ตอนที่สี่สิบเอ็ด เรื่องที่สงสัย

Rrrrrrr

กอบัวหลุดจากภวังค์ความคิดอันหดหู่ได้หลังจากได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นเธอยกขึ้นมาดูเห็นเป็นสายของหมอกวินจึงกดรับสายทันที

"ค่ะพี่หมอ..ได้ค่ะอีกเดี๋ยวแก้วจะออกไปพบนะคะ"

หญิงสาวรับรู้จากปลายสายว่ามีเรื่องสำคัญมากที่อยากจะคุยด้วยเธอจึงรับปากว่าจะออกไปพบกวินทันทีเพราะอยากรู้เหลือเกินว่าอะไรที่สำคัญจนชายหนุ่มต้องให้เธอออกไปหาด่วนขนาดนี้

กอบัวขับรถออกจากบ้านมาที่ร้านอาหารที่กวินนัดพบเมื่อมาถึงชายหนุ่มก็ให้เธอเข้ามาหลังร้านโซนที่เป็นส่วนตัวให้เหตุผลว่าธุระที่อยากคุยกับเธอมันสัญมากจริงๆ

"นี่เป็นรูปของบัวในกล้องวงจรปิดเมื่อสองปีก่อน"

กอบัวเข้ามาด้านในได้กวินก็เปิดรูปที่นักสืบส่งให้หญิงสาวได้ดูเขาอยากรู้ว่าทำไมกอบัวถึงทำเป็นพึ่งรู้จักกับข้ามภพทั้งที่คืนนั้นในสองปีก่อนเธอก็อยู่ในห้องกับข้ามภพทั้งคืน

"เอ่อ...ใช่ค่ะบัวเอง"

กอบัวเห็นภาพในไอแพดของกวินเธอก็จำได้ทันทีว่าวันนั้นคือวันที่เธอเมาไม่ได้สติแล้วตื่นมาก็พึ่งรู้ตัวเองว่าไปโผล่อยู่ที่โรงแรมหรู

"บัวทำไมถึงไปอยู่ที่นั่น"

กวินเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นเขาอยากรู้ว่ากอบัวมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับการเกิดอุบัติเหตุของข้ามภพตามที่นักสืบสงสัยหรือไม่

"พี่หมอถามบัวเรื่องนี้ทำไมคะ"

กอบัวไม่อยากตอบเรื่องนี้เท่าไรเพราะเธอก็ไม่รู้ตัวว่าเข้าไปในโรงแรมนั้นตอนไหนแถมเธอยังเสียความบริสุทธิ์ให้ผู้ชายที่ไหนอีก

"เอาตามตรงนะบัว...ตอนนี้พี่กำลังสืบเรื่องอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อนของภพเพราะดูท่าทางมันมีเงื่อนงำเหมือนมีคนจงใจให้เกิดนักสืบจึงตามดูว่าวันสองวันก่อหน้าที่ข้ามภพจะเกิดอุบัติเหตุภพอยู่กับใครบ้าง"

"แล้วบัวเกี่ยวอะไรด้วยคะทำไมพี่หมอมีรูปบัว"

"บัวไม่รู้จริงๆเหรอ"

กวินยิ่งสงสัยกับคำถามของกอบัวเข้าไปใหญ่

"ก่อนเหตุการณ์ในรูปบัวจำได้ว่าบัวไปสังสรรค์กับพี่ๆที่ทำงานที่ผับดื่มจนเมามากแล้วตอนเช้าก็พึ่งจะรู้ตัว.. ว่าตัวเองนอนอยู่ในโรงแรม.. คนเดียว"

"ไม่รู้เหรอว่าวันนั้นตัวเองอยู่กับใครทั้งคืน"

"มันเป็นเรื่องที่บัวไม่อยากพูดถึงเลยค่ะ..พี่หมอคุยเรื่องนี้ทำไมคะบัวว่าบัวไม่น่าจะเกี่ยวกับการสืบเรื่องอุบัติเหตุคุณภพเลยนะคะ"

กอบัวก้มหน้าไม่กล้าสบสายตาของกวิน

"เกี่ยวสิ..บัวอยู่กับภพทั้งคืนก่อนที่ภพจะขับรถออกมาเกิดอุบัติเหตุ"

"ค..คุณภพ!"

