ข้ามภพเดินดุ่มเข้ามาในออฟฟิศด้วยท่าทีอารมณ์ดีเพราะอีกแค่ไม่กี่ก้าวเขาก็จะเดินถึงห้องทำงานแล้วคนที่เป็นความสบายใจของเขาจะรอเขาอยู่ในนั้น
Rrrrr
เลขาสาวกำลังจะเดินไปที่ประตูหมายจะออกไปชงกาแฟรอเจ้านายหนุ่มเข้ามาทำงานเธอต้องหยุดชะงักหน้าประตูไม่ทันได้เปิดเพราะต้องกดรับสายจากโฉมสุดาก่อน
"ค่ะคุณโฉม"
ร่างสูงหมายจะเอื้อมมือเปิดประตูแต่เผอิญเขานั้นได้ยินชัดว่ากอบัวกำลังคุยกับใครจึงหยุดชะงักยืนฟัง
"บัวส่งตารางงานของคุณภพให้คุณโฉมดูแล้วนะคะ..ขอโทษที่ช้านิดนึงค่ะเพราะตารางเปลี่ยนกะทันหัน"
ใบหน้าคมกัดฟันกรอดขึ้นเป็นสันกรามมือหนาทั้งสองกำบดกันแน่นเมื่อรู้ว่าหนอนที่คอยส่งข่าวให้โฉมสุดาไม่ใช่ใครที่ไหนกลับเป็นคนใกล้ตัวที่เขาคิดว่าเธอไม่มีพิษมีภัยนั่นเอง ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่เขาไว้ใจที่สุดกลับมาหักหลังเขาได้หน้าตาเฉยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งยังทำทีช่วยเหลือเขาทุกอย่างให้เขาตายใจ
มือน้อยเก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกงหลังจากวางสายจากโฉมสุดาได้ก็เอื้อมมือเปิดประตู
"คุณภพ...บัวกำลังจะออกไปชงกาแฟให้พอดีค่ะ"
กอบัวแสยะยิ้มหวานให้กับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่แล้วเธอก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมยิ้มตอบทั้งยังลากเธอเข้ามาในห้องดังเดิม
"ทำแบบนี้มานานเท่าไรแล้ว"
มือหนายกบีบแขนทั้งสองข้างของเลขาสาวแน่นก่อนจะเอ่ยถามเธอเสียงและมองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว
"บัวเจ็บค่ะคุณภพ..บัวไม่เข้าใจคุณภพพูดอะไรคะ"
กอบัวเริ่มทำตัวไม่ถูกได้แต่เบิกตาจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาฉงนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมาอารมณ์ไหนแล้วคำถามที่เขาถามเธอมันหมายความว่าอย่างไรเธอก็ยังไม่เข้าใจ
"ยังมาตีหน้าซื่ออีก..เห็นตาใสๆแต่ใจทรามเห็นแก่เงินเห็นแก่ตัวที่สุด"
ข้ามภพเริ่มหายใจหอบถี่ด้วยความโกรธเขาแผดเสียงฝาดใส่กอบัวทั้งยังบีบแขนของเธอแรงขึ้นจนหญิงสาวเริ่มน้ำตารื้นกลัวกับท่าทีของอีกฝ่ายพอสมควร
"คุณภพ..บัวไม่เข้าใจมาว่าบัวทำไมคะ"
"รับเงินแม่เลี้ยงผมมาเท่าไรล่ะถึงได้รายงานชีวิตผมให้เธอฟังทุกอย่าง"
"เอ่อ..บัวแค่หวังดีแล้วก็ไม่ได้.."
