วันต่อมา
"นั่นของอะไรมาส่งคะคุณบรูคเต็มเลย"
ในช่วงสายนิชาเห็นบรูคกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ทั้งยังมีคนขนของมากองเต็มพื้นไปหมดเธอจึงต้องเดินออกจากห้องมาดูด้วยความสงสัย
"ของคุณนิน่ะครับพวกชุดคลุมท้องผลิตภัณฑ์ออแกนิคแล้วก็อาหารเสริมของคนท้องน่ะครับ"
บรูคยกยิ้มเล็กน้อยทั้งสั่งคนจัดแจงวางของให้เป็นที่เป็นทางให้เรียบร้อย
"ฉันไม่ได้สั่งนะคะ"
นิชาเลิกคิ้วและส่ายหัวเบาๆเธอไม่มีทางใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่นอน
"คุณเอสเป็นคนจัดการให้น่ะครับนี่คุณเอสเลือกทุกอย่างด้วยตัวเองเลยนะครับ"
บรูคพูดไปอมยิ้มไป
"เหรอคะเค้ารู้เรื่องของพวกนี้ด้วยเหรอคะ"
นิชาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองกับเรื่องที่ได้ยินจากปากของบรูค
"นั่นสิครับผมก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าเจ้านายผมรู้เรื่องของพวกนี้ด้วย...นี่เดี๋ยวจะมีชุดเครื่องนอนสำหรับคนท้องด้วยนะครับ"
บรูคเองก็ทึ่งเหมือนกันที่เจ้านายเขาทำให้นิชาได้ขนาดนี้
"ยังไม่หมดอีกเหรอคะ"
นิชาเห็นว่าของที่พื้นเยอะแล้วและดูท่าคนที่ขนมาก็ยังขนมาเรื่อยๆเธออยากจะรู้ว่ามันเมื่อไรจะหมด
"ครับ...คุณเอสใส่ใจคุณนิอย่างที่ไม่เคยใส่ใจใครมาก่อนเลยนะครับ"
บรูคแอบหยอดความดีของเจ้านายให้หญิงสาวได้ฟังเผื่อความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นมาบ้างไม่ใช่คุยกันสองคำเถียงกันสามคำอย่างที่ผ่านมา
"เอ่อ..ค่ะ"
นิชายิ้มแหยๆคงไม่ใช่บรูคคนเดียวที่แปลกใจเธอเองก็แปลกใจเช่นกันไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ให้เธอทำไมทั้งที่ก็ยังไม่ได้คุยกันดีด้วยซ้ำ
20.00 น.
"นี่คุณ..ซื้อของมาให้ฉันตั้งเยอะแยะทำไมไม่ถามฉันก่อน"
นิชานั่งคุยกับชายหนุ่มตรงหน้าที่ทานอาหารฝีมือของเธออย่างหิวโหยเพราะกว่าจะกลับก็ปาไปสองทุ่มแล้ว
"ต่อไปนี้ฉันจะดูแลเธอกับลูกเอง"
เอริคเงยหน้ามามองหญิงสาวครู่หนึ่งแล้วก้มหน้าสนใจอาหารตรงหน้าต่อ นิชาหน้าเจื่อนเล็กน้อยเขาพูดเรื่องลูกกับเธอทั้งที่เธอไม่อยากให้เขาพูดเรื่องนี้เลย
ชั่วโมงต่อมา
"อย่าหนีความจริงอีกเลยขอเหตุผลให้ฉันได้ฟังหน่อยเถอะว่าทำไมถึงปฏิเสธความรับผิดชอบฉันนัก"
หลังจากที่เอริคอาบน้ำเสร็จเขาก็เดินออกมาคุยกับหญิงสาวที่ยืนเหม่ออยู่ที่ระเบียง นิชาก้มหน้าลงเล็กน้อยตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องที่คิดอยู่ในใจกับเขาดีหรือไม่
"พูดมาเถอะเผื่อเราจะได้ช่วยกันหาทางออกให้ได้ทางที่ดีที่สุด"
