"ก็ค่อยยังชั่วแล้วล่ะค่ะ"
"อ่อ.."
"น้องดาวบอกน้องนิด้วยนะคะเดี๋ยวเย็นๆพี่จะเข้าไปเยี่ยม"
"ได้ค่ะพี่มน"
"เธอมีสามีดูแลอยู่แล้วนี่คุณจะไปทำอะไร"
เอริคยังไม่ยอมจบบทสนทนาง่ายๆเขายังหันมาร่วมแจมกับสองสาว
"พี่นิไม่มีสามีนะคะ/น้องนิไม่มีสามีนะคะ"
"อะไรนะ..."
จากคำตอบที่ตรงกันทั้งปาริดาและนฤมลทำเอาเอริคใจเต้นแรงอีกครั้ง
"ใช่ค่ะบอสได้ยินไม่ผิดค่ะ"
"นิชาท้องได้กี่เดือน"
เอริคโพล่งคำถามให้แน่ใจอีกครั้งว่าสิ่งที่เขาคิดวนในหัวมาสามวันเขาคิดไม่ผิด
"เห็นพี่นิบอกว่าสองเดือนกว่าๆแล้วนะคะ"
"สองเดือนกว่าอย่างนั้นเหรอ...แล้วคนที่ชื่ออลันไม่ใช่สามีนิชาเหรอ"
"อ๋อ...เข้าใจผิดแล้วค่ะพี่หมอเป็นคนที่ให้พี่นิเช่าทาวน์เฮ้าส์แล้วก็เปิดคลินิคติดกันน่ะค่ะเลยสนิทกัน"
"อ่อ...เข้าใจแล้ว"
เมื่อได้คำตอบที่พอใจเอริคก็หายจากอาการกระวนกระวายเหมือนสามวันที่ผ่านมาทันทีและค่อนข้างแน่ใจว่าเด็กในท้องนิชาคือลูกของเขาและเขาก็ต้องแก้เผ็ดเธอให้ได้ที่หลอกให้เขาวุ่นวายใจตั้งสองสามวัน
"หมออลันยังโสดใช่ไหมน้องดาว"
หลังจากที่เอริคเดินออกไปแล้วนฤมลก็หันมาสนใจเรื่องของอลันต่อ
"น่าจะโสดนะคะพี่มนสนใจเหรอคะ"
ปาริดาจ้องมองนฤมลด้วยสยตามีเลศนัย
"น้องดาวก็พูดอะไรก็ไม่รู้"
นฤมลบิดไปบิดมากับคำถามของสาวน้อยตรงหน้า
"ฮั่นแน่"
ปาริดาเอ่ยแซวนฤมลแกมหยอกดูแค่นี้ก็ไม่ต้องรอให้นฤมลตอบแล้วเพราะอาการอีกฝ่ายมันฟ้องว่าแอบปิ๊งหมออลันอยู่
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
"คุณเอสจะไปไหนครับ"
บรูครีบวิ่งเข้ามาดักหน้าเอริคเมื่อเห็นเขาพึ่งจะเดินเข้ามาในห้องทำงานแต่กลับหยิบกุญแจรถออกไปเสียอย่างนั้น
"ฉันจะไปธุระสักเดี๋ยวนายไม่ต้องตาม"
"เอ่อ...ครับ"
เอริคเดินออกจากห้องไปหน้าตาเฉยทำเอาบรูคต้องขมวดคิ้วส่ายหัวกับมีลับลมคมในของเจ้านายของเขา
"ของครบรึเปล่าดาว...คุณ...มาทำอะไร"
นิชากำลังทำความสะอาดภายในห้องครัวอย่างขะมักเขม้นได้ยอนเสียงคนเดินเข้ามาก็รีบส่งเสียงทักคิดว่าเป็นปาริดาโดยที่ยังไม่ทันได้มอง
เมื่อเห็นว่าเป็นชายหนุ่มร่างสูงคนเมื่อเช้าที่เธอแทบแทรกแผ่นดินหนีอยู่ตรงหน้าก็ตัวเกร็งชาวาบราวกับถูกตรึงเอาไว้
"เธอโกหกฉัน"
เอริคยืนประชิดนิชาที่สูงยังไม่ถึงอกของเขาทั้งเอ่ยเสียงแข็งเรื่องที่เธอนั้นโกหกเขา
"ก.. โกหก.. คุณเรื่องอะไร"
นิชาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักถอยหลังหนีคนตัวโตสองสามก้าวและหลบสายตาด้วยท่าทีเกรงกลัวเล็กน้อย
"เธอไม่มีสามีแล้วท้องกับใคร"
