สามวันต่อมา
ทาวน์เฮ้าส์
"ดาวตื่นเต้นแทนคุณเอริคเลยนะคะเนี่ย"
ปาริดาพูดด้วยท่าทีตื่นเต้นในขณะที่ร่อนแป้งเค้กช่วยนิชาอยู่ในครัว
"ต้องรีบเตรียมให้เสร็จพรุ่งนี้พี่เอสบอกว่าจะกลับแต่เช้า"
นิชาต้องรีบมาที่ทาวน์เฮ้าส์ในวันนี้ก็เพราะว่าเอริคกลับมาก่อนกำหนดแล้วพรุ่งนี้ก็ตรงกับวันเกิดของเขาพอดีเธอจึงรีบมาทำเค้กเอาไว้เซอร์ไพรซ์
"ไหนว่าไปเป็นอาทิตย์ไงคะ...สงสัยคิดถึงพี่สาวดาวจนทนไม่ไหวแล้วล่ะมั้งคะ"
ปาริดาหันหน้ามองนิชาทั้งเอ่ยหยอกเย้าจนนิชาเขินจนหน้าแดง
"ดาวก็..อ..โอ้ยย"
นิชาเขินจนหยิบจับอะไรไม่ถูกจะเดินไปหยิบกะละมังที่ห้อยอยู่ด้านหลังก็ลื่นเสียก่อนดีที่ปาริดาโอบตัวนิชาเอาไว้ได้ทัน
"พี่นิ...นั่งก่อนค่ะ"
ปาริดาถึงกับหน้าเสียรีบประคองนิชามานั่งที่เก้าอี้ด้านนอกห้องครัว
ครู่ต่อมา
"คุณแม่นี่ไม่ระวังเลยนะครับพี่ว่าข้อเท้าน่าจะพลิกตอนนี้ก็งดเดินสักวันก่อนนะพรุ่งนี้จะได้ยืนเซอร์ไพรซ์คุณเอริคได้"
ปาริดาไปเรียกหมออลันมาดูอาการเจ็บของนิชาชายหนุ่มเห็นว่าหากจะให้หายเจ็บไวๆจากนี้ก็ต้องไม่ยันเท้าลุกขึ้นเดินอีกเลย
"นิซุ่มซ่ามจังเลยนะคะ"
นิชาเม้มปากก้มหน้างุด
"ดีนะคะที่ดาวรับไว้ได้ทัน"
"พี่ยังไม่ได้ทำเค้กเลยดาว"
นิชาเงยหน้าบอกกับปาริดาเธอจะต้องทำให้เสร็จในคืนนี้
"เดี๋ยวดาวอบเค้กให้ค่ะพี่นิก็แต่งหน้าเค้กโอเคไหมคะ"
"ขอบใจจะ"
นิชาพยักหน้ารับเห็นทีเธอคงต้องรอแต่งหน้าเค้กอย่างเดียวแล้ว
ญี่ปุ่น
"ทำไมไม่รับสายกันนะ"
เอริคขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อหลังจากเลิกงานเขาโทรหาเธอเป็นสิบสายแต่หญิงสาวก็ไม่อยากจะรับไม่รู้ว่าติดธุระอะไรอยู่ทั้งที่ก่อนหน้าสองสามวันเขาโทรหาเธอเวลานี้ก็รับได้ตลอด
สามชั่วโมงต่อมา
"กว่าจะเสร็จดึกเชียว"
ปาริดาผ่อนลมหายใจโล่งอกในเมื่อที่สุดแล้วเค้กของเอริคก็เป็นอันสำเร็จเสร็จสิ้นไปได้ด้วยดีเค้กเป็นสีขาวตรงกลางมีรูปเจ้าชายอสูรนั่งอยู่ตรงกลางเกิดจากฝีมือการปั้นน้ำตาลของนิชานั่นเอง
"เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ"
นิชาที่อยู่ในการประคองของอลันหันมาบอกลาน้องสาวเธอก่อนกลับ
"พรุ่งนี้พี่นิจะให้ดาวเอาเค้กไปให้เวลาไหนก็โทรบอกดาวเลยนะจ๊ะ"
"โอเค"
หลังจากคุยกันเรียบร้อยแล้วอลันก็พยุงนิชาขึ้นรถของเขาเพื่อที่จะไปส่งเธอที่เพนท์เฮ้าส์
