"ม..ไม่ถามก่อนเหรอคะว่าฉันทำอะไรได้บ้าง"
กอบัวได้ยินเช่นนั้นเธอก็ถึงกับนั่งตัวเกร็งหน้าของเธอแสดงออกถึงความฉงสนใจอย่างเห็นได้ชัดที่จู่ๆก็ได้งานโดยที่ไม่ได้ตอบคำถามอะไรมากมาย
"ไม่ครับ..ยังไงก็ต้องมาเรียนรู้หน้างานอยู่ดี...วันจันทร์หน้าเตรียมตัวพบกับคุณข้ามภพได้เลยนะครับเค้าเป็นเจ้านายที่ไม่ค่อยพูดเท่าไรคุณทำงานด้วยอย่างสบายใจแน่นอนครับ"
พิพัฒน์ส่ายหัวเรื่องงานรู้ว่าข้ามภพคงจะมาอธิบายกับเธอเองอยู่แล้วแต่เรื่องที่จะหาผู้หญิงอย่างกอบัวนี่สิยากกว่า
"ค่ะ..ขอบคุณนะคะ"
กอบัวลุกออกจากเก้าอี้ด้วยสีหน้าที่ยังมีความฉงนติดอยู่เล็กน้อยแต่ก็ยังมีรอยยิ้มดีใจเธอเดินออกไปจากห้องพร้อมกับพิมลดายังแอบคิดว่าตัวเองฝันจนหลุดจากภวังค์ได้เมื่อพิมลดาเอ่ยทักขึ้น
“วันจันทร์เจอกันนะคะคุณกอบัว”
“ค่ะ..บัวกลับก่อนนะคะสวัสดีค่ะ”
สาวเจ้ายกมือไหว้พิมลดาก่อนจะเดินลงบันไดมาชั้นล่างเธอเลี้ยวซ้ายจะมาที่ลานจอดรถเห็นศาลเจ้าศาลใหญ่จึงรีบปรี่เข้ามายกมือไหว้
“ท่านเจ้าที่ใจดีกับบัวมากเลยนะคะ...วันจันทร์บัวจะเอาหัวหมูกับพวงมาลัยมาถวายนะคะ”
เมื่อเอ่ยปากสัญญากับเจ้าที่เสร็จกอบัวก็เดินหน้าบานขับรถกลับบ้านคิดว่าคนที่บ้านเธอคงดีใจไม่น้อยที่รู้ว่าเธอได้งานมาอย่างง่ายดาย
“นั่นลูกกลับมาแล้วคุณ”
มาลัยที่กำลังไกวเปลให้เจ้าก้อนกลมที่กำลังเคลิ้มหลับสะกิดคนเป็นสามีที่นั่งอยู่หน้าร้านเมื่อเห็นว่ากอบัวขับรถเข้ามาจอด
“ทำไมไวจัง”
ชำนาญผุดลุกชะเง้อมองลูกสาวที่กำลังเดินเข้ามาในหน้าร้าน
“นั่นสิสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไรเลย”
มาลัยและชำนาญเริ่มหน้าเจื่อนเมื่อเห็นว่ากอบัวไม่ได้มีสีหน้ายิ้มแย้มกลับมา
"ว่ายังไงลูกพ่อได้งานหรือเปล่า"
ชำนาญเข้าไปรวบไหล่มนของกอบัวกอดเอาไว้หลวมๆก่อนจะเอ่ยถามเสียงอ่อนทั้งที่แอบคิดในใจว่าลูกคงผิดหวังหลังจากเห็นสีหน้าของลูกสาว
"คือ.."
กอบัวเริ่มเบะปากทำหน้าเศร้าชำนาญและมาลัยจึงเข้ามาโอบกอดปลอบใจกอบัว
"ไม่เป็นไรนะลูกไม่เป็นไร.."