เอริคดูออกว่านิชาคงมีอะไรบางอย่างที่คาใจอยู่หากเธอไม่พูดออกมาเขาจะรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นเพราะอะไรกันแน่เธอถึงได้ปฏิเสธเขานัก
"คือ...ฉันไม่ปฏิเสธก็ได้ว่าสิ่งที่คุณคิดมันถูก..แต่ที่ฉันปฏิเสธเพราะฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการมีลูกหรือเปล่าเพราะถ้าคุณไม่ต้องการคุณอาจจะให้ฉันไปเอาออกหรืออีกอย่างถ้าคุณต้องการคุณก็อาจจะพรากลูกไปจากฉันเพราะเราไม่ได้รักกัน...แล้วก็... ฉัน..ยิ่งเห็นหน้าคุณฉันก็ยิ่งนึกถึงเรื่องวันนั้นมันเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากสำหรับฉัน"
"ยอมพูดมาจนได้นะ"
เอริคได้ฟังเช่นนั้นก็รวบอุ้มร่างบางเข้ามาในห้องนอนและมานั่งคุยกันที่เตียง
"ฉันต้องการลูกแล้วฉันก็ต้องการเธอด้วยฉันขอโทษที่เป็นความทรงจำเลวร้ายของเธอแต่ต่อจากนี้เราจะเริ่มต้นกันใหม่โอเคไหม"
เอริคลงมานั่งคุกเข่าที่พื้นต่อหน้านิชาที่นั่งห้อยขาอยู่ขอบเตียง
"เริ่มต้นใหม่"
นิชาขมวดคิ้วแอบตกใจกับคำพูดของเขาอยู่เหมือนกัน
"ขอโอกาสให้ฉันได้พิสูจน์ว่าฉันเป็นพ่อและสามีที่ดีของเธอได้ถ้าเธอยังไม่มีใครในใจรับฉันไว้พิจารณาหน่อยได้ไหม"
"ค..คุณจีบฉันเหรอ"
"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ที่ฉันพูดตรงๆเลยว่าถูกใจเธอตั้งแต่เจอครั้งนั้นแล้ว"
เอริคพยักหน้ายอมรับว่าเขาถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็นจริงๆและไม่อายที่จะพูดมันออกมา
"คือ...ฉันจะลองให้โอกาสคุณก็ได้..."
นิชาเงียบไปครู่ใหญ่คิดแล้วคิดอีกจึงตอบตกลงที่จะให้โอกาสเขาได้ทำหน้าที่พ่อของลูก
"เฮ้อ...มีวันนี้ซะทีนะ"
เอริคดีใจจนเผลอรัดนิชาแน่น
"นี่คุณจะกอดแน่นทำไมฉันอึดอัด"
"ก็ฉันดีใจนี่"
และแล้ววันนี้ก็เป็นวันที่ได้ดั่งใจเอริคเสียทีต่อจากนี้ก็เหลือแค่พิสูจน์ตัวเองและเอาใจใส่แม่ของลูกเขาให้มากขึ้น
วันต่อมา
ทาวน์เฮ้าส์
"นี่เรื่องจริงเหรอจ๊ะแสดงว่าหลานดาวมีพ่อแล้วสิ"
ปาริดาดีใจจนเนื้อเต้นที่ได้รู้ว่านิชานั้นเป็นอะไรกับเอริค
"นี่ไม่ตกใจเลยเหรอดาว"
นิชาขมวดคิ้วมองหน้าปาริดาอย่างสงสัยที่ดูเหมือนว่าน้องสาวเธอนั้นจะไม่ตกใจกับจ่าวที่พึ่งจะได้รู้เอาเสียเลย
"ก็ตกใจนะจ๊ะแต่ดีใจมากกว่าแล้วนี่พี่นิจะอยู่กับคุณเอริคตลอดเลยไหม"
"พี่ก็ไม่แน่ใจแต่ทาวน์เฮ้าส์หลังนี้ดาวอยู่ได้ตลอดเลยนะเพราะคุณเอริคซื้อให้แล้ว"
"มีพี่เขยใจดีแบบนี้ดีจังเลยนะคะ"
ปาริดาตาลุกวาวดีใจกับพี่สาวของเธอที่มีสามีดีเช่นนี้
"ถ้าขาดเหลืออะไรโทรบอกพี่ได้ตลอดเลยนะดาว"
"จะพี่นิ"
วันนี้นิชามาหาปาริดาก็เพื่อที่จะบอกความจริงเรื่องนี้เพราะเธอได้ตกลงกับเอริคแล้วว่าจะให้โอกาสเขา
17.00 น.
