ตอนที่28

บ่ายของวัน

น้ำตกxx

"สดชื่นที่สุดเลยยยยย.."

ปาริดากระโดดน้ำตกเล่นหลายรอบเป็นเด็กเธอรู้สึกชอบที่นี่มากเลยเล่นได้ไม่มีอาการเบื่อ

"ดูท่าดาวจะสนุกมากเลยนะครับ"

อลันนั่งดูปาริดากับนิชาด้วยรอยยิ้ม

"นั่นสิคะ...แล้วพี่หมอทำไมไม่พาคู่หมั้นมาเที่ยวด้วยล่ะคะ"

นิชาถือโอกาสถามอลันถึงเรื่องคู่หมั้นเขาเสียเลยเพราะไม่ค่อยเห็นอลันไปไหนมาไหนกับคนที่เป็นคู่หมั้นเท่าไร

"น้องนิก็​รู้ว่าพี่ไม่ได้อยากหมั้น"

อลันหันมาทำหน้าเจื่อนใส่นิชา

"นี่อย่าบอกนะคะว่ามาไกลถึงที่นี่เพราะอยากหลบหน้าคู่หมั้นตัวเอง"

นิชาเลิกคิ้วถามอลัน

"ก็..."

อลันก้มหน้าเล็กน้อยและพยักหน้าเบาๆเขาไม่ได้อยากหมั้นเท่าไรนักแต่ก็ขัดคนเป็นแม่ยากเสียเหลือเกิน

"นิคิดไว้แล้วเชียว"

"พี่ก็อยากมาเที่ยวด้วยนั่นแหละ"

"ทำไมไม่คุยกับคุณแม่พี่หมอไปตรงๆล่ะคะ"

นิชาเห็นว่าในเมื่อโตๆกันแล้วทำไมไม่คุยกันให้เข้าใจ

"นั่นเป็นเรื่องที่ยากที่สุดเลยยิ่งคุณแม่เห็นว่าพี่ไม่มีใครพี่ยิ่งปฏิเสธยาก"

"ถ้าวันนึงแต่งงานกันไปไม่อึดอัดแย่เหรอคะ"

"เดี๋ยวพี่ค่อยหาวิธีแก้อีกทีแล้วกันตอนนี้พี่ไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้เท่าไร"

"โอเคค่ะเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันพี่หมอจะได้พักผ่อนอย่างสบายใจนะคะ"

หากอลันไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้เธอก็จะไม่เซ้าซี้ทำลายบรรยากาศให้ชายหนุ่มพักผ่อนอย่างสบายใจไปเสียดีกว่า อลันหันมายิ้มให้นิชาดีใจที่เธอเข้าใจ

รีสอร์ทxxx

20.00 น.

"ทำไมยังไม่กลับมาซะทีนะดาว...โทรก็ไม่รับ"

นิชากดมือถือโทรหาปาริดาแต่น้องสาวเธอก็ไม่ยักจะรับเพราะเห็นว่าเธอนั่งรถออกไปข้างนอกกับอลันตั้งนานแล้วตอนนี้จึงทำได้แต่ลองออกไปดูที่บ้านพักของอลันว่าปาริดาอยู่ที่นั่นหรือเปล่าเพราะว่าดึกดื่นแบบนี้หากปาริดาจะอยู่กับอลันสองต่อสองมันจะดูไม่ดี

"จะไปไหนเหรอ"

เมื่อเห็นนิชาเปิดประตูออกมาได้เอริคก็รีบยืนทักทายด้วยรอยยิ้มและแววตาที่คิดถึงเมียรักของเขาเต็มทน

"พี่เอส..."

"เดี๋ยวสิ"

เอริครวบกอดนิชาเอาไว้ก่อนที่เธอจะปิดประตูใส่เขา

"ออกไป..."