และแล้วกอบัวก็พึ่งจะเข้าใจในสาเหตุที่ข้ามภพกำลังบันดาลโทสะคิดว่าเมื่อครู่เขาคงได้ยินที่เธอคุยกับโฉมสุดาแน่นอนหญิงสาวจึงพยายามที่จะอธิบายให้เขาฟังว่าเพราะอะไรเธอจึงเลือกที่จะส่งตารางงานของเขาให้โฉมสุดาแต่ดูท่าว่าอีกฝ่ายจะไม่ยอมฟังคำอธิบายของเธอเลย
"หวังดีบ้าอะไร...คุณรู้หรือเปล่าว่าแม่เลี้ยงผมอันตรายต่อผมแค่ไหนเธอจ้องทำทุกอย่างให้ชีวิตผมพังแล้วที่โรงงานโทรมายกเลิกผลิตสินค้าให้เราก็เพราะฝีมือแม่เลี้ยงของผมคุณรู้เอาไว้ด้วย"
ข้ามภพตะคอกหญิงสาวแรงขึ้นเรื่อยๆจนคนที่ทำงานอยู่ในห้องข้างนอกเริ่มได้ยิน
"อะไรนะคะ..คือบัว.."
กอบัวเริ่มหน้าเสียหนักเพราะเธอไม่คิดว่าโฉมสุดาจะมาหลอกเธอเพื่อที่จะทำร้ายข้ามภพ
"ออกไป!"
ชายหนุ่มละมือจากหัวไหล่มนไล่หญิงสาวออกไปข้างนอกก่อนที่เขาจะควบคุมอารมณ์โมโหไม่อยู่
"คุณภพ..ทำไมไม่ฟังบัวอธิบายก่อนล่ะคะ"
กอบัวยังพยายามจะอธิบายเจตนาดีของเธอให้ข้ามภพฟังเพราะเธอไม่ได้ตั้งใจจะร่วมมือกับโฉมสุดาทำร้ายเขาแม้แต่นิดเดียว
"โถ่โว้ย...บอกให้ออกไปไง"
เสียงสบถที่เต็มไปด้วยโทสะทำให้พิมลดาที่ยืนกังวลอยู่หน้าห้องต้องรีบปรี่เปิดประตูเข้ามาลากกอบัวออกจากห้องไปไม่เช่นนั้นเธออาจจะเจ็บตัวเพราะฝีมือประธานหนุ่มได้
"บัว..มานี่"
พิมลดาลากกอบัวมานั่งในห้องทำงานของตัวเองเพื่อความปลอดภัยและอยากจะรู้ด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นประธานหนุ่มถึงได้อาละวาดแต่เช้าแบบนี้
"ฮือๆๆ.."
กอบัวเข้าห้องพิมลดามาได้ก็เอาแต่นั่งสะอึกสะอื้นปาดน้ำตาจนคนที่เฝ้าอยากจะรู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างนนนี่และพิมลดาไม่ได้คำตอบเสียที
"ใจเย็นๆบัว..เกิดอะไรขึ้น"
“คือ..ว่า...”
กอบัวเริ่มเล่ารายละเอียดเมื่อวันที่รับสายจากโฉมสุดาให้นนนี่และพิมลดาได้ฟังอย่างละเอียดแม้นจะปนเสียงสะอื้นบ้างแต่ทั้งสองก็เข้าใจพิมลดากับนนนี่แอบโมโหโฉมสุดาพอสมควรที่ใช้ความซื่อของกอบัวหลอกใช้เธอเสียได้
"ยัยแม่เลี้ยงมหันตภัยกัดไม่ปล่อยเหมือนกันนะ"
นนนี่กอดอกถอนหายใจเธอรับรู้ดีว่าโฉมสุดาร้ายแค่ไหนเพราะเห็นมาแล้วตั้งแต่ส่งผู้หญิงมาหาเจ้านายของเธอครั้งล่าสุดเห็นจะเป็นให้คนของตัวเองมาเป็นเลขาข้ามภพเอาข้อมูลของบริษัทไปบอกคู่แข่งจนบริษัทเสียหายหลายล้านไม่แปลกใจเลยที่ข้ามภพจะอาละวาดกอบัวหนักขนาดนี้
"บัวไม่ได้ตั้งใจ..แค่บัวอยากจะช่วยให้คุณพ่อของคุณภพสบายใจเท่านั้นไม่คิดว่าคุณโฉมจะมาหลอกบัว"
