เพนท์เฮ้าส์
"หมดธุระแล้วผมกลับก่อนนะครับ"
บรูคช่วยนิชายกของมาไว้ที่ครัวเสร็จก็ขอตัวกลับทันที
"คุณบรูคไม่ได้พักที่นี่เหรอคะ"
นิชาแทบเอ่ยตามหลังชายหนุ่มไม่ทันเธอคิดว่าบรูคจะพักที่นี่เสียอีก
"ที่นี่แหละครับแต่อยู่ชั้นล่างครับ"
"อ้าวเหรอคะ...ฉันก็คิดว่าคุณพักด้วยกันซะอีก"
"ขอตัวก่อนนะครับ"
บรูคเห็นหน้านิชาเจื่อนลงก็อมยิ้มให้เธอเล็กน้อยและเดินจากไปปล่อยให้หญิงสาวกังวลใจอยู่คนเดียว
"อยู่กับฉันสองคนแล้วกลัวเหรอ"
เอริคยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องครัวมองหน้าหญิงสาวที่เป็นกังวลทั้งส่งน้ำเสียงยียวนกวนประสาทเธอที่เห็นเธอมีท่าทีไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อรู้ว่าต้องพักที่นี่กับเขาสองคน
นิชาถอนหายใจเบาๆกับคนที่ชอบกวนประสาทก่อนจะหันไปสนใจกับของที่วางอยู่บนเคาเตอร์ครัว
"เธอจะทำอะไรให้ฉัน"
เอริคเดินเข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆหญิงสาว
"ต้มยำกุ้งแซลมอนทอดเกลือกับผักทอดค่ะ...คุณได้กลิ่นสมุนไพรที่อยู่ในเครื่องต้มยำเผื่ออาการคลื่นไส้คุณจะได้ดีขึ้น"
"อืมก็ดีฉันก็อยากทานอาหารไทยอยู่พอดี..อุบ.."
เอริคว่าจบก็ต้องยกมือมาปิดจมูกเมื่อได้กลิ่นคาวของเนื้อหมูเนื้อปลาสดที่นิชากำลังรื้อออกมา
"คุณเอริค...แล้วจะมาใกล้ทำไมล่ะคะ"
"แหวะๆ..อึก.."
"ไหวไหมเนี่ย.."
นิชาต้องนั่งลูบหลังให้เอริคพักใหญ่แอบบ่นในใจว่าหากเขารู้ว่าตัวเองได้กลิ่นพวกนี้ไม่ได้ก็ยังจะหาเรื่องมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆเธออีก
"เฮ้อ..."
"นั่งอยู่ข้างนอกนี่แหละค่ะเดี๋ยวฉันทำอาหารเสร็จแล้วจะยกออกมาให้ไม่ต้องกลัวจะใส่อะไรอันตรายให้คุณทานหรอกน่า"
นิชาสั่งให้คนที่กำลังนอนแผ่หลาบนโซฟาหรูอยู่ตรงจุดนี้ห้ามไปยุ่มย่ามกับเธอในครัว
สองชั่วโมงต่อมา
"ฝีมือเธอนี่มันอร่อยสุดๆไปเลย"
เอริคดูเจริญอาหารเป็นพิเศษเมื่อทานอาหารฝีมือนิชา
"อร่อยก็ทานเข้าไปเยอะๆค่ะ"
นิชายิ้มอ่อนที่ดูท่าไม่รู้ว่าชายหนุ่มตายอดตายอยากมาจากไหนจนข้าวหมดไปเป็นครึ่งหม้อแล้วยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะอิ่ม
20.00 น.
