"หมออลันมาแล้วครับ"
"เชิญดูเธอก่อนเลยครับ"
"เธอเป็นลมเพราะอะไรครับ"
"จู่ๆเธอก็วูบไป"
หลังจากที่นิชาสลบไปเอริคก็ให้บรูคตามหมออลันมาทันทีเขาจะให้หมอคนอื่นมาดูก็ได้แต่ที่เขาจงใจให้อลันมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องที่ต้องคุยกับอลันให้รู้เรื่องเพราะเขาดูออกว่าอลันคิดยังไงกับนิชา
"อืม...ผมอยากขอให้น้องนิหยุดพักงานก่อนได้ไหมครับส่วนคุณถ้าทานอะไรไม่ได้ผมจะให้พวกวิตามินเอาไว้"
"โอเคครับ...หมอครับผมมีอะไรจะคุยด้วยเชิญทางนี้หน่อยครับ"
"ได้ครับ"
เอริคพาอลันออกมาคุยกันที่ห้องรับแขกวันนี้อลันจะได้รู้เสียทีว่าเขาเป็นอะไรกับนิชา
"คือ...นิชากำลังตั้งท้องลูกของผมครับ"
เอริคจ้องหน้าหมอหนุ่มด้วยแววตาที่จริงจัง
"อะไรนะครับ..ท...ทำไมน้องนิไม่บอกผมล่ะครับ"
อลันถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอกับเรื่องที่ได้รับรู้
"ฟังไม่ผิดหรอกครับที่นิชาไม่ได้บอกคุณเพราะเรากำลังมีปัญหากันอยู่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงปรับความเข้าใจกันครับ"
"..ค..ครับ"
อลันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้าตอบเพื่อเป็นการรับทราบ
"ผมแค่อยากบอกให้หมอรู้เอาไว้เพราะเห็นว่านิชาสนิทกับคุณจึงไม่อยากปิดบัง"
"ดีแล้วล่ะครับ..ยังไงก็ง้อเธอให้สำเร็จนะครับนิชาเป็นคนน่ารักค่อนข้างหัวอ่อนมีคุณมาดูแลเธอกับลูกก็ดีแล้วครับ.."
อลันบอกตัวเองลึกๆว่านี่คือเรื่องที่น่ายินดีเขาจะต้องยินดีกับนิชาที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์จึงค่อยๆยิ้มออกมาและยินดีกับเอริคที่ได้หญิงสาวที่แสนดีไปครอบครอง
"ครับ"
"หมดธุระแล้วยังไงขอตัวก่อนนะครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะจัดวิตามินไว้ให้คุณก็ให้คุณบรูคไปรับที่คลินิคแล้วกันนะครับ"
อลันคงต้องขอทำใจเรื่องนี้สักพักหากเขาต้องมาที่นี่เพื่อเจอหน้าทั้งสองอีกแผลในใจคงหายยากแน่นอน
"ขอบคุณครับหมอ"
เอริคยืนล้วงกระเป๋าคลี่ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างพึงพอใจที่แผนนี้สำเร็จไปได้ด้วยดี
"อ้าว..พี่หมอ"
นิชารู้สึกตัวตื่นจึงเดินออกมาจากห้องเพราะรู้ว่าห้องที่นอนอยู่เป็นห้องของเอริคเมื่อออกมาแล้วเห็นอลันก็รีบยิ้มอ่อนทักทายทันที
"น้องนิลุกมาทำไมครับ"
อลันรีบไปประคองนิชามานั่งที่โซฟาภาพทั้งหมดอยู่ในสายตาเอริคแม้เขาจะไม่พอใจที่อลันถึงเนื้อถึงตัวนิชาแต่นี่ก็น่าจะเป็นครั้งสุดท้ายเขาจึงปล่อยไปก่อน
"คุณเอริคตามพี่หมอมาเหรอคะ"
"ครับ...น้องนิพักผ่อนเยอะๆนะครับจะได้ไม่วูบอีก"
"ค่ะ"
"อย่าเครียดนะครับเดี๋ยวผลมันจะตกไปถึงลูกน้องนิมีอะไรก็ค่อยๆคุยกับคุณเอริคนะครับพี่ขอตัวก่อน"
"เอ่อ...ค่ะ"
หลังจากอลันออกจากห้องไปแล้วนิชาก็รู้ได้ทันทีว่าเอริคต้องพูดอะไรกับหมอหนุ่มแน่นอนเขาถึงได้พูดกับเธอแบบนั้น
"คุณบอกอะไรพี่หมอ"
นิชาหันมามองค้อนชายหนุ่มที่นั่งไขว่ห้างทำท่าทางสบายใจไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่
"เรื่องของเราไง"
"อะไรนะ...แล้วพี่หมอจะมองฉันยังไง.."
นิชาไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มจะเล่าเรื่องความอัปยศในชีวิตเธอให้อลันฟัง
"ฉันไม่ได้บอกหรอกน่าว่าเธอถูกเพื่อนหลอกมาขายตัวให้ฉัน...บอกแค่ลูกในท้องเธอเป็นของฉันและเรามีปัญหาที่รอปรับความเข้าใจเท่านั้น"
"ฉันชักจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ"
"ก็ต้องอดทนตกมาเป็นเมียคนอย่างฉันก็ต้องอดทน"
เอริคเขยิบตัวมานั่งข้างๆหญิงสาวและกอดเธอเอาไว้หลวมๆ
"ฉันไม่ใช่เมียคุณถ้าคุณที่คุณมีอะไรด้วยแค่ครั้งเดียวเรียกว่าเมียป่านี้คุณก็มีเป็นร้อยแล้วมั้งคะ"
แม้เสียงของนิชาจะออกมาอย่างแผ่วเบาเพราะเธอยังเพลียอยู่แต่ก็มั่นใจว่าชายหนุ่มได้ยินเธอพูดทุกคำแน่นอน
"อย่าปากดีกับฉัน"
เอริคกระซิบข้างหูนิชาเบาๆทำให้เธอต้องเอี้ยวหน้าหลบเล็กน้อย
"ฉันจะพูดอะไรก็เรื่องของฉันปากฉันและฉันไม่ได้อยากเป็นเมียคุณแม้แต่อยู่ใกล้ก็ไม่อยากอยู่ไม่อยากมองหน้าไม่อยากพูดด้วยคุณมันน่ารังเกียจน่ารำคาญ"
"จบรึยัง"
เอริคยิ้มเย้ยหญิงสาวทำให้เหมือนกับคำพูดของเธอทำอะไรเขาไม่ได้แต่ในใจก็แอบน้อยใจอยู่เหมือนกัน
"ม.. อื้มมม.. "
ทั้งทำโทษคนที่ปากดีโดยการบดจูบหนักๆไปที่ริมฝีปากบางครู่ใหญ่เมื่อนิชาหลุดจากพันธนาการได้ก็ฟาดมือเรียวไปที่แก้มสากของชายหนุ่มแม้แรงเธอจะน้อยแต่ก็ทำให้ใบหน้าของเขามีรอยได้เหมือนกัน
เพี๊ยะ
"ปล่อย.."
นิชาพยายามแกะมือหนาของชายหนุ่มออกเพราะไม่ให้เขามาแตะต้องตัวเธอและทำอะไรตามอำเภอใจอีก
"เป็นเมียฉันมันไม่ดีตรงไหนเธออยากได้อะไรฉันให้เธอได้ทุกอย่าง...มีแต่คนอย่างจะประเคนตัวเองเป็นเมียฉันทั้งนั้น"
"คุณก็ไปหาคนอื่นมาเป็นเมียสิ"
นิชายืนยันว่าเธอไม่ได้อยากเป็นภรรยาของเขาแม้แต่น้อยคนอะไรยิ่งอยู่ด้วยยิ่งจิตตก
"เถียงคำไม่ตกฟากลูกออกมาคงหัวไวน่าดูนะ"
"เคยสะทกสะท้านกับคำที่ฉันพูดบ้างไหม"
"ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว...ฉันชอบไม่มีใครทำให้ฉันพูดมากได้เท่าเธอแล้ว"
เอริคยังคงส่งคำพูดยียวนใส่หญิงสาวอยู่ไม่ขาดยิ่งเขาน้อยใจเธอมากเท่าไรคำพูดและการกระทำกวนประสาทแบบนี้มันก็จะมากขึ้นไปเท่านั้น นิชาทั้งเหนื่อยเพลียที่จะขัดขืนและอยู่นิ่งๆนั่งเงียบๆเธอก็อยากรู้นักว่าเขาจะหาคำพูดอะไรมากวนประสาทเธออีกเมื่อเธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาแล้ว
"หึ่.."
