วันต่อมา
rrrrr
"ครับคุณพ่อ...”
ข้ามภพยกมือถือกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นสายของคนเป็นพ่อโทรเข้ามาในช่วงบ่าย
“อะไรนะครับผมเนี่ยนะเป็นโรคร้าย...รู้มาจากเลขา?"
ชายหนุ่มนั่งฟังปลายสายพูดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มขมวดคิ้วหันหลังจ้องมองมายังกอบัวที่กำลังนั่งทำงาน
คำว่าเป็นโรคร้ายรู้มาจากเลขาทำให้กอบัวละมือจากการทำงานคิดว่าประธานหนุ่มคงรู้แล้วว่าเธอพูดอะไรกับนิดาในครั้งนั้นจึงรีบลุกออกจากห้องไปก่อนที่เจ้านายของเธอจะคุยกับปลายสายเสร็จ
"พี่นนนี่คะ..ถ้าคุณภพมาถามหาบัวอย่าบอกเค้านะคะว่าบัวอยู่นี่"
เชลขาสาวออกมาจากห้องได้ก็ปรี่ตรงไปที่ห้องทำงานของนนนี่แล้ววิ่งตรงไปที่ห้องเก็บอุปกรณ์ถ่ายงานทันที
"ไปสร้างเรื่องอะไรไว้.."
นนนี่เห็นเจ้านายหนุ่มเดินดุ่มหน้าบึ้งตึงผ่านกระจกตรงมาที่ห้องของเธอจึงรู้ได้ทันทีว่ากอบัวต้องไปสร้างเรื่องอะไรไว้ถึงได้รีบหนีมาหลบที่นี่
"เห็นกอบัวหรือเปล่า"
ข้ามภพเปิดประตูเข้ามาถามคนนนนี่ด้วยท่าทีที่กำลังเดือดดาล
"ไม่เห็นนะคะ"
นนนี่และทุกคนในห้องรีบส่ายหัวทำไม่รู้ไม่เห็นไปในทางเดียวกันข้ามภพจึงเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปตามหาเลขาสาวที่อื่นได้
หลังจากที่นนนี่เห็นว่าประธานหนุ่มนั้นลับตาไปแล้วเขาจึงรีบไปเรียกกอบัวที่แอบหลบอยู่ในห้องให้ออกมาข้างนอกเพื่อที่จะสาวความว่าเกิดอะไรขึ้น
"บอสไปแล้วบัว..ทำไมบอสดูโมโหแบบนั้นเราไปทำอะไรไว้"
"คือ.. "
กอบัวออกมานั่งคุยกับทุกคนในโซนลับตาเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังว่าวันนั้นเธอพูดอะไรกับนิดาและที่เจ้านายหนุ่มโมโหเช่นนั้นคงจะรู้ความจริงแล้ว
"ฮ่าๆๆ...มันก็น่าให้เค้าโกรธกรอก..รออีกสักสิบนาทีให้บอสอารมณ์เย็นแล้วค่อยกลับไปก็ได้"
ทุกคนต่างก็สบถขำกันยกใหญ่หลังจากที่ฟังกอบัวเล่าจบไม่เกินไปเลยที่ประธานหนุ่มจะโมโหขนาดนั้น
"ค่ะ"
"แล้วก็อยู่เฉยๆล่ะอย่าเดินไปแตะของตรงนั้นเด็ดขาด"
“ค่ะ..บัวจะไม่แตะสักนิดเดียวค่ะ”
นนนี่กำชับกอบัวให้นั่งอยู่ที่เดิมด้วยกลัวว่าเธอจะไปแตะข้าวของอะไรในห้องนี้พังเสียหายอีก
หลังจากนั่งทำใจอยู่พักใหญ่กอบัวก็ตัดสินใจกลับเข้าไปที่ห้องทำงานเมื่อเธอโผล่หน้าเข้าห้องได้เสียงแข็งของข้ามภพก็เอ่ยทักเธอด้วยความไม่พอใจทันที
"ไปไหนมา"