เพนท์เฮ้าส์
"เล่นใหญ่เหมือนกันนะครับ"
บรูคมองห้องเจ้านายอย่างแอบทึ่งที่เจ้านายของเขามีมุมอ่อนโยนโดยการเลือกซื้อดอกไม้เองและสั่งให้คนจัดพื้นที่ในเพนท์เฮ้าส์เสมือนกับจะมีการถ่ายพรีเวดดิ้งอย่างไงอย่างงั้นถึงว่าทำไมวันนี้เจ้านายเขาถึงปล่อยให้นิชาไปหาปาริดาคนเดียวได้เพราะจะมีเซอร์ไพรซ์นี่เอง
"นายว่าเธอจะชอบไหม"
เอริคมองรอบๆแล้วเท้าเอวหันมาถามบรูคด้วยสีหน้าไม่มั่นใจเท่าไรเพราะเขาก็ไม่เคยเซอร์ไพรซ์ใครมาก่อนแม้ภรรยาเก่าที่ว่ารักนักหนาก็ไม่เคยทำแบบนี้ให้
"ผู้หญิงเห็นอะไรแบบนี้ก็ชอบทั้งนั้นแหละครับ"
บรูคอมยิ้มอ่อนนานทีจะเห็นเจ้านายตนมีมุมอ่อนโยนเช่นนี้ปกติเขาจะเจอแต่เสียงตวาดกับคำสั่งที่ค่อนข้างเผด็จการเท่านั้น
"อืม.."
"คุณเอสดูประหม่านะครับ..มั่นใจหน่อยสิครับ"
"อืม"
เอริคสูดหายใจเข้าเต็มปอดบอกกับตัวเองว่าอย่าประหม่าแต่ก็บังคับยากตัดสินใจเรื่องงานยังไม่ยากเท่านี้เลย
"ผมจะไปรับคุณนิแล้วนะครับ"
"นายรีบไปเถอะ"
เอริคปัดมือพร้อมพยักหน้าเบาๆ
"ครับ"
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
บรูครับนิชามาส่งที่หน้าห้องเรียบร้อยแล้วเขาจึงเดินออกไปปล่อยให้เจ้านายของเขากับนิชาอยู่กันแค่สองคน
"คุณเอริค"
นิชาเดินผ่านหมู่มวลดอกไม้ที่ตัดวางช่อโตสวยเป็นทางเดินสองฟากข้างเมื่อเธอเดินตามทางมาก็มาหยุดอยู่ที่ลานชมวิวและเห็นเอริคเดินยื่นช่อดอกไม้ช่อโตมาให้เธอจึงยื่นมือรับเอาไว้ทั้งอมยิ้มเล็กๆ
"มานั่งนี่สิ"
เอริคจูงมือหญิงสาวมานั่งในซุ้มผ้าม่านสีขาว
"นี่มันอะไรคะ"
นิชาไม่รู้ว่าเขาจัดดอกไม้พวกนี้เนื่องด้วยเหตุอะไร
"ฉันสั่งคนมาทำเพื่อเธอเลยชอบหรือเปล่า"
"นี่คุณทำให้ฉันอย่างนั้นเหรอคะ"
"ใช่"
เอริคพยักหน้าเบาๆ
"ขอบคุณนะคะ"
นิชามองพุ่มดอกไม้รอบๆด้วยรอยยิ้มนับว่าเขารู้ใจผู้หญิงพอสมควรเหมือนกันซึ่งมันก็ทำให้เธอผ่อนคลายและอารมณ์ดีอย่างมากเมื่อได้เห็นอะไรสวยงามสบายตาแบบนี้
"เธอยังไม่ตอบเลยว่าชอบหรือเปล่า""ชอบค่ะสวยดี""รอตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา""ค่ะ"นิชามองตามหลังเอริคอย่างสงสัยว่าเขาจะเดินไปทำอะไร"นี่....รับไปสิ"เอริคยื่นแก้วนมให้นิชาพรางยกมือบีบจมูกเอาไว้"นมเหรอคะ""ฉันทำอาหารไม่เป็นสั่งมาก็เหม็นนี่ฉันต้องอดทนชงนมให้เธอเลยนะ"เมื่อนิชารับแก้วนมไปเขาก็เดินออกห่างหญิงสาวเล็กน้อยอันที่จริงโต๊ะดินเนอร์นี้ควรจะมีอาหารวางเต็มโต๊ะหากเขาไม่คลื่นไส้เพราะกลิ่นมัน"ยังไงก็ขอบคุณนะคะ"นิชาแอบหัวเราะเบาๆพึ่งรู้สึกว่าชายหนุ่มมีมุมน่ารักก็วันนี้"เมื่อไรฉันจะหายอาการแบบนี้สักทีนะฉันว่าที่จอแดนบอกฉันว่าอาการฉันเหมือนคนแพ้ท้องแทนเมียก็คงจริงฉันต้องมีอาการแบบนี้จนกว่าเธอจะคลอดลูกใช่ไหม""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...