ความเงียบของทั้งสองผ่านไปพักใหญ่จนหัวหญิงสาวไหลลงมาซบที่อกแกร่งของเขานั่นคงจะเพราะความเพลียเอริคจึงอุ้มร่างบางเข้าไปนอนในห้องของเขาและแทรกตัวนอนกอดเธออย่างสบายใจ
เช้าวันต่อมา
"ฉันต้องบินไปดูงานที่กรุงเทพเสร็จแล้วจะรีบกลับเธอก็พักผ่อนเยอะๆล่ะ"
เอริคบอกกับหญิงสาวที่เอาแต่นอนหันหลังให้บนเตียงในช่วงเช้า
"แล้วฉันจะโทรมาเป็นระยะๆรับสายฉันด้วยไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันใจร้าย"
เอริคชะโงกหน้ามาหาร่างบางกระซิบข้างหูเธอเบาๆด้วยน้ำเสียงที่แข็งเล็กน้อย
นิชายกผ้าห่มปิดหน้าเผยให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้อยากทำตามที่เขาบอกแม้แต่น้อย เอริคมองจ้องอย่างอ่อนใจกับท่าทีของนิชาและเดินออกไปเพราะเขาต้องรีบไปทำงานให้เสร็จเพื่อที่จะได้กลับมาอยู่กับแม่สาวจอมพยศอย่างเธอ
วันต่อมา
กรุงเทพมหานคร
โรงแรมxx
"เลื่อนประชุมมาเป็นเก้าโมงเช้าเหรอครับ"
บรูคถึงกับขมวดคิ้วในขณะที่ยืนต่อหน้าคนเป็นนาย
"อืม.."
เอริคพยักหน้าเบาๆ
"ครับๆเดี๋ยวผมจะแจ้งผู้จัดการที่สาขาให้"
บรูคพยักหน้ารับเบาๆถ้าอ่านใจนายตัวเองไม่ผิดก็คงเป็นเพราะอยากจะรีบกลับไปหานิชาแน่นอน
11.00 น.
บริษัทxxx
"นี่รายงานการประชุมครับบอส"
หลังจากประชุมกันร่วมสองชั่วโมงที่สาขาในกรุงเทพตอนนี้บรูคกับเอริคและผู้จัดการสาขาก็มานั่งคุยกันต่อเป็นการส่วนตัว
"ขอบคุณครับคุณอำนาจ"
เอริครับเอกสารจากอำนาจและเปิดดูครู่หนึ่งจึงพยักหน้าเป็นการบอกกับอีกฝ่ายว่าทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีอะไรผิดพลาด
"ผมจะขอรายงานความเคลื่อนไหวของที่นี่ทุกเดือนนะครับ"
"ครับ...แล้วบอสจะดูงานที่นี่กี่วันครับ"
อำนาจถามด้วยสีหน้าสงสัยเพราะเอริคไม่ได้แจ้งกับเขาเรื่องวันตรวจงานที่แน่นอน
"เย็นนี้ผมก็จะกลับแล้วที่นี่ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"
"ครับผม"
อำจาจพยักหน้ารับเบาๆแอบแปลกใจที่เอริคนั้นอยู่ที่นี่น้อยวันเสียเหลือเกิน บรูคแทบสำลักน้ำที่กำลังดื่มเมื่อได้ยินคำตอบของเอริคบริษัทอื่นปกติอยู่อย่างน้อยสามวันนี่เข้ามายังไม่สองวันดีก็จะกลับเสีย
"คุณเอสจะกลับเย็นนี้เหรอครับ""อืม..อ่อเดี๋ยวฉันจะออกไปหาซื้อพวกของบำรุงครรภ์ก่อนกลับสักเดี๋ยวนายก็ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกันนะ""ครับ...เอ่อแล้วเรื่องคุณคัพเค้กนายจะให้ปล่อยเธอเลยไหมครับ"ยังมีอีกเรื่องที่บรูคต้องการคำตอบเพราะนี่มันก็หลายวันแล้วที่เอริคสั่งให้คนจัดการสั่งสอนคัพเค้ก"อืม...