"ใครว่าไม่สำคัญล่ะจ้ะ...ถ้าไม่สำคัญตาเอสจะกระวนกระวายให้เรามาทำไมนี่ให้บินด่วนมาเลยนะ"
เอเลนเชยคางลูกสะใภ้ใหญ่ของบ้านทั้งส่ายหัวไม่ให้หญิงสาวคิดแบบนั้น
"หนูนิอย่าคิดมากเลยที่ตาเอสไม่ได้บอกเพราะกะจะพาหนูนิกลับอังกฤษแล้วแจ้งครอบครัวเราทีเดียวแต่ก็มาเกิดเรื่องซะก่อน"
ปีเตอร์รีบบอกเจตนาของเอริคให้นิชาได้รับรู้เพราะจะทำให้นิชาและเอริคเข้าใจกันง่ายขึ้นเมื่อลูกเรียกมาให้ช่วยเขาก็จะช่วยเท่าที่ช่วยได้ก็แล้วกัน เอริคเดินเข้ามาหลังจากที่ปล่อยให้พ่อกับแม่เขาเข้ามาครู่ใหญ่แล้ว
"อ้าวตาเอสมาคุยกับน้องให้เข้าใจสิลูก"
เอเลนเรียกเอริคให้เข้ามาคุยกับนิชาให้รู้เรื่ององและเธอก็จูงสามีเธอเดินออกไปปล่อยให้สามีภรรยาปรับความเข้าใจกันเองเพราะถือว่าได้ทำหน้าที่เธอแล้ว
นิชาก้มหน้างุดเธอไม่อยากมองหน้าเอริคตอนนี้แม้แต่น้อย
"จะไม่มองหน้าพี่ก็ได้แต่ดูนี่ก่อน"
เอริคแอบใจแป้วที่นิชาไม่ยอมมองหน้าเขาชายหนุ่มยื่นมือถือให้หญิงสาวได้ดูคลิปวันที่เขาเข้าไปเคลียกับอลิซจะได้รู้เสียทีว่าอลิซโกหกเธอเพราะต้องการจะเอาชนะเขา หลังจากนิชาดูคลิปจบก็เอาแต่เงียบ
"เข้าใจหรือยังว่าพี่ไม่ได้โกหก"
เอริคลงนั่งบนเตียงของหญิงสาวและรวบกอดเธอเอาไว้เบาๆเขายิ้มออกเมื่อนิชาไม่ได้ขัดขืน
"แต่คืนนั้น.."
นิชาเงยหน้ามองเอริคด้วยสายตาที่สับสน
"พี่ยอมรับว่าเกือบควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เพราะอลิซวางยาพี่นี่ผลตรวจแล้วก็คลิปที่พนักงานโรงแรมรับสารภาพอลิซอยากจะเอาชนะพี่เพราะพี่ไม่ยอมกลับไปหาเธอเลยมาลงที่นิ"
เอริคหาหลักฐานทุกอย่างที่ทำให้นิชามั่นใจได้ว่าเขาไม่ได้นอกใจเธอ
"แต่พี่เอสก็ไม่บอกก่อนว่าวันนั้นต้องไปเจอเธอ"
เรื่องนี้ที่นิชาแอบเคืองอยู่ไม่หาย
"พี่บอกนิแล้วว่าต้องไปเจอคนรู้จักเพราะพี่ให้สถานะอลิซแค่นั้นจริงๆ...แดดดี๊สัญญานะครับว่าแดดดี๊จะรักซื่อสัตย์กับแม่ของลูกคนเดียว"
เอริคกอดเมียรักไว้แน่นทั้งลูบท้องกลมของเธอและพูดคุยด้วยเบาๆ นิชามองการกระทำของเอริคด้วยสายตาที่อีกฝ่ายนั้นเดาอารมณ์ไม่ถูก
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้น"
เอริคอยากรู้นักว่านิชาคิดอะไรอยู่
"นิไม่รู้ว่าอนาคตจะต้องเจออะไรแบบนี้อีกไหม"
นิชาก้มซบหน้ากับอกแกร่งของเอริคเธอไม่ชอบเหตุการณ์แบบนี้เลย
"พี่สัญญาว่ามันจะไม่มีแน่นอน"
เอริคให้สัญญาว่าเขาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่นอน
วันต่อมา
"ค่อยๆนะจ๊ะ"
"ขอบคุณค่ะ"
เอเลนประคองลูกสะใภ้ของเธอเข้ามานอนพักในห้องนอนหลังจากที่พึ่งกลับจากโรงพยาบาล
"มัมซื้อพวกของบำรุงมาไว้เต็มเลยหนูนิทานเลยไหมจ้ะ"
"นิยังไม่หิวเลยค่ะมัม"
นิชาส่ายหัวเบาๆเธอยังไม่รู้สึกหิวเท่าไรและไม่อยากรบกวนให้เอเลนต้องมาจัดการเรื่องนี้ให้เธอด้วย
"ได้ยังไงจะบ่ายแล้วยังไม่ได้ทานอะไรเลยเดี๋ยวมัมไปจัดมาให้นะจ๊ะ"
"ก็ได้ค่ะ"
นิชาเห็นจะห้ามยากก็เลยปล่อยเลยตามเลยหญิงสาวแอบอมยิ้มคนเดียวเมื่อเห็นว่าพ่อแม่ของเอริคเอ็นดูเธอ
"ดูท่ามัมแกจะเห่อลูกสะใภ้กับหลานเสียเหลือเกินนะ"
ปีเตอร์หันไปมองคนเป็นภรรยาที่ขะมักเขม้นเตรียมผลไม้ทั้งของบำรุงอีกหลายอย่างให้นิชา
"เห็นมัมโอเคผมก็โล่งใจครับ"
เอริคเห็นพ่อกับแม่เขาโอเคก็ดีใจ
"แล้วหนูอลิซรายนั้นแกจะเอายังไง"
"ผมเตือนเธอแล้วครับว่าถ้ามายุ่งกับนิชาอีกผมไม่ไว้หน้าแน่นอน"
"แล้วแกจะอยู่ที่นี่นานเท่าไร"
"อีกสักพักครับเดี๋ยวผมต้องขอคุยกับนิชาก่อนเรื่องที่จะพาเธอย้ายไปอยู่ที่อังกฤษ"
"รีบๆคุยล่ะถ้าอยู่ที่นี่แกต้องทำงานลำบากกว่าเดิม"
ปีเตอร์อยากให้การใช้ชีวิตของลูกเขาง่ายขึ้นทั้งยังอยากเลี้ยงหลานเองด้วยจึงอยากให้เอริคกล่อมนิชาให้ไปอยู่ที่อังกฤษด้วยกันโดยเร็ว
"ครับแด้ด"
เอริคคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงจะหาโอกาสคุยกับนิชาถึงเรื่องนี้เพราะยังไงแล้วก็ต้องกลับอังกฤษอยู่ดี
20.00 น.
นิชานั่งซบบ่าของเอริคดูหนังในช่วงดึกหลังจากที่ทานข้าวเย็นกันเรียบร้อยแล้ว
"ง่วงหรือยัง"
เอริคหันมาถามภรรยาด้วยรอยยิ้ม
"ยังค่ะ...นิยังอยากดูหนังต่อ"
นิชาส่ายหัวเบาๆเธอนังอยากดูหนังเรื่องนี้ให้จบเพราะกำลังซึ้ง
"ทำไมชอบเรื่องนี้ล่ะ"
เอริคเลิกคิ้วสงสัยไม่รู้ว่าผู้หญิงดูจะโรแมติดกได้อย่างไรในเมื่อพระเอกในเรื่องตอนนี้ร่างกายเป็นอสูร
"อสูรน่ารักดีค่ะ"
นิชาเงยหน้ามายิ้มให้คนที่ทำหน้าสงสัยเขาเองก็ไม่ได้ต่างไปจากพระเอกเรื่องนี้เลยหนวดเคราครึ้มไปหมดแถมถ้าไม่มัดผมก็ดูหน้าแทบไม่เห็นเหมือนกัน
"อสูรทั้งดุทั้งน่าตาน่ากลัวชอบเหรอ"
"ค่ะเหมือนพี่เอสเลย"
นิชาพยักหน้าหงึกหงักทั้งยิ้มอ่อน
"นี่พี่น่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไง"
เอริคขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนหญิงสาวจะลามมาว่าเขาแล้ว