แต่ที่พี่หมอเคยบอกฉันในผู้หญิงที่มีอาการแพ้ท้องประมาณสี่เดือนก็จะหายค่ะถ้าคุณแพ้ท้องแทนฉันจริงอีกประมาณสักเดือนก็น่าจะเบาลงมั้งคะ""ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น"เอริคเห็นว่านิชาดื่มนมจนหมดแล้วเขาจึงค่อยๆเข้าๆปใกล้ๆเธอและนั่งลงกับพื้นกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ"เอ่อ""ฉันขอกอดลูกหน่อย...นี่ลูกเราก็โตขึ้นเยอะเลยนะ""รู้ได้ไงคะ"นิชาบุ้ยปากเล็กน้อย"ก็หน้าท้องเธอมันกลม
เช้าวันต่อมา"มาพี่อุ้ม"เอริคชูแขนสองข้างหมายจะอุ้มคนที่กำลังลืมตาตื่น"จะพานิไปไหนคะ"นิชาขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เช้า"ดูพระอาทิตย์ขึ้นไง"เอริครวบกอดร่างบางอุ้มเธอเหมือนอุ้มเด็กน้อยนิชารวบกอดคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของเขาเบาๆเพราะยังรู้สึกเพลียอยู่พอสมควร"สวยไหม""สวยค่ะ"ไม่นานทั้งสองก็ได้มายืนบนลานโขดหินดูพระอาทิตย์ขึ้นในช่วงเช้าตรู่ลมทะเลที่พัดผ่านทำให้นิชาต้องยืนหลับตาซึมซับภาพและบรรยากาศตรงนี้ไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุดทั้งความสุขบวกกับความสวยงามกับสิ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนี้เรียกได้ว่าเธอสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้"ชอบที่นี่ไหม"เอริคเดินมารวบกอดที่หลังภรรยาของเขาเบาๆ"ชอบค่ะ"นิชาหันหันหน้ามองคนตัวโตด้วยรอยยิ้ม"ไว้ถ้าว่างจะพามาบ่อยๆนะ""ค่ะ"เอริคชอบเหลือเกินรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอเพราะมันทำให้เขายิ้มตามเธอได้โดยง่ายและรู้สึกสุขใจไปกับเธอด้วย08.00หลังจากที่นิชาและเอริคชมพระอาทิตย์ยามเช้ากันเสร็จนิชาก็มาเตรียมอาหารเช้าเอาไว้และมาอาบน้ำให้เอริค"แค่อาบน้ำก็ยังต้องใช้นิเดี๋ยวนี้ขี้เกียจใหญ่แล้วนะคะ"นิชาไม่เข้าใจว่าคนในอ่างอาบน้ำทำไมถึงชอบใช
