ตอนที่25

สามวันต่อมา

ทาวน์เฮ้าส์

"ดาวตื่นเต้นแทนคุณเอริคเลยนะคะเนี่ย"

ปาริดาพูดด้วยท่าทีตื่นเต้นในขณะที่ร่อนแป้งเค้กช่วยนิชาอยู่ในครัว

"ต้องรีบเตรียมให้เสร็จพรุ่งนี้พี่เอสบอกว่าจะกลับแต่เช้า"

นิชาต้องรีบมาที่ทาวน์เฮ้าส์ในวันนี้ก็เพราะว่าเอริคกลับมาก่อนกำหนดแล้วพรุ่งนี้ก็ตรงกับวันเกิดของเขาพอดีเธอจึงรีบมาทำเค้กเอาไว้เซอร์ไพรซ์

"ไหนว่าไปเป็นอาทิตย์ไงคะ...สงสัยคิดถึงพี่สาวดาวจนทนไม่ไหวแล้วล่ะมั้งคะ"

ปาริดาหันหน้ามองนิชาทั้งเอ่ยหยอกเย้าจนนิชาเขินจนหน้าแดง

"ดาวก็..อ..โอ้ยย"

นิชาเขินจนหยิบจับอะไรไม่ถูกจะเดินไปหยิบกะละมังที่ห้อยอยู่ด้านหลังก็ลื่นเสียก่อนดีที่ปาริดาโอบตัวนิชาเอาไว้ได้ทัน

"พี่นิ...นั่งก่อนค่ะ"

ปาริดาถึงกับหน้าเสียรีบประคองนิชามานั่งที่เก้าอี้ด้านนอกห้องครัว

ครู่ต่อมา

"คุณแม่นี่ไม่ระวังเลยนะครับพี่ว่าข้อเท้าน่าจะพลิกตอนนี้ก็งดเดินสักวันก่อนนะพรุ่งนี้จะได้ยืนเซอร์ไพรซ์คุณเอริคได้"

ปาริดาไปเรียกหมออลันมาดูอาการเจ็บของนิชาชายหนุ่มเห็นว่าหากจะให้หายเจ็บไวๆจากนี้ก็ต้องไม่ยันเท้าลุกขึ้นเดินอีกเลย

"นิซุ่มซ่ามจังเลยนะคะ"

นิชาเม้มปากก้มหน้างุด

"ดีนะคะที่ดาวรับไว้ได้ทัน"

"พี่ยังไม่ได้ทำเค้กเลยดาว"

นิชาเงยหน้าบอกกับปาริดาเธอจะต้องทำให้เสร็จในคืนนี้

"เดี๋ยวดาวอบเค้กให้ค่ะพี่นิก็แต่งหน้าเค้กโอเคไหมคะ"

"ขอบใจจะ"

นิชาพยักหน้ารับเห็นทีเธอคงต้องรอแต่งหน้าเค้กอย่างเดียวแล้ว

ญี่ปุ่น

"ทำไมไม่รับสายกันนะ"

เอริคขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อหลังจากเลิกงานเขาโทรหาเธอเป็นสิบสายแต่หญิงสาวก็ไม่อยากจะรับไม่รู้ว่าติดธุระอะไรอยู่ทั้งที่ก่อนหน้าสองสามวันเขาโทรหาเธอเวลานี้ก็รับได้ตลอด

สามชั่วโมงต่อมา

"กว่าจะเสร็จดึกเชียว"

ปาริดาผ่อนลมหายใจโล่งอกในเมื่อที่สุดแล้วเค้กของเอริคก็เป็นอันสำเร็จเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดีเค้กเป็นสีขาวตรงกลางมีรูปเจ้าชายอสูรนั่งอยู่ตรงกลางเกิดจากฝีมือการปั้นน้ำตาลของนิชานั่นเอง

"เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ"

นิชาที่อยู่ในการประคองของอลันหันมาบอกลาน้องสาวเธอก่อนกลับ

"พรุ่งนี้พี่นิจะให้ดาวเอาเค้กไปให้เวลาไหนก็โทรบอกดาวเลยนะจ๊ะ"

"โอเค"

หลังจากคุยกันเรียบร้อยแล้วอลันก็พยุงนิชาขึ้นรถของเขาเพื่อที่จะไปส่งเธอที่เพนท์เฮ้าส์