พิมลดาจับมือของกอบัวเพื่อให้กำลังใจเธอรู้ว่าคนอย่างกอบัวไม่คิดจะทำร้ายใครได้แน่นอนหากไม่ถูกหลอกใช้
หลังจากข้ามภพอาละวาดกอบัวเขาก็รีบออกจากบริษัทขับรถบึ่งไปยังโรงงานเก่าที่ปฏิเสธการผลิดจนได้ความจริงมาหลังจากนั้นเขาก็ตรงมาที่บริษัทของพ่อเขาเพื่อที่จะบอกให้พ่อตัวเองได้รับรู้เสียบ้างว่าโฉมสุดาทำร้ายเขาเกินไปแล้ว
"อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันก็ดี..คุณมันหมาลอบกัด...คนดีๆเค้าไม่ทำกันแบบนี้หรอก"
ข้ามภพในขณะนี้ในอกของเขาเต็มไปด้วยความคับแค้นใจเมื่อเข้าห้องทำงานของพ่อตนเห็นโฉมสุดาและปราณอยู่กันพร้อมหน้าเขาจึงเริ่มอาละวาดชี้หน้าของโฉมสุดาอย่างไม่เกรงใจ
"จะกล่าวหาอะไรใครให้มีหลักฐานหน่อยสิวะ"
ท่าทีหยาบคายของข้ามภพที่ทำกับโฉมสุดาทำให้ปราณเริ่มอารมณ์ขึ้นเช่นกัน
"มีเรื่องอะไร..มาถึงก็กล่าวหาคุณโฉมแบบนี้"
เปรมรีบลุกขึ้นมาหาลูกชายก่อนจะถามน้ำเสียงเรียบ
"คุณพ่อรู้หรือเปล่าว่าเธอลอบกัดผมมากี่ครั้งแล้วครั้งนี้ก็เอาเงินฟาดหัวให้เลขาผมส่งตารางงานของผมให้ จนโรงงานที่ผมดิวเอาไว้ให้ผลิตสินค้าโทรมายกเลิกกะทันหัน พอผมหาโรงงานอื่นได้ก็ใช้เงินยัดเพื่อไม่ให้โรงงานใหม่ผลิตของให้ผมอีกจะให้ผมพังให้ได้..แต่เสียใจที่ผมรู้ทัน.."
ข้ามภพร่ายยาวเสียงสั่นเพราะความโมโหโฉมสุดามันมีมากล้นเหลือเกิน
"จริงเหรอคุณโฉม"
เปรมหันไปมองหน้าภรรยาของเขาด้วยแววตาที่ไม่พอใจเขารับรู้มาตลอดว่าโฉมสุดาเคยคิดจะทำลายข้ามภพแต่เรื่องนี้เธอเคยรับปากกับเขาแล้วว่าจะไม่ทำอีกแต่ทำไมเรื่องเป็นแบบนี้ไปได้
"หึ่..ฉันไม่ได้จ้าง..เลขาคุณเธอโง่ทำเรื่องทุกอย่างที่ฉันสั่งเอง"
โฉมสุดาเอ่ยตอบกลับข้ามภพเสียงชัดแจ๋วเพราะเธอไม่จำเป็นต้องเกรงใจใครอีกแล้วโดยเฉพาะสามีของเธอด้วยเข้าใจว่าสามีของตัวเองไม่เคยคิดเห็นหัวเธอเหมือนกัน
"เห็นไหมครับคุณพ่อเธอสารภาพมาเอง.. ทุกครั้งที่ผมบอกคุณพ่อไม่เคยเชื่อเห็นคนที่มาทีหลังเป็นแค่คนนอกมันสำคัญกว่าลูกในไส้อย่างผมตลอด"ข้ามภพกหันมาพูดกับคนเป็นพ่อด้วยท่าทีสาแก่ใจเมื่อเมียที่พ่อของเขาจะดูรักนักรักหนาไม่ปฏิเสธว่าเป็นคนทำ"คุณต่างหากที่มาทีหลังรู้เอาไว้ด้วย"ฉมสุดาชี้หน้าข้ามภพกลับ"คุณโฉม"เปรมหันไปถลึงตามองภรรยาตนเอาไว้เพราะไม่อยากให้ความลับในอดีตรู้ถึงหูข้ามภพ"ฉันจะพูด.. ในเมื่อคุณอยากไม่ยุติธรรมกับฉันกับลูกเอง"โฉมสุดาไม่สนใจฟังเปรมเพราะเธอยังเคืองใจที่เปรมดันยกบ้านและบริษัทให้เป็นชื่อข้ามภพเพียงคนเดียวในพินัยกรรม"อะไร"ข้ามภพเริ่มมองสลับพ่อตัวเองและโฉมสุดาเพราะสังเกตได้ว่าทั้งคู่มีอะไรที่ยังปกปิดเขาอยู่"ฉันมาก่อนแม่คุณ...