"คุณเป็นอะไรกันแน่"
"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ฉันไม่อยากนั่งเคี้ยวแต่ไอ้บ๊วยบ้าๆนี่กับผลไม้รสเปรี้ยวเต็มทนแล้วถ้านานกว่านี้ฉันทำงานไม่ได้แน่"
"ถ้าฉันทำอาหารให้คุณ...คุณจะไม่เซ้าซี้กวนใจฉันใช่ไหม"
นิชาถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ถ้าเธอตกลงฉันก็จะพยายาม"
เอริคจำต้องยอมถอยก่อนหากเธอได้มาอยู่ใกล้เขาเดี๋ยวเขาก็มีโอกาสพูดคุยกีบเธอเรื่องลูกเอง
"ได้..แต่คุณต้องให้คนไปรับอาหารที่ร้านฉันเองนะ"
"ไม่..เธอต้องอยู่ที่นี่"
"ทำไมต้องอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ"
"ก็ฉันหิวไม่เป็นเวลาแล้วฉันก็ต้องการอาหารปรุงสุกสดใหม่ก่อนทานเธอจะให้ฉันทานอาหารแช่แข็งงั้นเหรอ...ไม่รู้เมื่อครู่ถือว่าเธอตกลงแล้ว"
"ฉันเปลี่ยนใจแล้วไม่รับปาก"
นิชาพยายามแกะมือเอริคออกจากการกอบกุมหน้าท้องของเธอแต่ก็ยากเย็นเสียเหลือเกินเธอไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาเลย
"งั้นฉันก็จะคอยเซ้าซี้เธอไม่เลิก"
ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางลอยหน้าลอยตาอย่างคนเอาแต่ใจ
"คนอย่างคุณควรจะไปหาหมอรักษาอาการทางประสาทบ้างนะคะ"
นิชาหันมาบุ้ยปากใส่คนที่ชอยเอาชนะคนโดยเฉพาะเอาชนะเธอ
"ฉันเชคประจำประสาทฉันก็ปกติดีแถมฉลาดมากด้วย"
"ฉลาดแกมโกงล่ะสิไม่ว่า"
"ท้องอยู่อย่าฉุนเฉียวบ่อยนักนะเดี๋ยวลูกจะเครียดตามไปด้วย"
"หึ่.."
และแล้วนิชาก็ต้องยอมทำตามชายหนุ่มจอมประสาทคนนี้แต่โดยดีหากไม่ยอมชีวิตเธอก็จะถูกก่อกวนไม่ได้มีอันเป็นสุขแน่นอน
ทาวน์เฮ้าส์
"แบบนี้เราก็ต้องหยุดขายไปก่อนเหรอจ๊ะพี่นิ"
ปาริดาเข้ามาช่วยนิชาเก็บของในห้องหากพี่สาวเธอไปทำงานให้เอริคก็คงไม่ได้ขายของหลายวัน
"อืม..พี่ต้องไปเป็นแม่ครัวส่วนตัวสักพัก"
"เดี๋ยวดาวรับออเดอร์ทำให้ก็ได้จะดาวจำสูตรได้"
ปาริดาไม่อยากให้เสียรายได้สูญเปล่าเพราะเธอก็จำสูตรที่นิชาสอนทั้งหมดได้แล้วยิ่งตอนนี้ลูกค้าพวกเธอเยอะขึ้นทุกวันจนไม่อยากหยุดขายเลยจริงๆ
"พี่ไม่ได้หวงไม่ให้ดาวทำนะแต่ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วเอาเวลาไปอ่านหนังสือก่อนดีกว่าพี่ไม่ขาดรายได้หรอกทางบอสใหญ่คนนั้นเค้าให้พี่สองเท่าเท่ากับรายได้ที่เราได้เลยนะ"
นิชาเธออยากให้ปาริดาตั้งใจอ่านหนังสือสอบมากกว่าเพราะช่วงนี้ก็ใกล้จะปิดเทอมแล้ว
"เค้าก็ใจดีเหมือนกันนะคะเนี่ย"
"อยู่บ้านคนเดียวก็ล็อกบ้านประตูหน้าต่างให้ดีนะดาว"
"จะพี่นิ"
วันต่อมา
17.00 น.