"เจอครั้งแรกก็น่ากลัวแต่พอรู้จักลึกๆแล้วก็มีมุมอ่อนโยนอยู่เหมือนกันค่ะ"
"แล้วไม่น่ารักบ้างเหรอ"
เอริคบุ้ยปาก
"ก็ถ้าไม่ค่อยกวนประสาทนิก็น่ารักอยู่ค่ะ"
นิชาหันไปสนใจภาพในจอทีวีต่อ
ฟอดดดด
"อื้อ...หนวดพี่เอส"
หญิงสาวปัดไม้ปัดมือบนหน้าเบาๆเพราะรู้สึกจั๊กกะจี้เพราะหนวดชายหนุ่มจู่ๆเขาก็หอมเธอโดยไม่ทันตั้งตัว
"รำคาญเหรอ"
"ก็นิดหน่อยค่ะ"
"เดี๋ยวพี่เอาออกเลยดีไหม"
"เอาออกจริงเหรอคะ"
นิชาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
"อืม..พรุ่งนี้เช้าตื่นมานิจะเจอกับพี่ในฉบับอสูรที่ถอดรูปแล้ว"
เอริคยิ้มมุมปาก
"ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"อืม"
และไม่นานที่หนังยังไม่ทันจบดีนิชาก็ผลอยหลับไปจนได้เพราะคนที่กำลังตั้งท้องมักง่วงนอนง่ายเป็นพิเศษ เอริคอุ้มภรรยาตัวน้อยท้องโตมานอนที่เตียงทั้งกอดหอมเธอพักใหญ่ด้วยความหลงไหลก่อนที่จะหลับตามไป
วันต่อมา
07.00 น.
"ที่รักครับตื่นได้แล้ว"
"อืม...พี่เอส"
เอริคใช้มือหนาหยิกแก้มนิชาเล่นเบาๆในขณะที่เธอยังหลับอยู่เพื่อปลุกให้เธอตื่น เมื่อเห็นคนเป็นภรรยาตื่นมาทำหน้าแปลกใจจึงแสยะยิ้มลอยหน้าลอยตา
"นี่จัดการถอดรูปตั้งแต่เมื่อไรคะเนี่ย"
นิชาะพึ่งเห็นใบหน้าเต็มๆของเขาก็วันนี้เอริคโกนหนวดออกไปจนหมดรวบมัดผมเรียบร้อยเขาดูดีกว่าเดิมเยอะเลย
"ชอบหรือเปล่า"
"ดูดีขึ้นเยอะเลยค่ะ..นิก็พึ่งจะเห็นใบหน้าเต็มๆก็ครั้งนี้นี่แหละค่ะ"
"ไปอาบน้ำเถอะวันนี้พี่จะพาไปที่ที่นึง"
วันนี้เขามีอะไรจะเซอร์ไพรซ์หญิวสาวเลยต้องพาออกไแข้างนอกแต่เช้าเพราะนัดกับพ่อและแม่ของเขาเอาไว้แล้ว
"ที่ไหนคะ"
"ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง"
เอริคไม่ยอมบอกหากบอกมันก็ไม่น่าตื่นเต้นเท่าไรรอให้หญิงสาวได้ลุ้นเอาเองจะดีกว่าว่าจะได้ไปที่ไหน
สามชั่วโมงต่อมาเอริคพานิชาพร้อมพ่อกับแม่เขาขับเรือยอร์ชลำหรูราคาแพงมาที่เกาะส่วนตัวของแม่เขาซึ่งเกาะนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวกว่าเกาะที่เขาเคยพาเธอไปมากและธรรมชาติวิวทิวทัศน์ก็สวยงามจนสะกดคนที่มาทุกคนให้หลงไหลได้เป็นอย่างดี"ที่นี่สวยมากเลยค่ะ"นิชาลงเรือได้เธอเดินมองซ้ายมองขวาตลอดทางจนมาถึงบ้านเล็กสีขาวหลังหนึ่งเป็นบ้านที่ออกแบบเป็นทรงโบราณของไทยเพราะน่าจะให้คนไทยออกแบบและสร้างมันขึ้นมาเธอยอมรับว่าที่นี่สวยแม้กระทั่งการเรียงของโขดหินและเม็ดทรายทั้งสีน้ำทะเลยังใสเป็นสีฟ้าจนเธออยากจะลงไปสัมผัสบ้านตรงหน้าเธอนี้ก็น่ามองจนไม่อยากละสายตาเลยเช่นกัน"ที่นี่คือที่ของนิกับลูก""หา.."