"เอ่อ...บัวไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ"
กอบัวเริ่มหน้าเจื่อนเธอคิดว่าเวลาที่เธออยู่นอกห้องเป็นสิบนาทีจะทำให้อารมณ์ของประธานหนุ่มเย็นลงแล้วเสียอีกแต่ไม่เลยดูเขายังคงเดือดดาลเหมือนเดิม
"คุณบอกอะไรกับนิดาเล่ามาให้ผมฟังทั้งหมด"
"บัวแค่บอกว่าคุณภพเป็นโรคที่ติดต่อร้ายแรงเท่านั้น"
กอบัวก้มหน้างุดมือน้อยเริ่มกำกระโปรงตัวเองแน่นขณะสารภาพความจริง
"ให้ได้อย่างนี้สิ..นิดาไปบอกกับคุณพ่อผมว่าผมติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์"
ข้ามภพกัดฟันกรอดไม่ค่อยอยากจะพูดถึงคำที่นิดาบอกกับพ่อตนเท่าไร
"อะไรนะคะ...บัวสาบานนะคะว่าบัวไม่ได้พูดแบบนั้น"
กอบัวรีบส่ายหัวยืนยันว่าเธอไม่ได้บอกกับนิดาแบบนั้นท่าทางนิดาจะเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว
"ถึงไม่ได้พูดแต่ถ้าเป็นผมได้ยินอย่างที่คุณพูดกับนิดาผมก็ต้องคิด"
"ขอโทษค่ะ.."
"เฮ้อ.."
ข้ามภพยืนเท้าเอวจ้องมองเลขาสาวครู่ใหญ่ดีที่เขาอธิบายกับคนเป็นพ่อจนเชื่อว่านิดาน่าจะเข้าใจผิดไม่เช่นนั้นป่านนี้เขาคงถูกหามไปตรวจที่โรงพยาบาลเพื่อยืนยันไปแล้ว
เพนท์เฮ้าส์
"เมื่อไรเรากับหนูเอมจะลงเอยกันซะที”
โฉมสุดาหญิงวัยห้าสิบกว่าแต่ยังคงสวยสะพรั่งด้วยดึงทึ้งใช้เงินรักษาความสวยของตัวเองไว้ตลอดเธอเข้ามาหาปราณลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่เพนท์เฮ้าส์ยามหัวค่ำ
“ตอนนี้คุณเปรมกำลังจับคู่ให้ข้ามภพแต่งกับหนูนิดา...แม่กลัวว่าถ้าข้ามภพได้แต่งก่อนไม่วายทุกคนจะไปป้อยออยู่กับมัน"
เธอมาเพื่อย้ำให้ลูกชายตัวเองลงเอยกับเอมิกาสาวสวยไฮโซทายาทหมื่นล้านได้เสียทีด้วยไม่อยากให้น้อยหน้าข้ามภพเพราะรู้มาว่าสามีของตนจ้องจะจับคู่นิดาให้กับข้ามภพเธอไม่อยากให้ข้ามภพนั้นได้ดีกว่าลูกเธอไปได้
หากข้ามภพได้แต่งงานกับสาวไฮโซก่อนลูกชายเธอคนในแวดวงธุรกิจก็จะพากันไปจับตามองแต่ข้ามภพแต่ถ้าลูกชายของเธอได้แต่งก่อนทุกคนก็จะมาป้อยอสนใจแต่ลูกเธอเท่านั้น
"ผมกำลังจะบอกข่าวดีกับคุณแม่พอดีครับ"
ปราณหันมาอมยิ้มมุมปากกับคนเป็นแม่ขณะที่จะยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มเรื่องที่แม่ของเขากังวลลืมไปได้เลยเพราะตอนนี้เอมิกาตกลงที่จะแต่งงานกับเขาแล้วแม้นจะคบกันในเวลาไม่ถึงปี
ปราณ เป็นชายหนุ่มวันสามสิบกว่ารูปร่างหล่อเหลาคมเข้มแววตาของเขาใครได้เป็นเป็นดั่งต้องมนต์เพราะชายหนุ่มบริหารเสน่ห์ได้ดีมากทั้งยังป้อนคำหวานกับคนอื่นเก่งผู้หญิงคนไหนได้เจอและรู้จักกับเขาเป็นต้องหลงในคารมแทบทุกคนด้วยแบบนี้สาวสวยไฮโซทายาทหมื่นล้านอย่างเอมิกาจึงได้ตอบตกลงแต่งงานกับปราณโดยง่ายเพราะหลงในคารมของปราณจนหัวไม่ขึ้นแม้นครอบครัวของหญิงสาวจะไม่เห็นดีเห็นงามด้วยก็เถอะ
"หนูเอยยอมแต่งงานแล้วเหรอลูก"
โฉมสุดายิ้มร่าดีใจจนเนื้อเต้นและแล้วก็เป็นอีกเรื่องที่ลูกชายของเธอเหนือกว่าข้ามภพเพราะว่าที่ภรรยาของปราณมีฐานะหน้าตาทางสังคมมากกว่านิดาผู้หญิงที่สามีของเธอหมายหมั้นให้แต่งกับข้ามภพ
"ครับ"
"แม่จะหาฤกษ์ให้ไวที่สุดเลย"
แววตาของโฉมสุดาตอนนี้เต็มไปด้วยความสาแก่ใจเธอเกลียดข้ามภพจนเข้ากระดูกเพราะชายหนุ่มไม่เคยให้เกียรติเธอและลูกของเธอตั้งแต่เธอก้าวเข้ามาในบ้าน
อาทิตย์ต่อมา
วันนี้กอบัวและข้ามภพต้องเดนทางไปที่ไร่โสมทางเหนือเพราะไม่พอใจกับพ่อค้าคนกลางที่เสนอราคาสมุนไพรชนิดที่เขาต้องการมาสูงเกินไปข้ามภพจึงคิดว่าการหาวัตถุดิบจากแหล่งด้วยตัวเองจึงน่าจะคุ้มค่ากว่าอีกอย่างการหาแหล่งวัตถุดิบเองแบบนี้ก็เป็นการต่อยอดในการโฆษณาเรื่องความใส่ใจคุณภาพสินค้าด้วย
ประธานหนุ่มและเลขาสาวเดินทางโดยเครื่องบินตั้งแต่เช้าตรู่จากกรุงเทพมาลงที่สนามบินเชียงใหม่ก่อนจะเช่ารถsuvขับไปกันต่อยังที่หมายที่นัดคนในไร่เอาไว้
"ดูท่าฝนจะตกนะคะคุณภพ"
หลังจากขับรถกันมาได้ร่วมสองชั่วโมงกว่าลมฟ้าลมฝนก็เริ่มมาให้เห็นทางข้างหน้ามืดมิดแทบจะเป็นกลางคืนจึงทำให้กอบัวนั้นเริ่มมีความกลัวในใจพอสมควร
"ผมจะรีบขับให้พ้นเนินเขาคดเคี้ยวนี่ให้เร็วที่สุด..."ครื่นน ซ่า....สิ้นเสียงของประธานหนุ่มที่พยายามตั้งใจขับรถเลาะเนินเขาลาดชันอยู่นั้นจู่ๆฝนก็ตกลงมาเม็ดใหญ่จนทำให้มองเห็นทางข้างหน้าลำบาก"จะไปต่อได้เหรอคะคุณภพฝนตกขนาดนี้"กอบัวเริ่มใจไม่ดีแล้วหากขับรถเลาะเขาฝ่าสายฝนที่บดบังทัศนียภาพเธอเกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุเอาได้ง่าย"ต้องไปให้พ้นจากทางนี้ผมกลัวว่าจะมีดินถล่มลงมา"ข้ามภพไม่ได้อยากจะขับรถฝ่าอันตรายไปเช่นนี้เหมือนกันแต่ตรงที่เขาอย่เป็นเนินเขาที่ฝนน่าจะตกชะหน้าดินมาหลายวันแล้วหากไม่ไปให้พ้นจากจุดอันตรายเกรงว่าจะมีดินถล่มลงมาใส่รถถึงเวลานั้นจะน่ากลัวกว่าการขับรถฝ่าสายฝนเช่นนี้กอบัวฟังประธานหนุ่มพูดจบเธอก็ใจฝ่อไม่มีทางเลือกไหนเลยที่เธอจะดูปลอดภัยปึก..