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

เพนท์เฮ้าส์

"หืม...ยัยนิชาแกโดนเฉดหัวทิ้งแน่"

อลิซที่ตามอลันและนิชามาจนถึงเพนท์เฮ้าส์ได้ถ่ายรูปเก็บตอนที่อลันอุ้มนิชาไปส่งถึงชั้นเพนท์เฮ้าส์ของเอริคเธอคิดไม่ผิดที่ตามทั้งคู่มา

"ไม่ต้องอุ้มนิก็ได้มั้งคะ"

หลังจากที่เข้าลิฟท์มาแล้วนิชาจึงบอกกับหมอหนุ่มด้วยท่าทีเกรงใจ

"อยากเจ็บไม่หายหรือไง"

อลันเหลือบสายตามองหญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยที่เขาทำก็เพื่อช่วยเธอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่สมบูรณ์แบบเท่านั้น

ครู่ต่อมา

"ขอบคุณนะคะ"

เมื่ออลันพาเธอมาส่งในห้องนิชาก็รีบขอบคุณหมอหนุ่มที่ดูแลเธออย่างดี

"พี่ว่าข้อเท้านิมันบวมขึ้นมากเลยนะกลัวว่าพรุ่งนี้จะไม่เบาน่ะสิ...เดี๋ยวพี่ประคบข้อเท้าให้ก่อนกลับนะครับ"

อลันสำรวจข้อเท้านิชาอีกรอบรู้สึกว่ามันบวมขึ้นมากกว่าเดิมจึงต้องใช้วิธีประคบจะดีกว่า

"รบกวนพี่หมอเปล่าๆค่ะ"

นิชามีสีหน้าเกรงใจ

"ไม่เป็นไรพี่บอกแล้วไงพรุ่งนี้นิจะได้เดินได้สบายๆอีกอย่างถ้านิจะประคบเองก็ลำบากก้มมาก็ติดท้องให้พี่ช่วยน่ะดีแล้ว"

อลันเห็นทีจะปล่อยให้หญิงสาวทำเองไม่ได้เพราะคงจะลำบากน่าดู

"ขอบคุณนะคะ"

และแล้วอลันก็จัดแจงหาน้ำร้อนและน้ำแข็งมาประคบร้อนประคบเย็นให้นิชาจนเห็นว่าอาการบวมมันเบาลงเขาจึงกลับได้

ชั่วโมงต่อมา

ญี่ปุ่น

(เห็นอะไรบ้างหรือเปล่าคะเอสอุ้มกันมาขนาดนั้นแถมหายไปเป็นชั่วโมงๆแบบนี้ไม่ได้ส่งกันธรรมดาแล้วมั้งคะ)​

เอริคเห็นทั้งรูปทั้งวีดีโอที่อลิซส่งมาทั้งเวลาที่อลันเข้าออกเพนท์เฮ้าส์ของเขาอีกตอนนี้เขาจึงพูดอะไรไม่ออกได้แต่กำมือแน่นโกรธหน้าดำหน้าแดงที่เหมือนถูกหักหลังและเหตุการณ์ในอดีตก็แล่นเข้ามาในหัว

เหตุการณ์ครั้งที่เขาไปทำงานแล้วเมียเก่าของเขาก็ดันเล่นชู้กับคนที่เขาสั่งให้ดูแลเขาไม่คิดว่าเขาจะต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก

(เมียคุณแต่ละคนนี่ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยตลอดเลยนะอลิซสงสารคุณจริงๆเลย)​

"พูดจบหรือยังฉันจะได้วาง"

(อีกเรื่องค่ะเอสน่าจะตรวจดีเอ็นเอนะคะว่าลูกในท้องนิชาใช่ลูกเอสจริงๆหรือเปล่าเอสอย่าประมาทกับผู้หญิงหน้าซื้อตาใสสิคะมีประสบการณ์แล้วนี่​นา)​

จากคำใส่ไฟของอลิซทำให้เอริคโกรธนิชาหนักขึ้นไปอีกจนยกเครื่องดื่มมาดื่มจนเมาทั้งคืนจนถึงเช้า

วันต่อมา

13.00​ น.

