ตอนที่19

เช้าวันต่อมา

"มาพี่อุ้ม"

เอริคชูแขนสองข้างหมายจะอุ้มคนที่กำลังลืมตาตื่น

"จะพานิไปไหนคะ"

นิชาขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เช้า

"ดูพระอาทิตย์ขึ้นไง"

เอริครวบกอดร่างบางอุ้มเธอเหมือนอุ้มเด็กน้อยนิชารวบกอดคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของเขาเบาๆเพราะยังรู้สึกเพลียอยู่พอสมควร

"สวยไหม"

"สวยค่ะ"

ไม่นานทั้งสองก็ได้มายืนบนลานโขดหินดูพระอาทิตย์ขึ้นในช่วงเช้าตรู่ลมทะเลที่พัดผ่านทำให้นิชาต้องยืนหลับตาซึมซับภาพและบรรยากาศตรงนี้ไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุดทั้งความสุขบวกกับความสวยงามกับสิ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนี้เรียกได้ว่าเธอสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้

"ชอบที่นี่ไหม"

เอริคเดินมารวบกอดที่หลังภรรยาของเขาเบาๆ

"ชอบค่ะ"

นิชาหันหันหน้ามองคนตัวโตด้วยรอยยิ้ม

"ไว้ถ้าว่างจะพามาบ่อยๆนะ"

"ค่ะ"

เอริคชอบเหลือเกินรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอเพราะมันทำให้เขายิ้มตามเธอได้โดยง่ายและรู้สึกสุขใจไปกับเธอด้วย

08.00

หลังจากที่นิชาและเอริคชมพระอาทิตย์ยามเช้ากันเสร็จนิชาก็มาเตรียมอาหารเช้าเอาไว้และมาอาบน้ำให้เอริค

"แค่อาบน้ำก็ยังต้องใช้นิเดี๋ยวนี้ขี้เกียจใหญ่แล้วนะคะ"

นิชาไม่เข้าใจว่าคนในอ่างอาบน้ำทำไมถึงชอบใช้เธอให้อาบให้ทุกวัน

"มือเมียนิ๊มนิ่มมาเดี๋ยวพี่ขัดตัวให้นิบ้างดีกว่า"

เอริคโอบคนที่นั่งอยู่ขอบอ่างลงมาในอ่างที่มีฟองสบู่ท่วมอยู่กับเขา

"ม..ไม่ต้องค่ะเดี๋ยวนิอาบน้ำเอง"

นิชาถึงกับขมวดคิ้วเพราะรู้ว่าเขาแกล้งเธอ

"อาบพร้อมกันนี่แหละ"

เอริครวบร่างบางมากอดแน่นทั้งเอ่ยพูดเสียงแหบพร่าทั้งยังมองนิชาด้วยสายตาเป็นประกาย

"อื้อ...พี่เอส.."

นิชาถลึงตาใส่เอริคเบาๆเพราะรู้ว่าอะไรๆของเขามันกำลังผงาดขึ้นมาและรู้ได้ทันทีว่าเขาคงจะไม่ให้เธออาบน้ำดีๆแน่นอน

"อดใจไม่ไหวทุกทีเลย.."

และแล้วในอ่างอาบน้ำตอนนี้ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นที่ทำรักของคนเอาแต่ใจไปเสียได้โดยที่นิชาเองก็ขัดขืนได้ยากเพราะเอริคมีลูกล่อลูกชนให้หญิงสาวได้คล้อยตามเขาได้เสมอ

ชั่วโมงต่อมา

"เหนื่อยเหรอ"

เอริคเข้ามานั่งซ้อนหลังหญิงสาวที่กำลังเช็ดผมของเธออยู่เขาจึงช่วยเช็ดผมเธอให้เพราะดูท่าหญิงสาวจะไม่มีแรงเช็ดเอาเสียเลย

"ก็ใครทำให้เหนื่อยล่ะคะ"

นิชาหันมามองค้อนใส่เอริคเบาๆ

"พรุ่งนี้ก็กลับกันแล้วพี่ไม่อยากกลับเลย"

เอริคบุ้ยปากเล็กน้อยพรุ่งนี้ถึงจะไม่มีบินไปดูงานแต่เขาก็ต้องกลับไปเซ็นเอกสารเล็กๆน้อยๆที่ส่งมาอยู่ดี

"ตอนดุก็เหมือนเสือตอนงอแงก็เหมือนลูกแมวเลยนะคะ"

นิชาอมยิ้มมุมปากเล็กๆ

"พี่เป็นลูกแมวแค่กับนิเท่านั้น"

เอริคจ้องหน้าคนเป็นภรรยาด้วยสีหน้าทะเล้น

"หืม...ไปทานอาหารเช้ากันดีกว่าค่ะ"

"อืม"

เมื่อแต่งตัวเสร็จทั้งสองก็มานั่งด้วยกันที่โต๊ะอาหารที่เตรียมเอาไว้ก่อนจะไปอาบน้ำ

"อาการพี่เอสดีขึ้นมากเลยนะคะ"

นิชาเห็นเอริคทานได้ทุกอย่างและไม่เหม็นกลิ่นพวกเนื้อสดอีกแล้วเธอก็ดีใจกับเขาด้วยเพราะเมื่อเวลาไปที่อื่นถึงไม่ใช่ฝีมือเธอเขาก็จะได้ทานได้

"อืมคงเพราะลูกได้สี่เดือนกว่าแล้วล่ะมั้ง...จริงด้วยสิแล้วหมอจะตรวจรู้หรือยังว่าลูกเราเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย"

"นัดตรวจเดือนหน้าค่ะ"

"ดีเลย..."

