"ฉันเจอพ่อนาย"
"ทำไม"
ข้ามภพชะงักมือในการยกขวดไวน์ขึ้นดื่มเล็กน้อยเขาทำเป็นไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะกระดกขวดไวน์ในมือดื่มต่อ
"ท่านดูอาการไม่ดีเลย...นายกลับไปดูพ่อบ้างหรือเปล่า"
กวินมาที่นี่ก็เพราะอยากจะบอกกับเพื่อนรักด้วยตัวเองเพราะรู้ว่าคงไม่ข้ามภพรู้เรื่องนี้แน่นอน
"ฉันไม่อยากเข้าไปเหยียบที่บ้านเท่าไร"
"ฉันเข้าใจว่านายไม่ถูกกับแม่เลี้ยงนายเท่าไรแต่ไปหาพ่อนายที่บริษัทบ้างก็ได้นี่"
"ไปก็ไม่ได้ทำให้พ่อฉันดีขึ้น...แต่ก็จะลองหาเวลาก็แล้วกัน"
“..เฮ้อ..”
กวินยกขวดไวน์ที่พึ่งเปิดเสร็จขึ้นดื่มเขาไม่รู้ว่าข้ามภพนั้นจะมีทิฐิกับพ่อตัวเองไปถึงเมื่อไรทั้งที่บ้านตัวเองที่อยู่ตอนนี้กับบ้านของคนเป็นพ่อไม่ได้ไกลกันนักแต่ไม่ยักจะหาเวลาไปเขารู้ว่าข้ามภพนั้นไม่ค่อยชอบแม่เลี้ยงกับลูกติดเท่าไรแต่การที่เพื่อนเขาหาเวลาไปดูคนเป็นพ่อบ้างคงจะดี
กวินเป็นหมอหนุ่มรูปหล่อเจ้าระเบียบเขาค่อนข้างนิสัยเหมือนกับข้ามภพเขาเป็นลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังและยังเป็นหมอศัลยแพทย์กระดูกฝีมือดี
ชายหนุ่มมีใบหน้าเกลี้ยงเกลาคื้วเข้มตาตี่จมูกโด่งปากหนาเป็นกระจับผิวขาวตัดผมรองทรงสูงรูปร่างสูงใหญ่หุ่นบึกบึนเป็นที่ต้องตาพยาบาลในโรงพยาบาลแทบทุกคนแต่เขาก็ไม่ยักจะสนใจใครเพราะวันๆง่วนอยู่แต่การรักษาคนไข้จนได้ฉายาหมออาบยาชาที่ท่าจะตายด้านเพราะไม่ว่ามีผู้หญิงสาวสวยแค่ไหนเสนอตัวให้ก็ไม่เคยสนแต่ใครจะไปรู้ว่าเขามีคนที่อยู่ในใจเรื่อยมาอยู่แล้วแต่ไม่มีใครรู้เท่านั้นแม้แต่เพื่อนสนิท
เช้าตรู่ของวันจันทร์ข้ามภพชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำสวมรองเท้าแตะสีดำเขาขับรถตู้โฟล์คสีขาวคันเก่าแก่ของคนเป็นปู่มาจอดที่บริษัทในช่วงเช้าตรู่ตั้งแต่ยังไม่มีพนักงานคนไหนมาทำงาน
"รปภ ไปไหนกันหมดนะ"
ร่างสูงปล่อยผมสยายยกเก้าอี้และโต๊ะไม้วินเทจเก่าๆออกมาจากรถยืนเท้าเอวมองซ้ายมองขวาหา รปภ เพื่อจะให้ช่วยขนของที่เอามาจัดเป็นโต๊ะเลขาในห้องทำงานกลับไม่เห็นใคร
จนกระทั่งมีรถเก๋งคันสีเทาขับมาจอดเทียบอยู่ข้างๆก่อนจะมีผู้หญิงร่างผอมบางแต่งตัวเชยสวมแว่นหนาเดินลงมาจากรถเขามองเธอด้วยสายตาที่นึกสงสัยว่าเธอนั้นอยู่แผนกอะไรทำไมเขาจึงไม่เคยเห็นหน้า