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
เพนท์เฮ้าส์
"หืม...ยัยนิชาแกโดนเฉดหัวทิ้งแน่"
อลิซที่ตามอลันและนิชามาจนถึงเพนท์เฮ้าส์ได้ถ่ายรูปเก็บตอนที่อลันอุ้มนิชาไปส่งถึงชั้นเพนท์เฮ้าส์ของเอริคเธอคิดไม่ผิดที่ตามทั้งคู่มา
"ไม่ต้องอุ้มนิก็ได้มั้งคะ"
หลังจากที่เข้าลิฟท์มาแล้วนิชาจึงบอกกับหมอหนุ่มด้วยท่าทีเกรงใจ
"อยากเจ็บไม่หายหรือไง"
อลันเหลือบสายตามองหญิงสาวอมยิ้มเล็กน้อยที่เขาทำก็เพื่อช่วยเธอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่สมบูรณ์แบบเท่านั้น
ครู่ต่อมา
"ขอบคุณนะคะ"
เมื่ออลันพาเธอมาส่งในห้องนิชาก็รีบขอบคุณหมอหนุ่มที่ดูแลเธออย่างดี
"พี่ว่าข้อเท้านิมันบวมขึ้นมากเลยนะกลัวว่าพรุ่งนี้จะไม่เบาน่ะสิ...เดี๋ยวพี่ประคบข้อเท้าให้ก่อนกลับนะครับ"
อลันสำรวจข้อเท้านิชาอีกรอบรู้สึกว่ามันบวมขึ้นมากกว่าเดิมจึงต้องใช้วิธีประคบจะดีกว่า
"รบกวนพี่หมอเปล่าๆค่ะ"
นิชามีสีหน้าเกรงใจ
"ไม่เป็นไรพี่บอกแล้วไงพรุ่งนี้นิจะได้เดินได้สบายๆอีกอย่างถ้านิจะประคบเองก็ลำบากก้มมาก็ติดท้องให้พี่ช่วยน่ะดีแล้ว"
อลันเห็นทีจะปล่อยให้หญิงสาวทำเองไม่ได้เพราะคงจะลำบากน่าดู
"ขอบคุณนะคะ"
และแล้วอลันก็จัดแจงหาน้ำร้อนและน้ำแข็งมาประคบร้อนประคบเย็นให้นิชาจนเห็นว่าอาการบวมมันเบาลงเขาจึงกลับได้
ชั่วโมงต่อมา
ญี่ปุ่น
(เห็นอะไรบ้างหรือเปล่าคะเอสอุ้มกันมาขนาดนั้นแถมหายไปเป็นชั่วโมงๆแบบนี้ไม่ได้ส่งกันธรรมดาแล้วมั้งคะ)
เอริคเห็นทั้งรูปทั้งวีดีโอที่อลิซส่งมาทั้งเวลาที่อลันเข้าออกเพนท์เฮ้าส์ของเขาอีกตอนนี้เขาจึงพูดอะไรไม่ออกได้แต่กำมือแน่นโกรธหน้าดำหน้าแดงที่เหมือนถูกหักหลังและเหตุการณ์ในอดีตก็แล่นเข้ามาในหัว
เหตุการณ์ครั้งที่เขาไปทำงานแล้วเมียเก่าของเขาก็ดันเล่นชู้กับคนที่เขาสั่งให้ดูแลเขาไม่คิดว่าเขาจะต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก
(เมียคุณแต่ละคนนี่ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยตลอดเลยนะอลิซสงสารคุณจริงๆเลย)
"พูดจบหรือยังฉันจะได้วาง"
(อีกเรื่องค่ะเอสน่าจะตรวจดีเอ็นเอนะคะว่าลูกในท้องนิชาใช่ลูกเอสจริงๆหรือเปล่าเอสอย่าประมาทกับผู้หญิงหน้าซื้อตาใสสิคะมีประสบการณ์แล้วนี่นา)
จากคำใส่ไฟของอลิซทำให้เอริคโกรธนิชาหนักขึ้นไปอีกจนยกเครื่องดื่มมาดื่มจนเมาทั้งคืนจนถึงเช้า
วันต่อมา
13.00 น.