บอกเธอด้วยว่าถ้าปริปากเรื่องที่ถูกจับมาขังโรงแรมพ่อเธอไม่เหลือดีแน่"เอริคสั่งเสียงแข็ง"ครับ"บรูครับคำสั่งได้ก็รีบต่อสายไปที่คนของเขาที่จัดการเรื่องคัพเค้กอยู่ทันทีห้างสรรพสินค้า"สั่งของเยอะแบบนี้เลยเหรอครับ""อืม...ฉันขอเลือกเงียบๆสักครู่""ครับ"บรูคเดินตามเอริคด้วยสีหน้าที่แอบทึ่งเล็กน้อยที่ตั้งแต่เขาทำงานกับเอริคมากนี่พึ่งจะเป็นครั้งแรกที่เอริคใส่ใจเลือกซื้อของจุกจิกด้วยตัวเองทั้งยังดูศึกษามาอย่างละเอียดแล้วด้วยว่าต้องซื้อของบำรุงคนท้องอย่างไรแบบไหนชี้นิ้วสั่งของโดยไม่ลังเลเลยสักนิดภูเก็ตวัดxx"นิทำบุญไปให้คุณพ่อแล้วนะคะคุณพ่ออยู่ที่ไหนสบายดีไหมคะนิสบายดีนะคะไม่ต้องเป็นห่วงนินะคะพ่อ"วันนี้นิชารู้สึกว่าร่างกายตัวเองสดชื่นดีแล้วจึงออกมาที่วัดเพื่อทำบุญให้คนเป็นพ่อเธอยืนมองนกที่พึ่งปล่อยไปด
"บังเอิญงั้นสิ..."เอริคเดินตามหญิงสาวเข้ามาในลิฟท์ทั้งยังกระแนะกระแหนเธอไม่เลิกนิชายืนเฉยเธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องถูกชายหนุ่มหาเรื่องเธอจึงเลือกที่จะไม่โต้ตอบเพราะคิดว่าอีกฝ่ายเหนื่อยเดี๋ยวก็คงจะหยุดเอง"บังเอิญว่าเธอไปที่บ้านแล้วบ้านที่เธอเช่าก็อยู่ติดกับคลินิคหมออลัน"จนแล้วจนเล่าขนาดเดินเข้าห้องกันมาแล้วเอริคก็ยังไม่หยุดพล่ามเพราะเขายิ่งเห็นนิชาเฉยใส่เขาเท่าไรความโมโหมันก็เพิ่มทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น"ถ้าเราเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องให้ได้บาดหมางใจกันทุกครั้งไปฉันว่าเราน่าจะแยกๆกันดีกว่านะคะ"นิชาหันมาตอบกลับเอริคด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและสีหน้าที่อ่อนใจ"ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปจากฉันง่ายๆ"เอริคจ้องหน้านิชาเขม็งหญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินตรงหมายจะเปิดประตูหนีไปในห้องตัวเอง"มานี่""เจ็บนะ"มีหรือเอริคจะรอช้าเขาลากร่างบางไปในห้องของเขาเพื่อที่จะคุยกันให้รู้เรื่อง"ต่อไปนี้เธอห้ามออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต"เอริคชี้หน้านิชาอย่างเอาเรื่อง"คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันฉันจะไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของฉัน"นิชายังคงเอ่ยเสียงเรียบเช่นเดิมนั่นหมายถึงเธอจะไม่โวยวายแต่ก็ต่อต้านคำสั่งของเขาอยู่