"คุณ..มาติดต่อที่บริษัทเหรอคะ?..หรือว่าเอาของมาส่ง"
กอบัวเดินเข้ามาทักทายชายหนุ่มหน้าหล่อมาดเซอร์ร่างสูงด้วยท่าทีเป็นมิตรเห็นว่าเขากำลังยืนเฝ้าโต๊ะกับเก้าอี้ไม่เก่าๆก็เข้าใจว่าคนตรงหน้าของเธอท่าจะเป็นขนส่ง
"ผม..รอ รปภ คุณขับรถเข้ามาเห็นบ้างหรือเปล่าครับ"
ข้ามภพขี้เกียจอธิบายอะไรกับแม่สาวแว่นตอนนี้เขาเพียงต้องการอยากจะรู้ว่าเธอนั้นเห็น รปภ บ้างหรือเปล่า
"ไม่เห็นเหมือนกันค่ะ...รอเดี๋ยวเค้าคงจะมามั้งคะ..ว่าแต่ตอนนี้คุณว่างหรือเปล่าฉันจะให้คุณช่วยอะไรนิดหน่อยค่ะ"
“อะไร?”
ข้ามภพมองหญิงสาวด้วยสีหน้าฉงนด้วยเจอหน้ากันเพียงไม่กี่วินาทีเธอก็มีเรื่องให้เขาช่วยเสียแล้ว
และแล้วตอนนี้ข้ามภพก็ต้องมายืนถือถาดหัวหมูอยู่ด้านหลังหญิงสาวที่ยืนถือพวงมาลัยไหว้ศาลเจ้าที่ชายหนุ่มยืนถอนหายใจพักใหญ่ดูท่าว่าหญิงสาวจะคุยกับเจ้าที่ไม่เสร็จเสียทีจึงต้องท้วงขึ้น
"ให้ผมถืออีกนานหรือเปล่า"
"อีกแแปปเดียวค่ะ..คุณอย่าพึ่งขัดสิคะฉันกำลังขอบคุณท่านเจ้าที่ที่ทำให้ฉันได้งานที่นี่"
กอบัวผายมือให้ชายหนุ่มนั้นเงียบเสียงเพราะเธอกำลังขอบอกขอบใจเจ้าที่เจ้าทางยังไม่จบข้ามภพที่หลวมตัวรับปากจะช่วยเธอแล้วเขาก็ต้องยืนแน่นิ่งปฏิเสธอะไรเธอไม่ได้
ไม่นานนักธูป16ดอกก็ถูกปักลงกระถางพร้อมพวงมาลัยสองพวงที่วางขนาบข้างหลังจากนั้นกอบัวจึงยกถาดหัวหมูที่วานให้ชายหนุ่มถือขึ้นวางตรงกลางศาลพระภูมิเป็นอันเสร็จพิธี
"เรียบร้อยแล้วค่ะ...เจ้าที่ที่นี่ทำให้ฉันได้งานต้องมีของตอบแทนนิดหน่อยค่ะ"
หญิงสาวหันมายิ้มร่าให้กับคนที่ยืนหน้านิ่งอยู่ด้านหลังก่อนจะเดินตามเขาไปที่รถตู้
"คุณไม่ได้ใช้ความสามารถตัวเองเลยเหรอ"
ข้ามภพหันมาถามหญิงสาวที่เดินตามหลังเขามาติดๆ
"ก็..ใช้นะคะแต่ฉันเชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้องช่วยฉันด้วย...”
กอบัวยืนนิ่งบุ้ยปากใช้ความคิดอันที่จริงเธอก็คิดว่าเธอก็มีความสามารถที่จะทำให้พิพัฒน์ตัดสินใจเลือกเข้าทำงานได้แต่เธอก็เชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเหลือเธอ
“แล้วนั่นคุณจะไปไหนคะ"
"เอาของขึ้นไปข้างบน"
ข้ามภพเห็นทีจะรอ รปภ ไม่ไหวจึงยกโต๊ะตัวใหญ่เข้าไปในบริษัทเอง
"ประตูยังไม่เปิดคุณจะเข้าไปยังไงคะ?"