เพนท์เฮ้าส์
"นี่ห้องเธอ.."
"ค่ะ"
เอริคกับบรูคขับรถไปรับนิชาที่ทาวน์เฮ้าท์เพื่อมาอยู่ที่เพนส์เฮ้าส์ของเขาในช่วงเย็นหลังจากที่พาหญิงสาวเอาของมาเก็บเรียบร้อยแล้วเขาก็พาเธอออกมาหาซื้อของสดที่ซุปเปอร์ใกล้ๆเพื่อนำมาทำอาหารเย็น
ซุปเปอร์มาเก็ต
"เดินกับฉันมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรือไงทำหน้าตึงอยู่ได้"
เอริครู้สึกหงุดหงิดใจที่นิชาเอาแต่ทำหน้าตึงใส่เขาในขณะที่เดินเลือกซื้อของตลอดเวลาเขาถามอะไรก็ไม่ค่อยอยากจะตอบจึงต้องเอ่ยคำประชดขึ้น
"คุณจะให้ฉันเดินยิ้มตลอดเวลาเลยหรือไงคะ"
นิชาหันมามองค้อนใส่ชายหนุ่มเบาๆ
"ก็ดีนะ.."
"ทำไมชอบกวนประสาทอยู่เรื่อย"
"อึก..อุบ.."
เมื่อนิชาเปิดตู้เนื้อสดแม้จะถูกฟรีซไว้แต่กลิ่นนั้นก็ลอยมาเตะจมูกเอริคทำเอาเขาต้องรีบถอยห่างออกจากตรงนั้นโดยทันที
"เป็นอะไรคะ"
"ฉันเหม็นคาว"
"งั้นคุณไปนั่งรอตรงนั้นก่อนค่ะฉันซื้อของเอง"
นิชารีบชี้ให้ชายหนุ่มไปนั่งพักส่วนของสดเธอจะเลือกซื้อเองเพราะหากชายหนุ่มจะมาอาเจียนตรงนี้เธอสงสารแม่บ้านที่นี่ต้องมาเช็ดมาล้างอีก
"ไหวไหมครับคุณเอส"
บรูคพาคนเป็นนายมานั่งพักแล้วถามด้วยสีหน้ากังวล
"อืม..นายไปช่วยเธอเลือกของเถอะ"
เอริคปัดมือไล่บรูคเบาๆเขานั่งรอตรงนี้ได้ให้บรูคนั้นไปช่วยนิชาจะดีกว่า
"ครับ"
"เจ้านายคุณนี่เป็นแบบนี้บ่อยเหรอคะ"
นิชาเดินหยิบของไปด้วยคุยกับบรูคไปด้วยว่าอาการของเอริคเป็นแบบนี้บ่อยหรือไม่
"ครับเป็นตั้งแต่ก่อนจะบินตรวจงานแล้วล่ะครับ"
บรูคพยักหน้าเป็นคำตอบและเข็นรถตามหญิงสาวไปเรื่อยๆในขณะที่เธอเดินเลือกของ
"ป่วยทานอะไรไม่ได้แบบนี้ยังจะห่วงงานอีกเหรอคะ"
"งานมันถูกแพลนไว้แล้วครับถ้าช้าสักงานมันก็จะช้าตามไปกันหมดครับ"
"เป็นคนรวยนี่ก็เหนื่อยเหมือนกันนะคะมีเวลาใช้เงินที่หาบ้างไหมเนี่ย"
นิชาเห็นว่ายังไงสุขภาพตัวเองก็สำคัญที่สุดหากเป็นเธอจะรอให้ร่างกายพร้อมก่อนจะทำงานเพราะงานจะออกมาอย่างมีประสิทธิภาพเต็มที่
"ครับ"
บรูคอมยิ้มอ่อนอยากจะให้เจ้านายเขามาได้ยินคำแบบนี้จากปากนิชาเหลือเกินเพราะหากเขาจะพูดเองอาจจะมีโอกาสถูกตวาดกลับมาเป็นแน่
"น้องนิ"
อลันเห็นนิชากำลังเดินเลือกซื้อของในซุปเปอร์เขาจึงรีบเข้ามาทักทายหญิงสาวทันที
"อ้าวพี่หมอมาซื้อของเหรอคะ"
นิชายิ้มร่าเมื่อเห็นหมออลัน
"ครับ..ก็แม่ค้าที่ซื้ออาหารประจำปิดร้านไปเป็นเชฟส่วนตัวคนอื่นแล้วนี่ครับ"
อลันเอ่ยหยอกนิชาด้วยท่าทีสนิทสนม
"พูดซะนิรู้สึกผิดเลยนะคะ...นี่คุณบรูคค่ะคนดูแลคุณเอริค"
นิชารีบแนะนำบรูคให้รู้จักกับอลัน