เพนท์เฮ้าส์

"ดื่มอะไรหนักแบบนี้ครับเนี่ย"

บรูคพยุงร่างของเจ้านายของเขาที่เมาหนักตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้มาวางที่โซฟาในเพนท์เฮ้าส์ด้วยสีหน้ากังวล

"นิชาอยู่ไหน"

เอริคแผดเสียงจนฝาดสีหน้าแววตาของเขาตอนนี้เหมือนเป็นคนละคน

"อ้าวคุณบรูคพี่เอสทำไมกลับมาไวจังล่ะคะ"

นิชาได้ยินเสียงเอริคจึงเดินออกมาจากนอกห้องขาเธอกระเผกเล็กน้อยตอนนี้แทบจะไม่เห็นรอยบวมแดงแล้วต้องขอบคุณฝีมือการรักษาของอลันจริงๆ

"บรูคนายออกไปฉันจะคุยกับเมียฉัน"

เอริคชี้มือให้บรูคออกไป

"คุณเอสไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีไหมครับ"

บรูครู้ว่าเจ้านายเขาไม่วายต้องทะเลาะกับนิชาตอนนี้แน่เขาอยากจะให้นายของเขาส่างเมาและใช้สติไตร่ตรองก่อนว่าควรจะเชื่อเรื่องที่อลิซพูดหรือไม่

"ฉันบอกให้นายออกไป"

เอริคตวาดบรูคอีกรอบ

"เดี๋ยวนิดูแลเค้าเองค่ะ"

นิชาหน้าเสียเล็กน้อยไม่รู้ว่าเอริคไปโมโหอะไรมาตอนนี้เธอจึงบอกให้บรูคทำตามคำสั่งของเอริคไปก่อน

"คุณนิอย่าพึ่งถือสาคุณเอสเลยนะครับตอนนี้เค้ากำลังเมาผมขอตัวก่อนครับ"

บรูคทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป

"..เอ่อ..ค่ะ"

นิชางงกับคำพูดบรูคเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ได้มีเวลาที่จะถามอะไรละเอียดเพราะต้องหันมาดูเอริค

"อย่ามาจับ"

"พี่เอสคะนิเองค่ะ"

นิชาขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อจะพาเขาไปล้างหน้าล้างตากลับถูกผลักออก

"เล่นชู้สนุกไหมล่ะ"

เอริคหันมามองนิชาด้วยแววตาแค้นเคือง

"คะ?"

นิชาถึงกับอ้าปากค้างกับคำถามของเขา

"ถามว่าเล่นชู้สนุกไหมผัวไม่อยู่เอาชู้มาทับรอยสนุกหรือเปล่า"

เอริคแผดเสียงฝาดตวาดใส่นิชาอีกรอบให้เธอได้ยินชัดๆจนหญิงสาวสะดุ้งเฮือก

"พูดบ้าอะไรคะ"

นิชาเริ่มที่จะไม่พอใจตอนที่เขาเมาแล้วมาพาลเธอแล้ว

"เมื่อคืนนัวเนียกันมากับไอ้หมอนั่นคงรอเวลาที่ฉันไม่อยู่มานานแล้วนี่"

เอริคยกยิ้มมองหญิงสาวด้วยสายตาดูถูก

"เมื่อคืนพี่หมอมาส่งนิเพราะนิข้อเท้าพลิกค่ะ"

นิชาไม่รู้ว่าชายหนุ่มรู้มาได้ยังไงว่าอลันมาที่นี่แต่สิ่งที่เธออธิบายมันคือเรื่องจริง

"ไหนล่ะตอนนี้ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่"

เอริคเหลือบสายตามองข้อเท้าหญิงสาวเขาก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไร

"ก็เบาลงเยอะแล้วนี่คะ"

นิชาไม่ชอบใจสักนิดที่เอริคเริ่มจะพูดไม่รู้เรื่องแถมไม่ฟังเธอเลย

"รักษากันเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงเบาลงเยอะเลยสิ"

เอริคพูดไปกระดกขวดน้ำเมาในมือไป

"พี่เอสกำลังว่านินะคะ"

"แค่พูดความจริงนี่ฉันคงดูเป็นไอ้งั่งให้เธอหลอกได้อย่างดีเลยสินะฉันชักอยากจะตรวจดีเอ็นเอเด็กในท้องซะแล้วสิว่าเป็นลูกใครกันแน่"

เอริคยื่นหน้ามาพูดใกล้ๆนิชา