เพนท์เฮ้าส์
"ดื่มอะไรหนักแบบนี้ครับเนี่ย"
บรูคพยุงร่างของเจ้านายของเขาที่เมาหนักตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้มาวางที่โซฟาในเพนท์เฮ้าส์ด้วยสีหน้ากังวล
"นิชาอยู่ไหน"
เอริคแผดเสียงจนฝาดสีหน้าแววตาของเขาตอนนี้เหมือนเป็นคนละคน
"อ้าวคุณบรูคพี่เอสทำไมกลับมาไวจังล่ะคะ"
นิชาได้ยินเสียงเอริคจึงเดินออกมาจากนอกห้องขาเธอกระเผกเล็กน้อยตอนนี้แทบจะไม่เห็นรอยบวมแดงแล้วต้องขอบคุณฝีมือการรักษาของอลันจริงๆ
"บรูคนายออกไปฉันจะคุยกับเมียฉัน"
เอริคชี้มือให้บรูคออกไป
"คุณเอสไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีไหมครับ"
บรูครู้ว่าเจ้านายเขาไม่วายต้องทะเลาะกับนิชาตอนนี้แน่เขาอยากจะให้นายของเขาส่างเมาและใช้สติไตร่ตรองก่อนว่าควรจะเชื่อเรื่องที่อลิซพูดหรือไม่
"ฉันบอกให้นายออกไป"
เอริคตวาดบรูคอีกรอบ
"เดี๋ยวนิดูแลเค้าเองค่ะ"
นิชาหน้าเสียเล็กน้อยไม่รู้ว่าเอริคไปโมโหอะไรมาตอนนี้เธอจึงบอกให้บรูคทำตามคำสั่งของเอริคไปก่อน
"คุณนิอย่าพึ่งถือสาคุณเอสเลยนะครับตอนนี้เค้ากำลังเมาผมขอตัวก่อนครับ"
บรูคทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป
"..เอ่อ..ค่ะ"
นิชางงกับคำพูดบรูคเล็กน้อยแต่เธอก็ไม่ได้มีเวลาที่จะถามอะไรละเอียดเพราะต้องหันมาดูเอริค
"อย่ามาจับ"
"พี่เอสคะนิเองค่ะ"
นิชาขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อจะพาเขาไปล้างหน้าล้างตากลับถูกผลักออก
"เล่นชู้สนุกไหมล่ะ"
เอริคหันมามองนิชาด้วยแววตาแค้นเคือง
"คะ?"
