ตอนที่ยี่สิบสาม สามีภรรยา

"คุณนอนพักต่อเถอะอีกเดี๋ยวหมอชลจะพาผมไปเอาของที่รถแล้วก็ไปส่งที่ไร่ลุงสัน"

ร่างบางล้มตัวลงนอนตามที่ชายหนุ่มบอกเพราะเธอเองก็ยังคงรู้สึกเพลียและระบมเนื้อตัวพอสมควร

"อ่อ.. ผมลืมบอกคุณไปว่าทุกคนเข้าใจว่าเราเป็นสามีภรรยากัน"

ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวลไม่รู้ว่าหญิงสาวจะโกรธเขาหรือไม่แต่ยังไงทุกคนก็เข้าใจเช่นนี้ไปแล้ว

"ท.. ทำไมคะ"

กอบัวผงกหัวขึ้นมามองข้ามภพด้วยสีหน้าฉงน

"ก็ตอนที่ลุงเมืองเจอผมกับคุณเค้าก็เข้าใจแบบนั้นเพราะเห็นเรานั่งกอดกันเกิดผมปฏิเสธว่าคุณเป็นแค่เลขาลุงเมืองจะว่าผมฉวยโอกาสกับคุณเอาได้"

"ค่ะ...บัวเข้าใจแล้วค่ะบัวทำให้คุณภพต้องเดือดร้อนขอโทษด้วยนะคะ"

สาวเจ้าพยักหน้าเบาๆคิดว่าเขานั้นคงต้องลำบากใจพอสมควรที่ต้องออกหน้าไปแบบนั้นก่อนจะรีบขอโทษประธานหนุ่ม

"ผมต่างหากที่ต้องขอโทษที่พาคุณมาเจออันตราย"

ข้ามภพตำหนิตัวเองที่ไม่ทันคิดให้รอบคอบว่าการพาหญิงสาวมาขึ้นเขาลงห้วยในหน้าที่มีมรสุมเช่นนี้จะมีอันตรายอะไรบ้าง

ช่วงสายข้ามภพดูจะเครียดเป็นพิเศษเพราะเกิดปัญหาใหญ่หลังจากที่หมอหนุ่มพาเขามาเอาของที่รถก็ได้รับรู้ว่าถนนถูกตัดขาดห่างออกไปจากรถที่จอดเอาไว้ไม่ไกลดีที่เมื่อวานเขาขับผ่านช่วงเนินเขาตรงนั้นมาได้ไม่เช่นนั้นไม่อยากจะคิดสภาพตัวเองกับกอบัวเลย

หมอหนุ่มดูท่าแล้วข้ามภพและกอบัวคงต้องติดอยู่ที่นี่กว่าเจ้าหน้าที่จะทำการซ่อมและเปิดถนนเสร็จรู้ว่าข้ามภพคงเครียดพอสมควรเพราะทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามแบบเผนที่วางเอาไว้

"คงอีกประมาณสองถึงสามวันกว่ารถจะสัญจรได้...ถ้าพวกคุณไม่มีที่พักอยู่ที่บ้านผมก่อนก็ได้ครับ"

เขาหันมาบอกกับคนที่กำลังเก็บของในรถไม่ต้องกังวลเรื่องที่พักเพราะยังไงห้องนอนที่ทั้งสองอยู่เขาก็ไม่ได้ใช้งานอะไรอยู่แล้ว

"ขอบคุณครับคุณหมอ"

ข้ามภพหมดห่วงเรื่องที่พักได้เขาก็ห่วงเรื่องครอบครัวของกอบัวเพราะไม่รู้ว่าทางบ้านของหญิงสาวจะว่าอย่างไรเมื่อรู้ว่าเขาพาเธอมาเจออันตรายแถมยังต้องมาติดอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน

หลังจากที่ได้กระเป๋าของกอบัวและมือถือตัวเองมาได้ข้ามภพกับหมอหนุ่มก็รีบกลับมาที่บ้านพักเมื่อมาถึงข้ามภพก็รีบโทรหาครอบครัวของกอบัวเพื่อขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทันทีเพราะทางบ้านหญิงสาวคงเป็นกังวลมากที่ติดต่อกอบัวไม่ได้แถมยังหายไปทั้งคืนทั้งที่บอกว่าไปแค่วันเดียวอีก

“ครับ..ผมรับปากว่าจะดูแลกอบัวให้ดีคุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”

หลังจากคุยกันได้พักใหญ่ข้ามภพก็พอจะเบาใจที่ทางบ้านของกอบัวเข้าใจทุกอย่างดีและยังบอกให้เขาไม่ต้องรู้สึกผิดด้วยเรื่องทุกอย่างเกิดจากการไม่ได้ตั้งใจ

“คุณพักอยู่ที่นี่ก่อนก็ได้เดี๋ยวผมไปที่ไร่เอง”

ข้ามภพหันมาบอกกับหญิงสาวที่นั่งหน้าซีดอยู่บนเตียงว่าเขาจะไปที่ไร่ของสันติคนเดียวเพราะดูท่าแล้วกอบัวน่าจะไปช่วยงานเขาไม่ไหว

“บัวค่อยยังชั่วแล้วให้บัวไปด้วยนะคะไม่อยากนอนอุดอู้อยู่แต่ในห้อง”

สาวเจ้ารีบส่ายหัวเมื่อรู้ว่าจะถูกทิ้งให้นอนซมอยู่แบบนี้เพียงคนเดียวตอนนี้อาการไข้ของเธอก็ลดลงแล้วเหลือเพียงแค่รู้สึกบอบช้ำตามตัวนิดหน่อยคิดว่าหากนอนอยู่แบบนี้คงจะทำให้เธอไม่มีชีวิตชีวาสู้ออกไปสูดอากาศข้างนอกจะดีกว่า

