"คุณเอสจะกลับเย็นนี้เหรอครับ"
"อืม..อ่อเดี๋ยวฉันจะออกไปหาซื้อพวกของบำรุงครรภ์ก่อนกลับสักเดี๋ยวนายก็ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยแล้วกันนะ"
"ครับ...เอ่อแล้วเรื่องคุณคัพเค้กนายจะให้ปล่อยเธอเลยไหมครับ"
ยังมีอีกเรื่องที่บรูคต้องการคำตอบเพราะนี่มันก็หลายวันแล้วที่เอริคสั่งให้คนจัดการสั่งสอนคัพเค้ก
"อืม...บอกเธอด้วยว่าถ้าปริปากเรื่องที่ถูกจับมาขังโรงแรมพ่อเธอไม่เหลือดีแน่"
เอริคสั่งเสียงแข็ง
"ครับ"
บรูครับคำสั่งได้ก็รีบต่อสายไปที่คนของเขาที่จัดการเรื่องคัพเค้กอยู่ทันที
ห้างสรรพสินค้า
"สั่งของเยอะแบบนี้เลยเหรอครับ"
"อืม...ฉันขอเลือกเงียบๆสักครู่"
"ครับ"
บรูคเดินตามเอริคด้วยสีหน้าที่แอบทึ่งเล็กน้อยที่ตั้งแต่เขาทำงานกับเอริคมากนี่พึ่งจะเป็นครั้งแรกที่เอริคใส่ใจเลือกซื้อของจุกจิกด้วยตัวเองทั้งยังดูศึกษามาอย่างละเอียดแล้วด้วยว่าต้องซื้อของบำรุงคนท้องอย่างไรแบบไหนชี้นิ้วสั่งของโดยไม่ลังเลเลยสักนิด
ภูเก็ต
วัดxx
"นิทำบุญไปให้คุณพ่อแล้วนะคะคุณพ่ออยู่ที่ไหนสบายดีไหมคะนิสบายดีนะคะไม่ต้องเป็นห่วงนินะคะพ่อ"
วันนี้นิชารู้สึกว่าร่างกายตัวเองสดชื่นดีแล้วจึงออกมาที่วัดเพื่อทำบุญให้คนเป็นพ่อเธอยืนมองนกที่พึ่งปล่อยไปด้วยแววตาแอบเศร้าลงเล็กน้อยเพราะคิดถึงคนเป็นพ่อสุดหัวใจ
ทาวน์เฮ้าส์
"พี่นิ"
"ทำอะไรอยู่ดาว"
นิชาแวะมาหาปาริดาในช่วงเย็นเพราะอยากกลับมาดูน้องสาวของเธอว่าเป็นอยู่อย่างไรบ้างในวันที่เธอต้องไปทำงานที่อื่นชั่วคราว
"ดาวทำงานบ้านเสร็จก็มาอ่านหนังสือต่อค่ะ"
ปาริดารีบพานิชามานั่งที่โซฟาเธอพึ่งจะเก็บเสื้อผ้ากวาดบ้านในช่วงเย็นเสร็จก็มานั่งอ่านหนังสือต่อไม่นานนิชาก็เดินเข้ามา
"นี่เงินเก็บติดตัวไว้นะ"
นิชารีบหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วยื่นเงินให้ปาริดาห้าพันเป็นค่ากินในช่วงนี้
"ไม่เอาจะพี่นิอันเก่าดาวยังใช้ไม่หมดเลย"
"เก็บไว้เถอะวันหน้ายังไงก็ต้องได้ใช้"
"ก็ได้จะ...พี่นิทานอะไรมาหรือยังจ้ะเดี๋ยวดาวทำกับข้าวให้"
ปาริดาจำต้องยอมรับเงินจากนิชาเอาไว้เพราะถ้าไม่รับก็คงถูกคะยั้นคะยอหรือไม่ก็แอบวางไว้ให้เธอเป็นแน่เหมือนครั้งก่อนที่เคยทำ
"พี่กำลังหิวพอดีเลย"
หลังจากที่คุยกันเสร็จปาริดาก็ลงมือทำอาหารเย็นให้นิชาด้วยตัวเองเพราะวันนี้ถือเป็นโอกาสดีที่นิชาได้ทานข้าวพร้อมเธอหลังจากไปทำงานกับเอริคหลายวัน