เอริคตรึงตัวหญิงสาวเอาไว้โดยการยกมือหนาจับไหล่เธอทั้งสองข้างเอาไว้และตั้งคำถามกับเธออีกรอบ
"จะท้องกับใครมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับคุณออกไปนะ"
นิชารวบรวมสติรีบเอ่ยเสียงแข็งให้เขานั้นดูว่าเธอไม่ได้เกรงกลัวเขาแม้แต่น้อยแต่ตัวเธอนั้นมีอาการสั่นจนเอริครู้สึกได้
"พี่นิของครบแล้วค่ะ...อ้าวคุณ"
ปาริดาเดินหิ้วของเข้ามาหลังจากที่ซื้อวัตถุดิบในการทำอาหารเสร็จแล้วเมื่อเห็นชายหนุ่มเจ้านายของนฤมลอยู่ที่นี่ก็มีสีหน้าสงสัยว่าเขามาที่นี่ด้วยธุระอะไร
"ออกไปกับฉันดีๆถ้าไม่ไปน้องเธอรู้เรื่องเราแน่"
เอริคกระซิบข้างหูนิชาเบาๆเชื่อว่าเธอยังไงก็ต้องยอมไปกับเขาโดยดี
"เรากำลังจะออกไปข้างนอกกัน"
เมื่อเห็นหญิงสาวนิ่งงันเขาจึงรีบจูงมือเธอออกไป
"เอ่อ...เดี๋ยวพี่มานะดาว"
"จะพี่นิ"
ปาริดาพยักหน้ารับพี่สาวเธอเบาๆยังสงสัยอยู่ในใจว่าทำไมท่าทีของเอริคดูแปลกๆนิชาเองก็เช่นกัน
เพนท์เฮ้าส์
"มีอะไรจะคุยก็ว่ามาฉันจะได้กลับ"
เอริคพานิชามาที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาและลากเธอมานั่งที่โซฟาพร้อมยืนเท้าเอวจ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาและสีหน้าคาดโทษ
"เวลาพูดกรุณามองหน้าฉันด้วย"
นิชายังคงนั่งก้มหน้างุดในใจเธอเต้นเป็นกลองสั่นระรัวกลัวเหลือเกินว่าเขาจะจับได้
"บอกฉันมาว่าเธอท้องกับใครเพราะคืนนั้นฉันไม่ได้ป้องกัน"
เอริคนั่งลงข้างนิชาและจับตัวเธอหันหน้าให้ตรงกันเขาถามเธอเสียงแข็งอย่างอยากรู้คำตอบที่แน่ชัด นิชาที่ถูกเค้นตอนนี้กำมือแน่นหลบสายตาชายหนุ่มด้วยท่าทีกังวล
"ตอบ"
"ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องของฉันแล้วคุณจะมายุ่งทำไมด้วยเล่า"
"ต้องยุ่งสิจนกว่าฉันจะแน่ใจว่าเด็กในท้องเธอเป็นลูกใครกันแน่"
"ล..ลูกพี่หมอ"
นิชากลืนน้ำลายแทบไม่ลงกับคำที่เธอพูดออกไปเมื่อครู่
"แล้วเธอท้องได้กี่เดือน"
เอริคยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยและถามเธอต่อ
"พึ่งเดือนกว่าๆ"
"หึ่...ผู้หญิงหน้าซื่อๆนี่ก็โกหกเก่งเหมือนกันหมดเลยหรือไงนะ"
เอริคมั่นใจเต็มร้อยและบวกกับหลักฐานที่เขาพึ่งจะได้มาจากบรูคในครานี้ว่าเขาคิดไม่ผิดหากไม่ใช่ลูกเขาจริงหญิงสาวก็ไม่จำเป็นจะต้องโกหก
"ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อฉันจะกลับแล้ว"
"ยังกลับไม่ได้จนกว่าฉันจะได้รู้ความจริง"
นิชารีบผละหนีหมายจะลุกออกไปแต่ก็ถูกเอริครวบตัวมานั่งตักของเขาไว้ได้ก่อน
"ก็บอกไปแล้วไง"
นิชาหันหน้ามามองค้อนเอริคอย่างไม่พอใจ