"ได้ค่ะ...เริ่มวันจันทร์หน้า"
กอบัวนิ้มร่าเมื่อแผนแกล้งหยอกพ่อกับแม่ของเธอสำเร็จ
"ไอ้ตัวแสบเอ้ย..ทำพ่อกับแม่ใจเสียหมด"
“เรานี่นะ”
ชำนาญยกมือหนาเขกหน้าผากกอบัวเบาๆที่กล้าทำเขากับภรรยาใจเสียได้แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกเมื่อรู้ว่ากอบัวได้งานดีๆทำอย่างที่ตัวเองต้องการสุขไหนของพ่อแม่ที่จะเท่าเห็นสุขของลูก
ตกเย็นหลังจากที่กอแก้วรู้เรื่องว่าน้องสาวได้งานจึงซื้อของหลังจากกลับมาทำงานมาฉลองทุกคนมาย่างหมึกย่างกุ้งกันที่ดาดฟ้ารวมถึงตอนนี้ก็มีเจ้าตัวป่วนที่คลานเล่นอยู่กับคนเป็นตาไม่ห่าง
“..ยัยหนู..กินกุ้ง”
ชำนาญอุ้มยัยหนูพารักขึ้นมาเช็ดไม้เช็ดมือก่อนจะส่งชิ้นกุ้งที่เย็นแล้วให้เจ้าก้อนกลมได้แทะ
“จุ้ง..”
“จุ้งก็จุ้ง”
เสียงสนทนาสองตาหลานทำคนที่อยู่รายล้อมได้อมยิ้มตามๆกันด้วยแทนที่ตานั้นจะช่วยแก้คำให้หลานกลับพูดตามหลานเสียได้
“อืมมม..”
หนูน้อยฟันกระต่ายแทะเนื้อกุ้งที่กำอยู่ในมือเคี้ยวทีละนิดทั้งยิ้มหน้าบานไม่วายด้วยชอบทานทุกอย่างที่ตาเอาไห้เพราะอย่างนี้ชำนาญถึงได้หลงหลานเป็นพิเศษและความน่ารักของยัยหนูพารักก็เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนในครอบครัวต่อสู้ไปในทุกวันอย่างไม่ย่อท้อ
ช่วงบ่ายของวันเสาร์ขณะที่หนูน้อยตัวกลมนอนหลับกอบัวก็เอาเวลาที่ว่างนี้มารื้อเสื้อผ้าที่เคยใส่ทำงานออกมาดูว่าตัวไหนยังใส่ได้บ้างเธอจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อชุดใหม่ให้เปลือง
"ดีจังที่ยังใส่ได้"
เสื้อผ้าสามสี่ชุดถูกลองแล้วลองอีกปรากฎว่ากอบัวนั้นยังใส่เสื้อผ้าพวกนี้ได้หญิงสาวค่อยหมดห่วงเรื่องชุดไปทำงานหนึ่งเปราะพลันดวงตากลมสวยก็มองไปยังหน้าแประตูเมื่อคนเป็นพี่เดินหอบเสื้อผ้าพะลุงพะลังมาให้
"เสื้อผ้าทำงานพี่เอามาแบ่งให้"
"ขอบคุณนะ..นี่วันหยุดพี่แก้วแต่งตัวจะออกไปไหน"
กอบัวหันมาถามพี่สาวที่กำลังหย่อนก้นลงนั่งข้างๆ
"จะออกไปหาร้านรับฝากขนมน่ะ"
"พี่จะไหวจริงๆใช่ไหมไหนจะทำงานประจำกลับมาก็ต้องทำขนม"
"ไหวอยู่แล้วปกติพี่ก็ชอบทำขนมอยู่แล้วนี่นาไม่ต้องห่วงพี่หรอก...พี่ไปก่อนนะ"
กอแก้วเอ่ยตอบด้วยท่าทีที่ไม่มีความกังวลอะไรเพราะเธอเป็นคนที่รักการทำอาหารอยู่แล้วแค่ต้องทำเพิ่มเยอะหน่อยไม่ได้มีปัญหาอะไรว่าจบก็เดินออกจากห้องไป
"ค่ะ"
