กอบัวและข้ามภพอยู่ที่ไร่สันติจนเกือบเที่ยงสันติจึงชวนทั้งสองทานข้าวเที่ยงฝีมือตองนวลภรรยาของเขาก่อนที่กอบัวและข้ามภพจะกลับทั้งสี่นั่งล้อมวงทานข้าวกันอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใหญ่หลังบ้านกลางวงตอนนี้มีอาหารหลากหลายไม่ว่าจะเป็นแกงเห็ดเผาะใส่ชะอมน้ำพริกหนุ่มกับแคปหมูต้มยำไก่บ้านสีสันจัดจ้านปลาย่างไข่เจียวรวมไปถึงผักต้มหลากหลายอย่างที่แขกอย่างกอบัวและข้ามภพเห็นแล้วก็น้ำลายสอไปตามๆกัน“เอาเลยลูก..ไม่ต้องเกรงใจ”ตองนวลหญิงวัยกลางคนผิวขาวร่างท้วมตักข้าวใส่จานให้ทุกคนก่อนจะบอกให้แขกทั้งสองลงมือทานได้ไม่ต้องเกรงใจด้วยดูท่าคงจะหิวกันน่าดูเพราะท้องของทั้งสองแข่งกันร้องตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว“ค่ะ..”มือเรียวยกช้อนกลางตักแกงเห็ดใส่จานก่อนจะใช้ช้อนในจานตัวเองตักข้าวใส่ปากคำโตเคี้ยวตุ้ยด้วยท่าทีหิวโหยจนข้ามภพและสองลุงป้าต้องแอบอมยิ้มกับท่าทีน่าเอ็นดูของกอบัว" กับข้าวฝีมือป้านวลอร่อยทุกอย่างเลยนะคะ""อร่อยจริงๆครับ"ข้ามภพเอ่ยเสริมหลังจากได้ชิมต้มยำไก่เข้าไปสองสามคำ"พ่อหนุ่มมีเมียน่ารักน่าชังนะ.. มีลูกกันหรือยังล่ะ"สันติเคี้ยวข้าวหมดปากได้ก็เอ่ยชมกอบัวเปราะเห็นว่าสองสามีภรรยาคู่นี้ดูน่าตาดีทั้ง
ซ่า..ครื่นน...ๆ"ฝนตกทุกวันเลยเหรอเนี่ย"สาวเจ้านั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงเล็กเธอเข้ามาอยู่ในห้องนอนหลังจากมื้ออาหารเย็นพร้อมข้ามภพตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้วฟ้าฝนก็ยังไม่หยุดซัดสาดเม็ดใหญ่เสียทีจนกอบัวเริ่มกังวล"ทำไมทำหน้ายังกับจะร้องให้"ชายหนุ่มที่นั่งเขียนอะไรเพลินๆที่โต๊ะติดกับหน้าต่างเขาเห็นสีหน้าหญิงสาวก็พาลใจเสียไปด้วย"ถ้าฝนตกแล้วดินถล่มอีกก็แก้ไขเปิดทางไม่ได้ซะทีไงคะ..บัวคิดถึงยัยหนูกับคนที่บ้านจะแย่อยู่แล้ว""คุณไม่ต้องคิดมากหรอกยังไงเจ้าหน้าที่ก็ต้องรีบเคลียทางให้รถสัญจรได้เร็วอยู่แล้วล่ะ"ข้ามภพละมือก่อนจะหันเก้าอี้ให้ตัวเองนั่งหันหน้ามาหาหญิงสาว"อืม..ผมว่าจะถามคุณเรื่อง..พ่อของพารัก...เค้าไปไหน""บัว...ไม่ขอพูดถึงนะคะ"กอบัวเงยหน้ามองข้ามภพด้วยแววตาสงสัยไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะอยากรู้เรื่องส่วนตัวของเธอหากเป็นเรื่องอื่นเธอคงจะคุยด้วยได้อย่างสบายใจแต่เรื่องนี้เธอขอเว้นเอาไว้หนึ่งเรื่องไม่ได้โกรธได้เกลียดคนในคืนนั้นแต่เพราะไม่อยากพูดถึงให้โมโหตัวเองที่ไม่ระวังตัวเองมากกว่า"อืม..ผมเข้าใจ"ข้ามภพจ้องมองไปยังสีหน้าที่เรียบเฉยของหญิงสาวเขาไม่รับรู้ได้เลยว่าตอนนี้เธอมีความรู้สึกแ