นิชาถึงกับอ้าปากค้างกับคำถามของเขา
"ถามว่าเล่นชู้สนุกไหมผัวไม่อยู่เอาชู้มาทับรอยสนุกหรือเปล่า"
เอริคแผดเสียงฝาดตวาดใส่นิชาอีกรอบให้เธอได้ยินชัดๆจนหญิงสาวสะดุ้งเฮือก
"พูดบ้าอะไรคะ"
นิชาเริ่มที่จะไม่พอใจตอนที่เขาเมาแล้วมาพาลเธอแล้ว
"เมื่อคืนนัวเนียกันมากับไอ้หมอนั่นคงรอเวลาที่ฉันไม่อยู่มานานแล้วนี่"
เอริคยกยิ้มมองหญิงสาวด้วยสายตาดูถูก
"เมื่อคืนพี่หมอมาส่งนิเพราะนิข้อเท้าพลิกค่ะ"
นิชาไม่รู้ว่าชายหนุ่มรู้มาได้ยังไงว่าอลันมาที่นี่แต่สิ่งที่เธออธิบายมันคือเรื่องจริง
"ไหนล่ะตอนนี้ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่"
เอริคเหลือบสายตามองข้อเท้าหญิงสาวเขาก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นอะไร
"ก็เบาลงเยอะแล้วนี่คะ"
นิชาไม่ชอบใจสักนิดที่เอริคเริ่มจะพูดไม่รู้เรื่องแถมไม่ฟังเธอเลย
"รักษากันเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงเบาลงเยอะเลยสิ"
เอริคพูดไปกระดกขวดน้ำเมาในมือไป
"พี่เอสกำลังว่านินะคะ"
"แค่พูดความจริงนี่ฉันคงดูเป็นไอ้งั่งให้เธอหลอกได้อย่างดีเลยสินะฉันชักอยากจะตรวจดีเอ็นเอเด็กในท้องซะแล้วสิว่าเป็นลูกใครกันแน่"
เอริคยื่นหน้ามาพูดใกล้ๆนิชา
"มันจะมากไปแล้วนะคะ"เพี๊ยะหญิงสาวสุดจะทนกับคำดูถูกของเขาจึงฟาดมือเรียวเรียกสติให้สามีเธอหยุดคำพูดแบบนี้เสียที"ตบอีกสิ...ตบให้ฉันหายโง่ไง"เอริคแสยะยิ้มทั้งน้ำตา"ไม่ตบให้เจ็บมือนิหรอกค่ะถ้าดูถูกนิขนาดนี้ก็เลิกกันไปเถอะค่ะ"นิชากัดฟันกรอดเธอลุกขึ้นแล้วเดินหนีชายหนุ่มทั้งปาดน้ำตาลวกๆเธอพอกับการที่อยู่ด้วยกันแล้วชอบเกิดปัญหาแล้วหากชายหนุ่มไม่เชื่อใจเธอคงจะอยู่ด้วยกันยากดังนั้นเธอขอจากไปจะดีกว่าพลั้กๆๆๆ"โถ่..โว้ยยยย.."เอริคโมโหจนเลือดขึ้นหน้าเขาต่อยกำแพงอย่างหนักจนมือเต็มไปด้วยเลือดเมื่อเห็นเมียรักเดินหันหลังออกไป"อึก..ฮึก..ฮือๆๆๆ..."นิชาเดินปาดน้ำตาออกมาจากเพนท์เฮ้าส์เธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาแต่อย่างเดียวตอนนี้ก็เดินไปเรื่อยๆอย่างคนที่ไม่มีที่หมาย19.00 น."อึก..ฮึก...ทำไมวะ..ทำไม"เอริคยังคงดื่มไม่หยุดตอนนี้มือของเขาก็มีแต่เลือดเกรอะกรังโดยที่ยังไม่ได้ทำแผลนั่งเหม่อลอยเหมือนคนไม่มีสติ"คุณเอส..ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะครับ"บรูคเข้ามาดูความเรียบร้อยในช่วงหัวค่ำเห็นสภาพเจ้านายตนก็เข่าแทบทรุดเขาคิดเอาไว้แล้วว่ามันต้องเกิดเรื่องแบบนี้แน่นอนหากเจ้านายเขามีสติสักนิดก็คงจะติดได้"พาฉันกลับอังก