"เธอโกหกหมออลันโสดเธออยู่คนเดียวและพึ่งจะมีดาวมาอยู่ด้วยแถมเธอก็ไม่ได้ท้องแค่เดือนกว่าๆแต่สองเดือนกว่าแล้วด้วย...เด็กในท้องลูกฉันใช่ไหม"
เอริคกระซิบข้างหูนิชาอย่างผู้ชนะเขาจะดูซิว่าเธอจะแถไปทางไหนได้อีก
"....นี่...คุณ...อย่ามามั่วไม่ใช่อย่างที่คุณคิดสักนิด"
นิชาเอ่ยเสียงหลงทั้งโมโหทั้งกลัวในคราวเดียวกัน
"ตัวสั่นเป็นลูกนกเลยนี่..กลัวอะไรเหรอ"
เอริคยังคงแกล้งหญิงสาวจอมโกหกไม่หยุดจนกว่าเธอจะยอมรับ
"ฉันไม่ชอบอยู่ใกล้คุณคนอย่างคุณมันน่ากลัวไปทุกอย่างนั่นแหละ"
"ไม่ชอบอยู่ใกล้ฉันแต่ชอบอยู่ใกล้ไอ้หมอหน้าอ่อนนั่นสิ"
"อย่ามาลามปามถึงพี่หมอนะ"
"ปกป้องมันเหลือเกินนะ"
เขาแอบไม่ชอบใจเล็กๆที่หญิงสาวนั้นดูจะยกยอหมออลันเสียเหลือเกินพูดกับหมอนั่นคะขาแต่กับเขาดูรังเกียจไปเสียทุกอย่าง
"อันธพาลปากเสียน่ารำคาญที่สุด.."
เพี๊ยะ
นิชาไม่ใช่คนที่มือไวแต่ครั้งนี้ด้วยอารมณ์ที่แปรปรวนของเธอจึงยกมือเรียวฟาดไปที่ริมฝีปากหนาอย่างง่ายดายและอาศัยตอนที่เขาเจ็บลุกหนีออกไป
"นี่เธอ...ตบฉันแล้วจะหนีอย่างนั้นเหรอ"
แต่มีหรือคนตัวเล็กอย่างเธอจะหนีเขาได้
"ปล่อย.."
เอริคลากหญิงสาวมาคุยกันในห้องนอนของเขาและล็อคประตูอย่างแน่นหนาเพื่อที่จะให้ง่ายต้อการควบคุมเธอ
"อย่าดิ้นถ้าไม่อยากให้ลูกในท้องเป็นอันตราย"
เขายังคงกอดเธอไม่ปล่อยและนั่งลงที่เตียงนุ่มโดยมีร่างบางดีดดิ้นอยู่บนตัก นิชาจำต้องชะงักกับคำพูดของเอริคเพราะสิ่งที่เธอห่วงที่สุดตอนนี้ก็คือลูกในท้อง
"ตอนนี้ฉันจะไม่ถามเธอเรื่องลูกก็ได้"
เอริคเห็นหญิงสาวเย็นลงเขาจึงค่อยๆพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงปกติ นิชาขมวดคิ้วหันกลับมามองหน้าเอริคอย่างสงสัยว่าเขาจะมาไม้ไหนกับเธออีก
"มาทำอาหารให้ฉันในระหว่างที่ฉันอยู่ที่นี่เพราะฉันทานอะไรไม่ได้นอกจากรสมือเธอ"
"คุณเป็นอะไรกันแน่""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ฉันไม่อยากนั่งเคี้ยวแต่ไอ้บ๊วยบ้าๆนี่กับผลไม้รสเปรี้ยวเต็มทนแล้วถ้านานกว่านี้ฉันทำงานไม่ได้แน่""ถ้าฉันทำอาหารให้คุณ...คุณจะไม่เซ้าซี้กวนใจฉันใช่ไหม"นิชาถอนหายใจเฮือกใหญ่"ถ้าเธอตกลงฉันก็จะพยายาม"เอริคจำต้องยอมถอยก่อนหากเธอได้มาอยู่ใกล้เขาเดี๋ยวเขาก็มีโอกาสพูดคุยกีบเธอเรื่องลูกเอง"ได้..แต่คุณต้องให้คนไปรับอาหารที่ร้านฉันเองนะ""ไม่..เธอต้องอยู่ที่นี่""ทำไมต้องอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ""ก็ฉันหิวไม่เป็นเวลาแล้วฉันก็ต้องการอาหารปรุงสุกสดใหม่ก่อนทานเธอจะให้ฉันทานอาหารแช่แข็งงั้นเหรอ...