ชั่วโมงต่อมา
"น้องดาว"
"อ้าวพี่หมอมาพอดีเลยค่ะพี่นิก็อยู่ด้วยมาทานข้าวเย็นด้วยกันสิคะวันนี้ดาวทำสุดฝีมือเลยนะคะ"
หมออลันเข้ามาหาปาริดาทุกวันก่อนจะกลับบ้านวันนี้ปาริดาเห็นว่านิชาอยู่ด้วยจึงชวนทานอาหารเย็นพร้อมกัน
"ได้เลยครับ"
"นั่งเลยค่ะ"
นิชายิ้มอ่อนให้อลันเธอเป็นคนขอร้องให้อลันคอยดูแลปาริดาแทนเธอในช่วงที่ว่างรู้สึกขอบคุณเขาอย่างมากที่ทำตามที่รับปากไว้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
"น้องนิมาที่นี่ได้คุณเอริคอนุญาตเหรอครับ"
"เค้าไปดูงานที่กรุงเทพค่ะหน้าที่นิตอนนี้ก็แค่ดูแลความเรียบร้อยที่เพนท์เฮ้าส์นิดหน่อยเท่านั้นแหละค่ะพี่หมอ"
"อาการเพลียเป็นยังไงบ้างครับ"
"ปกติแล้วล่ะค่ะ"
"ทานเยอะๆนะครับ"
"ใช่จะหลานดาวจะได้ตัวใหญ่ๆ"
"จะ"
ดูท่าวันนี้การทานอาหารเย็นของปาริดาดูจะคึกคักมากเป็นพิเศษเพราะนอกจากนิชาแล้วก็มีอลันที่วันนี้เธอมีโอกาสชวนเขาได้นั่งทานข้าวด้วยกันสักทีก่อนหน้านี้ที่เธออยู่คนเดียวกลัวว่าจะน่าเกลียดหากชวนเขานั่งทานกันแค่สองคน
20.00 น.
หลังจากที่นั่งทานอาหารกันเสร็จทั้งสามก็นั่งคุยสัพเพเหระกันเรื่อยเปื่อยจนได้เวลาที่นิชาจะต้องกลับเพราะเดี๋ยวจะดึกเกินไปอลันเลยอาสาจะขับรถไปส่งเพราะบ้านของเขาก็ต้องผ่านที่อยู่ของนิชาอยู่แล้ว
"ถ้าว่างพี่จะมาใหม่นะดาว"
"จะพี่นิ"
"ปิดบ้านล็อคประตูให้แน่นหนาด้วยนะอย่าอ่านหนังสือดึกนักล่ะเดี๋ยวสมองล้า"
"เข้าใจแล้วจ้าาาา"
"พี่ไปก่อนนะ"
นิชาขึ้นไปนั่งบนรถเบนซ์คันหรูได้ก็โบกไม้โบกมือลาปาริดาด้วยรอยยิ้ม
"นิจะบอกเรื่องคุณเอริคกับดาวเมื่อไร"
ในระหว่างทางที่อลันขับรถอยู่เขาก็หันมาถามนิชาด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวนิหาโอกาสเหมาะๆคุยกับดาวเองค่ะ"
นิชายิ้มอ่อนเธอขอเวลาอีกสักนิดไม่อยากพูดอะไรตอนนี้
"แล้วตอนนี้อยู่ที่นั่นสบายดีไหม"
"ก็สบายดีค่ะ"
"ดีแล้วล่ะ"
อลันไม่ได้อยากก้าวก่ายว่าเรื่องของทั้งสองไปถึงไหนกันเขาแค่ได้ฟังว่านิชานั้นสบายดีเขาก็ดีใจ
เพนท์เฮ้าส์
"ไปไหนของเธอกันนะ"
เอริคยืนเท้าเอวใบหน้าเครียดเกร็งอย่างเห็นได้ชัดเพราะเมื่อกลับมาถึงหมายจะเจอหน้าคนที่อยากเจอแต่กลับพบแต่ความว่างเสียอย่างนั้น
"คุณเอสไม่ได้บอกคุณนิว่าจะกลับมาเหรอครับ"
"ไม่.."
