ตอนที่สามสิบเอ็ด เคยคบ

rrrrrr

"ค่ะคุณภพ"

กอบัวลงจากเตียงมานั่งคุยกับเจ้านายหนุ่มริมหน้าต่างด้วยกลัวคุยบนเตียงแล้วจะรบกวนเวลานอนของยัยหนูพารัก

"คือ..ผมจะบอกว่าตารางงานผมหาไม่เจอ”

ทางด้านข้ามภพตอนนี้ก็เริ่มอึกอักเพราะเขาไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญที่จะคุยกับกอบัวเพียงแค่อยากจะได้ยินเสียงหวานๆของเลขาสาวเท่านั้น

"อ๋อ..เดี๋ยวบัวส่งให้ในเมลใหม่นะคะ"

กอบัวพอจะโล่งใจคิดว่าประธานหนุ่มมีเรื่องสำคัญอะไรจะคุยกับเธอเสียอีก

".ขอบคุณ.."

"มีอะไรอีกหรือเปล่าคะคุณภพ"

"เอ่อ..คุณเห็นรูปที่ผมใส่ไว้ในมือถือหรือยัง"

ด้วยความที่ประธานหนุ่มไม่อยากจะวางสายตอนนี้เขาจึงเริ่มหาเรื่องคุยกับกอบัวเรื่อยๆ

"ค่ะ..คุณภพถ่ายรูปสวยทุกรูปเลยค่ะ"

"เย็นพรุ่งนี้เลิกงานแล้วคุณว่างหรือเปล่า"

"ค่ะ"

"ถึงเวลาเลิกงานของเราแล้วผมอยากเข้าไปหาคุณที่บ้าน"

"หาบัวเหรอคะ?"

"ผมอยากไปทานข้าวกับบ้านคุณอีกอย่างก็อยากไปหายัยหนูด้วย"

"ค่ะ..บัวจะบอกที่บ้านให้นะคะ"

"อืม..งั้นก็ฝันดีครับ"

"..เช่นกันค่ะคุณภพ"

หลังจากวางสายได้กอบัวก็นั่งอมยิ้มอ่อนคำว่าฝันดีเช่นที่เจ้านายหนุ่มของเธอพูดทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงไม่น้อยไม่รู้ว่าคำนี้เป็นปกติที่เขาคุยกับพนักงานในบริษัทหรือเปล่าแต่สำหรับเธอมันดูพิเศษพอสมควร

ทางด้านข้ามภพเมื่อวางสายจากกอบัวได้เขากล้มตัวนอนบนเตียงนุ่มริมฝีปากหนายังไม่สามารถหุบยิ้มได้ชีวิตวัยทำงานของเขามีผู้หญิงที่ดูดีมีเพอเฟ็คมากหน้าหลายตาเข้าหาแต่ก็เลือกที่จะสนใจสาวเฉิ่มเชยแถมยังซุ่มซ่ามอย่างกอบัว

คิดว่าคงเป็นเพราะความสวยจากข้างในของเธอที่ทำให้เขาสบายใจทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆอยากจะบอกความจริงกับแม่เลขาสาวของเขาเหมือนกันว่าตอนนี้เขารู้สึกอย่างไรแต่ก็กลัวว่าเธอจะมองว่าทุกอย่างเร็วไปและทำให้เธอไม่ไว้ใจเขาได้

ช่วงเย็นวันต่อมาขณะที่ถึงเวลาเลิกงานพนักงานก็แทบกลับกันไปหมดแล้วเหลือแค่พนักงานไม่กี่คนอยู่ออฟฟิศประปรายตอนนี้ข้ามภพเดินออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับเลขาสาวเพื่อที่จะเตรียมตัวกลับบ้าน

“ผมต้องกลับไปที่บ้านก่อนเย็นนี้เจอกันนะครับ”

“ค่ะคุณภพอยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ”

“บ้านคุณทำอะไรผมก็ทานได้ทั้งนั้น”

“ค่ะ”

บทสนทนาของประธานหนุ่มและเลขาสาวอยู่ในหูตาของนัตตี้และลูกตาลขณะที่พวกเธอกำลังเดินตามหลังทั้งสองอย่างเงียบๆ

“แกได้ยินเหมือนฉันใช่ป่ะ”

หลังจากประธานหนุ่มและกอบัวเดินเข้าไปในลิฟท์นัตตี้ก็รีบดึงลูกตาลหันหลังกลับเข้ามาคุยกันในห้องทำงานตัวเองกันสองคน

“อืม..เดี๋ยวนี้บอสเป็นคนพูดคุยกับพนักงานหลายคำแบบนี้เมื่อไร”

ลูกตาลพึ่งจะเคยเห็นเจ้านายหนุ่มพูดคุยกับพนักงานหลายคำก็วันนี้ปกติจะเห็นพูดมากแต่ในตอนประชุมหรือตอนอารมณ์เสียเท่านั้น

“ก็น่าจะกอบัวคนเดียวมั้ง”

“แกว่าตั้งแต่บอสกับกอบัวกลับมาจากดอยมันมีอะไรแปลกไปป่ะ”

ลูกตาลเริ่มขมวดคิ้วสงสัยเพราะตั้งแต่วันที่ประชุมเธอก็เห็นว่าประธานหนุ่มเอาแต่เหลือบมองไปยังกอบัวแทบจะตลอดเวลา

“หรือว่า..ตอนติดอยู่ที่ดอย”

นัตตี้เริ่มยิ้มกริ่มยกมือเรียวทั้งสองใช้นิ้วชี้จิ้มกันไปมา

“คิดเหมือนกันใช่มะ...ยัยหนูบัวตกบอสเราไปแล้วแน่เลย”

