"นี่ห้องทำงานผม"
ข้ามภพเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองก่อนจะหันมาบอกให้หญิงสาวได้ทราบเสียทีว่าเขานั้นเป็นใครแอบหงุดหงิดในใจเล็กน้อยที่หญิงสาวมาทำหน้าที่เลขาของเขากลับไม่รู้จักหน้าตาของเจ้านายตัวเองว่าเป็นอย่างไรทั้งที่ในบริษัทก็มีบอร์ดบริหารงานติดอยู่
"อย่าล้อเล่นสิคะถามเป็นการเป็นงาน"
กอบัววางเก้าอี้ลงยกมือเกาหัวแกรกๆแสยะยิ้มอ่อนที่ดูอีกฝ่ายท่าจะเล่นตลกใส่เธอ
ข้ามภพเริ่มยกมือเท้าเอวกรอกตามองบนหนึ่งรอบก่อนจะชี้ให้หญิงสาวเดินกลับไปดูบอร์ดบริหารตรงหน้าลิฟท์ที่เดินออกมา
"ไปดูบอร์ด"
กอบัวชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นชายหนุ่มปิดประตูห้องไปแล้วจึงรีบสาวเท้าไปดูบอร์ดให้แน่ใจว่าตกลงชายหนุ่มพูดจริงหรือพูดเล่นกับเธอกันแน่และแล้วสาวเจ้าก็ได้ยกมือปิดปากเมื่อสิ่งที่ชายหนุ่มพูดมันคือเรื่องจริง
"ท..ท่านประธาน"
คิ้วเรียวบางขมวดผูกโบว์ด้วยใครจะไปคิดว่าประธานบริษัทที่นี่จะมาดเซอร์เข้ามาในออฟฟิศในสภาพที่เหมือนคนส่งของแบบนั้นร่างบางรีบสาวเท้ากลับไปหยิบเก้าอี้แล้วปรี่ตรงเข้าไปในห้องเจ้านายของเธอทันที
"เอ่อคือเมื่อกี้..บัวขอโทษนะคะ.."
มือเรียววางเก้าอี้ลงตรงหน้าคนตัวโตที่นั่งไขว่ห้างมองเธอด้วยสีหน้าแน่นิ่งเดาอารมณ์ไม่ออกกอบัวรีบยกมือไหว้ขอโทษเจ้านายด้วยความรู้สึกผิด
"อืม..เลขาใช้ประธานบริษัทถือหัวหมูแก้บน...เป็นเรื่องเซอร์ไพรซ์ผมดี"
ข้ามภพพยักหน้าเบาๆเข้าใจได้ว่าคนไม่รู้ย่อมไม่ผิดนับว่าเป็นเรื่องแปลกๆต้อนรับการกลับมาทำงานของเขา
"ขอโทษจริงๆค่ะ"
"ช่างเถอะ...ไหนๆคุณพิพัฒน์ก็เลือกคุณมาทำงานกับผมงั้นเรามาคุยเรื่องงานกันดีกว่า..นั่งสิ"
"ค่ะ"
"นี่โต๊ะทำงานของคุณ"
หญิงสาวหย่อนก้นลงนั่งได้ข้ามภพก็ถือโอกาสยกโต๊ะทำงานที่เขานั่งให้เธอเสียเลย
"ห..ให้บัวนั่งโต๊ะท่านประธานเหรอคะ"
กอบัวเงยหน้ามองเจ้านายตนด้วยสีหน้าประหลาดใจ
"ใช่..ส่วนผมจะใช้ของที่พึ่งยกขึ้นมา"
"มันดูเก่ามากเลยนะคะ"
"อืม..นั่นแหละผมชอบ...ในห้องนี้ผมไม่ชอบให้มีเอกสารอะไรมากมายให้รกหูรกตามันทำให้ผมคิดงานไม่ค่อยออกถ้าคุณทำงานเสร็จพวกเอกสารก็เก็บให้เรียบร้อยห้องเก็บเอกสารจะอยู่หลังม่านตรงนี้"
ข้ามภพเดินเข้ามาด้านในก่อนจะเปิดม่านสีดำออกเผยให้เห็นตู้เก็บเอกสารสองตัวที่เรียงต่อกันอย่างเป็นระเบียบลบความสงสัยของหญิงสาวไปได้ว่าเจ้านายของเธอนั้นเก็บเอกสารงานเอาไว้ที่ไหน
"ค่ะ"
"ส่วนฝั่งนี้จะเป็นอุปกรณ์ถ่ายรูปขอผม..ผมรักมันมากกรุณาดูแลมันให้ดีด้วย"
ข้ามภพเดินไปเปิดตู้ที่อยู่มุมห้องติดกับตู้เอกสารให้หญิงสาวได้เห็นว่าด้านในเป็นอุปกรณ์ถ่ายภาพทั้งหมดซึ่งหญิงสาวจะต้องเป็นคนดูแลและรักษามันให้ดีเพราะเขารักอุปกรณ์พวกนี้มาก
"ค่ะ"
"ตารางนัดหมายงานกรุณาส่งล่วงหน้าก่อน2วันถ้ามีคุยงานกับลูกค้าข้างนอกคุณต้องไปกับผมด้วย"
"ค่ะ.."
หญิงสาวจดทุกอย่างลงสมุดโน๊ตที่เตรียมมาเพราะกลัวว่าจะลืมรายละเอียดที่เจ้านายเป็นคนบอกด้วยต้องการทำหน้าที่เลขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
ข้ามภพปิดม่านได้ก็เดินกลับมายกโน๊ตบุ๊คไปวางที่โต๊ะทำงานตัวใหม่ของเขาที่วางชนกับบานกระจกไม่ไกลจากโต๊ะทำงานตัวเดิมมากนัก
“ท่านประธานจะนั่งตรงนั้นจริงเหรอคะ”
“อืม..ผมอยากนั่งตรงไหนผมก็นั่ง...โน๊ตบุ๊คของคุณอยู่กับคุณพิมเธอมาถึงแล้วน่าจะเอามาให้”
“ค่ะๆ”
กอบัวหมดคำถามที่จะถามเจ้านายของตนต่อคิดว่าเธอคงต้องทำความเข้าใจกับนิสัยของเจ้านายเพิ่มเติมอีกเยอะเลยดูแล้วเขาน่าจะไม่ค่อยปกติเท่าไร
"เรามีออกกองถ่ายโฆษณาประมาณอาทิตย์หน้าที่ต่างจังหวัดเตรียมตัวให้พร้อมด้วยล่ะ"
"เอ่อ..ต้องไปต่างจังหวัดด้วยเหรอคะ"
"อืม..คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"
ข้ามภพจ้องมองเลขาสาวเขม็งด้วยดูท่าเธอจะตกใจเมื่อเขาบอกว่าต้องออกต่างจังหวัด
"ไม่มีค่ะ"
กอบัวยอมรับว่ากังวลเพราะรู้ว่ากลางคืนลูกสาวของเธองอแงแน่นอนถ้าไม่เจอหน้าเธอแต่ก็ต้องตอบกลับเจ้านายว่าไม่มีปัญหาเพราะกลัวว่าจะถูกตำหนิหนักกว่านั้นก็อาจจะถูกประเมิณว่าไม่มีประสิทธิภาพในการทำงานได้
"คุณพิพัฒน์บอกว่าคุณมีครอบครัวมีลูกแล้วไม่มีปัญหาจริงๆใช่หรือเปล่าถ้าจะออกต่างจังหวัด"
ข้ามภพย้ำถามให้แน่ใจอีกรอยเพราะเขาไม่อยากเจอปัญหาอะไรในระหว่างการทำงานหากหญิงสาวไม่สะดวกเขาก็พร้อมที่จะหาเลขาคนใหม่
"ค่ะ...บัวไปได้ค่ะ"
"ออกต่างจังหวัด..ผมจะมีเงินพิเศษให้เพิ่มมีประกันให้กินอยู่ทุกอย่างฟรี"
"ค่ะ"
"อีกสักครึ่งชั่วโมงทุกคนน่าจะมากันครบแล้วผมจะให้คุณพิมพาคุณไปทำความรู้จักกับทุกคนอีกที"