นิชาไล่ชายหนุ่มออกให้ห่างจากตัวเธอทันทีเธอจะสั่งสอนให้เขาได้รู้ว่าเมื่อมีคนไม่ฟังคำอธิบายของตัวเองมันจะเป็นยังไง

"ฟังพี่ก่อน"

"ออกไป"

"พี่ขอโทษนะนิ...พี่มันโง่เองที่เชื่อคนอื่นไม่เชื่อใจนิ"

"ทีตัวเองบอกให้คนอื่นเชื่อใจทีกับนิไม่เคยยอมฟังนิอธิบายสักคำ"

นิชาใจชื้นขึ้นมาเมื่อเอริคพ่นคำขอโทษออกมาแต่ยังไม่สาแก่ใจของเธอเอริคต้องได้รับบทเรียนมากกว่านี้

"พี่ขอโทษ...ขอโทษจริงๆพี่จะไม่ยอมให้ทิฐิในอดีตส่งผลให้พี่คิดลบอีกแล้ว"

เอริคหน้าเสียที่ดูท่านิชาจะไม่ยอมฟังอะไรเขาเสียเลย

"ไม่เชื่อค่ะ...นิไม่เชื่อคำของพี่ออกไป"

"นิชา...พี่ขอโทษ"

"อยากให้นิเครียดอีกเหรอคะ"

นิชาเอ่ยเสียงแข็ง

"ไม่นะนิ...นิชา..เฮ้อ.."

เอริคเอ่ยเสียงอ่อนความที่กลัวนิชาจะเครียดจนเกิดเหตุอย่างครั้งก่อนจึงจำใจต้องปล่อยภรรยาของเขาและมองเธอปิดประตูใส่หน้าด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยว

"กลับไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีก"

นิชาเอ่ยเสียงแข็งก่อนจะปิดประตู

แกร๊กกก

นิชานั่งส่ายหัวอยู่บนเตียงเบาๆนึกเคืองชายหนุ่มทีตัวเองอยากจะให้คนอื่นเข้าใจแต่พอก่อนหน้าไม่คิดจะฟังเธอบ้าง

"ยังจะเจ้าเล่ห์อีกนะคะ"

นิชาได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาที่หน้าต่างหลังห้องเธอเดาไม่ยากว่าเป็นเอริคจึงส่งเสียงต่อว่าเขาอย่างระอา

"หึ่"

อลิซและซีนกับลูกน้องอีกสองคนยืนอยู่ข้างหลังนิชาแล้วในตอนนี้

"คุณอลิซ..อ๊ายย"

นิชาร้องเสียงหลงเมื่ออีกฝ่ายรวบตัวเธอออกไปนอกหน้าต่าง

"นิชา...นิชาา..อลิซเหรอ"

เอริคไม่ได้ไปไหนไกลเขายังเฝ้าเธออยู่หน้าห้องเมื่อได้ยินเสียงนิชาร้องเรียกอลิซและกรีดร้องเขาจึงรีบตามเสียงนั้นไปทันที

"..ปล่อยนะ.."

"ปล่อยนิชานะโว้ยย"

เอริควิ่งตามอลิซกับพวกของตนที่จับนิชามาอยู่ที่หลังบ้านพัก

"กูไม่ปล่อยจนกว่ามึงจะสละสิทธิ์การรับเกาะนั่น"

ซีนเอ่ยด้วยน้ำเสียงอย่างคนชนะยอมรับเลยว่าเรื่องสนุกนี้ต้องขอบคุณน้องสาวของเขาที่คิดแผนให้จริงๆ

"มึงอยากได้อะไรกูยอมทุกอย่างแต่ปล่อยเมียกู"

เอริคไม่สนอะไรทั้งนั้นหากซีนอยากได้เกาะก็เอาไปขอเพียงแค่ส่งนิชาคืนเขาก็พอ

"เซ็น...เร็วๆ"

ซีนยื่นเอกสารให้เอริคเซ็นในขณะที่นิชาถูกอลิซและคนของเขารวบตัวเอาไว้อยู่

"โอ้ย.."

นิชาร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆอลิซก็กระชากหัวทั้งยิ้มอย่างพอใจ

"นิชา...เรียบร้อยทีนี่ก็ปล่อยเมียกูมา"

เอริครีบเซ็นอย่างรวดเร็วและตะโกนให้คนพวกนั้นปล่อยนิชาเพราะเขาได้ทำตามข้อตกลงสกปรกนี้แล้ว

"ปล่อยมันไป"

ซีนหันไปบอกกับน้องสาวตนเพราะตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปในเมื่อเขาได้สิ่งที่เขาต้องการแล้ว

"อะไรซีนอลิซยังไม่สะใจเท่าไรเลย"

"ปล่อยฉันนะ"

"ขอตบให้สะใจหน่อยเถอะ"

เพี๊ยะ

"อ๊ายย..ย"

นิชาถูกอลิซตบจนลงไปกองอยู่กับพื้น

"นี่หยุดทำร้ายเมียฉัน"

เอริครีบเข้าไปกอดปกป้องนิชาอย่างไม่ห่วงตัวเองหากเธอต้องเจ็บขอเป็นเขาเจ็บแทนเธอจะดีกว่า

"รักกันมากใช่ไหมงั้นก็ตายด้วยกันเลย"

"ไม่"

ปั้ง

"อ๊ายย.."