ลูกตาลหันไปส่งสายตามีเลศนัยกับนัตตี้เพราะเธอก็สงสัยว่ามันมีอะไรแปลกไปจนเห็นได้ชัดตั้งแต่เมื่อวานแล้วแถมวันนี้ยังได้ยินว่าประธานหนุ่มคุยกันกระหนุงกระหนิงเรื่องที่จะไปหากันอีก

ขณะที่ข้ามภพกลับมาเตรียมตัวขนของที่ซื้อไปฝากคนที่บ้านของกอบัวได้จู่ๆกวินก็ขับรถเข้ามาในบ้านของเขาเพื่อคุยธุระสำคัญทำให้ข้ามภพยังไม่ได้ออกไปจากบ้าน

"คนของฉันได้หลักฐานการเดินบัญชีผู้ชายคนนั้นมาแล้วแต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ”

กวินยื่นข้อมูลที่เขาปริ้นมาจากเมลตรงหน้าข้ามภพ

“แล้วได้สืบอะไรต่อบ้างหรือเปล่า”

“ตอนนี้นักสืบกำลังเร่งดูไฟล์กล้องวงจรปิดเก่าก่อนหน้าที่นายจะเกิดอุบัติเหตุสองสามวันว่ามีคนตามนายหรือเปล่า​แต่ทางนักสืบบอกว่าจะต้องใช้เวลาพอสมควรไฟล์มันค่อนข้างหายากเพราะมันตั้งสองปีกว่าแล้ว"

"อืม..ขอบใจมาก"

ข้ามภพพยักหน้าเบาๆแววตาของเขามีความกังวลเล็กน้อยแต่ก็ยังพอทำใจเย็นรอที่จะรู้ความจริงได้

"แล้วนี่นายแต่งตัวจะออกไปไหน"

กวินเห็นข้ามภพจะออกไปข้างนอกตั้งแต่เข้ามาแล้วอยากจะรู้ว่าเพื่อนของเขาจะออกไปไหน

"ไปทานข้าวเย็นบ้านกอบัว"

คำตอบของข้ามภพทำกวินมีสีหน้าแปลกใจเอามาก

"ไปบ้านกอบัว..นี่นายสนิทกับเลขาตัวเองจนถึงไปทานข้าวบ้านเธอแล้วเหรอ"

"วันนั้นตอนกลับจากกระบี่ฉันไปส่งกอบัวที่บ้านแล้วพ่อกับแม่เธอก็ชวนฉันทานข้าวครอบครัวเธออบอุ่นเป็นกันเองดีฉันเลยอยากไปที่นั่นอีก"

"วันนี้ฉันขอไปด้วยได้หรือเปล่า"

กวินรีบเสนอตัวที่จะไปบ้านกอบัวกับข้ามภพเพราะเขาอยากจะเจอกับใครบางคนที่นั่น

"ไปทำไม"

"ก็ฉันว่าง.. อีกอย่างก็อยากไปเจอกอแก้วด้วยอยากจะทักทายคนที่เคยรู้จัก"

"นายเนี่ยนะอยากทักทายคนเคยรู้จัก...มีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า"

ข้ามภพมองหน้ากวินด้วยแววตาที่รู้ทัน..เพื่อนของเขาเคยสนใจที่จะไปทักทายคนรู้จักทั่วไปซะที่ไหนนอกจากคนๆนั้นจะสำคัญกับชีวิต

"ฉันกับกอแก้วเราเคยคบกัน"

กวินเอ่ยเสียงอ่อน

"หืม..ตอนไหน"

สีหน้าข้ามภพริ่มสงสัยหนักหากเพื่อนเขามีเคยคบกับกอแก้วทำไมเขาจึงไม่รู้

"ตอนฉันเรียนมหาลัยเรื่องที่เราคบกันไม่มีใครรู้..กอบัวเองก็ไม่รู้ว่าพี่สาวตัวเองเคยคบกับฉัน..พอฉันไปเรียนต่อต่างประเทศฉันก็ขาดการติดต่อกับเธอไป"

"ให้ฉันเดาตอนนี้เธอคงเหม็นขี้หน้านาย"

"อืม.. นายคิดไม่ผิดแต่ยังไงฉันก็อยากเจอเธอ"

กวินพยักหน้ารับโดยไม่ปฏิเสธว่าสิ่งที่ข้ามภพพูดไม่จริง

"จะไปก็ไป"

พอเห็นสีหน้าที่รู้สึกผิดของเพื่อนข้ามภพก็ไม่คิดจะห้ามแอบเคยคิดว่าเพื่อนตนน่าจะไม่อยากมีครอบครัวเพราะไม่เคยสนใจใครที่แท้ก็มีคนในใจอยู่แล้วนี่เองนับว่ากวินเก็บความลับเก่งมากที่ไม่สามารถทำให้เขารู้ได้เลยว่าเคยคบกับใครมาก่อน

ทางบ้านของกอบัวตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่ดาดฟ้าเตรียมอาหารปิ้งย่างกันพร้อมหน้าพร้อมตารอคอยเวลาที่ข้ามภพจะเข้ามาหาเมื่อฟ้าเริ่มที่จะสลัวเบอของข้ามภพก็โชว์หราหน้าจอของกอบัวหญิงสาวจึงรีบกดรับ

rrrr

"ค่ะคุณภพ.. เดี๋ยวบัวลงไปรับค่ะ"

หญิงสาวในชุดเสื้อยืดกางเกงขายาวตัวโคร่งรีบลงไปต้อนรับประธานหนุ่มหลังจากที่เขาบอกกับเธอว่าจอดรถอยู่ที่หน้าบ้านแล้ว