ครึ่งชั่วโมงต่อมา"อลิซสั่งอาหารที่โรงแรมล่วงหน้าไว้เอสอยู่ทานเป็นเพื่อนอลิซหน่อยนะคะ"เมื่อถึงโรงแรมอลิซก็หาเรื่องรั้งให้เอริคอยู่ต่อเพราะที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับเขาเมื่อรู้ว่าเอริคนั้นบริหารงานต่อจากคนเป็นพ่อแล้วและตอนนี้เขาก็มีอำนาจจนล้นมือหากเธอได้แต่งกับเขาคงเป็นคู่รักที่สื่อจับตามองเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน"ฉันจะดูแลเธอแค่วันนี้วันเดียวและพรุ่งนี้บรูคจะเป็นคนดูแลเธอ"เอริครับปากคนเป็นแม่เขาไว้แล้วว่าจะดูแลเธอและเขาก็คงจะดูแลแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น"เอ่อ...ทำไมล่ะคะหรือว่ากลัวอยู่ใกล้อลิซแล้วจะทำใจไม่ได้คะ"อลิซเดินมานั่งพิงข้างๆคนตัวโตทั้งใช้มือเรียวสอดมือเข้ามาในเสื้อเชิ้ตลูบไล้แผงอกแกร่งของชายหนุ่มด้วยสีหน้าและท่าทีที่เย้ายวน"เลิกหลงตัวเองเพราะฉันเลิกพิศวาสเธอมานานแล้วเธอมันนังแม่มดยั่วคนไปทั่วปั่นหัวให้คนอื่นรักเรียกคะแนนความฮอทอย่าหวังว่าฉันจะหลงกลเธออีก"เอริคไม่ได้สะทกสะท้านกับการยั่วยวนของอลิซเลยสักนิดเพราะเขามีหญิงที่อยู่หนึ่งเดียวในใจแล้วและรู้จักสันดานของเธอดีว่าที่ทำอยู่ก็เพื่อต้องการจะเอาชนะเขาก็เท่านั้น"แต่ก็เคยหลงกลมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ"อลิ
"นี่คนรักคุณที่บอกใช่ไหมคะ"อลิซจ้องหน้าพร้อมยิ้มอ่อนให้นิชาแต่ตัวเธอก็ยังอิงแอบแนบชิดเอริคอยู่จนน่าเกลียด"ใช่เธอชื่อนิชาเป็นภรรยาผมตอนนี้เธอท้องได้สี่เดือนกว่าแล้ว"เอริคถือโอกาสแนะนำนิชาให้อลิซได้รู้จักเธอจะได้เลิกยุ่งกับเขาเสียที"งั้นเหรอคะ..นี่คุณแม่คุณรู้ข่าวดีนี่หรือยังคะเนี่ย"อลิซจงใจจะหักหน้านิชาเพราะไม่ชอบใจที่เอริคเลือกผู้หญิงหน้าอ่อนจืดชืดแทนที่จะเลือกเธอ"เรื่องของผม"เอริคเอ่ยเสียงแข็งดูท่าบรรยากาศดีๆจะถูกทำลายไปเสียแล้ว"คุณนิชาคะฉันอลิซนะคะเป็นลูกสาวเพื่อนคุณแม่เอสน่ะค่ะแล้วก็..."อลิซจ้องหน้านิชาด้วยสายตาจิดกัดจนนิชาดูออกและหลบสายตาเธอเล็กน้อย"คุณมาทำอะไรที่นี่"เอริครู้ว่าอลิซจะพูดอะไรกับนิชาเขาจึงต้องเอ่ยตัดหน้าเธอด้วยอาการไม่พอใจออกไปก่อน"อลิซก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะเอสไม่พาอลิซเที่ยวอลิซจะไปไหนได้ล่ะคะแบบนี้ต้องฟ้องแม่คุณแล้วมั้งคะว่าคุณไม่ดูแลอลิซตามที่สัญญากับแม่คุณเอาไว้"อลิซเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยเล่นหูเล่นตากับเอริคอย่างคนที่เคยคุ้นเคย"นิขอไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"นิชาเห็นจะนั่งอยู่ตรงนี้ลำบากเพราะเธอเริ่มอึดอัดจึงขอตัวไปตั้งสติก่อน"ฉันไปด้วยค่ะอยา
