"อะไรเหรอครับลุงสัน"
ข้ามภพเห็นว่าหมอหนุ่มดูจะกลัวน้ำสีอัมพันตรงหน้าเป็นพิเศษจึงอยากจะรู้ว่ามันคืออะไร
"หมดแก้วเลยหนุ่มบำรุงกำลัง.."
สันติยกแก้วใส่มือของข้ามภพอยากให้ชายหนุ่มได้ลิ้มลองยาดองสูตรที่เขาทำเองเพราะใครได้ลิ้มลองเป็นต้องชอบในรสชาติกันทุกคน
"อืม..รสชาติดีนะครับ"
ข้ามภพรับรู้รสชาติตั้งแต่น้ำอัมพันสัมผัสปลายลิ้นคิดไม่ถึงว่ายาดองธรรมดาแบบนี้รสชาติจะละมุนลิ้นได้หลังจากนั้นข้ามภพก็เริ่มหยุดไม่ได้ที่จะดื่มแก้วต่อไป
"ไม่หมดโหลนี้ไม่ต้องกลับนะ"
"เอางั้นเลยเหรอครับ"
"เอ้อ..อย่างนี้แหละ"
ชลเทพนั่งมองข้ามภพยิ้มกริ่มเขาไม่ปรามชายหนุ่มเพราะข้ามภพนั้นมีภรรยาอยู่ในห้องด้วยตลอดหากเกิดความร้อนวูบวาบพลุ่งพล่านคงมีที่ระบายผิดกับเขาที่ไม่มีใครจึงไม่อยากลองยาดองในโหลของสันติอีก
“นั่นขวดอะไรคะ”
กอบัวที่กำลังนั่งพับผ้าลงถุงกระดาษเธอก็เหลือบไปเห็นน้ำสีขาวขุ่นในขวดแก้วใสใบเล็กข้างตู้เสื้อผ้าของตองนวลจึงเกิดความสงสัย
“สาโท..ที่คนนี่เค้าเรียกว่าน้ำขาวหวานกำลังดีเลยลูก..อะป้าให้ลอง"
ตองนวลรีบเอื้อมมือหยิบขวดสาโทเปิดฝายื่นให้กอบัวได้ดื่ม
"อื้ม...อร่อยดีนะคะแต่แอบมีกลิ่นเหมือนแอลกอฮอลนิดหน่อย"
กอบัวกระดกขวดแก้วจิบเล็กน้อยดวงตากลมโตเริ่มเบิกกว้างเพราะรู้สึกว่าน้ำสีขาวขุ่นนี้อร่อยแบบที่เธอไม่เคยลองมาก่อนมันหวานๆเปรี้ยวๆติดขมปลายลิ้นนิดหน่อยและแอบมีติดกลิ่นคล้ายแอลกอฮอลเล็กน้อย
“บำรุงเลือดลมดีนักล่ะ..ป้ากินวันละนิดละหน่อยแทบจะทุกคืนป้าถึงได้หลับดี”
“ถึงว่าป้านวลผิวพรรณสดใสมากเลยค่ะ”
“น่าจะเพราะเจ้านี่แหละ”
ชั่วโมงต่อมา
ร่างสูงหน้าแดงก่ำเดินโงนเงนขึ้นเรือนของสันติมาเพื่อเรียกให้กอบัวกลับพอขึ้นมาได้เห็นตองนวลเดินออกมาหน้าชานเรือนคนเดียวจึงรีบถามหากอบัว
“กอบัวล่ะครับป้านวล”
“ป้าว่าจะมาตามให้เราไปดูเมียพอดีเลย...นอนเมาอยู่ในห้องป้า”
ตองนวลเห็นข้ามภพขึ้นมาพอดีจึงกวักมือให้เดินตามไปที่ห้องเพื่อไปดูกอบัว
“เมาเหรอครับ..”
ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยทั้งที่หญิงสาวไม่ได้ไปร่วมวงกับพวกเขาแล้วจะเมาจากอะไร
“ก็ป้าให้ลองดื่มสาโทไม่คิดว่าเมียเราจะคออ่อนดื่มไปแค่สองแก้วก็หลับไม่รู้เรื่องแล้ว”
ตองนวลเอ่ยน้ำเสียงอ่อนหากเธอรู้ว่ากอบัวคออ่อนก็จะให้ดื่มแค่นิดเดียวเท่านั้น
“ผมพาเธอกลับเลยนะครับดึกแล้ว”
ข้ามภพเข้ามาเห็นร่างบางนอนหน้าแดงก่ำหลับไม่รู้เรื่องจึงรีบช้อนร่างเธออุ้มออกมาจากห้องของตองนวล
“เดี๋ยวป้าเดินไปส่งมีของต้องเอากลับไปด้วย”
“ครับ”
ตองนวลเดินถือถุงเสื้อผ้าที่กอบัวพับใส่เอาไว้ตามหลังร่างสูงที่กำลังอุ้มหญิงสาวลงมาข้างล่างสันติและชลเทพเห็นสภาพกอบัวไม่ได้สติจึงรีบลุกจากแคร่กรูกันเข้าไปดู
“หนูบัวเป็นอะไรล่ะ”
สันติยืนเท้าเอวขมวดคิ้วมองร่างบางในอ้อมอกของข้ามภพ
“ลองให้ดื่มสาโทน่ะสิ..ไม่คิดว่าจะคออ่อน..หมอฝากด้วยของหนูบัว”
ตองนวลเอ่ยตอบคนเป็นสามีก่อนจะยื่นถุงผ้าให้หมอหนุ่ม
“งั้นเรารีบกลับกันดีกว่าครับคุณภพกับคุณบัวจะได้รีบพักผ่อน..ลาลุงกับป้านะครับ”
“กลับดีๆกันล่ะ”
“ครับ”
ชลเทพรีบลาสันติและตองนวลเพราะรู้ว่าพรุ่งนี้สองสามีภรรยาต้องเตรียมตัวกลับบ้านกันอีก
“สนุกแน่งานนี้”
สันติเอ่ยตามหลังขณะที่ยืนมองหลังรถกระบะที่กำลังแล่นไปสุดลูกตา
“ทำไมล่ะพ่อ”
ตองนวลหันมาขมวดคิ้วมองหน้าสามี
“ก็หนุ่มมันดื่มยาดองไปแทบหมดโหล”
สันติหันชี้มือไปยังโหลยาดองที่กลางแคร่ไม้
“หืม..จะได้ลูกก็งานนี้แหละ”
ตองนวลอมยิ้มกริ่มคิดว่าคราวนี้ข้ามภพคงจะได้ลูกอย่างที่คิดเพราะสรรพคุณของยานั่นเป็นเช่นไรเธอรู้ดี
“เอ่อ..แล้วพ่อล่ะดื่มไปเยอะหรือเปล่า”
“แค่พอแก้กระหายกลัวแม่จะเหนื่อย..ไปๆขึ้นเรือนกันเถอะข้างล่างมันร้อน”
สันติหันมาโอบภรรยาก่อนจะจ้องหน้าเธอด้วยแววตากะลิ้มกะเหลี่ย
“พ่อก็..”
