ตอนที่21

"นี่คนรักคุณที่บอกใช่ไหมคะ"

อลิซจ้องหน้าพร้อมยิ้มอ่อนให้นิชาแต่ตัวเธอก็ยังอิงแอบแนบชิดเอริคอยู่จนน่าเกลียด

"ใช่เธอชื่อนิชาเป็นภรรยาผมตอนนี้เธอท้องได้สี่เดือนกว่าแล้ว"

เอริคถือโอกาสแนะนำนิชาให้อลิซได้รู้จักเธอจะได้เลิกยุ่งกับเขาเสียที

"งั้นเหรอคะ..นี่คุณแม่คุณรู้ข่าวดีนี่หรือยังคะเนี่ย"

อลิซจงใจจะหักหน้านิชาเพราะไม่ชอบใจที่เอริคเลือกผู้หญิงหน้าอ่อนจืดชืดแทนที่จะเลือกเธอ

"เรื่องของผม"

เอริคเอ่ยเสียงแข็งดูท่าบรรยากาศดีๆจะถูกทำลายไปเสียแล้ว

"คุณนิชาคะฉันอลิซนะคะเป็นลูกสาวเพื่อนคุณแม่เอสน่ะค่ะแล้วก็..."

อลิซจ้องหน้านิชาด้วยสายตาจิดกัดจนนิชาดูออกและหลบสายตาเธอเล็กน้อย

"คุณมาทำอะไรที่นี่"

เอริครู้ว่าอลิซจะพูดอะไรกับนิชาเขาจึงต้องเอ่ยตัดหน้าเธอด้วยอาการไม่พอใจออกไปก่อน

"อลิซก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะเอสไม่พาอลิซเที่ยวอลิซจะไปไหนได้ล่ะคะแบบนี้ต้องฟ้องแม่คุณแล้วมั้งคะว่าคุณไม่ดูแลอลิซตามที่สัญญากับแม่คุณเอาไว้"

อลิซเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยเล่นหูเล่นตากับเอริคอย่างคนที่เคยคุ้นเคย

"นิขอไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"

นิชาเห็นจะนั่งอยู่ตรงนี้ลำบากเพราะเธอเริ่มอึดอัดจึงขอตัวไปตั้งสติก่อน

"ฉันไปด้วยค่ะอยากเข้าห้องน้ำอยู่พอดี"

อลิซยกยิ้มมุมปากเห็นทีเธอต้องตามนิชาไปด้วยจะดีกว่า

"เอ่อ..ค่ะ​"

นิชาอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแต่ก็ทำได้แค่พยักหน้ารับแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ

"เอสได้บอกเธอรึเปล่าว่าวันนั้นเค้าอยู่กับฉัน"

เมื่อเข้ามาถึงห้องน้ำได้อลิซก็รีบกระชากแขนนิชาให้หันกลับมาคุยกับเธอ

"คะ?"

นิชาขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่าอลิซต้องการอะไรถึงได้กระชากเธอแรงแบบนี้

"เธอรู้ใช่ไหมคะว่านี่รอยอะไรเมื่อคืนเค้ากลับไปสภาพไหนก่อนหน้านั้นเค้าก็อยู่กับฉันสภาพนั้นแหละ"

อลิซกอดอกจ้องหน้านิชาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์และปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตราคาแพงของเธอให้นิชาได้เห็นเนินอกที่เป็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ

"คุณต้องการจะพูดอะไร"

นิชาตัวชาวาบเธอแค่นเสียงออกมาจากลำคออยากรู้จุดประสงค์จริงๆเหลือเกินว่าอลิซต้องการจะบอกอะไรกับเธอกันแน่และรอยนั่นมันก็ทำให้เธอคิดไปไกลแล้ว

"ฉันคือคนที่แม่ของเอสหมายจะให้ฉันคู่กับเค้านานแล้วก่อนหน้าที่เค้าจะแต่งงานกับเมียคนก่อนเค้าก็คบฉันมาก่อนที่ฉันจะบอกเธอก็มีเพียงเท่านี้"