คำพูดของเอริคทำเอานิชาตกใจพอสมควร"มัมยกให้เองต้อนรับสะใภ้ใหญ่ของตระกูลจะ"เอเลนเดินมาจับไหล่นิชาเบาๆ"ขอบคุณนะคะที่เมตตานิ"หญิงสาวรีบยกมือไหว้เอเลนอย่างคนไทยเธอรู้สึกขอบคุณแม่สามีของเธอจริงๆที่เอ็นดูเธอได้ขนาดนี้"ไปในบ้านกันเถอะหนูนิ""ค่ะ""ข้างในหนูนิอยากได้อะไรอยากตกแต่งอะไรเพิ่มก็บอกให้พี่เค้าจัดการเลยแล้วกันนะจ๊ะ""แบบนี้ก็สวยดีอยู่แล้วค่ะนิไม่ได้ต้องการอะไรเพิ่มค่ะ"นิชาเดินชมบ้านพร้อมกับเอเลนเธอไม่เห็นว่าม
สามวันต่อมาทาวน์เฮ้าส์"ดาวตื่นเต้นแทนคุณเอริคเลยนะคะเนี่ย"ปาริดาพูดด้วยท่าทีตื่นเต้นในขณะที่ร่อนแป้งเค้กช่วยนิชาอยู่ในครัว"ต้องรีบเตรียมให้เสร็จพรุ่งนี้พี่เอสบอกว่าจะกลับแต่เช้า"นิชาต้องรีบมาที่ทาวน์เฮ้าส์ในวันนี้ก็เพราะว่าเอริคกลับมาก่อนกำหนดแล้วพรุ่งนี้ก็ตรงกับวันเกิดของเขาพอดีเธอจึงรีบมาทำเค้กเอาไว้เซอร์ไพรซ์"ไหนว่าไปเป็นอาทิตย์ไงคะ...สงสัยคิดถึงพี่สาวดาวจนทนไม่ไหวแล้วล่ะมั้งคะ"ปาริดาหันหน้ามองนิชาทั้งเอ่ยหยอกเย้าจนนิชาเขินจนหน้าแดง"ดาวก็..อ..โอ้ยย"นิชาเขินจนหยิบจับอะไรไม่ถูกจะเดินไปหยิบกะละมังที่ห้อยอยู่ด้านหลังก็ลื่นเสียก่อนดีที่ปาริดาโอบตัวนิชาเอาไว้ได้ทัน"พี่นิ...นั่งก่อนค่ะ"ปาริดาถึงกับหน้าเสียรีบประคองนิชามานั่งที่เก้าอี้ด้านนอกห้องครัวครู่ต่อมา"คุณแม่นี่ไม่ระวังเลยนะครับพี่ว่าข้อเท้าน่าจะพลิกตอนนี้ก็งดเดินสักวันก่อนนะพรุ่งนี้จะได้ยืนเซอร์ไพรซ์คุณเอริคได้"ปาริดาไปเรียกหมออลันมาดูอาการเจ็บของนิชาชายหนุ่มเห็นว่าหากจะให้หายเจ็บไวๆจากนี้ก็ต้องไม่ยันเท้าลุกขึ้นเดินอีกเลย"นิซุ่มซ่ามจังเลยนะคะ"นิชาเม้มปากก้มหน้างุด"ดีนะคะที่ดาวรับไว้ได้ทัน""พี่ยังไม่ได้ทำเค้กเลยดาว
"มันจะมากไปแล้วนะคะ"เพี๊ยะหญิงสาวสุดจะทนกับคำดูถูกของเขาจึงฟาดมือเรียวเรียกสติให้สามีเธอหยุดคำพูดแบบนี้เสียที"ตบอีกสิ...ตบให้ฉันหายโง่ไง"เอริคแสยะยิ้มทั้งน้ำตา"ไม่ตบให้เจ็บมือนิหรอกค่ะถ้าดูถูกนิขนาดนี้ก็เลิกกันไปเถอะค่ะ"นิชากัดฟันกรอดเธอลุกขึ้นแล้วเดินหนีชายหนุ่มทั้งปาดน้ำตาลวกๆเธอพอกับการที่อยู่ด้วยกันแล้วชอบเกิดปัญหาแล้วหากชายหนุ่มไม่เชื่อใจเธอคงจะอยู่ด้วยกันยากดังนั้นเธอขอจากไปจะดีกว่าพลั้กๆๆๆ"โถ่..โว้ยยยย.."