่กำลังค่อยๆเดินออกไปนอกห้องเรียนในขณะที่อาจารย์กำลังบรรยายอยู่"จะไปเข้าห้องน้ำน่ะ"ปาริดาเอ่ยจบก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว"อืม..รีบไปรีบมาล่ะ"เบลล่าพยักหน้าเบาๆเพราะเห็นว่สเพื่อนเธอคงจะอยากเข้าห้องน้ำเอาเสียมากๆจึงต้องรีบร้อนขนาดนี้ชั่วโมงต่อมา"ทำไมเข้าห้องน้ำนานจังเลยล่ะ...โทรก็ไม่รับ"เบลล่าเดินมาตามหาปาริดาที่ห้อวน้ำแต่ก็ไม่ยักจะเห็นนี่มันก็เป็นชั่วโมงแล้วที่เพื่ิอนเธอออกมาจึงยกมือถือโทรตามแต่ก็โทรไม่ติดตอนนี้เธอเริ่มใจไม่ดีเสียแล้วโกดังร้าง"คุณป้า"ปาริดามาที่นี่ได้ก็เพราะมีคนส่งข้อความให้เธอออกไปหาที่หลังรั้วมหาลัยเพียงคนเดียวโดยขู่ว่าหากไม่มาเพียงคนเดียวเอมอรจะถูกฆ่าตายเธอจึงต้องโกหกเบลล่าว่าเธอจะมาเข้าห้องน้ำ"กองอยู่ด้วยกันนี่แหละฉันจะได้หมดมารสักที"อิงฟ้าผลักปาริดาให้นั่งลงไปกองกับเอมอรและภัคคินีที่ตอนนี้สะบักสะบอมกันทั้
"มีอะไรจะสอนฉันอีกไหม"เบลล่าอมยิ้มภูมิใจที่ฝีมือตัวเองก็ไม่เลว"อืม...เจอกันครั้งหน้าค่อยสอนแล้วกันตอนนี้ฝึกแค่นี้ให้เก่งก่อน"เบนจามินทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยเห็นว่าสอนเธอแค่นี้ก่อนจะดีกว่าเพราะเดี๋ยวยังไงก็ต้องเจอกันอีก"ก็ได้...แล้ว...คุณจะกลับพร้อมพี่นิเลยไหม"เบลล่าพยักหน้ารับและแอบถามเรื่องเวลากลับของชายหนุ่ม"อืม...ทำไมเหรอ"เบนจามินตอบน้ำเสียงเรียบ"เปล่าก็แค่ถามดูเฉยๆ"เบลล่าปฏิเสธเสียงสูงและเดินหน้าหงอยออกไปจากห้องเขาทันที ตอนนี้เบนจามินอมยิ้มมุมปากเพราะรู้ว่ามีคนตรงนี้ไม่อยากให้เขาไปสองวันต่อมา"พี่ไปก่อนนะ"วันนี้ถึงเวลาแล้วที่นิชาจะต้องกลับเพราะห่างลูกของเธอมาหลายวันแล้ว"เดินทางปลอดภัยนะคะพี่นิ/บ๊ายบายค่ะพี่นิ"ปาริดาและเบลล่าโบกมือลานิชาในขณะที่เธอกำลังจะขี้นเครื่องบินเจ็ทที่เอริคให้คนมารับกลับพร้อมเบนจามิน"จ้า"นิชาหันมายิ้มให้หญิงสาวทั้งสองก่อนจะเดินขึ้นไป"เดินทางปลอดภัยนะคุณ"ในขณะที่เบนจามินกำลังเดินขึ้นเครื่องเบลล่าก็เอ่ยลาเขาด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อยและยื่นอะไรบางอย่างให้กับเขา"อืม..อะไร"เบนจามินหันมายิ้มอ่อนให้เบลล่ารับถุงกระดาษที่เบลล่ายื่นให้ทั้งถามว่ามันคือ
เย็นของวัน"แกจะเซอร์ไพรซ์พี่หมอจริงเหรอ"เบลล่านอนคุยกับปาริดาอยู่บนเตียงเรื่องที่ปาริดาจะเซอร์ไพรซ์เล็กๆให้หมออลันในวันที่ไปทะเล"อืม..ฉันอยากทำให้พี่หมอก่อนที่จะไม่ค่อยได้เจอกันแล้ว""แกไม่ลองบอกความรู้สึกในใจไปล่ะ"เบลล่ายังคงเข็ญเพื่อนของเธอบอกความในใจเพราะอยากเห็นเพื่อนเธอมีความสุข"ไม่เอาหรอกกลัวจะไม่เหมือนเดิมอะ"ปาริดาส่ายหัวเบาๆสิ่งที่เธอกลัวคือทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมหากอลันไม่ได้คิดกับเธอแบบที่เธอคิดกับเขา"ฉันว่าพี่หมอก็ดูสนใจแกอยู่นะไม่อย่างนั้นจะตามดูแลแกทำไม"เบลล่าพูดความคิดของเธอออกมาให้ปาริดาได้ฟังเผื่อเพื่อนเธอจะเปลี่ยนความคิด"เค้าคงเห็นฉันเป็นแค่น้องสาวน่ะอีกอย่างเพราะพี่นิเคยขอให้เค้าดูแลฉันก็เท่านั้น"ปาริดาไม่คิดเช่นนั้นเพราะอลันดูแลเธอมาตั้งแต่นิชานั้นวานให้เขานั้นช่วยมาดูแลเธอ"แล้วถ้าแกไปจากที่นี่แล้วพี่หมอไม่เหมือนเดิมล่ะ...