"ค่ะ..ท่านประธาน"
"เรียกผมว่าภพก็พอ"
ข้ามภพรู้สึกตะหงิดกับคำพูดของหญิงสาวแปลกๆด้วยคำที่เธอเรียกเขานั้นยาวเกินไปจึงต้องสั่งให้เธอพูดใหม่
"ค่ะคุณภพ"
หลังจากข้ามภพสั่งงานทุกอย่างกับกอบัวเรียบร้อยแล้วเขาก็นั่งจัดการงานของเขาต่อเงียบๆโดยที่มีกอบัวนั่งอยู่ในห้องด้วยหญิงสาวค่อนข้างเกร็งเล็กน้อยที่ต้องมานั่งอยู่ในห้องบรรยากาศอึมครึมกับเจ้านายที่แปลกคนและไม่ค่อยพูดเช่นนี้คราแรกคิดว่าเขาจะให้เธอนั่งหน้าห้องหรือนั่งรวมกับคนในแผนกอื่นเสียอีก
พอถึงช่วงสายกอบัวถึงจะเริ่มผ่อนคลายได้บ้างเพราะพนักงานทุกคนมากันครบแล้วและคนที่นี่ท่าทางเป็นมิตรกับเธอมากโดยเฉพาะพิมลดาฝ่ายบุคคลสาวสวยพราวเสน่ห์ตอนนี้กอบัวเริ่มทำความรู้จักกับทุกคนตั้งแต่ชั้นล่างจนมาถึงชั้นบนห้องต่อไปที่พิมลดาพาเธอเข้าไปทักทายก็คือห้องของแผนกพีอาและกราฟฟิกดีไซน์
พิมลดาเดินนำกอบัวตรงมาที่นนทวัฒน์หรือนนนี่กราฟฟิกดีไซน์สาวสองแสนสวยประจำออฟฟิศขณะที่นนนี่กำลังจัดแจงตรวจความเรียบร้อยของชุดนางแบบก่อนที่จะเก็บเพื่อที่จะใช้ในการถ่ายแบบโฆษณาครั้งที่จะถึง"นนนี่.. คนนี้น้องบัวเลขาคนใหม่บอส"“สวัสดีค่ะพี่นนนี่”กอบัวยกมือไหว้สาวสองร่างสูงที่สวยราวกับผู้หญิงแท้หรือมากกว่าเธอก็ว่าได้"ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะหนูบัว...คุณพิพัฒน์นี่ก็เลือกคนได้เหมาะกับบอสดีนะ"นนนี่หันมาแตะบ่าเลขาสาวของเจ้านายเธอมองหน้ากอบัวด้วยสีหน้าเป็นมิตรก่อนจะหันไปสบตากับพิมลดาพูดถึงเรื่องที่พิพัฒน์เลือกเลขาได้เหมาะกับเจ้านายดีด้วยดูแปลกกันทั้งคู่เจ้านายก็เดาอารมณ์ไม่ค่อยถูกส่วนเลขาก็ดูเชยจนนึกว่าหลงยุค"ยังไงเหรอคะ?พี่นนนี่"กอบัวไม่ค่อยเข้าใจคำที่นนนี่สื่อเท่าไรนัก"อ่อ..เปล่าหรอกนนนี่ก็พูดไปงั้น...นั่นลูกตาลกับนัตตี้เป็นพีอาแล้วก็ทำกราฟฟิกด้วย”พิมลดารีบแก้ต่างให้นนนี่ก่อนจะเบนความสนใจแนะนำคนอื่นในห้องให้กับกอบัวได้รู้จัก“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ๆ”“เช่นกันจ้า”สาวสวยอย่างนัตตี้และลูกตาลหันมายิ้มอ่อนทักทายกอบัวก่อนจะหันกลับไปทำงานของตัวเองต่อ"งั้นเดี๋ยวพี่พาบัวไปแนะนำคนในแผนกอื่นก่อน