กอบัวเห็นชายหนุ่มเดินดุ่มๆไปที่ประตูหน้าบริษัทจึงยกเก้าอี้ตามเขาไปด้วยแอบสงสัยเล็กน้อยว่าเขานั้นมีคีย์การ์ดได้อย่างไรทั้งที่ก็เป็นแค่เพียงคนส่งของ
"คุณมาส่งของที่นี่บ่อยเหรอถึงได้มีคีย์การ์ด..หรือว่าคุณทำงานที่นี่"
"อืม..ทำงานที่นี่"
"อ้าว..แล้วคุณก็ไม่บอกตั้งแต่แรกฉันก็เข้าใจว่าคุณเป็นคนส่งของ..ฉันชื่อกอบัวนะคะคุณอยู่แผนกอะไรเหรอคะแล้วชื่ออะไร"
"คุณล่ะทำอะไร"
ข้ามภพมาหยุดชะงักการเดินขณะที่ลิฟท์พาเขาและเธอขึ้นมาที่ชั้นสอง
"บัวเป็นเลขาท่านประธานค่ะพึ่งมาทำงานวันแรก"
"อืม.."
ดวงตาคมเปรยสายตามองหญิงสาวเล็กน้อยก่อนจะเดินนำหน้าหญิงสาวออกจากลิฟท์คิดในใจว่าพิพัฒน์นั้นใช้อะไรตัดสินในการเลือกหญิงสาวที่แปลกคนมาเป็นเลขาของเขาแม้นเขาจะให้เลือกคนที่มีครอบครัวมาแล้วแต่น่าจะหาคนที่ดูจะฉลาดกว่านี้มาหน่อยก็ได้
"คุณยังไม่ตอบบัวเลยนะคะว่าคุณอยู่แผนกอะไร"
กอบัวยังคงเดินตามคนตัวโตไม่หยุดเพราะว่าเขานั้นยังไม่ได้ตอบคำถามของเธอเลยไม่รู้ว่าเขาไม่อยากคุยกับเธอหรือเป็นคนที่ไม่ชอบพูดกันแน่
"นี่ห้องทำงานผม"ข้ามภพเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองก่อนจะหันมาบอกให้หญิงสาวได้ทราบเสียทีว่าเขานั้นเป็นใครแอบหงุดหงิดในใจเล็กน้อยที่หญิงสาวมาทำหน้าที่เลขาของเขากลับไม่รู้จักหน้าตาของเจ้านายตัวเองว่าเป็นอย่างไรทั้งที่ในบริษัทก็มีบอร์ดบริหารงานติดอยู่"อย่าล้อเล่นสิคะถามเป็นการเป็นงาน"กอบัววางเก้าอี้ลงยกมือเกาหัวแกรกๆแสยะยิ้มอ่อนที่ดูอีกฝ่ายท่าจะเล่นตลกใส่เธอข้ามภพเริ่มยกมือเท้าเอวกรอกตามองบนหนึ่งรอบก่อนจะชี้ให้หญิงสาวเดินกลับไปดูบอร์ดบริหารตรงหน้าลิฟท์ที่เดินออกมา"ไปดูบอร์ด"กอบัวชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นชายหนุ่มปิดประตูห้องไปแล้วจึงรีบสาวเท้าไปดูบอร์ดให้แน่ใจว่าตกลงชายหนุ่มพูดจริงหรือพูดเล่นกับเธอกันแน่และแล้วสาวเจ้าก็ได้ยกมือปิดปากเมื่อสิ่งที่ชายหนุ่มพูดมันคือเรื่องจริง"ท..ท่านประธาน"คิ้วเรียวบางขมวดผูกโบว์ด้วยใครจะไปคิดว่าประธานบริษัทที่นี่จะมาดเซอร์เข้ามาในออฟฟิศในสภาพที่เหมือนคนส่งของแบบนั้นร่างบางรีบสาวเท้ากลับไปหยิบเก้าอี้แล้วปรี่ตรงเข้าไปในห้องเจ้านายของเธอทันที"เอ่อคือเมื่อกี้..บัวขอโทษนะคะ.."มือเรียววางเก้าอี้ลงตรงหน้าคนตัวโตที่นั่งไขว่ห้างมองเธอด้วยสีหน้าแน่น