"คุณก็ได้เงินทองมากมายที่ผมหาให้ไม่พอใจหรือไง.. ปราณก็ขึ้นบริหารในระดับสูงคุณจะเอาอะไรอีก""ของทุกอย่างต้องแบ่งกันให้เท่าเทียมสิคะจำไม่ได้หรือไงว่าลูกของคุณไม่ได้มีแค่ข้ามภพเพียงคนเดียว..ถ้าไม่แก้พินัยกรรมเราเห็นดีกันแน่"โฉมสุดาลุกขึ้นพรวดยืนคำขาดคนเป็นสามี"ผมไม่แก้..แค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากเกินไปแล้ว"เปรมเอ่ยตอบเสียงเรียบหากโฉมสุดาจะไม่พอใจเขาก็ยอมรับเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำผิดกับแขไขและข้ามภพมากมายเหลือเกิน"มารู้สึกผิดอะไรตอนนี้ล่ะคะ...ในเมื่อคุณก็หลอกแขไขมาตั้งแต่ต้นจนตอนนี้มันตายไปแล้วมันก็ยังไม่รู้ว่าตัวมันถูกหลอก"คนที่กำลังเดือดดาลเพราะสามีไม่ได้ดั่งใจเธอต่อว่าเปรมเสียงดังก่อนจะเดินสะบัดก้นออกไปเปรมยกมือกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวหนึบเขาจะไม่ยอมทำตามทุกอย่างที่โฉมสุดาสั่งอีกต่อไปแล้วเขาจะทำทุกอย่างให้มันถูกต้องตามที่มันควรจะเป็นตกเย็นเปรมเลือกที่จะไม่ให้คนขับรถมารับเขาเรียกแท็กซี่ให้พามาส่งที่สวนสาธารณะเพื่อมานั่งผ่อนคลายในพื้นที่สีเขียวกว้างใหญ่ใกล้ๆกับบริษัทของข้ามภพภาพผู้คนที่กำลังนั่งทานอาหารบางคนก็วิ่งออกกำลังกายทำให้เขาเลิกคิดอะไรเครียดๆในสมองไปได้บ้างฟึ่บบเปรมลุกขึ้นจาก
“เรียบร้อย”นับเป็นเสียงสวรรค์จากข้ามภพที่กอบัวอยากจะได้ฟังเธอรีบลุกออกจากเก้าอี้สาวเท้าสับหมายจะออกจากสวนโดยที่ไม่ทันสังเกตหลุมลึกตรงทางเดินเท้าข้างซ้ายจึงก้าวลงหลุมทำให้ร่างของหญิงสาวล้มฟุบลงไปกับร่องสวนปึก"โอ้ยย..""คุณนี่น้า..จริงๆเลย"ข้ามภพรีบเดินดุ่มเข้ามาช่วยกอบัวครั้งนี้เขาไม่ได้เอ็ดอะไรในความซุ่มซ่ามของเธอแต่สบถขำหญิงสาวที่หาเรื่องเจ็บตัวได้ตลอดเวลาต่างหาก“เดินได้หรือเปล่า”ชายหนุ่มอุ้มพยุงร่างบางให้ยืนขึ้นแต่ดูท่าเธอจะยืนไม่อยู่ร่างของเธอจึงฟุบเข้ากับอกของข้ามภพมือเรียวของเธอเกาะเขาเอาไว้แน่น“ปวดข้อเท้ามากเลยค่ะ”ข้ามภพรีบรวบอุ้มกอบัวขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวและรีบเดินกลับไปที่บ้านพัก“คุณภพไม่เหนื่อยเหรอคะ..ให้บัวลองเดินเองก็ได้นะคะ”กอบัวกลัวว่าคนที่กำลังอุ้มเธอกลับจะเหนื่อยคิดว่าเธอพยายามเดินเองอีกครั้งจะดีกว่า“ตัวคุณเบายังกับนุ่นผมไม่เหนื่อยหรอก..ขืนปล่อยให้คุณเดินเองข้อเท้าได้อักเสบกว่านี้แน่”กอบัวเห็นว่าเจ้านายหนุ่มมีท่าทีห่วงใยเธอจึงรู้สึกประหม่าในใจเป็นพิเศษหญิงสาวเริ่มก้มหน้างุดเพราะหัวใจที่กำลังเต้นแรงตอนนี้ทำให้หน้าของเธอแดงจนรู้ตัวว่าตัวเองกำลังเขินกับการกระทำของ