เอริคโมโหจนเลือดขึ้นหน้าเขาต่อยกำแพงอย่างหนักจนมือเต็มไปด้วยเลือดเมื่อเห็นเมียรักเดินหันหลังออกไป"อึก..ฮึก..ฮือๆๆๆ..."นิชาเดินปาดน้ำตาออกมาจากเพนท์เฮ้าส์เธอไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาแต่อย่างเดียวตอนนี้ก็เดินไปเรื่อยๆอย่างคนที่ไม่มีที่หมาย19.00 น."อึก..ฮึก...ทำไมวะ..ทำไม"เอริคยังคงดื่มไม่หยุดตอนนี้มือของเขาก็มีแต่เลือดเกรอะกรังโดยที่ยังไม่ได้ทำแผลนั่งเหม่อลอยเหมือนคนไม่มีสติ"คุณเอส..ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะครับ"บรูคเข้ามาดูความเรียบร้อยในช่วงหัวค่ำเห็นสภาพเจ้านายตนก็เข่าแทบทรุดเขาคิดเอาไว้แล้วว่ามันต้องเกิดเรื่องแบบนี้แน่นอนหากเจ้านายเขามีสติสักนิดก็คงจะติดได้"พาฉันกลับอังก
"เลิกดื่มแล้วคิดสิ.."เอเลนพูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้เอริคนั่งไตร่ตรองคนเดียวคร้านจะบอกให้กระจ่างก็เหมือนว่าลูกเธอฉลาดน้อยเต็มทน"บรูคห้ามให้ตาเอสออกมาให้ทานได้แต่อาหารเท่านั้นเครื่องดื่มไม่ต้องนี่คือคำสั่ง"เอเลนเดินออกมาสั่งบรูคครั้งนี้เธอต้องดัดนิสัยจริงจังเสียแล้วต้องใช้วิธีขังกันเป็นเด็กๆในเมื่อคนเจ้าปัญหามันมีความคิดไม่เป็นผู้ใหญ่เลยกับเรื่องความรัก"ครับคุณท่าน"บรูคอมยิ้มเล็กน้อยเขาเห็นแสงสว่างของชีวิตเจ้านายเขาแล้ววันต่อมา"หมออลันหมั้นจริงๆเหรอ"เอเลนเดินเข้ามาถามบรูคที่ห้องโถงในคฤหาสน์"ครับเห็นว่าหมั้นกับคนที่บ้านเค้าเลือกให้"บรูคพยักหน้าเบาๆเขาก็พึ่งจะทราบข่าวจากปาริดาเมื่อครู่นี้เอง"อ๋อ...เข้าใจแล้วล่ะ...ฉันไปก่อนยังไงก็ฝากดูแลตาเอสดีๆล่ะอย่าให้ดื่มอีก"เอเลนเหลือบสายตาไปเห็นลูกชายเธอจึงแอบอมยิ้มและเดินออกไป"ครับคุณท่าน""หมออลันหมั้นกับใคร"หลังจากที่แม่ของเขาเดินออกไปปล้วเอริคก็เข้ามาถามกับบรูคให้กระจ่างทันที"ก็กับคู่หมั้นเค้าไงครับ"บรูคอมยิ้มเล็กน้อย"นิชาล่ะ.."เอริคขมวดคิ้วเป็นปม"คุณนิเธอไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะครับ"เอริคยังคงมีสีหน้าสงสัยในคำพูดของบรูคเช่นเดิม"ค