"เรียกฉันมามีอะไรคะ"
นิชาออกมาจากห้องเดินมาหาเอริคที่ลานชมวิวของเพนท์เฮ้าส์เธอเดินมายืนหน้าชายหนุ่มที่นอนชมวิวอย่างสบายใจทั้งถามว่ามีธุระอะไรจะคุยกับเธอถึงได้โทรให้ออกมาหาที่นี่
"นี่ค่าจ้าง"
เอริคลุกขึ้นนั่งดึงแขนหญิงสาวเบาๆให้ลงมานั่งข้างๆเขาและยื่นเช็คให้
ตัวเลขในเช็คมันเท่ากับวันที่เธอได้ในคืนนั้นนิชารับมาได้ก็นั่งนิ่งงันครุ่นคิดถึงเรื่องเก่าจนคิ้วขมวด
"เป็นอะไร"
"เปล่าค่ะ"
นิชาส่ายหัวเบาๆหลังจากหลุดจากภวังค์ความคิดได้จากเสียงเรียกของชายหนุ่มเมื่อครู่
"นี่ฉันให้เธอเท่ากับที่ฉันให้วันนั้นเลยนะ"
"หยุดพูดเรื่องนี้สักทีได้ไหมคะ...เอาเช็คคุณคืนไปแล้วจ่ายตามที่ตกลงไว้ตั้งแต่แรกนี่มันเยอะเกินไป"
นิชายื่นเช็คคืนให้กับเอริคเพราะเงินที่เขาให้เธอมามันมากเกินไปเธอเพียงแค่ทำหน้าที่แม่ครัวเท่านั้นทั้งค่าวัตถุดิบและอุปกรณ์การทำก็ไม่ใช่ของเธอดังนั้นเธอขอรับเงินเท่าที่ตกลงกันไว้คราแรกเท่านั้น
"จะหยิ่งทำไมนักหนา"
"ฉันเจ็บ"
เอริคยัดเช็คใส่มือหญิงสาวทั้งเผลอบีบมือเธอแรงโดยไม่ได้ตั้งใจเขาเพียงแค่อยากเอาใจเธอไม่รู้ว่าเธอจะปฏิเสธเขาทำไมนักหนา
"ฉันไม่ชอบคนขัดใจเท่าไรหรอกนะ"
"ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมาบังคับเหมือนกัน"
เมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าทางอารมณ์เสียใส่นิชาก็ไม่พอใจขึ้นมาอีกเช่นกันเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิดจะไม่ยอมถูกคนเอาแต่ใจดุฟรีๆแน่
"กับฉันทำไมถึงเถียงคำไม่ตกฟากทีกับไอ้หมอนั่นพูดจาคะขายิ้มปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว"
เอริคพูดประชดเพราะรู้สึกน้อยใจที่หญิงสาวควรจะดีใจที่เขาจ่ายค่าตัวให้เธอมากมายแต่กลับเป็นไม่พอใจเสียอย่างนั้นเหมือนเขาทำความดีแล้วไม่มีความดีจึงไม่พอใจเป็นพิเศษ
"อีกแล้วนะคะ"
นิชาจ้องเอริคตาเขม็งที่เขาไปพาดพิงถึงคนอื่นอีกแล้ว
"อะไร"
"คุณหาเรื่องฉันอีกแล้ว...ฉันว่าฉันคงทำงานให้คุณไม่ได้หรอกค่ะ"
นิชาเดินหนีคนที่กำลังจะหาเรื่องเธอเพราะขี้เกียจต่อปากต่อคำด้วยและคิดว่าเธอกับเขาคงคุยดีกันยากเพราะฉะนั้นเธอขอจบงานนี้เสียตอนนี้จะดีกว่า
"ต้องทำและเธอก็ต้องอยู่กับฉันเพราะลูกในท้องเธอเป็นลูกฉัน"
เอริครีบก้าวยาวๆมาขวางหน้าหญิงสาวเขาจะไม่ยอมให้เธอหนีหน้าไปง่ายๆแน่นอน
"ไม่ใช่"
นิชากำมือแน่นเธอขอยืนยันคำนี้คำเดียวเพราะไม่ต้องการให้อีกฝ่ายรู้เด็ดขาดว่าเป็นพ่อของลูกเธอ