เอี้ยดด“อ๊าย..”หลังจากที่รถยนต์ขับจากจุดเดิมมาได้ไม่ไกลนักกอบัวก็ต้องกรีดร้องตกใจเมื่อจู่ๆก็เกิดเสียงดังขึ้นแล้วรถก็เริ่มเสียหลักดีที่ข้ามภพพยายามทำให้รถหยุดนิ่งได้แต่ก็ติดกับไหล่ทางจนแทบจะตกดีที่มีเสาหลักกิโลกั้นเอาไว้“เกิดอะไรขึ้นคะ”กอบัวอ้าปากค้างตอนนี้เธอแทบคุมสติไม่อยู่“ยางน่าจะแตก..บ้าจริง..ตรวจสภาพรถก่อนส่งให้ลูกค้าบ้างหรือเปล่
เวลาผ่านไปพักใหญ่ตอนนี้กอบัวและข้ามภพก็เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเรียบร้อยแล้วแต่ยังคงมีความหนาวเข้ามาเยือนเรือนร่างของทั้งสองจนนั่งสั่นกันเป็นลูกนกเพราะฝนยังไม่หยุดตกโดยเฉพาะกอบัวที่แม้นจะขอผ้าเช็ดตัวของชายหนุ่มไปห่มแต่เธอก็ยังไม่หายสั่นนั่งกอดเข่าตัวเกร็งอยู่พักใหญ่จนข้ามภพเห็นท่าไม่ค่อยจะดีจึงต้องเข้ามาดูเธอใกล้ๆ"บัว.. คุณเป็นอะไร""น.. หนาวค่ะ"กอบัวส่งเสียงอ่อนปนสั่นเครือเอ่ยตอบทั้งที่ยังหลับตาข้ามภพเห็นท่าไม่ดีจึงยื่นมือไปจับตัวของหญิงสาวพบว่าอุณหภูมิของเธอขึ้นสูงเกินปกติคงเป็นผลพวงมาจากการบอบช้ำและไหนจะตากฝนมาพร้อมกับเขาพักใหญ่"ตัวคุณร้อนจี๋เลย...ผมขอโทษนะแต่คุณน่าจะอุ่นขึ้น"ข้ามภพรีบรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดเพราะเห็นว่าไม่มีวิธีไหนบรรเทาอาการหนาวของเธอได้ดีไปกว่านี้แล้ว"ข..ขอบคุณค่ะ"ใบหน้าหวานก้มซุกอกชายหนุ่มงุดเธอไม่มัวมานั่งเคอะเขินอะไรแล้วเพราะต้องการความอบอุ่นที่สุดเวลาล่วงเลยมาจนจวบเย็นเกือบมืดแม้นฝนจะซาลงบ้างแล้วแต่ก็ยังมีเม็ดเล็กๆตกปอยๆกอบัวเริ่มตัวร้อนหนักขึ้นและเริ่มไม่รับรู้เสียงเรียกของข้ามภพแล้วชายหนุ่มจึงเป็นกังวลพอสมควรและแล้วก็เหมือนสวรรค์เป็นใจข้ามภพเริ่มเห็นเงาค
"คุณนอนพักต่อเถอะอีกเดี๋ยวหมอชลจะพาผมไปเอาของที่รถแล้วก็ไปส่งที่ไร่ลุงสัน"ร่างบางล้มตัวลงนอนตามที่ชายหนุ่มบอกเพราะเธอเองก็ยังคงรู้สึกเพลียและระบมเนื้อตัวพอสมควร"อ่อ.. ผมลืมบอกคุณไปว่าทุกคนเข้าใจว่าเราเป็นสามีภรรยากัน"ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวลไม่รู้ว่าหญิงสาวจะโกรธเขาหรือไม่แต่ยังไงทุกคนก็เข้าใจเช่นนี้ไปแล้ว"ท.. ทำไมคะ"กอบัวผงกหัวขึ้นมามองข้ามภพด้วยสีหน้าฉงน"ก็ตอนที่ลุงเมืองเจอผมกับคุณเค้าก็เข้าใจแบบนั้นเพราะเห็นเรานั่งกอดกันเกิดผมปฏิเสธว่าคุณเป็นแค่เลขาลุงเมืองจะว่าผมฉวยโอกาสกับคุณเอาได้""ค่ะ...