ตองนวลเดินนำหน้าสามีขึ้นเรือนด้วยท่าทีขวยเขิน
ข้ามภพอุ้มกอบัวมานอนเตียงในที่ของเธอเขาทิ้งตัวลงนั่งก่อนจะถอดแว่นให้หญิงสาวที่หลับไม่ได้สติใบหน้าของกอบัวตอนนี้แดงอมชมพูระเรื่อจากปกติใบหน้าหวานที่ไร้แว่นหนาบดบังก็ดึงดูสายตาของเขาอยู่แล้วยิ่งเธออยู่ในสภาพนี้ยิ่งน่ามองสำหรับชายหนุ่มมากขึ้นไปอีกเหมือนลูกแมวน้อยที่กำลังหลับอุตุไม่มีผิด
ฟึ่บ
จู่ๆกอบัวก็พลิกตัววาดแขนลงมาที่หน้าขาของข้ามภพเสื้อแขนกุดตัวสั้นที่เธอสวมก็ถลกขึ้นจนเผยเอวบางนวลเนียนแก่สายตาของชายหนุ่มที่กำลังเมาผิวขาวนวลเนียนน่าสัมผัสของเธอทำเอาข้ามภพเริ่มมีความพลุ่งพล่านในกายขึ้นอย่างรวดเร็วจนต้องรีบละสายตาจากหญิงสาวไปมองอย่างอื่น
แต่ยิ่งพยายามข่มอารมณ์เท่าไรก็เหมือนมันจะยิ่งทำให้เลือดที่กำลังร้อนในกายเดือดประทุขึ้นเรื่อยๆเจ้าตัวตนที่อยู่ในกางเกงก็เด้งผึงผงาดเร็วกว่าเดิมหลายเท่าทั้งที่ยังไม่มีอะไรไปกระตุ้นมากมาย
“เป็นบ้าอะไรเนี่ย”
ข้ามภพค่อยๆดึงมือกอบัวออกจากหน้าขาของเขาและโผตัวไปนั่งสงบอารมณ์อยู่ที่เก้าอี้เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มไหลซิกมาที่หน้าผากจนเขาต้องยกมือปาดลวกๆ
ในห้องที่ค่อนข้างคับแคบทำให้หันไปทางไหนก็ต้องเห็นหญิงสาวอยู่ในสายตาจึงรีบหมุนเก้าอี้หันหน้าเข้าผนังและข่มให้ตัวเองหลับตาลงแต่เหมือนยิ่งหลับภาพเรือนร่างของคนที่อยู่บนเตียงตอนนี้ก็ยิ่งชัดเจนในความคิดข้ามภพเริ่มกลืนน้ำลายไม่ลงคอปากคอแห้งผาดและเริ่มที่จะควบคุมอารมณ์ไม่ไหว
“อือ..”
ร่างบางที่อยู่บนเตียงเริ่มสงเสียงอืออาขณะกลำลังขยับตัวจนทำให้ข้ามภพต้องหันกลับมามองหญิงสาวภาพตรงหน้าชายหนุ่มตอนนี้คือกอบัวกำลังเลื้อยไปมาบนเตียงเล็กจนแทบจะตกทำให้ข้ามภพต้องรีบเข้าไปรวบร่างเธอให้กลับไปนอนที่ของตัวเองดีๆ
คนตัวโตนั่งจ้องมองใบหน้าหวานไม่ละสายตาก่อนจะเอื้อมประสานมือหนากับมือเรียวของคนที่ไม่ได้สติพลิกตัวคร่อมร่างเธอเอาไว้ค่อยๆก้มใบหน้าคมลงประชิดใบหน้าหวานจนตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
“บ..บัว”
เสียงแหบพร่าเอ่ยสั่นเครือเพราะทนกับอาการวูบวาบเลือดพลุ่งพล่านไม่ไหวดวงตาคมหลุงลงต่ำจ้องมองไปยังริมฝีปากบางอมชมพูก่อนจะเริ่มครอบครองมันด้วยริมฝีปากของตัวเอง
“อือ..”