นิชาได้บินเช่นนั้นก็เริ่มมีแววตาไหววูบยืนนิ่งงันพูดอะไรไม่ออก

"นี่เสื้อเค้าที่ทิ้งไว้ที่ห้องฉันดูสภาพมันเอาเองว่ารสรักของฉันกับเขามันสนุกกันแค่ไหนขอตัวก่อน"

อลิซหยิบเสื้อเชิ้ตเอริคที่เขาทิ้งไว้ที่ห้องเธอวันนั้นยัดใสมือนิชาและเดินออกไปอย่างผู้ชนะ

เสื้อตัวนี้ตอนแรกมันก็มีสภาพดีแต่ถูกฝีมืออลิซทำให้มันขาดรุ่ยเพื่อแกล้งให้นิชานั้นคิดไปไกล นิชายืนกำเสื้อแน่นและใส่กระเป๋าของเธอเอาไว้เธอพยายามกลั้นน้ำตาที่มันจะไหลออกมาแต่ก็ทำได้ยากเสียเหลือเกิน

ครู่ต่อมา

"นิชาล่ะ"

เอริคเห็นอลิซเดินกลับมาคนเดียวจึงต้องถามหานิชา

"เธอยังไม่เสร็จธุระน่ะ..อลิซนึกขึ้นได้ว่าอลิซมีธุระคงต้องขอตัวก่อนนะคะ"

อลิซยิ้มอ่อนให้เอริคก่อนที่จะเดินจากเขาไป

"อืม"

เอริคใจไม่ค่อยดีเท่าไรนักเมื่อเห็นสีหน้าเจ้าเล่ห์ของอลิซ

"กลับกันเถอะค่ะนิไม่อยากทานแล้ว"

นิชาเห็นอลิซเดินออกไปแล้วเธอจึงเดินเข้ามาหาเอริคและชวนเขากลับเพราะเธอไม่อนากมานั่งร้องให้กลางร้านอาหารแบบนี้

"เป็นอะไร?"

เอริคถามคนเป็นภรรยาที่มีอาการหน้าเสียผิดปกติ

นิชาไม่ได้ตอบอะไรได้แต่เงียบเพราะหากเอ่ยคำใดออกมาตอนนี้ก็จะพาลร้องให้

"กลับก็กลับ"

เอริคเห็นสีหน้านิชาไม่ดีเสียแล้วเขาจึงต้องรีบวางเงินเอาไว้จ่ายค่าอาหารทั้งที่ยังไม่ได้ทานและพานิชากลับทันทีไม่รู้ว่าอลิซทำอะไรเธอหรือเปล่าแต่เดี๋ยวค่อยกลับไปถามเธอที่เพนท์เฮ้าส์ทีเดียว

"เป็นอะไรนิร้องให้ทำไม"

เมื่อเอริคขับรถออกมาไม่นานก็ต้องหยุดเพราะเห็นว่านิชาสะอื้นจนตัวโยน นิชาค่อยๆหยิบเสื้อทีาขาดรุ่ยของเอริคออกมาและยื่นใส่มือของเขาโดยที่ไม่มองหน้า

"เสื้อนี่"

เอริคหน้าชาเล็กน้อยเขาจำได้ว่านี่เสื้อเขาแต่ไม่รู้ว่าทำไมมันเต็มไปด้วยรอยลิปสติกและขาดรุ่ยขนาดนี้

"คืนนั้นพี่เอสไปทำอะไรมา"

นิชาหันมาถามเอริคด้วยน้ำเสียงสะอื้น

"อลิซพูดอะไรกับนิ"

เอริคถามนิชาเสียงสั่น

"นิถามว่าคืนนั้นพี่เอสไปทำอะไรมา..ฮือๆ"

นิชาเอ่ยเสียงดังอย่างเหลืออด

"พี่แค่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้นิดหน่อยแต่มันไม่มีอะไรเลยเถิดแน่นอน"