บัวเข้าใจแล้วค่ะบัวทำให้คุณภพต้องเดือดร้อนขอโทษด้วยนะคะ"สาวเจ้าพยักหน้าเบาๆคิดว่าเขานั้นคงต้องลำบากใจพอสมควรที่ต้องออกหน้าไปแบบนั้นก่อนจะรีบขอโทษประธานหนุ่ม"ผมต่างหากที่ต้องขอโทษที่พาคุณมาเจออันตราย"ข้ามภพตำหนิตัวเองที่ไม่ทันคิดให้รอบคอบว่าการพาหญิงสาวมาขึ้นเขาลงห้วยในหน้าที่มีมรสุมเช่นนี้จะมีอันตรายอะไรบ้างช่วงสายข้ามภพดูจะเครียดเป็นพิเศษเพราะเกิดปัญหาใหญ่หลังจากที่หมอหนุ่มพาเขามาเอาของที่รถก็ได้รับรู้ว่าถนนถูกตัดขาดห่างออกไปจากรถที่จอดเอาไว้ไม่ไกลดีที่เมื่อวานเขาขับ
กอบัวและข้ามภพอยู่ที่ไร่สันติจนเกือบเที่ยงสันติจึงชวนทั้งสองทานข้าวเที่ยงฝีมือตองนวลภรรยาของเขาก่อนที่กอบัวและข้ามภพจะกลับทั้งสี่นั่งล้อมวงทานข้าวกันอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใหญ่หลังบ้านกลางวงตอนนี้มีอาหารหลากหลายไม่ว่าจะเป็นแกงเห็ดเผาะใส่ชะอมน้ำพริกหนุ่มกับแคปหมูต้มยำไก่บ้านสีสันจัดจ้านปลาย่างไข่เจียวรวมไปถึงผักต้มหลากหลายอย่างที่แขกอย่างกอบัวและข้ามภพเห็นแล้วก็น้ำลายสอไปตามๆกัน“เอาเลยลูก..ไม่ต้องเกรงใจ”ตองนวลหญิงวัยกลางคนผิวขาวร่างท้วมตักข้าวใส่จานให้ทุกคนก่อนจะบอกให้แขกทั้งสองลงมือทานได้ไม่ต้องเกรงใจด้วยดูท่าคงจะหิวกันน่าดูเพราะท้องของทั้งสองแข่งกันร้องตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว“ค่ะ..”มือเรียวยกช้อนกลางตักแกงเห็ดใส่จานก่อนจะใช้ช้อนในจานตัวเองตักข้าวใส่ปากคำโตเคี้ยวตุ้ยด้วยท่าทีหิวโหยจนข้ามภพและสองลุงป้าต้องแอบอมยิ้มกับท่าทีน่าเอ็นดูของกอบัว" กับข้าวฝีมือป้านวลอร่อยทุกอย่างเลยนะคะ""อร่อยจริงๆครับ"ข้ามภพเอ่ยเสริมหลังจากได้ชิมต้มยำไก่เข้าไปสองสามคำ"พ่อหนุ่มมีเมียน่ารักน่าชังนะ.. มีลูกกันหรือยังล่ะ"สันติเคี้ยวข้าวหมดปากได้ก็เอ่ยชมกอบัวเปราะเห็นว่าสองสามีภรรยาคู่นี้ดูน่าตาดีทั้ง
ซ่า..ครื่นน...ๆ"ฝนตกทุกวันเลยเหรอเนี่ย"สาวเจ้านั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงเล็กเธอเข้ามาอยู่ในห้องนอนหลังจากมื้ออาหารเย็นพร้อมข้ามภพตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้วฟ้าฝนก็ยังไม่หยุดซัดสาดเม็ดใหญ่เสียทีจนกอบัวเริ่มกังวล"ทำไมทำหน้ายังกับจะร้องให้"ชายหนุ่มที่นั่งเขียนอะไรเพลินๆที่โต๊ะติดกับหน้าต่างเขาเห็นสีหน้าหญิงสาวก็พาลใจเสียไปด้วย"ถ้าฝนตกแล้วดินถล่มอีกก็แก้ไขเปิดทางไม่ได้ซะทีไงคะ..