ชั่วโมงต่อมา"ดาว..""คุณเอริคทำไมไม่เข้าไปเฝ้าพี่นิล่ะคะ"ปาริดาเห็นเอริคนั่งเฝ้าอยู่ที่หน้าห้องพักฟื้นของนิชาเธอจึงสงสัยว่าทำไมเอริคจึงไม่เข้าไปด้านใน"คือ...ที่นิเป็นแบบนี้ก็เพราะทะเลาะกับฉัน"เอริคเอ่ยเสียงอ่อนยกมือทั้งสองลูบหน้าเบาๆ"ดาวพอจะเข้าใจแล้วล่ะค่ะ...เอาเป็นว่าดาวจะดูแลพี่นิให้เองนะคะคุณเอริคไม่ต้องเป็นห่วง"ปาริดายิ้มอ่อนเธอพอจะเข้าใจโดนไม่ต้องถามอะไรตอนนี้เธอขออาสาดูแลนิชาเองเอริคจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"ขอบใจนะ"เอริคพยักหน้าเบาๆดีที่ตอนนี้มีปาริดาคอยอยูาเป็นเพื่อนนิชาไม่งั้นเขาต้องห่วงเธอมากกว่านี้แน่"พี่นิเป็นยังไงบ้างจ้ะ""ดาว"นิชาเห็นปาริดาเข้ามาก็ฉีกยิ้มให้เบาๆ"ดาวจะมาเฝ้าพี่เองจะ""ขอบใจนะแล้ว.."นิชาอยากจะรู้ว่าเอริคกลับไปหรือยังเพราะเธอเป็นคนไล่เขาไปให้พ้นหน้าเมื่อพักใหญ่ที่ผ่านมา"คุณเอริคไม่เข้ามากวนใจพี่นิหรอกจะ""อืม.."เมื่อได้ยินคำพูดจากปาริดาเช่นนั้นนิชาก็โล่งใจเพราะตอนนี้เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาเท่าไรโรงแรมxxx"ทำแบบนี้ทำไม"หลังจากเอริคกลับจากโรงพยาบาลก็ตามมาคุยกับอลิซทันที"ทำอะไร"อลิซยังคงทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว"อย่ามาทำหน้าซื่อ"เอริคบีบแขนอลิซเต็มแ
"ใครว่าไม่สำคัญล่ะจ้ะ...ถ้าไม่สำคัญตาเอสจะกระวนกระวายให้เรามาทำไมนี่ให้บินด่วนมาเลยนะ"เอเลนเชยคางลูกสะใภ้ใหญ่ของบ้านทั้งส่ายหัวไม่ให้หญิงสาวคิดแบบนั้น"หนูนิอย่าคิดมากเลยที่ตาเอสไม่ได้บอกเพราะกะจะพาหนูนิกลับอังกฤษแล้วแจ้งครอบครัวเราทีเดียวแต่ก็มาเกิดเรื่องซะก่อน"ปีเตอร์รีบบอกเจตนาของเอริคให้นิชาได้รับรู้เพราะจะทำให้นิชาและเอริคเข้าใจกันง่ายขึ้นเมื่อลูกเรียกมาให้ช่วยเขาก็จะช่วยเท่าที่ช่วยได้ก็แล้วกัน เอริคเดินเข้ามาหลังจากที่ปล่อยให้พ่อกับแม่เขาเข้ามาครู่ใหญ่แล้ว"อ้าวตาเอสมาคุยกับน้องให้เข้าใจสิลูก"เอเลนเรียกเอริคให้เข้ามาคุยกับนิชาให้รู้เรื่ององและเธอก็จูงสามีเธอเดินออกไปปล่อยให้สามีภรรยาปรับความเข้าใจกันเองเพราะถือว่าได้ทำหน้าที่เธอแล้วนิชาก้มหน้างุดเธอไม่อยากมองหน้าเอริคตอนนี้แม้แต่น้อย"จะไม่มองหน้าพี่ก็ได้แต่ดูนี่ก่อน"เอริคแอบใจแป้วที่นิชาไม่ยอมมองหน้าเขาชายหนุ่มยื่นมือถือให้หญิงสาวได้ดูคลิปวันที่เขาเข้าไปเคลียกับอลิซจะได้รู้เสียทีว่าอลิซโกหกเธอเพราะต้องการจะเอาชนะเขา หลังจากนิชาดูคลิปจบก็เอาแต่เงียบ"เข้าใจหรือยังว่าพี่ไม่ได้โกหก"เอริคลงนั่งบนเตียงของหญิงสาวและรวบกอดเธอเ