"คิดว่าคนอย่างฉันจะหาความจริงไม่ได้งั้นเหรอภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมงฉันก็รู้หมดแล้วว่าหลังจากคืนนั้นเธอไปไหนทำอะไรบ้างและฉันก็รู้ว่าเธออยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอดจะปิดบังฉันเรื่องลูกทำไมห้ะ"
เอริคให้คนสืบตั้งแต่รู้จากปากปาริดาและนฤมลว่าหญิงสาวไม่มีสามีภายในเวลาไม่เท่าไรเขาก็ได้รู้ทั้งหมดว่าหลังจากเธอไปจากเขาวันนั้นแล้วอะไรเกิดขึ้นกับเธอบ้างไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มั่นใจว่าเขาเป็นพ่อของเด็กในท้องหญิงสาวแบบนี้แน่นอน
"ก็เพราะฉันไม่อยากให้ลูกฉันมีพ่อที่เอาแต่ใจนิสัยเสียใช้เงินแก้ปัญหาแถมชอบบังคับคนอื่นอย่างคุณไง"
นิชาสบถมาอย่างคนเหลืออด
"ยอมรับแล้วสินะ"
เอริคยกยิ้มมุมปากและแล้วหญิงสาวก็หลุดปากมาจนได้ด้วยความโมโห
"ฉันยังไม่ได้พูด"
นิชาสะบัดหน้าหนีอีกฝ่ายเพราะโกรธที่ทำให้เธอควบคุมความคิดไม่อยู่จนได้
"คิดว่าฉันตีความหมายไม่ออกหรือไง"
"คนอย่างคุณนี่มันเชื่อใจอะไรไม่ได้จริงๆ"
นิชาจ้องหน้าเอริคเขม็งเธออุตส่าห์เชื่อใจเขาทำงานให้หวังว่าเขาจะไม่เซ้าซี้เรื่องลูกในท้องเธออีกแต่ก็มิวายหาเรื่องเธอจนได้
"ฉันรู้ว่าวันนั้นเธอถูกหลอกแล้วฉันก็จัดการกับเพื่อนเธอแล้วด้วย"
เอริคพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อให้นิชาได้รู้ว่าเขาพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเธอและดูแลปกป้องเธอได้เธอจะได้ไว้ใจให้เขาได้ดูแลเธอกับลูก
"คุณทำอะไรเธอ"
นิชาตกใจกับคำพูดจากปากเอริคมากพอสมควร
"ทำให้มันเจออย่างที่เธอเจอไงล่ะ"
"เลว"
"ฉันช่วยเธอแก้แค้นเลยนะไม่ชอบหรือไง"
เอริคไม่เข้าใจที่เขาพยายามแก้แค้นแทนเธอทำไมถึงถูกเธอต่อว่าอีกแทนที่จะขอบคุณเขาด้วยซ้ำ
"ฉันให้อภัยเพื่อนฉันนานแล้วเพราะมันคือความโง่ของฉันเองและฉันก็ไม่อยากให้ใครต้องมาตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉัน...ไม่ต้องมาแก้แค้นแทนฉัน...ไม่ต้องมายุ่งกับฉันเลยยิ่งดี"
นิชาผลักชายหนุ่มสุดแรงที่มีและเดินหนีหมายจะเข้าห้องไปเก็บของกลับ
"ยอมอยู่กับฉันสิแล้วเพื่อนเธอจะไม่ถูกขาย"
เอริคยกยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อคิดอะไรออกในเมื่อเอาใจแล้วพูดกันง่ายๆไม่ได้ก็ต้องบังคับเหมือนที่เคยทำ
"ทำไมเลวแบบนี้ห้ะ..."