วันต่อมา"นั่นของอะไรมาส่งคะคุณบรูคเต็มเลย"ในช่วงสายนิชาเห็นบรูคกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ทั้งยังมีคนขนของมากองเต็มพื้นไปหมดเธอจึงต้องเดินออกจากห้องมาดูด้วยความสงสัย"ของคุณนิน่ะครับพวกชุดคลุมท้องผลิตภัณฑ์ออแกนิคแล้วก็อาหารเสริมของคนท้องน่ะครับ"บรูคยกยิ้มเล็กน้อยทั้งสั่งคนจัดแจงวางของให้เป็นที่เป็นทางให้เรียบร้อย"ฉันไม่ได้สั่งนะคะ"นิชาเลิกคิ้วและส่ายหัวเบาๆเธอไม่มีทางใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่นอน"คุณเอสเป็นคนจัดการให้น่ะครับนี่คุณเอสเลือกทุกอย่างด้วยตัวเองเลยนะครับ"บรูคพูดไปอมยิ้มไป"เหรอคะเค้ารู้เรื่องของพวกนี้ด้วยเหรอคะ"นิชาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองกับเรื่องที่ได้ยินจากปากของบรูค"นั่นสิครับผมก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าเจ้านายผมรู้เรื่องของพวกนี้ด้วย...นี่เดี๋ยวจะมีชุดเครื่องนอนสำหรับคนท้องด้วยนะครับ"บรูคเองก็ทึ่งเหมือนกันที่เจ้านายเขาทำให้นิชาได้ขนาดนี้"ยังไม่หมดอีกเหรอคะ"นิชาเห็นว่าของที่พื้นเยอะแล้วและดูท่าคนที่ขนมาก็ยังขนมาเรื่อยๆเธออยากจะรู้ว่ามันเมื่อไรจะหมด"ครับ...คุณเอสใส่ใจคุณนิอย่างที่ไม่เคยใส่ใจใครมาก่อนเลยนะครับ"บรูคแอบหยอดความดีของเจ้านายให้หญิงสาวได้ฟังเผื่อความสัมพันธ์ของ
"เธอยังไม่ตอบเลยว่าชอบหรือเปล่า""ชอบค่ะสวยดี""รอตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา""ค่ะ"นิชามองตามหลังเอริคอย่างสงสัยว่าเขาจะเดินไปทำอะไร"นี่....รับไปสิ"เอริคยื่นแก้วนมให้นิชาพรางยกมือบีบจมูกเอาไว้"นมเหรอคะ""ฉันทำอาหารไม่เป็นสั่งมาก็เหม็นนี่ฉันต้องอดทนชงนมให้เธอเลยนะ"เมื่อนิชารับแก้วนมไปเขาก็เดินออกห่างหญิงสาวเล็กน้อยอันที่จริงโต๊ะดินเนอร์นี้ควรจะมีอาหารวางเต็มโต๊ะหากเขาไม่คลื่นไส้เพราะกลิ่นมัน"ยังไงก็ขอบคุณนะคะ"นิชาแอบหัวเราะเบาๆพึ่งรู้สึกว่าชายหนุ่มมีมุมน่ารักก็วันนี้"เมื่อไรฉันจะหายอาการแบบนี้สักทีนะฉันว่าที่จอแดนบอกฉันว่าอาการฉันเหมือนคนแพ้ท้องแทนเมียก็คงจริงฉันต้องมีอาการแบบนี้จนกว่าเธอจะคลอดลูกใช่ไหม""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...แต่ที่พี่หมอเคยบอกฉันในผู้หญิงที่มีอาการแพ้ท้องประมาณสี่เดือนก็จะหายค่ะถ้าคุณแพ้ท้องแทนฉันจริงอีกประมาณสักเดือนก็น่าจะเบาลงมั้งคะ""ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น"เอริคเห็นว่านิชาดื่มนมจนหมดแล้วเขาจึงค่อยๆเข้าๆปใกล้ๆเธอและนั่งลงกับพื้นกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ"เอ่อ""ฉันขอกอดลูกหน่อย...นี่ลูกเราก็โตขึ้นเยอะเลยนะ""รู้ได้ไงคะ"นิชาบุ้ยปากเล็กน้อย"ก็หน้าท้องเธอมันกลม