"อะไรเหรอครับลุงสัน"ข้ามภพเห็นว่าหมอหนุ่มดูจะกลัวน้ำสีอัมพันตรงหน้าเป็นพิเศษจึงอยากจะรู้ว่ามันคืออะไร"หมดแก้วเลยหนุ่มบำรุงกำลัง.."สันติยกแก้วใส่มือของข้ามภพอยากให้ชายหนุ่มได้ลิ้มลองยาดองสูตรที่เขาทำเองเพราะใครได้ลิ้มลองเป็นต้องชอบในรสชาติกันทุกคน"อืม..รสชาติดีนะครับ"ข้ามภพรับรู้รสชาติตั้งแต่น้ำอัมพันสัมผัสปลายลิ้นคิดไม่ถึงว่ายาดองธรรมดาแบบนี้รสชาติจะละมุนลิ้นได้หลังจากนั้นข้ามภพก็เริ่มหยุดไม่ได้ที่จะดื่มแก้วต่อไป"ไม่หมดโหลนี้ไม่ต้องกลับนะ""เอางั้นเลยเหรอครับ""เอ้อ..อย่างนี้แหละ"ชลเทพนั่งมองข้ามภพยิ้มกริ่มเขาไม่ปรามชายหนุ่มเพราะข้ามภพนั้นมีภรรยาอยู่ในห้องด้วยตลอดหากเกิดความร้อนวูบวาบพลุ่งพล่านคงมีที่ระบายผิดกับเขาที่ไม่มีใครจึงไม่อยากลองยาดองในโหลของสันติอีก“นั่นขวดอะไรคะ”กอบัวที่กำลังนั่งพับผ้าลงถุงกระดาษเธอก็เหลือบไปเห็นน้ำสีขาวขุ่นในขวดแก้วใสใบเล็กข้างตู้เสื้อผ้าของตองนวลจึงเกิดความสงสัย“สาโท..ที่คนนี่เค้าเรียกว่าน้ำขาวหวานกำลังดีเลยลูก..อะป้าให้ลอง"ตองนวลรีบเอื้อมมือหยิบขวดสาโทเปิดฝายื่นให้กอบัวได้ดื่ม"อื้ม...อร่อยดีนะคะแต่แอบมีกลิ่นเหมือนแอลกอฮอลนิดหน่อย"กอบัวกระดกข
“อื้อ..”ข้ามภพข่มอารมณ์ผงกหัวถอนจูบด้วยยังมีสติที่จะยับยังไม่ให้ทำอะไรล่วงเกินกอบัวไปมากกว่านี้แต่แล้วเขาก็ต้องก้มลงประกบริมฝีปากหญิงสาวอีกรอบเพราะฤทธิ์ของยาดองที่ทำให้สติของเขาเริ่มขาดๆหายๆ“อืม..”ครั้งนี้ลีลาบดจูบของชายหนุ่มรุนแรงขึ้นเขาเริ่มสอดไซร้ลิ้นร้ายฉกชิมความหวานจากปากนุ่มดูดดึงริมฝีปากหญิงสาวครู่ใหญ่ก่อนจะไล่พรมจูบดอมดมลำคอระหงส์ของคนที่ไม่มีสติRrrrrrr“อึก..อืม..”เสียงมือถือที่สั่นอยู่บนโต๊ะที่ดังขึ้นก็เรียกสติของข้ามภพกลับมาร่างสูงรีบผละจากร่างบางลงจากเตียงมองไปยังมือถือเห็นว่าปลายสายเป็นกวินข้ามภพก็ไม่กดรับเพราะไม่มีอารมณ์ที่จะคุยตอนนี้เขารีบออกไปจากห้องนอนเล็กตรงไปที่ห้องน้ำเมื่อมาถึงห้องน้ำได้ก็รีบถอดเสื้อผ้ายกขันตักน้ำราดตัวเองพักใหญ่สุดท้ายได้สติกลับมาบ้างแต่ตัวตนที่ผงาดง้ำก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเขาจึงต้องรีบทำให้ทุกอย่างสงบด้วยมือของตัวเองเช้าวันต่อมา“อืม..หนักหัวจัง..”กอบัวยกมือเรียวกุมหัวขณะที่ขยับตัวก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาในช่วงสายเมื่อลืมตาเต็มที่ได้สาวเจ้าก็กวาดสายตามองหาชายหนุ่มที่เคยนอนอยู่บนเตียงกับเธอด้วยท่าทีสงสัยว่าเขานั้นไปไหนจนวาดสายตามองมายังข้
ทางด้านกอบัวตอนนี้เธอก็ยังนอนไม่หลับเพราะเมื่อไรที่ได้มองหน้าลูกสาวตัวกลมที่หลับตาพริ้มอยู่ในเปลข้างเตียงเธอก็พาลนึกถึงหน้าของข้ามภพตลอด“เธอ..