ร่างกายของหญิงสาวเริ่มขยับเล็กน้อยเมื่อมีอะไรบางอย่างก่อกวนในเวลาที่ตัวเองพักผ่อนแต่เธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะมาต่อต้านอะไรแม้กระทั่งสติในการรู้ตัวว่ามีใครทำอะไรกับร่างกายก็ยังไม่มี
“อื้อ..”ข้ามภพข่มอารมณ์ผงกหัวถอนจูบด้วยยังมีสติที่จะยับยังไม่ให้ทำอะไรล่วงเกินกอบัวไปมากกว่านี้แต่แล้วเขาก็ต้องก้มลงประกบริมฝีปากหญิงสาวอีกรอบเพราะฤทธิ์ของยาดองที่ทำให้สติของเขาเริ่มขาดๆหายๆ“อืม..”ครั้งนี้ลีลาบดจูบของชายหนุ่มรุนแรงขึ้นเขาเริ่มสอดไซร้ลิ้นร้ายฉกชิมความหวานจากปากนุ่มดูดดึงริมฝีปากหญิงสาวครู่ใหญ่ก่อนจะไล่พรมจูบดอมดมลำคอระหงส์ของคนที่ไม่มีสติRrrrrrr“อึก..อืม..”เสียงมือถือที่สั่นอยู่บนโต๊ะที่ดังขึ้นก็เรียกสติของข้ามภพกลับมาร่างสูงรีบผละจากร่างบางลงจากเตียงมองไปยังมือถือเห็นว่าปลายสายเป็นกวินข้ามภพก็ไม่กดรับเพราะไม่มีอารมณ์ที่จะคุยตอนนี้เขารีบออกไปจากห้องนอนเล็กตรงไปที่ห้องน้ำเมื่อมาถึงห้องน้ำได้ก็รีบถอดเสื้อผ้ายกขันตักน้ำราดตัวเองพักใหญ่สุดท้ายได้สติกลับมาบ้างแต่ตัวตนที่ผงาดง้ำก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเขาจึงต้องรีบทำให้ทุกอย่างสงบด้วยมือของตัวเองเช้าวันต่อมา“อืม..หนักหัวจัง..”กอบัวยกมือเรียวกุมหัวขณะที่ขยับตัวก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาในช่วงสายเมื่อลืมตาเต็มที่ได้สาวเจ้าก็กวาดสายตามองหาชายหนุ่มที่เคยนอนอยู่บนเตียงกับเธอด้วยท่าทีสงสัยว่าเขานั้นไปไหนจนวาดสายตามองมายังข้
ทางด้านกอบัวตอนนี้เธอก็ยังนอนไม่หลับเพราะเมื่อไรที่ได้มองหน้าลูกสาวตัวกลมที่หลับตาพริ้มอยู่ในเปลข้างเตียงเธอก็พาลนึกถึงหน้าของข้ามภพตลอด“เธอ..จะคิดอะไรไม่ดีกับเจ้านายตัวเองไม่ได้กอบัว”ริมฝีปากบางบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงอ่อนรู้ตัวว่าตัวเองกำลังคิดไปไกลกับการกระทำที่เอาใจใส่ของข้ามภพเธอนึกถึงตอนที่เขาดูแลในตอนป่วยทีไรเป็นใจเต้นแรงจนต้องข่มใจตัวเองและกรอกใส่หัวสมองตลอดว่าชายหนุ่มเป็นเจ้านายที่เธอไม่ควรคิดอะไรเกินเลยด้วยที่เขาทำดีกับเธอแบบนั้นเป็นเพราะอยากจะรับผิดชอบชีวิตคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของตัวเองเท่านั้นเพนท์เฮ้าส์โฉมสุดาเดินทางมาหาลูกชายของเธอที่เพนท์เฮ้าส์กลางดึกหลังจากที่รู้ว่าลูกนั้นเครียดเอาแต่ดื่มไม่ยอมทานข้าวทานปลา"เพราะผมไม่มีชื่อว่าเป็นลูกผู้ดีใช่หรือเปล่าครับคุณแม่ครอบครัวเอมถึงชอบกีดกันผมกับเธอนัก"เมื่อคนเป็นแม่มาถึงชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ที่ก็เข้าไปโผกอดคนเป็นแม่ระบายความอัดอั้นตันใจออกมาเพราะเขานั้นถูกครอบครัวของเอมิกาปฏิเสธที่จะให้เขาแต่งงานกับเธอโดยให้เหตุผลว่ายังคบหาดูใจกันไม่นานแต่ปราณรู้ดีว่าที่พ่อกับแม่ของเอมบอกมาแบบนี้เป็นเพราะว่าไม่ชอบลูกเขยที่ไม่มีชื่อว่ามีช