บัวคิดถึงยัยหนูกับคนที่บ้านจะแย่อยู่แล้ว""คุณไม่ต้องคิดมากหรอกยังไงเจ้าหน้าที่ก็ต้องรีบเคลียทางให้รถสัญจรได้เร็วอยู่แล้วล่ะ"ข้ามภพละมือก่อนจะหันเก้าอี้ให้ตัวเองนั่งหันหน้ามาหาหญิงสาว"อืม..ผมว่าจะถามคุณเรื่อง..พ่อของพารัก...เค้าไปไหน""บัว...ไม่ขอพูดถึงนะคะ"กอบัวเงยหน้ามองข้ามภพด้วยแววตาสงสัยไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอยากรู้เรื่องส่วนตัวของเธอหากเป็นเรื่องอื่นเธอคงจะคุยด้วยได้อย่างสบายใจแต่เรื่องนี้เธอขอเว้นเอาไว้หนึ่งเรื่องไม่ได้โกรธได้เกลียดคนในคืนนั้นแต่เพราะไม่อยากพูดถึงให้โมโหตัวเองที่ไม่ระวังตัวเองมากกว่า"อืม..ผมเข้าใจ"ข้ามภพจ้องมองไปยังสีหน้าที่เรียบเฉยของหญิงสาวเขาไม่รับรู้ได้เลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกแ
"คุณก็ได้เงินทองมากมายที่ผมหาให้ไม่พอใจหรือไง.. ปราณก็ขึ้นบริหารในระดับสูงคุณจะเอาอะไรอีก""ของทุกอย่างต้องแบ่งกันให้เท่าเทียมสิคะจำไม่ได้หรือไงว่าลูกของคุณไม่ได้มีแค่ข้ามภพเพียงคนเดียว..ถ้าไม่แก้พินัยกรรมเราเห็นดีกันแน่"โฉมสุดาลุกขึ้นพรวดยืนคำขาดคนเป็นสามี"ผมไม่แก้..แค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากเกินไปแล้ว"เปรมเอ่ยตอบเสียงเรียบหากโฉมสุดาจะไม่พอใจเขาก็ยอมรับเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำผิดกับแขไขและข้ามภพมากมายเหลือเกิน"มารู้สึกผิดอะไรตอนนี้ล่ะคะ...ในเมื่อคุณก็หลอกแขไขมาตั้งแต่ต้นจนตอนนี้มันตายไปแล้วมันก็ยังไม่รู้ว่าตัวมันถูกหลอก"คนที่กำลังเดือดดาลเพราะสามีไม่ได้ดั่งใจเธอต่อว่าเปรมเสียงดังก่อนจะเดินสะบัดก้นออกไปเปรมยกมือกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวหนึบเขาจะไม่ยอมทำตามทุกอย่างที่โฉมสุดาสั่งอีกต่อไปแล้วเขาจะทำทุกอย่างให้มันถูกต้องตามที่มันควรจะเป็นตกเย็นเปรมเลือกที่จะไม่ให้คนขับรถมารับเขาเรียกแท็กซี่ให้พามาส่งที่สวนสาธารณะเพื่อมานั่งผ่อนคลายในพื้นที่สีเขียวกว้างใหญ่ใกล้ๆกับบริษัทของข้ามภพภาพผู้คนที่กำลังนั่งทานอาหารบางคนก็วิ่งออกกำลังกายทำให้เขาเลิกคิดอะไรเครียดๆในสมองไปได้บ้างฟึ่บบเปรมลุกขึ้นจาก