สาวเจ้าเงยหน้าเบิกตามองกวิน

"อืม..ตอนนี้นักสืบจึงกำลังสงสัยว่าบัวเป็นนกต่อหรือทำอะไรให้ภพเกิดอุบัติเหตุหรือเปล่า...อย่าว่าพี่เลยนะนักสืบก็คิดไปตามหลักฐานที่ได้มา"

"บัวยืนยันนะคะว่าบัวไม่รู้เรื่อง..ตอนนั้นบัวแค่ไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงานเก่าแล้วก็เมาจำอะไรไม่ได้...ไม่คิดว่าคนในคืนนั้นจะเป็นคุณภพ"

กอบัวรีบปฏิเสธเสียงดังฟังชัดทั้งยังมีสีหน้าที่กังวลค่อนข้างมาก

"ทำไมหน้าเสียแบบนั้น...พี่สงสัยอีกอย่างนักสืบให้ข้อมูลพี่มาว่าบัวไม่เคยคบใครตอนทำงานอยู่ที่บริษัทนั้นแต่ทำไมบัวถึงมีพารักได้...บัวเข้าใจใช่หรือเปล่าว่าพี่สงสัยอะไร"

กวินยังคงจับจ้องไปที่หญิงสาวเขม็งตอนนี้เขาเชื่อว่าทุกอย่างที่กอบัวบอกไม่รู้เรื่องคือความจริงแต่สิ่งที่เขาสงสัยเป็นเรื่องของการกำเนิดของยัยหนูพารักมากกว่า

"คือ...หลังจากคืนนั้นบัวก็มียัยหนูค่ะ"

กอบัวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะยอมรับความจริงออกไป

"พี่ว่าภพควรรู้เรื่องนี้โดยเร็ว"

กวินจ้องหน้ากอบัวครู่หนึ่งคิดว่าเรื่องนี้ยังไงข้ามภพก็ต้องได้รู้เรื่องนี้โดยเร็วเขารีบหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อที่จะโทรให้ข้ามภพมาหาที่นี่ตอนนี้

"พี่หมออย่าค่ะ...ขอให้บัวเป็นคนบอกคุณภพเองนะคะ...แล้วบัวขอให้เรื่องนี้มีแค่เราสองคนที่รู้"

กอบัวรีบดึงมือของหมอหนุ่มเอาไว้ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไรนักเธอยังไม่พน้อมที่จะให้ข้ามภพรู้เรื่องนี้

"ก็ได้...พี่รับปากแต่อย่านานนักล่ะบัวพี่ว่าภพคงดีใจมากแน่ๆที่รู้ว่าตัวเองได้เป็นพ่อของยัยหนู"

"ค่ะ"

กอบัวกลับบ้านมาได้เธอก็หน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะต้องการลดความสัมพันธ์กับข้ามภพแต่ก็ต้องมารู้ว่าเขาเป็นพ่อของลูกเธอตอนนี้จึงทำให้หญิงสาวทุกข์หนักกว่าเดิมเพราะกลัวจะออกไปจากชีวิตของเขาได้ยากหากเขารู้ความจริงแล้วเปรมก็จะต้องทุกข์ใจเพราะเธอไม่สามารถเป็นคนที่ส่งเสริมข้ามภพได้ยิ่งนึกก็ยิ่งเครียดไม่รู้จะหาทางออกเรื่องนี้อย่างไร

"ไม่นะ..."