บ่ายของวันน้ำตกxx"สดชื่นที่สุดเลยยยยย.."ปาริดากระโดดน้ำตกเล่นหลายรอบเป็นเด็กเธอรู้สึกชอบที่นี่มากเลยเล่นได้ไม่มีอาการเบื่อ"ดูท่าดาวจะสนุกมากเลยนะครับ"อลันนั่งดูปาริดากับนิชาด้วยรอยยิ้ม"นั่นสิคะ...แล้วพี่หมอทำไมไม่พาคู่หมั้นมาเที่ยวด้วยล่ะคะ"นิชาถือโอกาสถามอลันถึงเรื่องคู่หมั้นเขาเสียเลยเพราะไม่ค่อยเห็นอลันไปไหนมาไหนกับคนที่เป็นคู่หมั้นเท่าไร"น้องนิก็รู้ว่าพี่ไม่ได้อยากหมั้น"อลันหันมาทำหน้าเจื่อนใส่นิชา"นี่อย่าบอกนะคะว่ามาไกลถึงที่นี่เพราะอยากหลบหน้าคู่หมั้นตัวเอง"นิชาเลิกคิ้วถามอลัน"ก็..."อลันก้มหน้าเล็กน้อยและพยักหน้าเบาๆเขาไม่ได้อยากหมั้นเท่าไรนักแต่ก็ขัดคนเป็นแม่ยากเสียเหลือเกิน"นิคิดไว้แล้วเชียว""พี่ก็อยากมาเที่ยวด้วยนั่นแหละ""ทำไมไม่คุยกับคุณแม่พี่หมอไปตรงๆล่ะคะ"นิชาเห็นว่าในเมื่อโตๆกันแล้วทำไมไม่คุยกันให้เข้าใจ"นั่นเป็นเรื่องที่ยากที่สุดเลยยิ่งคุณแม่เห็นว่าพี่ไม่มีใครพี่ยิ่งปฏิเสธยาก""ถ้าวันนึงแต่งงานกันไปไม่อึดอัดแย่เหรอคะ""เดี๋ยวพี่ค่อยหาวิธีแก้อีกทีแล้วกันตอนนี้พี่ไม่อยากคิดถึงเรื่องนี้เท่าไร""โอเคค่ะเราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันพี่หมอจะได้พักผ่อนอย่างสบายใ
เกริ่นหมอหนุ่มไฮโซตระกูลผู้ดีเก่าที่ถูกคนเป็นแม่จับให้หมั้นกับคนที่ไม่ได้รัก..ด้วยความรักที่เลือกเองไม่ได้ทำให้เขาต้องลากหญิงสาวมาร่วมชะตากรรมด้วยโดยบอกกับทั้งแม่และคู่หมั้นของเขาว่าหญิงสาวนั้นเป็นภรรยาของเขาเริ่มเรื่องประเทศไทยบ้านปาริดา"ดูอาเทอร์สิคะน่ารักมากเลยดาวอยากอุ้มหลานใจจะขาดแล้วค่ะ"ปาริดานั่งเปิดรูปอาเทอร์เด็กชายลูกครึ่งวัยเก้าเดือนที่ตัวอ้วนจ้ำม่ำจนน่าฟัดกับหมออลันเธออยากจะให้มหาลัยปิดเทอมเร็วๆจังจะได้บินไปหาหลานชายของเธอเสียทีปาริดาหญิงสาววัยยี่สิบเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกนิชาเอามาเลี้ยงตอนนี้เธอมีความเป็นอยู่สุขสบายเพราะพี่เขยเธอเป็นมาเฟียด้วยเงินของเขาเธอจึงไม่ลำบากอะไรมากตอนนี้เธอเป็นนักศึกษาปีสองอยู่ที่เมืองไทยคนเดียวเพราะพี่สาวเธอไปอยู่ที่อังกฤษกับคนเป็นสามีหลังจากที่นิชาย้ายไปอยู่ที่อังกฤษกับเอริคได้ไม่นานเอริคก็จัดการซื้อบ้านใกล้ๆมหาลัยให้กับปาริดาเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเดินทางไกลตอนนี้ปาริดาก็เป็นเจ้าของบ้านหลังโตเพียงคนเดียวอยู่คนเดียวแต่มีอลันคอยแวะเวียนมาดูแลอยู่ไม่ห่างเพราะรับปากกับนิชาไว้ว่าจะช่วยดูแลปาริดา"จะบินไปหาเมื่อไรเหรอ"อลันหันไปมองปาริดาหญิงสาวผมยา