พิมลดาเดินนำกอบัวตรงมาที่นนทวัฒน์หรือนนนี่กราฟฟิกดีไซน์สาวสองแสนสวยประจำออฟฟิศขณะที่นนนี่กำลังจัดแจงตรวจความเรียบร้อยของชุดนางแบบก่อนที่จะเก็บเพื่อที่จะใช้ในการถ่ายแบบโฆษณาครั้งที่จะถึง"นนนี่.. คนนี้น้องบัวเลขาคนใหม่บอส"“สวัสดีค่ะพี่นนนี่”กอบัวยกมือไหว้สาวสองร่างสูงที่สวยราวกับผู้หญิงแท้หรือมากกว่าเธอก็ว่าได้"ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะหนูบัว...คุณพิพัฒน์นี่ก็เลือกคนได้เหมาะกับบอสดีนะ"นนนี่หันมาแตะบ่าเลขาสาวของเจ้านายเธอมองหน้ากอบัวด้วยสีหน้าเป็นมิตรก่อนจะหันไปสบตากับพิมลดาพูดถึงเรื่องที่พิพัฒน์เลือกเลขาได้เหมาะกับเจ้านายดีด้วยดูแปลกกันทั้งคู่เจ้านายก็เดาอารมณ์ไม่ค่อยถูกส่วนเลขาก็ดูเชยจนนึกว่าหลงยุค"ยังไงเหรอคะ?พี่นนนี่"กอบัวไม่ค่อยเข้าใจคำที่นนนี่สื่อเท่าไรนัก"อ่อ..เปล่าหรอกนนนี่ก็พูดไปงั้น...นั่นลูกตาลกับนัตตี้เป็นพีอาแล้วก็ทำกราฟฟิกด้วย”พิมลดารีบแก้ต่างให้นนนี่ก่อนจะเบนความสนใจแนะนำคนอื่นในห้องให้กับกอบัวได้รู้จัก“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ๆ”“เช่นกันจ้า”สาวสวยอย่างนัตตี้และลูกตาลหันมายิ้มอ่อนทักทายกอบัวก่อนจะหันกลับไปทำงานของตัวเองต่อ"งั้นเดี๋ยวพี่พาบัวไปแนะนำคนในแผนกอื่นก่อน
“ม..ไม่..เฮ่ออ”เป็นอีกคืนที่ข้ามภพสะดุ้งตืนกลางดึกจากฝันร้ายด้วยอุบัติเหตุเมื่อประมาณสองปีก่อนที่ทำร้ายเขาจนปางตายแถมความจำก็ยังกลับมาไม่ครบเขาจึงฝันถึงเหตุการณ์วันนั้นเรื่อยๆนับวันๆมันยิ่งชัดขึ้นแล้วก็ทำให้เขาปวดหัวมากเมื่อต้องนึกถึงภาพเหล่านั้น“เฮ่อ..”ร่างสูงในชุดนอนลุกขึ้นมากินยาแก้ปวดก่อนจะฟุบลงนั่งที่ปลายเตียงแม้แอร์ในห้องนอนจะเย็นแค่ไหนในเวลานี้ข้ามภพก็ยังมีเหงื่อไหลซิกออกมาอยู่ดีข้ามภพพยายามนึกภาพตามความฝันเพื่อประติดประต่อกับความจำของตัวเองแต่ทำอย่างไรก็นึกไม่ออกวันต่อมาวันนี้ข้ามภพเข้ามาทำงานในบริษัทด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีดำการแต่งตัวของเขาค่อยดูเป็นผู้เป็นคนกว่าตอนที่กอบัวเจอเมื่อวานเมื่อมาถึงก็รีบสั่งให้กอบัวไปชงกาแฟดำให้เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบรุ่งเช้าอีกวันเบื่อเหลือเกินกับอาการฝันร้ายของตัวเองที่ต้องทำให้ตื่นกลางดึกกว่าจะข่มตาให้หลับอีกทีก็ยาก“มีสติตลอดเวลา..หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ”ร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกระโปรงพีชสีดำยาวจนถึงตาตุ่มเดินถือแก้วกาแฟดำที่พึ่งชงเสร็จออกจากห้องครัวด้วยความระมัดระวังเพราะกลัวว่าตัวเองจะซุ่มซ่ามทำกาแฟหกเมื่อเดินมาถึงหน้