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เช่นกันครับ"
สองหนุ่มทักทายจับมือกันเบาๆอย่างเป็นมิตร
"เสร็จหรือยังฉันจะไม่ไหวแล้วนะ"
แต่ดูท่าคนที่ไม่มีอารมณ์เป็นมิตรจะเป็นเอริคเสียมากกว่าเพราะรีบลุกฝืนใจเดินผ่านตู้แช่เนื้อเข้ามาเพราะไม่ชอบท่าทีของอลันที่ดูสนิทกับนิชาจนเกินหน้าเกินตา
"โอเคค่ะเสร็จแล้วค่ะ"
"คุณเอริคหน้าซีดๆนะครับ"
อลันรีบทักเอริคเพราะเห็นเขามีสีหน้าซีดจนน่าเป็นห่วง
"คุณเอริคเค้าป่วยน่ะค่ะพี่หมอได้กลิ่นอะไรก็เป็นจะอาเจียนไปหมดเลย"
"ให้ผมดูอาการให้ไหมครับ"
"นั่นสิคะคุณลองให้พี่หมอดูให้ไหมพี่หมอเก่งนะคะ"
"เอ่อ..ผมเคยตรวจกับหมอประจำตัวผมแล้วครับเค้าบอกว่าผมน่าจะแพ้ท้องแทนภรรยา"
เอริครู้สึกหมั่นไส้คำว่าพี่หมอและสีหน้าระรื่นของนิชาที่พูดกับอลันเสียเหลือเกินจนต้องเอ่ยคำที่ทำให้นิชาเสียอาการออกมา
"คุณเอริคมีภรรยาแล้วเหรอครับ"
อลันมองจ้องเอริคด้วยสายตาแปลกใจเขาคิดว่าคนตรงหน้าเป็นหนุ่มโสดเสียอีก
"นั่นสิครับผมก็ยังไม่มีแต่ไม่รู้ทำไมมีอาการแบบนี้ได้"
"เอ่อ...งั้นกลับกันเถอะค่ะพี่หมอนิขอตัวก่อนนะคะเดี๋ยวกลับไปทำอาหารเย็นไม่ทันค่ะ"
นิชาต้องรีบลากเอริคออกให้ห่างจากอลันเพราะกลัวว่าเอริคจะพูดอะไรไปมากดว่านี้
"ครับ"
"ว่างๆผมจะลองมาปรึกษาหมอดูนะครับ"
"ครับ"
"ไปได้แล้วคุณ"
เอริคยังมิวายแกล้งนิชาเล่นโดยการหันไปตะโกนคุยกับหมออลันอีกครั้ง
"ทำไมต้องรีบลากฉันออกมาด้วยจะปรึกษาเรื่องอาการสักหน่อย"
เอริคมองนิชาที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ที่เบาะข้างๆมนขณะที่นั่งรถกลับเพนท์เฮ้าส์
"อาการคุณเหมือนคนเป็นโรคประสาทมากกว่า"
นิชาหันมาบุ้ยปากใส่เอริคเบาๆ
"ว่าฉันอีกแล้วนะ"
เอริคขมวดคิ้วจ้องหน้านิชาเขม็ง
เพนท์เฮ้าส์"หมดธุระแล้วผมกลับก่อนนะครับ"บรูคช่วยนิชายกของมาไว้ที่ครัวเสร็จก็ขอตัวกลับทันที"คุณบรูคไม่ได้พักที่นี่เหรอคะ"นิชาแทบเอ่ยตามหลังชายหนุ่มไม่ทันเธอคิดว่าบรูคจะพักที่นี่เสียอีก"ที่นี่แหละครับแต่อยู่ชั้นล่างครับ""อ้าวเหรอคะ...ฉันก็คิดว่าคุณพักด้วยกันซะอีก""ขอตัวก่อนนะครับ"บรูคเห็นหน้านิชาเจื่อนลงก็อมยิ้มให้เธอเล็กน้อยและเดินจากไปปล่อยให้หญิงสาวกังวลใจอยู่คนเดียว"อยู่กับฉันสองคนแล้วกลัวเหรอ"เอริคยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องครัวมองหน้าหญิงสาวที่เป็นกังวลทั้งส่งน้ำเสียงยียวนกวนประสาทเธอที่เห็นเธอมีท่าทีไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อรู้ว่าต้องพักที่นี่กับเขาสองคนนิชาถอนหายใจเบาๆกับคนที่ชอบกวนประสาทก่อนจะหันไปสนใจกับของที่วางอยู่บนเคาเตอร์ครัว"เธอจะทำอะไรให้ฉัน"เอริคเดินเข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆหญิงสาว"ต้มยำกุ้งแซลมอนทอดเกลือกับผักทอดค่ะ...