นิชาร้องเสียงหลงเมื่อเห็นว่าเอริคถูกยิงกลางหลังเต็มๆ

ปั้งๆๆ

"หยุดนะ"

ในเวลานั้นอลันและปาริดากลัยมาพอดีอลันจึงยิงสกัดอลิซเอาไว้ก่อนที่เธอจะยิงนิชาอีกคน

"อลิซไป"

ซีนรีบดึงมือน้องสาวตนให้หนีจากตรงนี้ก่อนเพราะตอนนี้ทั้งพนักงานรีสอร์ทและคนกรูเข้ามาเต็มแล้วเมื่อได้ยินเสียงปืน

"พี่เอส.."

นิชาใจแทบหล่นไปอยู่ตาตุ่มเมื่อเห็นเอริคแน่นิ่งไป

"ว้ายย...พี่หมอคะ"

ปาริดาตกใจจนหน้าเหวอที่เห็นเอริคร่างร่วงผลอยไปกับพื้น

"ดาวโทรเรียกรถพยาบาล"

อลันรีบมาดูอาการเอริคและรีบให้ปาริดาโทรเรียกรถพยาบาลอย่างเร่งด่วน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"ใจเย็นๆนะคะพี่นิ"

"ฮือๆๆๆ.."

ปาริดานั่งกอดนิชาอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน

"ไม่ต้องตกใจไปคุณเอริคไม่ได้ถูกยิงจุดสำคัญแต่แค่คงจะเสียเลือดมากพี่ว่าหมอเอาอยู่"

อลันจับบ่านิชาเบาๆเขาเชื่อว่าจากดารประเมิณจุดที่ถูกยิงแล้วหมอที่นี่น่าจะเอาอยู่เพราะเอริคไม่ได้ถูดยิงที่จุดสำคัญ

"ค่ะ"

นิชาพยักหน้าเข้าใจและเธอก็หวังว่าเขาจะปลอดภัย

สองวันต่อมา

"พี่เอสคะเมื่อไรจะตื่นซะทีล่ะคะ"

หลังจากคืนนั้นนิชาก็อยู่เฝ้าเอริคอยู่ไม่ขาดแม้ปาริดาและอลันคะยั้นคะยอให้เธอไปพักที่บ้านพักแล้วจะเฝ้าเอริคให้เองเธอก็ไม่ยอม

บ่ายของวัน

"อืม..นิชา"

เอริคตื่นขึ้นมายังไม่ทันลืมตาก็เรียกหานิชาเสียงแหบพร่า

"พี่เอส.."

หญิงสาวที่นอนเฝ้าชายหนุ่มอยู่ที่โซฟาใกล้ๆได้ยินเสียงเอริคฟื้นขึ้นมาจึงรีบลุกขึ้นมาหาที่เตียงและเรียกหมอมาดูอาการชายหนุ่มทันที

ครู่ต่อมา

"อาการคุณเอริคปกติทุกอย่างครับรอพักฟื้นสักสามสี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ"

หมอได้ตรวจอาการของเอริคแล้วตอนนี้เขาไม่ได้มีอาการแทรกซ้อนใดๆรอดูบาดแผลอีกสองสามวันก็กลับได้แล้ว

"ขอบคุณค่ะคุณหมอ"

นิชาก้มหัวให้หมอหนุ่มเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินออกไป

"ไม่โกรธพี่แล้วเหรอ"

เอริคหันมาจับมือหญิงสาวที่นั่งเฝ้าเขาอยู่ไม่ห่าง นิชาคลี่ริมฝีปากอมยิ้มให้เอริคสบายใจว่าเธอไม่คิดเรื่องที่ผ่านมาแล้ว

"พี่ขอโทษนะที่สร้างปัญหาให้นิตลอดเลย"

"ไม่ต้องพูดถึงมันแล้วล่ะค่ะ"

นิชาส่ายหัวไม่อยากให้เอริคพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วอีก

"...พี่รักนิมากนะรู้ไหม..."