“นายจะบ้าหรือไงฉันคุ้นกับเธอจริงๆ”กวินรีบปฏิเสธเสียงดังว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจีบเลขาของเพื่อนที่เขาพูดเขารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ“ฉันกอบัวยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”“กอบัว..คุณเป็นน้องสาวของกอแก้วหรือเปล่า”ยิ่งได้ยินชื่อของหญิงสาวที่พึ่งแนะนำตัวกวินก็ยิ่งแน่ใจไปกว่าครึ่งว่าคนตรงหน้าท่าจะรู้จักกับคนที่เขาคุ้นเคยเพราะเขาเคยได้ยินชื่อนี้มาบ้างเมื่อตอนที่รู้จักกับกอแก้ว“รู้จักพี่สาวของฉันด้วยเหรอคะ”“ฉันขอคุยกับเลขานายสักเดี๋ยว”เมื่อได้คำตอบจากกอบัวกวินรีบขอตัวกอบัวออกไปคุยกันข้างนอกด้วยท่าทีดีอกดีใจช่วงหัวค่ำสองสาวกอแก้วและกอบัวช่วยกันนั่งแพ็คคุ้กกี้ที่กอแก้วอบเอาไว้จนเริ่มเย็นใส่ห่อเพื่อเอาไว้ไปส่งที่ร้านกาแฟในช่วงเช้าโดยมียัยหนูพารักง่วนอยู่กับการแทะคุ้กกี้ที่พื้นไม่ไกลนัก“กี้..กี้..หร่อยย..”เจ้าก้อนกลมนั่งแทะคุ้กกี้เคี้ยวหมุบหมับส่งเสียงชอบอกชอบใจเสียงดังจนทั้งป้าและแม่ต่างก็อมยิ้มไปตามๆกัน“ยัยหนูการันตีขนาดนี้งานนี้คุ้กกี้ป้าคงขายดีแน่เลย”“ดี..ดี”ยัยหนูพารักพยักหน้าหงึกหงักพูดตามคนเป็นป้าก่อนจะก้มกัดขนมในมือเคี้ยวตุ้ยดูท่าก่อนนอนคงจะทานนมได้น้อยเพราะได้ขนมเข้าท้องไปจนอิ่มแล้ว"บัวเจอคน
“ล..แล้วบัวต้องทำยังไงคะ”“รีบไปทำให้บอสอารมณ์เย็นลงไง”“ค่ะ”กอบัวรีบสาวเท้ากลับไปที่ห้องประธานหนุ่มเธอหน้าเสียด้วยคิดว่าที่เจ้านายหนุ่มอาละวาดน่าจะเป็นเพราะจะเรียกใช้งานเธอแล้วไม่เห็นเธออยู่ในห้องแน่นอน“ยัยบัวน้อยของฉันตายแน่พี่พิม”นนนี่พ่นออกมาเสียงอ่อนเพราะพวกเธอเคยเจอสถานการณ์นี้กันมาแล้ว“ก็ต้องให้เธอเข้าไปปรามซะหน่อยไม่งั้นของพังหมดห้องแน่”พิมลดาหันมาพูดกับนนนี่ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก“พี่พิมไม่ห้ามเองล่ะคะ..”“แหม..เธอก็รู้กิตติศัพท์บอสเราดีนี่นา..ให้เลขาไปน่ะดีแล้ว...”