ตอนที่10

โรงพยาบาล

"อืม.."

"อย่าพึ่งลุกครับนอนก่อนครับ"

หมอหนุ่มต้องปรามหญิงสาวที่พึ่งฟื้นขึ้นมาแล้วพยายามลุกขึ้นจากเตียง

"ค่ะ.."

"อาการเพลียของคุณนิชาไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงครับเพียงแค่เป็นอาการของคุณแม่ที่ตั้งครรภ์ในระยะแรกๆครับเดี๋ยวหมอจะให้ยาบำรุงไปให้นะครับ.."

นิชาถึงกับนิ่งอึ้งตัวชาวาบไม่คิดว่าเรื่องที่หมอหนุ่มพูดจะเป็นความจริงเพราะนั่นมันก็หมายความว่าเธอท้องกับเอริคเพราะคืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันและเธอก็มัวแต่เสียใจจนไม่ได้หาวิธีคุมกำเนิดฉุกเฉิน

"ยินดีกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะครับ"

หมอหนุ่มส่งยิ้มให้กับเอริคและนิชาที่นั่งนิ่งด้วยกันทั้งครู่และรีบออกไปสั่งยาให้เภสัชจัดยาให้

"เธอท้อง...กับใคร?"

เอริคมองนิชาด้วยความสงสัยเพราะเขาก็ตะหงิดอยู่ในใจว่าเด็กในท้องเธออาจจะเป็นลูกของเขาก็ได้

"ท...ท้อง..กับสามีฉันน่ะสิ"

นิชาตอบอย่างอึกๆอักๆทั้งยังไม่มองหน้าเอริคเพราะกลัวเหลือเกินว่าเขาจะรู้หากเขาไม่ต้องการเด็กจะทำยังไงและหากเขาต้องการก็เท่ากับเขาจะต้องพรากลูกไปจากเธอเรื่องนี้เธอจะให้เขารู้ไม่ได้

"สามี"

เอริคขมวดคิ้วเป็นปมไม่ยักรู้ว่าเธอมีสามีแล้วในขณะที่เธอพึ่งผ่านครั้งแรกจากเขาเพียงสามเดือน

"น้องนิ"

อลันพุ่งเข้าห้องมาหานิชาหน้าตาตื่นด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่ได้รับสายจากปาริดา

"พี่หมอ"

นิชาส่งยิ้มอ่อนให้อลันเมื่อเห็นว่าเขามาหาเธอ

เอริคไม่ชอบใจที่สองคนนั้นพูดคุยกันสนิทสนมจนน่าหมั่นไส้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ทำได้แต่นิ่งเงียบมองสองคนนั้นพูดคุยกันและทำเหมือนเขาเป็นธาตุอากาศที่อยู่ในห้องนี้

"พี่รับสายจากดาวพี่ก็รีบมาหานิเลย"

"ดาวไมน่าโทรหาพี่หมอเลยค่ะรบกวนเปล่าๆ"

"ไม่เป็นไรเลยแล้วนี่หมอให้กลับได้หรือยัง"

"รอรับยาก็กลับได้แล้วค่ะ"

"อ่อ..โอเคแล้วนี่"

อลันมองไปยังชายหนุ่มต่างชาติที่นั่งเฝ้านิชาก่อนหน้าที่เขาจะเข้ามา

"เอ่อ..นิไปหาพี่มนน่ะค่ะพอดีเป็นลมที่นั่นเจ้านายพี่มนเลยมาส่งโรงพยาบาล"

"ผมหมออลันยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"ผมเอริค..ยังไงต้องขอตัวก่อน"

"ขอบคุณนะครับที่ช่วยเธอ"

"ไม่เป็นไร"

เอริคจับมือทักทายหมอหนุ่มทั้งรีบขอตัวออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นสองคนนั้นคุยกันอย่างกระหนุงกระหนิงไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอลันน่าจะเป็นสามีของนิชาตามที่เธอบอก เอริคเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยสีหน้าห่อเหี่ยวรู้สึกหน่วงใจแปลกๆพิกลที่เห็นว่านิชาคุยกับหมออลันดีกว่าเขาเป็นร้อยเท่าจนเขาอดจะคิดอิจฉาไม่ได้

"แล้วหมอที่นี่ว่าน้องนิเป็นอะไรเหรอครับ"

หลังจากเอริคออกจากฟ้องไปแล้วอลันก็หันมาถามนิชาด้วยสีหน้าสงสัยว่าหมอที่นี่วินิจฉัยว่าเธอเป็นอะไร

"นิ...ท้องค่ะ"

นิชาตอบอลันด้วยน้ำเสียงอึกอักและไม่ค่อยกล้าสบตาอีกฝ่ายเท่าไร

"ท...ท้องกับ..ใคร..ครับ!"

อลันถึงกับใจหวิวกระตุกตกไปอยู่ตาตุ่มเหมือนอกหักกะทันหันจนทำตัวไม่ถูกเมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่แอบชอบตั้งครรภ์เพราะนั่นเท่ากับว่าเธอมีสามีแล้วและเขาก็น่าจะจีบเธอไม่ได้แล้ว

"นิขอไม่พูดถึงเค้าก็แล้วกันค่ะ"

นิชาหันหน้าหนีอลันเล็กน้อย

"โอเค...พี่เข้าใจแล้ว"

อลันแอบใจชื้นกับคำตอบของนิชาเพราะเมื่อเธอตอบเขาแบบนี้ก็เท่ากับว่าเธอกับพ่อของลูกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันดังนั้นเขาก็ยังคงมีโอกาสในการสานสัมพันธ์กับหญิงสาว

ชั่วโมงต่อมา

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณเอส"