ไม่รู้เมื่อครู่ถือว่าเธอตกลงแล้ว""ฉันเปลี่ยนใจแล้วไม่รับปาก"นิชาพยายามแกะมือเอริคออกจากการกอบกุมหน้าท้องของเธอแต่ก็ยากเย็นเสียเหลือเกินเธอไม่น่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาเลย"งั้นฉันก็จะคอยเซ้าซี้เธอไม่เลิก"ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางลอยหน้าลอยตาอย่างคนเอาแต่ใจ"คนอย่างคุณควรจะไปหาหมอรักษาอาการทางประสาทบ้างนะคะ"นิชาหันมาบุ้ยปากใส่คนที่ชอยเอาชนะคนโดยเฉพาะเอาชนะเธอ"ฉันเชคประจำประสาทฉันก็ปกติดีแถมฉลาดมากด้วย""ฉลาดแกมโกงล่ะสิไม่ว่า""ท้องอยู่อย่าฉุนเฉียวบ่อยนักนะเดี๋ยวลูกจะ
เพนท์เฮ้าส์"หมดธุระแล้วผมกลับก่อนนะครับ"บรูคช่วยนิชายกของมาไว้ที่ครัวเสร็จก็ขอตัวกลับทันที"คุณบรูคไม่ได้พักที่นี่เหรอคะ"นิชาแทบเอ่ยตามหลังชายหนุ่มไม่ทันเธอคิดว่าบรูคจะพักที่นี่เสียอีก"ที่นี่แหละครับแต่อยู่ชั้นล่างครับ""อ้าวเหรอคะ...ฉันก็คิดว่าคุณพักด้วยกันซะอีก""ขอตัวก่อนนะครับ"บรูคเห็นหน้านิชาเจื่อนลงก็อมยิ้มให้เธอเล็กน้อยและเดินจากไปปล่อยให้หญิงสาวกังวลใจอยู่คนเดียว"อยู่กับฉันสองคนแล้วกลัวเหรอ"เอริคยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องครัวมองหน้าหญิงสาวที่เป็นกังวลทั้งส่งน้ำเสียงยียวนกวนประสาทเธอที่เห็นเธอมีท่าทีไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อรู้ว่าต้องพักที่นี่กับเขาสองคนนิชาถอนหายใจเบาๆกับคนที่ชอบกวนประสาทก่อนจะหันไปสนใจกับของที่วางอยู่บนเคาเตอร์ครัว"เธอจะทำอะไรให้ฉัน"เอริคเดินเข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆหญิงสาว"ต้มยำกุ้งแซลมอนทอดเกลือกับผักทอดค่ะ...คุณได้กลิ่นสมุนไพรที่อยู่ในเครื่องต้มยำเผื่ออาการคลื่นไส้คุณจะได้ดีขึ้น""อืมก็ดีฉันก็อยากทานอาหารไทยอยู่พอดี..อุบ.."เอริคว่าจบก็ต้องยกมือมาปิดจมูกเมื่อได้กลิ่นคาวของเนื้อหมูเนื้อปลาสดที่นิชากำลังรื้อออกมา"คุณเอริค...แล้วจะมาใกล้ทำไมล่ะคะ""แหวะๆ..อึก
"หมออลันมาแล้วครับ""เชิญดูเธอก่อนเลยครับ""เธอเป็นลมเพราะอะไรครับ""จู่ๆเธอก็วูบไป"หลังจากที่นิชาสลบไปเอริคก็ให้บรูคตามหมออลันมาทันทีเขาจะให้หมอคนอื่นมาดูก็ได้แต่ที่เขาจงใจให้อลันมาที่นี่เพราะเขามีเรื่องที่ต้องคุยกับอลันให้รู้เรื่องเพราะเขาดูออกว่าอลันคิดยังไงกับนิชา"อืม...ผมอยากขอให้น้องนิหยุดพักงานก่อนได้ไหมครับส่วนคุณถ้าทานอะไรไม่ได้ผมจะให้พวกวิตามินเอาไว้""โอเคครับ...หมอครับผมมีอะไรจะคุยด้วยเชิญทางนี้หน่อยครับ""ได้ครับ"เอริคพาอลันออกมาคุยกันที่ห้องรับแขกวันนี้อลันจะได้รู้เสียทีว่าเขาเป็นอะไรกับนิชา"คือ...