ปึกๆ..พลั้กก
"นิชา"
สิ้นคำพูดเอริคนิชาต้องหยุดชะงักฝีเท้าเดินกลับมารัวทุบตีชายหนุ่มเหมือนเป็นกระสอบทรายด้วยความโมโหความโกรธบวกความเครียดจึงทำให้เธอเป็นลมล้มพับไปในอ้อมอกของเอริค
"คนอย่างเธอมันหัวอ่อนใจดีเกินไป.... กับฉันเท่านั้นล่ะมั้งที่เธอจะหัวแข็งด้วยยัยกระต่ายน้อยจอมพยศอย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ"
เอริคนั่งเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มเขาก้มลงไปจูบหน้าผากมนและกระซิบข้างหูคนที่สลบอยู่เบาๆเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆยิ่งเธอพยศเขาก็ยิ่งอยากจะเอาชนะเธอและลูกเป็นสมบัติของเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นยังหวังว่าต้องมีสักวันที่เธอจะอ่อนหวานกับเขาเหมือนที่เป็นกับคนอื่นบ้าง
"หมออลันมาแล้วครับ""เชิญดูเธอก่อนเลยครับ""เธอเป็นลมเพราะอะไรครับ""จู่ๆเธอก็วูบไป"หลังจากที่นิชาสลบไปเอริคก็ให้บรูคตามหมออลันมาทันทีเขาจะให้หมอคนอื่นมาดูก็ได้แต่ที่เขาจงใจให้อลันมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องที่ต้องคุยกับอลันให้รู้เรื่องเพราะเขาดูออกว่าอลันคิดยังไงกับนิชา"อืม...ผมอยากขอให้น้องนิหยุดพักงานก่อนได้ไหมครับส่วนคุณถ้าทานอะไรไม่ได้ผมจะให้พวกวิตามินเอาไว้""โอเคครับ...หมอครับผมมีอะไรจะคุยด้วยเชิญทางนี้หน่อยครับ""ได้ครับ"เอริคพาอลันออกมาคุยกันที่ห้องรับแขกวันนี้อลันจะได้รู้เสียทีว่าเขาเป็นอะไรกับนิชา"คือ...นิชากำลังตั้งท้องลูกของผมครับ"เอริคจ้องหน้าหมอหนุ่มด้วยแววตาที่จริงจัง"อะไรนะครับ..ท...ทำไมน้องนิไม่บอกผมล่ะครับ"อลันถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอกับเรื่องที่ได้รับรู้"ฟังไม่ผิดหรอกครับที่นิชาไม่ได้บอกคุณเพราะเรากำลังมีปัญหากันอยู่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงปรับความเข้าใจกันครับ""..ค..ครับ"อลันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้าตอบเพื่อเป็นการรับทราบ"ผมแค่อยากบอกให้หมอรู้เอาไว้เพราะเห็นว่านิชาสนิทกับคุณจึงไม่อยากปิดบัง""ดีแล้วล่ะครับ..ยังไงก็ง้อเธอให้สำเร็จนะครับนิชาเป็นคนน่ารักค่อ
"คุณเอสจะกลับเย็นนี้เหรอครับ""อืม..อ่อเดี๋ยวฉันจะออกไปหาซื้อพวกของบำรุงครรภ์ก่อนกลับสักเดี๋ยวนายก็ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกันนะ""ครับ...เอ่อแล้วเรื่องคุณคัพเค้กนายจะให้ปล่อยเธอเลยไหมครับ"ยังมีอีกเรื่องที่บรูคต้องการคำตอบเพราะนี่มันก็หลายวันแล้วที่เอริคสั่งให้คนจัดการสั่งสอนคัพเค้ก"อืม...บอกเธอด้วยว่าถ้าปริปากเรื่องที่ถูกจับมาขังโรงแรมพ่อเธอไม่เหลือดีแน่"เอริคสั่งเสียงแข็ง"ครับ"บรูครับคำสั่งได้ก็รีบต่อสายไปที่คนของเขาที่จัดการเรื่องคัพเค้กอยู่ทันทีห้างสรรพสินค้า"สั่งของเยอะแบบนี้เลยเหรอครับ""อืม...