"เลิกดื่มแล้วคิดสิ.."เอเลนพูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้เอริคนั่งไตร่ตรองคนเดียวคร้านจะบอกให้กระจ่างก็เหมือนว่าลูกเธอฉลาดน้อยเต็มทน"บรูคห้ามให้ตาเอสออกมาให้ทานได้แต่อาหารเท่านั้นเครื่องดื่มไม่ต้องนี่คือคำสั่ง"เอเลนเดินออกมาสั่งบรูคครั้งนี้เธอต้องดัดนิสัยจริงจังเสียแล้วต้องใช้วิธีขังกันเป็นเด็กๆในเมื่อคนเจ้าปัญหามันมีความคิดไม่เป็นผู้ใหญ่เลยกับเรื่องความรัก"ครับคุณท่าน"บรูคอมยิ้มเล็กน้อยเขาเห็นแสงสว่างของชีวิตเจ้านายเขาแล้ววันต่อมา"หมออลันหมั้นจริงๆเหรอ"เอเลนเดินเข้ามาถามบรูคที่ห้องโถงในคฤหาสน์"ครับเห็นว่าหมั้นกับคนที่บ้านเค้าเลือกให้"บรูคพยักหน้าเบาๆเขาก็พึ่งจะทราบข่าวจากปาริดาเมื่อครู่นี้เอง"อ๋อ...เข้าใจแล้วล่ะ...ฉันไปก่อนยังไงก็ฝากดูแลตาเอสดีๆล่ะอย่าให้ดื่มอีก"เอเลนเหลือบสายตาไปเห็นลูกชายเธอจึงแอบอมยิ้มและเดินออกไป"ครับคุณท่าน""หมออลันหมั้นกับใคร"หลังจากที่แม่ของเขาเดินออกไปปล้วเอริคก็เข้ามาถามกับบรูคให้กระจ่างทันที"ก็กับคู่หมั้นเค้าไงครับ"บรูคอมยิ้มเล็กน้อย"นิชาล่ะ.."เอริคขมวดคิ้วเป็นปม"คุณนิเธอไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะครับ"เอริคยังคงมีสีหน้าสงสัยในคำพูดของบรูคเช่นเดิม"ค
บ่ายของวันน้ำตกxx"สดชื่นที่สุดเลยยยยย.."ปาริดากระโดดน้ำตกเล่นหลายรอบเป็นเด็กเธอรู้สึกชอบที่นี่มากเลยเล่นได้ไม่มีอาการเบื่อ"ดูท่าดาวจะสนุกมากเลยนะครับ"อลันนั่งดูปาริดากับนิชาด้วยรอยยิ้ม"นั่นสิคะ...แล้วพี่หมอทำไมไม่พาคู่หมั้นมาเที่ยวด้วยล่ะคะ"นิชาถือโอกาสถามอลันถึงเรื่องคู่หมั้นเขาเสียเลยเพราะไม่ค่อยเห็นอลันไปไหนมาไหนกับคนที่เป็นคู่หมั้นเท่าไร"น้องนิก็รู้ว่าพี่ไม่ได้อยากหมั้น"อลันหันมาทำหน้าเจื่อนใส่นิชา"นี่อย่าบอกนะคะว่ามาไกลถึงที่นี่เพราะอยากหลบหน้าคู่หมั้นตัวเอง"นิชาเลิกคิ้วถามอลัน"ก็..."