กอแก้วนั่งมองตามหลังคนเป็นพี่คิดว่าหากเธอได้ทำงานจนได้เงินเดือนคงจะพอแบ่งเบาภาระที่พี่สาวของเธอแบกรับได้บ้างเธอสัญญากับตัวเองว่าจะสู้กับงานที่ได้รับมอบหมายให้ดีจะไม่เกี่ยงงานเด็ดขาดเพื่อชีวิตและความเป็นอยู่ที่ดีของครอบครัว
ณ บ้านริมน้ำสีขาวหลังใหญ่ที่นี่เป็นที่ดินของคุณยายข้ามภพเป็นมรดกตกทอดจากรุ่นยายจนมาถึงมือของข้ามภพคราแรกเป็นเพียงที่ดินว่างเปล่าแต่ที่นี่เงียบสงบร่มรื่นเขาจึงเลือกที่จะสร้างบ้านอยู่ที่นี่
อาณาเขตของบ้านเป็นพื้นที่สีเขียวกว้างขวางตัวบ้านเป็นสไตล์โมเดิร์นตกแต่งสีขาวดำเรียบหรูเหมาะกับคนรักความเป็นส่วนตัวเช่นข้ามภพ
"วันนี้นึกไงมาที่นี่..."
ชายหนุ่มร่างสูงปล่อยผมสยายนั่งดื่มรับลมยามค่ำคืนอยู่ที่ระเบียงหลังบ้านได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นกวินเพราะรู้ตั้งแต่มีคนแสกนนิ้วมือเข้ามาข้อความก็เด้งเข้าในมือถือเขาแล้ว
"ก็..ค"
หมอกวินหนุ่มหล่อเพื่อนสนิทของข้ามภพเดินเข้ามานั่งตรงข้ามเจ้าของบ้านทั้งยื่นมือหยิบขวดไวน์เปิดก่อนจะปริปากพูดแต่ยังไม่ทันปั้นคำข้ามภพก็โพร่งขัดขึ้นมาก่อน
"อย่ามาบอกว่าคิดถึงฉันจะพาลอ้วกออกมาก่อน"
ข้ามภพตวัดหางตามองเพื่อนตนรู้ได้ว่าหากเพื่อนของเขาไม่มีธุระสำคัญคงไม่อยากจะโผล่มาที่นี่สักเท่าไรเพราะติดงานที่จะต้องดูแลคนไข้ในโรงพยาบาล
"ฉันเจอพ่อนาย""ทำไม"ข้ามภพชะงักมือในการยกขวดไวน์ขึ้นดื่มเล็กน้อยเขาทำเป็นไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะกระดกขวดไวน์ในมือดื่มต่อ"ท่านดูอาการไม่ดีเลย...นายกลับไปดูพ่อบ้างหรือเปล่า"กวินมาที่นี่ก็เพราะอยากจะบอกกับเพื่อนรักด้วยตัวเองเพราะรู้ว่าคงไม่ข้ามภพรู้เรื่องนี้แน่นอน"ฉันไม่อยากเข้าไปเหยียบที่บ้านเท่าไร""ฉันเข้าใจว่านายไม่ถูกกับแม่เลี้ยงนายเท่าไรแต่ไปหาพ่อนายที่บริษัทบ้างก็ได้นี่""ไปก็ไม่ได้ทำให้พ่อฉันดีขึ้น...แต่ก็จะลองหาเวลาก็แล้วกัน"“..เฮ้อ..”กวินยกขวดไวน์ที่พึ่งเปิดเสร็จขึ้นดื่มเขาไม่รู้ว่าข้ามภพนั้นจะมีทิฐิกับพ่อตัวเองไปถึงเมื่อไรทั้งที่บ้านตัวเองที่อยู่ตอนนี้กับบ้านของคนเป็นพ่อไม่ได้ไกลกันนักแต่ไม่ยักจะหาเวลาไปเขารู้ว่าข้ามภพนั้นไม่ค่อยชอบแม่เลี้ยงกับลูกติดเท่าไรแต่การที่เพื่อนเขาหาเวลาไปดูคนเป็นพ่อบ้างคงจะดีกวินเป็นหมอหนุ่มรูปหล่อเจ้าระเบียบเขาค่อนข้างนิสัยเหมือนกับข้ามภพเขาเป็นลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังและยังเป็นหมอศัลยแพทย์กระดูกฝีมือดีชายหนุ่มมีใบหน้าเกลี้ยงเกลาคื้วเข้มตาตี่จมูกโด่งปากหนาเป็นกระจับผิวขาวตัดผมรองทรงสูงรูปร่างสูงใหญ่หุ่นบึกบึนเป็นที่ต้องตาพยาบาลในโรงพ