แม่คุณต่างหากที่แย่งสามีฉันไป"เสียงของโฉมสุดาทำข้ามภพตัวชาพูดอะไรไม่ออกก่อนจะหันไปหาคนเป็นพ่อเพื่อจะขอคำยืนยันให้แน่ใจ“คุณพ่อ..”"คุณโฉมผมบอกให้พอ"เปรมเริ่มตวาดใส่โฉมสุดาเสียงแข็งแค่นี้ข้ามภพก็ดูออกแล้วว่าสิ่งที่โฉมสุดาพูดออกมาเป็นความจริงเขาจึงอยากให้เธอพูดต่อจะได้รับรู้กันไปเลยว่าเรื่องราวในอดีตมันเป็นอย่างไรกันแน่"พูดออกมาให้หมด""พ่อคุณอยากให้
ใบหน้าคมผละมาจ้องมองหน้าของกอบัวห่างกันไม่ถึงคืบมือหนาทั้งสองยกกอบกุมพวงแก้มนวลเอาไว้“ตอนนี้มีแค่คุณเท่านั้นที่ทำให้ผมสบายใจ..อยู่กับผมก่อนนะ”เขาเอ่ยกับเธอเสียงอ่อนแววตาของเขาเศร้าหมองจนกอบัวรับรู้ได้เธอพยักหน้าตอบรับคำของของเขาหากการที่ชายหนุ่มมีเธออยู่เป็นเพื่อนแล้วจะทำให้เขาสบายใจขึ้นเธอยินดีอยู่แล้ว"อื้อ.."ข้ามภพประกบจูบริมฝีปากบางขณะที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัวดวงตากลมโตเบิกกว้างนั่งตัวเกร็งหยุดหายใจกะทันหันร่างบางถูกดันให้นอนราบไปกับโซฟาใหญ่ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกเพราะรสจูบอันนุ่มนวลของชายหนุ่มทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์"อยู่กับผม"ข้ามภพผละริมฝีปากเอ่ยเสียงแหบพร่าก่ายกระซิบข้างพวงแก้มนวลและนอนกอดร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะนอนหลับตาลงโดยมีหญิงสาวอยู่ในอ้อมอกไม่ห่างกอบัวเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องยังตะลึงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่หายเมื่อหันไปมองคนที่กอดเธออยู่ด้านหลังก็เห็นว่าเขาหลับตาลงไปแล้วเธอจึงไม่กล้าที่จะขยับไปไหนตามคำขอของเขาไม่นานนักเธอก็ผลอยหลับตามชายหนุ่มไปด้วยเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอนเพราะเอาแต่เครียดวันนี้เปรมไม่ได้ไปทำงานเพราะปวดหัวกับเรื่องเมื่อวานอีกทั้งวันนี้ยังเครียดที่ติดต่อข้
"คุณภพ..บัวเขินนะคะ"กอบัวหน้าแดงก่ำก้มหน้างุดอมยิ้มตลอดเวลา"เขินขนาดนี้..อย่าบอกว่าหลงเสน่ห์ผมมานานแล้ว..ตั้งแต่ตอนไหนบอกได้หรือเปล่าผมอยาก รู้""ไม่ใช่ตอนที่คุณภพดุแน่นอนค่ะ"สาวเจ้าเอ่ยหยอกชายหนุ่มแก้อาการเขิน"หลอกว่าผมเหรอ""เปล่าค่ะ..แค่พูดให้ฟังเฉยๆ..บัวประทับใจเจ้านายของบัวที่ดูแลบัวอย่างดีตอนบัวเจ็บค่ะ""ต่อไปนี้ผมก็จะดูแลคุณอย่างดีขึ้นอีกถ้าคุณตกลงเป็นแฟนกับผม""ฟ..