จะคิดอะไรไม่ดีกับเจ้านายตัวเองไม่ได้กอบัว”ริมฝีปากบางบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงอ่อนรู้ตัวว่าตัวเองกำลังคิดไปไกลกับการกระทำที่เอาใจใส่ของข้ามภพเธอนึกถึงตอนที่เขาดูแลในตอนป่วยทีไรเป็นใจเต้นแรงจนต้องข่มใจตัวเองและกรอกใส่หัวสมองตลอดว่าชายหนุ่มเป็นเจ้านายที่เธอไม่ควรคิดอะไรเกินเลยด้วยที่เขาทำดีกับเธอแบบนั้นเป็นเพราะอยากจะรับผิดชอบชีวิตคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของตัวเองเท่านั้นเพนท์เฮ้าส์โฉมสุดาเดินทางมาหาลูกชายของเธอที่เพนท์เฮ้าส์กลางดึกหลังจากที่รู้ว่าลูกนั้นเครียดเอาแต่ดื่มไม่ยอมทานข้าวทานปลา"เพราะผมไม่มีชื่อว่าเป็นลูกผู้ดีใช่หรือเปล่าครับคุณแม่ครอบครัวเอมถึงชอบกีดกันผมกับเธอนัก"เมื่อคนเป็นแม่มาถึงชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ที่ก็เข้าไปโผกอดคนเป็นแม่ระบายความอัดอั้นตันใจออกมาเพราะเขานั้นถูกครอบครัวของเอมิกาปฏิเสธที่จะให้เขาแต่งงานกับเธอโดยให้เหตุผลว่ายังคบหาดูใจกันไม่นานแต่ปราณรู้ดีว่าที่พ่อกับแม่ของเอมบอกมาแบบนี้เป็นเพราะว่าไม่ชอบลูกเขยที่ไม่มีชื่อว่ามีช
rrrrrr"ค่ะคุณภพ"กอบัวลงจากเตียงมานั่งคุยกับเจ้านายหนุ่มริมหน้าต่างด้วยกลัวคุยบนเตียงแล้วจะรบกวนเวลานอนของยัยหนูพารัก"คือ..ผมจะบอกว่าตารางงานผมหาไม่เจอ”ทางด้านข้ามภพตอนนี้ก็เริ่มอึกอักเพราะเขาไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญที่จะคุยกับกอบัวเพียงแค่อยากจะได้ยินเสียงหวานๆของเลขาสาวเท่านั้น"อ๋อ..เดี๋ยวบัวส่งให้ในเมลใหม่นะคะ"กอบัวพอจะโล่งใจคิดว่าประธานหนุ่มมีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับเธอเสียอีก".ขอบคุณ..""มีอะไรอีกหรือเปล่าคะคุณภพ""เอ่อ..คุณเห็นรูปที่ผมใส่ไว้ในมือถือหรือยัง"ด้วยความที่ประธานหนุ่มไม่อยากจะวางสายตอนนี้เขาจึงเริ่มหาเรื่องคุยกับกอบัวเรื่อยๆ"ค่ะ..คุณภพถ่ายรูปสวยทุกรูปเลยค่ะ""เย็นพรุ่งนี้เลิกงานแล้วคุณว่างหรือเปล่า""ค่ะ""ถึงเวลาเลิกงานของเราแล้วผมอยากเข้าไปหาคุณที่บ้าน""หาบัวเหรอคะ?""ผมอยากไปทานข้าวกับบ้านคุณอีกอย่างก็อยากไปหายัยหนูด้วย""ค่ะ..บัวจะบอกที่บ้านให้นะคะ""อืม..งั้นก็ฝันดีครับ""..เช่นกันค่ะคุณภพ"หลังจากวางสายได้กอบัวก็นั่งอมยิ้มอ่อนคำว่าฝันดีเช่นที่เจ้านายหนุ่มของเธอพูดทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงไม่น้อยไม่รู้ว่าคำนี้เป็นปกติที่เขาคุยกับพนักงานในบริษัทหรือเปล่าแต่สำหร
สองอาทิตย์ต่อมาตอนนี้อาการของเปรมดีขึ้นมากเขากลับมาพักฟื้นที่บ้านของข้ามภพได้เป็นอาทิตย์แล้ววันๆก็ง่วนอยู่แต่กับหลานสาวตัวกลมที่เรียกหาคนเป็นปู่ไม่เว้นว่างซึ่งนั่นก็เหมือนยาดีที่ทำให้เปรมรู้สึกกระชุ่มกระชวยเป็นพิเศษบางวันก็มีมาลัยและชำนาญมาคอยอยู่พูดคุยให้บรรยากาศดูครื้นเครงชีวิตของเปรมจึงกลับมามีชีวิตชีวากว่าแต่ก่อนหลายเท่ามีความสุขมากๆอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่ข้ามภพและกอบัวจะจัดงานแต่งงานกันแล้วแต่คนในครอบครัวก็ไม่ได้เตรียมอะไรมากนักเพราะงานไม่ได้ใหญ่โตเชิญเพียงแค่คนสนิทกับคนในบริษัทของข้ามภพมาเท่านั้น“วันแต่งเจ้าสาวของผมต้องสวยมากแน่ๆ”ข้ามภพเข้ามาสวมกอดภรรยาตัวเล็กที่ยืนมองชุดแต่งงานสีขาวอยู่พักใหญ่ในช่วงเวลาก่อนนอนกอบัวหันมายิ้มให้กับชายหนุ่มทั้งชะเง้อไปที่เตียงมองหาเจ้าก้อนว่าหลับหรือยังหลังจากที่สามีของเธออุ้มเดินกล่อมพักใหญ่“ยัยหนูล่ะคะ”“ผมอุ้มไปห้องคุณพ่อแล้วยัยหนูก็นอนที่นั่น”“กวนคุณพ่อเปล่าๆนะคะ”“ไม่หรอกคุณพ่อให้ยัยหนูนอนที่นั่นเอง..เพราะว่า..คุณพ่ออยากได้หลานเพิ่มแล้ว”ข้ามภพว่าจบก็อุ้มร่างบางในชุดนอนไปวางที่เตียงหน้าระรื่นเขาค่อยๆถอดแว่นของกอ
"เอาไว้ถามคุณพ่อผมเองก็ได้""ปล่อยบัวได้หรือยังคะบัวบอกความจริงไปหมดแล้ว""ไม่..ผมจะไม่ยอมเลิกยุ่งกับคุณเด็ดขาดเพราะคุณดันเอาหัวใจผมไปหมดแล้วจะมาทิ้งขว้างกันง่ายๆได้ยังไง""คุณภพ"กอบัวตกใจกับคำพูดตรงไปตรงมาของข้ามภพพอสมควร"คุณไม่เคยมีใจให้ผมบ้างเลยหรือไงถึงได้จะตัดผมไปง่ายๆ..อย่างว่าเวลาที่รู้จักกันของเรามันไม่ได้มากมายคงไม่ทำให้คุณรู้สึกอะไร..แต่ผมมันดันคิดไปไกลแล้ว""มันไม่เกี่ยวกับเวลาไม่ใช่ว่าบัวไม่รู้สึกดี..แต่บัวแค่เข้าใจความเป็นจริง""ยิ่งคุณพูดผมยิ่งคิดว่าคุณไม่เข้าใจ..ผมก็อธิบายไปแล้วไงว่าพ่อผมไม่ได้คิดอย่างที่คุณคิด"ข้ามภพเริ่มเอ่ยเสียงอ่อนทั้งสายตาที่มองไปยังหญิงสาวดูตัดพ้อพอสมควรเพราะมาถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ยังจะมาคิดเรื่องความเหมาะสมบ้าบอที่เขาไม่สนใจทั้งยังไม่ยอมบอกว่ายัยหนูคือลูกสาวของเขาอีก"อื้อ.."ข้ามภพบดจูบคนใต้ร่างอีกรอบหากว่าเธอจะไม่ยอมเข้าใจอะไรที่เขาพูดเขาก็จะทำกับเธอแบบนี้จนกว่าเธอจะเข้าใจและจะเค้นจนเธอยอมบอกความจริงจากปากตัวเองมาให้ได้“คุณภพพอเถอะค่ะ”เมื่อริมฝีปากหนาผละออกจากปากตัวเองได้สาวเจ้าก็ขอร้องให้ชายหนุ่มหยุดด้วยท่าทีไม่พอใจที่เอะอะเขาก็เอาแต่จูบเธอ
“ก็..ตอนแรกบัวรับปากว่าจะบอกความจริงแกเองให้ฉันอยู่เฉยๆ..แต่ตอนนี้ฉันเห็นว่ามันไม่จำเป็นแล้วในเมื่อเธอดันหลบหน้านายชัดเจนขนาดนี้”“เรื่องอะไรรีบพูดมา”ข้ามภพรีบเค้นหมอหนุ่มด้วยท่าทีสงสัยอย่างมากอยากจะรู้ว่ามีเรื่องอะไรสำคัญที่เขายังไม่รู้ชั่วโมงต่อมาหลังจากรับรู้ความจริงจากกวินได้ข้ามภพก็เหยียบคันเร่งรีบมาที่บ้านของกอบัวอย่างรวดเร็วเมื่อมาถึงก็พบว่าเธอนั้นไม่อยู่และไม่มีใครทราบด้วยว่ากอบัวนั้นลาออกจากบริษัทของข้ามภพแล้วข้ามภพจึงเล่าเรื่องในอดีตทุกอย่างที่ได้ฟังจากกวินให้ทุกคนในบ้านได้ฟังแล้วทุกคนก็นั่งอ้าปากค้างไปตามๆกันเช่นที่เขาเป็นตอนที่ได้ฟังเรื่องราวจากกวินข้ามภพขอโทษกับทุกคนที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้นและเขาพร้อมจะรับผิดชอบกอบัวทุกอย่างและยังดีใจมากๆที่ได้เป็นพ่อของยัยหนูพารักจริงๆคนที่เข้าใจโลกความเป็นจริงอย่างครอบครัวของกอบัวให้อภัยข้ามภพกันทุกคนเพราะเรื่องที่เกิดต่างคนต่างก็ไม่ได้ตั้งใจแต่คนในบ้านก็ไม่รู้อยู่ดีว่ากอบัวหลบหน้าข้ามภพและไม่ยอมบอกความจริงที่รู้กับคนในบ้านหรือข้ามภพเพราะอะไร“แม่เค้าจะหนีพ่อไปไหนกันครับยัยหนู”“ป้อ..”ข้ามภพอุ้มเจ้าก้อนกลมกอดหอมพักใหญ่ง่วนกันอยู่สอง