rrrrrr"ค่ะคุณภพ"กอบัวลงจากเตียงมานั่งคุยกับเจ้านายหนุ่มริมหน้าต่างด้วยกลัวคุยบนเตียงแล้วจะรบกวนเวลานอนของยัยหนูพารัก"คือ..ผมจะบอกว่าตารางงานผมหาไม่เจอ”ทางด้านข้ามภพตอนนี้ก็เริ่มอึกอักเพราะเขาไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญที่จะคุยกับกอบัวเพียงแค่อยากจะได้ยินเสียงหวานๆของเลขาสาวเท่านั้น"อ๋อ..เดี๋ยวบัวส่งให้ในเมลใหม่นะคะ"กอบัวพอจะโล่งใจคิดว่าประธานหนุ่มมีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับเธอเสียอีก".ขอบคุณ..""มีอะไรอีกหรือเปล่าคะคุณภพ""เอ่อ..คุณเห็นรูปที่ผมใส่ไว้ในมือถือหรือยัง"ด้วยความที่ประธานหนุ่มไม่อยากจะวางสายตอนนี้เขาจึงเริ่มหาเรื่องคุยกับกอบัวเรื่อยๆ"ค่ะ..คุณภพถ่ายรูปสวยทุกรูปเลยค่ะ""เย็นพรุ่งนี้เลิกงานแล้วคุณว่างหรือเปล่า""ค่ะ""ถึงเวลาเลิกงานของเราแล้วผมอยากเข้าไปหาคุณที่บ้าน""หาบัวเหรอคะ?""ผมอยากไปทานข้าวกับบ้านคุณอีกอย่างก็อยากไปหายัยหนูด้วย""ค่ะ..บัวจะบอกที่บ้านให้นะคะ""อืม..งั้นก็ฝันดีครับ""..เช่นกันค่ะคุณภพ"หลังจากวางสายได้กอบัวก็นั่งอมยิ้มอ่อนคำว่าฝันดีเช่นที่เจ้านายหนุ่มของเธอพูดทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงไม่น้อยไม่รู้ว่าคำนี้เป็นปกติที่เขาคุยกับพนักงานในบริษัทหรือเปล่าแต่สำหร
"พี่หมอสวัสดีค่ะ"กอบัวเห็นกวินมาพร้อมกับข้ามภพก็รีบยกมือสวัสดีอีกฝ่ายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม"ครับ..""เอาอะไรมาเยอะแยะคะ"หญิงสาวสังเกตเห็นชายหนุ่มทั้งสองหิ้วของเต็มไม้เต็มมือทั้งคู่จึงอยากรู้ว่าทั้งหอบอะไรกันมา"ของฝากพ่อกับแม่คุณแล้วก็มีของยัยหนูด้วย""ขอบคุณนะคะเชิญข้างบนกันค่ะวันนี้พ่อกับแม่จัดโต๊ะอาหารเย็นที่บนดาดฟ้า"หญิงสาวเดินนำหน้าชายหนุ่มทั้งสองขึ้นบันไดมาที่ดาดฟ้าเมื่อสองหนุ่มมาถึงคนที่ดูจะอารมณ์ไม่ดีทันทีเห็นจะเป็นกอแก้วที่ยืนย่างปลาทับทิมด้วยความอารมณ์ดีอยู่มุมตึกแล้วก็ต้องมาอารมณ์บูดเมื่อเห็นหน้ากวินโลกก็ช่างกลมดันให้เขาเป็นเพื่อนกับเจ้านายน้องสาวเสียได้"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"ข้ามภพรีบยกมือสวัสดีชำนาญและมาลัยขณะที่ทั้งสองสามีภรรยากำลังง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารวางบนโต๊ะ"นี่หมอวินเพื่อนผมครับ""สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่"กวินรีบยกมือไหว้พ่อกับแม่ของกอแก้วและแล้ววันนี้เขาก็ได้มาทำความรู้จักกับครอบครัวของหญิงสาวคนเดียวในใจเสียที"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..”มาลัยและชำนาญรับไหว้หมอหนุ่มด้วยท่าทีที่เป็นมิตร“เชิญนั่งกันก่อนครับ”ชำนาญรีบเชิญสองหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะอาหารนับว่าทั้งคู่มา