ถ้าเค้าไม่ได้ดูแลเอาใจใส่แกเหมือนเดิมแกจะรู้สึกยังไง"เบลล่าลองพูดให้เพื่อนเธอคิดในหลายๆแง่หากวันนึงอลันเจอผู้หญิงที่ถูกใจแล้วไม่สามารถสนิทกับเพื่อนเธอได้เหมือนเดิมปาริดาจะเป็นอย่างไร"ก็ใช้ชีวิตปกติไปสิฉันก็ดูแลตัวเองได้นี่นา"ปาริดาแอบ
อังกฤษเพนท์เฮ้าส์"เฮ้อ...ถึงซะที"เบลล่าทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มในเพนท์เฮ้าส์หรูที่นิชาเตรียมไว้ให้เธออยู่กับปาริดาหลังจากที่เดินทางมาครึ่งค่อนวัน"พักกันตามสบายนะครับเดี๋ยวผมมาขอตัวสักครู่"บรูคให้สองสาวพักกันตามสบายเพราะเขามีธุระที่จะคุยกับเบนจามิน"ไปไหนเหรอคะคุณบรูค"เบลล่าถามบรูคอย่างสงสัยเพราะเห็นว่าพึ่งจะมาถึง"อ่อไปชั้นบนน่ะครับไปหาเบน"บรูคไม่ได้ไปไหนไกลเพียงแค่ออกไปเพนท์เฮ้าส์อีกชั้นที่เบนจามินอยู่"เอ่อ...ฉันไปด้วยค่ะพอดีอยากไปทักทายแกไปด้วยไหมดาว"เบลล่ารู้ว่าเบนจามินอยู่ที่นี่ก็เกิดกะปรี้กะเปร่าขึ้นมาทันทีจึงขอตามบรูคไปหาชายหนุ่มด้วย"แกไปเถอะฉันขอจัดของก่อน"ปาริดาไม่อยากไปรบกวนเวลาของเพื่อนเธอกับเบนจามินจึงให้เบลล่าไปกับบรูคคนเดียวก็พอเพราะเดี๋ยวช่วงเย็นก็คงต้องเจอกันอยู่แล้วห้องเบนจามิน"หื้ม...เลิกอุ้มไอได้แล้วไอโตแล้วนะ"บีน่าเด็กสาววัยสิบห้าน้องสาวแท้ๆของบรูคและเบนจามินถูกคนเป็นพี่ชาบอุ้มฟัดหอมซ้ายหอมขวาก็เกิดรำคาญอย่างมากเพราะเธอโตจนเป็นสาวแล้วพี่ชายเธอก็ยังไม่เลิกกระทำกับเธอเป็นเด็กๆเสียที"ไม่เลิก...ไอยังเห็นยูตัวเท่าลูกหมาอยู่เลย"ฟอดดดดดเบนจามินยังคงกอดหอมน้องส
"จะพาไปไหน"เบลล่าไม่เข้าใจว่าเบนจามินจะจูงเธอขึ้นมาเพื่ออะไรจะให้มาดูผู้หญิงของเขาอีกหรือไง"นั่นไง"เบนจามินพาหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนของเขาและชี้ไปที่รูปหัวเตียงที่มีโถแก้วคุ้กกี้ของหญิงสาววางอยู่ใกล้ๆ"รูปใคร"เบลล่าเห็นคุ้กกี้ของเธอก็พลอยหายโกรธเขาไปเปราะหนึ่งแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเขานั้นจะให้เธอดูรูปเพื่ออะไรในนั้นคนที่เธอเดาได้น่าจะเป็นเขาและบรูคตอนยังละอ่อนและมีเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักอีกคนที่เบนจามินอุ้มอยู่"ฉันกับคนที่ฉันอุ้มเมื่อกลางวันไงเธอชื่อบีน่าเป็นน้องสาวแท้ๆของฉัน"เบนจามินคลายความเข้าใจปิดของหญิงสาวให้กระจ่าง"น..น้องสาว"เบลล่าถึงกับไปไม่เป็นทั้งหมดเธอคิดเองเออเองทั้งหมด"ที่ฉันไปรับเธอไม่ได้ก็เพราะต้องไปรับบีน่าที่แคนาดาหายน้อยใจยัง"เบนจามินติดธุระเรื่องน้องสาวเขาจึงไปรับเธอไม่ได้แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่อยากเจอเธอ"ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย"เบลล่าแก้เก้อโดยการพูดประชดเขาด้วยสีหน้าที่ดูดีขึ้นกว่าเมื่อครู่และรีบหันหลังกลับออกจากห้องของเขาไปทันที"ถ้าเธอไม่รู้ก็เอาแต่งอนฉันอยู่แบบนี้"เบนจามินเดินตามหญิงสาวมาจนถึงบันได"ใส่ใจฉันจนาดนั้นเลย"เบลล่าหยุดฝีเท้าและถามชายหน