นิชากำลังตั้งท้องลูกของผมครับ"เอริคจ้องหน้าหมอหนุ่มด้วยแววตาที่จริงจัง"อะไรนะครับ..ท...ทำไมน้องนิไม่บอกผมล่ะครับ"อลันถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอกับเรื่องที่ได้รับรู้"ฟังไม่ผิดหรอกครับที่นิชาไม่ได้บอกคุณเพราะเรากำลังมีปัญหากันอยู่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงปรับความเข้าใจกันครับ""..ค..ครับ"อลันเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพยักหน้าตอบเพื่อเป็นการรับทราบ"ผมแค่อยากบอกให้หมอรู้เอาไว้เพราะเห็นว่านิชาสนิทกับคุณจึงไม่อยากปิดบัง""ดีแล้วล่ะครับ..ยังไงก็ง้อเธอให้สำเร็จนะครับนิชาเป็นคนน่ารักค่อ
"คุณเอสจะกลับเย็นนี้เหรอครับ""อืม..อ่อเดี๋ยวฉันจะออกไปหาซื้อพวกของบำรุงครรภ์ก่อนกลับสักเดี๋ยวนายก็ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกันนะ""ครับ...เอ่อแล้วเรื่องคุณคัพเค้กนายจะให้ปล่อยเธอเลยไหมครับ"ยังมีอีกเรื่องที่บรูคต้องการคำตอบเพราะนี่มันก็หลายวันแล้วที่เอริคสั่งให้คนจัดการสั่งสอนคัพเค้ก"อืม...บอกเธอด้วยว่าถ้าปริปากเรื่องที่ถูกจับมาขังโรงแรมพ่อเธอไม่เหลือดีแน่"เอริคสั่งเสียงแข็ง"ครับ"บรูครับคำสั่งได้ก็รีบต่อสายไปที่คนของเขาที่จัดการเรื่องคัพเค้กอยู่ทันทีห้างสรรพสินค้า"สั่งของเยอะแบบนี้เลยเหรอครับ""อืม...ฉันขอเลือกเงียบๆสักครู่""ครับ"บรูคเดินตามเอริคด้วยสีหน้าที่แอบทึ่งเล็กน้อยที่ตั้งแต่เขาทำงานกับเอริคมากนี่พึ่งจะเป็นครั้งแรกที่เอริคใส่ใจเลือกซื้อของจุกจิกด้วยตัวเองทั้งยังดูศึกษามาอย่างละเอียดแล้วด้วยว่าต้องซื้อของบำรุงคนท้องอย่างไรแบบไหนชี้นิ้วสั่งของโดยไม่ลังเลเลยสักนิดภูเก็ตวัดxx"นิทำบุญไปให้คุณพ่อแล้วนะคะคุณพ่ออยู่ที่ไหนสบายดีไหมคะนิสบายดีนะคะไม่ต้องเป็นห่วงนินะคะพ่อ"วันนี้นิชารู้สึกว่าร่างกายตัวเองสดชื่นดีแล้วจึงออกมาที่วัดเพื่อทำบุญให้คนเป็นพ่อเธอยืนมองนกที่พึ่งปล่อยไปด
"บังเอิญงั้นสิ..."เอริคเดินตามหญิงสาวเข้ามาในลิฟท์ทั้งยังกระแนะกระแหนเธอไม่เลิกนิชายืนเฉยเธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องถูกชายหนุ่มหาเรื่องเธอจึงเลือกที่จะไม่โต้ตอบเพราะคิดว่าอีกฝ่ายเหนื่อยเดี๋ยวก็คงจะหยุดเอง"บังเอิญว่าเธอไปที่บ้านแล้วบ้านที่เธอเช่าก็อยู่ติดกับคลินิคหมออลัน"จนแล้วจนเล่าขนาดเดินเข้าห้องกันมาแล้วเอริคก็ยังไม่หยุดพล่ามเพราะเขายิ่งเห็นนิชาเฉยใส่เขาเท่าไรความโมโหมันก็เพิ่มทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