ตอนที่สิบสอง งานรวมโจทย์

“อ..อ้าว..เอ่อ..คิดซะว่าเป็นงานแล้วกันนะนนนี่”

พิมลดาเริ่มหน้าเสียเพราะรู้ดีว่าทีน่ามีคดีอยู่กับนนนี่เพราะแฟนคนล่าสุดของนนนี่นั้นถูกทีน่าแย่งไป

“คิดอยู่ไงคะถึงได้มายืนอดกลั้นอยู่ตรงนี้ไง”

“เอาน่าเธออยู่แค่วันนี้กับพรุ่งนี้เอง”

เห็นทีพิมลดาจะต้องจับตาดูนนนี่ไม่ห่างเพราะจำได้ว่านนนี่เกลียดทีน่าจนตามไปมีเรื่องถึงคอนโดทีน่ามาแล้ว

“ผมช่วยถือนะครับ”

รามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษในชุดฮาวายปลดกระดุมโชว์แผงกล้ามสวมกางเกงขาสั้นสีดำเดินเข้ามาประชิดตัวพิมลดาก่อนจะเอ่ยปากช่วยเธอถือขาตั้งกล้องที่หญิงสาวกำลังเดินหิ้วพะลุงพะลัง

“คุณ..มาได้ไง”

พิมลดาหยุดฝีเท้าขมวดคิ้วจ้องมองรามินที่ยืนยิ้มร่าด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์เพราะคนที่หญิงสาวไม่อยากเจอที่สุดคือนายแบบหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“ไม่รู้หรือไงว่าผมเป็นนายแบบถ่ายโฆษณาในวันนี้..ผมช่วย”

รามินดึงขาตั้งกล้องจากมือพิมลดาทั้งยกยิ้มมุมปากเดินหนีหญิงสาวเข้าไปที่กองถ่ายหน้าตาเฉย

“งานรวมโจทย์หรือไงเนี่ย”

พิมลดายืนหน้าบูดหน้าบึ้งก่อนจะเดินตามหลังรามินไปด้วยอาการหงุดหงิด

รามินนายแบบหนุ่มลูกครึ่งอายุ30ใบหน้าหล่อเหลาดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลผมสีน้ำตาลดำไถข้างวินเทจคิ้วเข้มจมูกโด่งริมฝีปากหนาอมชมพูรูปร่างสูงใหญ่กล้ามเป็นมัดอัธยาศัยดีเป็นที่หนึ่งจึงมีชื่อเสียงเรื่องผู้หญิงมาไม่เว้นว่าง

รามินรู้จักกับพิมลดาตั้งแต่เรียนที่อังกฤษด้วยกันและพวกเขาก็คบกันได้ร่วมปีจนรามินแสดงออกถึงความเจ้าชู้จนพิมลดารับไม่ไหวเธอจึงขอบอกเลิกเขาทั้งที่ยังรักหลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีกเลยแม้นจะเห็นเขาในหน้าปกนิตยสารบ้างแต่เธอก็ไม่ได้คิดจะสนใจ

ทีน่านางแบบสาวที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการตอนนี้เธออยู่ในชุดคลุมสีขาวนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวในโรงแรมหญิงสาวสยายผมยาวดัดลอนก่อนจะยื่นมือหยิบชุดที่นนนี่วางเอาไว้ให้ขึ้นมาดู

“ชุดนี่ใครออกแบบ”

หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาเสียงห้วนทั้งขมวดคิ้วเบะปากด้วยความไม่สบอารมณ์กับสีชุดบิกินี่ที่เธอต้องใส่ด้วยรูปแบบมันดูมิดชิดเกินไปแถมสีสันยังไม่ร่วมสมัยอีกต่างหาก

“ฉันเองมีอะไรหรือเปล่า”

นนนี่หยุดมือจากการจัดของในห้องแต่งตัวเธอกรอกตามองบนก่อนจะหันมาเท้าเอวเอ่ยเสียงแข็งใส่แม่นางแบบที่กำลังเรื่องมากอยู่ในตอนนี้

ลูกตาลกับนัตตี้ที่เป็นลูกมือให้กับนนนี่ตอนนี้ก็มองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนจะสะกิดแขนนนนี่ให้อารมณ์เย็นลงทั้งสองรู้ดีว่าหากนนนี่และทีน่ามีเรื่องกันงานพังแน่แล้วพวกเธอก็อาจจะถูกประธานหนุ่มกินหัวกันพักใหญ่

“ถึงว่ารสนิยมไม่ได้เลย...นึกว่าชุดนางแบบเมื่อสมัย20กว่าปีก่อน”

ทีน่าตวัดหางตามองนนนี่ก่อนจะเบะปากให้นนนี่ได้เห็นชัดๆยิ่งรู้ว่าชุดนี่เป็นฝีมือใครเธอก็ไม่หยุดที่จะเอ่ยปากตำหนิชุดในมือด้วยรู้ว่าวันนี้อย่างไรนนนี่ก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเธอไม่อย่างนั้นงานทุกอย่างก็จะดำเนินต่อไปได้ยาก

“ชุดนี้บอสฉันเป็นคนอนุมัติให้ผ่านเพราะตรงกับคอนเซปเครื่องดื่มตัวใหม่ที่สุด...เดี๋ยวฉันจะบอกบอสให้แล้วกันว่านางแบบไม่พอใจเผื่อเค้าจะได้หาคนใหม่”

นนนี่กำมือแน่นกัดฟันคุยกับทีน่าหากหญิงสาวไม่พอใจเธอก็พร้อมที่จะรายงานประธานหนุ่มเผื่อว่าจะได้ฤกษ์เปลี่ยนนางแบบใหม่กะทันหันหากเป็นเช่นนั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับเธอ

“ฉันจำใจใส่ได้ย่ะ...ไม่ต้องเสนอหน้าไปฟ้อง”

ทีน่าว่าจบก็ลุกขึ้นสะบัดก้นเข้าไปเปลี่ยนชุดนนนี่ที่ยืนข่มอารมณ์ก็กำหมัดแน่นไม่ยอมปล่อยลูกตาลเห็นทีต้องรีบให้นัตตี้พานนนี่ออกไปจากที่นี่ก่อนที่จะเกิดเรื่อง

“นัตตี้พาพี่นนนี่ไปข้างนอกดีกว่านะ..ทางนี้คุณทีน่าเปลี่ยนชุดเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวลูกตาลอยู่ที่นี่เอง”

“เค..ฝากด้วยนะ...ไปค่ะพี่นนนี่”

นัตตี้รีบลากคนที่ยืนหน้าบูดบึ้งถลึงตาจนแทบถลนออกไปข้างนอกหากปล่อยให้นนนี่ใกล้กับทีน่าอยู่แบบนี้มีหวังพวกเธอได้ปวดหัวกันหนักแน่

เมื่อถึงเวลาถ่ายงานจริงทุกคนมารวมกันที่ชายหาดข้ามภพเป็นคนกำกับฉากเองทุกอย่างวันนี้เขาไม่ค่อยเครียดอะไรมากนักเพราะนางแบบและนายแบบที่จ้างมาเป็นงานกันอยู่แล้ว

“ยกเครื่องดื่มขึ้นมาได้เลยครับ”

เมื่อถึงฉากที่นายแบบและนางแบบเดินถือเซิร์ฟไปถึงชายหาดข้ามภพก็รีบวอให้ทั้งสองยกขวดเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มได้

“อย่างนั้นแหละครับ..โอเค..สวย”

การถ่ายทำผ่านไปพักใหญ่จนได้ทุกอย่างตรงใจของข้ามภพตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มที่จะลับขอบฟ้าแล้วทุกคนกำลังเก็บอุปกรณ์ถ่ายทำกันง่วนและดูเหมือนบรรยากาศในตอนนี้เริ่มอึมครึ่มเมื่อนนนี่และทีน่าเริ่มที่จะมีปากเสียงกัน

“ฉันหิวใช้เธอหาของกินให้แค่นี้ไม่ได้หรือไง...พนักงานที่นี่ทำงานกันยังไงนะ”

ทีน่ายืนกอดอกสบถออกมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ที่นนนี่ไม่ยอมทำตามที่ตัวเองสั่ง

“ไม่เห็นหรือไงว่าคนอื่นเค้ายุ่งกันอยู่เข้าไปในโรงแรมแล้วก็ไปสั่งกับพนักงานก็ได้ทำไมต้องมาใช้ฉันหาให้ด้วย”

นนนี่ยืนเท้าเอวมองหน้าทีน่าด้วยความไม่พอใจเช่นกันเพราะเธอเห็นทีน่าเดินกลับเข้าไปในโรงแรมแล้วหากหิวก็คงจะสั่งอะไรทานเองได้แต่ที่ออกมาสั่งเธอเพราะต้องการจะหาเรื่องกันมากกว่า

“ก็ฉันจะใช้..เธอเป็นพนักงานก็ต้องหาให้ฉันสิ”

“หิว..นักใช่ไหม”

นนนี่ที่ไหนจะเหนื่อยกับงานเหนื่อยกับต้องมาทนต่อกลอนกับทีน่าเธอจึงฟิวส์ขาดทนกับพฤติกรรมของทีน่าไม่ไหวเดินดุ่มเข้าไปกระชากหัวนางแบบสาวจนตัวโยน

“อ๊ายยย...”

“หิวนักก็กินทรายเข้าไปก่อนเลยอีปัญญาอ่อน”

นนนี่กดหัวทีน่าจนจมไปกับทรายก่อน

“โอ้ยย..”

ทีน่ากำทรายได้ก็สาดเข้าไปที่หน้าของนนนี่จนเธอเสียหลักล้มลงกับพื้นทีน่าจึงได้ทีขึ้นคร่อมวาดมือตบนนนี่

เพี๊ยะๆ

“อ๊าย..อีบ้า”

นนนี่ผลักร่างของทีน่าจนนางแบบสาวกระเด็นแล้วเธอจึงเป็นคนคร่อมนางแบบสาวคราวนี้เป็นทีของเธอนนนี่จึงไม่รีรอตวัดมือทั้งตบทั้งข่วนหน้านางแบบสาวจนเธอกรีดร้องโวยวาย

ปึก..เพี๊ยะๆ

“หมั่นไส้นัก..”

นนนี่ตวาดเสียงสั่นด้วยความสาแก่ใจ

“อีนนนี่..”

ทีน่ากระชากคอเสื้อนนนี่จนเธอล้มลงก่อนจะรีบลุกลากนนนี่ไปที่โขดหินหมายจะจับหัวนนนี่กระแทกกับก้อนหินใหญ่แต่ด้วยความที่นนนี่แรงเยอะกว่าทีน่าเขาจึงผลักหญิงสาวให้กระเด็นออกไปได้ก่อนที่ทีน่าจะเข้ามากดหัวกระแทกกับโขดหิน

เสียงเอะอะโวยวายของทั้งสองทำให้กอบัวที่กำลังเดินเอาของไปเก็บได้ยินและเห็นว่าตอนนี้ทีน่าและนนนี่กำลังตีกันเธอจึงรีบวางของและวิ่งเข้าไปห้ามทั้งสองทันที