“ก็ได้”

หลังจากประธานหนุ่มและเลขาสาวตกลงกันได้ชลเทพก็ขับรถพาทั้งสองมาส่งที่ไร่ของสันติซึ่งอยู่ห่างจากบ้านพักของชลเทพไม่ไกลเท่าไรนัก

รถกระบะสี่ประตูสีดำของหมอหนุ่มพาสองหนุ่มสาวเลี้ยวจากถนนลาดยางเข้ามาในไร่สันติทางเข้าไร่เป็นทางดินไม่ค่อยกว้างมากหากมีรถสวนก็ต้องหลบหลีกกันกระชั้นชิดสองข้างทางเต็มไปด้วยแปลงพืชผักล้มลุกเข้ามามาไกลนักก็มาเจอกับบ้านไม้โบราณสองชั้นด้านข้างเป็นโรงรถไถและที่เก็บอุปกรณ์การเกษตร

ชลเทพขับรถเข้ามาจอดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านก่อนจะพาข้ามภพและกอบัวเดินลงมายืนอยู่ที่หน้าบ้าน

“ลุงสันครับ..อยู่หรือเปล่า”

ชลเทพเห็นบ้านเงียบๆจึงตะโกนเรียกเจ้าของบ้านเสียงดังตามประสาคนชนบทเวลามาหากันก็ต้องทักถามกันประเจิดประเจ้อเช่นนี้

“อ้าวหมอ..ขึ้นมาๆ”

ชายสูงวัยในชุดทำงานเดินออกมามองที่ระเบียงบ้านเห็นเป็นหมอหนุ่มจึงเรียกให้ขึ้นเรือนมาคุยกันดีที่วันนี้สันติออกไปทำงานในไร่สายไม่อย่างนั้นก็คงจะไม่ได้เจอกัน

"ลุงสันครับนี่คุณข้ามภพกับภรรยา"

เมื่อขึ้นมาถึงข้างบนได้ทุกคนก็นั่งล้อมวงกันที่ระเบียงบ้านหมอหนุ่มรีบแนะนำสองหนุ่มสาวให้สันติได้รู้จักหน้าค่าตาเพราะคงจะรู้จักชื่อกันมาแล้ว

“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ”

ข้ามภพและกอบัวรีบยกมือไหว้ชายสูงวัยที่นั่งขัดตะหมาดอยู่ตรงข้าม

"อ๋อ..ที่ติดต่อลุงไว้ใช่ไหม...นึกว่ามากันไม่ได้แล้วนะ"

สันติได้ยินชื่อข้ามภพก็พยักหน้าร้องอ๋อออกมา..ด้วยสองหนุ่มสาวไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นคนที่ติดต่อว่าจะขอมาดูโสมในไร่และรับซื้อผลผลิตนั่นเองคราแรกเขานึกว่าข้ามภพจะมาไม่ได้เสียแล้วเพราะรู้ข่าวว่ามีมรสุมเข้าแถมวันนี้ทางสัญจรยังขาดอีก

"ผมมาตั้งแต่เมื่อวานครับพอดีเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยได้ลุงเมืองกับหมอช่วยเอาไว้"

"อ้าวแล้ว..เป็นอะไรกันมากไหมล่ะ"

สันติรู้ว่ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นก็เริ่มหน้าเสีย

"ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะครับ"

ข้ามภพรีบบอกให้ชายสูงวัยได้สบายใจเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มขมวดคิ้วเป็นกังวล

"ยังไงผมขอตัวไปอนามัยก่อนนะครับถ้าคุณภพคุยงานกันเรียบร้อยแล้วก็โทรบอกผมเดี๋ยวออกมารับไปที่บ้าน"

ชลเทพเห็นว่าทั้งสามรู้จักกันแล้วจึงรีบขอตัวกลัวเพราะต้องรีบเข้าไปที่อนามัยต่อ

"เดี๋ยวลุงไปส่งเองคุณหมอจะได้ไม่ต้องเสียเวลามา"

"อย่างนั้นก็ได้ครับ"

เมื่อหมอหนุ่มขับรถกลับไปแล้วข้ามภพและสันติก็นั่งคุยรายละเอียดคร่าวๆเรื่องที่จะรับซื้อผลผลิตจากไร่กันครู่หนึ่งหลังจากนั้นก็พากันลงมาจากบ้านไปต่อที่ไร่โสมเพื่อที่สันติจะให้ข้ามภพประเมิณดูว่าจะรับโสมจากไร่ของเขาดีหรือไม่

"ไร่ลุงก็มีประมาณนี้แหละดูแลกันเองรากโสมจะไม่ค่อยสวยเท่าไรแต่รับรองปลอดภัยแน่นอนเพราะเราไม่ใช้สารเคมี"

"เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอ..งั้นลุงสันเก็บผลผลิตได้เท่าไรผมเหมาหมดเลยครับ..เรื่องราคาให้เป็นสองเท่าของที่พ่อค้าคนกลางรับซื้อ"

"จะไม่ดูตัวอย่างสินค้าก่อนเหรอหนุ่ม"

"ไม่ครับแค่ไม่มีสารเคมีแค่นี้ผมก็โอเคแล้วครับ"

ระหว่างที่สันติและข้ามภพคุยงานกันกอบัวก็ทำหน้าที่เลขาที่ดีโดยการใช้มือถือของข้ามภพถ่ายรูปไร่โสมตามที่ข้ามภพต้องการเพราะข้ามภพไม่เพียงจะรับวัตถุดิบจากที่นี่เท่านั้นแต่เขาอยากจะใช้ที่นี่เป็นสถานที่ถ่ายทำโฆษณาในครั้งถัดไปด้วย