เช้าวันต่อมา"มาพี่อุ้ม"เอริคชูแขนสองข้างหมายจะอุ้มคนที่กำลังลืมตาตื่น"จะพานิไปไหนคะ"นิชาขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เช้า"ดูพระอาทิตย์ขึ้นไง"เอริครวบกอดร่างบางอุ้มเธอเหมือนอุ้มเด็กน้อยนิชารวบกอดคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของเขาเบาๆเพราะยังรู้สึกเพลียอยู่พอสมควร"สวยไหม""สวยค่ะ"ไม่นานทั้งสองก็ได้มายืนบนลานโขดหินดูพระอาทิตย์ขึ้นในช่วงเช้าตรู่ลมทะเลที่พัดผ่านทำให้นิชาต้องยืนหลับตาซึมซับภาพและบรรยากาศตรงนี้ไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุดทั้งความสุขบวกกับความสวยงามกับสิ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนี้เรียกได้ว่าเธอสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้"ชอบที่นี่ไหม"เอริคเดินมารวบกอดที่หลังภรรยาของเขาเบาๆ"ชอบค่ะ"นิชาหันหันหน้ามองคนตัวโตด้วยรอยยิ้ม"ไว้ถ้าว่างจะพามาบ่อยๆนะ""ค่ะ"เอริคชอบเหลือเกินรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอเพราะมันทำให้เขายิ้มตามเธอได้โดยง่ายและรู้สึกสุขใจไปกับเธอด้วย08.00หลังจากที่นิชาและเอริคชมพระอาทิตย์ยามเช้ากันเสร็จนิชาก็มาเตรียมอาหารเช้าเอาไว้และมาอาบน้ำให้เอริค"แค่อาบน้ำก็ยังต้องใช้นิเดี๋ยวนี้ขี้เกียจใหญ่แล้วนะคะ"นิชาไม่เข้าใจว่าคนในอ่างอาบน้ำทำไมถึงชอบใช
ครึ่งชั่วโมงต่อมา"อลิซสั่งอาหารที่โรงแรมล่วงหน้าไว้เอสอยู่ทานเป็นเพื่อนอลิซหน่อยนะคะ"เมื่อถึงโรงแรมอลิซก็หาเรื่องรั้งให้เอริคอยู่ต่อเพราะที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับเขาเมื่อรู้ว่าเอริคนั้นบริหารงานต่อจากคนเป็นพ่อแล้วและตอนนี้เขาก็มีอำนาจจนล้นมือหากเธอได้แต่งกับเขาคงเป็นคู่รักที่สื่อจับตามองเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน"ฉันจะดูแลเธอแค่วันนี้วันเดียวและพรุ่งนี้บรูคจะเป็นคนดูแลเธอ"เอริครับปากคนเป็นแม่เขาไว้แล้วว่าจะดูแลเธอและเขาก็คงจะดูแลแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น"เอ่อ...ทำไมล่ะคะหรือว่ากลัวอยู่ใกล้อลิซแล้วจะทำใจไม่ได้คะ"อลิซเดินมานั่งพิงข้างๆคนตัวโตทั้งใช้มือเรียวสอดมือเข้ามาในเสื้อเชิ้ตลูบไล้แผงอกแกร่งของชายหนุ่มด้วยสีหน้าและท่าทีที่เย้ายวน"เลิกหลงตัวเองเพราะฉันเลิกพิศวาสเธอมานานแล้วเธอมันนังแม่มดยั่วคนไปทั่วปั่นหัวให้คนอื่นรักเรียกคะแนนความฮอทอย่าหวังว่าฉันจะหลงกลเธออีก"เอริคไม่ได้สะทกสะท้านกับการยั่วยวนของอลิซเลยสักนิดเพราะเขามีหญิงที่อยู่หนึ่งเดียวในใจแล้วและรู้จักสันดานของเธอดีว่าที่ทำอยู่ก็เพื่อต้องการจะเอาชนะเขาก็เท่านั้น"แต่ก็เคยหลงกลมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ"อลิ