กวินนั่งมองเปรมที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยด้วยสายตาสงสารตอนนี้เขารับรู้จากนักสืบแล้วว่าคนที่ต้องการทำร้ายข้ามภพในสองปีก่อนคือโฉมสุดาเพียงแค่รอให้นักสืบหาหลักฐานเพิ่มเติมที่จะมัดตัวโฉมสุดาเท่านั้นเขาก็จะส่งเรื่องถึงตำรวจได้หากเปรมได้รับรู้เรื่องนี้กวินเชื่อว่าเปรมต้องเสียใจไม่น้อยแต่ก็มีเรื่องที่น่ายินดีอีกเรื่องที่เขาอยากให้เปรมรับรู้เช่นกันก็คือเรื่องของกอบัวและลูก..ความคิดที่เปรมอยากจะให้ข้ามภพมีครอบครัวเป็นจริงแล้วเพียงแค่รอให้กอบัวพูดกับข้ามภพเองเท่านั้นแกร๊กกเสียงประตูที่กำลังเปิดทำให้กวินต้องหันกลับไปดูแล้วสายตาของเขาก็จ้องมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาด้วยความฉงนไม่รู้ว่าเธอเข้าห้องผิดหรือรู้จักกับเปรมกันแน่"พี่วิน""แก้ว...รู้จักคุณลุงด้วยเหรอ"สิ้นคำถามของชายหนุ่มทั้งสองก็ออกมาคุยกันข้างนอก"คุณลุงเจอกับพ่อแม่แก้วโดยบังเอิญค่ะเค้าถูกชะตากับยัยหนูก็เลยขอมาหากันเรื่อย""รู้ตั้งแต่เมื่อไรว่าคุณลุงป่วยหนัก""เมื่อวันศุกร์ค่ะ..คุณลุงมาทานข้าวที่บ้านค่ะ""พี่พึ่งเข้าใจคำว่าโลกกลมจริงจังก็วันนี้""เรื่องที่คุณลุงเป็นพ่อคุณภพน่ะเหรอคะ"“ก็..ใช่”กวินรีบพยักหน้ารับเขาเกือบจะหลุดปากพูดเรื่องที่
"เดี๋ยว..ตอนนี้มันมีแดดแล้วเหรอ"นัตตี้ที่เดินเสริฟน้ำให้กับเหล่าตากล้องพร้อมลูกตาลเธอก็หันไปหรี่ตามองประธานหนุ่มที่อยู่อีกมุมของไร่แปลกใจไม่น้อยที่แดดยังไม่ออกมาจนร้อนแต่ทำไมกอบัวต้องคอยกางร่มให้ประธานหนุ่ม"คงอยากจะใกล้กันตลอดเวลานั่นแหละ""บอสเรานี่ก็คลั่งรักกับเค้าเหมือนกันนะ""ผู้ชายมาดเสือพอมีความรักก็เป็นลูกแมวกันแทบทุกคน"ลูกตาลอมยิ้มอ่อนเมื่อมองไปยังคู่รักที่ความรักกำลังผลิบานตกเย็นหลังการถ่ายทำสำเร็จเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็ต่างฉลองกันอยู่ที่หน้าบ้านของสันติเป็นกลุ่มเป็นก้อนหนุ่มๆก็ยืนย่างอาหารทานที่กลางลานกางเต็นท์ส่วนสาวๆก็หลบมุมกันเข้ามาในครัว"มีแอลกอฮอลหน่อยคงดีเนอะนัตตี้"ลูกตาลหันมาบอกกับนัตตี้ขณะนั่งกัดไก่ทอดคำโต"ไม่ได้เตรียมมาเลยน่ะสิ""ป้าพอจะมีสาโทอยากลองหรือเปล่าล่ะ"ตองนวลเห็นเหล่าสาวๆอยากจะได้แอลกอฮอลกันเธอไม่มีเครื่องดื่มดีๆราคราแพงมีก็แต่สาโทที่เธอชอบเก็บเอาไว้และอยากจะให้ทุกคนได้ชิม"ไม่ปฏิเสธค่ะป้านวล"เป็นนัตตี้ที่เอ่ยตอบรับตองนวลเสียงชัดแจ๋ว"เดี๋ยวป้าไปเอาให้""ป้านวลไม่ต้องค่ะเดี๋ยวบัวไปเอามาให้อยู่ที่เดิมใช่หรือเปล่าคะ"กอบัวรีบอาสาเพราะเห็นตองนวลเดินเสร