“ม..ไม่..เฮ่ออ”เป็นอีกคืนที่ข้ามภพสะดุ้งตืนกลางดึกจากฝันร้ายด้วยอุบัติเหตุเมื่อประมาณสองปีก่อนที่ทำร้ายเขาจนปางตายแถมความจำก็ยังกลับมาไม่ครบเขาจึงฝันถึงเหตุการณ์วันนั้นเรื่อยๆนับวันๆมันยิ่งชัดขึ้นแล้วก็ทำให้เขาปวดหัวมากเมื่อต้องนึกถึงภาพเหล่านั้น“เฮ่อ..”ร่างสูงในชุดนอนลุกขึ้นมากินยาแก้ปวดก่อนจะฟุบลงนั่งที่ปลายเตียงแม้แอร์ในห้องนอนจะเย็นแค่ไหนในเวลานี้ข้ามภพก็ยังมีเหงื่อไหลซิกออกมาอยู่ดีข้ามภพพยายามนึกภาพตามความฝันเพื่อประติดประต่อกับความจำของตัวเองแต่ทำอย่างไรก็นึกไม่ออกวันต่อมาวันนี้ข้ามภพเข้ามาทำงานในบริษัทด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีดำการแต่งตัวของเขาค่อยดูเป็นผู้เป็นคนกว่าตอนที่กอบัวเจอเมื่อวานเมื่อมาถึงก็รีบสั่งให้กอบัวไปชงกาแฟดำให้เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบรุ่งเช้าอีกวันเบื่อเหลือเกินกับอาการฝันร้ายของตัวเองที่ต้องทำให้ตื่นกลางดึกกว่าจะข่มตาให้หลับอีกทีก็ยาก“มีสติตลอดเวลา..หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ”ร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกระโปรงพีชสีดำยาวจนถึงตาตุ่มเดินถือแก้วกาแฟดำที่พึ่งชงเสร็จออกจากห้องครัวด้วยความระมัดระวังเพราะกลัวว่าตัวเองจะซุ่มซ่ามทำกาแฟหกเมื่อเดินมาถึงหน้
“นายจะบ้าหรือไงฉันคุ้นกับเธอจริงๆ”กวินรีบปฏิเสธเสียงดังว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจีบเลขาของเพื่อนที่เขาพูดเขารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ“ฉันกอบัวยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”“กอบัว..คุณเป็นน้องสาวของกอแก้วหรือเปล่า”ยิ่งได้ยินชื่อของหญิงสาวที่พึ่งแนะนำตัวกวินก็ยิ่งแน่ใจไปกว่าครึ่งว่าคนตรงหน้าท่าจะรู้จักกับคนที่เขาคุ้นเคยเพราะเขาเคยได้ยินชื่อนี้มาบ้างเมื่อตอนที่รู้จักกับกอแก้ว“รู้จักพี่สาวของฉันด้วยเหรอคะ”“ฉันขอคุยกับเลขานายสักเดี๋ยว”เมื่อได้คำตอบจากกอบัวกวินรีบขอตัวกอบัวออกไปคุยกันข้างนอกด้วยท่าทีดีอกดีใจช่วงหัวค่ำสองสาวกอแก้วและกอบัวช่วยกันนั่งแพ็คคุ้กกี้ที่กอแก้วอบเอาไว้จนเริ่มเย็นใส่ห่อเพื่อเอาไว้ไปส่งที่ร้านกาแฟในช่วงเช้าโดยมียัยหนูพารักง่วนอยู่กับการแทะคุ้กกี้ที่พื้นไม่ไกลนัก“กี้..กี้..หร่อยย..”เจ้าก้อนกลมนั่งแทะคุ้กกี้เคี้ยวหมุบหมับส่งเสียงชอบอกชอบใจเสียงดังจนทั้งป้าและแม่ต่างก็อมยิ้มไปตามๆกัน“ยัยหนูการันตีขนาดนี้งานนี้คุ้กกี้ป้าคงขายดีแน่เลย”“ดี..ดี”ยัยหนูพารักพยักหน้าหงึกหงักพูดตามคนเป็นป้าก่อนจะก้มกัดขนมในมือเคี้ยวตุ้ยดูท่าก่อนนอนคงจะทานนมได้น้อยเพราะได้ขนมเข้าท้องไปจนอิ่มแล้ว"บัวเจอคน