น"ถ้าเราเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องให้ได้บาดหมางใจกันทุกครั้งไปฉันว่าเราน่าจะแยกๆกันดีกว่านะคะ"นิชาหันมาตอบกลับเอริคด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและสีหน้าที่อ่อนใจ"ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปจากฉันง่ายๆ"เอริคจ้องหน้านิชาเขม็งหญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินตรงหมายจะเปิดประตูหนีไปในห้องตัวเอง"มานี่""เจ็บนะ"มีหรือเอริคจะรอช้าเขาลากร่างบางไปในห้องของเขาเพื่อที่จะคุยกันให้รู้เรื่อง"ต่อไปนี้เธอห้ามออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต"เอริคชี้หน้านิชาอย่างเอาเรื่อง"คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันฉันจะไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของฉัน"นิชายังคงเอ่ยเสียงเรียบเช่นเดิมนั่นหมายถึงเธอจะไม่โวยวายแต่ก็ต่อต้านคำสั่งของเขาอยู่
วันต่อมา"นั่นของอะไรมาส่งคะคุณบรูคเต็มเลย"ในช่วงสายนิชาเห็นบรูคกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ทั้งยังมีคนขนของมากองเต็มพื้นไปหมดเธอจึงต้องเดินออกจากห้องมาดูด้วยความสงสัย"ของคุณนิน่ะครับพวกชุดคลุมท้องผลิตภัณฑ์ออแกนิคแล้วก็อาหารเสริมของคนท้องน่ะครับ"บรูคยกยิ้มเล็กน้อยทั้งสั่งคนจัดแจงวางของให้เป็นที่เป็นทางให้เรียบร้อย"ฉันไม่ได้สั่งนะคะ"นิชาเลิกคิ้วและส่ายหัวเบาๆเธอไม่มีทางใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่นอน"คุณเอสเป็นคนจัดการให้น่ะครับนี่คุณเอสเลือกทุกอย่างด้วยตัวเองเลยนะครับ"บรูคพูดไปอมยิ้มไป"เหรอคะเค้ารู้เรื่องของพวกนี้ด้วยเหรอคะ"นิชาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองกับเรื่องที่ได้ยินจากปากของบรูค"นั่นสิครับผมก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าเจ้านายผมรู้เรื่องของพวกนี้ด้วย...นี่เดี๋ยวจะมีชุดเครื่องนอนสำหรับคนท้องด้วยนะครับ"บรูคเองก็ทึ่งเหมือนกันที่เจ้านายเขาทำให้นิชาได้ขนาดนี้"ยังไม่หมดอีกเหรอคะ"นิชาเห็นว่าของที่พื้นเยอะแล้วและดูท่าคนที่ขนมาก็ยังขนมาเรื่อยๆเธออยากจะรู้ว่ามันเมื่อไรจะหมด"ครับ...คุณเอสใส่ใจคุณนิอย่างที่ไม่เคยใส่ใจใครมาก่อนเลยนะครับ"บรูคแอบหยอดความดีของเจ้านายให้หญิงสาวได้ฟังเผื่อความสัมพันธ์ของ