อลันก้มหน้าเล็กน้อยและพยักหน้าเบาๆเขาไม่ได้อยากหมั้นเท่าไรนักแต่ก็ขัดคนเป็นแม่ยากเสียเหลือเกิน"นิคิดไว้แล้วเชียว""พี่ก็อยากมาเที่ยวด้วยนั่นแหละ""ทำไมไม่คุยกับคุณแม่พี่หมอไปตรงๆล่ะคะ"นิชาเห็นว่าในเมื่อโตๆกันแล้วทำไมไม่คุยกันให้เข้าใจ"นั่นเป็นเรื่องที่ยากที่สุดเลยยิ่งคุณแม่เห็นว่าพี่ไม่มีใครพี่ยิ่งปฏิเสธยาก""ถ้าวันนึงแต่งงานกันไปไม่อึดอัดแย่เหรอคะ""เดี๋ยวพี่ค่อยหาวิธีแก้อีกทีแล้วกันตอนนี้พี่ไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้เท่าไร""โอเคค่ะเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันพี่หมอจะได้พักผ่อนอย่างสบายใ
เกริ่นหมอหนุ่มไฮโซตระกูลผู้ดีเก่าที่ถูกคนเป็นแม่จับให้หมั้นกับคนที่ไม่ได้รัก..ด้วยความรักที่เลือกเองไม่ได้ทำให้เขาต้องลากหญิงสาวมาร่วมชะตากรรมด้วยโดยบอกกับทั้งแม่และคู่หมั้นของเขาว่าหญิงสาวนั้นเป็นภรรยาของเขาเริ่มเรื่องประเทศไทยบ้านปาริดา"ดูอาเทอร์สิคะน่ารักมากเลยดาวอยากอุ้มหลานใจจะขาดแล้วค่ะ"ปาริดานั่งเปิดรูปอาเทอร์เด็กชายลูกครึ่งวัยเก้าเดือนที่ตัวอ้วนจ้ำม่ำจนน่าฟัดกับหมออลันเธออยากจะให้มหาลัยปิดเทอมเร็วๆจังจะได้บินไปหาหลานชายของเธอเสียทีปาริดาหญิงสาววัยยี่สิบเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกนิชาเอามาเลี้ยงตอนนี้เธอมีความเป็นอยู่สุขสบายเพราะพี่เขยเธอเป็นมาเฟียด้วยเงินของเขาเธอจึงไม่ลำบากอะไรมากตอนนี้เธอเป็นนักศึกษาปีสองอยู่ที่เมืองไทยคนเดียวเพราะพี่สาวเธอไปอยู่ที่อังกฤษกับคนเป็นสามีหลังจากที่นิชาย้ายไปอยู่ที่อังกฤษกับเอริคได้ไม่นานเอริคก็จัดการซื้อบ้านใกล้ๆมหาลัยให้กับปาริดาเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเดินทางไกลตอนนี้ปาริดาก็เป็นเจ้าของบ้านหลังโตเพียงคนเดียวอยู่คนเดียวแต่มีอลันคอยแวะเวียนมาดูแลอยู่ไม่ห่างเพราะรับปากกับนิชาไว้ว่าจะช่วยดูแลปาริดา"จะบินไปหาเมื่อไรเหรอ"อลันหันไปมองปาริดาหญิงสาวผมยา
ลานจอดรถ"พี่หมอไปพูดกับคุณแม่พี่แบบนั้นได้ยังไงคะ"ปาริดาเห็นว่าอลันจะสร้างเรื่องขึ้นมาใหม่เสียแล้ว"จะได้เลิกจับคู่พี่ซะทีไง""แต่ดาวไม่อยากอยู่ในเกมนี้นะคะ""พี่ขอโทษแล้วกันนะดาวตอนนั้นพี่โมโหไม่ทันคิด"ตอนนี้อลันยอมรับว่าที่เขาพูดไปเพราะความที่ไม่ทันคิดและโมโหอย่างมากวันต่อมามหาลัย"วันนี้เรียนครึ่งวันเราไปไหนกันดีฉันยังไม่อยากกลับบ้าน"เบลล่าหันมาพูดกับปาริดาที่นั่งโต๊ะไม้หินอ่อนด้วยกันด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว"คุณหญิงแม่ไม่โทรตามเหรอจ๊ะคุณหนูเบล"ปาริดาเหล่สายตาพรางเอ่ยน้ำเสียงแอบหยอกเพื่อนเธอเสียงทะเล้น"อย่าพูดถึงสิ"เบลล่าเอี้ยวตัวกระแทกไหล่คนที่นั่งข้างๆเพราะเธอไม่ชอบให้เพื่อนเธอพูดถึงเรื่องแม่เลี้ยงจอมออกคำสั่งของเธอเท่าไร"นี่ท่าทางจะไม่ถูกกับแม่เลี้ยงจริงๆนะ"ปาริดาหันมายิ้มให้กับเบลล่าที่นั่งหน้างออยู่"ก็ตั้งแต่พ่อฉันเสียก็ถูกบังคับทำโน่นทำนี่ตลอดเลย"เบลล่าว่าเห็นธาตุแท้ตั้งแต่แม่เลี้ยงเธอเข้ามาอยู่ในบ้านแล้วว่าขี้ประจบและหวังปอกลอกแต่เธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรแต่เมื่อพ่อของเธอเสียแม่เลี้ยงเธอก็ยิ่งออกลายมากขึ้นทุกวันๆ"งั้นไปหาอะไรทานกันเถอะวันนี้ฉันเลี้ยงเอง"ปาริดาตบบ่าเพื่อ
ทางด้านอลัน"เบลรออยู่ตรงนี้ห้ามออกจากรถเด็ดขาด""ค่ะ..จะเข้าไปคนเดียวจริงๆเหรอคะ""อืมพี่จะมัวรอไม่ได้"อลันขับรถมาถึงโกดังร้างก็รีบสั่งให้เบลล่าอยู่แต่ในรถเพราะเขาจะเป็นคนเข้าไปเองไม่รู้ว่าคนร้ายจะเยอะแค่ไหนแต่ยังไงเขาก็จะช่วยปาริดาออกมาให้ได้ครู่ต่อมา"..หา..ดาว...ทำไมเป็นแบบนี้"เบลล่าถึงกับเอามืออุดปากกลบเสียงกรี้ดเพราะเธอเห็นสภาพปาริดาตอนอลันอุ้มวิ่งออกมาดูเพื่อนเธอหน้าเขียวช้ำปูดบวมจนน่ากลัวไม่รู้ว่าคนพวกนั้นทำอะไรเพื่อนเธอบ้างแต่ก็รู้สึกสงสารจับใจชั่วโมงต่อมาคลินิคอลันพาปาริดามาที่คลินิคของเขาและให้ตรวจเอ็กซเรย์อาการของปาริดาอย่างละเอียดดีที่อวัยวะภายในไม่เป็นอะไรมีเพียงใบหน้าที่บอบช้ำจนบวมเท่านั้น"ดีนะที่มันไม่ทำร้ายแกถึงตาย"เบลล่านั่งหน้ามุ่ยข้างเตียงที่ปาริดานอนพัก"มันแค่อยากสั่งสอนฉันเท่านั้น"ปาริดาพูดเสียงอ่อน"สั่งสอนเรื่องอะไร"เบลล่าขมวดคิ้วสงสัยกับคำพูดของเพื่อน"มันขู่ให้เลิกยุ่งกับพี่หมอ""ฉันว่าแล้ว"เบลล่าเดาไว้ว่าฝีมือนี้เป็นชุติมาแน่นอน"นี่ดาวเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่สินะ...พี่จะไปคุยกับชุให้รู้เรื่อง"อลันรู้ว่าชุติมาเป็นคนร้ายกาจแต่ก็ไม่คิดว่าจะกล้าจับตัวค