"เมื่อกี้ป้านวลหมายถึงบอสเป็นผัวบัวเหรอ.."นนนี่หันมาหาพิมลดาเปรยถามคนข้างๆเสียงอ่อนสีหน้าของนนนี่ดูอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็คงจะอย่างงั้นมีคนเดียวนั่นแหละที่ชอบถ่ายรูป""ทำไมป้านวลพูด...แบบนั้น"นัตตี้เอ่ยขณะที่จ้องมาที่พิมลาดเป็นตาเดียวเช่นเดียวกับลูกตาล"ช่างเถอะ..พี่ก็ขี้เกียจจะอยากรู้เรื่องคนอื่นแล้วตอนนี้หิวมากกก.."ตอนนี้พิมลดาไม่อยากให้ทุกคนคิดกันเองเรื่องเจ้านายและกอบัวจึงเริ่มหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้า"ขอเก็บความสงสัยไว้ก่อนละกัน"ท้องที่ร้องโหยหิวของนนนี่ก็ทำให้เธอเปลี่ยนใจเก็บเรื่องสงสัยไว้ในใจหันมาสนใจกับอาหารเย็นเช่นเดียวกับพิมลดาและสองสาวที่เริ่มตักอาหารกับพูนจานแล้วกอบัวเดินมาจากหลังบ้านของสันติไม่ไกลนักก็เห็นข้ามภพง่วนอยู่กับการถ่ายรูปพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกเธอยืนเก้ๆกังๆครู่หนึ่งก่อนจะตัดสนใจเดินเข้าไปหาเขาเพื่อเรียกให้หลับไปทานข้าวเย็น"คุณภพคะป้านวลให้บัวมาตามคุณไปทานข้าวเย็นค่ะ""ป้านวลไม่บอกคุณก็ไม่มาใช่หรือเปล่า"มือหนารวบโอบเอวคนที่เข้ามายืนข้างๆเอาไว้แน่นก่อนจะจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เขาและเปรยตัดพ้อ"คุณภพปล่อยค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็น"กอบัวหั
Rrrrrrrกอบัวหลุดจากภวังค์ความคิดอันหดหู่ได้หลังจากได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นเธอยกขึ้นมาดูเห็นเป็นสายของหมอกวินจึงกดรับสายทันที"ค่ะพี่หมอ..ได้ค่ะอีกเดี๋ยวแก้วจะออกไปพบนะคะ"หญิงสาวรับรู้จากปลายสายว่ามีเรื่องสำคัญมากที่อยากจะคุยด้วยเธอจึงรับปากว่าจะออกไปพบกวินทันทีเพราะอยากรู้เหลือเกินว่าอะไรที่สำคัญจนชายหนุ่มต้องให้เธอออกไปหาด่วนขนาดนี้กอบัวขับรถออกจากบ้านมาที่ร้านอาหารที่กวินนัดพบเมื่อมาถึงชายหนุ่มก็ให้เธอเข้ามาหลังร้านโซนที่เป็นส่วนตัวให้เหตุผลว่าธุระที่อยากคุยกับเธอมันสัญมากจริงๆ"นี่เป็นรูปของบัวในกล้องวงจรปิดเมื่อสองปีก่อน"กอบัวเข้ามาด้านในได้กวินก็เปิดรูปที่นักสืบส่งให้หญิงสาวได้ดูเขาอยากรู้ว่าทำไมกอบัวถึงทำเป็นพึ่งรู้จักกับข้ามภพทั้งที่คืนนั้นในสองปีก่อนเธอก็อยู่ในห้องกับข้ามภพทั้งคืน"เอ่อ...ใช่ค่ะบัวเอง"กอบัวเห็นภาพในไอแพดของกวินเธอก็จำได้ทันทีว่าวันนั้นคือวันที่เธอเมาไม่ได้สติแล้วตื่นมาก็พึ่งรู้ตัวเองว่าไปโผล่อยู่ที่โรงแรมหรู"บัวทำไมถึงไปอยู่ที่นั่น"กวินเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นเขาอยากรู้ว่ากอบัวมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับการเกิดอุบัติเหตุของข้ามภพตามที่นักสืบสงสัยหรือไม่