แฟนเหรอคะ"ใบหน้าหวานเงยหน้ามองคนที่กำลังขอเธอเป็นแฟนด้วยตาค้าง"คุณไม่ต้องตอบก็ได้เพราะผมถือว่าผมจูบคุณไปตั้งสองครั้งแล้ว...เราก็เป็นแฟนกันแล้ว""สองครั้ง?"กอบัวเริ่มขมวดคิ้วเท่าที่เธอจำได้ก็เห็นจะวันนี้ที่ข้ามภพจูบเธอ"อืม..ก็ตอนคุณเมาวันนั้นที่บ้านหมอชลกับวันนี้""คุณภพจูบบัวตอนเมาเหรอคะ""อืม.."คิ้วหนาขยับยกทำสีหน้าทะเล้นใส่คนข้างๆ"ทำไมทำแบบนี้คะ""แลกกันไงวันนั้นคุณยังละเมอหอมผมเพราะคิดว่าเป็นยัยหนู""รู้ด้วยเหรอคะ""รู้สิ.."กอบัวยกมือเรียวทั้งสองปิดหน้าเขินอายเธอเชื่อมาตลอดว่าข้ามภพไม่รู้ตัวจนมารู้ความจริงวันนี้"นั่นรถหมอกวินนี่"นนนี่ชี้ให้พิมลดาที่กำบัวขับรถได้ดูว่าหน้าบ้านของประธานหนุ่มมีรถของหม
“เชิญนั่งครับคุณรามิน”กวินลุกขึ้นขยับเก้าอี้ให้รามินนั่งข้างๆตนเป็นฝั่งตรงข้ามกับที่พิมลดานั่ง“ขอบคุณครับ”สายตาเจ้าเล่ห์เหลือบมองพิมลดาทั้งขอบคุณกวินในใจที่เลือกที่นั่งให้เขาได้ตรงใจเสียเหลือเกินหลังจากทุกคนมาครบแล้วก็เริ่มทานอาหารโต๊ะอาหารเย็นท่าจะครึกครื้นเฮฮาเว้นแต่พิมลดาที่ไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่รามินเอาแต่ลอบมองเธอตลอดเวลาหลังจากทานอาหารกันพักใหญ่ก็ถึงเวลาที่หนุ่มๆจะได้คุยงานกันโดยมีกอบัวอยู่ด้วยตลอดเพราะต้องรับรู้รายละเอียดทุกอย่างส่วนพิมลดาและนนนี่ก็อาสาเก็บถ้วยจานไปล้างก่อนที่จะกลับ“คุณรามินมองพี่จนตาเป็นมันเห็นหรือเปล่า”นนนี่และพิมลดาคุยเรื่องสัพเพเหระจนมาถึงเรื่องที่นนนี่สังเกตได้ขณะที่กำลังนั่งทานข้าว“เค้าก็คงมองทั่วไปตามประสาคนเจ้าชู้นั่นแหละ”“รู้ได้ยังไงว่าเค้าเจ้าชู้..ทำยังกับรู้จักกันส่วนตัวงั้นแหละ”“ก็..ดูท่าทางก็ดูออกแล้ว”พิมลดาอึกอักเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตานนนี่ไปก้มมองถ้วยจานในมือต่อ“คุณรามินไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนแม้แต่นางแบบสวยๆที่คอยเสนอตัวให้เลย..โมเดลลิ่งเพื่อนนนนี่บอกมา..ไม่รู้ว่าตายด้านหรือไม่ชอบผู้หญิงกันแน่”“ก็..ช่างเค้าสิ”พิมลดาหลุบสายตาลงต่ำเล