เอริคกุมมือนิชาแน่น

"นิก็รักพี่เอสมากเหมือนกันค่ะ"

หญิงสาววางใบหน้าบนมือหนาเบาๆเมื่อชายหนุ่มรอดชีวิตมาอยู่กับเธอและลูกได้เรื่องอื่นเธอก็ไม่อยากจะคิดอะไรให้มันกังวลใจแล้ว

หนึ่งปีต่อมา

อังกฤษ

"หลานปู่นี่ทะเล้นจริงๆเลย"

ปีเตอร์อุ้มอาเทอร์เด็กชายวัยเก้าเดือนเล่นด้วยท่าทีหมั่นเขี้ยวหลานตัวเองที่ชอบทำหน้าเป็นใส่เขาอยู่ตลอด

"เหมือนคุณนั่นแหละค่ะ"

เอเลนแอบหยอกสามีของเธอนิดหน่อย

"แอบว่าผมอีกแล้วนะคุณ"

ปีเตอร์หันมามองคนเป็นภรรยาด้วยสายตาแอบเคือง

"ก็จริงนี่คะ"

เอเลนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"ใจคอมัมกับแด้ดจะไม่ให้เราจับลูกบ้างเลยหรือไง"

เอริคนั่งดูปู่ย่ากำลังเลี้ยงหลานในห้องโถงอยู่กับนิชาที่หน้าคฤหาสน์

"ท่านก็เห่อของท่านตามประสานั่นแหละค่ะ"

"แต่พี่อยากเล่นกับลูกบ้างนี่นา"

เอริคบุ้ยปากเล็กน้อย

"ไปขอท่านสิคะ"

"พี่ขอแล้วได้แปปเดียวก็ถูกแย่งไปอีกอยู่ดี"

"ความสุขท่านทั้งสองพี่เอสยอมไม่ได้เหรอคะ"

นิชาอมยิ้มที่เห็นสามีเธอดูจะงอนคนเป็นพ่อกับแม่ไปเสียแล้ว

"อืม..พี่ยอมก็ได้แบบนี้ถ้าพี่อยากเล่นกับลูกคงต้องมีอีกคนสินะจะได้ไม่ต้องขอแบ่งจากมัมกับแด้ด"

เอริคโอบกอดนิชาเอาไว้หลวมๆ

"นิว่าอีกสองสามปีดีกว่าไหมคะ"

"ไม่ดีอะนี่อาเทอร์ก็ได้ตั้งเก้าเดือนแล้วน้าพี่ว่าเราเริ่มมีอีกคนเลยดีไหม"

"พี่เอส...ปล่อยนิก่อนค่ะ"

นิชาเริ่มถดตัวหนีเมื่อสามีเธอกำลังทำอะไรประเจิดประเจ้อโดยการกอดหอมเธอหน้าคฤหาสน์ไม่ได้อายสายตาเหล่าบอดี้การ์ดและคนที่อยู่ในห้องโถงเลยสักนิด

"ดูท่าเราจะได้หลานเพิ่มอีกคนแล้วละมั้งคราวนี้"

"นั่นสิคะ"

ปีเตอร์กับเอเลนเดินอุ้มหลานมาเที่ยวเล่นด้านนอกทั้งเอ่ยหยอกสองสามีภรรยาแล้วเดินจากไปด้วยรอยยิ้ม

"เห็นไหม..นิอายมัมกับแด้ดนะคะ"

นิชาเวยหน้ามามองค้อนเอริคเบาๆ

"อายทำไมเรื่องปกติคนมันรักกันนี่นา"

"จริงๆเลยนะคะ"

เอริคดูท่าจะไม่สะท้านทั้งยังกอดนิชาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

ความรักของทั้งคู่ดูจะไร้อุปสรรคและมีความสุขเสียทีแต่ไม่รู้ว่าวันหน้าจะมีอะไรมาทำให้เขาและเธอต้องทุกข์ใจอีกหรือเปล่าแต่ทั้งสองก็สัญญากันไว้แล้วว่าไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นจะจับมือฝ่าฟันกันไปให้ได้

ตอนต่อไปจะเป็นพาร์ทของอีกคู่เป็นส่วนใหญ่นะคะ