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลได้ร่วมสองชั่วโมงตอนนี้ชำนาญและกอบัวจึงได้รับรู้ว่าเปรมนั้นเป็นโรคร้ายแรงขนาดไหนและวันนี้หมอที่รักษาประจำก็ไม่ยอมให้กลับบ้านแล้วด้วยเพราะให้รอผ่าตัดเลยกอบัวนั่งมองชายสูงวัยบนเตียงผู้ป่วยในห้องวีไอพีด้วยความหดหู่หัวใจไม่รู้ว่าข้ามภพจะรู้หรือเปล่าว่าพ่อตัวเองป่วยหนักขนาดนี้"เดี๋ยวบัวโทรตามคุณภพให้มาหานะคะคุณลุง""อย่าหนูบัว...ลุงไม่อยากให้ภพรู้ว่าลุงป่วยเป็นอะไรอีกอย่างภพคงไม่อยากมาหาลุงหรอก"เปรมเอ่ยน้ำเสียงอ่อนเพราะตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายเหนื่อยล้าอ่อนแรงตลอดเวลา"เอ่อ..ก็ได้ค่ะ"กอบัวรีบเก็บมือถือเพราะเธอพึ่งนึกได้ว่าข้ามภพนั้นมีปัญหากับที่บ้านแต่คนที่ไม่เข้าใจคำพูดของเปรมเห็นจะเป็นชำนาญ"ทำไมล่ะครับคนเป็นลูกก็ควรจะมาดูแลพ่อตอนเจ็บป่วย...บัวโทรเลยลูก""อย่าครับผมพึ่งจะมีเรื่องผิดใจกับลูกชายผม"เปรมเอ่ยเสียงสั่น"มันร้ายแรงขนาดเจอหน้ากันไม่ได้เลยเหรอครับ..คุณมีอะไรเล่าให้ผมฟังได้ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้ว"ชำนาญเห็นคนป่วยสีหน้าไม่สู้ดีเขาจึงอยากจะรู้นักว่าปัญหาที่ทำให้ลูกไม่อยากจะสนใจพ่อมันคืออะไร"ผมกับคุณโฉมภรรยาคนปัจจุบันเคยอยู่กินกันมาก่อนที่จะมาเจอแขไขแม่ของข้
“เชิญนั่งครับคุณรามิน”กวินลุกขึ้นขยับเก้าอี้ให้รามินนั่งข้างๆตนเป็นฝั่งตรงข้ามกับที่พิมลดานั่ง“ขอบคุณครับ”สายตาเจ้าเล่ห์เหลือบมองพิมลดาทั้งขอบคุณกวินในใจที่เลือกที่นั่งให้เขาได้ตรงใจเสียเหลือเกินหลังจากทุกคนมาครบแล้วก็เริ่มทานอาหารโต๊ะอาหารเย็นท่าจะครึกครื้นเฮฮาเว้นแต่พิมลดาที่ไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่รามินเอาแต่ลอบมองเธอตลอดเวลาหลังจากทานอาหารกันพักใหญ่ก็ถึงเวลาที่หนุ่มๆจะได้คุยงานกันโดยมีกอบัวอยู่ด้วยตลอดเพราะต้องรับรู้รายละเอียดทุกอย่างส่วนพิมลดาและนนนี่ก็อาสาเก็บถ้วยจานไปล้างก่อนที่จะกลับ“คุณรามินมองพี่จนตาเป็นมันเห็นหรือเปล่า”นนนี่และพิมลดาคุยเรื่องสัพเพเหระจนมาถึงเรื่องที่นนนี่สังเกตได้ขณะที่กำลังนั่งทานข้าว“เค้าก็คงมองทั่วไปตามประสาคนเจ้าชู้นั่นแหละ”“รู้ได้ยังไงว่าเค้าเจ้าชู้..ทำยังกับรู้จักกันส่วนตัวงั้นแหละ”“ก็..ดูท่าทางก็ดูออกแล้ว”พิมลดาอึกอักเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตานนนี่ไปก้มมองถ้วยจานในมือต่อ“คุณรามินไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนแม้แต่นางแบบสวยๆที่คอยเสนอตัวให้เลย..โมเดลลิ่งเพื่อนนนนี่บอกมา..ไม่รู้ว่าตายด้านหรือไม่ชอบผู้หญิงกันแน่”“ก็..ช่างเค้าสิ”พิมลดาหลุบสายตาลงต่ำเล