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลได้ร่วมสองชั่วโมงตอนนี้ชำนาญและกอบัวจึงได้รับรู้ว่าเปรมนั้นเป็นโรคร้ายแรงขนาดไหนและวันนี้หมอที่รักษาประจำก็ไม่ยอมให้กลับบ้านแล้วด้วยเพราะให้รอผ่าตัดเลยกอบัวนั่งมองชายสูงวัยบนเตียงผู้ป่วยในห้องวีไอพีด้วยความหดหู่หัวใจไม่รู้ว่าข้ามภพจะรู้หรือเปล่าว่าพ่อตัวเองป่วยหนักขนาดนี้"เดี๋ยวบัวโทรตามคุณภพให้มาหานะคะคุณลุง""อย่าหนูบัว...ลุงไม่อยากให้ภพรู้ว่าลุงป่วยเป็นอะไรอีกอย่างภพคงไม่อยากมาหาลุงหรอก"เปรมเอ่ยน้ำเสียงอ่อนเพราะตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายเหนื่อยล้าอ่อนแรงตลอดเวลา"เอ่อ..ก็ได้ค่ะ"กอบัวรีบเก็บมือถือเพราะเธอพึ่งนึกได้ว่าข้ามภพนั้นมีปัญหากับที่บ้านแต่คนที่ไม่เข้าใจคำพูดของเปรมเห็นจะเป็นชำนาญ"ทำไมล่ะครับคนเป็นลูกก็ควรจะมาดูแลพ่อตอนเจ็บป่วย...บัวโทรเลยลูก""อย่าครับผมพึ่งจะมีเรื่องผิดใจกับลูกชายผม"เปรมเอ่ยเสียงสั่น"มันร้ายแรงขนาดเจอหน้ากันไม่ได้เลยเหรอครับ..คุณมีอะไรเล่าให้ผมฟังได้ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้ว"ชำนาญเห็นคนป่วยสีหน้าไม่สู้ดีเขาจึงอยากจะรู้นักว่าปัญหาที่ทำให้ลูกไม่อยากจะสนใจพ่อมันคืออะไร"ผมกับคุณโฉมภรรยาคนปัจจุบันเคยอยู่กินกันมาก่อนที่จะมาเจอแขไขแม่ของข้
Rrrrrrrกอบัวหลุดจากภวังค์ความคิดอันหดหู่ได้หลังจากได้ยินเสียงมือถือดังขึ้นเธอยกขึ้นมาดูเห็นเป็นสายของหมอกวินจึงกดรับสายทันที"ค่ะพี่หมอ..ได้ค่ะอีกเดี๋ยวแก้วจะออกไปพบนะคะ"หญิงสาวรับรู้จากปลายสายว่ามีเรื่องสำคัญมากที่อยากจะคุยด้วยเธอจึงรับปากว่าจะออกไปพบกวินทันทีเพราะอยากรู้เหลือเกินว่าอะไรที่สำคัญจนชายหนุ่มต้องให้เธอออกไปหาด่วนขนาดนี้กอบัวขับรถออกจากบ้านมาที่ร้านอาหารที่กวินนัดพบเมื่อมาถึงชายหนุ่มก็ให้เธอเข้ามาหลังร้านโซนที่เป็นส่วนตัวให้เหตุผลว่าธุระที่อยากคุยกับเธอมันสัญมากจริงๆ"นี่เป็นรูปของบัวในกล้องวงจรปิดเมื่อสองปีก่อน"กอบัวเข้ามาด้านในได้กวินก็เปิดรูปที่นักสืบส่งให้หญิงสาวได้ดูเขาอยากรู้ว่าทำไมกอบัวถึงทำเป็นพึ่งรู้จักกับข้ามภพทั้งที่คืนนั้นในสองปีก่อนเธอก็อยู่ในห้องกับข้ามภพทั้งคืน"เอ่อ...ใช่ค่ะบัวเอง"กอบัวเห็นภาพในไอแพดของกวินเธอก็จำได้ทันทีว่าวันนั้นคือวันที่เธอเมาไม่ได้สติแล้วตื่นมาก็พึ่งรู้ตัวเองว่าไปโผล่อยู่ที่โรงแรมหรู"บัวทำไมถึงไปอยู่ที่นั่น"กวินเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นเขาอยากรู้ว่ากอบัวมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับการเกิดอุบัติเหตุของข้ามภพตามที่นักสืบสงสัยหรือไม่