คุณได้กลิ่นสมุนไพรที่อยู่ในเครื่องต้มยำเผื่ออาการคลื่นไส้คุณจะได้ดีขึ้น""อืมก็ดีฉันก็อยากทานอาหารไทยอยู่พอดี..อุบ.."เอริคว่าจบก็ต้องยกมือมาปิดจมูกเมื่อได้กลิ่นคาวของเนื้อหมูเนื้อปลาสดที่นิชากำลังรื้อออกมา"คุณเอริค...แล้วจะมาใกล้ทำไมล่ะคะ""แหวะๆ..อึก
"หมออลันมาแล้วครับ""เชิญดูเธอก่อนเลยครับ""เธอเป็นลมเพราะอะไรครับ""จู่ๆเธอก็วูบไป"หลังจากที่นิชาสลบไปเอริคก็ให้บรูคตามหมออลันมาทันทีเขาจะให้หมอคนอื่นมาดูก็ได้แต่ที่เขาจงใจให้อลันมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องที่ต้องคุยกับอลันให้รู้เรื่องเพราะเขาดูออกว่าอลันคิดยังไงกับนิชา"อืม...ผมอยากขอให้น้องนิหยุดพักงานก่อนได้ไหมครับส่วนคุณถ้าทานอะไรไม่ได้ผมจะให้พวกวิตามินเอาไว้""โอเคครับ...หมอครับผมมีอะไรจะคุยด้วยเชิญทางนี้หน่อยครับ""ได้ครับ"เอริคพาอลันออกมาคุยกันที่ห้องรับแขกวันนี้อลันจะได้รู้เสียทีว่าเขาเป็นอะไรกับนิชา"คือ...นิชากำลังตั้งท้องลูกของผมครับ"เอริคจ้องหน้าหมอหนุ่มด้วยแววตาที่จริงจัง"อะไรนะครับ..ท...ทำไมน้องนิไม่บอกผมล่ะครับ"อลันถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอกับเรื่องที่ได้รับรู้"ฟังไม่ผิดหรอกครับที่นิชาไม่ได้บอกคุณเพราะเรากำลังมีปัญหากันอยู่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงปรับความเข้าใจกันครับ""..ค..ครับ"อลันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้าตอบเพื่อเป็นการรับทราบ"ผมแค่อยากบอกให้หมอรู้เอาไว้เพราะเห็นว่านิชาสนิทกับคุณจึงไม่อยากปิดบัง""ดีแล้วล่ะครับ..ยังไงก็ง้อเธอให้สำเร็จนะครับนิชาเป็นคนน่ารักค่อ
"คุณเอสจะกลับเย็นนี้เหรอครับ""อืม..อ่อเดี๋ยวฉันจะออกไปหาซื้อพวกของบำรุงครรภ์ก่อนกลับสักเดี๋ยวนายก็ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกันนะ""ครับ...เอ่อแล้วเรื่องคุณคัพเค้กนายจะให้ปล่อยเธอเลยไหมครับ"ยังมีอีกเรื่องที่บรูคต้องการคำตอบเพราะนี่มันก็หลายวันแล้วที่เอริคสั่งให้คนจัดการสั่งสอนคัพเค้ก"อืม...บอกเธอด้วยว่าถ้าปริปากเรื่องที่ถูกจับมาขังโรงแรมพ่อเธอไม่เหลือดีแน่"เอริคสั่งเสียงแข็ง"ครับ"บรูครับคำสั่งได้ก็รีบต่อสายไปที่คนของเขาที่จัดการเรื่องคัพเค้กอยู่ทันทีห้างสรรพสินค้า"สั่งของเยอะแบบนี้เลยเหรอครับ""อืม...