"เธอยังไม่ตอบเลยว่าชอบหรือเปล่า""ชอบค่ะสวยดี""รอตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา""ค่ะ"นิชามองตามหลังเอริคอย่างสงสัยว่าเขาจะเดินไปทำอะไร"นี่....รับไปสิ"เอริคยื่นแก้วนมให้นิชาพรางยกมือบีบจมูกเอาไว้"นมเหรอคะ""ฉันทำอาหารไม่เป็นสั่งมาก็เหม็นนี่ฉันต้องอดทนชงนมให้เธอเลยนะ"เมื่อนิชารับแก้วนมไปเขาก็เดินออกห่างหญิงสาวเล็กน้อยอันที่จริงโต๊ะดินเนอร์นี้ควรจะมีอาหารวางเต็มโต๊ะหากเขาไม่คลื่นไส้เพราะกลิ่นมัน"ยังไงก็ขอบคุณนะคะ"นิชาแอบหัวเราะเบาๆพึ่งรู้สึกว่าชายหนุ่มมีมุมน่ารักก็วันนี้"เมื่อไรฉันจะหายอาการแบบนี้สักทีนะฉันว่าที่จอแดนบอกฉันว่าอาการฉันเหมือนคนแพ้ท้องแทนเมียก็คงจริงฉันต้องมีอาการแบบนี้จนกว่าเธอจะคลอดลูกใช่ไหม""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...แต่ที่พี่หมอเคยบอกฉันในผู้หญิงที่มีอาการแพ้ท้องประมาณสี่เดือนก็จะหายค่ะถ้าคุณแพ้ท้องแทนฉันจริงอีกประมาณสักเดือนก็น่าจะเบาลงมั้งคะ""ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น"เอริคเห็นว่านิชาดื่มนมจนหมดแล้วเขาจึงค่อยๆเข้าๆปใกล้ๆเธอและนั่งลงกับพื้นกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ"เอ่อ""ฉันขอกอดลูกหน่อย...นี่ลูกเราก็โตขึ้นเยอะเลยนะ""รู้ได้ไงคะ"นิชาบุ้ยปากเล็กน้อย"ก็หน้าท้องเธอมันกลม
เช้าวันต่อมา"มาพี่อุ้ม"เอริคชูแขนสองข้างหมายจะอุ้มคนที่กำลังลืมตาตื่น"จะพานิไปไหนคะ"นิชาขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เช้า"ดูพระอาทิตย์ขึ้นไง"เอริครวบกอดร่างบางอุ้มเธอเหมือนอุ้มเด็กน้อยนิชารวบกอดคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของเขาเบาๆเพราะยังรู้สึกเพลียอยู่พอสมควร"สวยไหม""สวยค่ะ"ไม่นานทั้งสองก็ได้มายืนบนลานโขดหินดูพระอาทิตย์ขึ้นในช่วงเช้าตรู่ลมทะเลที่พัดผ่านทำให้นิชาต้องยืนหลับตาซึมซับภาพและบรรยากาศตรงนี้ไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุดทั้งความสุขบวกกับความสวยงามกับสิ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนี้เรียกได้ว่าเธอสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้"ชอบที่นี่ไหม"เอริคเดินมารวบกอดที่หลังภรรยาของเขาเบาๆ"ชอบค่ะ"นิชาหันหันหน้ามองคนตัวโตด้วยรอยยิ้ม"ไว้ถ้าว่างจะพามาบ่อยๆนะ""ค่ะ"เอริคชอบเหลือเกินรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอเพราะมันทำให้เขายิ้มตามเธอได้โดยง่ายและรู้สึกสุขใจไปกับเธอด้วย08.00หลังจากที่นิชาและเอริคชมพระอาทิตย์ยามเช้ากันเสร็จนิชาก็มาเตรียมอาหารเช้าเอาไว้และมาอาบน้ำให้เอริค"แค่อาบน้ำก็ยังต้องใช้นิเดี๋ยวนี้ขี้เกียจใหญ่แล้วนะคะ"นิชาไม่เข้าใจว่าคนในอ่างอาบน้ำทำไมถึงชอบใช