"เมื่อกี้ป้านวลหมายถึงบอสเป็นผัวบัวเหรอ.."นนนี่หันมาหาพิมลดาเปรยถามคนข้างๆเสียงอ่อนสีหน้าของนนนี่ดูอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด"ก็คงจะอย่างงั้นมีคนเดียวนั่นแหละที่ชอบถ่ายรูป""ทำไมป้านวลพูด...แบบนั้น"นัตตี้เอ่ยขณะที่จ้องมาที่พิมลาดเป็นตาเดียวเช่นเดียวกับลูกตาล"ช่างเถอะ..พี่ก็ขี้เกียจจะอยากรู้เรื่องคนอื่นแล้วตอนนี้หิวมากกก.."ตอนนี้พิมลดาไม่อยากให้ทุกคนคิดกันเองเรื่องเจ้านายและกอบัวจึงเริ่มหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้า"ขอเก็บความสงสัยไว้ก่อนละกัน"ท้องที่ร้องโหยหิวของนนนี่ก็ทำให้เธอเปลี่ยนใจเก็บเรื่องสงสัยไว้ในใจหันมาสนใจกับอาหารเย็นเช่นเดียวกับพิมลดาและสองสาวที่เริ่มตักอาหารกับพูนจานแล้วกอบัวเดินมาจากหลังบ้านของสันติไม่ไกลนักก็เห็นข้ามภพง่วนอยู่กับการถ่ายรูปพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกเธอยืนเก้ๆกังๆครู่หนึ่งก่อนจะตัดสนใจเดินเข้าไปหาเขาเพื่อเรียกให้หลับไปทานข้าวเย็น"คุณภพคะป้านวลให้บัวมาตามคุณไปทานข้าวเย็นค่ะ""ป้านวลไม่บอกคุณก็ไม่มาใช่หรือเปล่า"มือหนารวบโอบเอวคนที่เข้ามายืนข้างๆเอาไว้แน่นก่อนจะจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เขาและเปรยตัดพ้อ"คุณภพปล่อยค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็น"กอบัวหั
"เดี๋ยว..ตอนนี้มันมีแดดแล้วเหรอ"นัตตี้ที่เดินเสริฟน้ำให้กับเหล่าตากล้องพร้อมลูกตาลเธอก็หันไปหรี่ตามองประธานหนุ่มที่อยู่อีกมุมของไร่แปลกใจไม่น้อยที่แดดยังไม่ออกมาจนร้อนแต่ทำไมกอบัวต้องคอยกางร่มให้ประธานหนุ่ม"คงอยากจะใกล้กันตลอดเวลานั่นแหละ""บอสเรานี่ก็คลั่งรักกับเค้าเหมือนกันนะ""ผู้ชายมาดเสือพอมีความรักก็เป็นลูกแมวกันแทบทุกคน"ลูกตาลอมยิ้มอ่อนเมื่อมองไปยังคู่รักที่ความรักกำลังผลิบานตกเย็นหลังการถ่ายทำสำเร็จเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็ต่างฉลองกันอยู่ที่หน้าบ้านของสันติเป็นกลุ่มเป็นก้อนหนุ่มๆก็ยืนย่างอาหารทานที่กลางลานกางเต็นท์ส่วนสาวๆก็หลบมุมกันเข้ามาในครัว"มีแอลกอฮอลหน่อยคงดีเนอะนัตตี้"ลูกตาลหันมาบอกกับนัตตี้ขณะนั่งกัดไก่ทอดคำโต"ไม่ได้เตรียมมาเลยน่ะสิ""ป้าพอจะมีสาโทอยากลองหรือเปล่าล่ะ"ตองนวลเห็นเหล่าสาวๆอยากจะได้แอลกอฮอลกันเธอไม่มีเครื่องดื่มดีๆราคราแพงมีก็แต่สาโทที่เธอชอบเก็บเอาไว้และอยากจะให้ทุกคนได้ชิม"ไม่ปฏิเสธค่ะป้านวล"เป็นนัตตี้ที่เอ่ยตอบรับตองนวลเสียงชัดแจ๋ว"เดี๋ยวป้าไปเอาให้""ป้านวลไม่ต้องค่ะเดี๋ยวบัวไปเอามาให้อยู่ที่เดิมใช่หรือเปล่าคะ"กอบัวรีบอาสาเพราะเห็นตองนวลเดินเสร