"อ้าว..งั้นเดี๋ยวผมโทรตามเธอให้ครับ"
บรูคคิดว่าเจ้านายเขาจะบอกเธอก่อนกลับเสียอีกเขาจึงไม่ได้โทรแจ้งนิชาไว้ก่อนตอนนี้จึงทำได้แต่รีบเร่งโทรหานิชาเท่านั้นก่อนที่ระเบิดจะลงเขาไปด้วย
ตื๊ดดดดด....
"มือถือนิชานี่"
เอริคหยิบมือถือจากโซฟาขึ้นมาพร้อมทั้งขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิมเริ่มไม่ค่อยพอใจแล้วที่หญิงสาวไม่พกมือถือติดตัว
"เอ่อเธอน่าจะกลับไปที่ทาวน์เฮ้าส์หรือเปล่าครับ"
"งั้นออกไปที่นั่นกัน"
หลังจากตัดสินใจจะไปที่ทาวน์เฮ้าส์ที่นิชาเช่าอยู่ทั้งสองก็รีบไปที่ลานจอดรถและขับออกไปทันที
"นั่นคุณนินี่ครับ"
ยังไม่ทันได้พ้นหน้าตึกของเพนท์เฮ้าส์บรูคก็หยุดรถกะทันหันเพราะเห็นนิชาพึ่งลงมาจากรถพร้อมหมออลัน
"อืม.."
ภาพตรงหน้าทำให้เอริคกัดฟันกรอดรีบเปิดประตูลงจากรถและเดินดุ่มๆมายืนต่อหน้าอลันและนิชา
"คุณเอริคสวัสดีครับ"
อลันเห็นเอริคก็พยายามทักทายอีกฝ่ายให้เป็นปกติที่สุดเขารู้อยู่แก่ใจว่าเอริคคงไม่น่าจะพอใจนักที่เห็นว่าเขาไปไหนมาไหนกับนิชาจนกลับดึก
"ไปไหนกันมา"
เอริคถามนิชาเสียงแข็งและจ้องเธอเขม็ง
"คุณนิเธอไปที่ทาวน์เฮ้าส์ผมเห็นว่ามันดึกเลยอาสามาส่งครับ"
อลันเห็นนิชานิ่งไปเขาจึงตอบขึ้นแทน
"ขอบคุณนะครับที่ช่วยดูแลภรรยาผม"
เอริครีบโอบไหล่รางบางดึงมาแนบลำตัวและหันมายกยิ้มให้อลันเล็กน้อย
"ครับงั้นผมขอตัวก่อนนะครับ...พี่กลับแล้วนะนิ"
"ขอบคุณนะคะพี่หมอ"
นิชาก้มหัวเล็กน้อยเอ่ยขอบคุณอลันก่อนเขาจะขึ้นรถและขับออกไป
นิชาเห็นหมออลันไปแล้วเธอก็รีบหมุนตัวผละออกจากเอริคและรีบเดินหนีทันทีเธอคิดว่าเขาจะยังไม่กลับมาเสียอีกแล้วยังรู้อีกว่าคงถูกหาเรื่องกับการที่กลับมาพร้อมกับอลันแน่นอน
"ผัวไม่อยู่ริอาจไปกับผู้ชายมือถือก็ไม่พกติดตัวกลัวใครจะโทรกวนใจงั้นเหรอ"
เอริคเดินตามคนตัวเล็กไปติดๆ
"ฉันแค่ลืมมือถือค่ะแล้วก็ไม่ได้ตั้งใจไปเจอพี่หมอด้วยฉันแค่ไปหาดาวที่บ้านเท่านั้น"
นิชาอธิบายเรื่องจริงให้เอริคได้ฟังเขาจะเข้าใจหรือไม่ก็แล้วแต่เพราะเธอได้ถือว่าเธอได้พูดแล้ว
"บังเอิญงั้นสิ..."เอริคเดินตามหญิงสาวเข้ามาในลิฟท์ทั้งยังกระแนะกระแหนเธอไม่เลิกนิชายืนเฉยเธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องถูกชายหนุ่มหาเรื่องเธอจึงเลือกที่จะไม่โต้ตอบเพราะคิดว่าอีกฝ่ายเหนื่อยเดี๋ยวก็คงจะหยุดเอง"บังเอิญว่าเธอไปที่บ้านแล้วบ้านที่เธอเช่าก็อยู่ติดกับคลินิคหมออลัน"จนแล้วจนเล่าขนาดเดินเข้าห้องกันมาแล้วเอริคก็ยังไม่หยุดพล่ามเพราะเขายิ่งเห็นนิชาเฉยใส่เขาเท่าไรความโมโหมันก็เพิ่มทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น"ถ้าเราเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องให้ได้บาดหมางใจกันทุกครั้งไปฉันว่าเราน่าจะแยกๆกันดีกว่านะคะ"นิชาหันมาตอบกลับเอริคด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและสีหน้าที่อ่อนใจ"ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปจากฉันง่ายๆ"เอริคจ้องหน้านิชาเขม็งหญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินตรงหมายจะเปิดประตูหนีไปในห้องตัวเอง"มานี่""เจ็บนะ"มีหรือเอริคจะรอช้าเขาลากร่างบางไปในห้องของเขาเพื่อที่จะคุยกันให้รู้เรื่อง"ต่อไปนี้เธอห้ามออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต"เอริคชี้หน้านิชาอย่างเอาเรื่อง"คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันฉันจะไปไหนมาไหนมันก็เรื่องของฉัน"นิชายังคงเอ่ยเสียงเรียบเช่นเดิมนั่นหมายถึงเธอจะไม่โวยวายแต่ก็ต่อต้านคำสั่งของเขาอยู่
วันต่อมา"นั่นของอะไรมาส่งคะคุณบรูคเต็มเลย"ในช่วงสายนิชาเห็นบรูคกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์ทั้งยังมีคนขนของมากองเต็มพื้นไปหมดเธอจึงต้องเดินออกจากห้องมาดูด้วยความสงสัย"ของคุณนิน่ะครับพวกชุดคลุมท้องผลิตภัณฑ์ออแกนิคแล้วก็อาหารเสริมของคนท้องน่ะครับ"บรูคยกยิ้มเล็กน้อยทั้งสั่งคนจัดแจงวางของให้เป็นที่เป็นทางให้เรียบร้อย"ฉันไม่ได้สั่งนะคะ"นิชาเลิกคิ้วและส่ายหัวเบาๆเธอไม่มีทางใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่นอน"คุณเอสเป็นคนจัดการให้น่ะครับนี่คุณเอสเลือกทุกอย่างด้วยตัวเองเลยนะครับ"บรูคพูดไปอมยิ้มไป"เหรอคะเค้ารู้เรื่องของพวกนี้ด้วยเหรอคะ"นิชาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองกับเรื่องที่ได้ยินจากปากของบรูค"นั่นสิครับผมก็พึ่งรู้เหมือนกันว่าเจ้านายผมรู้เรื่องของพวกนี้ด้วย...นี่เดี๋ยวจะมีชุดเครื่องนอนสำหรับคนท้องด้วยนะครับ"บรูคเองก็ทึ่งเหมือนกันที่เจ้านายเขาทำให้นิชาได้ขนาดนี้"ยังไม่หมดอีกเหรอคะ"นิชาเห็นว่าของที่พื้นเยอะแล้วและดูท่าคนที่ขนมาก็ยังขนมาเรื่อยๆเธออยากจะรู้ว่ามันเมื่อไรจะหมด"ครับ...คุณเอสใส่ใจคุณนิอย่างที่ไม่เคยใส่ใจใครมาก่อนเลยนะครับ"บรูคแอบหยอดความดีของเจ้านายให้หญิงสาวได้ฟังเผื่อความสัมพันธ์ของ