ฉันขอเลือกเงียบๆสักครู่""ครับ"บรูคเดินตามเอริคด้วยสีหน้าที่แอบทึ่งเล็กน้อยที่ตั้งแต่เขาทำงานกับเอริคมากนี่พึ่งจะเป็นครั้งแรกที่เอริคใส่ใจเลือกซื้อของจุกจิกด้วยตัวเองทั้งยังดูศึกษามาอย่างละเอียดแล้วด้วยว่าต้องซื้อของบำรุงคนท้องอย่างไรแบบไหนชี้นิ้วสั่งของโดยไม่ลังเลเลยสักนิดภูเก็ตวัดxx"นิทำบุญไปให้คุณพ่อแล้วนะคะคุณพ่ออยู่ที่ไหนสบายดีไหมคะนิสบายดีนะคะไม่ต้องเป็นห่วงนินะคะพ่อ"วันนี้นิชารู้สึกว่าร่างกายตัวเองสดชื่นดีแล้วจึงออกมาที่วัดเพื่อทำบุญให้คนเป็นพ่อเธอยืนมองนกที่พึ่งปล่อยไปด
"บังเอิญงั้นสิ..."เอริคเดินตามหญิงสาวเข้ามาในลิฟท์ทั้งยังกระแนะกระแหนเธอไม่เลิกนิชายืนเฉยเธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องถูกชายหนุ่มหาเรื่องเธอจึงเลือกที่จะไม่โต้ตอบเพราะคิดว่าอีกฝ่ายเหนื่อยเดี๋ยวก็คงจะหยุดเอง"บังเอิญว่าเธอไปที่บ้านแล้วบ้านที่เธอเช่าก็อยู่ติดกับคลินิคหมออลัน"จนแล้วจนเล่าขนาดเดินเข้าห้องกันมาแล้วเอริคก็ยังไม่หยุดพล่ามเพราะเขายิ่งเห็นนิชาเฉยใส่เขาเท่าไรความโมโหมันก็เพิ่มทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น"ถ้าเราเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องให้ได้บาดหมางใจกันทุกครั้งไปฉันว่าเราน่าจะแยกๆกันดีกว่านะคะ"นิชาหันมาตอบกลับเอริคด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและสีหน้าที่อ่อนใจ"ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปจากฉันง่ายๆ"เอริคจ้องหน้านิชาเขม็งหญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินตรงหมายจะเปิดประตูหนีไปในห้องตัวเอง"มานี่""เจ็บนะ"มีหรือเอริคจะรอช้าเขาลากร่างบางไปในห้องของเขาเพื่อที่จะคุยกันให้รู้เรื่อง"ต่อไปนี้เธอห้ามออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต"เอริคชี้หน้านิชาอย่างเอาเรื่อง"คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันฉันจะไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของฉัน"นิชายังคงเอ่ยเสียงเรียบเช่นเดิมนั่นหมายถึงเธอจะไม่โวยวายแต่ก็ต่อต้านคำสั่งของเขาอยู่
วันต่อมา"นั่นของอะไรมาส่งคะคุณบรูคเต็มเลย"ในช่วงสายนิชาเห็นบรูคกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ทั้งยังมีคนขนของมากองเต็มพื้นไปหมดเธอจึงต้องเดินออกจากห้องมาดูด้วยความสงสัย"ของคุณนิน่ะครับพวกชุดคลุมท้องผลิตภัณฑ์ออแกนิคแล้วก็อาหารเสริมของคนท้องน่ะครับ"บรูคยกยิ้มเล็กน้อยทั้งสั่งคนจัดแจงวางของให้เป็นที่เป็นทางให้เรียบร้อย"ฉันไม่ได้สั่งนะคะ"นิชาเลิกคิ้วและส่ายหัวเบาๆเธอไม่มีทางใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่นอน"คุณเอสเป็นคนจัดการให้น่ะครับนี่คุณเอสเลือกทุกอย่างด้วยตัวเองเลยนะครับ"บรูคพูดไปอมยิ้มไป"เหรอคะเค้ารู้เรื่องของพวกนี้ด้วยเหรอคะ"นิชาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองกับเรื่องที่ได้ยินจากปากของบรูค"นั่นสิครับผมก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าเจ้านายผมรู้เรื่องของพวกนี้ด้วย...