นิชาลากกระเป๋าใบเดียวของเธอออกจากคฤหาสน์หลังโตที่เคยอยู่ตั้งแต่เกิดในวันที่หลังจากงานศพของพ่อเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธอเหลือเพียงตัวคนเดียวจริงๆทรัพย์สมบัติที่มีเธอคืนให้เจ้าของเดิมไปจนหมดมีเพียงเงินก้อนติดตัวแค่หมื่นกว่าบาทเท่านั้นเที่ยงวัน"มีห้องว่างให้ฉันเช่าไหมคะ""มีค่ะห้องพัดลมสองพันห้าแอร์สามพันห้ามัดจำสองเดือนค่ะดูห้องเลยไหมคะ""ค่ะฉันขอดูห้องพัดลมค่ะ""ตามมาเลยค่ะ"นิชาเลือกที่จะเดินมาหาห้องเช่าธรรมดาๆแถวย่านนอกตัวเมืองเพราะราคาจะถูกกว่าในเมืองเธอแค่เอาไว้ซุกหัวนอนในขณะที่หางานทำและตอนนี้เธอก็ได้ห้องที่ถูกใจแล้วในราคาที่เธอพอใจหลายวันต่อมา"เฮ้อ...ทำไมยังไม่มีที่ไหนเรียกเราไปสัมภาษณ์เสียทีนะ"นิชานั่งหน้าเศร้าอยู่บนเตียงเล็กๆของเธอในห้อง เธอสมัครงานเป็นผู้ช่วยเชฟไปหลายโรงแรมและหลายร้านอาหารแล้วก็ยังไม่มีใครเรียกเธอไปสัมภาษณ์เสียทีอันที่จริงเธอก็ทำใจไว้ส่วนหนึ่งว่าสาขาที่เธอเลือกเรียนและจบมาตามความชอบมันค่อนข้างหางานยากกว่าคนอื่นหากไม่เปิดร้านเองแต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนี้แต่ก็เข้าใจว่างานพวกนี้ส่วนมากจะรับแต่คนที่มีประสบการณ์การทำงานมาแล้วเท่านั้นเด็กจบใหม่อย่าง
โรงแรมหรู"ครับมัม""อีกไม่นานหรอกครับมัมเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันแค่นี้นะครับ"เอริคมาพักอยู่ในโรงแรมหรูเป็นส่วนตัวที่สุดเขารับสายคนเป็นแม่ทั้งพูดตัดบทอย่างเสียมารยาทเพราะคุยกับคนเป็นแม่ทีไรเป็นต้องบอกให้เขากลับไปหาครอบครัวบ้างทุกทีทั้งที่เขายังอยากท่องเที่ยวอย่างอิสระอยู่อังกฤษคฤหาสน์หรู"ตาเอส..ลูกคนนี้ยังไงกันนะ"เอเลนถึงกับหงุดหงิดกำมือถือในมือแน่นที่ลูกชายคนโตดูจะไม่อยากคุยกับเธอเสียเลย"ปล่อยลูกไปเถอะคุณตอนนี้ลูกโสดแล้วก็ให้เที่ยวให้สบายใจไปเถอะ"ปีเตอร์เห็นว่าภรรยาของเขาก็ห่วงลูกจนเกินไปเพราะเอริคเป็นผู้ใหญ่แล้วแต่ภรรยาเขาก็ต้องคอยตามสอดส่องดูแลเหมือนลูกอายุสิบสี่สิบห้าไปได้"เล่นไปไหนมาไหนคนเดียวไม่บอกสถาณที่แบบนี้ก็น่าห่วงอยู่นะคะคุณแม้ลูกเราจะเป็นผู้ใหญ่มากแล้วก็เถอะ"เรื่องที่ลูกโตแล้วเธอเข้าใจแต่เล่นไปไหนทาไหนคนเดียวโดนที่ไม่มีคนสนิทคุ้มกันไปด้วยหากใครรู้สถานะของเอริคเขาก็อาจจะเป็นอันตรายจากศรัตรูได้เรื่องนี้ที่เธอห่วง"เอาน่าผมเชื่อว่าตาเอสเอาตัวรอดได้อย่างดีเลยไม่ต้องห่วงพักผ่อนเถอะวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"ปีเตอร์ดึงคนเป็นภรรยามานอนกอดให้เธอเลิกคิดมากเขาเชื่อใจว่าลูกชาย