"เธอยังไม่ตอบเลยว่าชอบหรือเปล่า""ชอบค่ะสวยดี""รอตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา""ค่ะ"นิชามองตามหลังเอริคอย่างสงสัยว่าเขาจะเดินไปทำอะไร"นี่....รับไปสิ"เอริคยื่นแก้วนมให้นิชาพรางยกมือบีบจมูกเอาไว้"นมเหรอคะ""ฉันทำอาหารไม่เป็นสั่งมาก็เหม็นนี่ฉันต้องอดทนชงนมให้เธอเลยนะ"เมื่อนิชารับแก้วนมไปเขาก็เดินออกห่างหญิงสาวเล็กน้อยอันที่จริงโต๊ะดินเนอร์นี้ควรจะมีอาหารวางเต็มโต๊ะหากเขาไม่คลื่นไส้เพราะกลิ่นมัน"ยังไงก็ขอบคุณนะคะ"นิชาแอบหัวเราะเบาๆพึ่งรู้สึกว่าชายหนุ่มมีมุมน่ารักก็วันนี้"เมื่อไรฉันจะหายอาการแบบนี้สักทีนะฉันว่าที่จอแดนบอกฉันว่าอาการฉันเหมือนคนแพ้ท้องแทนเมียก็คงจริงฉันต้องมีอาการแบบนี้จนกว่าเธอจะคลอดลูกใช่ไหม""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...แต่ที่พี่หมอเคยบอกฉันในผู้หญิงที่มีอาการแพ้ท้องประมาณสี่เดือนก็จะหายค่ะถ้าคุณแพ้ท้องแทนฉันจริงอีกประมาณสักเดือนก็น่าจะเบาลงมั้งคะ""ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น"เอริคเห็นว่านิชาดื่มนมจนหมดแล้วเขาจึงค่อยๆเข้าๆปใกล้ๆเธอและนั่งลงกับพื้นกอดเอวหญิงสาวไว้หลวมๆ"เอ่อ""ฉันขอกอดลูกหน่อย...นี่ลูกเราก็โตขึ้นเยอะเลยนะ""รู้ได้ไงคะ"นิชาบุ้ยปากเล็กน้อย"ก็หน้าท้องเธอมันกลม
เช้าวันต่อมา"มาพี่อุ้ม"เอริคชูแขนสองข้างหมายจะอุ้มคนที่กำลังลืมตาตื่น"จะพานิไปไหนคะ"นิชาขยี้หูขยี้ตาเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เช้า"ดูพระอาทิตย์ขึ้นไง"เอริครวบกอดร่างบางอุ้มเธอเหมือนอุ้มเด็กน้อยนิชารวบกอดคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนบ่าแกร่งของเขาเบาๆเพราะยังรู้สึกเพลียอยู่พอสมควร"สวยไหม""สวยค่ะ"ไม่นานทั้งสองก็ได้มายืนบนลานโขดหินดูพระอาทิตย์ขึ้นในช่วงเช้าตรู่ลมทะเลที่พัดผ่านทำให้นิชาต้องยืนหลับตาซึมซับภาพและบรรยากาศตรงนี้ไว้ในความทรงจำให้ลึกที่สุดทั้งความสุขบวกกับความสวยงามกับสิ่งที่เธอยืนอยู่ตรงนี้เรียกได้ว่าเธอสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาเลยก็ว่าได้"ชอบที่นี่ไหม"เอริคเดินมารวบกอดที่หลังภรรยาของเขาเบาๆ"ชอบค่ะ"นิชาหันหันหน้ามองคนตัวโตด้วยรอยยิ้ม"ไว้ถ้าว่างจะพามาบ่อยๆนะ""ค่ะ"เอริคชอบเหลือเกินรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอเพราะมันทำให้เขายิ้มตามเธอได้โดยง่ายและรู้สึกสุขใจไปกับเธอด้วย08.00หลังจากที่นิชาและเอริคชมพระอาทิตย์ยามเช้ากันเสร็จนิชาก็มาเตรียมอาหารเช้าเอาไว้และมาอาบน้ำให้เอริค"แค่อาบน้ำก็ยังต้องใช้นิเดี๋ยวนี้ขี้เกียจใหญ่แล้วนะคะ"นิชาไม่เข้าใจว่าคนในอ่างอาบน้ำทำไมถึงชอบใช