"นี่ห้องทำงานผม"ข้ามภพเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของตัวเองก่อนจะหันมาบอกให้หญิงสาวได้ทราบเสียทีว่าเขานั้นเป็นใครแอบหงุดหงิดในใจเล็กน้อยที่หญิงสาวมาทำหน้าที่เลขาของเขากลับไม่รู้จักหน้าตาของเจ้านายตัวเองว่าเป็นอย่างไรทั้งที่ในบริษัทก็มีบอร์ดบริหารงานติดอยู่"อย่าล้อเล่นสิคะถามเป็นการเป็นงาน"กอบัววางเก้าอี้ลงยกมือเกาหัวแกรกๆแสยะยิ้มอ่อนที่ดูอีกฝ่ายท่าจะเล่นตลกใส่เธอข้ามภพเริ่มยกมือเท้าเอวกรอกตามองบนหนึ่งรอบก่อนจะชี้ให้หญิงสาวเดินกลับไปดูบอร์ดบริหารตรงหน้าลิฟท์ที่เดินออกมา"ไปดูบอร์ด"กอบัวชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งเมื่อเห็นชายหนุ่มปิดประตูห้องไปแล้วจึงรีบสาวเท้าไปดูบอร์ดให้แน่ใจว่าตกลงชายหนุ่มพูดจริงหรือพูดเล่นกับเธอกันแน่และแล้วสาวเจ้าก็ได้ยกมือปิดปากเมื่อสิ่งที่ชายหนุ่มพูดมันคือเรื่องจริง"ท..ท่านประธาน"คิ้วเรียวบางขมวดผูกโบว์ด้วยใครจะไปคิดว่าประธานบริษัทที่นี่จะมาดเซอร์เข้ามาในออฟฟิศในสภาพที่เหมือนคนส่งของแบบนั้นร่างบางรีบสาวเท้ากลับไปหยิบเก้าอี้แล้วปรี่ตรงเข้าไปในห้องเจ้านายของเธอทันที"เอ่อคือเมื่อกี้..บัวขอโทษนะคะ.."มือเรียววางเก้าอี้ลงตรงหน้าคนตัวโตที่นั่งไขว่ห้างมองเธอด้วยสีหน้าแน่น
พิมลดาเดินนำกอบัวตรงมาที่นนทวัฒน์หรือนนนี่กราฟฟิกดีไซน์สาวสองแสนสวยประจำออฟฟิศขณะที่นนนี่กำลังจัดแจงตรวจความเรียบร้อยของชุดนางแบบก่อนที่จะเก็บเพื่อที่จะใช้ในการถ่ายแบบโฆษณาครั้งที่จะถึง"นนนี่.. คนนี้น้องบัวเลขาคนใหม่บอส"“สวัสดีค่ะพี่นนนี่”กอบัวยกมือไหว้สาวสองร่างสูงที่สวยราวกับผู้หญิงแท้หรือมากกว่าเธอก็ว่าได้"ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะหนูบัว...คุณพิพัฒน์นี่ก็เลือกคนได้เหมาะกับบอสดีนะ"นนนี่หันมาแตะบ่าเลขาสาวของเจ้านายเธอมองหน้ากอบัวด้วยสีหน้าเป็นมิตรก่อนจะหันไปสบตากับพิมลดาพูดถึงเรื่องที่พิพัฒน์เลือกเลขาได้เหมาะกับเจ้านายดีด้วยดูแปลกกันทั้งคู่เจ้านายก็เดาอารมณ์ไม่ค่อยถูกส่วนเลขาก็ดูเชยจนนึกว่าหลงยุค"ยังไงเหรอคะ?พี่นนนี่"กอบัวไม่ค่อยเข้าใจคำที่นนนี่สื่อเท่าไรนัก"อ่อ..