ฉันขอเลือกเงียบๆสักครู่""ครับ"บรูคเดินตามเอริคด้วยสีหน้าที่แอบทึ่งเล็กน้อยที่ตั้งแต่เขาทำงานกับเอริคมากนี่พึ่งจะเป็นครั้งแรกที่เอริคใส่ใจเลือกซื้อของจุกจิกด้วยตัวเองทั้งยังดูศึกษามาอย่างละเอียดแล้วด้วยว่าต้องซื้อของบำรุงคนท้องอย่างไรแบบไหนชี้นิ้วสั่งของโดยไม่ลังเลเลยสักนิดภูเก็ตวัดxx"นิทำบุญไปให้คุณพ่อแล้วนะคะคุณพ่ออยู่ที่ไหนสบายดีไหมคะนิสบายดีนะคะไม่ต้องเป็นห่วงนินะคะพ่อ"วันนี้นิชารู้สึกว่าร่างกายตัวเองสดชื่นดีแล้วจึงออกมาที่วัดเพื่อทำบุญให้คนเป็นพ่อเธอยืนมองนกที่พึ่งปล่อยไปด
"บังเอิญงั้นสิ..."เอริคเดินตามหญิงสาวเข้ามาในลิฟท์ทั้งยังกระแนะกระแหนเธอไม่เลิกนิชายืนเฉยเธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องถูกชายหนุ่มหาเรื่องเธอจึงเลือกที่จะไม่โต้ตอบเพราะคิดว่าอีกฝ่ายเหนื่อยเดี๋ยวก็คงจะหยุดเอง"บังเอิญว่าเธอไปที่บ้านแล้วบ้านที่เธอเช่าก็อยู่ติดกับคลินิคหมออลัน"จนแล้วจนเล่าขนาดเดินเข้าห้องกันมาแล้วเอริคก็ยังไม่หยุดพล่ามเพราะเขายิ่งเห็นนิชาเฉยใส่เขาเท่าไรความโมโหมันก็เพิ่มทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น"ถ้าเราเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องให้ได้บาดหมางใจกันทุกครั้งไปฉันว่าเราน่าจะแยกๆกันดีกว่านะคะ"นิชาหันมาตอบกลับเอริคด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและสีหน้าที่อ่อนใจ"ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปจากฉันง่ายๆ"เอริคจ้องหน้านิชาเขม็งหญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินตรงหมายจะเปิดประตูหนีไปในห้องตัวเอง"มานี่""เจ็บนะ"มีหรือเอริคจะรอช้าเขาลากร่างบางไปในห้องของเขาเพื่อที่จะคุยกันให้รู้เรื่อง"ต่อไปนี้เธอห้ามออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต"เอริคชี้หน้านิชาอย่างเอาเรื่อง"คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันฉันจะไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของฉัน"นิชายังคงเอ่ยเสียงเรียบเช่นเดิมนั่นหมายถึงเธอจะไม่โวยวายแต่ก็ต่อต้านคำสั่งของเขาอยู่