ครึ่งชั่วโมงต่อมา"อลิซสั่งอาหารที่โรงแรมล่วงหน้าไว้เอสอยู่ทานเป็นเพื่อนอลิซหน่อยนะคะ"เมื่อถึงโรงแรมอลิซก็หาเรื่องรั้งให้เอริคอยู่ต่อเพราะที่เธอมาที่นี่ก็เพราะอยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับเขาเมื่อรู้ว่าเอริคนั้นบริหารงานต่อจากคนเป็นพ่อแล้วและตอนนี้เขาก็มีอำนาจจนล้นมือหากเธอได้แต่งกับเขาคงเป็นคู่รักที่สื่อจับตามองเป็นอันดับหนึ่งแน่นอน"ฉันจะดูแลเธอแค่วันนี้วันเดียวและพรุ่งนี้บรูคจะเป็นคนดูแลเธอ"เอริครับปากคนเป็นแม่เขาไว้แล้วว่าจะดูแลเธอและเขาก็คงจะดูแลแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น"เอ่อ...ทำไมล่ะคะหรือว่ากลัวอยู่ใกล้อลิซแล้วจะทำใจไม่ได้คะ"อลิซเดินมานั่งพิงข้างๆคนตัวโตทั้งใช้มือเรียวสอดมือเข้ามาในเสื้อเชิ้ตลูบไล้แผงอกแกร่งของชายหนุ่มด้วยสีหน้าและท่าทีที่เย้ายวน"เลิกหลงตัวเองเพราะฉันเลิกพิศวาสเธอมานานแล้วเธอมันนังแม่มดยั่วคนไปทั่วปั่นหัวให้คนอื่นรักเรียกคะแนนความฮอทอย่าหวังว่าฉันจะหลงกลเธออีก"เอริคไม่ได้สะทกสะท้านกับการยั่วยวนของอลิซเลยสักนิดเพราะเขามีหญิงที่อยู่หนึ่งเดียวในใจแล้วและรู้จักสันดานของเธอดีว่าที่ทำอยู่ก็เพื่อต้องการจะเอาชนะเขาก็เท่านั้น"แต่ก็เคยหลงกลมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ"อลิ
"นี่คนรักคุณที่บอกใช่ไหมคะ"อลิซจ้องหน้าพร้อมยิ้มอ่อนให้นิชาแต่ตัวเธอก็ยังอิงแอบแนบชิดเอริคอยู่จนน่าเกลียด"ใช่เธอชื่อนิชาเป็นภรรยาผมตอนนี้เธอท้องได้สี่เดือนกว่าแล้ว"เอริคถือโอกาสแนะนำนิชาให้อลิซได้รู้จักเธอจะได้เลิกยุ่งกับเขาเสียที"งั้นเหรอคะ..นี่คุณแม่คุณรู้ข่าวดีนี่หรือยังคะเนี่ย"อลิซจงใจจะหักหน้านิชาเพราะไม่ชอบใจที่เอริคเลือกผู้หญิงหน้าอ่อนจืดชืดแทนที่จะเลือกเธอ"เรื่องของผม"เอริคเอ่ยเสียงแข็งดูท่าบรรยากาศดีๆจะถูกทำลายไปเสียแล้ว"คุณนิชาคะฉันอลิซนะคะเป็นลูกสาวเพื่อนคุณแม่เอสน่ะค่ะแล้วก็..."อลิซจ้องหน้านิชาด้วยสายตาจิดกัดจนนิชาดูออกและหลบสายตาเธอเล็กน้อย"คุณมาทำอะไรที่นี่"เอริครู้ว่าอลิซจะพูดอะไรกับนิชาเขาจึงต้องเอ่ยตัดหน้าเธอด้วยอาการไม่พอใจออกไปก่อน"อลิซก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะเอสไม่พาอลิซเที่ยวอลิซจะไปไหนได้ล่ะคะแบบนี้ต้องฟ้องแม่คุณแล้วมั้งคะว่าคุณไม่ดูแลอลิซตามที่สัญญากับแม่คุณเอาไว้"อลิซเอ่ยเสียงเล็กเสียงน้อยเล่นหูเล่นตากับเอริคอย่างคนที่เคยคุ้นเคย"นิขอไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"นิชาเห็นจะนั่งอยู่ตรงนี้ลำบากเพราะเธอเริ่มอึดอัดจึงขอตัวไปตั้งสติก่อน"ฉันไปด้วยค่ะอยา