เอริคยิ้มอ่อนที่รู้ว่าจะได้รู้เพศลูกเสียที

"ทานข้าวเถอะค่ะเอาแค่ยิ้มอยู่ได้คิดอะไรอยู่เหรอคะ"

นิชาทำหน้าสงสัยที่จู่ๆชายหนุ่มก็ยิ้มอ่อนอยู่คนเดียวโดยไม่รู้สาเหตุ

"ไม่บอก"

เอริคไม่ยอมบอกให้หญิงสาวรู้ว่าเรื่องที่เขาคิดอยู่ในใจนั้นคือเรื่องที่เขาจะได้ทำหน้าที่พ่อเลี้ยงลูกน้อยและเขาก็จะเห็นเธอในบทบาทคนเป็นแม่วินาทีที่ให้นมลูกวินาทีที่เล่นกับลูกคุยกับลูกเป็นภาพที่เขาอยากเห็นไวๆเสียเหลือเกิน

สองวันต่อมา

บริษัทxxx

"ครับมัม"

(อลิซกำลังบินไปภูเก็ตแม่ฝากดูน้องด้วยนะลูก)

"ทำไมผมต้องดูแลเธอด้วยครับ"

เอริคขมวดคิ้วคิดหนักคนที่แม่เขาต้องการอยากให้ดูแลคือบุคคลที่เขาอยากจะอยู่ห่างให้มากที่สุด

(ก็น้องไปคนเดียวอีกอย่างเราสองคนก็เคยสนิทกันดูแลน้องหน่อยนะเดี๋ยวเอมม่าจะว่าแม่ได้)

"ก็ได้ครับ"

เอริคต้องตกปากรับคำอย่างจำใจเพราะเขารู้ว่าแม่เขาก็ต้องคะยั้นคะยอให้เขายอมจนได้

อังกฤษ

"คิดจะทำอะไรของคุณ"

ปีเตอร์หันไปมองคนเป็นภรรยาด้วยสายตาระอาที่โทรไปยัดเยียดความลำบากใจให้ลูกชายคนโตของเขา

"ฉันแค่ไม่อยากเห็นลูกเหงาน่ะค่ะคุณ"

เอเลนอมยิ้มอย่างมีเลศนัย

"ถามลูกรึยังลูกอาจจะไม่ได้เหงาก็ได้"

ปีเตอร์พูดด้วยท่าทีลอยหน้าลอยตา

"หมายความว่าไงคะ"

เอเลนหันมาขมวดคิ้วใส่ปีเตอร์อย่างสงสัย

"เปล่า...ผมก็แค่พูดไปเท่านั้น"

ปีเตอร์เอ่ยเสียงสูงทั้งเดินหนีคนเจ้าแผนการไปไกลๆเพราะไม่อยากจะร่วมขบวนการจับคู่ของลูกๆเท่าไร

เพนท์เฮ้าส์

RrrrrrRrrrr

นิชาหยิบมือถือขึ้นมาดูเธอยิ้มอ่อนเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็นสายของใครก่อนที่จะกดรับ

"ค่ะพี่เอส"

(เย็นนี้พี่ต้องไปทานข้าวกับคนรู้จักพึ่งมาจากอังกฤษน่าจะกลับดึกหน่อย)

"เข้าใจแล้วค่ะ"

(คิดถึงนะ)

"ค่าา"

หญิงสาววางมือถือทั้งยังอมยิ้มไม่หุบที่เอริคนั้นดูจะติดเธอเหลือเกิน

17.00 น.

"จะไปรับเธอด้วยตัวเองจริงๆเหรอครับ"

บรูคถามคนเป็นนายด้วยท่าทีกังวลเพราะเขาไม่อยากให้เจ้านายของเขาไปอยู่ใกล้กับอลิซเท่าไรนักเพราะรู้ว่าเธอร้ายกาจแค่ไหน

"อืมฉันรับปากมัมไว้แล้ว"

เอริคพยักหน้าเบาๆก่อนจะขับรถออกไปรับอลิซด้วยตัวคนเดียวที่สนามบิน

สนามบินภูเก็ต

"เอสอลิซคิดถึงจังเลยค่ะ"

อลิซเห็นเอริคเดินเข้ามารับก็รีบลุกขึ้นมากอดชายหนุ่มด้วยท่าทีสนิทสนม

อลิซหญิงสาวชาวอังกฤษเป็นนางแบบที่กำลังฮอทที่สุดในตอนนี้แถมเป็นลูกคุณหนูไฮโซสาวโสดที่สื่อต่างก็จับตามองเธออยู่ไม่ขาดเธอสวยเริ่ดจนผู้ชายทุกคนหมายตาแต่เธอก็ไม่ให้ใครควงเธอง่ายๆเพราะชอบเอาชนะยิ่งเห็นผู้ชายคลั่งเธอเท่าไรเธอก็ยิ่งชอบแถมยังเคยเป็นคู่ขาของเอริคก่อนจะแต่งงานกับภรรยาคนแรกของเขาด้วยแต่เพราะความชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่วเอริคเลยไม่คิดจะสนใจเธออีก

"อย่าทำรุ่มร่ามกับฉัน"

เอริครีบแกะตัวอลิซออกจากตัวของเขาเพราะไม่ชอบให้เธอมาทำตัวสนิทกับเขาแบบนี้

"เธอพักที่ไหน"

"โรงแรมxxxค่ะ..."

เมื่อรู้ว่าหญิงสาวพักที่ไหนเขาจึงรีบช่วยเธอลากกระเป๋าขึ้นรถคันหรูของเขาไปส่งเธอที่โรงแรมทันที