เอริคก้มหน้าลงเขาละอายที่จะมองตาเธอในเวลาที่พูดเรื่องแบบนี้

"นิจะเชื่อใจพี่เอสได้แค่ไหนคะ"

นิชาไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือหลอกแต่รอยบนตัวอลิซมันทำให้เธอเชื่อยากเสียเหลือเกินหากวันนั้นเขาบอกเธอตรงๆว่าไปหาใครเธอก็จะไม่คิดมากแบบนี้เลย

"คนที่นิไม่ควรจะเชื่อคำพูดเลยคืออลิซและนิต้องเชื่อพี่ว่าวันนั้นพี่ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยกับอลิซ"

เอริคพูดด้วยสีหน้าละห้อยเพราะเหมือนว่านิชาจะไม่ยอมเชื่อเขาง่ายๆ

"ถ้านิไม่เห็นรอยบนตัวคุณอลิซก็คงจะเชื่อได้บ้างนะคะ"

"นิไม่เชื่อพี่...พี่ยืนยันว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจและพี่ก็คิดว่านี่มันคือการจงใจของอลิซ"

"จงใจอะไรคะ...จงใจที่จะบอกนิว่าเธอคือคนรักเก่าของพี่เอสแต่พี่เอสไม่บอกนิก่อนอย่างนั้นเหรอคะว่าไปหาเธออยู่ด้วยกันจนดึกจนดื่น"

"โถ่นิชา...เราอย่ามาทะเลาะกันเพราะคนอื่นที่ไม่หวังดีกับเราเลย"

นิชาคร้านที่จะฟังเธอจึงเปิดประตูรถและเดินหนีเขาออกไปทันที

"จะไปไหนนิ..นิชา..นิชา"

เอริครีบลงตามนิชาออกมาและรวบตัวเธอเอาไว้เขาไม่ปล่อยให้เธอหนีไปง่ายๆในตอนที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง​

"ปล่อยค่ะอย่ามายุ่งกับนิ"

"ไม่...กลับไปคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"

"อ...โอ้ยย.."

นิชาตัวอ่อนยวบเพราะปวดท้องขึ้นมากะทันหัน

"นิ...เป็นอะไร"

เอริคหน้าตาตื่นเมื่อเห็นว่านิชามีเลือดไหลออกมาตามขา

"นิปวดท้องค่ะ.."

นิชาเอ่ยเสียงแผ่ว

"อย่าพึ่งเป็นอะไรนะพี่จะรีบพานิไปโรงพยาบาล"

เอริครีบอุ้มหญิงสาวขึ้นรถและตรงไปที่โรงพยาบาลทันที

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

โรงพยาบาล

"ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับหมอ"

เอริคเดินวนไปวนมาหน้าห้องฉุกเฉินพักใหญ่ด้วยสีหน้าอาการที่เป็นกังวลเมื่อเห็นหมอออกมาเขาจึงรีบเข้าไปถามอาการของนิชาทันที

"คนไข้มีอาการเครียดจนเกิดอาการเกร็งทำให้มีเลือดออกครับแต่เด็กในท้องไม่เป็นอะไรหมออยากให้คนไข้นอนดูอาการที่นี่สักสองคืนครับ"

"ครับ"

เอริคโล่งใจที่รู้ว่าลูกของเขาและนิชาปลอดภัย

"หมอขอย้ำนะครับว่าช่วงนี้อย่าพึ่งทำอะไรให้คนไข้ไม่สบายใจเพราะเลือดอาจจะออกได้อีกนะครับ"

"ครับเข้าใจแล้วครับ"

เอริคพยักหน้ารับหากเป็นแบบนี้เขาคงต้องให้นิชาค่อยยังชั่วก่อนถึงจะเข้าไปคุยกับเธอได้ ชายหนุ่มนั่งกุมขมับเขาไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เธอต้องเครียดเลย