"นี่คนรักคุณที่บอกใช่ไหมคะ"อลิซจ้องหน้าพร้อมยิ้มอ่อนให้นิชาแต่ตัวเธอก็ยังอิงแอบแนบชิดเอริคอยู่จนน่าเกลียด"ใช่เธอชื่อนิชาเป็นภรรยาผมตอนนี้เธอท้องได้สี่เดือนกว่าแล้ว"เอริคถือโอกาสแนะนำนิชาให้อลิซได้รู้จักเธอจะได้เลิกยุ่งกับเขาเสียที"งั้นเหรอคะ..นี่คุณแม่คุณรู้ข่าวดีนี่หรือยังคะเนี่ย"อลิซจงใจจะหักหน้านิชาเพราะไม่ชอบใจที่เอริคเลือกผู้หญิงหน้าอ่อนจืดชืดแทนที่จะเลือกเธอ"เรื่องของผม"เอริคเอ่ยเสียงแข็งดูท่าบรรยากาศดีๆจะถูกทำลายไปเสียแล้ว"คุณนิชาคะฉันอลิซนะคะเป็นลูกสาวเพื่อนคุณแม่เอสน่ะค่ะแล้วก็..."อลิซจ้องหน้านิชาด้วยสายตาจิดกัดจนนิชาดูออกและหลบสายตาเธอเล็กน้อย"คุณมาทำอะไรที่นี่"เอริครู้ว่าอลิซจะพูดอะไรกับนิชาเขาจึงต้องเอ่ยตัดหน้าเธอด้วยอาการไม่พอใจออกไปก่อน"อลิซก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะเอสไม่พาอลิซเที่ยวอลิซจะไปไหนได้ล่ะคะแบบนี้ต้องฟ้องแม่คุณแล้วมั้งคะว่าคุณไม่ดูแลอลิซตามที่สัญญากับแม่คุณเอาไว้"อลิซเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยเล่นหูเล่นตากับเอริคอย่างคนที่เคยคุ้นเคย"นิขอไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"นิชาเห็นจะนั่งอยู่ตรงนี้ลำบากเพราะเธอเริ่มอึดอัดจึงขอตัวไปตั้งสติก่อน"ฉันไปด้วยค่ะอยา
ชั่วโมงต่อมา"ดาว..""คุณเอริคทำไมไม่เข้าไปเฝ้าพี่นิล่ะคะ"ปาริดาเห็นเอริคนั่งเฝ้าอยู่ที่หน้าห้องพักฟื้นของนิชาเธอจึงสงสัยว่าทำไมเอริคจึงไม่เข้าไปด้านใน"คือ...ที่นิเป็นแบบนี้ก็เพราะทะเลาะกับฉัน"เอริคเอ่ยเสียงอ่อนยกมือทั้งสองลูบหน้าเบาๆ"ดาวพอจะเข้าใจแล้วล่ะค่ะ...เอาเป็นว่าดาวจะดูแลพี่นิให้เองนะคะคุณเอริคไม่ต้องเป็นห่วง"ปาริดายิ้มอ่อนเธอพอจะเข้าใจโดนไม่ต้องถามอะไรตอนนี้เธอขออาสาดูแลนิชาเองเอริคจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"ขอบใจนะ"เอริคพยักหน้าเบาๆดีที่ตอนนี้มีปาริดาคอยอยูาเป็นเพื่อนนิชาไม่งั้นเขาต้องห่วงเธอมากกว่านี้แน่"พี่นิเป็นยังไงบ้างจ้ะ""ดาว"นิชาเห็นปาริดาเข้ามาก็ฉีกยิ้มให้เบาๆ"ดาวจะมาเฝ้าพี่เองจะ""ขอบใจนะแล้ว.."นิชาอยากจะรู้ว่าเอริคกลับไปหรือยังเพราะเธอเป็นคนไล่เขาไปให้พ้นหน้าเมื่อพักใหญ่ที่ผ่านมา"คุณเอริคไม่เข้ามากวนใจพี่นิหรอกจะ""อืม.."เมื่อได้ยินคำพูดจากปาริดาเช่นนั้นนิชาก็โล่งใจเพราะตอนนี้เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาเท่าไรโรงแรมxxx"ทำแบบนี้ทำไม"หลังจากเอริคกลับจากโรงพยาบาลก็ตามมาคุยกับอลิซทันที"ทำอะไร"อลิซยังคงทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว"อย่ามาทำหน้าซื่อ"เอริคบีบแขนอลิซเต็มแ