บรูคเห็นเอริคนั่งคิดอะไรพักใหญ่ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาลแล้วไม่รู้ว่าคนเป็นนายเครียดเรื่องอะไรเขาจึงต้องถามขึ้น

"ไม่...ฉันอยากพักสักเดี๋ยว"

เอริคปัดมือให้บรูคอย่าพึ่งมายุ่งกับเขาเพราะตอนนี้เขากำลังทำจิตใจให้สงบนิ่งอยู่

"ครับ"

บรูคไม่ค่อยเห็นอาการแบบนี้ของนายเขาสักเท่าไรอยากรู้นักว่าอะไรที่ทำให้เจ้านายเขาดูคิดมากขนาดนี้

ทาวน์เฮ้าส์

"ขอบคุณพี่หมอมากนะคะ"

"น้องนิครับ"

อลันมาส่งนิชาที่ทาวน์เฮ้าส์และตัดสินมจที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาเสียตอนนี้เพราะกลัวว่ามันจะสายไป

"คะ"

"พี่ขอพูดตรงๆเลยนะครับ"

"ค่ะ"

นิชาพยักหน้าเบาๆ

"ถ้าน้องนิไม่รังเกียจพี่ขอรับผิดชอบน้องนิกับลูกได้ไหมครับพี่ยอมรับว่าพี่ชอบน้องนิตั้งแต่แรกพบยิ่งรู้จักพี่ก็ยิ่งชอบพี่ไม่รังเกียจน้องนิแม้แต่น้อย"

อลันพูดได้อย่างเต็มปากเพราะเขารู้สึกแบบที่พูดออกมาจริงๆ

"พ..พี่หมอ"

นิชาอ้าปากค้างทึ่งกับคำที่พึ่งได้ยินเธอไม่คิดว่าอลันจะดีกับเธอขนาดนี้แต่ในใจจริงแล้วเธอไม่ได้คิดกับเขาแบบที่เขาคิดกับเธอเลยสักนิด

อลันมองหน้านิชาด้วยสายตาที่ประหม่าเล็กน้อยรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ

"คือ..นิไม่ได้รังเกียจพี่หมอนะคะแต่นิไม่อยากให้พี่หมอต้องมาจมอยู่กับนิอีกอย่างนิก็คิดกับพี่หมอแค่...พี่ชายเท่านั้นนิขอโทษนะคะ"

นิชาไม่ได้อยากทำร้ายจิตใจอลันแม้แต่นิดเดียวแต่หากไม่ปฏิเสธเสียตอนนี้ก็อาจจะทำให้อลันถลำลึกไปกันใหญ่

"เอ่อ...พี่เข้าใจแล้ว"

อลันเงียบไปครู่หนึ่งและค่อยๆเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆเขาเข้าใจทุกคำพูดของนิชาทุกคำและเคารพในการตัดสินใจของเธอด้วย

"นิขอโทษจริงๆนะคะ"

นิชาเอ่ยขอโทษอลันอีกครั้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าเสียไป

"ไม่เป็นไรเลย...เอาเป็นว่าไม่ว่านิจะคิดกับพี่ยังไงพี่ก็จะคอยอยู่ข้างนิเสมอนะครับ"

อลันยกมือลูบหัวนิชาเบาๆ

"ขอบคุณนะคะพี่หมอที่เข้าใจนิ"

นิชายิ้มออกที่อลันยังยิ้มให้เธอได้ดีเหมือนกันที่ต่างฝ่ายต่างก็เข้าใจในความคิดของกันและกันต่อไปก็จะได้วางตัวได้ถูก

สามวันต่อมา

ในระยะเวลาสามวันที่ผ่านมาเอริคเอาแต่ทำงานไม่พูดถึงเรื่องให้นิชามาทำอาหารให้อีกแต่ในหัวของเขาก็ยังวนเวียนนึกถึงเรื่องนิชากับอลันอยู่ร่ำไปพยายามขจัดเท่าไรก็ขจัดได้ยากเสียเหลือเกิน

"ดีนะเนี่ยที่บอสพี่ยกเลิกคำสั่งนั่นไม่อย่างนั้นะพี่คงอดทานฝีมือน้องนิแน่เลย...แล้วอาการน้องนิเป็นยังไงบ้างล่ะน้องดาว"

นฤมลลงมารับอาหารจากปาริดาเช่านเคยที่มารับทุกๆวันทั้งถามถึงอาการของนิชาจากปาริดาว่าเป็นอย่างไรบ้างเพราะได้รู้ข่าวว่าท้องอ่อนๆ

"ได้ยาบำรุงตอนนี้ก็สดชื่นขึ้นแล้วล่ะค่ะพอทำอาหารได้แล้ว"

ปาริดายอมรับว่าคราแรกตกใจเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้ก้าวก่ายอะไรนิชาเรื่องพ่อของเด็กเพียงแค่รู้ว่าจะมีหลานตัวเล็กในบ้านก็ตั้งหน้าตั้งตารออย่างเดียว

"ดีแล้วล่ะ"

"คุณมน"

เอริคเดินเข้าบริษัทในช่วงเช้าเห็นว่านฤมลกำลังรับอาหารจึงเข้ามาทักทายเสียหน่อยเพราะเผื่อเขาจะได้ข่าวอะไรของนิชาบ้าง

"สวัสดีค่ะบอสนี่น้องดาวค่ะน้องสาวน้องนิ"

"สวัสดีค่ะ"

ปาริดายกมือไหว้อีกฝ่ายทั้งส่งยิ้มอย่างเป็นมิตร

"พี่สาวหายดีแล้วเหรอถึงได้ทำอาหารได้"

เอริคแสร้งถามตามมารยาทแต่ใจจริงอยากจะรู้เรื่องนิชาอีกหลายๆเรื่องใจจะขาดแต่ก็ถามอะไรมากไม่ได้