หากเป็นงานอื่นพิมลดาคิดว่าเธอน่าจะช่วยกอบัวได้แต่งานนี้เธอขอละเอาไว้หนึ่งกรณีเพราะเคยเจ็บตัวกับการห้ามเจ้านายเธอมาแล้ว“นนนี่ว่าพี่พิมไปรอหน้าห้องเลยค่ะ..”นนนี่เห็นว่าไม่นานนักกอบัวคงได้กระเด็นออกมาจากห้องจึงให้พิมลดาไปเฝ้าหน้าห้องจะดีกว่าหากเลขาสาวเป็นอะไรไปจะได้ช่วยทัน"คุณภพ...ม.."ฟึ่บบ..กอบัวเปิดประตูเข้ามาในห้องได้ยังไม่ทันที่จะถามว่าเจ้านายต้องการอะไรก็ต้องรีบหลบแฟ้มเอกสารที่ข้ามภพขว้างปากระจุยกระจาย"คุณภพ.. บัวจัดทุกอย่างไว้เป็นระเบียบหมดแล้วทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ"เลขาสาวรีบรวบรวมเอกสารที่ปลิวว่อนรว
"ฉันต้องรู้ให้ได้ว่ามันอุบัติเหตุหรือมีคนจงใจกันแน่"ข้ามภพนั่งกุมขมับอยู่ปลายเตียงพักใหญ่การเจ็บตัวครั้งนี้ทำให้เขาเริ่มจำอะไรได้ว่าตอนที่เกิดอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อนมันอาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุที่เขาขับรถเร็วจนเกิดเรื่องขึ้นเป็นเพราะรู้สึกว่ามีคนตามประกบไม่ห่างต่างหากร่างบางเดินเข้ามาในห้องทำงานในช่วงเย็นเธอแอบเกร็งเล็กน้อยเมื่อเห็นเจ้านายตนนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน"บัวกลับแล้วนะคะคุณภพสวัสดีค่ะ"หญิงสาวเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยลาพร้อมยกมือไหว้คนเป็นเจ้านายขณะที่เขาไม่คิดแม้นแต่จะชายตามองเธอ“มีอะไร”กอบัวยืนนิ่งคิดอยู่ครู่ใหญ่จนข้ามภพต้องเอ่ยทักเพราะไม่เห็นเธอนั้นออกไปเสียที"บัวแค่จะบอกว่าคุณภพคุยเรื่องอึดอัดใจกับบัวได้นะคะคิดซะว่าบัวเป็นต้นไม้ใบหญ้าคุณภพระบายกับบัวได้ตามสบายเลย...จะได้ลดอาการหงุดหงิดลงได้บ้างรับรองบัวไม่เล่าต่อแน่นอนค่ะ"สาวเจ้าคิดอยู่นานว่าจะพูดกับเจ้านายเช่นนี้ดีหรือไม่แต่ก็จึงตัดสินใจพูดออกมาได้ด้วยคิดว่าหากเจ้านายเธอได้ระบายอะไรออกมาบ้างคงจะทำให้เขาไม่โมโหง่ายแถมเธอยังจะทำงานด้วยความสบายใจด้วยข้ามภพเอาแต่จ้องหน้าหญิงสาวด้วยแววตาที่เรียบเฉยไม่รู้ว่าหญิงสาว