ลานจอดรถ"พี่หมอไปพูดกับคุณแม่พี่แบบนั้นได้ยังไงคะ"ปาริดาเห็นว่าอลันจะสร้างเรื่องขึ้นมาใหม่เสียแล้ว"จะได้เลิกจับคู่พี่ซะทีไง""แต่ดาวไม่อยากอยู่ในเกมนี้นะคะ""พี่ขอโทษแล้วกันนะดาวตอนนั้นพี่โมโหไม่ทันคิด"ตอนนี้อลันยอมรับว่าที่เขาพูดไปเพราะความที่ไม่ทันคิดและโมโหอย่างมากวันต่อมามหาลัย"วันนี้เรียนครึ่งวันเราไปไหนกันดีฉันยังไม่อยากกลับบ้าน"เบลล่าหันมาพูดกับปาริดาที่นั่งโต๊ะไม้หินอ่อนด้วยกันด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว"คุณหญิงแม่ไม่โทรตามเหรอจ๊ะคุณหนูเบล"ปาริดาเหล่สายตาพรางเอ่ยน้ำเสียงแอบหยอกเพื่อนเธอเสียงทะเล้น"อย่าพูดถึงสิ"เบลล่าเอี้ยวตัวกระแทกไหล่คนที่นั่งข้างๆเพราะเธอไม่ชอบให้เพื่อนเธอพูดถึงเรื่องแม่เลี้ยงจอมออกคำสั่งของเธอเท่าไร"นี่ท่าทางจะไม่ถูกกับแม่เลี้ยงจริงๆนะ"ปาริดาหันมายิ้มให้กับเบลล่าที่นั่งหน้างออยู่"ก็ตั้งแต่พ่อฉันเสียก็ถูกบังคับทำโน่นทำนี่ตลอดเลย"เบลล่าว่าเห็นธาตุแท้ตั้งแต่แม่เลี้ยงเธอเข้ามาอยู่ในบ้านแล้วว่าขี้ประจบและหวังปอกลอกแต่เธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรแต่เมื่อพ่อของเธอเสียแม่เลี้ยงเธอก็ยิ่งออกลายมากขึ้นทุกวันๆ"งั้นไปหาอะไรทานกันเถอะวันนี้ฉันเลี้ยงเอง"ปาริดาตบบ่าเพื่อ
ทางด้านอลัน"เบลรออยู่ตรงนี้ห้ามออกจากรถเด็ดขาด""ค่ะ..จะเข้าไปคนเดียวจริงๆเหรอคะ""อืมพี่จะมัวรอไม่ได้"อลันขับรถมาถึงโกดังร้างก็รีบสั่งให้เบลล่าอยู่แต่ในรถเพราะเขาจะเป็นคนเข้าไปเองไม่รู้ว่าคนร้ายจะเยอะแค่ไหนแต่ยังไงเขาก็จะช่วยปาริดาออกมาให้ได้ครู่ต่อมา"..หา..ดาว...ทำไมเป็นแบบนี้"เบลล่าถึงกับเอามืออุดปากกลบเสียงกรี้ดเพราะเธอเห็นสภาพปาริดาตอนอลันอุ้มวิ่งออกมาดูเพื่อนเธอหน้าเขียวช้ำปูดบวมจนน่ากลัวไม่รู้ว่าคนพวกนั้นทำอะไรเพื่อนเธอบ้างแต่ก็รู้สึกสงสารจับใจชั่วโมงต่อมาคลินิคอลันพาปาริดามาที่คลินิคของเขาและให้ตรวจเอ็กซเรย์อาการของปาริดาอย่างละเอียดดีที่อวัยวะภายในไม่เป็นอะไรมีเพียงใบหน้าที่บอบช้ำจนบวมเท่านั้น"ดีนะที่มันไม่ทำร้ายแกถึงตาย"เบลล่านั่งหน้ามุ่ยข้างเตียงที่ปาริดานอนพัก"มันแค่อยากสั่งสอนฉันเท่านั้น"ปาริดาพูดเสียงอ่อน"สั่งสอนเรื่องอะไร"เบลล่าขมวดคิ้วสงสัยกับคำพูดของเพื่อน"มันขู่ให้เลิกยุ่งกับพี่หมอ""ฉันว่าแล้ว"เบลล่าเดาไว้ว่าฝีมือนี้เป็นชุติมาแน่นอน"นี่ดาวเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่สินะ...พี่จะไปคุยกับชุให้รู้เรื่อง"อลันรู้ว่าชุติมาเป็นคนร้ายกาจแต่ก็ไม่คิดว่าจะกล้าจับตัวค