“ล..แล้วบัวต้องทำยังไงคะ”“รีบไปทำให้บอสอารมณ์เย็นลงไง”“ค่ะ”กอบัวรีบสาวเท้ากลับไปที่ห้องประธานหนุ่มเธอหน้าเสียด้วยคิดว่าที่เจ้านายหนุ่มอาละวาดน่าจะเป็นเพราะจะเรียกใช้งานเธอแล้วไม่เห็นเธออยู่ในห้องแน่นอน“ยัยบัวน้อยของฉันตายแน่พี่พิม”นนนี่พ่นออกมาเสียงอ่อนเพราะพวกเธอเคยเจอสถานการณ์นี้กันมาแล้ว“ก็ต้องให้เธอเข้าไปปรามซะหน่อยไม่งั้นของพังหมดห้องแน่”พิมลดาหันมาพูดกับนนนี่ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก“พี่พิมไม่ห้ามเองล่ะคะ..”“แหม..เธอก็รู้กิตติศัพท์บอสเราดีนี่นา..ให้เลขาไปน่ะดีแล้ว...”หากเป็นงานอื่นพิมลดาคิดว่าเธอน่าจะช่วยกอบัวได้แต่งานนี้เธอขอละเอาไว้หนึ่งกรณีเพราะเคยเจ็บตัวกับการห้ามเจ้านายเธอมาแล้ว“นนนี่ว่าพี่พิมไปรอหน้าห้องเลยค่ะ..”นนนี่เห็นว่าไม่นานนักกอบัวคงได้กระเด็นออกมาจากห้องจึงให้พิมลดาไปเฝ้าหน้าห้องจะดีกว่าหากเลขาสาวเป็นอะไรไปจะได้ช่วยทัน"คุณภพ...ม.."ฟึ่บบ..กอบัวเปิดประตูเข้ามาในห้องได้ยังไม่ทันที่จะถามว่าเจ้านายต้องการอะไรก็ต้องรีบหลบแฟ้มเอกสารที่ข้ามภพขว้างปากระจุยกระจาย"คุณภพ.. บัวจัดทุกอย่างไว้เป็นระเบียบหมดแล้วทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ"เลขาสาวรีบรวบรวมเอกสารที่ปลิวว่อนรว
"ฉันต้องรู้ให้ได้ว่ามันอุบัติเหตุหรือมีคนจงใจกันแน่"ข้ามภพนั่งกุมขมับอยู่ปลายเตียงพักใหญ่การเจ็บตัวครั้งนี้ทำให้เขาเริ่มจำอะไรได้ว่าตอนที่เกิดอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อนมันอาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุที่เขาขับรถเร็วจนเกิดเรื่องขึ้นเป็นเพราะรู้สึกว่ามีคนตามประกบไม่ห่างต่างหากร่างบางเดินเข้ามาในห้องทำงานในช่วงเย็นเธอแอบเกร็งเล็กน้อยเมื่อเห็นเจ้านายตนนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน"บัวกลับแล้วนะคะคุณภพสวัสดีค่ะ"หญิงสาวเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยลาพร้อมยกมือไหว้คนเป็นเจ้านายขณะที่เขาไม่คิดแม้นแต่จะชายตามองเธอ“มีอะไร”กอบัวยืนนิ่งคิดอยู่ครู่ใหญ่จนข้ามภพต้องเอ่ยทักเพราะไม่เห็นเธอนั้นออกไปเสียที"บัวแค่จะบอกว่าคุณภพคุยเรื่องอึดอัดใจกับบัวได้นะคะคิดซะว่าบัวเป็นต้นไม้ใบหญ้าคุณภพระบายกับบัวได้ตามสบายเลย...