ค่ำคืนอันเงียบสงัดกอบัวนอนพลิกตัวไปมาไม่นานนักเธอก็สะดุ้งตื่นมากลางดึก

"ฝันอะไรแบบนี้เนี่ย"

หญิงสาวนึกถึงเรื่องในฝันก็พาลข่มตานอนลงไม่ได้เธอฝันว่ากำลังนั่งรถขึ้นดอยไปกับข้ามภพแต่จู่ๆรถก็ดันตกเขาลงไปได้แถมข้ามภพยังนอนเลือดอาบใหน้าเต็มไปหมดจนเธอกรีดร้องและสะดุ้งตื่นขึ้นมา

ไม่รู้เลยว่าทำไมถึงฝันแบบนี้ได้เพราะวันจันทร์ที่จะถึงเธอก็ต้องเดินทางไปที่ดอยแล้วยิ่งฝันใกล้วันที่จะไปแบบนี้เธอยิ่งกลัว

เย็นวันจันทร์

กว่าทุกคนจะเดินทางมาถึงที่นี่ก็เกือบเย็นทีมงานทุกคนเลือกที่จะกางเต็นท์พักกันที่ในไร่ของสันติเพราะหากจะนอนโรงแรมก็ต้องขับรถกลับเข้าเมืองอีกไกล

ข้ามภพอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรกอบัวเอาแต่หลบหน้านั่งรถด้วยกันมาก็ไม่ค่อยพูดค่อยจาแถมมาถึงก็ยังขลุกอยู่กับพิมลดาเหมือนจะคุยกับเขาเพียงเฉพาะเรื่องงานเท่านั้นไม่สนใจว่าเขาอยากจะคุยเรื่องอื่นกับเธอเท่าไร

"ไม่ต้องเกรงใจกันนะลูกในครัวกับข้าวยังมีอีกเยอะเลย"

ตอนนี้ทุกคนนั่งล้อมวงกันทานอาหารเย็นฝีมือตองนวลที่ใต้ถุนบ้านตองนวลเดินถือถาดต้มยำไก่มาวางที่แคร่ไม้ใหญ่พิมลดาเห็นเช่นนั้นจึงช่วยรับของ

"ขอบคุณค่ะป้านวล"

"แกงไก่เผ็ดแซ่บได้ใจเลยค่ะ...ลูกตาลคงต้องเบิ้ลสองแล้ว"

ลูกตาลเอ่ยชมตองนวลเปราะเพราะกับข้าวที่มาก่อนหน้าให้เธอได้ชิมรสชาติถูกปากของเธอที่สุด

"เอาเลยลูก...หนูบัวป้าเห็นผัวเราเดินไปถ่ายรูปหลังบ้านไปตามเค้ามากินข้าวด้วยกันสิลูก"

ตองนวลยิ้มร่าที่ได้รับคำชมเรื่องฝีมือทำอาหารก่อนจะกันมาหากอบัวที่กำลังจะหย่อนก้นนั่งทานข้าวหลังจากเอากับข้าวไปเสริฟให้คนในอื่นๆ

สิ้นเสียงของตองนวลเหล่าคนในวงทานข้าวก็มองกอบัวกันเป็นตาเดียวก่อนจะหันมามองหน้ากันเองเพราะเข้าใจว่ากอบัวกับประธานหนุ่มน่าจะกำลังจีบกันแต่ไม่รู้ว่าทำไมคนที่นี่จึงคิดว่ากอบัวเป็นภรรยาของข้ามภพเสียอย่างนั้น

"อีกเดี๋ยวคงมามั้งคะ"

กอบัวยกมือดูเวลาคิดว่านี่ก็เย็นแล้วข้ามภพคงรู้ดีว่าต้องกลับมาทานอาหารเย็น

"ไปตามเถอะเดี๋ยวมืดค่ำแมลงจะเยอะกินข้าวจะไม่อร่อยเอา"

"ก็ได้ค่ะ"

กอบัวจำต้องปลีกตัวออกไปตามข้ามภพด้วยความลำบากใจเพราะไม่อยากจะมีเวลาไหนที่จะต้องอยู่กับเขาสองต่อสองเลย