ชั่วโมงต่อมา"ดาว..""คุณเอริคทำไมไม่เข้าไปเฝ้าพี่นิล่ะคะ"ปาริดาเห็นเอริคนั่งเฝ้าอยู่ที่หน้าห้องพักฟื้นของนิชาเธอจึงสงสัยว่าทำไมเอริคจึงไม่เข้าไปด้านใน"คือ...ที่นิเป็นแบบนี้ก็เพราะทะเลาะกับฉัน"เอริคเอ่ยเสียงอ่อนยกมือทั้งสองลูบหน้าเบาๆ"ดาวพอจะเข้าใจแล้วล่ะค่ะ...เอาเป็นว่าดาวจะดูแลพี่นิให้เองนะคะคุณเอริคไม่ต้องเป็นห่วง"ปาริดายิ้มอ่อนเธอพอจะเข้าใจโดนไม่ต้องถามอะไรตอนนี้เธอขออาสาดูแลนิชาเองเอริคจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"ขอบใจนะ"เอริคพยักหน้าเบาๆดีที่ตอนนี้มีปาริดาคอยอยูาเป็นเพื่อนนิชาไม่งั้นเขาต้องห่วงเธอมากกว่านี้แน่"พี่นิเป็นยังไงบ้างจ้ะ""ดาว"นิชาเห็นปาริดาเข้ามาก็ฉีกยิ้มให้เบาๆ"ดาวจะมาเฝ้าพี่เองจะ""ขอบใจนะแล้ว.."นิชาอยากจะรู้ว่าเอริคกลับไปหรือยังเพราะเธอเป็นคนไล่เขาไปให้พ้นหน้าเมื่อพักใหญ่ที่ผ่านมา"คุณเอริคไม่เข้ามากวนใจพี่นิหรอกจะ""อืม.."เมื่อได้ยินคำพูดจากปาริดาเช่นนั้นนิชาก็โล่งใจเพราะตอนนี้เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาเท่าไรโรงแรมxxx"ทำแบบนี้ทำไม"หลังจากเอริคกลับจากโรงพยาบาลก็ตามมาคุยกับอลิซทันที"ทำอะไร"อลิซยังคงทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว"อย่ามาทำหน้าซื่อ"เอริคบีบแขนอลิซเต็มแ
"ใครว่าไม่สำคัญล่ะจ้ะ...ถ้าไม่สำคัญตาเอสจะกระวนกระวายให้เรามาทำไมนี่ให้บินด่วนมาเลยนะ"เอเลนเชยคางลูกสะใภ้ใหญ่ของบ้านทั้งส่ายหัวไม่ให้หญิงสาวคิดแบบนั้น"หนูนิอย่าคิดมากเลยที่ตาเอสไม่ได้บอกเพราะกะจะพาหนูนิกลับอังกฤษแล้วแจ้งครอบครัวเราทีเดียวแต่ก็มาเกิดเรื่องซะก่อน"ปีเตอร์รีบบอกเจตนาของเอริคให้นิชาได้รับรู้เพราะจะทำให้นิชาและเอริคเข้าใจกันง่ายขึ้นเมื่อลูกเรียกมาให้ช่วยเขาก็จะช่วยเท่าที่ช่วยได้ก็แล้วกัน เอริคเดินเข้ามาหลังจากที่ปล่อยให้พ่อกับแม่เขาเข้ามาครู่ใหญ่แล้ว"อ้าวตาเอสมาคุยกับน้องให้เข้าใจสิลูก"เอเลนเรียกเอริคให้เข้ามาคุยกับนิชาให้รู้เรื่ององและเธอก็จูงสามีเธอเดินออกไปปล่อยให้สามีภรรยาปรับความเข้าใจกันเองเพราะถือว่าได้ทำหน้าที่เธอแล้วนิชาก้มหน้างุดเธอไม่อยากมองหน้าเอริคตอนนี้แม้แต่น้อย"จะไม่มองหน้าพี่ก็ได้แต่ดูนี่ก่อน"เอริคแอบใจแป้วที่นิชาไม่ยอมมองหน้าเขาชายหนุ่มยื่นมือถือให้หญิงสาวได้ดูคลิปวันที่เขาเข้าไปเคลียกับอลิซจะได้รู้เสียทีว่าอลิซโกหกเธอเพราะต้องการจะเอาชนะเขา หลังจากนิชาดูคลิปจบก็เอาแต่เงียบ"เข้าใจหรือยังว่าพี่ไม่ได้โกหก"เอริคลงนั่งบนเตียงของหญิงสาวและรวบกอดเธอเ