จะได้ลดอาการหงุดหงิดลงได้บ้างรับรองบัวไม่เล่าต่อแน่นอนค่ะ"สาวเจ้าคิดอยู่นานว่าจะพูดกับเจ้านายเช่นนี้ดีหรือไม่แต่ก็จึงตัดสินใจพูดออกมาได้ด้วยคิดว่าหากเจ้านายเธอได้ระบายอะไรออกมาบ้างคงจะทำให้เขาไม่โมโหง่ายแถมเธอยังจะทำงานด้วยความสบายใจด้วยข้ามภพเอาแต่จ้องหน้าหญิงสาวด้วยแววตาที่เรียบเฉยไม่รู้ว่าหญิงสาว
“อ..อ้าว..เอ่อ..คิดซะว่าเป็นงานแล้วกันนะนนนี่”พิมลดาเริ่มหน้าเสียเพราะรู้ดีว่าทีน่ามีคดีอยู่กับนนนี่เพราะแฟนคนล่าสุดของนนนี่นั้นถูกทีน่าแย่งไป“คิดอยู่ไงคะถึงได้มายืนอดกลั้นอยู่ตรงนี้ไง”“เอาน่าเธออยู่แค่วันนี้กับพรุ่งนี้เอง”เห็นทีพิมลดาจะต้องจับตาดูนนนี่ไม่ห่างเพราะจำได้ว่านนนี่เกลียดทีน่าจนตามไปมีเรื่องถึงคอนโดทีน่ามาแล้ว“ผมช่วยถือนะครับ”รามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษในชุดฮาวายปลดกระดุมโชว์แผงกล้ามสวมกางเกงขาสั้นสีดำเดินเข้ามาประชิดตัวพิมลดาก่อนจะเอ่ยปากช่วยเธอถือขาตั้งกล้องที่หญิงสาวกำลังเดินหิ้วพะลุงพะลัง“คุณ..มาได้ไง”พิมลดาหยุดฝีเท้าขมวดคิ้วจ้องมองรามินที่ยืนยิ้มร่าด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เพราะคนที่หญิงสาวไม่อยากเจอที่สุดคือนายแบบหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า“ไม่รู้หรือไงว่าผมเป็นนายแบบถ่ายโฆษณาในวันนี้..ผมช่วย”รามินดึงขาตั้งกล้องจากมือพิมลดาทั้งยกยิ้มมุมปากเดินหนีหญิงสาวเข้าไปที่กองถ่ายหน้าตาเฉย“งานรวมโจทย์หรือไงเนี่ย”พิมลดายืนหน้าบูดหน้าบึ้งก่อนจะเดินตามหลังรามินไปด้วยอาการหงุดหงิดรามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งอายุ30ใบหน้าหล่อเหลาดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลผมสีน้ำตาลดำไถข้างวินเทจคิ