สามชั่วโมงต่อมาเอริคพานิชาพร้อมพ่อกับแม่เขาขับเรือยอร์ชลำหรูราคาแพงมาที่เกาะส่วนตัวของแม่เขาซึ่งเกาะนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวกว่าเกาะที่เขาเคยพาเธอไปมากและธรรมชาติวิวทิวทัศน์ก็สวยงามจนสะกดคนที่มาทุกคนให้หลงไหลได้เป็นอย่างดี"ที่นี่สวยมากเลยค่ะ"นิชาลงเรือได้เธอเดินมองซ้ายมองขวาตลอดทางจนมาถึงบ้านเล็กสีขาวหลังหนึ่งเป็นบ้านที่ออกแบบเป็นทรงโบราณของไทยเพราะน่าจะให้คนไทยออกแบบและสร้างมันขึ้นมาเธอยอมรับว่าที่นี่สวยแม้กระทั่งการเรียงของโขดหินและเม็ดทรายทั้งสีน้ำทะเลยังใสเป็นสีฟ้าจนเธออยากจะลงไปสัมผัสบ้านตรงหน้าเธอนี้ก็น่ามองจนไม่อยากละสายตาเลยเช่นกัน"ที่นี่คือที่ของนิกับลูก""หา.."คำพูดของเอริคทำเอานิชาตกใจพอสมควร"มัมยกให้เองต้อนรับสะใภ้ใหญ่ของตระกูลจะ"เอเลนเดินมาจับไหล่นิชาเบาๆ"ขอบคุณนะคะที่เมตตานิ"หญิงสาวรีบยกมือไหว้เอเลนอย่างคนไทยเธอรู้สึกขอบคุณแม่สามีของเธอจริงๆที่เอ็นดูเธอได้ขนาดนี้"ไปในบ้านกันเถอะหนูนิ""ค่ะ""ข้างในหนูนิอยากได้อะไรอยากตกแต่งอะไรเพิ่มก็บอกให้พี่เค้าจัดการเลยแล้วกันนะจ๊ะ""แบบนี้ก็สวยดีอยู่แล้วค่ะนิไม่ได้ต้องการอะไรเพิ่มค่ะ"นิชาเดินชมบ้านพร้อมกับเอเลนเธอไม่เห็นว่าม
สามวันต่อมาทาวน์เฮ้าส์"ดาวตื่นเต้นแทนคุณเอริคเลยนะคะเนี่ย"ปาริดาพูดด้วยท่าทีตื่นเต้นในขณะที่ร่อนแป้งเค้กช่วยนิชาอยู่ในครัว"ต้องรีบเตรียมให้เสร็จพรุ่งนี้พี่เอสบอกว่าจะกลับแต่เช้า"นิชาต้องรีบมาที่ทาวน์เฮ้าส์ในวันนี้ก็เพราะว่าเอริคกลับมาก่อนกำหนดแล้วพรุ่งนี้ก็ตรงกับวันเกิดของเขาพอดีเธอจึงรีบมาทำเค้กเอาไว้เซอร์ไพรซ์"ไหนว่าไปเป็นอาทิตย์ไงคะ...สงสัยคิดถึงพี่สาวดาวจนทนไม่ไหวแล้วล่ะมั้งคะ"ปาริดาหันหน้ามองนิชาทั้งเอ่ยหยอกเย้าจนนิชาเขินจนหน้าแดง"ดาวก็..อ..โอ้ยย"นิชาเขินจนหยิบจับอะไรไม่ถูกจะเดินไปหยิบกะละมังที่ห้อยอยู่ด้านหลังก็ลื่นเสียก่อนดีที่ปาริดาโอบตัวนิชาเอาไว้ได้ทัน"พี่นิ...นั่งก่อนค่ะ"ปาริดาถึงกับหน้าเสียรีบประคองนิชามานั่งที่เก้าอี้ด้านนอกห้องครัวครู่ต่อมา"คุณแม่นี่ไม่ระวังเลยนะครับพี่ว่าข้อเท้าน่าจะพลิกตอนนี้ก็งดเดินสักวันก่อนนะพรุ่งนี้จะได้ยืนเซอร์ไพรซ์คุณเอริคได้"ปาริดาไปเรียกหมออลันมาดูอาการเจ็บของนิชาชายหนุ่มเห็นว่าหากจะให้หายเจ็บไวๆจากนี้ก็ต้องไม่ยันเท้าลุกขึ้นเดินอีกเลย"นิซุ่มซ่ามจังเลยนะคะ"นิชาเม้มปากก้มหน้างุด"ดีนะคะที่ดาวรับไว้ได้ทัน""พี่ยังไม่ได้ทำเค้กเลยดาว