เปล่าหรอกนนนี่ก็พูดไปงั้น...นั่นลูกตาลกับนัตตี้เป็นพีอาแล้วก็ทำกราฟฟิกด้วย”พิมลดารีบแก้ต่างให้นนนี่ก่อนจะเบนความสนใจแนะนำคนอื่นในห้องให้กับกอบัวได้รู้จัก“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่ๆ”“เช่นกันจ้า”สาวสวยอย่างนัตตี้และลูกตาลหันมายิ้มอ่อนทักทายกอบัวก่อนจะหันกลับไปทำงานของตัวเองต่อ"งั้นเดี๋ยวพี่พาบัวไปแนะนำคนในแผนกอื่นก่อน
“ม..ไม่..เฮ่ออ”เป็นอีกคืนที่ข้ามภพสะดุ้งตืนกลางดึกจากฝันร้ายด้วยอุบัติเหตุเมื่อประมาณสองปีก่อนที่ทำร้ายเขาจนปางตายแถมความจำก็ยังกลับมาไม่ครบเขาจึงฝันถึงเหตุการณ์วันนั้นเรื่อยๆนับวันๆมันยิ่งชัดขึ้นแล้วก็ทำให้เขาปวดหัวมากเมื่อต้องนึกถึงภาพเหล่านั้น“เฮ่อ..”ร่างสูงในชุดนอนลุกขึ้นมากินยาแก้ปวดก่อนจะฟุบลงนั่งที่ปลายเตียงแม้แอร์ในห้องนอนจะเย็นแค่ไหนในเวลานี้ข้ามภพก็ยังมีเหงื่อไหลซิกออกมาอยู่ดีข้ามภพพยายามนึกภาพตามความฝันเพื่อประติดประต่อกับความจำของตัวเองแต่ทำอย่างไรก็นึกไม่ออกวันต่อมาวันนี้ข้ามภพเข้ามาทำงานในบริษัทด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีดำการแต่งตัวของเขาค่อยดูเป็นผู้เป็นคนกว่าตอนที่กอบัวเจอเมื่อวานเมื่อมาถึงก็รีบสั่งให้กอบัวไปชงกาแฟดำให้เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบรุ่งเช้าอีกวันเบื่อเหลือเกินกับอาการฝันร้ายของตัวเองที่ต้องทำให้ตื่นกลางดึกกว่าจะข่มตาให้หลับอีกทีก็ยาก“มีสติตลอดเวลา..หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ”ร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกระโปรงพีชสีดำยาวจนถึงตาตุ่มเดินถือแก้วกาแฟดำที่พึ่งชงเสร็จออกจากห้องครัวด้วยความระมัดระวังเพราะกลัวว่าตัวเองจะซุ่มซ่ามทำกาแฟหกเมื่อเดินมาถึงหน้
“นายจะบ้าหรือไงฉันคุ้นกับเธอจริงๆ”กวินรีบปฏิเสธเสียงดังว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจีบเลขาของเพื่อนที่เขาพูดเขารู้สึกเช่นนั้นจริงๆ“ฉันกอบัวยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”“กอบัว..คุณเป็นน้องสาวของกอแก้วหรือเปล่า”ยิ่งได้ยินชื่อของหญิงสาวที่พึ่งแนะนำตัวกวินก็ยิ่งแน่ใจไปกว่าครึ่งว่าคนตรงหน้าท่าจะรู้จักกับคนที่เขาคุ้นเคยเพราะเขาเคยได้ยินชื่อนี้มาบ้างเมื่อตอนที่รู้จักกับกอแก้ว“รู้จักพี่สาวของฉันด้วยเหรอคะ”“ฉันขอคุยกับเลขานายสักเดี๋ยว”เมื่อได้คำตอบจากกอบัวกวินรีบขอตัวกอบัวออกไปคุยกันข้างนอกด้วยท่าทีดีอกดีใจช่วงหัวค่ำสองสาวกอแก้วและกอบัวช่วยกันนั่งแพ็คคุ้กกี้ที่กอแก้วอบเอาไว้จนเริ่มเย็นใส่ห่อเพื่อเอาไว้ไปส่งที่ร้านกาแฟในช่วงเช้าโดยมียัยหนูพารักง่วนอยู่กับการแทะคุ้กกี้ที่พื้นไม่ไกลนัก“กี้..