“หยุดค่ะ...อย่าตีกันค่ะ”กอบัวที่วิ่งเข้าไปห้ามทั้งสองที่ชุลมนตีกันไม่หยุดเธอก็ถูกลูกหลงจากทีน่าจนกระเด็นไปล้มใส่โขดหินฟึ่บบ..ปึก.“โอ้ยย..”ร่างบางนอนฟุบโอดโอยอยู่กับพื้นแว่นที่สวมใส่หล่นหายหาไม่เจอสายตาของเธอตอนนี้พร่ามัวอย่างมากแต่รู้ว่าหัวเธอน่าจะแตกเพราะมีหยดเลือดไหลออกมาจนถึงหางคิ้ว“อะไรกัน!!”ข้ามภพและพิมลดาต่างก็วิ่งกรูกันมาที่เกิดเหตุคนที่กำลังอารมณ์ดีเพราะงานไปได้สวยกลับเริ่มมีโทสะเมื่อพนักงานของตัวเองดันมาตีกับนางแบบเสียได้“อืม..”พิมลดารีบพยุงร่างของเลขาสาวลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือดเธอเอาไว้ก่อนจะก้มหยิบแว่นตาที่หล่นให้กับกอบัวเธอคิดว่าวันนี้นนนี่จะควบคุมอารมณ์ได้เสียอีกแต่เปล่าเลยมีปัญหาอีกจนได้ข้ามภพเรียกนนนที่และทีน่าเข้ามาคุยกันในห้องเพื่อเคลียร์เรื่องให้จบทีน่าตอนนี้สภาพหน้ายับเยินไปด้วยรอยเล็บของนนนี่เธอเอาแต่นั่งออดอ้อนออเซาะทำหน้าตาน่าสงสารให้ข้ามภพนั้นเห็นใจ“คนของคุณภพทำทีน่าเจ็บทีน่าไม่ยอมนะคะดูสิหน้าทีน่าเมื่อไรจะหายก็ไม่รู้”“โทษทีลงไปเต็มแรงคิดว่าหน้าหนา”กิริยาท่าทีของทีน่าทำนนนี่แทบอยากจะไปขย้ำอีกรอบแต่ก็ทำได้เพียงแค่พูดจาถากถางออกไปด้วยน้ำเสีย
"บัวไม่เป็นไรค่ะแผลนิดเดียวตอนนี้ก็ยังมีฤทธิ์ยาชาอยู่เลยไม่เจ็บ""มาหาผมมีอะไรหรือเปล่า""บัวจะมาถามว่าคุณภพล้างแผลหรือยังคะ..ถ้ายังเดี๋ยวบัวล้างให้ค่ะ"สาวเจ้าชูกล่องอุปกรณ์ทำแผลตรงหน้าประธานหนุ่ม"เข้ามาสิ"ข้ามภพเห็นว่าหญิงสาวมีอุปกรณ์ทำแผลมาด้วยจึงให้เธอเข้ามาด้านใน"ถ้าบัวไม่มาถามวันนี้คุณภพคงไม่ได้ล้างใช่ไหมคะ"กอบัวเข้ามานั่งข้างๆข้ามภพที่โซฟามือน้อยเปิดกล่องหยิบแอลกอฮอลเช็ดมือก่อนจะยื่นมือไปเปิดผ้าปิดแผลของชายหนุ่ม"ก็คงงั้น""จะลืมไม่ได้นะคะเดี๋ยวแผลติดเชื้อ"คำพูดของหญิงสาวทำให้คนตัวโตเม้มริมฝีปากเล็กน้อยพรางคิดถึงเรื่องในอดีตมีเพียงแม่ของเขาเท่านั้นแหละที่จะพูดคำนี้หลังจากแม่ของเขาเสียเจ็บตัวเมื่อไรมีเพียงคนขับรถเท่านั้นที่จะพาเขาไปหาหมอทำแผลส่วนพ่อของเขาไม่คิดแม้จะถามเขาสักคำว่าเขามีแผลเพราะอะไร"อืม..ถ้าพรุ่งนี้คุณไม่ไหวไม่ต้องทำงานก็ได้""บัวไหวค่ะ.. ไม่เอาเปรียบเพื่อนร่วมงานคนอื่นหรอก...คุณภพทานอะไรหรือยังคะ""ผมสั่งแล้วอีกเดี๋ยวพนักงานคงเอามาส่ง..คุณเป็นห่วงทุกคนแบบนี้หรือเปล่า"ข้ามภพเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีห่วงใยเขาหลายครั้งแล้วไม่รู้ว่าเธอเป็นแบบนี้กับคนอื่นด้วยหรือเปล