"ฉันไม่ได้ฉุกคิดค่ะ"เบลล่าส่ายหัวเบาๆ"ยัยบื้อเอ้ย"เบนจามินจูงมือหญิงสาวมานั่งในรถสปอร์ตหรูของเขา"ห้ะ..นี่ว่าฉันเหรอคะ"เบลล่ามองค้อนเบนจามินขวับนี่ขนาดพึ่งเจอกันครั้งแรกยังกล้าว่าเธอแบบนี้เขาเป็นคนแบบไหนกันหญิงสาวคิดในใจ"หรือเมื่อกี้ภาษาไทยคือคำชมล่ะ"เบนจามินทิ้งก้นลงมานั่งที่เบาะคนขับและหันมาวาดแขนเอื้อมดึงเข็มขัดมาคาดให้เบลล่าทั้งค่อนขอดเธอในขณะที่หน้าของเขาห่างกับหญิงสาวไม่ถึงคืบ"หึ่..ชัดทุกคำเลย"เบลล่าหันหน้าหนีชายหนุ่มอย่างขุ่นเคือง"เป็นยังไงบ้างแกคราวหลังก็ดูดีๆก่อน"ปาริดามองดูรอยตามเนื้อตัวของเพื่อนเธอวาามีรอยฟกช้ำตรงไหนหรือไม่จะได้ทายาให้ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุแบบนี้กับเพื่อนเธอดีที่เบนจามินไปช่วยไว้ได้ทัน"โอเคแล้วล่ะดีที่คุณเบนนี่เค้าไปช่วยไว้ทัน"เบลล่าเองก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากเพียงแค่ยังตกใจอยู่มากกว่า"ยังไม่ได้รับฟังคำขอบคุณสักคำเลย"เบนจามินยืนกอดอกมองเบลล่าด้วยสายตาเย็นชาและยังมิวายทวงคำขอบคุณจากเธอ"ก็คุณมาว่าฉันก่อนตอนแรกก็อยากจะขอบคุณอยู่หรอก"เบลล่าบุ้ยปากเล็กน้อยพรางเชิดหน้าใส่ชายหนุ่มที่ปากไม่ค่อยดี"ถือซะว่าฉันช่วยหมาแมวที่มันพูดขอบคุณไม่เป็นก็แล้วกันขอตัวก่อ
สองวันต่อมาสองสาวนอนเล่นกันอยู่ในห้องนอนของปาริดาในวันหยุดเสาร์อาทิตย์"นี่แกข่าวแกหายไปแล้วแต่มีข่าวนี้มาแทน"เบลล่าเปิดดูข่าวในอินเตอร์เน็ตเห็นข่าวของชิชาที่มีรูปนัวเนียกับผู้ชายในผับและในโรงแรมไม่ซ้ำหน้าผู้ชายในรูปมีเป็นสิบคนได้ไม่รู้ว่านี่เป็นฝีมือของเบนจามินหรือเปล่าแต่เธอคิดว่าใช่"อะไรเหรอ...เฮ้ยยย..."ปาริดาอ่านข่าวก็ถึงกับอ้าปากค้าง"สยิวมากเลยอะแกฉันว่าคนดูแลแกนี่ก็ฝีมือใช้ได้เลยเนอะถึงว่าล่ะวันนี้ไม่เห็นรุ่นพี่เราที่คณะเลย"เบลล่าพยักหน้าเบาๆอย่างทึ่งในความสามารถของเบนจามินที่หารูปและคลิปพวกนี้มาได้หลังจากที่รู้ว่าชิชาเป็นคนปล่อยข่าวปาริดาได้ไม่นานแถมก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เห็นชิชามาที่มหาลัยแล้วด้วย"เป็นฉันก็คงไม่กล้ามาแล้วล่ะ"ปาริดาหน้าเจื่อนเล็กน้อยเธออายแทนคนในข่าวตอนนี้จริงๆ"นั่นสิ"เบลล่าเองก็ไม่รู้ว่าจะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีหากชิชาไม่มาทำคนอื่นก่อนก็คงไม่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้านหมออลัน17.00 น.วันนี้เอมอรนัดภัคคินีลูกสาวตระกูลผู้ดีเก่าสวยหวานเป็นกุลสตรีที่พึ่งกลับมาจากเรียนเมืองนอกอายุ22ปีหมายจะให้เป็นว่าที่สะใภ้คนใหม่หลังจากที่อลันขอถอนหมั้นกับชุติมาไปแม้จะรู้ว่