นี่เดี๋ยวจะมีชุดเครื่องนอนสำหรับคนท้องด้วยนะครับ"บรูคเองก็ทึ่งเหมือนกันที่เจ้านายเขาทำให้นิชาได้ขนาดนี้"ยังไม่หมดอีกเหรอคะ"นิชาเห็นว่าของที่พื้นเยอะแล้วและดูท่าคนที่ขนมาก็ยังขนมาเรื่อยๆเธออยากจะรู้ว่ามันเมื่อไรจะหมด"ครับ...คุณเอสใส่ใจคุณนิอย่างที่ไม่เคยใส่ใจใครมาก่อนเลยนะครับ"บรูคแอบหยอดความดีของเจ้านายให้หญิงสาวได้ฟังเผื่อความสัมพันธ์ของ
"เธอยังไม่ตอบเลยว่าชอบหรือเปล่า""ชอบค่ะสวยดี""รอตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา""ค่ะ"นิชามองตามหลังเอริคอย่างสงสัยว่าเขาจะเดินไปทำอะไร"นี่....รับไปสิ"เอริคยื่นแก้วนมให้นิชาพรางยกมือบีบจมูกเอาไว้"นมเหรอคะ""ฉันทำอาหารไม่เป็นสั่งมาก็เหม็นนี่ฉันต้องอดทนชงนมให้เธอเลยนะ"เมื่อนิชารับแก้วนมไปเขาก็เดินออกห่างหญิงสาวเล็กน้อยอันที่จริงโต๊ะดินเนอร์นี้ควรจะมีอาหารวางเต็มโต๊ะหากเขาไม่คลื่นไส้เพราะกลิ่นมัน"ยังไงก็ขอบคุณนะคะ"นิชาแอบหัวเราะเบาๆพึ่งรู้สึกว่าชายหนุ่มมีมุมน่ารักก็วันนี้"เมื่อไรฉันจะหายอาการแบบนี้สักทีนะฉันว่าที่จอแดนบอกฉันว่าอาการฉันเหมือนคนแพ้ท้องแทนเมียก็คงจริงฉันต้องมีอาการแบบนี้จนกว่าเธอจะคลอดลูกใช่ไหม""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...แต่ที่พี่หมอเคยบอกฉันในผู้หญิงที่มีอาการแพ้ท้องประมาณสี่เดือนก็จะหายค่ะถ้าคุณแพ้ท้องแทนฉันจริงอีกประมาณสักเดือนก็น่าจะเบาลงมั้งคะ""ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น"เอริคเห็นว่านิชาดื่มนมจนหมดแล้วเขาจึงค่อยๆเข้าๆปใกล้ๆเธอและนั่งลงกับพื้นกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ"เอ่อ""ฉันขอกอดลูกหน่อย...นี่ลูกเราก็โตขึ้นเยอะเลยนะ""รู้ได้ไงคะ"นิชาบุ้ยปากเล็กน้อย"ก็หน้าท้องเธอมันกลม
เช้าวันต่อมา"มาพี่อุ้ม"เอริคชูแขนสองข้างหมายจะอุ้มคนที่กำลังลืมตาตื่น"จะพานิไปไหนคะ"นิชาขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เช้า"ดูพระอาทิตย์ขึ้นไง"เอริครวบกอดร่างบางอุ้มเธอเหมือนอุ้มเด็กน้อยนิชารวบกอดคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของเขาเบาๆเพราะยังรู้สึกเพลียอยู่พอสมควร"สวยไหม""สวยค่ะ"ไม่นานทั้งสองก็ได้มายืนบนลานโขดหินดูพระอาทิตย์ขึ้นในช่วงเช้าตรู่ลมทะเลที่พัดผ่านทำให้นิชาต้องยืนหลับตาซึมซับภาพและบรรยากาศตรงนี้ไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุดทั้งความสุขบวกกับความสวยงามกับสิ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนี้เรียกได้ว่าเธอสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้"ชอบที่นี่ไหม"เอริคเดินมารวบกอดที่หลังภรรยาของเขาเบาๆ"ชอบค่ะ"นิชาหันหันหน้ามองคนตัวโตด้วยรอยยิ้ม"ไว้ถ้าว่างจะพามาบ่อยๆนะ""ค่ะ"เอริคชอบเหลือเกินรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอเพราะมันทำให้เขายิ้มตามเธอได้โดยง่ายและรู้สึกสุขใจไปกับเธอด้วย08.00หลังจากที่นิชาและเอริคชมพระอาทิตย์ยามเช้ากันเสร็จนิชาก็มาเตรียมอาหารเช้าเอาไว้และมาอาบน้ำให้เอริค"แค่อาบน้ำก็ยังต้องใช้นิเดี๋ยวนี้ขี้เกียจใหญ่แล้วนะคะ"นิชาไม่เข้าใจว่าคนในอ่างอาบน้ำทำไมถึงชอบใช