“เรียบร้อย”นับเป็นเสียงสวรรค์จากข้ามภพที่กอบัวอยากจะได้ฟังเธอรีบลุกออกจากเก้าอี้สาวเท้าสับหมายจะออกจากสวนโดยที่ไม่ทันสังเกตหลุมลึกตรงทางเดินเท้าข้างซ้ายจึงก้าวลงหลุมทำให้ร่างของหญิงสาวล้มฟุบลงไปกับร่องสวนปึก"โอ้ยย..""คุณนี่น้า..จริงๆเลย"ข้ามภพรีบเดินดุ่มเข้ามาช่วยกอบัวครั้งนี้เขาไม่ได้เอ็ดอะไรในความซุ่มซ่ามของเธอแต่สบถขำหญิงสาวที่หาเรื่องเจ็บตัวได้ตลอดเวลาต่างหาก“เดินได้หรือเปล่า”ชายหนุ่มอุ้มพยุงร่างบางให้ยืนขึ้นแต่ดูท่าเธอจะยืนไม่อยู่ร่างของเธอจึงฟุบเข้ากับอกของข้ามภพมือเรียวของเธอเกาะเขาเอาไว้แน่น“ปวดข้อเท้ามากเลยค่ะ”ข้ามภพรีบรวบอุ้มกอบัวขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวและรีบเดินกลับไปที่บ้านพัก“คุณภพไม่เหนื่อยเหรอคะ..ให้บัวลองเดินเองก็ได้นะคะ”กอบัวกลัวว่าคนที่กำลังอุ้มเธอกลับจะเหนื่อยคิดว่าเธอพยายามเดินเองอีกครั้งจะดีกว่า“ตัวคุณเบายังกับนุ่นผมไม่เหนื่อยหรอก..ขืนปล่อยให้คุณเดินเองข้อเท้าได้อักเสบกว่านี้แน่”กอบัวเห็นว่าเจ้านายหนุ่มมีท่าทีห่วงใยเธอจึงรู้สึกประหม่าในใจเป็นพิเศษหญิงสาวเริ่มก้มหน้างุดเพราะหัวใจที่กำลังเต้นแรงตอนนี้ทำให้หน้าของเธอแดงจนรู้ตัวว่าตัวเองกำลังเขินกับการกระทำของ
"อะไรเหรอครับลุงสัน"ข้ามภพเห็นว่าหมอหนุ่มดูจะกลัวน้ำสีอัมพันตรงหน้าเป็นพิเศษจึงอยากจะรู้ว่ามันคืออะไร"หมดแก้วเลยหนุ่มบำรุงกำลัง.."สันติยกแก้วใส่มือของข้ามภพอยากให้ชายหนุ่มได้ลิ้มลองยาดองสูตรที่เขาทำเองเพราะใครได้ลิ้มลองเป็นต้องชอบในรสชาติกันทุกคน"อืม..รสชาติดีนะครับ"ข้ามภพรับรู้รสชาติตั้งแต่น้ำอัมพันสัมผัสปลายลิ้นคิดไม่ถึงว่ายาดองธรรมดาแบบนี้รสชาติจะละมุนลิ้นได้หลังจากนั้นข้ามภพก็เริ่มหยุดไม่ได้ที่จะดื่มแก้วต่อไป"ไม่หมดโหลนี้ไม่ต้องกลับนะ""เอางั้นเลยเหรอครับ""เอ้อ..อย่างนี้แหละ"ชลเทพนั่งมองข้ามภพยิ้มกริ่มเขาไม่ปรามชายหนุ่มเพราะข้ามภพนั้นมีภรรยาอยู่ในห้องด้วยตลอดหากเกิดความร้อนวูบวาบพลุ่งพล่านคงมีที่ระบายผิดกับเขาที่ไม่มีใครจึงไม่อยากลองยาดองในโหลของสันติอีก“นั่นขวดอะไรคะ”กอบัวที่กำลังนั่งพับผ้าลงถุงกระดาษเธอก็เหลือบไปเห็นน้ำสีขาวขุ่นในขวดแก้วใสใบเล็กข้างตู้เสื้อผ้าของตองนวลจึงเกิดความสงสัย“สาโท..ที่คนนี่เค้าเรียกว่าน้ำขาวหวานกำลังดีเลยลูก..อะป้าให้ลอง"ตองนวลรีบเอื้อมมือหยิบขวดสาโทเปิดฝายื่นให้กอบัวได้ดื่ม"อื้ม...อร่อยดีนะคะแต่แอบมีกลิ่นเหมือนแอลกอฮอลนิดหน่อย"กอบัวกระดกข