กี้..หร่อยย..”เจ้าก้อนกลมนั่งแทะคุ้กกี้เคี้ยวหมุบหมับส่งเสียงชอบอกชอบใจเสียงดังจนทั้งป้าและแม่ต่างก็อมยิ้มไปตามๆกัน“ยัยหนูการันตีขนาดนี้งานนี้คุ้กกี้ป้าคงขายดีแน่เลย”“ดี..ดี”ยัยหนูพารักพยักหน้าหงึกหงักพูดตามคนเป็นป้าก่อนจะก้มกัดขนมในมือเคี้ยวตุ้ยดูท่าก่อนนอนคงจะทานนมได้น้อยเพราะได้ขนมเข้าท้องไปจนอิ่มแล้ว"บัวเจอคน
“ล..แล้วบัวต้องทำยังไงคะ”“รีบไปทำให้บอสอารมณ์เย็นลงไง”“ค่ะ”กอบัวรีบสาวเท้ากลับไปที่ห้องประธานหนุ่มเธอหน้าเสียด้วยคิดว่าที่เจ้านายหนุ่มอาละวาดน่าจะเป็นเพราะจะเรียกใช้งานเธอแล้วไม่เห็นเธออยู่ในห้องแน่นอน“ยัยบัวน้อยของฉันตายแน่พี่พิม”นนนี่พ่นออกมาเสียงอ่อนเพราะพวกเธอเคยเจอสถานการณ์นี้กันมาแล้ว“ก็ต้องให้เธอเข้าไปปรามซะหน่อยไม่งั้นของพังหมดห้องแน่”พิมลดาหันมาพูดกับนนนี่ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก“พี่พิมไม่ห้ามเองล่ะคะ..”“แหม..เธอก็รู้กิตติศัพท์บอสเราดีนี่นา..ให้เลขาไปน่ะดีแล้ว...”หากเป็นงานอื่นพิมลดาคิดว่าเธอน่าจะช่วยกอบัวได้แต่งานนี้เธอขอละเอาไว้หนึ่งกรณีเพราะเคยเจ็บตัวกับการห้ามเจ้านายเธอมาแล้ว“นนนี่ว่าพี่พิมไปรอหน้าห้องเลยค่ะ..”นนนี่เห็นว่าไม่นานนักกอบัวคงได้กระเด็นออกมาจากห้องจึงให้พิมลดาไปเฝ้าหน้าห้องจะดีกว่าหากเลขาสาวเป็นอะไรไปจะได้ช่วยทัน"คุณภพ...ม.."ฟึ่บบ..กอบัวเปิดประตูเข้ามาในห้องได้ยังไม่ทันที่จะถามว่าเจ้านายต้องการอะไรก็ต้องรีบหลบแฟ้มเอกสารที่ข้ามภพขว้างปากระจุยกระจาย"คุณภพ.. บัวจัดทุกอย่างไว้เป็นระเบียบหมดแล้วทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ"เลขาสาวรีบรวบรวมเอกสารที่ปลิวว่อนรว
"ฉันต้องรู้ให้ได้ว่ามันอุบัติเหตุหรือมีคนจงใจกันแน่"ข้ามภพนั่งกุมขมับอยู่ปลายเตียงพักใหญ่การเจ็บตัวครั้งนี้ทำให้เขาเริ่มจำอะไรได้ว่าตอนที่เกิดอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อนมันอาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุที่เขาขับรถเร็วจนเกิดเรื่องขึ้นเป็นเพราะรู้สึกว่ามีคนตามประกบไม่ห่างต่างหากร่างบางเดินเข้ามาในห้องทำงานในช่วงเย็นเธอแอบเกร็งเล็กน้อยเมื่อเห็นเจ้านายตนนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน"บัวกลับแล้วนะคะคุณภพสวัสดีค่ะ"หญิงสาวเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้วจึงเอ่ยลาพร้อมยกมือไหว้คนเป็นเจ้านายขณะที่เขาไม่คิดแม้นแต่จะชายตามองเธอ“มีอะไร”กอบัวยืนนิ่งคิดอยู่ครู่ใหญ่จนข้ามภพต้องเอ่ยทักเพราะไม่เห็นเธอนั้นออกไปเสียที"บัวแค่จะบอกว่าคุณภพคุยเรื่องอึดอัดใจกับบัวได้นะคะคิดซะว่าบัวเป็นต้นไม้ใบหญ้าคุณภพระบายกับบัวได้ตามสบายเลย...จะได้ลดอาการหงุดหงิดลงได้บ้างรับรองบัวไม่เล่าต่อแน่นอนค่ะ"สาวเจ้าคิดอยู่นานว่าจะพูดกับเจ้านายเช่นนี้ดีหรือไม่แต่ก็จึงตัดสินใจพูดออกมาได้ด้วยคิดว่าหากเจ้านายเธอได้ระบายอะไรออกมาบ้างคงจะทำให้เขาไม่โมโหง่ายแถมเธอยังจะทำงานด้วยความสบายใจด้วยข้ามภพเอาแต่จ้องหน้าหญิงสาวด้วยแววตาที่เรียบเฉยไม่รู้ว่าหญิงสาว
“อ..อ้าว..เอ่อ..คิดซะว่าเป็นงานแล้วกันนะนนนี่”พิมลดาเริ่มหน้าเสียเพราะรู้ดีว่าทีน่ามีคดีอยู่กับนนนี่เพราะแฟนคนล่าสุดของนนนี่นั้นถูกทีน่าแย่งไป“คิดอยู่ไงคะถึงได้มายืนอดกลั้นอยู่ตรงนี้ไง”“เอาน่าเธออยู่แค่วันนี้กับพรุ่งนี้เอง”เห็นทีพิมลดาจะต้องจับตาดูนนนี่ไม่ห่างเพราะจำได้ว่านนนี่เกลียดทีน่าจนตามไปมีเรื่องถึงคอนโดทีน่ามาแล้ว“ผมช่วยถือนะครับ”รามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษในชุดฮาวายปลดกระดุมโชว์แผงกล้ามสวมกางเกงขาสั้นสีดำเดินเข้ามาประชิดตัวพิมลดาก่อนจะเอ่ยปากช่วยเธอถือขาตั้งกล้องที่หญิงสาวกำลังเดินหิ้วพะลุงพะลัง“คุณ..มาได้ไง”พิมลดาหยุดฝีเท้าขมวดคิ้วจ้องมองรามินที่ยืนยิ้มร่าด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เพราะคนที่หญิงสาวไม่อยากเจอที่สุดคือนายแบบหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า“ไม่รู้หรือไงว่าผมเป็นนายแบบถ่ายโฆษณาในวันนี้..ผมช่วย”รามินดึงขาตั้งกล้องจากมือพิมลดาทั้งยกยิ้มมุมปากเดินหนีหญิงสาวเข้าไปที่กองถ่ายหน้าตาเฉย“งานรวมโจทย์หรือไงเนี่ย”พิมลดายืนหน้าบูดหน้าบึ้งก่อนจะเดินตามหลังรามินไปด้วยอาการหงุดหงิดรามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งอายุ30ใบหน้าหล่อเหลาดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลผมสีน้ำตาลดำไถข้างวินเทจคิ