หลังจากนั่งทานอาหารกันพักใหญ่ตอนนี้ทุกคนก็พากันเดินย่อยอาหารอยู่บริเวณรอบๆกวินจึงมีโอกาสคุยกับข้ามภพเรื่องที่เขากำลังรู้สึกได้"ดูนายกับกอบัวสนิทกันพอสมควรเลยนะ""ก็..เธอเป็นเลขาฉัน"ข้ามภพหลบสายตากวินมองไปยังกอบัวที่กำลังนั่งเล่นกับลูกสาวอยู่ที่พื้น"แค่นั้น""อืม.."กวินส่ายหัววันนี้ไม่ใช่เพียงกอแก้วเท่านั้นที่ปากแข็งกับเขาแต่เป็นเพื่อนตัวเองด้วยที่พยายามปกปิดความในใจแต่ถึงอย่างไรเขาก็ดูออกอยู่ดีสี่วันต่อมาหลังจากยุ่งกับงานมาเกือบทั้งสัปดาห์วันนี้ก็เข้าสู่วันเสาร์วันที่กอบัวจะได้พักผ่อนดูลูกอยู่บ้านแต่เธอก็ต้องรีบออกมาข้างนอกกะทันหันเมื่อมีสายจากโฉมสุดาที่โทรมาแนะนำตัวกับเธอบอกว่าเธอเป็นแม่เลี้ยงของข้ามภพและต้องการให้เธอมาคุยธุระข้างนอก"คุณโฉมสุดาใช่หรือเปล่าคะ"กอบัวเดินเข้ามาในร้านกาแฟใกล้บ้านตอนนี้เธอเห็นหญิงวัยกลางคนท่าทางดูดีนั่งอยู่คนเดียวจึงเข้าไปทัก"ใช่จะ.. เชิญนั่งสิ"หญิงวัยกลางคนลุกยืนขึ้นยิ้มทักทายสาวแว่นตัวเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มด้วยท่าทีเป็นมิตร"สวัสดีค่ะ"กอบัวเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับโฉมสุดาก่อนจะยกมือไหว้ทักทายด้วยท่าทีนอบน้อม"คุณโฉมให้บัวมาคุยที่นี่มีอะไรเหรอคะ""พ
"ผมไปแน่นอนครับ...นับว่าคุณเข้ามาที่นี่ได้ถูกเวลาจริงๆ..ว่าแต่เข้ามาที่นี่มีธุระอะไรเหรอครับ"สีหน้าของข้ามภพดูดีขึ้นกว่าเมื่อเช้าไม่รู้มาก่อนว่ารามินจะเป็นลูกชายเจ้าของโรงงานใหญ่ขนาดนี้เพราะเห็นว่าเขายังคงรับงานถ่ายแบบไปเรื่อยแทนที่จะช่วยบริหารงานของครอบครัว"เอ่อ..ผ่านมาก็เลยแวะมาเยี่ยมคนที่นี่ครับ"“งั้นตามสบายเลยนะครับ..พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปที่โรงงานแม่คุณแต่เช้า”“ครับ”หลังจากรามินคุยธุระกับข้ามภพเรียบร้อยพิมลดาก็ลากชายหนุ่มกลับมาคุยกันที่ห้องถึงเรื่องที่รามินเป็นลูกชายเจ้าของโรงงานใหญ่อย่างละเอียด"ฉันพึ่งรู้วันนี้นะคะว่าแม่ของคุณเป็นเจ้าของโรงงานด้วย..ไม่เห็นเคยบอกฉันเลย"พิมลดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงและท่าทีขุ่นเคืองด้วยในตอนที่เธอคบกับเขารามินไม่เคยพูดเรื่องกิจการของครอบครัวให้เธอได้ฟังเลยแม้แต่น้อย"ครับ..แม่ผมเป็น..แต่ผมไม่ได้เป็นแล้วเราคบกันผมต้องคุยเรื่องครอบครัวกับคุณทุกอย่างเลยหรือไง”“ช่างเถอะค่ะ..ฉันก็ไม่ได้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตคุณแล้วล่ะ”“แล้วแต่คุณเลย...ตอนนี้ก็ได้เวลาไหว้ผมงามๆแล้วนะครับ..มาไหว้ตรงนี้เลย"รามินยกมือหน้าตบอกซ้ายทั้งส่งสายตายียวนไปยังสาวเจ้าที่ยืนกอดอกหน