“อ..อ้าว..เอ่อ..คิดซะว่าเป็นงานแล้วกันนะนนนี่”พิมลดาเริ่มหน้าเสียเพราะรู้ดีว่าทีน่ามีคดีอยู่กับนนนี่เพราะแฟนคนล่าสุดของนนนี่นั้นถูกทีน่าแย่งไป“คิดอยู่ไงคะถึงได้มายืนอดกลั้นอยู่ตรงนี้ไง”“เอาน่าเธออยู่แค่วันนี้กับพรุ่งนี้เอง”เห็นทีพิมลดาจะต้องจับตาดูนนนี่ไม่ห่างเพราะจำได้ว่านนนี่เกลียดทีน่าจนตามไปมีเรื่องถึงคอนโดทีน่ามาแล้ว“ผมช่วยถือนะครับ”รามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษในชุดฮาวายปลดกระดุมโชว์แผงกล้ามสวมกางเกงขาสั้นสีดำเดินเข้ามาประชิดตัวพิมลดาก่อนจะเอ่ยปากช่วยเธอถือขาตั้งกล้องที่หญิงสาวกำลังเดินหิ้วพะลุงพะลัง“คุณ..มาได้ไง”พิมลดาหยุดฝีเท้าขมวดคิ้วจ้องมองรามินที่ยืนยิ้มร่าด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เพราะคนที่หญิงสาวไม่อยากเจอที่สุดคือนายแบบหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า“ไม่รู้หรือไงว่าผมเป็นนายแบบถ่ายโฆษณาในวันนี้..ผมช่วย”รามินดึงขาตั้งกล้องจากมือพิมลดาทั้งยกยิ้มมุมปากเดินหนีหญิงสาวเข้าไปที่กองถ่ายหน้าตาเฉย“งานรวมโจทย์หรือไงเนี่ย”พิมลดายืนหน้าบูดหน้าบึ้งก่อนจะเดินตามหลังรามินไปด้วยอาการหงุดหงิดรามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งอายุ30ใบหน้าหล่อเหลาดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลผมสีน้ำตาลดำไถข้างวินเทจคิ
“หยุดค่ะ...อย่าตีกันค่ะ”กอบัวที่วิ่งเข้าไปห้ามทั้งสองที่ชุลมนตีกันไม่หยุดเธอก็ถูกลูกหลงจากทีน่าจนกระเด็นไปล้มใส่โขดหินฟึ่บบ..ปึก.“โอ้ยย..”ร่างบางนอนฟุบโอดโอยอยู่กับพื้นแว่นที่สวมใส่หล่นหายหาไม่เจอสายตาของเธอตอนนี้พร่ามัวอย่างมากแต่รู้ว่าหัวเธอน่าจะแตกเพราะมีหยดเลือดไหลออกมาจนถึงหางคิ้ว“อะไรกัน!!”ข้ามภพและพิมลดาต่างก็วิ่งกรูกันมาที่เกิดเหตุคนที่กำลังอารมณ์ดีเพราะงานไปได้สวยกลับเริ่มมีโทสะเมื่อพนักงานของตัวเองดันมาตีกับนางแบบเสียได้“อืม..”พิมลดารีบพยุงร่างของเลขาสาวลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือดเธอเอาไว้ก่อนจะก้มหยิบแว่นตาที่หล่นให้กับกอบัวเธอคิดว่าวันนี้นนนี่จะควบคุมอารมณ์ได้เสียอีกแต่เปล่าเลยมีปัญหาอีกจนได้ข้ามภพเรียกนนนที่และทีน่าเข้ามาคุยกันในห้องเพื่อเคลียร์เรื่องให้จบทีน่าตอนนี้สภาพหน้ายับเยินไปด้วยรอยเล็บของนนนี่เธอเอาแต่นั่งออดอ้อนออเซาะทำหน้าตาน่าสงสารให้ข้ามภพนั้นเห็นใจ“คนของคุณภพทำทีน่าเจ็บทีน่าไม่ยอมนะคะดูสิหน้าทีน่าเมื่อไรจะหายก็ไม่รู้”“โทษทีลงไปเต็มแรงคิดว่าหน้าหนา”กิริยาท่าทีของทีน่าทำนนนี่แทบอยากจะไปขย้ำอีกรอบแต่ก็ทำได้เพียงแค่พูดจาถากถางออกไปด้วยน้ำเสีย