ครึ่งชั่วโมงต่อมา"อลิซสั่งอาหารที่โรงแรมล่วงหน้าไว้เอสอยู่ทานเป็นเพื่อนอลิซหน่อยนะคะ"เมื่อถึงโรงแรมอลิซก็หาเรื่องรั้งให้เอริคอยู่ต่อเพราะที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับเขาเมื่อรู้ว่าเอริคนั้นบริหารงานต่อจากคนเป็นพ่อแล้วและตอนนี้เขาก็มีอำนาจจนล้นมือหากเธอได้แต่งกับเขาคงเป็นคู่รักที่สื่อจับตามองเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน"ฉันจะดูแลเธอแค่วันนี้วันเดียวและพรุ่งนี้บรูคจะเป็นคนดูแลเธอ"เอริครับปากคนเป็นแม่เขาไว้แล้วว่าจะดูแลเธอและเขาก็คงจะดูแลแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น"เอ่อ...ทำไมล่ะคะหรือว่ากลัวอยู่ใกล้อลิซแล้วจะทำใจไม่ได้คะ"อลิซเดินมานั่งพิงข้างๆคนตัวโตทั้งใช้มือเรียวสอดมือเข้ามาในเสื้อเชิ้ตลูบไล้แผงอกแกร่งของชายหนุ่มด้วยสีหน้าและท่าทีที่เย้ายวน"เลิกหลงตัวเองเพราะฉันเลิกพิศวาสเธอมานานแล้วเธอมันนังแม่มดยั่วคนไปทั่วปั่นหัวให้คนอื่นรักเรียกคะแนนความฮอทอย่าหวังว่าฉันจะหลงกลเธออีก"เอริคไม่ได้สะทกสะท้านกับการยั่วยวนของอลิซเลยสักนิดเพราะเขามีหญิงที่อยู่หนึ่งเดียวในใจแล้วและรู้จักสันดานของเธอดีว่าที่ทำอยู่ก็เพื่อต้องการจะเอาชนะเขาก็เท่านั้น"แต่ก็เคยหลงกลมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ"อลิ
"นี่คนรักคุณที่บอกใช่ไหมคะ"อลิซจ้องหน้าพร้อมยิ้มอ่อนให้นิชาแต่ตัวเธอก็ยังอิงแอบแนบชิดเอริคอยู่จนน่าเกลียด"ใช่เธอชื่อนิชาเป็นภรรยาผมตอนนี้เธอท้องได้สี่เดือนกว่าแล้ว"เอริคถือโอกาสแนะนำนิชาให้อลิซได้รู้จักเธอจะได้เลิกยุ่งกับเขาเสียที"งั้นเหรอคะ..นี่คุณแม่คุณรู้ข่าวดีนี่หรือยังคะเนี่ย"อลิซจงใจจะหักหน้านิชาเพราะไม่ชอบใจที่เอริคเลือกผู้หญิงหน้าอ่อนจืดชืดแทนที่จะเลือกเธอ"เรื่องของผม"เอริคเอ่ยเสียงแข็งดูท่าบรรยากาศดีๆจะถูกทำลายไปเสียแล้ว"คุณนิชาคะฉันอลิซนะคะเป็นลูกสาวเพื่อนคุณแม่เอสน่ะค่ะแล้วก็..."อลิซจ้องหน้านิชาด้วยสายตาจิดกัดจนนิชาดูออกและหลบสายตาเธอเล็กน้อย"คุณมาทำอะไรที่นี่"เอริครู้ว่าอลิซจะพูดอะไรกับนิชาเขาจึงต้องเอ่ยตัดหน้าเธอด้วยอาการไม่พอใจออกไปก่อน"อลิซก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะเอสไม่พาอลิซเที่ยวอลิซจะไปไหนได้ล่ะคะแบบนี้ต้องฟ้องแม่คุณแล้วมั้งคะว่าคุณไม่ดูแลอลิซตามที่สัญญากับแม่คุณเอาไว้"อลิซเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยเล่นหูเล่นตากับเอริคอย่างคนที่เคยคุ้นเคย"นิขอไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"นิชาเห็นจะนั่งอยู่ตรงนี้ลำบากเพราะเธอเริ่มอึดอัดจึงขอตัวไปตั้งสติก่อน"ฉันไปด้วยค่ะอยา