ข้ามภพเดินดุ่มเข้ามาในออฟฟิศด้วยท่าทีอารมณ์ดีเพราะอีกแค่ไม่กี่ก้าวเขาก็จะเดินถึงห้องทำงานแล้วคนที่เป็นความสบายใจของเขาจะรอเขาอยู่ในนั้นRrrrr เลขาสาวกำลังจะเดินไปที่ประตูหมายจะออกไปชงกาแฟรอเจ้านายหนุ่มเข้ามาทำงานเธอต้องหยุดชะงักหน้าประตูไม่ทันได้เปิดเพราะต้องกดรับสายจากโฉมสุดาก่อน"ค่ะคุณโฉม"ร่างสูงหมายจะเอื้อมมือเปิดประตูแต่เผอิญเขานั้นได้ยินชัดว่ากอบัวกำลังคุยกับใครจึงหยุดชะงักยืนฟัง"บัวส่งตารางงานของคุณภพให้คุณโฉมดูแล้วนะคะ..ขอโทษที่ช้านิดนึงค่ะเพราะตารางเปลี่ยนกะทันหัน"ใบหน้าคมกัดฟันกรอดขึ้นเป็นสันกรามมือหนาทั้งสองกำบดกันแน่นเมื่อรู้ว่าหนอนที่คอยส่งข่าวให้โฉมสุดาไม่ใช่ใครที่ไหนกลับเป็นคนใกล้ตัวที่เขาคิดว่าเธอไม่มีพิษมีภัยนั่นเอง ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เขาไว้ใจที่สุดกลับมาหักหลังเขาได้หน้าตาเฉยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งยังทำทีช่วยเหลือเขาทุกอย่างให้เขาตายใจมือน้อยเก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกงหลังจากวางสายจากโฉมสุดาได้ก็เอื้อมมือเปิดประตู"คุณภพ...บัวกำลังจะออกไปชงกาแฟให้พอดีค่ะ"กอบัวแสยะยิ้มหวานให้กับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่แล้วเธอก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมยิ้มตอบทั้งยั
"เห็นไหมครับคุณพ่อเธอสารภาพมาเอง.. ทุกครั้งที่ผมบอกคุณพ่อไม่เคยเชื่อเห็นคนที่มาทีหลังเป็นแค่คนนอกมันสำคัญกว่าลูกในไส้อย่างผมตลอด"ข้ามภพกหันมาพูดกับคนเป็นพ่อด้วยท่าทีสาแก่ใจเมื่อเมียที่พ่อของเขาจะดูรักนักรักหนาไม่ปฏิเสธว่าเป็นคนทำ"คุณต่างหากที่มาทีหลังรู้เอาไว้ด้วย"ฉมสุดาชี้หน้าข้ามภพกลับ"คุณโฉม"เปรมหันไปถลึงตามองภรรยาตนเอาไว้เพราะไม่อยากให้ความลับในอดีตรู้ถึงหูข้ามภพ"ฉันจะพูด.. ในเมื่อคุณอยากไม่ยุติธรรมกับฉันกับลูกเอง"โฉมสุดาไม่สนใจฟังเปรมเพราะเธอยังเคืองใจที่เปรมดันยกบ้านและบริษัทให้เป็นชื่อข้ามภพเพียงคนเดียวในพินัยกรรม"อะไร"ข้ามภพเริ่มมองสลับพ่อตัวเองและโฉมสุดาเพราะสังเกตได้ว่าทั้งคู่มีอะไรที่ยังปกปิดเขาอยู่"ฉันมาก่อนแม่คุณ...แม่คุณต่างหากที่แย่งสามีฉันไป"เสียงของโฉมสุดาทำข้ามภพตัวชาพูดอะไรไม่ออกก่อนจะหันไปหาคนเป็นพ่อเพื่อจะขอคำยืนยันให้แน่ใจ“คุณพ่อ..”"คุณโฉมผมบอกให้พอ"เปรมเริ่มตวาดใส่โฉมสุดาเสียงแข็งแค่นี้ข้ามภพก็ดูออกแล้วว่าสิ่งที่โฉมสุดาพูดออกมาเป็นความจริงเขาจึงอยากให้เธอพูดต่อจะได้รับรู้กันไปเลยว่าเรื่องราวในอดีตมันเป็นอย่างไรกันแน่"พูดออกมาให้หมด""พ่อคุณอยากให้