วันต่อมา"นั่นของอะไรมาส่งคะคุณบรูคเต็มเลย"ในช่วงสายนิชาเห็นบรูคกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ทั้งยังมีคนขนของมากองเต็มพื้นไปหมดเธอจึงต้องเดินออกจากห้องมาดูด้วยความสงสัย"ของคุณนิน่ะครับพวกชุดคลุมท้องผลิตภัณฑ์ออแกนิคแล้วก็อาหารเสริมของคนท้องน่ะครับ"บรูคยกยิ้มเล็กน้อยทั้งสั่งคนจัดแจงวางของให้เป็นที่เป็นทางให้เรียบร้อย"ฉันไม่ได้สั่งนะคะ"นิชาเลิกคิ้วและส่ายหัวเบาๆเธอไม่มีทางใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่นอน"คุณเอสเป็นคนจัดการให้น่ะครับนี่คุณเอสเลือกทุกอย่างด้วยตัวเองเลยนะครับ"บรูคพูดไปอมยิ้มไป"เหรอคะเค้ารู้เรื่องของพวกนี้ด้วยเหรอคะ"นิชาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองกับเรื่องที่ได้ยินจากปากของบรูค"นั่นสิครับผมก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าเจ้านายผมรู้เรื่องของพวกนี้ด้วย...นี่เดี๋ยวจะมีชุดเครื่องนอนสำหรับคนท้องด้วยนะครับ"บรูคเองก็ทึ่งเหมือนกันที่เจ้านายเขาทำให้นิชาได้ขนาดนี้"ยังไม่หมดอีกเหรอคะ"นิชาเห็นว่าของที่พื้นเยอะแล้วและดูท่าคนที่ขนมาก็ยังขนมาเรื่อยๆเธออยากจะรู้ว่ามันเมื่อไรจะหมด"ครับ...คุณเอสใส่ใจคุณนิอย่างที่ไม่เคยใส่ใจใครมาก่อนเลยนะครับ"บรูคแอบหยอดความดีของเจ้านายให้หญิงสาวได้ฟังเผื่อความสัมพันธ์ของ
"เธอยังไม่ตอบเลยว่าชอบหรือเปล่า""ชอบค่ะสวยดี""รอตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา""ค่ะ"นิชามองตามหลังเอริคอย่างสงสัยว่าเขาจะเดินไปทำอะไร"นี่....รับไปสิ"เอริคยื่นแก้วนมให้นิชาพรางยกมือบีบจมูกเอาไว้"นมเหรอคะ""ฉันทำอาหารไม่เป็นสั่งมาก็เหม็นนี่ฉันต้องอดทนชงนมให้เธอเลยนะ"เมื่อนิชารับแก้วนมไปเขาก็เดินออกห่างหญิงสาวเล็กน้อยอันที่จริงโต๊ะดินเนอร์นี้ควรจะมีอาหารวางเต็มโต๊ะหากเขาไม่คลื่นไส้เพราะกลิ่นมัน"ยังไงก็ขอบคุณนะคะ"นิชาแอบหัวเราะเบาๆพึ่งรู้สึกว่าชายหนุ่มมีมุมน่ารักก็วันนี้"เมื่อไรฉันจะหายอาการแบบนี้สักทีนะฉันว่าที่จอแดนบอกฉันว่าอาการฉันเหมือนคนแพ้ท้องแทนเมียก็คงจริงฉันต้องมีอาการแบบนี้จนกว่าเธอจะคลอดลูกใช่ไหม""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...แต่ที่พี่หมอเคยบอกฉันในผู้หญิงที่มีอาการแพ้ท้องประมาณสี่เดือนก็จะหายค่ะถ้าคุณแพ้ท้องแทนฉันจริงอีกประมาณสักเดือนก็น่าจะเบาลงมั้งคะ""ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น"เอริคเห็นว่านิชาดื่มนมจนหมดแล้วเขาจึงค่อยๆเข้าๆปใกล้ๆเธอและนั่งลงกับพื้นกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ"เอ่อ""ฉันขอกอดลูกหน่อย...นี่ลูกเราก็โตขึ้นเยอะเลยนะ""รู้ได้ไงคะ"นิชาบุ้ยปากเล็กน้อย"ก็หน้าท้องเธอมันกลม
เช้าวันต่อมา"มาพี่อุ้ม"เอริคชูแขนสองข้างหมายจะอุ้มคนที่กำลังลืมตาตื่น"จะพานิไปไหนคะ"นิชาขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เช้า"ดูพระอาทิตย์ขึ้นไง"เอริครวบกอดร่างบางอุ้มเธอเหมือนอุ้มเด็กน้อยนิชารวบกอดคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของเขาเบาๆเพราะยังรู้สึกเพลียอยู่พอสมควร"สวยไหม""สวยค่ะ"ไม่นานทั้งสองก็ได้มายืนบนลานโขดหินดูพระอาทิตย์ขึ้นในช่วงเช้าตรู่ลมทะเลที่พัดผ่านทำให้นิชาต้องยืนหลับตาซึมซับภาพและบรรยากาศตรงนี้ไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุดทั้งความสุขบวกกับความสวยงามกับสิ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนี้เรียกได้ว่าเธอสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้"ชอบที่นี่ไหม"เอริคเดินมารวบกอดที่หลังภรรยาของเขาเบาๆ"ชอบค่ะ"นิชาหันหันหน้ามองคนตัวโตด้วยรอยยิ้ม"ไว้ถ้าว่างจะพามาบ่อยๆนะ""ค่ะ"เอริคชอบเหลือเกินรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอเพราะมันทำให้เขายิ้มตามเธอได้โดยง่ายและรู้สึกสุขใจไปกับเธอด้วย08.00หลังจากที่นิชาและเอริคชมพระอาทิตย์ยามเช้ากันเสร็จนิชาก็มาเตรียมอาหารเช้าเอาไว้และมาอาบน้ำให้เอริค"แค่อาบน้ำก็ยังต้องใช้นิเดี๋ยวนี้ขี้เกียจใหญ่แล้วนะคะ"นิชาไม่เข้าใจว่าคนในอ่างอาบน้ำทำไมถึงชอบใช
ครึ่งชั่วโมงต่อมา"อลิซสั่งอาหารที่โรงแรมล่วงหน้าไว้เอสอยู่ทานเป็นเพื่อนอลิซหน่อยนะคะ"เมื่อถึงโรงแรมอลิซก็หาเรื่องรั้งให้เอริคอยู่ต่อเพราะที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับเขาเมื่อรู้ว่าเอริคนั้นบริหารงานต่อจากคนเป็นพ่อแล้วและตอนนี้เขาก็มีอำนาจจนล้นมือหากเธอได้แต่งกับเขาคงเป็นคู่รักที่สื่อจับตามองเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน"ฉันจะดูแลเธอแค่วันนี้วันเดียวและพรุ่งนี้บรูคจะเป็นคนดูแลเธอ"เอริครับปากคนเป็นแม่เขาไว้แล้วว่าจะดูแลเธอและเขาก็คงจะดูแลแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น"เอ่อ...ทำไมล่ะคะหรือว่ากลัวอยู่ใกล้อลิซแล้วจะทำใจไม่ได้คะ"อลิซเดินมานั่งพิงข้างๆคนตัวโตทั้งใช้มือเรียวสอดมือเข้ามาในเสื้อเชิ้ตลูบไล้แผงอกแกร่งของชายหนุ่มด้วยสีหน้าและท่าทีที่เย้ายวน"เลิกหลงตัวเองเพราะฉันเลิกพิศวาสเธอมานานแล้วเธอมันนังแม่มดยั่วคนไปทั่วปั่นหัวให้คนอื่นรักเรียกคะแนนความฮอทอย่าหวังว่าฉันจะหลงกลเธออีก"เอริคไม่ได้สะทกสะท้านกับการยั่วยวนของอลิซเลยสักนิดเพราะเขามีหญิงที่อยู่หนึ่งเดียวในใจแล้วและรู้จักสันดานของเธอดีว่าที่ทำอยู่ก็เพื่อต้องการจะเอาชนะเขาก็เท่านั้น"แต่ก็เคยหลงกลมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ"อลิ